Comoediae;

11쪽

CUM SCHOLUSE VARIETATE LECTIOΝIS

PROFESSOR EROLINENSIS ACCEDUNT

13쪽

PRAEFATIO.

A RIsΤOPHANI codices antiqui et boni duo sunt, velut rusta e schedi mei prolata sunt Ravennatem qui ante me versavit, incredibili socordia cum pari inscitia conjuncta cornmisit hit excentis locis aut quid habeat optimius liber ignoretur, aut quod non habst, id ei imputetur. Ita fit xit Operae pretium sacere mihi videar, si universam eorum librorum lectionem, ita potui diligentia eXcerptam tandem edana. Id quod nilne ago. Est auten codex Ravennas Rhmembranaceus,sorma maxima, soliis sermo 180, manu Cliptus

vel eadem vel persimili Eschylo, Sophocli, Demostheni Florentinis Laurent plut 32 cod. 9 et

14쪽

plut 59 cod. ), Pliolio arciano aliisque codicibus satis multis, qui cur antiquiores plutentur Seculo undecimo, nihil SSe Catis video Scholia lectit hinc inde dissicilia, margine passim detrita aut madore corrupta interlocutores ubi nutantur, lineola versu praefigitur, qui Platonicis quo lite codicibus mos est hic e monasterio Classensi

in collegii Ravennatis bibliothecam transiit ibi

eum ego a. 181xinSpeXi. Venetus V), inter arcianos 474 membranaceus et PS eSt, forma quadrata soliis 172 Ravennato ortasse non recentior fabulas habet septem hian bis tractavi, Parisiis a. 812, Venetiis R. 1819. Qtios ad Nubs et Plutum et Ranas adhibiti, codices Mutinenses M, , n), ChartaCei erant,sorma quadrata vel minori, recentes, illa tantum sabulas compleXi. Mutinenses autem Parisiis vocabantur, quotquot ex Italia superiore allati

erant.

Hos igitur libros ita publici liris facio, ut unamquamque orium lectionem aut in texti aut in

15쪽

annotation ponam, missis quiae de versibus Contini iuncti. dirimendisvo dici poterant. Scholia Thesmophoriagusarum e Ravennates fimpsi, Vesparum et Pacis e Veneto Stipplevi, consulto interdum etiam altero ejus bibliotliocae codice, 475. Scrib. Gerolim, o I. Oct. a. 1827.

17쪽

τὸ ἀπηρχοντο παρὰ τον δῆlιον κεῖνον ενθα ὁ οβικησας, και λεγον XII. οτι εστι τις ενταὐθα ποιῶν εἰς τους γεωργους αδε και τουτο ποι- ουντες ὐπεχωρου λεγοντες και οἴνομα μεθ' ημερα δε ὁ δρασας ἐξητάζετο, καὶ ουτως αι χυνάμενος ἀνεστελλετο του ἀδικεῖν ὁρων- τες ουν οἱ πολῆται τούτο χρησιμ ον τῆ πολει καὶ ἀδικιας α ποτρεπτικόν, ἐκελευσαν τους δικουμενους ἐπι tu tira: αγορας τους ἀδικη- σαντας κωμωδε ιν οι δε δεδιοτες αυτους στε πλουσίους πηλωχοίοντες και τρυγία επι μεσης αγορας τους αδικοὐντας κωμωδουν. επε δε μεγάλα h πόλις φελεῆτο εκ τουτου, ποιητὰς ταξαν επὶ τούτω, κωμωδεi ον α βούλωνται ἀκωλύτως. επε δε h κακια προεκοπτεν, οἱ πλουσιοι και οἱ αρχοντες μὴ βουλόμενοι κωμαῖέiσθαι τουμ ε φανερως κωμωδεῖν κάλυσαν, κελευον δε κρύφα Iον αἰνιγματωδῶς εἰτα δὴ καὶ τούτο κώλυσαν, καὶ πτωχους σκωπτον, εἰς δε

