장음표시 사용
61쪽
Jasu Ci R. AN. IO7 6. Longobarvidi ae Episcopi depositio ni Grego. rii substri.
Rom. syno clus celebra. tur . Gregoarii mansuetudo lauda
uidam Rotandus Parmenses clericus aptus Eligitur, quarum gerulul tunc litterarum oee.. II. Eadem autem de Gregorii depositione Uormati ensis conventiculi acta in urbem missa , feliciori exitu plausuque ab Longobardiae Episcopis . excepta suere , ut his verbis memorat supracitatus auctor vitae Gregorii. Missis etiam in Longobardiam , ct Marchiam a latere Regis tam nuntiis, quam apicibus, pisum es ut facto anathemati subscri. berent. Congregatis ergo omnibus Papiae , ex praecepto Regis, edi magis ex propria malevolentia , odio. ut res patuit. anathemati subscripserunt. Nam ad ostendendum malae polunistatis cuinulum, positis sacrosanctis evangeliis . iuramento stri maperunt, nullomodo se deinceps Gregorium pro Papa Babi. turos , vel obedientiam exhibituror, mi AEque nunciis , idem ut alii facerent effecerunt c. 14. Nunc Romanam synodum ingrediamur , in qua cum Praeeursor Antichristi, ut ait Paulus Beriariedensis , Gregorio Pontifici inter cetera dixisset: Rex just terrae , jusserunt Pontificesque ut ιinquar sedem, quam non et dignus habere , ut narrat Donigo in vita Mathi Idis Iad clerum conversus addidit.
Vobis dicitur fratres, ut ad futuram Pentecostes solemnitatem Regio conspectui pos repraesentetis, suscepturi de manibus Rogis Papam, o Patrem, quia hic non Papa , sed Lupur esse digno.
scitur rapax. Ad hanc vocem eum omnes exhorruissent, Joannes Portu ensis surgens facto impetu magna voce clamavit, Capiatur. Quare praesectus urbis synodo adstans . Tantum
inposiorem, evaginato gladio, in ipsa Salvatoris ecclesia ante Domini ripae, praesentiam interimere voluit, & secisset, nisi pius pater toto eorpore super eum se projecisset c. Ait is auctor, cui consentit Bruno auctor historiae belli Saxonici cosevus. Dum relatis Henrici litteris, ac in synoda lectis addit. βuae lio Ierae quum domino Papae in Basilica Lateranensi sanctae δε- nodo praesidenti allatae . coram synodo palam recitatae, Ianta sit in ecclesia commotio, ut idem legatus nisi inter Apo-
solici pedes defensionem inveni Fet, membratim laniatur int riisset . miserabiliter oee.
Is . Tumultu auctoritate Pontificis sedato , cum muIta de pace servanda, deque contumeliis sibi, & Apostolicae
62쪽
sedi ab Henrico, & fautoribus ejus illatis , dixisset Grego. rius, synodus dixit. Tua sanctis me pater censura, quem ad regendum nosri remporis secutum divina peperit clementia, contra blasphemum , inpasorem , Orannum, desertorem , talem sententiam proferat, quae hunc conterat, futuris secutit trangressionis cautelam conserat, seque jussis ejus obtemperaturos , & usque ad mortem pro eadem causa certaturos esse
promi serunt. Tandem omnibus acclamantibus definitum es, ut honore Regis privaretur, ct anathematis vinculis , ramprcnominatur Rex, quam omnes asentanei sui colligarentur oee. Ait auctor vitae Gregorii. quod etiam in vita Mathil dis confirmat DoniEo Presbyter his versibus.
Plura loquens Papa , dixit Ssnodus sibi sancta:
Tu pater es patrum, blasphemum contere pravum .
Eβ nouerum quippe iusi parere . tui ue
Pro Gripo mortem patienter glisimus omnes: Iudicium confer, gladium trahe, percute fortem . Omnibus excelso dignum clamantibus esse, Privari regno Regem, maledicere nec nou. Papa doleus , pinetis anathematis illico strinxit Regem praedictum. Cui regnum develat ipsum.
