장음표시 사용
11쪽
Cum nihil allaturus sit qui legem iustam esse Stendatur, nulla alia causa nisi cupiditate pecuniae ad eam serendam diluetus
d num avaritia eius ex mala qui que atque indigna patris et Sororis tractatione cogn0scitur 200-203. VII. Peroratio: Tim0erates summa poena di gnus est, qui da gravius peccat quam fures et latr0nes 204-209
b Athenienses gl0ria optimarum legum privat 210-21 l. Iudicium sequendum est S0l0nis legem rei publieae n0Xiam impugnantis 212-2l4.d praesertim eunt Tim00rates eas leges irritas reddiderit in quibus imprimis salus rei publiea p0sita sit i5-217.
Hic enim illandit in parte quae est inde 110 1870amque a D0m0sthene abiudieat et a falsari quodam ex rati0nibus a Di0dor antea in Andriationem et ab Euctemon in Tim cratem habitis depr0mptam et hue insertam esse contendit' Atque irimum quidem vituperat ii id in capite qu0d est indeas G10 159 nonnulla res iter a proserantur ab oratore de quibus antea dixerit. Sed quamquam negari n0n 0test earundem sententiarunt repetitiones offensi0ni esse, tamen ii loci vituperandi
n0n Sunt ubi verb0rum quaedam similitudo diversa sententiarum c0haerentia excusatur. Itaque quales sint singuli 0e hae de causa a Benseter in suspieionem vocati accuratius quaerendum est. Putat
igitur g 110 idem ab ratore diei quod et g 70. Sed etiamsi
his bicis similitudo quaedam verb0rum est tamen hoc stensi0nieSSe 0n debet, quoniam unumquemque eorum ali Speetare X0ratis ni dispositione supra prolata lueet. Deinde viro d00to dis
ι εἰ γ) 0nstitutum tollat neque e00rdeat improbitatem, sed augeat; est vero rat0 explieat Tim0eratem summa p0ena dignum SSe, quia viris qui pr0pter imperitiam suam leges vi ilunt nulla lege subvenerit, l0ga10 ill0s 00na lib0raverit, et tum nil l3. ut fraudem Timoeratis magis illustret narrat quanta ae0rbitate Solo in Singula furtorum senera animadverterit et qu0m0do Timocrates sublatis ineulis nauium scelest irum p00nas imminuerit. Priore igitur l000 sermo est de variis sceleribus a Solone praeter reliquam animadversio non careere punitis l3 0 0li furi et de 0mni eius p00na ab 00d0m 0l0n 00nstituta.
tamen non est cur res pri0r0 000 indieata postea in diversa sententiarum e0ha0rentia non iterum commemorsetur, praeSertim cum
utr0que l000 paussis c imprehensa sit. Neque aliter e0git dea 116 et 3. 0 enim l000 rut 0r explanavit Tim ieratis legem ad resn0n 80lum iudieandas sed etiam iudieatas pertinere. Sed cur n0nlideat ratori, p0stquam dem0nstravit quant0p0r0 0l et Tim0- crates inter se disserrent, est 6 addere hune eo mai0re p0ena di Pilum esse qu0d legem tam pernieiosam ad praeteritum qu0que
12쪽
t0rum ab0litii ne sermo hiit. Praeterea apparet ex g 194 quantum m0menti Dem0sthenes ipse huic rei tribuerit, ita ut 00 qu0que ei in causa suisse Ossit cur n0n uno l000 eam c0mmemoraret. Denique verba G22, tuae enseter vitulierat respiciens quae 60 leguntur, iustam ssensi0nem n0n praebent. Tim00rates enim legem n0n lir omnibus tulit, sed iublicanos exclusit. Quam rem 60 0ntendit rat0 00 minus p0sse exeusari quod alii h0mines rei publica muli magis quam illi 0deant roodidovrες ει ευν
ti0nis disp0sitione Supra prolata e0gn0se itur, anilla alia re quam pedunia Tim0eratem adductum esse deministratur ut legat08 76M-
