장음표시 사용
11쪽
gius Celer frater, disciplina bellica, ac rebus civilibus clarissimi extitere duces, praetores, judices, senatores, praefecti fabrum, tribuni castrorum, legati imperatoribus Romanis fuerunt. Haec Aven-rinus. Hic Velleius duos hisoriae scripsiti libros ad
M. Viniciam Consulem , progenerum Tiberii Caesaris, Tacito etiam memoratum insexto annalium,qui istum patre, se avo, cossularibus, ortum dicit: item 'aetonilibro extremo , ubi eum a Messallina docet inιerfectum, quod caput cum ea collimare nollet. Vinucium
aliqui appellant: sed Dioni quoque est Oυ u . Libroram Velleii bona pars deperiit. mictio ejmplaηe Romana atque elegans. uaedam etiam habet, quae haud alibi inmenim. Sed in sui aevi rebu3 nimis domui Augustae, se Sejano adulatur. Jusiores commentarios promittit libro II. Harum praeteritarumque rerum ordo, cum justius aliorum voluminibus promatur, tum, uti spero, nostris explicabitur. CAcpostea: Captum alterum, alterum deditum, justis voluminibus ordine narrabimus, ut spero. Si Beatum Rhenanum audimus, qui primus Velleium in lucem protraxit, est idem ille, quem Tacitus vocat P. Vetti ium. Nec alia meηs, velJacobi Schegbi, vel Valentis Acidalii. Eamque sententiam probant codice Turerit: ubi Publius appelletur non, Gajus, uti est in vulgatis. Sed nihil tale in variantibus Burerii lectionibus reperim. Est se tertiasententia. Nam Marincum vocat Priscianuue libro vi. Ita enim habeι, σantiquissima editio δεηeta aηηi cIo cccc Lxxvi , is
12쪽
istentissima Helia Putsbii: imo se optimae nota co
dex e IS. meus , ut omnino huic sententia potius
Porro se fragmentum quoddam Vella ii, quod fru-sra in editis quaeraου, invenisse se ait Mol angiti La-
Eius I. I. commentariorum Reip. Rom. cap. VIII. In scriptio illius erat' i VELLEII EXCERPTA EX GALLIo A HisTORIA. Fragmentum usum
Uliusmodi est e,Dum haec circa Rhenum geruntur, in Noricorum finibus grave vulnus populus Romanus accepit. Quippe Romanorum gentes, quod Rhaetias occupaverant, non longe ab Alpibus, tractu pari, patentibus campis, ubi duo rapidissimi amnes inter se confluunt, in ipsis Noricis finibus civitatem, non quidem muro, sed vallo, fossaque cinxerunt: quam appellabant Cisara, ex nomine Deae Cisae, quam religiosissime
colebant. cujus templum quoque ex lignis barbarico ritu construdum, postquam eo colonia Romanorum deducta est, inviolatum permam sit, ac vetustate collapsum, nomen colli servavit. Hanc urbem T. Annius Praetor, ad arcendas barbarorum excursiones, Kal. Sextil. exercitu circumvenit. Ad meridianam oppidi partem, quae sola a continenti crat, Praetor ipse, cum legione Martia, operosissime communivit: ad occidentem Vero, qua barbarorum adventus erat, Avar,
Bogudis Regis filius, cum equitatu omni, & auxiliaribus Macedonum copiis, inter flumen αvalluma
13쪽
vallum, loco castris parum amplo, infelici temeritate extra flumen consedit. Pulcra indoles, non minus Romanis, quam Graecis literis , instructa Igitur L I x. die, quam eo ventum est, cum is dies Deae Cisiae celeberrimus, ludum &lasciviam magis, quam formidinem, ostentaret; immanis harbarorum multitudo , cx proximis silvis repente erumpens, ex improviso castra irrupit. Equitatum omnem, &, quod miserius erat, auxilia sociorum delevit. Avar, cum in hostium potestatem regio habitu vivus venisset, pecudis more mactatur. Oppidani vero, non minori fortuna, sed majori virtute, Praetorem in auxilium sociis properantem. adoriuntur. Romani haut segniter resistunt. Duo Principes oppidanorum, Habbino & Caccus, in primis pugnantes cadunt. Et inclinata jam res oppidanorum erat, ni maturassent auxilium ferre socii, in altera ripa jam victoria potiti. Denique coadunatis Viribus castra irrumpunt. Praetorem, qui paullo altiorem tumulum frustra ceperat, Romana vi ressistentem obtruncant. Legionem divinam, ut ne nuncius superesset, funditus delent. Verres istus, tribunus militum amne transnisso, in proximis paludibus se occultans, honestam mortem subterfugit. Nec multo post Siciliae Proconsul immani
avaritia turpem mortem promeruit. Etiam lib. v.
