장음표시 사용
51쪽
CP. Patria chae obitus, eui Cosmas Recedit. Tag. not. 7. an. Io78. er
te exorto inter Sacerdo. tium. & imis derium.
8 HIs TORIA qui ex antiqua consuetudine, spe suarum et Hesiorum pridilegiis digniores sedes habent. Hinc ceteris Lanistancus Doro. vernensis, seu Cantuariensis praefuit , quem Thomas Eboracensis, deinde Londinensis seque hantur . De monachis ex S. Benedicti regula, R ex Dialogis S. Gregorii statutum est. ut Monaebi ordinem debitum teneant ; infantes praecipue , uvenes in omnibus locis, deputatis sibi idoneis magiseris, eu- sodiam habeant; nocte luminaria ferant , generaliter omnes nisi a Praelatis concessa prioritate careant. Si quis vero aliquid proprii sine praefata luentia habere in morte fue=it de- prebesus, nec ante mortem id reddiderit , cum paenitentia. dolore peccatum suum confestus . nec signa pro eo puben- ur, nee salutaris pro ejus abolutione hosia immoletur , nee
in caemeterio Iepeliatur oee. Episcoporum nonnullae sedes ex castris in civitatibus tunc translatae sunt, & ne alienus cle. ricus reciperetur absque commendatitiis litteris, vel ne Episcopi in synodis sine licentia Metropolitani loquerentur statutum est. Consanguinitaris impedimentum ad nuptias contrahendas , usque ad septimum gradum . ex S. Cregorii decreto, extensum est, ut ne ullus fucros ordines , aut ossisiuin ecclesiasteum. quod ad curam animarum persiueat , emat. vel vendat: superstitionis ritus , & divinationes prohibitae ibidem sunt, at haec summatim adnotasse sussiciant. gr. Hoc anno Xiphilinus Patriarcha CP. vivere desiit, ut adnotat Pagius , cui Cosmas illo loco dignis us, ct sanctitate plenus, ut ait Anna Comnen a lib. 3. Juccessit , qui ex Hierosolyma ad urbem regiam. veniens, ac CP. Patriaris cha ordinatus . tum Michacli Imperatori , cum Nicephoro succetari, quem etiam biennio post coronavit , in magna aestimatione fuit . Aliquas Xiphilini Patriarchae homilias de Cruce recitat Gret serus tom. a. plurimasque alias in Evaugelia manu scriptas in Vaticana bibliotheca extare adnotat Pagius.
JESU CHRISTI Au. Io 6. GREGORII PAPAE VII. AN. 4. MICHAELis DUCAE IMP. 6. I. Infaustum annum ingredimur, quo abrupto inter Sacerdotium , & Imperium unitatis , charitatisque vinculo, acerrimae hinc inde dissensiones non solum exortae sunt.
52쪽
ECCLESIASTICA. 69sed civilia, cruentaque bella. & quod deterius est . atrox schisma, quo occidentalis, de praecipue Romana . & Apostolica ecclesia. longa annorum serie vexata suit . Imperium vero attritum, concussumque est, nam eo vigente schismate ,
accidit, ut quinque Pseudo Pontifices . seu schismatici Roma.nae sedi praeficerentur , ac legitimi Pontifices . Petrique
successores . in ipsa urbe obsessi, aut captivi detinerentur, vel urbe, & Italia extorres vagarentur. Episcopi vero non sine maximo ecclesiarum scandalo , & damno , pro alterutra parte certantes, ecclesiae unitatem , diris modis dilacerabant . Atque in unum non semel congregati , adversus contrariae
partis Episcopos concilia celebrarunt. Quot etiam Reipubli. cae christianae damna inde profluxerint, enarrare , aut stylo prosequi quis poterit. Romanae scilicet urbis obsidiones dire ptionesque. ac in tota pene Italia strages . nam civili bello
grassante , barbaris saepe in auxilium vocatis , provincia cum provincia, urbs etiam adversus alteram ad internecionem usque certatum est a Tunc etiam contigit, ut adversus patrem religionis causa filius in turgeret , Regnoque armata manu dejicere conaretur, cunctaque sacra , dc prophana violarentur , ut ex dicendis infra constabit .
