장음표시 사용
341쪽
hutns areatis hominibus, sevi in ceteris o- innibuq eali sis, deceptis, ita & si temere damnosam hereditatem susceperint, P tor succurrit. Selendum est tamen, diuum ADRIANvΜ etiam maiori viginti quinque annis veniam dedisse, eum post aditam hereditatem graue aes alienum , quod aditae hei editatis tempore latebat,emersisset. Sed ι hoc quidem dimis ADRIANus cui dat speeiali beneficio praestitit. Diuus autem GORDI AN vs postea militibus ch tantummodo hoc concessit. Sed nostra beneuolentia commune omnibus subieis is imperio nostro hoc benesteium si) praesu. tit, & constitutionem, tam aequissimamia, quam nobilissimalia , scripsit, cuius teno
rem maxIme enim constitueret,se heredem esse nolle , tamen si supererant dies cretionis, pcaeditentia actus, cernendo heres fieri poterat, teste V L pr ANo in fragm.
ms,quam tura scire existimentur , ut ait tmper. in I. 22. pr. C. d. iur. delib. adeoque iuris ignorantia illis obesi se non debeat, sed tantum obstringantur aere alieno pro viribus hereis ditariis.
neficium, quod GoRDI A N v s militibus indui serat , ut tantum pro viribus hereditariis teneantur ad aes alienum soluendum: de eo enim antea locutus est, adeoque his verbis innuit,beneficium speciale se ad omnes porrexisse; modo observentur , quae in I. f. C. d. ivr. delib. prae
342쪽
rem ) si obseruauerint homines, licet eis
is adire hereditatem , ct in tantum teneri , quantum valere bona hereditatis contingit: ut ex hac causa neque debberationis avxtinum sit eis necessarium, nisi, omissa obseruatione nostrae constitutionis, ct deliberanis dum existimauerint, & sese veteri graua- inini aditionis supponere malueIint. iDe acquirenda vel omittenda hereditate, VI. item extranein heres testamento inis stitutus, aut ab intestato ad legitimam hereditatem vocatus , potest aut pro herede g rendo , aut etiam nuda voluntate c0 susci
digitorum cum verbis selennibus adhibebatur. De illa C i e E R o lib. 3. e. ita: Si dares bane vim, ut digitorumper
scriptus esse. Solennia verba haec erant: Cum me mutus beredem in siluerit , eam herediatatem adeo cernoque U L p I A N. in fragm.tit. a 2. F. 28. apud Sc HvLTING. in iuris-
tr antejus. p 64.. 'ninde intei actus legitimos referebatur l. 77. de R.
consistit, ut, cui facultates defuncti suspectae videantur , adeat quidem hereditatem , sed i ta tres mentes inuentarium conficiat iuxta modum in eis. I. f. praescriptum. Nec negligenda est obsignatio bonorum , quia alioquin inuentarium suspeetium sit, iureiurando ruborandum. Impedit hoe inuentirinm confusionem , Vtriusque patrimonii , eiusque separationem inducit, imo &operatnr , Ut de quantitate hereditatis de viri-
343쪽
piendae hereditatis , heres fieri. Pro herede autem gerere quis videtur, si rebus hereditariis mnquam heres κω utatur, vel vendendo res hereditarias, vel praedia colendo, locandoue , ct quoquo modo voluntatem Tuam declarat, vel re, vel verbo de ad unda hereditate: dummodo sciat, eum, in cuius bonis pro herede gerit, testatum, intestatumue obiisse, di se ei heredem esse . Pro herede enim gerere, es pro domino gerere. Veteres enim , heredes pro dominis appellabant. Sicut autem nuda vois luntate extraneus heres fit, ita contraria δε- sinatione statim ab hereditate repellitur .
Eum, qui surdus vel mutus natus, vel piissea factus est, nihil prohibet pro heredegererect aequirere sibi hereditatem: si tamen inis
I. ut est. l. dictum. Su- creditpr bonis incumbit, stulit haee solennia im- eaque adnvniistrat, vel perator in L i7. C. d. ivr. ex iure retentionis illa delib. ut hodie nuda vo- tenet, heres dici nequi. Iunias sit lat, conse-iHoc tamen quandoque quenter etiam per altumiiuramento asserendam.
hereditas adiri pollit, si- snὶ Vestigia huius
cuti olim quoque bono-iobseruationis plura pas-rum polluitio per pro-isim occurrunt, ut in I. curatorem agnosci pot- 78. de aeq. vel amitt. he erat. L 7. C quia it t. red. I. 4 .aebereae in-I. 4. 7. D. de B. pus sit. Laa. de flat. lib. g.
Cons. AvERANavs List. b. e. ibi: quodammρ- interpret. c. H. m. sq. do domisi.