ejusdem operis cap. v. se aliis aliquot locis, Velleiani hujus si menti meminit Laqius. Sed qui nasum ha-
14쪽
bet , fatis odoratur, fiam ejus sapere scriptorem, qu/
ferulis aliquot Velleio junior sit '. Nec in re paucaseunt, quae peccentur. Ea adferrem, nisi id cum cura feci si vir summus, Marcus Celserus, in rerum Augustanarum Vindelicarum libris. Sed monere operae pretium videtur , fragmentum hoc totum , paucis tamen insemus, legi apud Conradum a Licbtexau , Abbatem δε- stergensem z quem in Chronico vide post ea, quae de anno MCLX uri. exposuit. Lemma ejus capitis est, De Augusta Vindelicorum, vel Rhaetiae. AStatem ejusce Conradi ἱnde cognoscimus, quod iκitio Fontimcatus Innocentii tertii, hoc est, anno CloCxcum,la
cum se, atque adeo minorennem fui e , dicam: anao autem C Io CC xv. referat se abbatem actum rissentensemiae hi soriam vero suam perducat ad annum C I O C C X X I x. ' axe, aut ex t Abbate uesperges id pragmentum fuerit: aut inde, unde ea hausera
15쪽
Manutius. ortelius. Puteanus. Rhenanus.
I ad. Iunius.1 ipsius. A. Thysius. Vossius.
Vetustorum passim se recentiorum auctorum in ipsis
16쪽
' tempestate distratriis a duce suo Τ Nestore, Met, 1 pontum condidit. ' Teucer, non receptus a patre Tel
T. ' P. praenomen in plerisque I. l novissimis editionibus
velleio praefigi, video. Nec sine causa, si id Als. codicis auctoritate sit subnixumo; ut ex Burrerio adserit Schenius. Caeterum cum nihil huiusmodi in illius variantibus lectionibus inveniam ; argumentum illud non admodum validum esse arbitror. Fi rinare id tamen nituntur auctoritate Taciti, qui lib. ur. Annalium cujusdam P. Velleii meminit. Sed forsan ille auctoris nostri pater fuerit; qui subvs. Vinicio praefecturam equitum in Germania gesserat, cuique, Tiberio iam Rhodo reverso, noster in hoc munere Hiccessit: sorsan etiam frater, cuiuς in hoc ipso opere, sub nomine Ma. stii CeIeris velleiani, mentio fit. Confussiendia in hinc alicui videatur ad DraenomCH C. id quidem certo ei sui seo me mare ausim, si ii a seipsum appellet, isto jebat Aldus. Et fateor, meminit hic a tactor C. Velleiit verum it Ium avum Quin suisse, praedicat. Queis moveor, iat Ps praenomen potissimum amplectar. Fuexit illud nostro com mune cum Μ. velleio, euius meminit Tullius Philippica III. Subnixa autem est nostra opinio verbis his Pristiani in v I., ut quidem vulgo concipiuntur:
M. Hugeius Patercular: mini ιι, Me minus clarus ea tempestate fuit Mihi
dis filius Cimon. Quod vero notarit schegkius, in scripto suo Pristiani fragmento, praenomen fuisse omissum rid eo minus movet, quod ferme consentiat cum impressis codicibus, sine dubio vitiosis , hac tamen parte melioribus, quod id agnoscant. Atque id
comprobant membranae nostrae optimae notae, quae locum vulgo mancum ita exhibent: LI. Vellius parer cujus liberi nec minus clarus, est e. Unde facile mihi fuit veram lectionem eruere et M. Visitaui Paterculus libro I. Nee --nus clarus, o e. Quin idem etiam firmant duo Mss. bibliothecae Lei densis, quos postea inspexi; quorum uterque similiter habet, M. Volgius Pater culus. Imo in altero etiam clare, lib. I. perscriptum. Ut de hoe non sit amplius dubitandum. Vinius. 2. Yo LEi i.J Negant aliqui Velleiam A genica
17쪽
centem ab antiquis nominari. Cicero tamen libris de Nat. Deor.C.Velleium Epicureum introducit. Idem etiam,
ut jam diximus. Μ. cujusdam Velleii mentionem injicit. Alius sub Claudio cum M. Syllano consulatum gessisse
dicitur, unde S. C. Velleianum. vel-Ieii Blatsi meminit Plinius Epist. l. II. epist. ultima. Apud Priscianum etiam lib. x r. Velleii Celeris epistola ad Hadrianuna Caesarem laudatur: qui forte fuit ex posteris Μagii Celetis Velleia ni, fratris auctoris nostri. Alios ex eadem gente monstrabit index inscriptionum Gruterianarum. Possem ad dere Senecae locum ex Praefatione lib. Iv. Nat. Quaest. mmcus artifex ante
Velleium maximus aicbat, non occulte ,
nec ex disiimulato esse blandiendum. Ita enim edunt ex conjectura Mureti, cum ante legeretur Vilistum. Sed ego vix
dubito, quin Milesitumst scribendum. Quod improbare non potest , qui exquisitissi inas huius erga C. Caesarem
adulationes apud Dionem lib. M x . legerit. Coniecturam nostram firmati
post haec vidi a Iusto Lipso, cui idem
notis ad Tacitum in meiatem venit.