liberaret, eum iublieanos lia poena astici vellet. Itaque eiusdem liuius rei bis sed in diversa rati adinatione mentio inicitur. Quae cum ita Sint apparet ea suae enseter de repetiti0nibus pr0tulit ad id quod et licere v0luit ii in Satis valere. Praeterea ad sententium suam e0nfirmandum asser in tota 0rati0ni parte quae continetur Il0-II, e incursum v0ealium ab rat0re n0u esse vitatum. Pr0secto sacere Ii in possumus quinc0ncedamus valde hanc partem a reliqua rati0n0 00 0mine discrepare. At quaeritur num ideire t0ta sit abiudieanda a De-m0sthene. Benseter enim ipse scribit, Dem0sthonem tu rati0ne Midiana, quae n0n Satis persecta sit, litatus item praeter m0rem Suum admisisse. Ita tu inde quod odalium condursus in hae Ti-m00rateae parte ii in est vitatus coniuere non magis licet Dem0sthenem eiu auct0rem n0n esse quam in Midiana nisi aut alia ibi inveniantur quae ab orat0ris e insuetudine aliena sint aut testim0niis veterum script0rum alium quendam haec composuisse c0nsr- metur mini hiatus impediment m0n est quin arbitremur On
Attamen enseter alia qu0que in iis quae ς 110-159 0-guntur inesse existimavit quae ad Demosthenis seribendi rati0nem
ti rem aut mitin vitare aut alia vi usurpare c0ntendit. Qua re etiam magis c0nfirmari putat illa milia non Dem0sthenis esse. Sed in hac re vir d0etus rati0n et via mihi uti videtur quae pr0banda n0n Sit Praeterquam enim qu0d de ea decerni nequit, qu0rtiam adhue exie Dem0sth0nte caremus, alii quoque Script0 SV0ee n innullas Semel adhibuerunt, neque quisquam contendere audet 0tam partem in qua quaeque deurrat adulterinam esse. Et si ali is qu0que script0res Attie0s eiusdem aut antiqui0ris aetatis easdem l00uti0nes quas enseter a Demosthene ali0nas iudieat eum cadem sere signiseati0n adhibuisse videmus, n0u est cur Dem stheni iis uti n0n licuisse credamus. Iam igitur ad singula accedamus. Atque primum quidem haeret vir 00tus in v0stabulo εγα-λ0ge lucri 123, dicens aliis ossis orat0rem adhibere v00em ιεγα-λ0ilusa. Quantum autem ex Henrici Stephani thesaur linguae Graecae e0gnoscere p0tui bis innin v0X εγaλomosa invenitur in Demosthenis peribus XVII 68 ως τοι stat ἐν IIJix; ρανόνι ι ...
13쪽
Praeterea ostendit in v0e titum, foοεῖν DI 23 eum aliis apud Dem0sthenem l0eis pertineat aut ad milites aut ad eos qui mei cedem c0ntra leges ab aliquo capiant ut ei pr0 sint. Quamquam c0ncedo vocabulum saepissime de militia diei, ideo non s0quitur ad alia munera id res 'rri non posse. Imni senseter ipse dieit apud Lus. XXVII II ure ociat μιν Dro tro σιν Pr εσι,
Plut 439. Plat Phaedr. 240 b. P0stquam ea examinavimus quae enseter in parte quae est inde 110 159 displident iam videamus quae c0ntra ea quae ς 160 18 leguntur protulerit.
14쪽
176-18 ab Androtione et Timocrate e0mmissa esse narrat, anim rati0ne e0ntra Androtionem liabita XXII 47-56 i5-78 iisdem fere verbis Androti0ni 0li erimini vertit. Benseter i ritii talem repetiti0nem neque Demosthene dignam esse neque ad diligentiam Veterum ratorum e0nvenire e0ntendit Sed in ea re nimius est. Nam X 5 τό χείρ iuor . . . . m. rio repetitum est ex IV 2, neque quisquam rati0nem X vel retra V:r tot III a Demosthene e0m- P08ltam esse negaverit. Deinde X ll-27 55 70 CVIII 38 6 T
Sumpta Sunt Sane rati0nem decimam tertiam, quae inscribitur σεερ Dympo'ς, mnes viri d0et praeteri00hnel eum a Dem0sthene alienam putant Nee 0n rati decima vel , ratio u r tot IV iis suspici0nem m0vit Praeter ali0s enim Sehaeser et lassius δ 'am falsari tribuunt, cum praeeipue lilius ani genuinam esse
defendat ira pini vera Sit 00 000 examinare l0ngum est. Sed licet iis adstipulemur qui utramque orati0nem a Dem0Sthene abiudicant, J00 0nstare videtur ea. haud multu i is, irat0ris aetatem s0mp0sitas isse. Quis mutem credat rhetorem illum tum ausurum fuisse in rationem quam Dem0stheni tribui vellet repetiti0ne eiusm0di inserere, talis uati ab orat ire aliena fuisset 3 Praeterea exemplum repetitionum in Aeschinis peribus invenitur. Qui partem rati0nis de salsa legati0ne habitae audis mutatis ex And00idis de paee rati0ne sumere n0n dubitavit fAeseli. II 173 - 176 et Aud te. III 5-l0. Denique exempli gratia e0mmem0ri Xen0ph0ntis Heli. III 4
l. e. P. 4. l. e. p. 337. H. e. p. 56.
