장음표시 사용
11쪽
Si videbitur Reverendissimo Patri Magistro Sacri Palatii Apostolici. Phitinus Spada Arcti . Theodosem Vicesg.
Fr. Aloysius Nicolaus Ricloifi ordinis Praedicatorum; Sacri Palatii Apostolici Magister.
12쪽
Divisione, Natura, Effectibus, Ministro,Loco,Tempore, A Ritibus.
CAPUT Q U ARTUM. Quis reserationis Epistoporum, Arctiepikoporum . Primatum. Fatriarctarum , Sammi Pontificis proprius ει ordinarius D miniser. ARTICULUS PRIΜUS. Ad quos in aliqua Provincia jus ordynandorum Episcoporum antiquitus pertineret. I. PRIMUS. Episcopus olim a Metropolitano, vel de ellus licentiaco uevisse consecrari. ETUs hae seth in
omnibus Christiani orbis Pro vinetis suit re gula, ut Episcopi , Metropolitano , tanqua in a praecipuo consectatore, & a reliquis Provinciae Epi-
D scopis tanquam adjutoribus & ad sistentibus, in unum omnibus collectis, ordinaretur. De Metropolitani auctoritate primum hie agimus: tum de caeteris dicemus. in numerae sere Beelesiasticae leges sine Metropolitani consensu & auctori late ordinationes Episcoporum fieri A vetant
13쪽
Canos Apost. a. al. is . vel alionum
vetant, ic ab ineunte sere Eeelesia ad vicina nostro tempori saecula o servatio illa deducta est . Prioribus quidem tribus saeculis Metropolitanos in qualibet Provincia , qui singularipsae caeteris praerogativa praediti e se sent , jam tum institutos legimus in Canonibus Apostolorum, Epistolis Clementis Anacleti, ) Aniceti, ' Stephani Summotum Pontificum . & aliorum, de quarum sincera fide hie non diu puto voluitque Anaeletus ab
omnibus Diovinciae Episcopis congregatis , non aliena certe quIm Metropolitani auctoritate , qui ab ipso totius Provinciae tanquam caput d judex princepsque statuitur , sngulorum Episcoporum ordinationes celebrari. Anicetus verb, praesertim , si fieri possit , Metropolitani praesentiam; sin minus, saltem au. storitatem in Episcoporum consecrationibus haberi voluit : reliquivero, inquit, comprovinciales Episcopi, si necesse fuerit, caeteris consentientibus , a tribus , jussu Ar-
rbiepi copi, consecrari possunt Episcopis; sed melius es , si ipse cum
omndus eum, qui dignus est , elegerit , S cuncti pariter sacraυerint Pontificem . Nee dubium , quin Metropolitanorum jura, si quae his saeculis fuerint, ad Episeoporum sibi
subditorum consectationes sese extenderint. Quippe eum eκ praedicti sviderimus eorum saeculorum hane suisse legem , poste, in Leclesia comsirmatam, ut cui potestas esset judicandi. eidem quoque potestas ordinandi conveniret. Possumus quoque id ipsum ex Apostolicis Constitutio. nibus colligere, in quibus Episco pus a Ciero & populo electus dieitur, coram toto populo proponi debere ab Episcopo . qui voey-
ος τῶν λακων, reliquorum prisce s ,
idest Alchiepiseopus & Metropoli Dianus ibidem nominatur; ut nempe respondeat populus, an is sit quem elegerint , & ut signo quodam &acclamatione iterum consentiat, eumque dignum praedicet: tum verbe idem, qui πρωτος Enumοπων dicitur, princeps Episcoporum, quo nomine haud dubie idem Metropolitanus s-gnificatur , unli eum duobus aliis, reliquis Episcopis & Presbyteris tacite precationem sicientibus . mu nus ordinandi injungitur , elusque n v. s. is M solius partes describuntur, divi- c p ni Numinis in ordinatione munus implorare, aliaque id genus exequi. II. Quod si praecedentia testimo nia dubia sorte alleui videantur; ' neque ego contentiosum. senem ducam , aut in iis acrius Ins stam rhoe solum monebo, apud Cyprianum Ptimatum seu Metropolitarum jura clara esset nee dubium ira νει