In Euadragesima Synodus celebrata sit lyta .
u Petrum sanctum. qui Papam diligis almum. anathema probat c. I 6. Quare die sequenti , ex quo petulantes Henrici litterae ad synodum delatae, ac publice ledis fuerant, ut narrat Bruno in historia helli Saxonici. Sicut ab bis. qui rebus intererant, ait au ctor, potui cognoscere. Esos cum sui magnitudine . tum magis misericordia Dei, quam in ipso bello sumus experti cte. Die itaque sequenti Dominus Papa coram ipsa synodo declaravit, quoties, quanta mansuetudine Regem de magnis eriminibus eorripuisset, ut Episcopos a capti-pitate solveret, quanta suavitate rus et, Apostolica auctoritate jussisset, pro paterna dulcedine quantam superbiae awaritudinem recepisset. Deinde cunctis acclamantibus, ne talis coutumelia remaneret inutia , omnium consilio , consensu Euricum dnodali judicio damnatum , Regisque nomine , O- θθ-nore privatum, anathematis gladio perculsit, litterasque in Re-H a guum
Gregorii viis tacap.7O- ad 76. Murantom. 3. Gregori
Papae ix. Henricum sententia aBruno in ρυ.
63쪽
Jasu Cya gvum Teutonicum misit . Quas ibidem is ' auctor recitat .
a M. Io 76. II. Hac autem sententia ab Gregorio in Romana hujus An Grego. anni synodo prolata, Henricum excommunicatione non sortiis Henri- tum mulctasse, sed etia in Regno privasse Maimburgus , alii-Cum Regso que scripserunt. At eum excommunicatum quidem fuisse, pr ηδνς rix adnotant Norisius . Lupus, aliique, & sane Lambertus de Ino siti.ι.M. hi agei's , haec narrat. Papa nihil permotus, id est Rolandi. s. pdie. qui litteras Henrici ad synodum detulerat, ac Pontificii de- Lupus eoncit. positionem intimaverat . ut diximus sit pra . Postera die cum
φρ -ο. para Clerus , ct populus ad synodum frequens confluxisset, in au- η' xibus omnium litteras recitari scit, ct sic sanctii, qui conpenerant id fleri decernentibuI Regem excommunicat, ct euoeeo Archiepiscopum Moguntinum Sigefridum, Episcopum Trajectensem Villelmum , Epycopum Bambergesem Roberaum, ceteris, qui conspirationis hujus participes extiterunt, diem saluit , qua nisi Romae praesentati causam dicerent, novae Bujus inusitatae eontra sedem Apostolicam rebellionis, similem cereris excommunicationis sententiam sortirentur oee. Quod si
verba sententiae in Henricum tunc prolatae . depositionem quoque a Regno comprehendere videntur, benigniori sensu eadem interpretanda sunt , quatenus si in ea perfidia persevcralIet. Interea ne Henrici subditi, qui fidem et juraverant ob commercium cum eo excommunicationi subdito, ejusdem participes fierent, eo silem ab fidelitatis vincuIo, usquedum resipiscens absolutionem obtinuisset, Gregorius absolvit, ut ad:.otat Norisius loco supracitato . Synodalis autem sententia
his concepta est verbis. Henrico Regi, filio Henrici imperatoriI , qui contra Romanam eeclesiam inaudita Dperbia in furrexit . totius Regni Neutonicorum, oe Italiae gubernaeuusontradico . ω omnes chrisianor a vinculo juramenti, quod