πλουσίους καὶ ενδόξους ου γεγονε δε τῆς μὲν πρωτης κωμωδίας ἄριστος τεχνίτης Ουτος ὁ Ἀριστοφάνης καὶ υπολις, της δε δευτε- ρας Πλάτων, τη δε τρίτης ενανδρος. μωδια ου η τι οἱ ἄπο κωμων συναγόμ ενοι δον αὐτα η τιεν καιρω κάματος ἐδον - δε αυτρο εἰπεῖν καὶ τραγωδιαν οἷον τρυγωδίαν τινὰ ουσαν, ὁτι τρυγία χριόμενοι κωμωδουν κα της με τραγωδιας το εἰς λεον κινῆσαι τοὐς ἀκροατάς, της δε κωμωδίας το εἰς γελωτα διο φασιν, ἡ μὲν τραγωδία λυε τον βιον, Q κωμωδία συνίστησιν.

Arist.

18쪽

Tης κωμωδιας το μεν εστιν ἀρχαῖον, το δ νεον, τυ δε μέσον. της δε εας διαφερ* ὴ παλαια κωμωδια χρον διαλεκτω λη μέτρωδιασκευῆ, χρόνω με καθὸ η νε επι Αλεξάνδρου η δε παλαιὰ ἐπιτων Πελοποννησιακων εἶχε την ἀκμν, διαλέκτω δε καθ η με νεατο σαφεστερον χει τη νεα κεχρημεν 'Aτθίδι, ἡ δε παλαιὰ το δεινον καὶ ὐφηλὸν του λέγειν, νίοτε δε επιτηδεύει καὶ λεξεις τινάς ' λη δεκαθὸ Ἀεν νέα κατὰ το πλῶστον στρεφεται περὶ το ἰαμβικόν, σπανίως δε μετρον τερον, ε δε τη παλαια πολυμετρία το σπουδαζόμενον διασκευ δε τι εν με τη εα χοροῖ υκ δει, ν κειν, δε δεῖ καὶ

αυτ δε h παλαιὰ εαυτης διαφερει. καὶ γαρ οἱ ἐν Ἀττικῆ πρῶτον συστησάμενοι το επιτηδευμα της κωμωδίας ησαν δε οἱ περὶ Σαννυ-o ουα καὶ τὰ πρόσωπα εἰσηγον ἀτάκτως, καὶ μόνος η γελως τοκατασκευαζόμενον επιγενόμενος δε ὁ Κρατῖνος κατεστησε με πρῶτον τὰ εν τη κωμωδ hae πρόσωπα μεχρι τριῶν, συστησας την ἀταξίαν, καὶ τω χαρίεντι της κωμωδίας το φελιμον προσεθηκε, τους κακῶς πράττοντας διαβάλλων καὶ ἄσπερ δημοσία μάστιγι τῆ κωμωδία κολάζων. αλλ ετι αεν καὶ οὐτος της ἀρχαιότητος μετεῖχε καὶηρεμα πως της ἀταξίας ο μεντοι γε Αριστοφάνης μεθοδέύσας τα- νικάτερον της μεθ' εαυτου την κωμωδιαν γε λαμ)φεν εν πασιν πίσημος ὀφθεὶς ουτως καὶ ουτω πῶσαν κωμωδίαν μελετησε. και γὰρ το τούτου δρῶμα ὁ Πλουτος νεωτεριζε κατὰ το πλάσμα την τε γὰρ πόθεσιν ου ἀληθη χει καὶ χορῶν στερηται, περ τῆς εας

ὐπῆρχε κωμωδίας.