in pluribus quoque aliis Ecelesis praerogativas istas jam ab initio nascentis Eeelesae suisse perspectas; hae verb Ecelesiae, quae jam a nobis
Mn o'πολες dicuntur , matrices ac
originales fidi vocantur a Tertul' ch -i. liano, a quibus, inquit, tra--op. ducem o' semina doctrinae, caeterae exinde EMUr mutuatae sunt, oe quotidie mutuantur, ut Ecclesia fam : quibus verbis satis aperte ostendit,cum adunatione accollectio. ne populi sub uno Pallore Eeelesiae praesertim constituantur, ab iis primcipalibus Ecelesis caeteras habere ut Ecelisae fiant , non solum quod ab iis Euangelii disseminatio orta esset, quod jam tum ejus tempore ubique sere terrarum disseminatum erat vertam etiam, quod ab iis Episcoporum confirmatio ac creatio peteretur.
Unde pariter eliei potest , eas )Ecclesias , in quibus vel Apostoli vel Apolloti ei viti praesedissent, Epis
coporum aliarum civitatum ordinato. Epheiam, Thel-
res, eas, inquam , Metropoles fuisse Rominatio
14쪽
Quis consecr. Episc., Archie p. &c. 3
habitas: quod clini Tertullianus satis aperte ibidem insinuet, non ob. seu rc quoque sgniscat Innocentius, dum Melesiae Romanae traditiones servandas docet , & Patriarchatus Romani jura per Italiam . Gallias, Hispanias, Africam , Siciliam, Insulasque adjacentes confirmat, quod, Divo Petro ejusque successoribus eae Provinciae Sacerdotes accepissent; sed claritis Zozimus Papa Primatum Eeelesae Arelatensi adjudicans, nam , inquit, sancta memoria Troapbimus Sacerdos, quondam Arela
iens urbi ab Apostolica sede transfi
mi sus , ad illas regiones tanti uo- minis reυerentiam primus exhibuit , S in asios non immeritis ea, quam acceperat, auctoritate transse fudiι 3 atque banc ordinandi eousue tu tim, S Pontificium ivit iLIius , quem obtinuerat primus oe j stus , custoditum usque in proximum rempus , resis apud nos bis is, multorum consacerdotum tesιmoniis approbatur. Sed hac de re alibi fu
III. Quamvis autem in obscuris illis laeulis omni teistimoniorum genere destitueremur , non dubium quin ex antiqua consuetudine , ut sa. tetur Concilium Nicaenum ptimum, ineunte quarto saeculo habitum , Metropolitanorum jura suerint derivata , cujus antiquae consuetudinis cum nullam aliam habeamus originem, ad Apostoltis, ex
regula Augustini, reserti debet: stquod enim , inquit ille, unioersa
tenet Etae . nec conciliis insitutum , sed emper retentum es, nomais auctoritate Apostolica traditum reRissime creditur . Atque inde eli, quod Gregorius cM P septimus Piovinciarum Ecclesiallicatum divisonem , atque Metropolitanorum institutionem , ab Apostolis di beato
A IV. Quarto saeculo Iuculenta habemus pro jure Metropolitanorum circa Episcoporum sibi subditorum ordinationes testimonia. Concilium Nicςnum primum , ubi Episcopos comprovinciales ad Episcopi creatio. nem convenire debete dixit, subdit,
Id est, eorum autem quae sunt, consimmationem in una quaque Protancia is Metropolitano fieri . Sed & aliam B clatiorem ea de re tenemus ejusdem Synodi sententiam , ο τι re τις χ 'ς
M.q δ'ειν εI J E- ιουον : quod si quis abhue Metropolitani sementia factus sit Episcopus, eum magna SIn dui definis non esse visiopum. Laodieenum Provincia te statuit, τοὶς
Epi opos 1udicio Metropolitani. SC eorum qui sunt circum circis Episco porum, constitui oportet. Antiochenum sub lulio primo fusilis rem totam ex dicat hoc Canone: EU u-
ροτονίαν r Episcopus ne ordinetur absque Synodo , S praesentia Metr politani Prouincia i eo autem pra sente, omninis mellas est omnes unis cum eo adesse, qui sunt in Prouincia ejusdem muneris offiι iique collega, A a S opor.