a. Quid nam investiturae nomine intelligeretur , quas hoc edito decreto ultra dari S. Gregorius prohibuit . Si quis
deinceps Episcopatuis , vel Abbatiam de manu alicujus Iaicae ανσ fus orit, nullatenus inter Episcopos . pH Abbates eatur oec. Quidnam inquam id esset . quotque inde
ad ecclesiasticae disciplinae eversionem incommoda sequerela. tor. paucis nunc videamus, quod inconsulto , & sine causa scriptores nonnulli, ex haeterodoxis , & catholicis a S. Gre- gQrio tentatum , ac praesumptum suisse . perperam scripserunt. Quod sane sine tanti Pontificis injuria dici non potest : duobus itaque modis Episcopatuum , 3c Abbatiarum
investituras Principes dabant. cum scilicet a clero , & p pulo . vel a monachis electum Episscopum , vel Abbatem, Pastoralis, & annuli traditione . Imperator , vel Rex ad Episcopatus, vel Abbatiae possessionem immittebat , ac inde ab Metropolitano Episcopus , vel ab Episcopo Abbas consecra. hatur. His autem investiendi modus eis nulla ecclesiae auctoritate probatus, recentiorisque consuetudinis esset , tolerabilior nihilominus habebatur , eo quod canonica cleri,
AN. Io 76. Quidnalninvestitutae essent, quid ve in iis re prehensione
53쪽
s o HIs TORIA populique electio praecedebat , quam etiam Metropolitani consecratio confirmabat . eumdemque investiturae modum Gregorii septimi praedecessores hactenus toleraverant, ac Gregorius ipse Anselmo Lucensi potessatem fecerat, ut ab Hen. rico investituram peteret , postquam is absolutionem ab ex. communicatione promeruisset . uti supra adnotavimus . At alius hac aetate investiturae modus ab Henrico pallim usurpatus irrepserat, cum scilicet absque canonica electione, vel consensu , Princeps Pastoralis , & annuli traditione quemlibet sibi acceptum , in Episcopum vacantis ecclesiae , vel Abbatem eligebat, ac ad Metropolitanum , ut ab eo ordinationem acciperet, mittebat, qui sane investiendi modus. & canonicas electiones , tanta seculorum serie prohatas abrogabat, ac multis corruptelis , & abusibus , qui jamdiu Christi ecclesiam fice. daverant , viam aperuerat, ut clarissimus Norisius in tracta. tu de investi iuris pluribus persequitur. Inde frequentes Cleri , populique quaerelae exoriebantur, cum ignoti , ac saepe ignavi, litterarumque experti , quin etiam concubinarii, &Simoniaci Episcopi praeficerentur . Ecclesiarum hinc nundi. nationes fiebant , cum non animarum pastores quaerere notur , sed ecclesiarum emtores, unde passim Lambertus, alii. que hujus aetatis scriptores, ab Henrico . ejusque administris
Episcopatus, & abbatias venditas fuisse scribunt. Ab his Epi. scopatur, G Abbatiae , ab his quidquid seculariam dignitatum est, emebatur, ait Lambertus, qui de Erim anno Bam-hergensi Episcopo , post Gunt hari obitum , ejus sedis invasore addit. Profuso in emptionem ejus argenti, auri inaesimabili pondere, obtinuit, quod innumeris exemplis idem Lam.
herius confirmat, ac Henricus ipse , dum nondum in malo obduruisset, emendationem promittens, his verbis ad Gregorium scribens, consessus fuerat . Non solum enim . ait.