sibi fecere, ct facioni. ostsolvo. ut nullus ei sicut Regiferviat, interdico oee, Nil tamen de eodem a Teutonica Regno exturbando. aut de novo Rege in ejus locum eligendo , tunc addidit Gregorius, aut ab Regni Principibus tentatum est, sicuti paulopost factum est, cum prioribus pejorae . addidisset . ac ia obstinatione sua obduruisset , ut suo Ioco dicturi sumus . Gebdoeillit. 33 Quam plurimas in eam rem Iitteras tunc Gregoriusterae deHen. seripsit , quarum exemplar ii ponere placuit, ait Bruno in x:ei exeom. historia belli Saxo ui ci, duas scilicet ad cunctos fideles in
64쪽
Regno Saxonico , atque in prima sententiam in i Henricum Ialam inseruit, secundam paulo post scripsit, ne Regem maguinjuriae Dae quam zelo julitiae excommunicasse putaretur , ait supra citatus audior . His autem verbis hanc idcirco auspica
tur . Gregorius Episcopus Iervus Iervorum Dei omnibus Episcopis , Duc ibas, cimitibos, ceteri que fidelibus in Regno Theu toni coram chrisianam fidem defendentibus Ialtitem O c. Audi vimus inter pos de excommunicatione , quam in Regem fecimus dubitare , ac stra rere , utrum julle excommunica ui sit, et snostra Iententia ex auctoritate tegulis censurae , ea qua debuit deliberatione progressa est se. Ouapropter c. Ae quot antea
precibus . & admonitionibus eumdem ad consortia excommunicatorum vitanda , & ne Episcopatus . & Abbatias praetio venderet, aut conferret, excitasse adnotat , sed frustra etsi non semel , & dat s litteris, & legatis suis emendationem
promisisset. Hinc post plurima. Pro his culpis Onodali ju.
dicio eum excommunicapimus, ut quem mites nos potuimus, set severi ad piam salutis Deo adjuvante revocare Paleamus Huic alteram longiorem adhuc Episcopo cuidam , qui Gregorii sententiae subscripserat . aut subscribere paratus erat, dedit, qua adversariorum objemonibus satisfacit, Gre.
gorius me. delecto in Chriso fratri N. Episcopo cte Ac eo
quod pro veritatis defensione pericula , & labores sustinere paratus esset, gratias agit, deinde ad rem propositam . uuod autem postulasti, inquit, te quasi scriptis juvari, ac praemuniri eontra illorum insaniam , qui nefando ore garriunt auctoritatem S. Apostolicae sedit non potuiss Regem Henricum hominem ebrillianae legis contemptorem, Ecelesiarum videlicet. Imperii defructorem . atque Θcreticorum auctorem, ct comsentaneum excommunicare , nec quemquam a Sacramento sidelitatis ejus absolvere oec. Hinc adductis undique auctoritatibus ex sacra scriptura, Romanorumque Pontificum decretis, vel sententiis S S. Patrum , docet Reges , aeque ac ceteros fideles Iegibus ecclesiae subditos. ac excommunicatione ejusque esse.
Et bus subesse , & adductis Iesu Christi verbis, quibus Petro Iigandi, ae solvendi potestatem dedit. Numquid ait, sunt Reges excepti, aut non sunt de opibus, quas filius Dei B. Petro commisit, quis rogo in hac unipersa concessione ligandi
atque Iolpendi a potesate Petri se exclusum este exit imat, uis forte infelix ille , qui jugum domini ponare nolenι, Dia-
AN. I 76. munieatione Freberi tom. I. pag. I 23. Paulus Berinnerιeius vita Greg. cap.