15쪽
es oportet per epistolam Metropoli- eunum eos convocare i ω, s omnes
quidem accesserint, bene es; μ -- rem Me fuerit di cile, plures om nino adesse oportet , veI per iis ras una cum illis suffragium ferre,oe sic complurium praesentia se
electione feri creationem. Sin aulem aliter praeter Me qua decreta suut, sat , non valeat ordinatio . Sardicense quoque Concilium, Metr politani non solum auctoritatem, verutri etiam providentiam in convocandis comprovincialibus, ut Epi Leopi creationi intertat, necessariam fuisse ostendit, ut inserius magis pa tebit . Circa cujut Concilii Canonem
observabis , τόν - ἰπ α φ όας , seu Primatum Proυincis , Concilium interpretatum fuisse, eundem esse , τεν Eo. σκοπον Milleo ολε- , quem Metropolitanum uno verbo diiscimus : quod ad sequentium Canonum intelligentiam necessum est. Nam Concilium Carthaginense secundum, senilem loquendi phrasim
usurpans, haec in eandem sententiam habet: Placet omnibus , ut inconstillo Primate cujusl et Provinciae ,
tam facio nemo praesumat , licet cum multis Episcopis . in quocumque loco sine e us, ut Hictum est , prae .cepto Episcopum ordinare : si autem necessias fuerit , tres Episcopi in
quocumque loco sint, cum Primatis praecepto ordinare debeant visco. pum. Quem Canonem si quis de Pii. mate Carthaginens intelligat, non multum refragabor, cum ex dicendis certum sit, ei eκ privilegio concessum . ut ex omnibus Provinciis Asriear occidentalis Episcopos oldi. nare posset, sicut & ex qu vis Dice. eest Cleliecis ordinare ei superitis indultum suisse vidimus. At possunt etiam de Metropolitano intelligi, qui
etiam nomine Ptimatis Provinciae
significari potest ex praedictis; prae-
Α sertim clim Concilium Carthaginen- se 2 quartum, ius illud Metropol
tanorum clarilis ostendat; dum exposito examine consecrandi in Episcopum , haec subdit , cum in bis omnibus examinatus . fuerit inventus plene ins Rus , tune cum consensu Clericorum S Laicorum cou- ventu totius Provimiae Episcoporum , maximeque Metropolitani, υel auctoritate vel praesentia ordinetur
Episcopus . Eodem lentu intelligi se-B bet . quod ante utrumque istud Con-eilium habet Sylleius Papa in Epi-
istola ad Episeopos 2 Africae , cujus
Canones Concilium Telemente,quod vulgu, sed corrupte Telen dicitur, exscripsit , & obterva nil curavit. Statuit ergo Syricius , primum , ut extra conscientiam Sedis Apostolis hoc es Primatis , nemo audeat ordi. nare integrum enim Jud cium est quod plurimorum sentemia consequatur . Per sedem autem Apollol
C cam . Metropolitanam hie intelligitustato Astis nomine , ut colligere est, ex c 2 Tertulliano, qui easdem Ecclesias , quas Matrices di origina-Ies fidei dixit , & Metropoles in terpretati sumus . Apostolicas quo que vocitavit . Sine sedis ergo Me tropoliticae , idest Primatis pro vinciae , seu etiam Metropolitani sententia atque judicio, neminem or dinandum decernit Syricius, quod plurimorum Comprovincialium sci-n licet assensu sequente comprobati v . luit, ut integrum perscctumque judicium censeretur. Seio aliam esse Srticii interpretationem , nec eam