res ecclesiapicas invasimul, perum quoque indignis quibuilibet. simoniaco felle amaricatis, non per ostium , sed aliunde ingredientibus ecclesiar ipsas vendidimus oec. Hinc etiam fiebat, ut sub spe Episcopatus , vel Abbatias obtinendi no-hiliores Regni Aulam frequentarent, sub eaque spe ministra,rent . Illis diebus invesituras ecclesiarum Ioepera ores eonferre solebant, ait auctor vitae S. Ottonis Bremensis Episcopi lib. I. cap. D. Multi nobiles . magni viri cognati , ae filii Principum in curia degebant, spe promotionis vice capellano-
54쪽
rum Imperatori obsequentes . Unde Anselmus Lucensis in apologetico pro Gregorio Papa adversus Henricum . Sub spe Episeopandi Regum curiae militare . nobiles scilicet ad aulam
frequentandam invitabat. VI itaque tot, tantasque ab ecclesia corruptelas extirparet Gregorius Papa Ecclesiasticae disci. plinae restaurandae studiosissimus, ut Canonicae Episcoporum,& Abbatum electiones in Episcoporum . vel Abbatum electionibus revocarentur, jusserat, cumque id frustra a prae decessoribus suis tentarum fuisse cognovisset , omnem inve si iturarum usum prohibuit . eo quod experientia didicerat, quod dum illae vigerent, iidem semper abusus irreperent, ut ex gestis ab ipso Henrico Rege hoc , & superiori anno manifestum est , dum invito Gregorio . qui Attonem Mediolanensibus Episcopum elegerat, Thealdum dederat, quem etiam ab Epit copis Longobardiae consecrari secerat , & hoc labente anno contra ejusdem Gregorii praeceptum , Spoletinum. & Firmanum Episcopos per investituras . absque ulla Cleri, populique electione elegerat . His autem praenotatis nunc hujus anni gesta prosequimur . 3. Cum itaque Henricus Rex post victoriam adversus Saxones obtentam superbia elatus, Apostolicae sedis monita, ac praecepta sprevisset . ita ut nec excommulaicatorum consortium vitaret, nec Romanae synodi decretum, quo Episcopatus , & Abbatias ab principibus . cleri populique electione praetermissa. per annuli, & palloralis traditionem dari pro . hibitum fuerat, observaret ; quin post Mediolanensem Episcopatum Tedaldo , seu Thealdo. Firmanum quoque . ac Spo letinum Episcopatum per investituram dedisset. tantum Apostolicae sedis contemptum haud diu tolerandum Gregorius censuit, ac datis ad eum litteris ut tandem promissis staret. satisfactionemque Apostolicae sedi daret, enixe rogavit , eidem exprobrans, quod hactenus cum excommunicatis societatem habuisset . Unde excellentiae tuae consulimus . ait
Ponti sex, ut si in hae re te eulpabilem sentis , clari confer-flone ad consulum religis alicujus Episcopi veniar . qui cum
nostra licentia. congruam tibi pro hae culpa paenitentiam iπ-juVeσι , te absolvat, ut nobis tuo consensu modum paenitentiae tuae per epipolam suam peraciter intimare audeat cte. Ac de fide sibi clata , promi lsisque violatis , dum pejora prae .sumpsisset, haec addit . Nam ut de reliquis taceamur, quod
Lib. 2. epist. 38. Lib. 3. epist.
Grego rius Henrie. Regem ad monet , uemale gesta
55쪽
Jaesu Cum de eausa Mediolanensi per matrem tuam , per eonfratres no AN. Io76. sros Episcopor. ρzor od te misimus, nobis promi ras , qua titer attenderis, auι quo animo promiseris. ipsa res indicat . Et nune quidem ut vulnus vulneri instigeres , contra flatuta
Hloticae Sedis tradidisi Firmanam . Spoletanam Eccle. Ium si tamen ab homine tradi Ecclesia aut donari potest quibusdam personii nobis etiam ignotis, quibus non licet nisi
probatis, ct antea bene cognitis regulariIer manum impone. re. Hactenus secunda querela de collatione, quam Rex sibi usurpaverat etiam in terris sub Romanae Ecclesiae dominio po. sitis. Tertia vero, & illa suhnectitur quaerela de contemptis a Rege decretis synodalibus , quibus ut vidimus ipse Gre. gorius quidquid turpe in Ecclesia Dei, vel ex simoniaca I, he . vel luxuriae clericorum turpitudine esset aspersum , ab .slargere conatus fuerat, in quam rem quam plurima ibidem adnotat, ac tandem se ejusdem responsa , ab legatis ab eo mittendis expediare , addit. Denique super his, quae tu epi. solis tuis pisa ac cognita reticemus, non antea tibi certa re.