Id m. V itiit. J Quod ad nomen attinet, Velleia gens nusquam, se ide tamen se a) quod sciam, nominatur. Tacitus illeum agnoscit : itemque antiquus lapis, cujus verba subscribam. Canusii. C. VELI RUS. C. LIB URSIO. AUGSIBI. ET TUTOR INAE. FILIAE
3. M. Vinicium. J De quo Tacitus
libros, . ait: Vinici. oppidanum genue et
tati ibus, cetera equistri familia erat, --tis ingenio m comi e facundiae. Pater eius. Publius, avus Marcus, ille a DCc 1 v. hic occx xxv. anno urbis consul. Quibusdam eum lapide Colotiano placet, VINUCIUS. a vulgo Dio. Numi, inquis: P. VINICIVs M. F. III. VIM A. A. A. F. F. F. &L. VINICIvS. L. F. III. v I R. Eι lapis Neapoli r
Vinucium , auctoritate lapidis Colotiani. Sed vulgatam lectionem non δε- Ium omnes scriptores, sed etiam numismata vetera confirmant Disputant viri eruditi, ut tum Vinicii hujus eoenomentum fuerit Quartinus. Sane
Pomponius de origine juris C. Cas. sium Longinum , & Quartinum, sinuit consulatum gessisse scribit. Ubi
erat, quod L. Cassium Longinum, Tiberii progenerum, cum C. Cassio IC. confundat. Quod observatum etiam Liptio adur. Annalium Taciti. Et sane vel praenomina, quae diversa sunt, id doceant. Quapropter neque iis accedendum, qui C. Cassium, &Quartinum, suffectos fuisse consules volunt. Et ne de his dubitem, facit, quod Pomponio solenne esse noverim in veteti historia Iabi. Caeterum Quartinum Vinicium cognominari, firmat
quodammodo nummus Golletianus , cui inscriptum, M. Q ART1NVs II. vi R. Optime enim hoc ad Vinicium
referri posse, liquet, non solum ex praenomi ne, quod idem est ; sed de ex inscriptione Neapolitana, unde illum
duumvirum fuisse, constat. Ea superius relata est. Sane duumviros in inu
nicipiis suisse, manifeste, ut alios mittam , docet.Caelar lib. I. de bello Civili, ubi ait, se duininiris mAnicipio
18쪽
ram omnium imperasse, ut naves ranqu/ν ent. Vossius.