improbabilem , quam alio sorte loco proseram; sed quidni ejusdem te
ius diversae interpretationes esse
V. Quinto saeculo non minus euora pio Metropolitanorum inordinationibus Episcoporuin auctoritate tostimonia proseruntur: nam in Conci
16쪽
Quis consecr. Episc., Archiep. &c. s
llo Tautinens Proeulus Massilie n. sis Episcopus,se Metropolitanum civitatum , quae in secunda Narbonensi postae erant, asserere, jusque ordinae tionis sibi confirmare volens, propinnebat , eas Ecclesias olim suas par
ehias suisse. & Episcopos , se in eiu
dem Ecclesiis ordinatos ; cum e comitatio Narbonensis secundae Provinciae Episcopi contenderent. sbi alienae Pro. vinetae Sacerdotem praeesse non debere : eonventum suit pacis causa, ut vivente Proculo Ecclesiae istae ab ipso regerentur, quas vel ipsius parochias esse , vel in quibus Episcopos ab iplo ordinatos constaret; quo Canone vi deas Ptimatus dignitatem , quae sor te eadem tunc cum Metropolitana, ordinandi jure praesertim definitam , eamque etiam ordinatione aequiu- tam . In eiarm smiliter Cone illo de Piimatu Ecclesae Arelatens , α Viennenss controvet sit ita deci fata est, in qui ex eis adprobaverit suam ciυitatem esse Metropolim , sic totius Procinctae bonorem Primatus siti
neat : es ipse , juxta Canonum praeceptum, oraenationum babeat potestatem. veritin hac omitto,quae sorte ad primatis potius dignitate di auctoritatem quam Metropolitani faciunt; ob idque etiam caetera
id genus, quae Emimus de privilegiis Ecclesae Arelatensis, & ordinationibus illicitis in ejus praejudicium , Proculo tentatis. & ad fit- mandam Arelatenss Ecclesiae praerogativam rescripsit . omittimus , susus sorte ea in serius explicaturi: re
liqua hujus saeculi subjungimus.
VI. Innocentius primus epistola ad Victiletum Rothomagensem, Canonem Sytieii explicat iis verbis: primum , nr extra conscientiam Metropolitani vis copum nullus audeat
ordinare s integrum enim est judicium quod plurimorum sententia confirmatur. Quod etiam confirmat epistola ad Episcopos Synodi Tholo sanae , ubi Metropolitano viscopo ordinandi Sacerdotis Pontificium 2 beri affirmat. Bonifacius idem jus
Metropolitanorum quam plurimuniti commendavit, & eontra Primatum usurpationes firmavit iis verbis . ecce enim,ut charitas tua recognoscit,
ex Abditis Lut ensis Eccle Cleri ordo , vel plebis , preces suar
oe lacbrmas ad uos , quantum δε- tur intelligi , magno cum dolore miserunt, dicentes , Coepiscopum nostrum Patroclum , sua petitione cessante , in locum decedentis Epistopi nescio quem in alia Proincia , praetermisso Metropolitano, contra Patrum regulas oraenasse. Guod nequaquam posumus ferre patienter,