sponsa dabimur , donee legati tui Rabbadi , Ade recis , sodeshal Bel, quos his adjunximus ad nos reversi , super his, quc illis tecum agenda commisimus tuam nobis plenius aperiant voluntatem, Dat. Romae sexto Idus Ianuarii Indi I. it. Henricus 4. Cum litteris Legatos quoque Gregorius misit, iis- Reae Grego' que, ut Henricum admonerent, ut se ad synodum Ro- ' i ἡ mam in secunda appropinquantis quadragesimae hebdomada , hii 'S' ' celebrandam se sisteret , ut criminationibus objectis, vel se purgaret, vel debita poenitentia expiaret. Cumque desinente anno ex Bamberga Gostariam Henricus transiisset, ubi Natale Domini celebravit, ibique conventum Principum Regni sui
congregasset, ut narrat Lambertus ad hunc anuum . Aderant
praeterea Hildebrandi ripae legati denuntiantes Regi, ut secunda feria hebdomadae in uuadragesima ad onodum Romπoccurreret, de criminibus, quae objicerentur causam dicturus, alioquin sciret, se absque omni procrassiπatione tandem eadem die . de corpore S. Melesiae Apostolieo anatΘemate abscindendum Apud -- esse cte. Ut etenim in Gregorii xita narrat Paulus de gestis rat. re a I. ab Gregorio. His ad Apopolicam sedem perlatis, quae scilicet
ις I, contra promissam fidem Henricus gesserat , Papa Gregorius non modicum conturbatus est . . . Verum ne Romana sede Pi-
deretur aliquίd injuste seu praecipitanter agere desiniIum es,
56쪽
ut scilicet alterae ad eum litterae scriberentur, quibus admoneretur, ossicio suo non defuturum Pontificem, niu ab incoeptis resipisceret, ecclesiaeque satisfaceret. s. At Henricus, litteris acceptis, auditaque admonitione per legatos missa . qua Romam ad dicendam causam evocabatur, cunctis imperare, nemini subesse assuetus. Maeroreo timore correptus ait supracilatus Paulus auctor vitae Gregorii , hae tuaeque mente furibunda tranIcurrens, Omnes nequam consiliarios advocavi; cte. Inter eos Moguntinus fuit
Archiepiscopus, nempe Sigisti dus, ct reliqui, qui sub ips
degebant Iustraganei. Facta vero tali conventione , statuerunt, ut Imperiatis constitutio, cunctor in suo Regno manentes
Episcopos, cursoribus ubique missis, ante stam praesentiam juberet assi flere, ct coadunatis omnibus , anathemati, quod Moguntinus haereticus contra B. Petri mearium , imo in Dominum , ct Apostolum 6ur componeret, subscriberent . Quod si forte motus aliquo reperentia quis eorum se subtrahere pellet, rebus omnibus, ct dignitate privatus . v Regalis maresatis obnoxius , capitalem 'biret sententiam . Interea Legatis undique missis , ab urbe quidam Hugo cognomento Al-hus olim Cardinalis, tune autem inter Episcopos Baereticos
praecipuum caput qui iam tertio ab Apostolus Sede damnatus fuerat quia quosdam Simoniacos reconciliare praesumpserat fictitiis suis litteris Archiepiscoporum. Episcoporum personarrepraesentans advenit , laudans omnia , quc super Dominum Papam composuerant, projectis in medium aliis Episeolii, sub omnium Cardinalium . Senatusque , ae populi nomine titula. tir , quibus significabantur quaedam proelamationes ad praesen-riam Regiam delatae . ubi etiam continebantur postulatio novi
Pontificii , ct abjectio legitimi Pasoris, subintulit etiam multas
inimicitias, quas potiebatur a Nortinannis , a circumjaceπtibur Comitibus, ab ipsis etiam traditoribus in urbe manentibus . Euibus pisur Rex non modice Iaeratur, ad opus componendum fomentum demeratum accepit. Adductis itaque in medium diabolieis Ponti Uur , anathema super Dominum Papam , imo super se usor protulerunt nempe in Conventiculo Vormatiensi . Missis etiam in Longobardiam . Mamehiam a latere Regis tam nunciis , quam apicibur , pisum est, ut facto anathemati subscriberent. Congregatis ergo omnibuIripis, ex praecepto Regis, ct magis ex propria malevolen-
lum Vorm tiae adversus Gregorium congregat.