q. Tempestate. J Loqui Velleium de
Metabo sive Metaponto, nec Lipsius, qui primo de Epeo conjecerat, negavit. Hic enim Metaponti urbis conditor Stephano & Sεννis re emoratur. τ gNιτα ανουν οἱ βαρδοροι Μεμοον λιπν. Quae verba Stepliani, articulo Postulante , ita interpretantur, ut Metalus a bibaxu dicias intelligatur, qui
vero nonum ess ι Metapontus. Quapropter etiam a cl. Salmam in Plin. exercit. p. 6 D refutatur ea assertio: cum aliunde constet, verum nomεn Metili in Metaponti v Easton m a ba viris δε-
mutatum σοῦ. Fuerit itaque fortasse apud Steph. trans ocatio vel nominum vel articuli librariis tribuenda. de quo tamen nihil pronum io. Strabo lib. 6. ad Pylios, qui cum Nestore ab Ilio navigarunt, universim, Metaponti originem refert : ut & Solin. pol histor. cap. 2. BOecier. Tempsa e d 'aesus a duc uo Nesore. J Quid Graeci Trojaredeuntes passi sint aut fecerint, narra tio fuit: quae opida condiderint, aut ubi fixerint sedes. De quo tamen proprie hoc initium Credo de Epio. quo trahit me Iustinus lib. v xi. Metapon tini in templo Minerva ferramenta , qui bus Epius, a quo condisi sunt, equum fanum fabricavit, sentant. Et fa
m Δοῦρειον πιαν ζ τοίη ον. Strabo simpliciter tamen dixit, P lios Metapontum condidisse: Stephanus aliique Meιasum nominarunt. de quo ipso quin haec capere possis, non nego.
a ratas. s. Nestore. J Nestor filius suit Nelei
de Cloridis iuxta Homer. quinquaginta navibus ex Pylo Trojam venit jam senior. Per tres uοεάς vixisse a diei ivt.per sοιάν autem intelligunt nonis
nulli triginta vel triginta tres annos. Iia Nestor 9c. vel 99. annorum fuerit. Veteri Poetae Naevio dictus est tristiis nex. Res fuit ille Pyli. In Peloponneso triplex fuit Pylus. Duae ad mare, quarum una in Elide regione, altera in Messenia, tertia in Arcadia Quam ultimam genuinam Nestori, esse docet Strabo. 6. Metapontum. J Vrbs in magna Graecia ad sinum Tarentinum. 7. Ducer. J Horatius ad Plancum ;- Teucer Salamina, patremque cum fugeret , tamen uda Lyaeon ora pulea fretus vinxiss corona , Me tri eis assat M amicos rQuo nos eumque feret melior fortuna
Ibim- ὸ ficii comitesque. Nil duperandum Tincra duce, oe a θire Teucro. Cenus enim promisit A LAAMiguam teliare nova Salamina fum
Historiam post alios habes apud virgilium libro I. N. Iustinum x . , quo dcJUPITER Salaminius .cuitem plum posuit Teucer. Tacitus m. Annal. Sciari. Teucer non rec plus. J Quae hie facta memorat Velleius, futura conjicit Teucer apud Sophocl. in o ac cum Telamonis iram adversus venie tem sine fratre, sibi figurat. Inter alia
veluti etia Πῖρον ν Velleianorum
19쪽
mone, ob segnitiam non vindicatae seatris injuriar, CD prum adpulsus, cognominem patriae suae ' Salamina coimstituit. 'Pyrrhus, Achillis filius, 'Epirum occupavit;'Phudippus Ephyram in 'Thespro tia. at uex regum Agame
μ' , &c. vide de historia amplius , praesertim
Servium ad I. Vset. AEn. Iustin. 6, 2, 3. Dict. Cretens lib. 6. Inter εtes Horasti ad Od. 7. lib. I. Boecier. Teuco non receptus apatre Telamone. J varias auctorum super hac re opiniones quasi fasci culo colligat Servius ad Virgilii lib. I. Aneidos: Ttucer inquit cum, Troja eν ria, sine fratre si it reversus; quisse furere, propter perdita Achiliis arma,
isteremerat I vel, ut alii, quia non δε-
fenderat Ajacis fratris interitum vel quia ossa fratris non retulisset; ut nonnulti, quod Tecmessam concubinam, Cuejus fratris filius Eavsicen, ad avum Inlamona de Traja secum non νε-ψ-νit , quia ille alia navi vectus selicius navigaverat ἱ Saramine pulsus a patrec doniam venis. Ita integrum IO- cum emendandum censeo. Male
legitur Theomissam pro Tecmessam. Pro rarescen etiam reposuimus Ea -υ cm , dc pro S donam , Cariniam. Ablegavimus quoque a cena, quod post IIri cen Μs. Fuldensis inculcabat. Quis enim non videat, imperite illud ex praecedenti voce repetitum ZAuctores vero quorsum allegem, cum historia haec passim apud veteres poetas, praesertim Tragicos, sit obvia 'Viniu1. Telamone. J De quo Ennius apud Ciceronem Tusculanarum III. Hiccine est Telamon ilie , modo quem gloria ad caelum extuliι liauem spectabant i cujus ob os Graii ora obvertitant sua 'usus hoc de se Cicero, Ep. ad Paetum. Eri et ius.