quia conυeuit nos paternarum sanctionum diligentes ese ustodes; nulli etenim sidetur in stulta SI Hconsitutio Nicaenae, quae ita praecipit, ut eaim proprie verba ponamus 2 Per unamquamque provinciam jus Metropolitanos singulos bmbere debere , nec cuiquam duas esse subjectas. Concilium quoque Regiense, Armentarii in Ebredunen sem Episcopum ordinationem irritam declaravit, quod ab rue trium Episcoporum praesentia, ahque Com- comprovincialium Γteris , sine M tropolitani auctoritate celebrata eL set ; de eaque sententiam iis merbis protulit: itaque ordFnationem , quam Canones irritam definiunt, nos quoque vacuandam esse censuimus , in qua praetermissa trium Epitraporum praesentia , nec expetitis Comprovincialium Γteris, Metropolitani quoue υoluntate neglecta, prorsus ni-
lI, quod Episcopum faceret, osten
sum est. Chalcedonente univeris lana ordinationis Episcoporum curam penes Meimpolitanos esse supponit, dum eos redarguit Metropolitan's, qui ordinationes Episcoporum facere
17쪽
negligerent i eorumque negligentiae Aoccurrens, nisi ob necessitatem inevitabilem ultra tres menses Episcoporum ordinationes ab iis differri vetat; qui, si secus secerint, correptioni Ecclesiae subjaceant . Idem, Chalcedonense, Patriarchae Constantinopolitano jus ordinandi Metropo, litanos coacedens; & Episcopos, qui sunt inter barbaros, Alanos scilicet Ponticae Diaecess, & Rugos Traciae,sve sotte , quod in iis regionibus non tot Episcopi serent, quot ad Epi- Bkopi cleationem requiruntur, sive quod non iacile convenirent , sive tandem quod nullum alium Metropolitanum praeter Constantinopolitanum agnoscerent, in reliquis Disecesibus unumquemque Episcopum , suo Metrop ilitano constitui voluit i
politano cum Episcopis Provinciae Episcopos ordnaute, quemadmodum divinis canonibus es traditum . Atelarens s lecunda Synodus , quae ei rea haee tempora incidit , Nicinnuin Canonem repetit : eum , qui sine conscientia Metropolitani con
stitutus fuerit Episcopus , esse vi
scopum non debere . vl l. Eadem verti in ordinationibus privilegia Metropolitanorum Ds illicite Leo primus tervanda putavit ; ideoque epistola ad Anasta- sum Thessalonicensem: stitur, inquit . secundum sanctorum Patrum canones spisitu Dei conditos , o to.
iius mundi reverentia consecratos, Metropolitanos suuiarum Provinciarum Episco as, quibus ex delegatione nostra fraternitatis tua cura
praetenditur, jus traditae sibi anti. quisus dignitatis intemeratum baia
lere decernimus. ita ut d regulys praestιtutis nulla aut negligentra aut praesumptione d scedant . Epistola ad Eρilcopos viennensis Pro vinciae, - Hilarium Arelatensetnreprehendit, praetento jure Ptimatus, ord nationes fibi omnium per Gabitas Ecclesarum vindisantem , oedebitam Metropolytanis Sacerdotibus in suum jur transferentem ἀ-gnitatem . Legem quDque genera lem ea occasione coris mat iisdem
verbis: ordynationem sibi. ut ante jam diximus ) Mati . Metropol tantsuarum Proυinctiarum cum bie, qui caeteros antiquitate Sacerdotii pr.
