Comoediae;

21쪽

μωδίας συγγράφοντες εἶχον τω σκάπτει και στρατηγους και δικαστὰς τους κακῶς δικάζοντας καὶ των πολιτῶν τινὰς ἡ φιλαργυρους ἡ συζῶντας α σελ ία ' ὁ γαρ δημος ως εἶπον, εἴρει τον φόβον τῶν

κωμωδουντων, φιλοτίμως τῶν του τοιουτου βλασφημουντων ἀκουειν'

ἴσμεν γὰρ ως ἀντίκειται φύσει τοῖς πλουσιοις λαρχης ὁ δημος κα ταῖς δυσπραγίαις αὐτῶν Iδεται. επὶ τοίνυν της Ἀριπτοφάνους καιφατίνου καὶ Εὐπόλιδὸς κωριωδίας ἁ φόρητοί τινες κατὰ τῶν ἁμαρτανόντων ησαν οἱ ποιηταί. λοιπον δε της δημοκρατίας ποχωρουσης ὐπο τῶν κατὰ τὰς Ἀθηνας τυραννουνταν, καὶ καθισταμενης λιγαρχίας, καὶ μεταπιπτουσης της ξουσίας του δημου εἰς λίγους, και κρατυνομ εγης της λιγαρχίας νεπιπτε τοῖς ποιηταὶ φοβος ο γαρ γ τινὰ προφανῶς σκάπτειν δίκας απαιτουντων τῶν βριζομενων παρὰ τῶν ποιητῶν ἴσμ εν οὐν τον υπολιν επὶ τ διδαξαι τους Βάπτας ἁ ποπνιγέντα εἰς τρο θάλασσαν π κείνων εἰς ους καθηκε του βάπτας καὶ διὰ τοὐτο κνηρότεροι προς τὰ σκά ματα εγξ- νοντο καὶ επελιπον οἱ χορηγοί οὐ γὰρ τι προθυμυια ειχον οἱ Ἀθη- ναιοι τους χορηγους τους τὰς δαπάνας τοῖς χορευταῖς παρεχοντας

χειροτονεῖν τον οὐν Αἰολοσίκωνα 'Αριστοφάνης διῖαξεν ο οὐκεχει τὰ χορικὰ μελη τῶν γὰρ χορηγῶν μη χειροτονουμενων καιτῶν χορευτῶν οὐκ εχόντων τὰς τροφὰς πεξηρεθη της κωμωδιας τὰ χορευτῶν μέλη καὶ τῶν ποθεσεων ὁ τρόπος μυετεβληθη σκοποὐ γὰρ ἄντος τῆ αρχαι κωμυωδία του σκάπτειν δημ ους καὶ δικαστὰς καὶ στρατηγούς, παρεις ὁ 'Αριστοφάνης το συνηθως ἀποσκῶψ1αι διὰ τον πολύν φόβον πιολον το δραμα το γραφεν τοῖς τραγωδοῖς ς κακῶς

εχον διασύρει τοιουτος ουν στὶ ὁ της μεσης κωμωδιας τυπος οἰος

εστιν ὁ Αἰολοσίκων 'Αριστοφάνους καὶ οἱ δυσσεῖ Κρατίνου καὶ

πλεῖστα τῶν παλαιῶν δραμάτων, ουτε χοοικὰ ουτε παραβάσεις εχοντα Παράβασις δε εστι το τοιουτο μετὰ τ τους ποκριτὰς

τοὐ πράτου μερους πληρωθεντος ἄπο της σκηνης ἀναχωρησαι, ῶς ανια κενον το θεατρο θ καὶ ὁ δημος ἀργῶς καθεζηται, ὁ χορος ουκεχων προς τους ποκριτὰς διαλεγεσθαι ἀποστροφον ποιεῖτο προ τονδημον. κατὰ οε την ἀπόστροφον κείνην οι ποιηταὶ διὰ του χοροῖ ὐπερ εαυτῶν ἀπελογοῖντο η περ δημοσίων πραγματα εἰσηγοῆντο. γ δ παράβασις επληροῖτο πωριελυδρίου καὶ κομματιου και στροφης καὶ ἀντιστρόφου και επιρρηματος και ἀντεπιρρηματος καὶ ἀναπαισ- των τὰ μεν γὰρ χοντα τὰς παραβάσεις κατ εκ εἰνον τον Φον ν