344쪽
Post haec videamus de legat , quae pars
iuris extra propositam quidem materiam videtur. Nam loquimur de iis iuris si Suris, quibus per unitio Iem res nobis acinquiruntur. Sed cum omnino de testamentis , ct de heredibus, qui in testamentis in ilituunt ui, locuti simus : non sine causa sequenti loco potest haec iuris materia tra
Definitio. I. Lao AT ubi itaque est donatio quaadam, a defuncto relicLr ρ , ab tiraedestra- sanda. οὶ Quia legata olim
in testamentis relinqui poterant , anteqna uia
aequarentur. Erat er go materia legatarum unice testamentis propria
verbis directis, seu δε- Iennibus, qualia erant, quae legis modo, seu imis Perat me erant concepta, ut ait UL IAM va tita . . . M dum legumari . tabb. intelligit, secundum quem Omnia
imperative v. c. esto,i cito, capito, erant praescripta. Hunc modum cum summa diligentia obseruare debebant te satores , ut nec pro Iubitu, qualiacunque ad hibere iis integrum esset v. I. a. C. costum. doleg. His opponebantur verba obliqua insi a. vulgaria , qualiacunisque. I. 36. de eis. I, bert. I. 1;. C. de resum. I. 1 . pr. de leg. 3. Exemplum elegans habet P I. I a secundus lib.
345쪽
De antiquis generιbus legatorum. II. Sed olim qnidem erant legatorum. genera quatuor I per vindicationem , per damnationem, sinendi modo, per praceptionem: ct certa quaedam verba cuique gene
ri legatorum ad lignata q) erant, per qum singula genera legatorum significabantur.
Sed ex constitutionibus dinorumPrincipitinsolennitas huiusmodi verborum penitus subis lata eR. Nostra autein constitutio, quam cum magna fecimus lucubratione, defunctorum voluntates validiores esse cupientes, σ non verbis ν , sed voluntatibuε eorum D
IV ep. o. quod hane iuris antiqui doctrinam optime illustrat.
24. q. 3. sqq. quae ex praescripto accurate obis seruanda erant. Vade quandoque dubitaba. tur , an haec vel illa verisba adhiberi possent, ve- Iuti iubet L s. est. quod
V L P i A M v a tamen adis misit eis. I. 4.ir His olim in legalia stricte inhaerebatur, adeo, ut etiam quando vindieationem disponi
poterat , de alienis etiam per damnationem. Strictae huius intepreta tionis vestigia adhuc deprehenduntur in L ip de
U.'UM'. leg. de eius ratione dixi ad S. I. d. usust. De his vestigiis
quaedam isarum differentiarum in libris imrifremanserint, non ideo remanserunt, quos hodie obtinere debeant, que voluntatis ratio sed quia pandectarum non haberetur. De re- . compositorra, Atinan-bus propriis tantum per i xius agentes, vestigia ο- ugnis
346쪽
fauentes, dispositit, ut omnibus legatis una sit natura , ct quibuscunque verbis aliquid relictum sit, lieeat legatariis id persequi, non soluin per actiones personales o , sed etiam peν in rem ty, & per Θpothecariam. Cuius coustitutionis perpensum modum ex ipsius tenore persectissime aecipere possi Cotta is legatorum s fideleommissorum. II l. Sed non usq; ad eam constitutionem standum esse existimavimus. Cum enim antiquitatem inuenimus , legata quidem siricle coneludentem cu), fideicommissis
tauit, inter delere non potuerunt. i se Ηae olim tantum Ioeum habebant, quoties per damnationem legatum erat relictum. I. r. C. comm. de leg. As nee hodie haee inutilis est, sed maxime viam praebet, si rei vindieario locum habere nequit, v. e. si genus, res aliena, quantitas, vel factunia legatum, vel aestimatio petenda. Fundamentum huius assionis tra
res certa, propria, oecorporalis, quo casu rei vindicatio competit,qui a ipso iure dominium in legatarium transit. Si ius aliud v. e. seruitus. legatum, confessoria competit. Lx quo liqquee perfosalem: qui. dem hodie quibusvit te Ixio, non autem re . applicari posse: it.
Iam tantum dari eoni heredem , hane coni quemvis posses rem. uJ ob serupulosam verborum 'lennium rationem, de qua Eus iv
347쪽
autem, quae ex voluntate magis descendebant defunctorum, x pinguiorem naturam indulgentem, necessarium esse duxi mus , omnia legata fideicommissis exaequare, ut nulla sit inter ea disserentia ): sed quod deest legatis, hoe repleatur ex natu ra fideicommissorum, Σὶ : ct si quid am- plius
as . in f ita disserit tPraeterea antiquit legibus ea utum fuerat, is momentes θ vltimum, ut ita dream, ducentes spiritam, eertis quibus dam verbis testamenta serupulose compone inrent. pr scriptaeque e raniformulae oso n-nitates ac verba , qua audi oporteret. Ex quo plurimae fraudes -- minebantur . ad rimeum seribendam mori
Hae enim neglecta, verba captabant. ex his mnia metiebantur iuxta strictam verborum fo- Ionium naturam, ist sic carminibus histe quosvis effectus tribuebant.