XI. Την κωμωδίαν ηὐρησθα φασιν πο ουσαρίωνος, την δε νομασίαν γειν οἱ μεν τι επὶ τὰς κίμας περιιόντες ηδὸν καὶ επεδείκνυντο μηπω πόλεων ουσῶν ἀλλ' εν κωμαι οἰκούντων τῶν ανθράπων, οἱ δεαντιλεγοντες φασι μη κωμα καλε ισθαι παρὰ Ἀθηναιοι αλλὰ δη- μους, καὶ κωμωδίαν αυτην καλοῖσι επε εν ταῖς ὁδοις κωμαζον.τη αυτην δε και τρυγωδίαν φασὶν διὰ το Τοῖς ευδοκιμοῖσιν επὶ τω Ληναίω γλευκος δίδοσθαι, περ κάλου τρύγα, η τι μη πω προσω πειων ηὐρημενων τρυγὶ διαχρίοντες τὰ πρόσωπα πεκρινοντο.

19쪽

Γεγόνασι δε μεταβολαὶ κω λωδίας τρεῖς, και his εν αρχαια, η δενεα, ἡ δε μέση οἱ λεν ουν τῆς ἀρχαίας κωμωδίας ποιηται odi. ποθέσεως ληθούς ἄλλα παιδιιας εὐτραπελου γινόμενοι ζηλωταὶ τους αγῶνας ποίουν. καὶ φέρεται αυτῶν πάντα τα δράματα ξε συν τοῖς ψευδεπιγράψοις τούτων δε εἰσιν ἀξιολογίτατοι Ἐπιχαρμος αγνης Κρατῖνος Κράτης Φερεκράτης Φρύνιχος υπολις Ἀριστοφάνης.ουτος πρῶτος την κωμωδίαν διερριμμεν ανεκτησατο, πολλὰ προσφιλοτεχνησας χρόνοις δε γεγον κατὰ την o 'Oλυμπιαδα, τη δε π0ιησε γνωμικος και ευρετικος καὶ φιλότεχνος σωζεται δε αὐτούδράματα μ' ἄν ἀντιλέγονται Γ.Mάγνης δε Ἀθηναῖος ἀγωνισάμενος Ἀθηνησι νίκας σχεν α τωνδε δραμάτων αυτο οὐδε σίζεται τα δε επιφερομεν εστι εννεα. Κρατῖνος Ἀθηναῖς νικα μετὰ την πε 'Oλυμπιάδα, τελευτα δε Λακεδαιμονίων εἰς την Ἀττικην εἰσβαλόντων το πρῶτον, ως φησιν Ἀριστοφάνης, ἄρακιάσας ου γαρ ξηνεσχετο ἰδεῖν πίθον καταγνύμενον ινου πλέων γεγονε δε ποιητικώτατος, κατασκευάζων εἰς τον Aισχυλου χαρακτηρα Φερετα δοάματα αὐτο κα Κρατης Ἀθηναῖος τουτον ποκριτην φασι γεγονεναι το πρῶτον ος επιβεβληκε Κρατίνω πάνυ γελοιος καὶ λαρος γινόμενος, και

πρῶτος μεθυοντας εν κωμωδία προηγαγε τούτου δράματ εστιν ζ . Φερεκράτης Αθηναῖος νικα επι θεάτρου γινόμενος, ὁ δε ποκριτης εζηλωκε Κράτητα καὶ αὐ του μὲν λοιδορεῖν ἀπεστη, πράγματα δε εἰσηγουμενος καινὰ ηὐδοκίμει γενόμενος εὐρετικος μύθων. Φρύνιχος Φράδμονος θανεν εν Σικελία.Eυπολις Ἀθηναῆος δίδαξεν επὶ ἄρχοντος Ἀπολλοδάρου, ς' οὐ και Φρυνιχος, γεγονως δύνατος τῆ λεξει καὶ ζηλῶν Κρατῖνον πολυλοιδορον τε και σκαιον πιφαίνει γεγοαπται δε αὐτω δράματα δ'.Aριστοφανης Φιλιππου Αθηναιος μακρολογώτατος Ἀθηναίων καὶευφυια πάντας περαίρων, ζηλῶν δε Εὐριπίδην, τοῖς δε μελεσι λεπτοτερος ἐδίδαξε δε πρῶτον επὶ ἄρχοντος Φιλοτίμου διὰ Καλλιστράτου τὰς μεν γὰρ πολιτικὰς τούτω φασὶν αὐτον διδοναι, τὰ δε κατ' Εὐριπιδου καὶ Σωκράτους Φιλωνίδη διὰ δε τούτο νομισθεὶς ἀγαθος ποιητης τους λοιπους επιγραφόμενος ἐνίκα επειτα τω ἱα διίδου ταδράματα ἄντα τον ἀριθμον νθ , αν νόθα δ'.Tης δε μεσης κωμωδίας οἱ ποιηταὶ πλάσματος μεν οὐχ ἡ φαντοποιητικου, διὰ δε της συνηθους δεόντες λαλίας λογικὰς χουσι τὰς

