장음표시 사용
121쪽
lutus administrationem ustineret. Ex nis, quae hactenus deducta fuerunt, quis non videat , confirmari plenissime
illa, quae supra per singulo qu0que
Principes demonstravimus. Ex quo enim Augustus singularibus artibus rem p. in se unum derivavit, reliquiqui iecuti sunt, iisdem artibus imperium, sive a milite sola delatum, sive a Senatu pariter, firmare laborarunt, atque illi, quorum memoria apud posteros est gratisiima, senatum non mo- do in pretio habuerunt, sed in imperii quoque consortium admiserunt. Sic vero hi ipsi imperarunt, ut imperium eorum magis toleraretur, quam a Senatu approbaretur qui quoties visus suit Imperatoribus favisse, pu- tandum est invitum hoc fecissse. R te disserit Philo in Legat ad Cajum:
Quod Imperat i pro potestate quam
122쪽
vente Senatu sibi arrogavi: gerat
omnia , einine audente aut volente rationem repetere. Nec aliud voluit Strabo, in fine operis Geographici, cujus locum exhibebo, cum ea elucidatione, quae antea vita fuit commoda, iisdem Verbis retentis Gradice ita habet A l . δὲ τοῦπα,νπά Κῶοα, Σεβα ος iέταζε ει
-- τέ Hς πχαδὶμ λε υτ s, et nτῆ μω. Quae sic Illine redduntur in editione Casauboniana: Prorincia dividunter aliter alias, nunc e ro ita ut Caesar constituit Augustus. Nam is, cum civitas ipsit regimen imperii permi sit fit, ita, ut dum viperei, e et pacis bellique dominus terras omnes bipartito dixi- sit, partemque ibisumens, alteram populo reliquit. Ubi singularem emphasin habet vel bum ἐπιτμειν Glois.
123쪽
τρέπω Permitto,suadeo. Pariter Budaeus utriusque linguae callentissimus in Comm. L Gr pag. 79. ex Demosthebe notavit , ιτt res idem elle, quod in arbitrium compromittere. Adeo ut i ste Strabone, Scriptore gravi, atque prae aliis fide digno , per unam tole rantiam Populi Romani Imperium obtinuerint. Haec scripseram ante tries latum, nec scripsisse poenitet, aut pce nitere potestri Philone Judaeo hanc promisitonem ita explicante, ut Ii perator potuerit omnia , quia nemo aut volebat, aut audebat rationes exigere. Interim viris egregiis quaedam in mei tem Venerunt, cur existimarint haec subsistere neutiquam polle.Primus e rit m insultus occurrit in his verbis: Esto permittere plane idem quod tolerare. Qui permittit rem suam alteri, an non consentit, consulto agit, tradit, saepe dona: At bona verba Plura permittere notare, quam tolerare, aut inere, utraque manu
124쪽
mittere , ut Ic hiujus seculi iPrinceps Cujactus,adduistis variis Xemplis probat lib. 21. Observ. cap. 29. Comicus Andria et 1 sci . Bbna nostra hac tibi permitta, tuae mando dei. Sed neutra ex his notationibus hic locum habere potest: λιτρωειν ut proprie nota permitere ita permittere pariter secundum propriam notationem accipi debet. Inde in Glossario, Philoxeni quanti-Vis pretii, aliter redduntur commisit, atquepermistit. Nam juxta illud, Com
sincere agere voluerimus, non et di, fitendum, illum proprie quid permittere, qui aliquid tolerat. Unde apud Petronium, scriptorem nequam licet, Latinissimum tamen illa ad meretriculam Circen dicit Neque fictu nos hominem peregrinum in: e cultores admittere
inpenies redit sum, sise adorari permiseris.
125쪽
Hoc est, passa fueris Apuleius libr. 9.