veniunt, restituto per nos sibi jure , defendant: alienum jur aster i non auriat vindicare : suis limitibus . suis terminis si tinusquisque contentus e S pri scitum sibi debittim in alium se transferre se
posse noverit non licere . Quibus ver his & sequentibus Metropolitanos non debere sibi debitum ius ordia nationis cuivis ob gratiam cujus cumque personae cedere contestatur, &seefferint, ad antiquiotem Epi copum devolvi jubet. Denique ad Rusticum Nilbonensem scribens ,
nulla, inquit, ratio sinit, ut inter Episcopos babeantur , qui nec is plebibus expetiti, nec a Clericis sunt electi , nee is Prooincialibus Episcopis cum Metropolitani judicio consecrati . Qui Leoni in Pontiseatu successit Hilarius , ipsus vestigiis insistens, Mimerium
sanctissimum virum Viennensem Episcopum moneri curavit , quod Diensem Episcopum extra provinciam creasset; eumque a Leontio Arelatens Episcopo, ad quem ejus ordinatio sqectabat, confirmari voluit; de caetero suos unicuique terminos servandos edicens . Sed clatius &expressius id confirmat epistola ad Aseanium Tarraconensis Provinciae
18쪽
Episcopum: boe autem, inquit, primum juxta eorumdem Patrum regulas volumus custodri, ut nullurpraeter notitiam atque consensum fratris Ascanii Metropol tani aliquatenus consecretar Antistes: quia Me ει istus ordo tenuit , es tr centorum decem S octo Patrum definivit auctoritas, cui quisquis ob-υias tetenderit manus, eorum sta, confortio fatetur indignum , qua rum praeceptionibus reluctantur. De-ι nique eodem saeculo Gelasius apud Gratianum in eos invehitur. qui Metropolitanorum vel Piovin ei alium jura in ordinationibus turbarent , Ecelesiarumque privilegia
tolarent. VIII. Sexto saeculo eandem regulam pluribus Summotum Ponti scum & Cone illorum decretis stabi. litani legimus . Concilium Arela
inquit, sine Metropolitano. υri epi, Mia Metropolitani, Dei tribus comis provincialibus non liceat ord uare; ita ut alii ComproUnciales epistolis admoneantur, ut se suo responso com
sensisse Agnificent. Concilium
Aurelianense secundum meminit curae Metropolitani in convoeandis ad ordinationem Episcopis Suffraganeis.
Aurelianense quartum , visco pos aut sub prcentia Metropolitani,
aut certe cum e ut auctoritate, is
Comprovincialibus ordisari praecipit. Quintum similiter jubet, Iut is Metropolitano, vel quem in iace sua praemiserit. cum Comprovincialibus Ponti ex consecretur . Tam raconense id ipsum confirmat, dum , si quis in Metropolytana civἰ-tate non fuerit Episcopus ordinatus,
postquam suscepta benedictione per
Metropolitani literas, bonorem δε--rit Episcopi adeptus, id optimum e fise decrevit, ut posmodum statuto tempore, ides impletis duobus m - .sbus , se Metropolitani sui repraesen. tet aspectibus , ut ab illo monitis Emesasticis instruetus , plenius quod observare debeat, recognoscat. Quod se forte Me implere n lex rit , in Dnodo increpatus , ὰ fratribus corrigatis. Et si fortὸ infimmitate aliqua , ne boc impleat .sue. rit praepeditus , Me suis hieris Me.
oro inatior em Comprovinciales, ominue nes parere piaecipit. Arvernense I. jubet, ut Episcopatum desis. A--- i. rans , electione Clericorum issenuium . consensu etiam Metropolita. ni e Udem Provinciae, Pontifex omaenetur . Arvernense secundum. M Mψε- c a. Aurelianentis quinti Canonem supe- ritis citatum , sicut & reliquos Aurelianensis V.Canones pro suis repetit. Martinus Bracharenss in sua Canonum collectione . quae in Coneilio Lucens probata est, duplici Canone: morem istum confirmat : primus, quem e Concilio Nicaeno repetit, licet a Nicaeno Canone aliquantulum
diversus si, talis est: Episcopum 'oportet maximὸ quidom ab omni Con.
rilis constitui ; sed si boc pro necess
ite difficiis fuerit, ex omnibus tres . eligantur , S omnium prasentium oel absentium suscriptiones tenean
tur ; G sc postea ordinatio fiat.
HuIus autem rei potestas in omni Provincia ad Metropolitanum pertineat Episcopum: Alrer, quem ex Antiocheno desumit , ideoque non repetendus, legi potest apud Gratianum , qui eum ex Concilio Mattini Papae , seut & caeteros Martini
Brachar ensis Canones citat. Turonense secundum contradicentes quos dam huic consuetudini in Armori- ea Provinci 1 hoe Canone percellit: ad icimur etiam, ne quis Britannum , aut Romanum in Armori co , sine Metropolitani, aut Compro. vincia.