57쪽
Hugonis e alumniae alio rumque in Gregorium vulgatae .
Greg orius Papa ab sthismati eis Pontificatu deiicituras 4 Hrs TORI Atia . ct odio . ut res patuit, ana bemati subscripsierunt. Nam ad osendendum magnae voluntatis cumulum , positis sacrosanctis Evangeliis , iuramento firmaverunt, nullo modo se deinceps Gregorium pro Papa habituros , vel obedientiam exhibituros,miasque nunciii, idem ut alii facerent, essecerunt ρος.
6. Eadem fere narrat Lambertus coaevus auctor in
chronico. Legatio Papae Icilicet, vehemen er Regem permovit: flatimque abjectis eum gravi contumelia Legatis . omnes qui in regno suo essent, Epiycopos, Abbates s Ormatiae Dominica Septuagesimae eonvenire praecepit: tractare cum eis volens
ad deponendum Romanum Pontificem, si qua sibi pia, si qua
ratio pateret, in hoe cardine totam verti ratus Ialutem suam ,
ct regni sabilitatem . si ii non esset Episcopui. At quis prae
parato fomiti addiderit ignem , malorum omnium incentor existens, sic idem auctor paulo inserius narrat: Rex saluta die venit Gormatiam , venerunt etiam Episcopi . Abbates ampli mo numero. Ommode quoque conficiendis tantis rebus in tervenit quidam ex Grdinalibus Romanis Hugo cognomento EIancus, sive Candidus, qui alias ab Alexandro secundo, &Gregorio ipso in Gallias, & Hispaniam missus fuerat , uti supra diximus. Euem iante paucos dier propter ineptiam Mur , O mores inconditos ripa de flatione sua amoverat. Id est Car. dinalitia dignitate privaverat. 7. Is itaque ira exardescens opportunam se ulciscendi
occasionem nactus. ex conventu Uormatieusi , deferens Deum
de pila ct institutione Papae scenicis figmentis consimilem tragoediam , scilicet, unde oriundus, qualiter ab ineunte aetate conpersatus, quam perverso ordine Sedem Apollylicam occupa. verit, quae ante Episcopatum . quae pos occeptum obcopatum memoratu quoque incredibilia flagreitia commiseriI. Quaenam
autem ista fuerint . auctor qui ea esse commentitia probe novit, scribere praetermisit. Sed Benno pseudo Cardinalis schismaticus in unum collecta vulgavit . mendaciorum lcilicet , & calumniarum congeriem.