Inde olim legata stricti iuris dicebantur, hi ei- com nilla vero bovaestola
es, quod non civilitas verbis sed precative r linquitur, nec ex ri re iuris eiullis proficia scitur , sed ex volum
bis declarata , inducit. Vnde mansit differentia inter libertatem directam & ndeicommissat,am , a. de g. reb. per fideis. inter genus per legatum di fideicor missum relit um 3rc. etαὶ Veluti quod legasta etiam in eodicillis.s io nutu, at a legatario relinqui possint, iter
348쪽
DE LEGATI . 3 7,plius est in legatis , per hoc creseat fidei. cominissorum natura. Sed ne in primis i gum ςunabulis permissim de his exponen. do, studiosis adolescentibus quandam introducamus dissicultatem r opem pretium iesse duximus, interim separatim prius dele- , gatu, & postea de fideicommissis tracta. re: ut, natura utriusque iuris cognita a , facile possint permissionem eorum eruditi subtilioribus auribus accipere.
IV. Non solum autem testatoris vel hereis diu res, sed etiam aliena legari potest: ita,ut heres cogatur b9 redimere eam, & pra stare: vel si non potest redimere, aestima tionem eius dare. Sed si talis sit res, cuius commercium non est, vel adipisci non potest, nec aestimatio co eius debetur. Veluis i
tate deiuncti aestimanada sint. Interim liret iura eorum in plerisque
consula sint, natura ta men utriusque diuersa
a Quippe quae non est in totum sublata, sed salua permansit. b) olim tantum per
damnationis formulam, teste C At o lib. it. d. minflix. tit. 3. 6. R. qua D ligabatur ad praestan. dum Pretium, aut rem redimendam , non per uindicationem , quae' differentia hodie cellat. νInterim tamen nee ho die hoe easu rei vindiem itio institui potest , sed
tantum personalis,quod etiam indicat Imperator
ueniens est. Illae tantum res Iegari possunt. quae , δη quatenus sunt in testatoris arbitrio. . Deinde aestimatio iis ual a lanis
349쪽
LIB. H. TIT. XX. ti, si quis campum Martium, vel basilicas, vel templa , vel quae publico usui destinata
sunt, legauerit: nam nullius momenti tale legatum Quod autem diximus alienam rem posse legari, ita intelligendum est, si desin fetebat . alienam rem esse , non disi ignorabaLForfitan enim,si seiuisset, alienam rem esse, non legasset e t re ita diuus P I v s rescripsit. Et verius est, ipsum. qui agit, id est, legatarium , probare oportere, sciuisse alienam rem legare deissimc um : non heredem probare oportere, ignorasse alienam . quia semer nraessitas probandi incumbit illi, qui agit.
sol tute defuncti nouconstat , in dubio autem haec ita accipienda. in nimis he es gravetur, i , si Haec pro par censetur aliena , qtia creditori ius in re competit: hac de causa Teg tam antea traditam huc, applicat Imperatoriquae olim tantum locrum habebat si per damnati onem res obligata esset reiicia, teste Pavxo
tantum rebus est ab hominibus imposta . quae
sunt In commercio 1, ideo enim dicuntur ei te in commercio , quod aestimationem recaperint. Rerum extra commerincium positarum nulla est aestimatio, cum dis hi non possint L 3'. S. io d. IS. I. Id). Nec ab homineianae mentis relinquitur, quod indicat ICtus in I. 39. 8. de Dy. allirens,
350쪽
tori aliquis legauerit, necesse habet hereseain tuere. Et hoe quoque casu idem placet, quod in re aliena, ut ita demum luere ne-eesse habeat heres . si seiebat defunctus rem obligatam esse: ct ita diui SE vgis
Rus di ANTONi Nus rescripserunt. Si tamen. defunctus voluerit legatarium tu
re, ct hoc expresserit g9 , nou debet heis
res eam luete. - . 1 De re alaena lam a legatorio ac risita.
VI. Si res aliena legata fuerit , & eius rei,vivo testatore, legatarius dominus factus fueriti liquidem ex causa emeronis, ex t sta mento actic ne pretium consequi potest. Si vero ex causa lue riua, veluti ex donatione, vel ex alia simili causa , agere
non potest. Nam traditum μὶ est. duas
lucrativae causu in eundem hominem, seandem rem concurreνe non posse. Hae
hodie desideratur, quae olim e formulis diuer-ss colligebatur, velutis per vindicatio m res
. mi Cur vero hoe a Ictis tra litum est scili- lset quia testator voluit, i
ut res legataria ex titia is lucratiso obueniret, eui satis tactum, si aliunde eam aecepit e etitulo ι minime vero, si eam sibi compa auit tiaeuis oneros, quo casia voluntati defuncti noa alti r catulit qum pretio ab iis rede r stituto. I. I. s. d. o. cI A.