19쪽
tuncialium voluntate vel Γteris , AEpiscopima ordinare praesumat. suod si quir contraire tentaverit , sententiam in anterioribus Canonibus prolatam observet, oe is nostris eba. ritate usque ad ma rem Onodum se: ognostat remotum, oe excommunicatum ; quia merito is charitate
nostra vel nostris Ecclesiis segre-
gantur , qui Patrum saluta con-93 'asi nis a. temnunt. Parisiense seeundum deer causa Saphoraci , seu Salsaraci Parisiensis Episcopi celebratum , eun- Bdem morem consimat, dum decreta contra praedictum servati mandata Metropolitano , cui reddenssi actio. vel ordinatio de eomproυincialibus ς uus manet, id est apud quem pote-. ssas residet eomprovinciales, tum in ordinem redigendi , de gradu eos& apice Sacerdotii removendo, tum etiam ordinandi. Tertium verb, in eadem urbe sub Pelagio habitum , - violati hanc consuetudinem queritur, quam hoe edito Cano ne luculen- C' ter confirmat: Et quia in aliquibas rebus consuetudo prisca negligitur , ac decreta Canonum vis. lantur; placuit, ut Iuxta antiquam consuetudinem Canonum decreta serventur . Nullus eiυibus inviti 1 ordi. netur Episcopas Sc. non principis imperio per quamlibet conditionem contra Metropolis voluntatem, vel Episcoporum comprovincialium in. geratur , Sc. Nam de ante artis oradinationibus Pontificum ita conve- Dnit , ut conjuncti Metropolitanus
cum suis comprovincialibus Episcapis . vel quos vicinos Episcopos et
gere voluerit, in loco, ubi convenerit, juxta antiqua statuta Canonum omnia communi cossilio oe sententia
decernantur. Ex quo Canone colli- .gitur a Regibus non solum electioia. num jura, sed & ordinationum , tu bata hoe saeeulo fuisse, ut non solum quos vellent Episcopos, incon
msultis Metropolitano & Provinciae Episcopis, creari juberent; vertim etiam a quibus vellent . Cujus rei eXemplum epe Gregorici Turonens colligere possumus in Cautini Atehidiaeoni urbis Arvernae ordina tione , qui electus ejuslem urbis Episcopus , Chlotatio Rege , ab Episcopis ad urbem Metensem ejus jussu
IX. Neque tamen huie malograflanti Patisiensis Concilii auctoritas mederi potuit; quippe cum non multo post ipsum tempore ' Emerius sanionieae urbis Episcopus, decreto Regis Chialatii subnixus . quo nempe concessum ei erat, ut absque Metropolisani consilio benediceretur, qui non erat praesens , ab alio ordi. natus est : quem frustri prop ere, Leontius in Cone illo Santonensi com. provincialibus suis congregatis deponere tentavit, ereato in ejus locum Heraclio, quippe clam Chari-berti Regis Chiotarii filii voluntas Synodali Provinciae decreto praeva luerit ; nam & ille Patris decretum retineri voluit, & Heraclium Synodalis sententiae delatorem ignominiose excepit. atque in exilium de rust Emetitum item Episcopatui , missis , ut ait Gregorius Turonens s , vitis religioss restituit: Leon. tium & comprovinciales , qui ipsum deposuerant , mulctavit . Quodque magis mirere, Euphronius Turonen-ss Archiepiscopus, vir sanctus, qui Parisens tertiae Synodo subscripserat, Santonicae subselibere noluit , suria. quod malum altilis invaluisse crederet , quam ut extirpati posse spera. ret: sive quod Regis indignationem timeret, satiusque crederet dissim late Ecclesiae injuriam , qu m Regem adversus eandem incassum exacerbare . Forte verb Euphronius ineant sententiam ea occasione descenderat, quod ipse in ordinatione Pa