22쪽

ἐδιδάχθη καθ' ον ὁ δημος ἐκράτει, τα δε υκ χοντα τῆς ξουσίας

λοιπον ἀπο οὐ δῆμου μεθισταμ ενης κα της λιγαρχίας κρατουσης. οἱ δε της μεσης κωμωδίιας ποιηται καὶ τὰς ποθεσεις εα ειψαν και ταχορικα μελη παρελιπον, ου εχοντες τους χορηγους τους τὰς δαπάνας τοι χορευτῶς παρεχοντας. ποθεσεις με γαρ της με παλαιας κωμωδίας ἰσαν αὐται, το στρατηγοῖς πιτιμα καὶ δικαστάς ουκορθυος δικάζουσι καὶ χρηματα συλλεγουσιν ξ ἀδικιίας τισι καιμοχθηρον παν ρημενοι βίον η δε μεση κωμωδία ἀφῆκε τὰς τοιαύτας ποθεσεις επὶ δε το σκωπτειν ἱστορίας ρηθείσας ποιηταῖς η λθεν ἁνεύθυνον γὰρ το τοιουτον, Io διασυρε ιν ομηρον εἰποντα τι η τον δΞῖνα της τραγωδιας ποιητην τοιαυτα δε δράματα καὶ ε τη παλαια κωμωδία εστιν εὐρεῖν, περ τελευταῖον διδάχθη λοιπόν, της λιγαρχίας κρατυνθείσης οἱ γουν δυσσε ι Κρατίνου οὐδενος πιτίμησιν εχουσιν, διασυρμο δε της δύσσείας του μηρου τοιαυτα γὰρ αἱ κατὰ την μεσην κωμωδίαν ποθεσει εἰσίν μύθους γάρ τινας τιθεν- τες ε ται κωμαδίαις τοῖς παλαιοτεροι εἰρημενους διεσυρον, κακῶς ρηθεντας καὶ τάς παραβάσεις παρητησαντο δια το τους χορηγους

επιλε αι χορῶν ου οντων. υ μην οὐδε α προσωπεὶ ὁμοιοτρόπως τοi εν τη παλαια κωμωδία κατεσκευασμενοι εἰσηγον εν μεν ἀρτη παλαι εἴκαζον τα προσωπεῖα τοῖς κωμωδουμενοις, ἴνα πρίν τι

και τους ποκριτὰς εἰπεῖν ὁ κωμωδούμενος κ της μοιότητος της οφεως κατάδηλος η εν δε τη μεσο καὶ νεα κωμωδία πίτηδές ταπροσωπεῖα προς το γελοιότερον δημιούργησαν, δεδοικότες τους μακεδόνας και τους πηρτημενους λεκείνων φόβους, ἴνα μηδε ε τύχης τινος ὁμοιότης προσώπου συμπεσα τινὶ ακεδονων αρχοντι καὶ δόξας ὁ ποιητης εὐπροαιρεσεως κωμωδε ιν δίκας πόσπι ὁρωμεν οὐ τας οφρύς εν τοῖς προσωποι της ενάνδρου κωμωδίας ὁποια εχει, καὶοπως ξεστραμμένον το σῶμα καὶ οὐδε κατα ἀνθρώπων φύσιν.

περὶ διαφορῆς χαρακτηρων.