8. Hujus auctoritatem , Hugonis Candidi . sequitur Lambertus, tanquam divinitus sibi deninatam . gratifime amplexati promptisme Iecuti, Iententiam promulgarunt , quod Papa esse non post , nec ullam juxta privilegium Romanae Sedis . ligandi aut solvendi potesatem habeat. pei aliis quando habuerit, qui tantii vitam prostris ac criminibus com
58쪽
ECCLESIASTICA. ssmaeulaverit. Cumque eae eri omneι damnationi eius nihil Θα' I.,u Cuiusitantes subscriberent, Adaibertur 'irtaesturgensis Episcopui , E io 16. Herimannus Metensis Oscopus aliquandiu resiterunt , dicentes , incong um palde , ct c canonum secisa esse, Episcopus aliquis absens, obseque generali conciIio , Me legia simis , idoneis iacenseroribus, ct Iesibus, necdum probatis
- criminibus quae objicerentur , condemnaretur, nedum Romauul
Pontifex , adversas quem nec Obcopi, nec Archiepiseopi cujusquam recipienda sit accusatio. Villelmus Trojectensis Epi. scopus , ea bam Regia pertinacius tuebatur, dehementer imminebat, ut cum eaeteris in damnationem Papae subscriberent, aut Regi, cui ID, jurejurando fidem θοpondissent, protinur renuntiarent. B eo Iempore Regi admodum charus acceptu seque erat, eique Rex omnium, quae privatim , vel publice agenda erant, pos se ordinationem delegaverat. viis seculari. λιι litteris apprime eruditur, sed fastu nimio inflatur, pix Ieipse ferebat. Igitur ex nomine omnium qui convenerant Epi-jcoporum. Abbatum plene contumeliarum Interae Romam desinantur, quibus denuneietur Romano Pontifici, ut Pontificatuquem contra Ecelsasicas leger usurpasset, Ie abdicet; sciatque post eam diem quidquid agat, jubeat, decernat, irritum habere . Hactenus Vormati ensis schismatici conventus acta, nam ecclesiasticam synodum dicere religio vetat, sed concilium malignantium.
9. His gestis hac sormula adstantes subscripserunt . schismatici Ego N. civitatis N. Epi evus Hildebrando subjectionem .
obedientiam ex hae Bora , ct deincepi interdico, Min abdieint. posthae Apostolicum nee habebo, nec vocabo ctc. Haec Bruno Lupuseoneil. in historia Saxonica. Annalista Saxo dictus ab Eccardo vulga- tom. I. pag. tus . His consentiunt quae Domni Eo scripsit in vita Mathil. Ioa.dis, ubi postquam male ab Henrico gesta ante , & post victoriam Saxonicam narravit , de Vorinatiensi conventu, agens haec subdit. Plures perversos coadunans Iempore certo. Cum quibus adverseum patrem Ioquitur reverendum,
Moguntinus ibi fuit Archiepiscopui. ips, Judicium torum tribait Rex flagitiosur. Hue Hugo tune falsus venit qui dieitur Albus, inficiis hie mullis Romanae presbter Urbit . . rer damnatus erat, pretio qui resi eba
59쪽
niis refertae ad Gregorium datae . Freheri rerum Ger min. scrip .
Emptores Christi templorum , junctui ct ipsit Adversur Papam fluens mala . laetificabat Corda malignorum , Regis simul, ct sociorum . Audax Antisses Moguntinus nimis ille , Non Christum timuit, Papam quando maledixit, Cuncta subscribunt. Magis ipsi se maledicens. O blasphemia non unquam bis . neque pos abolenda .