65쪽
Aliae G ego. rii sitterae de Henrici
boli se subiicit oneri, numero opium Christi esse reet
sat e. In quam rem longiorem tractatum addidit. I9. Jam ceteras in eamdem rem ab Gregorio tunc scriptas epistolas reserre longum ellat , quarum sexta libri tertii ad universos christianos inscripta , exageratis Henrici culpis, ac sententiam contra Henricum latam inserens , pro
eorum Conversione, aut ut eorumdem mala consilia reprimat . ut Deum orarent, hortatur, in altera vero ad univerissos quoque christianos inscripta , de Henrici Regis perfidia
conqueritur, & ut viriliter ei resisterent, hortatur, qui Regi adhaeserant ut vitarent , ac recedentes ab ejusdem societate, & communione, reciperent, admouet. Epistola sequenti Herim anno Metensi Episcopo data , docet Episcopos aeque ac laicos , qui cum Henrico communicaverint, eXcOmmunicatos esse , auctoritatibus , & exemplis adductis eos arguit, qui dicebant non potuisse Henricum Regem ab Gre. gorio excommunicari, seque Episcopis potestatem fecisse eos absolvendi, qui a Regis consortio societateque se separa .rent. Regem autem ipsum , nisi prius de ejus poenitentia certus sit , se non absoluturum addit , nonnullaque alia addit . In altera ad Germanos inscripta, ut Regem in synodo excommunicatum , regiaque dignitate privatum , si vere poenituerit, recipiant, hortatur. Nemo tamen absque Aposto. Iicae sedis consensu eum interim absolvere praesumat . Quod si poenitentiam agere recusaverit , ut alium sibi idoneum Regem eligant, potestatem facit , quem se confirmaturum promittit. Non sine tamen maturo , & exquisito etiam Agnetis Imperatricis , matris Henrici consilio, & Apostolicae se. dis consensu peragerent, admonet. Quae autem, & quanta adversus Gregorii in synodo Romana gesta, vel decreta ad versus Henricum Regem objecta sint, tum ab hujus aevi scri. ptoribus, & praecipue a Bennone, & Venerico Vercellensi Episcopo , in Apologiis pro Henrico Rege vulgatis , vel a recentioribus scriptoribus , reserre nil juvat . Atque id ab historiae filo nos abduceret , cum praesertim Bennonis schismatici objectiones Baronius passim consutaverit ; Christianus autem Lupus . clarissimusque Norisius , aliique Gregorii apo. I Ogiam texuerint. Omnium primus Boni ZO Sutriensis Episcopus , & Gregorio aequalis in saepius citato libro ad amicum ab Oenellio inter scriptores rerum Boicarum edito.
66쪽
ao. Itaque ad Romanam synodum redimus, in qua Iasu Cua. eum Henrico Rege Episcoporum plurimi, qui nefariis ejus as. to 6.
consiliis consenserant , aut sponte in Uormatiensi conve mi Alia in Rom. adversus Gregorium congregato subscripserant, eadem excom- synodo ge municationis poena damnati sunt, omnium primus suit Sige-fridus Moguntinus Archiepiscopus . ceteris vero Episcopi . qui schismatico conventui interfuerant . ac coacti subscripserant, resipiscendi tempus usque ad festivitatem Apostolorum Petri, & Pauli dedit. Suifridum MogunIinum Archie. Pandu bulpsc um , qui conatus es Episcopos , atque Abbates regni is Gregorii Meutonicorum a sancta Romana eccloia , videlicet spirituali M' matre Da hindere , judicio Spiritus Iancti, O- auctoritate beatorum Apostolorum Petri, Pauli, ab omni Episcopali officio suspendimus, ct a communione Corporis , Sanguinis
Domini Ieparamus oec. Ait Ponti sex , data tantum potestate eum in articulo mortis absolvendi, si resipuisset . Ceteris vero terminum ad culpam diluendam dedit , ut diximus . EI. Gregorio autem rebelles tunc suerunt Sigefridus Quinam Moguntinus . Otto Constantiensis , Robertus Bambergensis , schismaticae
Idolphus Coloniensis, Guibertus , ejusque successor Otto ractari Pra:- Ravennatensis , Corradus Ultrajellinus , Pippo Tulensis , t*ς Henricus Spirae , Erpo Monasteriensis, Henricus alter Pader-honae, Liemarus Amburgi, quibus adjungendi sunt Episcopi Longobardiae, qui passim . & ultro schismaticis sociati sunt ,
quos etiam post Vormatiense conventum iHenricus Rex missa ad eos legatione, Cujus legationis auctor, ut narrat Anselmus Lucensis, fuit quidam Eberardus natione Neutonicus.