XI. Κρατῖνος ὁ της παλαιῆς κωμωδίας ποιητης ἄτε δη κατα τα Ἀρχιλόχου ζητησεις αὐστηρος με ται λοιδορίαι ἐστιν. ου γαρ ἄσπερ

23쪽

ὁ 'Αριστοφάνης επιτρέχειν την χάριν τοῖς σκωμμα ποιεῖ, τ φορτι-κ0ν της επιτιμησεως δια ταυτης ἀναιρῶν, ἀλλ' ἁπλῶς καὶ κατὰ το παροιμίαν γυμνῆ ν κεφαλῆ τιθησι τας λωτφημίας κατὰ των ἀμαρτανόντων πολὐ δε καὶ τῆς τροπῆς τυγχανει ευστοχος δε νε ταῖς ἐπιβολαῖς των δραμάτων καὶ διασκευαῖς, ιτα προ ῖων καὶ διασπῶν τας ποθέσεις ου ἀκολουθως πληροῖ τα δράματα. υπολις δε ευφάνταστος μὲν εἰς περβολν ἐστι κατά τὰς ὁποθέσεις τας γαρ εἰσηγεσεις λεγάλα των δραμάτων ποιεῖται, και περ εν τηπαραβάσει φαντασίαν κινοῖσιν οἱ λοιποί, ταυτρο κεῖνος εν τοῖς δρά-

μα ν ἀναγαγεi ἱκανος ων ε Αιδου νομοθετων πρόσωπα καὶ δι' αὐτῶν εἰσηγούμενος η περὶ θεσεως νόμων η καταλύσεως ἄσπερ δεεστιν φηλος ουτω καὶ πίχαρις καὶ περὶ τα σκωμματα λίαν ευστοχης ὁ δε 'Αριστοφάνης τον μεσον εληλακε τῶν ἀνδρων γαρακ- τηρα ουτ γαρ πικρος λίαν στίν, σπερ ὁ Κρατῖνος, υτ γαοίεις ωσπερ o υπολις, ἀλλ' εχε και προς τους ἁμαρτάνοντας το Ιοδρον του Κρατίνου καὶ το της επιτρεχουσης χάριτος Εὐπόλιδος.

Tων της αρχαίας κωμωδίας ποιητων XIII. θεοπομπου δράματα ζ, Στράττιδος δράματα ιτ , Φερεκράτους δράματα η, Κράτητος δράματα , , Πλάτωνος δράματα κη , χλε- κλειδου δράματα ό, Φρυνίχου δράματα ι .

Oτι ὁ γελως της κωμωδίας εκ τε λεξεων καὶ πραγμάτων χειτρο συστασιν, ε με της λεξεως κατὰ τρόπους ζ , πρωτο καθ' ὁμωνυμίαν, ως ο διαφορούμενος Io το μετρον, δευτερον καὶ κατά συνωνυμίαν άς το κω δε και κατερχομαι ταὐτον γάρ στι τρίτον κατα ἀδολεσχίαν, ς ταν τις - τω νόματι χρησηται τεταρτον κατὰ περιωνυμιαν, λαν τω κυρίω ξωθεν τις απτηται, ἁ το

24쪽

ποτα ἀντι του ευ. βδομον κατὰ σχημα λέξεως τούτω γίνετουν φωνη γ τοῖς ὁμογενεσιν. εκ δε των πραγμάτων κατὰ τρόπους δύο, πρωτον - ἀπάτην, ω Στρεψιάgης πεισθεις αλ εἰς εἰναι του περὶ ψύλλης λόγους, δευτερο κατα ὁμοίωσιν. δε ὁμοίωσις εἰς δύο τεμ- νεται, η εἰς το βελτιο άς ὁ Ξανθίας εἰς ρακλεα η εἰς το χεῖρονας ὁ ιονι σχ εἰς Ξανθίαν.

πι χορος ὁ κωμυικος εἰσηγετο ν τῆ ὀρχηστρα τω νυν λεγομενω

λογείω), καὶ ἔτε με προς τους ποκριτὰς διελεγετο, πρυς τρο σκηνὴν ἀφε ια is δε ἀπελθοντων ων ποκριτῶν του αναπα ιστους διεξη ει προς το δημ.ον ἀπεστρεφετο, καὶ τούτο καλεῖτο στροφη ' δε α ἰάμ βεια τετράμ. ετρα εἰτα τη ἀντίστροφον προσαδοντες παλιν τετράμετρα πελεγον, εἰς ων στιχος ην δε επὶ πλεiστον ιτ. καλεῖτο δε αὐτα επιρρηματα η δε λη πάροδος του χορου καλεῖτο παράβασις Ἀριστοφάνης γ' Iππεῖσιν εἰ μεν τις ἀνηρ των αρχαιων κωμωδοδιδάσκαλος ημῶν νάγκασεν επὶ το θεατρον παραβ αι.

