Herculanensium voluminum quae supersunt 5.2

41쪽

.ul quem idem Epicurus epistolam δε restia stilla mibtis scripsit , a Laertio nobis Mimatam. Cur autem dixint Epieurus so praeter ius fasque fortunam Vrt Loelis curissa inter incis esse relaturum, facile intelligemus, si animadvertamus eum docuisse minime fortunam esse Deam habendam ; quemadmodum in ipsius ad Menoeeeum opistola apud Laertium L. X. ex Gassendi edatione colligitur , ubi sub finem hare texuntur 1 et , δι -- ουσι Βιω . ias ea παχυ νο- , - - νι ωδιν γαρ ατ ruia, πραττ- ), ωτε α astrum ναιαν πρεπτων να νωις- ελογιστως ατυLm, η αλπιι '- ωτυχ ν. Formnom sera n γε Estam hiaselo, mi νω a m ι niri ι enim inorin itim a Boo esseitue P . n qtio Malab a bonortimet mcitorum erati aram . molius exiit rina rationa bona initia assa a vitieam, quom rationa mala insta forItinarum stari. Hue accedit, quod is nepans, ut est Dra simum, hominum generi a Diis eonsuli, ae provideri, ullamque piorum ei impiorum rationem haberi. baud sane poterat, ni sit impi repugnare vellet, fortunam Decim existimare per quam opinabatur multitudo αρχα pum in a mn, mi κακων rapam noriam scilicet Gn. rum , I mo Drtim sum in viri oecasio ad quae quidem verba in eadem ad Menoee um epistola habeti iur. Cum vero Epicurus heie , Philodemo teste , diecit se propter rit hoclem fortunam ad Deos esse vecturum, his videtur indicare verbis, se adeo vehementer 'thoelom diligere eiusque causaa omnia eupere , ut suam quoque deserere sententiam sit paratus, nec plane iseam dubitet fortunam Di am agni iam preeibus ae votis fatigare. quo illi favere, ac propitia adesse velit.

Lin. s. o Mia min . 'ομαι - , vor Lexi graphis ignota, in αὐτογραφρ legitur; quam .hi,i es librarii errore ortam velimus, nullo negotio ex e vitios eonsanguinetis, et w- h nascia derivare PoMumus, ut idem sit, ae I Ierna hanει stantia. Lin. Io. Διρν ). Dius hic unus erat ex amicis, seu discipulis Epieuri; cuius tamen nulla apud veteres hahetur mentio. Fortasse in epistola ad Dium seripta Epicurus eum rogavit , ut veluti paedagogus i palus Pythoclis mores eorrigeret.

44쪽

robustiores et quid amplius eura indigentes Merialem auget: advo sus autem robustos, ac vix ea mo- moria retinentes , quae elata voco inculcantur, duro libertatis genere

utetur

45쪽

ADNOTATIONES

Lin. a. et seqq. Nos L σωs μαλλον σώο απαλ- ια-H . Vult heie Auctor maiori libertate . quam pueros, eos esse obiurgandos, qui aetate magis erexerunt ; lum ex his atqui sapito monita Obliviseuntur, acrius increpandos. Lin. 8. γχμωγασB' ia , tam positum ιγκραυγα- , unde Παρο- στος, frustra quaeritur in vulgatis Lexieis.

48쪽

FRAGMEN TUM VIII.

eui ut hic adhaereat, ex indolosequitur: eum varo alium lenius ot facilius proximis curantem quae runt praeceptorem, in qualescum- quo incidunt. Aliquando autem inquiet amicos quosdam narrare, a

praecipiet . . . . . ra . . . . .

49쪽

ADNOTAT IONES

Lin. v. et seq. - ουμκ πιπονῖ νῆι πωτω ). Huius fragmen ii ea esse videtur sententia . discipulos praeceptoris tristis et severi plerumque libertatem haud seres, atque alios sibi quaerere Deiliores ae blandiores; vel si quis illum serat, id ex severa ipsius discipuli indole ventro. Quare addit Noster , aliquando magistrum , eum aliquid correctionem aspernantihus praecipere vult , id dicere se ab amicia accepisse. Lin. 3. παρι 2επισω ). Decompositiam παρεῖ πομαι nulla exhibent Lexica. thid. et seq. MEσxαραατυι ωs 3. Hujus aclvethii nullum in editis Galeis extat vestigium. Lin. 5. αγ στασ- . A Wiσσαταε minime in Lexi eis vulgatis reperitur : sod stetit a αυδιστα factum est aliud superlativum κυδισουατυε, ita ab αγυσσει , proximua , Leile fieri potuit ἄγυσσα s.