parum firmis ausis nititur. Quae cum ita sint, repetiti, ipsa innem vituperati0nem effugit, Sed quaerendum est uni reliquis ausis quibus enseteri argumentati nititur t0tum h0 eaput l60 187 a Dem0sthene in
Atque primum quidem ei displied qu0d 176 177, 182
nistro Audmti0nis serm0 0n sit, sed omnia ad hunc unum transserantur neque 20l, ubi e0mmem0rentur delera Tim00ratis, c0nssat0rum vas0rum et 0r0narum menti fiat. Sed qu0d rat0ra 201n0n dicit Tim0eratem in h0 munere rem suam auxisse, nihil aliud 00nckidere licet nisi culpam eius hae in re tam parvam fuisse ut eam c0mmem0rare h00 000 perae pretium esse n0n Videretur Deinde e0nsentaneum est Audr0ti0nem, qui primas in illa re partes egit, magis in medium pr00edere quam 00llegam.
Oss ensi0nem vero praebent g 183 - 186, sed veram eius causam enseter n0n intellexit. Apparet enim g 82 rat0rem ea quae de e0nssatis e0r0nis et vasis dieturus erat ad sinem perduxisse Nihil0minusa 18 denu de hac re l0quitur. Aededit qu0d neseimus utrum de Andr0ti in an de Tim0erate Serm sit. P0S praegressum enim in ne g 182 ιεν - ὁ δε exspeetamus ut rat0 de utrol0quatur addat Dem0sthenem igitur p0st repetiti0nema 182 laetam caput g 183 - 186 eum antecedentibus n0n satis cohaerens adiunxisse verisimile n0n est. Itaque ex rati0n in udr0ti0nem habita id ab interp0lat0re in Tim0erateam insertum esse c0nicio, cum videret et ipsum Dem0sthenem iam magnam partem indidem repetivisse C0ntra nullius m0menti est qu0d g 19 sqq. rat0r 0mmemorat vectigalia exacta neque asser se antea 160 - 175 dolia re l0eutum esse. Cur enim h00 addere debebat Praeterea l0e inter se sunt diversi. Nam p0stquam antea rat0r Xp0suitqu0m0d Tim0crate se gessisset exact0 vectigalium g 19 explicat eum n0n miserie trilia adduetum 8Se ut legem suam ferret.
15쪽
Neque assenti0 vir d0et offerulenti iii 60, ubi narratur Audr0ti0nem infirmani valetudinem excusavisse et 0ptavisse ut Timi erates sibi c0llega adiungeretur. Qu0d supervacaneum fuisse Ben-Seler 0ntendit, cum ultro Androtioni novem collegae dati essent et hic si ita Tim00ratem administrum sibi Ρ0stulavisset, indicaturus fuerit reli lucis minus apt0s esse ad munus Sestum beundum. Sed quid habet miri illum prius luam reli sui collegae ereati SSent, a civibus petivisse ut Timocrates in eurum numero esset γTum qu id ς 73 Andri ti0nem iam plus triginta ann0s in
rebus publicis peram c ill leavisse legimus, quamdiu Tim0erates iure publiea administranda iam versetur n0n comperimus, uenSeler salsarium h00 de Tim00rate, qu0d tempus eseiret, n0n addidisse suspicatur. Sed inde nihil aliud c0ncluditur quam temporis non ade multum praeterisse X qu Tim ierates ad rem publicam accesserit neque tantum ut qu0d rat0 miratur inde multo magis mirum esse videatur. Neque salsarium dubitaturum fuisse existim numerum
li , l000 ssenderunt et imprimis castigaverunt quod et u ερε et oi ἔδει λεγειν Secundum praecepta grammatica reserendum esset ad Audr0ti0nem, quamquam illud o χ δει λέγειν pertinere ad Tim00ratem appareret. Sed hac re nihil ei licitur nisi i ,eum esse c0rruptum. Neque inde qu0d 0eus est 0rruptus totum caput in qu invenitur adulterinum esse efficitur. Denique, ut e impr0bet 0tum caput li 0 - 186 Dem0sthenis n0 esse, enseter testim0ni Apsinis rhet0ris utitur. Is enim haec diuit: rεrecti δε εἰ rci Hoc rh νακεφαλώOMiειω χρ U G ur urcisv ιαν se Par νκ χει, αλλ toλλε χοῖ ,