XIV. G κωμικος χορος συνεστηκεν εὐανδρῶν D. καὶ εἰ μεν ως αποτης πόλεως ρχετο επὶ το θεατρον, δια της αριστερα ἁψῖδος εἰσηει, εἰ δε ς π αγρυυ, διὰ της δεξιας εν τετραγώνω σχηματι, φορῶν εἰς τους ποκριτάς αναχωρούντων δε των ποκριτῶν πτακις ἐστρε- φετο ὁ χορός, προσεχω εφ' ἐκάτερα μερ του θεάτρου. καλέ, δετ γενει το τοιουτον ἄνομα της ορχησεως παράβασις ὁμωνύμως τω γένει, το τρίτον μακρόν, το δε πνῖγος το τεταρτον στροφη νωδη, το πεμπτον πίρρημα, το εκτον αντίστροφος Ἀνταῖη, το βδόμον αντεπίρρημα -

10. Πόσα μερ κωμωδίας - πρόλογος το μαρι της εἰσδε τοῖχορου μερος β' χορικον το του χοροῖ δόμενον μελος γ πεισόδιον

25쪽

το μεταξυ δύο χορικῶν μελῶν δ' ξοδος το ἐπι τελει λεγομενον του χοροῖ εἴρηται δε καὶ πόσα μερη παραβάσεως. Q παραβα τις του χορικοῖ. 11.

'Αριστοφάνης ὁ κωμωδοποιος πατρος με ην Φιλίπιτου, το δὲ γενος 'Aθηναῖος, τον iijαον Κυδὰθ αιεύς, Πανδιονίδος φυλῆς ος πρῶτος

δοκεῖ τηρ κωμωδίια ετ πλανωμένην τῆ αρχαία. αγωγῆ ἐπι το χρη-σγάτερον και σεμνότερον μεταγαγεῖν, πικρότερόν τε καὶ α αροτερον Κρατίνου καὶ υπόλιδος βλασφημούντων η δει πρῶτος δε και τῆς νεας κωμωδίας τον τρόπον ε πε ιξεν εν si Κωκάλω λου τροἄρχην λαβομενοι ενανδρος τε καὶ Φιλημων δραματουργησαν. εὐλαβης δε σφόδρα γενόμενος τρο ἄρχν, αλλως δε εὐφυες, α μεν πρῶτα διὰ Καλλιστράτου καὶ Φιλωνίδου καθίει δράματα. διὸ καὶ

ἔσκωπτον αὐτον Ἀριστώνυμ si τε καὶ Ἀμει,ψίας, τετράδι λεγοντες αὐτον γεγονεναι κατὰ την παροιμίαν ς άλλοις πονοῖντα. στερονδε καὶ αὐτος γωνίσατο διεχθρεύσας δε μάλιστα Κλεων τῶ δημαγωγῶ, καὶ γράφας κατ' αὐτολτους ειπεας, εν ἐς διελεγχε αυτούτὰς κλοπὰς καὶ το τυραννικον, οὐδενος δε τῶν σκευοποιῶν τολμησαν τος το προσωπον αυτο σκευάσαι δι' ὐπερβολην φοβου, ατε δὴ τυραννικοῖ οντος, μηδε μην ποκρίνασθαι τινος τολμῶντος, δι' εαυτού'Αριστοφάνης πεκρίνατο αυτο το πρόσωπον μίλτω χρίσας, καὶ αἴτιος αὐτω γεγον ζημίας πεντε ταλάντων, ἁ ὐπο τωλιππεων κατεδικάσθη, ως φησιν Ἀχαρνεῖσιν εγωδ εφ', γε ο εαρ ηὐφράνθην ἰδών, τοῖς πεντε ταλάντοις οἷς Κλέων ξημεσεν. διαθρευσε δε αὐτω ὁ Αριστοφάνης επεβη ξενίας κατ αὐτο γραφην ἔθετο, καὶ οτι εν δράματι αὐτο Βαβυλωνίοις διέβαλε τῶν Ἀθηναίων τὰς κληρωτὰς ἀρχὰς παρόντων ξενων. ξενον δε αυτον λεγε παρ' οσον οι μεν αυτόν φασιν εἶναι 'Pοδιον ἀπο Λίνδου, οι δε Αἰγινητο, στοχαζομενοι κ του πλεῖστον χρόνον τὰ διατριβὰς ποιεῖσθαι αὐτοθι η καὶ τι κεκτητο εκ ῶσε, κατά τινας δὲ ς τι ὁ πατηρ αὐτούArist.