Hie eircuivis, ambulavit terram , ut schismatica omnes inqueret contagione. Multos certe , qui propter interdictum Papae divino ab incio eq=averant, ipse interdictus, ct pinculo
perditionis legatus , inaudita remeritate reconciliavit . Quos ideo Gregorius excommunicavit, ut ibidem subdit Anselmus; non deluerunt tamen tum in Germania , cum in Italia etsi pauci. qui Gregorio fideles remanserant , ex Theutonicis, Ariuicus scilicet Magdeburgensis, Uernerus Merlaburgensis. S. Bruno Mi finiensis , Burchardus Harbe stadensis , quibus exauctore vitae S. Gehehardi. idem Gehehardus addendus est Sales burgensis, Alim annus Patavi ensis , Ad albero Uirgburis gensis, Hermannus Metensis , Magi vardus Friungensis, ac addit. Prater hor solo; quinque in toto Regno Teuthonico 'L
67쪽
imitantes Photium , ct Dioscorum Domnum Papam senioris JOsu Q κ.
Koreae ore jacrilego excommunicare inhinctu diobolico praesum--io 6.pserunt. uuod tactum attendenter Principes Regni , non mediocriter dubitare caeperunt, an excommunicationem ipsam comtemnere , an reverenser obserpare deberent , maxime cum in eadem lege confineatur , ut si quis infra annum , & diem ah excommunicationis vinculo non fuit absolutus , omni careat dignitatis honore . Unde ad eorum eo ultationem prudenres
aut providentes Episcopi hujusmodi dederunt responsumatauod secundum statuta exempla Sanctorum Patrum , Ro- Manus Pontifex a nemine indicari, seu excommunIcari ullatenus potest e. Ultrajecti autem Germaniae Episcopos ad sceleratum consilium exequendum convenisse , narrat Ugo Flaviacensis Abbas in Chronico Virdunensi, ab Labbeo, post Baronii matem editos, his verbis . Dies erat Sabbati , respere Sabbati , ipsa nocte Dominicae die illucescente , in concilio malignantium confiitutum VI, c, deliberatum . ut in erasino ad Missas in omnium audientia Papa excommunicaretur, quia ausus fuisset Regem , ct Domi vam furem excommunicare . Pipponi autem , qui ex Gos lariensi canonico paulo ante Tullensem sedem ab Henrico acceperat , Henricus jusserat , ut die sequenti inter missarum lemnia excommunicationis sententiam in Gregorium Pontificem ab Episcopis latam solemniter vulgaret. At is tantum facinus exhorrescens, aut fortasse Dicti poenitens . cum aliis eadem nocte, Henrico Rege , ceterisque insalutatis, inde abiit, ejus que vices gessit Gulielmus Ultrajectinus , ejus loci Episcopus. qui Vormati ensis conventus incentor principuus , vel archite- .elus fuerat ; hic itaque inter mi garum solemnia cum sententiam excommunicationis in Gregorium datam ausu item e- rario pronunciasset , paulo post communione Rmpla , acerbis simis doloribus vexatus , tamquam alter Iuda mi Prrime periit , ut Lambertus, ct Hugo Flaviacensis in chronico narrant , de quibus haec etiam adnotat auctor historiae helli Saxonici, Bruno scilicet , Legatus Regis reversus, cum Aegi, Villelm gyi tunc erat Trajecti. quod erat excommunicatus indicasset. Trasti 't iis
miliam; ipsius urbis Episcopi consilio Rex excommunicationem χ': ῆς ς' illam nihili pendat. Di copus quoque idem timens, ne si po- ' P pulus hoc audisset, a Rege sicut ab excommunicato discede Debὸ ret , intra mistat Ierimnem riacient ad populum , derifris rum rerum riis. XXII. I quod
68쪽