legitur DII 0-l86 Apsiuis aetate i. e. saecul terti p0st Christum natum, in rati0ue n0n fuisse et verba g 187 o da δ' ora ii, si ἐνυν ίσί MI 0ρυς ιλ. 0niuncta fuisse eum g 09. Sed cum in orati0ne Aristocrate ἀνακεν cilcitius i5-220 in ipso sine Sit, equidem n0n intelleg qu iure Apsines, si Benseteri sententiam pr0bemus, Scripserit Dem0Sthenem in Tim0erate summa rati0nis capita breviter in sine eius sive pil0go repetivisse. Tantum enim abest ut eiecta illa parte g 108 - 109 in extrema rati in sint ut siuarta fere eius pars, in qua refutati inest g 187 - 2033 et ipsa per0rati etiam Sequatur. Qu0m0d ver ad hane sententiam quadrat qu0d idem Apsine du0bus libet. menti0nem adit legis I 0et 0rum I39 sqq. et an narrati0nem Dem0stheni tribuit. Neque enim mirum est qu0d Apsines neutr0 000 addit in qua orati0n haec fabula scripta sit, cum idem p. 373 quattu0 deineeps l000 Dem0sthenic0 00mmem0raverit' neque rati0nes appellaverit ubi invenirentur. Me igitur iudiei Apsines aut in n0mine rati0nis erravit aut sals04 204 - 208 rami Haut σιν esse putavit aut in ipsa extrema rati0ne ante ς 2l summa eius capita olimc0mprehenSa erant quae pars p0stea interiit. Utique h00 0nstat Apsinis testim0nium nihil valere ad Benseteri sententiam sirmandam. Causis igitur a Benseter pr0latis n0n 0gimur ut g 110 157 Dem0sthene e0m sita aut 60 18 ab e ips ex Andr0ti0nea
Accedit qu0 rati qua rati0nem iis quae leguntur g 110 159
auctam esse putat pr0babilis n0n est. Nam si, ut ille existimat, Apsines rati0nem brevi0rem in manibus habuit, amplius quingentis annis p0st Dem0sthenis aetatem hae pars ab interp0lat0reali tu ex uetem0nis rati0ne inserta est. Sed quis hane per tot ann0s servatam esse credat Et qu0m0d ad hane pini0nem
Iam ad examinandam Sehaeseri sententiam transeamus, qui in iisdem sere rebus quibus enseter standens aliter de rati0nis
16쪽
c0ndiei0ne iudieat. Dem0sthenem enim e qu0d legati solvissentc0actum Sse putat orati0nem iani c0mp0Sitam retractare et corrigere. Qu0 actum esse ut duae eius scriptiones exsisterent, alteral0ngi0 minusque polita, altera brevi0 et persecta, e quibus rati0nem quam habemus sive a Di0d0r sive ab ali c0nsarcinatam
hanu pini0nem c0mpr0bandam sententias in rati0n iteratas assert, de hac re, cum nihil n0vi pr0tulerit, ea quae Supra c0ntra BenS lerum dixi repetere supersedeo. Ceterum non satis accurate Xplicat qu0m0d illae repetiti0nes riae sint. Neque enim g 102-1070rta esse p0ssunt l0-122, cum X g 14 mi octo,P