XIII.

26쪽

ποτα ἀντὶ του ευ. βδομον κατα σχημα λέξεως τούτω γίνεται φωνὰ η τοῖς ὁμογενεσιν. εκ δε τω πραγμάτων κατα τρόπους δύο, πρωτον- τα απάτην, ω Στρεψιάδης πεισθεις ἀληθεῖς εἶναι του περὶ φυλλης λόγους, δευτερον κατα ὁμοίωσιν δε ὁμοίωσις εἰς δύο τεμ-

νεται ὀ εἰς το βελτιον ὁ Ξανθίας εἰς ρακλέα, ἡ εἰς το χεῖρονας ὁ Σιόνυσος εἰ αανθίαν.

χορος ὁ κωμικος εἰσηγετο εν ἡ ρχηστρα Ἀτω νυν λεγομ ένω λογεί ), και τε μ ε προς τους ποκριτὰς διελεγετο, προς τὴν σκηνὴν αφεωρα, τε δε ἀπελθόντων ων ποκριτων του ἀναπα ιστους διεξηει, προς το δῆμον ἀπεστρεφετο, και τουτο καλεῖτο στροφη ' δε α ἰάμβεια τετράμετρα εἰ τα την ἀντίστροφον προσαδοντες πάλιν τετ άμετρα πελεγον εις ων στίχος ην δε επὶ πλεῖστον ιτ. καλεῖτο δε ταύτα επιρρη λατα. δε ολη πάροδος του χορου ἐκαλειτοπαράβασις Ἀριστοφάνης ν 'Iππεῖσιν εἰ μεν τις ἀνη ταν αρχαίων κωμωδοδιδασκαλος ημων ἐνάγκασεν επὶ το θεατρον παραβ αι. 9. XIV. G κωμικος χορος συνεστηκεν εὐανδρων δ' και εἰ χεν ω ἀπὸ

τῆς πόλεως ηαετο επὶ το θεατρον, διὰ τῆς ἀριστερα ἁψῖδος εἰσρει, εἰ δε ς ἀπ αγρου, δια της δεξιας εν τετραγάγω σχηματι, ἀφορων

εἰς τους ποκριτάς. αναχωρουντων δὲ των ποκριτων ἐπτακις στρε- φετο ὁ χορός ποοσεχων φ εκάτερα μερ του θεατρου. καλεῖτο δετ γενει το τοιουτον ἄνομα της ορχησεως παράβασις ὁμωνυμ ως τω γενει, τ τρίτον μακρόν, το δὲ πνῆγος το τεταρτον στροφη τωδη, το πεμπτον πίρρημα, το εκτον αντίστροφος Ἀντωδη, το βδομον αντεπίρρημα -