quod Rex esset excommunicatur indicavit , sed hane excommunicalionem nihil palere , quibus poterat verbis utpote facundus , homo confirmapit. Sed quantum puteret , in seipso coactus Vi agnoscere si liceret ei paeniteudo a f/perbia resipi. fere. Nam in ipso loco , in quo Romano Pontifici derogabat , 6 que potesatem perbosus aduibilare laborabal , ipse mala pσletudine corripitur, in qιa urique ad miserandτω miserae vitae finem detinetur . Duqiae morbo magis, in magis iv graduceule . dum esset cum eo quidam bowo Regis , eumque rogaret, ut se cum fio mandato remi teret ad Regem . me , inquit, ei mitto mandatum, quod ipse ego, omnes ejus iniquitati faventes, damnati sumus tu perpeIuum . Euumque, a suis qui aderavi, clericis , ne talia loqueretur, j et admonitus ; Quid aliud, inquit, loquar, nis quod verum este ,
mi Triliter intueor. Ecce enim Daemones iectum meum circum. Iliant , quatruus me mox , ut expira Pero , rapiant. Itaque cum fuero de corpore edzctus , rogo vos, omues fideles . ne se
fatigent pro me faciendo supplicatioves. Huc Visur in desperatione defunPIus, nullis oracionibus Deo recovciliatus . diu iacebat insepultus , donec Romam mittitur , io de quaesto
consilio , ne populus faetore corrumpatur . Aposolico jussu sine
commendationibus , seu suffragiis . sepelitur. Ac eadem Clu.niacensi Abbati . cui apparuerat , ab eodem testata fuisse ad. dit, dicens. Non om vivur , hed pere defunctus , is in jerno sepultus. Ilugo etiam Flaviacan sis, historiae veritatem his verbis confirmat. 1 quo certum es , quia ab eo, quiisa vidit, vobis hoc monstratum est. a 4. His infaustum aliorum exitum additis auctor, Bru-no scilicet. Cur eum Dium dico miserabiliter obiisse, quum
manifesum sit omnes fere Henrici familiares , fideles, aeque miseros mortes incurrisse , eos miseriores, qui fuerant illi Meliores, quod fides illia pera erat perfidia . Atque in primis Patriarcham quemdam recenset , abjurationis , ut ait, Henrici auctorem , repentina morte excommunicatum, in. eonfestum obiisse , & quia tantum virum , solum ad Inferis num Ire non decebat. Euinquaginta . ut audivimus. defuishabuit focios, eadem morte repentina correptos oec. Ut quos in peccatis socios habuerat , in poena quoque haberet . Huic Udonem Trevirensem Archiepiscopum addit , qui mane mortuus inventus suit, deinde Epponem Ciceusem Episcopum
69쪽
Ecchas IASTICA. 67pum ab flumine abreptum . & suilocatum , Godesti dum postea Lotharingiae Ducem commemorat-, in secretiori corporis parte morbo percussum , qui nec purgatus ultima Coa fessione , nec munitus communione obiit . Godebaldus quoque ab equo calce percussus , eodem modo interemptus fuit. Rurchardus etiam Milnensis Praei et Elias ab incolis interseis ' us periit . Leopoldus vero equo suo decidens. proprio gladio transfossus obiit . ut is auctor pluribus narrat, quae summatim a1notasse sufficit . De quibus plura etiam adnotat Beriarie densis in vita Gregorii cap. 8o. 8 I. as. Inter ceteros infausto exitu . aut repentina morte , ob amicitiam cum Henrico retentam . Colliesridum Loth a. ringiae Ducem recenset is audior in secretiori corporis parte morbo percussum , seu potius serro , ut his verbis narrat Lambertus, quem Gozelonem appellat . dum ait . Gozelo