tem ratorem Seripsisse p08 gQ02 sqq. Recte vero Schaeser partes in quibus hiatus non vitatus est pri0ri scripti0ni tribuit. Sed g 155 186 hiatu carent. Qua igiturre c0mm0tus est ut haec qu0que pri0re temp0re Scripta esse putaret Omnin ea quae rat0 li 0-186 r0tulit Sehaesero ad rerum Statum iugat0rum soluti in mutatum non Satis apta videntur. 0need0, Si legati legibus innin Satisfecissent, nonnulla n0n Satis apta esse. Sed ne tum quidem it ensi0ni esse p0test qu0dorat0r g 60-186 Andr0ti0nem et Tim0cratem aggreditur, qu nium etiam sublata alii legis causa eius auctores n0n minus digni sunt qui graviter castigentur. Neque minus p0stquam legati debitum pependerunt, g 155-159c0mmem0rare rat0ri licebat Dinocratem malis artibus legem suam tuliSSe. Praeterea omnia quae leguntur g 139-154, sive legati pependerunt Sive n0n pependerunt, pariter Valent. An putas, cum illi id fecissent, rat0rem minus bene c0mparavisse rati0nem qua L0eri quaque Athenienses leges ferre s0lerent I39-143 aut Tim0cratem, qui legem Suam alius legis exemplo excusatum esset
parum apte refellisse Og 144-154,3 Inim licet legati nulluni
legis metum pereepturi suerint, lex ipsa nihil0minus rei publieae pernici0sa erat. Neque aliter iudic0 Il0 124, de quibus insta ubi e intra lassium disputabo accuratius agani. Minus quadrare putarem g 125-I38 si legati etiam praeter pecuniam 80lutam rei publicae n0n iam deberent. Sed antea a me
exl situm est e0 legibus n0n ab omni parte satisfecisse ide0que benefici0rum legis Timocrateae participes seri p0sse. Itaque cumbae qu0que pars Su0 000 sit, n0n magis Il0-187 ex rati0ne prorsus eximenda esse a Sehaeser est demonstratum. Causis enim ab e pr0lutis nihil aliud stiditur nisi partem hiatu non carentem in rati0ne p0lita l0eum n0n habuisse. P0st Sehaeseri quaesti0nes etiam Spengelius de hau ruti0ne disputavit λ et verba l0-I86 sine causa temptari rati0nemque qualem traditam habemus a Dem0sthene ipso persectam et editam esse c0ntendit. Sed praeterquam qu0d 0ncursu v0calium n0n vitat impedimur qu0minus ei adstipulemur, c0mmentati0ne pr000dente Sententiam eius lir ibabilem n0n Sse apparebit. Benseteri sententiam alimsius cita e0mpr0bare studuit ut praeter causas ab illo pr0latas alias asserret, quas iam breviter
Primum offendit in ill pr0pter similitudinem quam habet eum g I97 Sed pri0r0 0e 0rat0 summae ins0lentiae esse dicit
in multitudinem miserum summa severitate . in vir0s ditissim0s maximeque nefari0 clementia uti I97 autem n0n clementia Tim0e ratem diluetum esse dem0nstratur ut legem Suam serret, cum antea multitudinis miserae eum n0n miseruisset Deinde Dahinsi0 quaeri II et 102 rator dicit inter se c0ntraria esSe videntur. Cum enim benesidia l0gis Tim0eruleae ad miles h0mines Scelestas, lareS, parentum c0ntempt0res, ali08, pertinere rat0ra 102istendat Dulimsius a lx dii sumin genera c0mmem0rari putat, qu0rum alteri, legatis illis lex ita succurrat ut iudicium mitin effugiant,
n0n sit praesidi0 qua de re sic seribit 'At eum qui sqq. dupli multam a Tim0erate sublatam esse euntendit atque 102 illius legem in furibus milibus adhiberi p0sse dixit, eum putas subit sententiam mutasse et dupli 00nam in min0rum gentium furibus relictam, remissam depleulat0ribus pr0nuntiasse γ' Sed si Ol recte intellexisset, sic n0u iudieavisset Resert enim utri
17쪽