27쪽

Ἀριστοφάνης ὁ κωμωδοποιος πατρος ειεν ἐν Φιλίππου, το δὲ γενος 'Aθηναῖος, τον δῆ αον Κυδαθηναιευς, Πανδιονίδος φυλῆς o πρωτος δοκε τὴν κωμωδίαν , πλανωμενν τῆ αρχαία ἁγωγῆ επὶ το χρη-σγάτερον καὶ σεμνότερον λεταγαγῶν, πικρότερόν τε και Γλισχροτε no Κρατίνου καὶ Εὐπόλιδος βλασφη λούντων η ἔδει πρῶτος δε καιτης νέας κωμωδίας τον τρόπον πε ιξεν εν του Κωκάλω εξ υ την ἄρχην λαβόμενοι ενανδρός τε καὶ Φιλημων δραματούργησαν. ευλαβης δε σφόδρα γενόμενος Οἰαν, αλλως δε εὐφυες, τὰ πιν πρῶτα δια Καλλιατράτου καὶ Φιλωνίδου καθίει δράματα διο καὶεσκωπτον αυτον Ἀριστωνυμός τε καὶ Aiu.ειφιας, τετραδι λεγοντες αὐτον γεγονεναι κατὰ την παροιμίαν ά άλλοις πονοῖντα. στερονδε καὶ αὐτος γωνίσατο. εχθρεύσας δε μάλιστα Κλεων τω δημαγωγω, καὶ γράψας κατ αυτου του 'Iππέας, εν οι διελεγχει αὐτούτὰς κλοπὰς καὶ το τυραννικόν, ουδενος δε των σκευοποιῶν τολμησαντος το προσωπον αυτου σκευάσαι δι' υπερβολην φοβου, ατε δὴ τυραννικοῖ ντος, μηδε μην ποκρίνασθαί τινος τολμῶντος, δι' εαυτου 'Αριστοφάνης πεκρίνατο αυτο το πρόσωπον μίλτω χρίσας, καὶ αἴτιος αὐτω γεγον ζημίας πεντε ταλάντων, ἁ ὐπο τωλιππεων κατε- δικασθη, ως φησιν Ἀχαρνεύσιν

τοῖς πεντε ταλάντοις οἶς Κλεων ξημεσεν.

διαφρευσε δε αὐτω ὁ Αριστοφάνης επειδ ξενίας κατ αὐτο γραφοεθετο, καὶ οτι εν δράματι αὐτου Βαβυλωνίοις διεβαλε τῶν Αθηναίων τὰς κληρωτὰς σὰς παρόντων ξενων. ξενον δε αὐτον λεγε παρ' Oσον οι μεν αυτόν φασιν εἶναι Pοδιον ἀπο ἰνδου, οι δὲ Αἰγινητο, στοχαζομενοι κ του πλεῖστον χρόνον τὰ διατριβὰς ποιεῖσθαι αὐτοθι η καὶ οτι κεκτητο κεῖσε, κατά τινας δε ς τι ὁ πατηρ αὐτούArist. c

28쪽

Φίλι retro Αἰγινητης. πολυθηναι δε αὐτον εἰπόντα ἀστείως ἐκ των 'Oμηρου αὐταμητηρ με τε με φησι οὐ μελενας αὐτὰρ γαγεουκ οἶδ' is γαρ πί τις εον γόνον αυτος λεγνω. δεύτερον δε και τρίτον συκοφαντηθεὶς πέφυγε, καὶ ουτω φανερῶς καπασταβὰς πολίτης κατεκράτησε τοὐ Κλεωνος Ἀθεν φησιν αὐτος δ' εμαυτον πο Κλεανο ατ Ἀπαθον επισταμαι δὴ

και τα ξης φασι δε αυτο ευδοκιμησαι συκοφάντας καταλυσαντα,

οὶ τους πατερας αυτῶν ἐγχον νυκτωρ καὶ τους παππους πεπνιγον. μάλιστα δε προεθη και ηγαπηθη πο ταν πολιτῶν, πειθη δια τανέαυτου δραμάτων σπουδασε siξαι την ταν Ἀθηναίων πολιτειαν ως ελευθερα τε στι καὶ ὐπ' οὐδενος τυράννου δουλαγωγουμενη, αλλ' τι δημυοκρατια εστι και ελεύθερος, ὁ δη λος ἔρχει αυτου τουτου ουν