Miles Senex claudis , cui nonira tutela permissa fuerat. Hoc est , qui pro tutore nitus erat, cum ad tutelam se obtulisset. COI Veniens vero prae caneris est Petili locus X Sat, . Cum primum pavido cust mihipurpura cessit, Buraque succinctis Laribus donata pependit:
Cum blanA comites, totaque impune Saburra
Permi it lar si te oculos jam candidus
Quid aliud quaeli permis hic notare potest, quam licentiam, qualem ju- 'entus, post manum seruta subductam sibi arrogare solet, indulgendi, sita luberet, amori Sed secundo explicationi nostrae circa Strabonis locum, hisiace verbis obnunciatur: ἐπιτρέ etiam se committere, curae alicujus trad se demandare, testatur noli siminora cae linguae thesaurus ex ipsius Budari
126쪽
manuscripto Lexico restitutus Hem, si operi pretium; compluribus bonorum aucto rum Acis o lena poset. En unum apud Di n libr. r. τῆ δὲ obson πληξει τρια
titudini vi utar levi unulo con situentet in novam Remp. tria haae commisit. At, quomodo haec serviunt scopo a plures sunt notationes verbi επιτρί- , de ipso verbo permittere lubentes iam antea hoc concessimus ergo ex Lexico, cum conspiret Historii 11-lum ipsus continuatum,urgeri non potest propria ipsius notatio ' Quam non accurate in suo Glossiario Philoxenus inter committere: permiter distinguit Quae ratio, cur nos pariter quoque nos distinguamus ' Inauspicato vero Dion si Halicarnata locus,circa Romuli Romanam empl. ordinantis institutum adducitur. Si enim inspiciatur , antecedentia i .m subsequentibu conferantur,liquebit hanc commissionem non fuisse aliam quam fiduciaria
127쪽
quar: a Romulo ma Senatu penderet. Sic enim Dionysius plene per interpretem Graecum exemplar ad manum non est loquitur: l bipero
hac tria conco sit, magistratus creare, i gessancire, j deiectu decernere, quoties rex permisii set, ita tamen ut ne horum quidem absolutum habere potestatem, ni si idem Senatui visum 1set. Eodem modo p tior , dicatur a Setiatu Populoque Ro-naano Imperatori concestiam fuisse sit- premum imperium, ut interim tamen Senatus qui circumscriptus hoc per- amisit volueritjura sua sarta teista esse. Qui aliquid permittit; ἐπιτρέπει,
Pe κῶ ν έκα: in θυμω , sive , volens nolens hoc facit. Inde adtollendammmbiguitatem Dion verbo ἐπιτρέπειν sociat το εκὼν locus singularis occurrit apud ejusdem Abbreviatorem in Ve
sic instant Et qui irarbitrium compro
mittunt, quis hos nil nis tolerare dicat Sed
128쪽
Sed aliis praeter Icc notum est, ab arbitris sub conditione admissis , lice- ad judices ordinarios provocare. Re
sp Romana,quod steroquin salva esse non posset, passa fuit se subigi a Principibus , a quibus post Augustum
ut delectis arbitris provocasset lubens si post interfectum incuria Caesarem, Brutus primus superfuisset. Quarto haec adversiis me dicuntur: Miretur profecto quisque desudicatam mentems obsidem Hum, qui ea omnia, qua Dio, Suetonim, Tacitus, Principibus S P. QI
creta, data, ac tributa testantur folim tolerantia , cum qua ex aliqua lata stare non possiit, esse contendere audeat. Si promeritis haec excipienda forent, quot non Verba proscindi deberent Quid I acitus, Suetonius,& Dion existiment, jam antea excussimus. Vir egregius prae aliis eos excussit diligent sinas, nos quoque in gratiam controVersq, quam tractamus, ab inhio ad finem, nec oscitanter perlegimus nec aliud tamen
129쪽
ssendimus, quam jam antea aut exhibuimus, aut examinavimus. Si cui placuerit, in gratiam Legis Regiae, eosdem Authores iterum pervolutet, si plura offendere potuerit, quam aut ego, aut vir egregius quivimus; Argum eum agnoscam. Quam parum vero praesidii occurrat in iis, quae vir summus adduxit, tibi, mi Frater, Momnibus qui haec legent , discutiendum relinquo si hoc alite tamen inmemoriam revocavero, hunc ipsum
jam antea fastii mihi ille verba bona fide exhibui legem Regiam praesidium solidum non habere nisi in illa Inscriptione , quae ad Vespasiani tempora pertinet, in cujus fidem jam antea inquisimus Denique hoc mihi objicitur: M solus et anus contulisse populum in Principem imperium in
te itatem suam, dixit, sedis Tacitus initio lib. I. Historiarum, sic scribit: Postquam bellatum apud Actium , atqsse omnem potestasem ad unum conferri pacis inter
130쪽
suit. Debeantne verba illa haberi Ulpiani Verba , an vero agnosci astuta purpura graphici illius interpolatoris I riboniani, postea patebit. Tacitum vero adduci miror. Potuit se respcimo illius post praesium Actiacum intererat , quod praestet esse sub malo Principe, quam sub nullo in sinum unius Augusti conjicere, tamen is ipse subesse Senatui, ut superiori.
Certe ipse Paterculus, domus Augustae adulator maximus, respiciens eadem haec tempora, libr. et Histor leloquitum Finita vicesimo anno bellacivilia, sepulta externa reVocata paX, sopitus ubique armorum furor rectituta vis legibus, iudiciis audio ritus, Gnatui NB. ira enas , imperium magistratuum ad pristinum redactum modum, octo Praetoribus allecti duo; pri- sta illa Joantiqua reip. forma revocati redii cultus agris, sacris honori