digni0res fuerint quibus lege subveniretur. Neque quiSquam nega Verit γορανυμον et qui cum iis n0minantur n0n tantum in rempublicam deliquisse quantum legatos. Nihil0minus Tim0crate pro aedilibus qui in ius v0eati et p0ena affecti erant legem n0n tulit. Sed legatis, qui maximum damnum rei publicae intulerunt, lege Subvenit. Nusquam igitur dictum est aediles benefici0nim huius legis participes n0n seri, sed Tim0crati crimini datur qu0d, quamquam iam Saepe ccasio blata esset 0minibus misericordia dignis succurrendi, his auxili n0n venerit, sed gravissim crimini bii0xi0s statim liberare studuerit. Neque mai0ris m0menti est quod Dahmsius addit 'Aeeddit qui, aliis l0ei publicanis miserie0rdiam benev0lentiamque iudicum Studet 0ncitare, 0n aedilibus neque nundinarum cust0dibus. Namqu0tiens publican0rum mentio it rat0r 0n iudicum benev0lentiam iis c0mparare studet, sed id agit ut stendat legem esse impr0bandam, cum homine magis nesari0s ea liberet publican0s poena affici iubeat. Cf. 60 mi , ν οι δ' κεινο, αι εἰ Iroic OGOις
καὶ λ ρ 0rι ν αρχὴν αρξανι ρος, ut 08 pponeret legatis, h0minibus divitibus a popul creatis quibus gravissima rei publica neg0tia Gmmitterentur. Ceterum iam sch0liasta c0didum C intellexit
Quem deinde alimsius assert 0eum g 112 0 satis e0ngruentem cum g 60, cum antea de e dictum sit, h0c 0e de e0
rum 23-l24 Dahmsius p0tius l0eum c0mmunem de oratarum divitias aptantium et plebem e0ntemnentium superbia putat quam sententiam praebere ad Tim0eratem eiusque causam aptam. Sed ad 0rat0ris pr0l situm ptime hic l0cus quadrat. Nam ex eorum qui leges r0gant 0ribus ac vitae rati0ne aliqua ex parte intellegitur quales sint leges quas ferant quidque iis assequi studeant. Qua de causa in aliis qu0que rati0nibus in quibus legem aliquam impugnat um0sthenes in ips0s oratores qui eam r0gaverunt invehitur. Concedendum quidem est, si rati0nem habeamus sententiarum haerentiae, 0 caput 0n Su0 000 0Situm Sse, cum neque cum iis quae antecedunt neque cum iis quae sequuntur apte c0niungip0ssit; sed inde n0 emeitur Dem0sthenem eius auctorem n0n SSe. Praeterea alimsius vituperat G28, ubi rata narrat unum ex legatis, laudetem, bell0 Pel0p0nnesiae ad Lacedaem0ni0s Deceleam transgressum, inde sines Atheniensium diripuisse. Qua in re iam sch0liasta offendit, qui ad haec adn0tavit δεῖ νorsa τολον cavi γεραι ἔαιον, εἴ γε λέγει αὐτον γεγενῆσθαι ἐν τεὴ τελει τοῖ
νοις. Sane etiamsi demum ann0 406 Glaucetes ad Lacedaem0ni0stransfugit sive ab iis captus est es Schaeseres p. 3293, adulescens viginti sere ann0rum, ann 353 2, qu habita est Tim0eratea, plus
septuaginta ann08 natus erat. Sed licet Athenienses senes legat0smittere n0n consueverint, eri aliquand ut senex plus septuaginta ann0rum mitteretur utique p0terat. Neque talia ab interp0lat0ribus singi 0lent. Atque haec res in ea qua legitur c0mprehensi ine maximam vim habet. Nam p0stquam narratum est qu0m0d0 Glauce te h0stibus decimam praedae adcurate 80lvisset, multo estieacius ex pI sit subiungitur idem deae praestare eum n0luisse. Quare neque illius rei commem0rati sine sententiae damn huic l0c eximi potest neque totum l0cum n0 esse Dem0sthenis causa satis certa efficitur.