20쪽
Quis conlecr. Episc., Archie p. &c. 9
eentii Episcopi Pictaviensis neglectus impune suist . Nam hune P Ieentium, refert idem Gregorius, Parisis ordinatum jussu Regis Chari-berti, cum tamen antea apud Sellen- se Castruiti Pictaviensis Dicecess intra Provinciam Turonensem ab Euphronio, ut credibile est, ordinatus sui Glit Austra pius Pictavii Coadjutor, dc ubi is decesset, suceessor designatus; quae duo arguunt praedictum Pascentium ab Euphronio minime sui se ordinatum: ex isto itaque didi. cerat suturam inutilem, dissentiente Rege, Episcoporum operam pro Metropolitani dignitate tuenda , ideoque Santonico Concilio sublati-bere tenuit. Habemus quoque aliud hujusce temporis exemplum, in quo victrix Ecclesia suit , in ordinatione nempe Promoti Episeopi in Castrodunens territot io Carnotensis Diceeesis, jussu Sigiberii Regis petAEridium Remensem facta , cujus Heli ordinatio , tanquam Canonibus contraria, 1 Parisensi quarta Synodo irritata, & ad Presbrtet ii ossi-eium ipse deductus est; nec ei amisplius profuit ad Regem confugisse,qu,n ut, quae ipsius Callti terminis essent, ipse haberet. In qua causa multiam Pappoli Carnotensis Antistitis diligentia , plurimum , me quidem judicio, S. Germani Pari sienss sanctitas & auctoritas prinsuerunt . Sed nescio, utrum iis . qui statutam hanc legem praetergressi sunt , adnumerare debeam S. Eli. gium, qui in urbe Rothom agensi Noviomensis , eodem quo S. Au- doenus Rothomagensis loeo &die, Antii es consecratus, ab iisdem uterque. ni fallor , Episcopis, & extra Provinciam suam ordinatus suit :quibus proinde argumentis non a Metropolitano suo probabiliter consecratus ostenditur, ted sol te non sine
ejus auctoritate atque consensu .
Verum longilis excurro, quὶm ipse vel instituerim vel debuerim; non enim solum instituti mei snes, ve rlim etiam sexti saeculi terminos pintergredior, extra quos excul e e
mihi propos tum non est. X. Redeo ergo ad sexti saeculi historiam , quo saeculo nescio an in usu suerit, quod legitur in vita S. Samsonis ex Codice Manuin seripto Bibliotheeat Floriacensis, per Ioannem , Boseo Caelestinum edita,
cujus auctor vetus nec ineruditus videtur, qui ex veteri more ustatum suisse refert, ut si quis Episco.
pus esset consecrandus , expectaretur donec tres h tribus Episeopis consecrarentur: sic enim ille de Samsonis in Episeopum Dolensem divino consilio peracta consectatione dissetit, non omnino, ut jam dixi,
contemnendus auctor: oe cum M.
nissent Episcopi, qui ad ordynationem veniebant, duos ad ord naudum deducentes secum, tertium se-
eundum morem antiquitus traditum
ordinare volentes . sed quis adtae esset ignorantes , ut, mos ibi es , is tribus Episcopi tres oriunari, niae insecuta adest Angelus Dei , Sc.
Hoc autem s verum est , oportuit sane non tam exacte tunc temporis Metropolitanorum , & Provinciatum jura servata suisse; non enim,
his servatis, saei te tres Episeopi simul
in eadem Provincia consecrati potuissent : necessum saltem suisset unius Episcopi diutius ordinationem disserti. Ne tamen haec historia omninb sabulosa videatur , praesto esse possunt similia exempla, quibus pateat, vel consulto dilata galiquanὸo plurium Episcoporum in
unum diem ordinationes, vel easu quodam nonnunqua in simul ordinandorum ipsorum occasones o Ialas . Legimus enim apud V vitelmum Μalmesburiensem , au-