20쪽

ἀρετας, στε σπάνιον ποιητικὸν 'ναι χαρακτηρα παρ' αυτοῖς. κατασχολοῖνται δε παντες περὶ τας υποθέσεις της μεν υν μεσης κωμ ωδίας εἰσι ποιηται ζ , καὶ τούτων δράματα ιζ . τουτων δε

εἰσιν ἀξιολογώτατοι Ἀντιφάνης και Στεφανος. 'Aντιφάνης μεν οὐν Στεφάνου θναῖος. καὶ ρξατο διδάσκεινμ ετ την ἐνενηκοστὴν ογδοη 'Oλυμπιάδα καί φασιν αὐτὸν γενεσθαι

με των ἄπο Θεσσαλιας εκ Λαρισσης, παρεγγραφναι δε εἰς την 'Aθηναίων πολιτείαν πο ημ οσθένους γενεσθαι δε λεγουσιν αὐτον εὐφυεστατον εἰς το γραφειν καὶ δραματοποιεῖν. τελεύτησε δε νΣ - και τα στα αυτου εἰς τὰς Ἀθηνας μετ εχθη ταν δε κωμωδιων αὐτο τινὰς καὶ ὁ Στεφανος δίδασκεν εστ δε αὐτο δραματα σξ .

Της δε εας κωμωδίας γεγονασι μεν ποιηταὶ δ' ἀξιολογύτατοιδε τούτων Φιλημων ενανδρος Σίφιλος Φιλιππίδης Ποσείδιππος 'Aπολλόδωρος Φιλημων μεν ουν άμωνος Συρακουσι ος, μετεσχε δε της των Αθηναίων πολιτείας, δίδαξε δε προ ης ριγ 'Oλυμπιάδος' σωζεται δε αὐτου δράματα ἐπτὰ προς τοῖς ἐνενηκοντα. ενανδρος δε Λιοπείθους υἱός, Ἀθηναῖος, λαμπρος καὶ βίω καὶ γενει συνδια- τρίφας δε τὰ πολλὰ Ἀλεξιδι πο τουτου δοκεῖ παιδευθηναιε δίδαξε δε πρωτον φηβος ων επι ιοκλεους ἄρχοντος γεγον δ' εὐφυεστατος πάνυ γεγραφε δε πάντα δράματα η τελευτα δε εν Αθηναις εμ υπάρχων β' Βίφιλος Σινωπευς κατὰ τον αὐτὸν χρόνον ἐδίδαξε δε νάνδρου, τελευτα δε ἐν Σμυρν δράματα δε αυτο ρ .

X. Καλὸν πισημηνασθαι τὰς αἰτίας δι' ας αεν ἀρχαι κωμωδία ἰδιον τινα τύπον εχει, η δὲ μεση διάφορος εστ προς ταυτην επι τῶν 'Αριστοφάνους καὶ Κρατίνου καὶ Εὐπόλιδος χρόνων τὰ της δημοκρατίας κράτει παρὰ Ἀθηναίοις, καὶ τημ εξουσίαν σύμπασαν ὁ δημος εἶχεν αὐτὸς αὐτοκράτωρ καὶ κύριος των πολιτικων πραγματωνυπάρχων της ἰσηγορίας ουν ἀσιν παρ cούσης ἄδειαν οἱ τὰς κω-