χάριν επηνεθη καὶ ε στεφανώθη θαλλῶ τη ιερῶς λαίας, ο νενόμισται ἰσότιμος χρυσω στεφάνω, ειπὼν κεῖνα εν τοῖς Βατραχοι περὶ των ἰτιμων τον ἱερον προν διίκαιον πολλὰ χρηστὰ τῆ πολει

ἀυομάσθη δε ὐπ' αὐτού, πειδ ενδοξος το μετρον το Ἀριστοφάνειον. οἴτω δε γεγονε η φημη του ποιητολάς καὶ παρα Περσαις διηκειν καὶ τον βασιλε Περσῶν πυνθάνεσθαι παρ' ὁποτεροι ει o κωμψοποιός φασὶ δε κοί Πλάτωνα ιονυσίω τω τυράννω, βουληθεντι μαθεῖν την Ἀθηναίων πολιτείαν, πεμψαι τὴν Ἀριστοφάνους ποιησιν την κατὰ Σωκράτους ε μ ελαις κατηγορίαν ), καὶ συμβουλευσαιτα δοάματα αυτου-σκηθεντα μαθεis αὐτῶν την πολιτείαν. γένετο δε και αἴτιος ζηλου τοὶς νέοις κωμικοῖς, λεγ δ Φιλημον καὶ Mενάνδoω ψηφίσματος γα γενομενου χορηγου ἄστε' ονομαστικωμωδεῖν τινά, καὶ των χορηγῶν ου ἀντεχόντων προς το χορηγειν,

και παντάπασιν Ἀκλελοιπυίας της λης τῶν κωμωδιῶν δια τουτων

29쪽

ΠΕΡ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ. xv

αυτῶν αἴτιον γὰρ κωμωδίας το σκάπτειν τινας), γραφε κωμωδίαν τινά, Κώκαλον εν ω εἰσάγει φθορὰν καὶ ἀναγνωρισμον κα ταλλα παντα α ζηλας E ενανδρος πάλιν 6 εκλελοιπότος και οὐ πρη γεῖν, τον Πλοῖτον γρά) ας εἰς το διαναπαυεσθαι τὰ σκηνικὰ πρόσωπα καὶ ιετεσκευάσθαι επιγράφει χορούς, φθεγγόμ.ενος εν κείνοις καὶ ὁραμ, ε του νεους επιγραφοντας υτ ζηλω 'Αριστοφάνους. εν τούτω δε τα δράματι συνεστη τε τω πληθε τον υἱον Ἀραρότα, καὶ ουτω μ ετηλλαξε τον β ιον, αἰδας καταλιπων τρέἰς Φίλιππον ὁμωνυμον τω παππω καὶ Νικόστρατον καὶ Ἀραρότα, δι' οὐ καὶ ἐδιδαξε τον Πλούτον τινες α δύο φασί, Φίλιππον καὶ Ἀραρότα, νκα αυτος μνησθη την γυναῖκα δ' αἰσχυνομ α τί τ οὐ φρονοῖντε παιδίω ἴσως αὐτούς λεγων. Eγρα γε δε δράματα μν, ων αντι λεγεται ν άς ου οντα αυτού. εστ δε αὐτα Ποίησις Ναυαγος Νῆσοι Νιοβις α τινες εἰναι ἔφασαν

Ἀρχίππου. Tποκριταὶ Ἀριστοφάνους Καλλιστρατος και Φιλωνιδης, δι' νε διδασκε τα δράματα εαυτοὐ δια μεν Φιλωνίδου τὰ δηαοτικα, διαδε Καλλιστράτου τὰ ἰδιωτικά. ποθανοντι δε αὐτ επὶ τω μνηματι παρὰ Πλάτωνος ἐπίγραμματοι οὐτον γεγραπται' αἱ αριτες τεμενος τι λαβεῖν, περ ο ι πεσεῖται,

ζητοῖσαι ψυχὴν εὐρον 'Αριστοφάνους. 12.

Θε ο Ἀριστοφανης ὐπ' εμο νεκυς, εἴ τινα πεύθη, καὶ λικον ἀρχαιης α νῆμα χοροστασίης,