Dux Lotbarietiorum , cum esset in consinio Lothari Viae . Flandriae , in civitate, quae dieitur Antvirbia occi ui es per insidios , ut putabatur, Roberti FIandrensis Comitis . Cum enim qua sim nocte , quiescensibYs owuibas ad nece sitatevi naturae hec sisset , an situs extra dovium spiculator eonfodit eum per Iecreta Natium . relictoque iv pzluere ferro , cou. citus aufugit. Vix deinceps sepsem diebus accepto pulnere Yperpes , quarto Lot. Martii vita decepi. Hic porro Mathit
dis filiae Beatricis maritus suit, ex qua cum nullam susce inpiiset prolem, Lotharingiae Ducatum Henricus filio suo tradidit , ut idem Lambertus paulopost scribit . quam etiam virginem reliquisse , quin & divortium paulo post nuptias contractas suiste addit. At haec de Mathil dis virginitate, deque divortio facto , incerta ere jam supra adnotavimus, quam quidem viduitatis speciem quamdam , vivente adhuc viro servata , ait Lambertus in chronico ad annum Io 77. . cum nee ipsa maritum in Lotharietiam extra nataIe folum . id est extra Italiam , sequi vellet, ct ille Ducatus, quem io Lotharingia administrabat. negotiis implicitYr. vix pis tertium , aut quartum aπnum , a nuptiis celebratis, seinei Mar-ιbam Italicam inviseret, circa annum Io 74. Cum vero Go- defredus hoc tempore obiis et , quo in statu Mathii des per mansura esset, viduitatis scilicet, an ad alias nuptias trans tura, incerium se esse Gregorius Papa ad Herim annum I , Me-Jaso CAR.
70쪽
ernulla bist. Medo ol. lib. I. q. Beatriis eis Comitis. se obitus.
Metensem Episcopum scribens , ait , ac ejusdem salutem se tantum exoptare addit. De Mathil e pero com in uni no
stra filia, oe s. Petri fideli ancilla , quod vir, polo, sed in
quo flatu sit man Iura , adhuc certum non teneo . Gothifredi aut in quondam illius viri indubitanter Icies , quod frequenter apud Dyminum. licet peccator, habeam memoriam , quia non me itidus inimicitia , pel aliqua impedit vanitas , sed motus fraterna dilectiove tua. Ihildae deprecatione illius exopto falutem oec. Haec Gregorius ad Herim annum Me tentem Episcopum de infausto Gothisredi ex hac vita exitu Nathii des vero marito oibata, longo tempore in viduitate perseveravit , usque dum sub Urbano secundo , Velphoni Bavariae Duci iterum copulata est, ut infra suo loco dimiri sumus . De Gothisire di autem interitu haec narrat Arnulphus.
PVI dies hos, id est post Saxonicam Henrici vi floriam , ad se ee sum residens Dux Gothifredus , Gothis edi filius , gladioco sus interiiI , comete relicta Mathilda Bonifacii , ae
Bearricis adreodum claris ma suis .a6. Funeri Gothis redi Maihil dis mariti. Reatricis ejusdem matris funus addimus, quam hoc anno Pisis obiisse , ex Domni Eone scimus, haec in vita Maihil dis dicens. Plena bonis factis. dictisque referta Beatrix, Cunctis chara nimis, magnit, parvis quoque , Pisi Aegra manenr vita de praesenti bene migrat.
Octo decemque dies Aprilis dum sinit ire, Chrisi post Ortum vera de Virgine corpul
tanno milieno bis terno septuageno .cinditur Pisis, oec. Mathil dis vero ut matri desunctae su Hagia promereretur, Pisanam Ecclesiam multis auxit redditibus, ut ex Gregorii epis. I a. lib. 6. constat, ad Landu Iphum Pisanum Epist. data. Beatricem vero Pisis potius , quam Canosae sepultam fuisse aegre tulit Donizo, quo loco Pisas tunc negotiatorum cujuslibet religionis, & generis emporium fuisse his versibus indicat . Dolor heu me funditur urit uum tenet urbs illam, qua non es tam bene digna