Io. Totam vero rei gestae seriem Bonizo Sutrie n. Episcopus, his facile ptaesens exponit, ac quot, quantisve calumniis Henrici litterae ad Gregorium tunc datae resertae essent, vel ipse titulus earum , & ultima verba indicant , quarum haec
erat inscriptio. Henricus non usurpatione, sed pia Dei ordinatione Rex, Hildebrando non iam Apostolico . sed falso m
nacho , his vero verbis claudebatur . Ego Henricus cum omis
nibus Episcopis nostris tibi dicimur descende. Ab Apostolica
scilicet Romana sede. i. His alias eodem felle tinctas, ac querelarum ple nas ad Gregorium inscriptas litteras addidit , quasi sibi Regnum, & vitam eripere tentasset, exprobrans. Cum haHenus ait, ex te ea, quae patris sunt expectarem, tibique in omnibus magna fidelium nostrorum indignatione obedirem, percepia ce dic tudinem, qualem oportebat ab eo, qui vitae regni
que πονtri pernici simus es 't hosti. Nam cum in primit
stmnem haereditariam dignitatem, quae mihi ab illa sede debebatur ,superbo ause rapuisses, Iongius inde progredieοι. reguum Italiae pe simis artibus alienare tentast. Nec hoc consentur. is reverendissimos Episcopor, qui nobis velut dulcissima membrauniti sane manum mittere non timuisti, eosque IaperbiImis injuriis acersissimi Aque eontumeliis eoura divina , oe humana jura, ut ipsi ajunt. exacerbasi. auae omnia cum ego quidem patiextia dis utarem , tu hoe non patientiam , sed ignaviam immans, in ipsum caput aufus es insurgere , mandanι quae osti, siluet, ut tuis verbis utar . quod aut morieris, aut mihi animam , Regnumque Iouerre oee. Quare se Episcoporum Procerumque conventum celebrasse ait, in quo depositionis sententia adversus Gregorium lata fuerat, cui . ut subdit . Ego quoque assentiens . omne tibi Papatur jus , quod habere vi Iur es, abrenuntis . atque ut a sede urbis, cujus mibi Patricia. tui . Deo tribuente. iurato Romanorum ostensu dobeatur.
60쪽
descendas edico. Has litteras Clero, populoque Romano scri-hens, quantas adversus Gregorium inimicitias sit scepisset, ma. ni festum fecit, ac eorum in se fidem, benevolentiamque lau. dans, ut ad ejiciendum e Rom. sede Gregorium sibi sociarentur. excitavit. his verbis clausit. Exurgite igitur in eam fidelis-
i, G fit primui iv fide primur in ejus damnatione. Non autem ut 69s sanguinem fundatis dicimus , quippe cum majores ei pose depositionem vita . quam mors . sed ut eum si nolit ducendere cogatis . alium communi omnium Episcoporum , vepro cossibo a nobis electam in Apostoli in se. deis recipiatis. qui quod isse in ecclesia vulneravit . etira ore , ct velit possit. Hactenus Henrici Regis epistolae decregorii depositione in Uormatiensi conventu facta , quarum nulla apud Baronium mentio , utpote eo tempore nondum editae. ra. Has autem litteras blasphemiarum , Calumniarumquα plenas quanta potuit sollicitudine in urbem ab Icgalis suis deserri Henricus curavit, ut in synodo ab Gregorio in secunda quadragesimae hebdomada indicta legerentur, quod& factum est . legationis autem Henricianae primus Rotandus quidam Parmensis clericus fuit. Scripsis autem idem Rex Romam IitIeras . ait Paulus Bernri edensis in vita Gregorii, omni injuria inisonestas. falsitate ue repletur, praecipiens Domino Papae . de sede furgeret Ecclesiamque dimitteret: nycans eum perjurum, inuo rem, O Regiae dignitatis diminutorem .. ma. xime simoniacis Longobardiae eiaboranti s . Matuerant etiam ut non ante Iiuerae darentur . verba. quam Θπωσι, quae covgregata fuerat is Romana Gelasia, plenius boe audire
posset. ρMod etiam factum est. Nam , ct Papa Syπodum Imciente . quidam Parmensis Curicus . Domini ApolloDei ad iri riam . eisdem literis praesentare δε non abborruit: easdem Masphemias in facie totius EceIesiae . ct C apeπfus, proferre non formidavit. Rotandus scilicet legationis Princeps . de quo haec etiam in vita Mathil dis narrat Donizo Presbyter .
Mittendos apiere Romam Rex edidit ipse uui de sede farra dicebant furgere Papam Iri u sans em . Papatum depopulantem Duodo coram patuerans mittere Romamnis. XXII. H Eui-