iani tempore deleta a Iudaeis, ut scribit D. Hieronymus. Fagamsa hodie dicta, ut Niger autumat. Salumina. IApud Graecos Latinosque passim haec historia. Illud nota non indignum , tempore Isocratis, Teucri genus adhuc fuisse in Crpri regno. In Euagorae Ti)κρο- b ,-Τbi ιν ι γε- ξει λεο , αφιυμ RO' εἰς Κνσπον,
αλαον κατελαπι οσΠuere vero, postquam una cum aliis Troiam opust, v niens Caprum, Salamina ibi condidis re In minem Utιeri θα patria , c Π Π-nus , Pud nunc ibi regni potitur, reliquit.
quam quisque urbem, everso Ilio, condiderit. horum in numero neque ab Homero, neque a Dare te Phrygio, Philippus nominatur. itaque facile crediderim, Phidippus, tae reponendum , de quo sic Homerus τύπ
. Ephyram. J Disserentiae caussa addit in Thiast. eum plura hoc nomine loca legamur. de quibus Stephan. in υρα, quae dc Menen
20쪽
HisTORIAE ROMANAE, LIB. I. s. mnon, tempestate in Cretam insulam rejectus, tres ibi urbes statuit, ' duas a patriae nomine, unam a victoriae memoria, Mycenas, Tegeam, Pergamum. idem moX, scelere patruelis fratris AEgisthi, hereditarium exercentis in eum odium, & facinore uxoris oppressus occiditur. 'regni potitur a isthus per annos VII. ' hunc in restes, matremque, Τ socia consiliorum omnium sorore Electra, virilis animi femina, obtruncat.' factum ejus a
Diis comprobatum, spatio vitae & felicitate imperii apparuit, quippe vixit annis XC., ' regnavit LXX. qui se
t Rex regum. J Dux ducum, qui ad
I. Duas. J vulgata sane manca est. Sed quid hae igitur sibi vult Duplicem patriam fuisse Agamemnonii de Mycenis fateor , & clarum est: de T Oea, quae in Arcadia, quid ea ad Agamemnonem, nondum legi. Nam Pergamum,sve,ut Plutarchus in Lycurgo appellat wγκμια η certum est a victo Pergamo dictam . itf. Duas a parria n. JMIc nae ab Agamemnonis patria I Pergamum a Troia: Sed quid Tege ,quam Talthybius praeco Agamemnonis dicitur condidisse,ut testatur Steplianus de urbibus. Ita quaerenti Aldo respondet Ecber in , auspiciis Agamemnonis conditam a Talthybio. Itaque non
immerito Agamemnonem secerit au- ctorem Noster. Loecim. 2. Scelere patruelis.J IVbiis Z: S neca in Agamemnone suo. Pausan. ix Corintli. Laban. deciam. S. Boetier.
ctra videndi. Boees r. 3. Socia. J Aliter eum scia, undeLipsus legendum putabat censi 6. Fac Ium fus. J Rectumne fuerit ab Oreste matrem Occidi. cum illa Orestis Direm Ouidissit; inter usitatas priworum Rhetorum exercitiationes disquisitum est. Meminit Auctor lib. ad He
renn. I. I 6. & Cic. I. de invent. I .
ubi colorem Orestis firmamenti loco usurpandum, hune adfert: ejus -di animum matris sua fuisse in patr/m suum , insipsum ac frores, in regnum, in famam generis γ' faenulia, ut ab ea omenas libεri fui poti limum petere debue
rint. Lιbamus declamat. . tota,Orestis
apo giam conscripsit. myris. omissis aliis argumentis, ab eventu de su secuta felicitate iudicat. Meescri . Regnavit xx x. J Valde ab hae se putatione abit Eusebius in Chroni eo:
in quo est: in stis regnavit annis xv. sed Lipsius reponere tentabat Lx V.
Quae space summi viri dixerim ) non
emendatio est , sed depravatio, Nam cum hoc Eusebius reserat ad numerum DCCC x M. regnum vero Tilament filii
ejus ordiatur numero neccxv I. et
i rum est ex ipsius supputatione, xv. tantum annos Oresii tribuendos. Vos
gnavit annis x v. credo fuisse t κ v. Quael postrema viri diligenti Livii verba non