18쪽
Neque multum valet quod 130 legitur ro ι δεχ ar ῖν οἶν τῆς θεον, ubi n0n de ipsis decimis partibus, sed de iis in multam decemplicatis serm est. Sed saeillimum est de librarii s0eordia
Lentus ille iudieat de g 131 138. Seribit enim: Neque
magis criminari v0l0 0rum quae ς 13l 138 asseruntur Xempl0rum c0mplura ad legem Tim0erateam impugnandam ace0mm0datan0n SSe. Nam qui homines, quamquam et civitati multum pr0suerunt et magnam civium benev0lentiam in se adsciverunt, tamen cum Scelus aliqu0d 0mmisisse viderentur, in vincula coniecti ibueque per l0ngum tempus c0mm0rati esse narrantur, ei 0n mneSide retinebantur qu0 aerari debebant, sed ne chim ex Attida aufugerent. Sane fatendum est exempla illa ad causani quae agitur apti0ra futura fuisse, si omnia ad 0s pertinerent qui, qu0d rei publicue deberent in vincula conieeti essent, sed nihil0minus minime aliena sunt ab rat0ris argumentati0ne. Hic enim demonstrat, cum antea aut multi iique meli0res cives quam Androtio et c0llega in carcerem gravi0ri alicuius criminis aecusati c0niecti sint, ne iudiei0 Se Subtraherent, aequum non esse Andr0ti0nem, si in iudieio damnatus sit, c0nstituta hae poena liberari. Severius alimsius existimat de parte quae est inde ag 139 144. Abiudicat enim h00 caput a Dem0sthene, qu0d
generali quadam de orat0rum libidine et arbitri querella terminetur. Sed quid aptius erat quam in simillima causa omnem illam pernici0sam in legibus serendis ratorum licentiam c0mmem0rare et pr0p0sit L0cr0rum exempl0 stendere quant0pere ea castiganda esset atque c00rcenda Praeterea Apsinem rhet0rem hanc partem ipsi Dem0stheni tribuere Supra VidimuS.I 0ngius ille disputat de g 144 - 154. Dem0nstratur h00
loco nullius momenti esse qu0d Tim0erates dicturus sit legem uani similem esse illi in qua Scriptum sit oi di disti κιλ. cum haec verba reserenda 'int ad 40 qu0. iudices n0ndum damnaverint.
Qu0d ircuitu rat0r stendit Nisi enim haec verba ad indemnat0spertinuant, n0n licere ait quemquam in vincula c0nistere praeteriss0s illi08 lex ipsa n0minet λ; eum autem iudices hanc p0enamabis qu0que imp0nant et legibus quibusdam adseriptum Sit τυν
ut ali0s qu0que in vincula dare siestat. Quae cum ita Sint apparere Tim0eratem iniuria legem illam afferre ut se excuset. Quibus Dahm-sius haec pl)0nit: Qu0rsum speetat omnis haec dem0nstrati qua l0eetur iudicibus istere aliquem ust0dia tradere nisi ad 0pini0nem e0ntrariam refellendum Adversarius enim fingitur qui iudices hac saeuitate arere c0ntendat.' Sed ex iis quae m0d exp0sui satis intellegi ut n0n 0ntrariam illi opini0nem Tim00ratem pr0laturum. sed simili quodam lenitatis exemplo suam legem XeUSaturum SSe, id qu0d apertissime serbis V, ακοεχ ει ἐλλειν xαραδείγματι χρῆσθαι
Vir08. Sed cum p0pulus pecuniam n0n ab Androti0ne et Tim0erate, sed a tribus illis legatis abiudicaverit, apparet hanc partem cum ea quae antecedit non satis e0haerere. Qua ex re quid sequatur p0steal0ngius explieab0. 00 certe e0nstat omnia quae inde a g 160-182 leguntur Dem0sthenis n0n esse hae quidem causa n0n effiei. Deinde eum Sehaeser Dalimsius magnum discrimen esse putat inter g 1l9 18 et reliquas miles rati0nis partes, cum hic in lirimis e intra Tim0eratem pugnetur neque Andr0ti0nis nisi breviter et biter mentio fiat illic milia Andr iti0nis plena sint. Sehaeserum tamen n0n recte iudieavisse antea dictum est. Denique Dahinsius praeeeptis artis rhetoricae Sententiam suamc0nfirmare studet. Cum enim g 110 - 186 certae rati0nis parti attribui n0n 0ssint, eas a Dem0sthene alienas destiarat. Nam Dustra, in fuit lab0rabant seli0sasta cui rationis parti eas adscriberent frustra lue tu qu0que in rhet0rum libris circumspicias qu0d 0meno tribuas Sed praecepta artis rhetorigae, quamquam Scimu ea
19쪽
magni aestimata esse a veteribus, n0n tanti m0menti sunt ιc0gamur partem in c0haerentia Sententiarum aptissimam ex rati0ne egregare, nisi praeceptis artis illius accuratissime respondeat. Nam cur magna ex parte n0n ad artis n0rmam comp08ita sit rati etiam aliae causae cogitari p0ssunt, praesertim cum alias qu0que rationes, velut Midianam habeamus in quibus dispositio ubique secundum artis leges instituta n0n magis appareat. Quae cum ita sint, alimsi argumentati0ne Benseteri sententian0n videtur mala SSe. Iam ad lassium n0s 0nvertamus, qui Schaeseri pini0nem magis explicavit. Atque primum quidem cum Schaelari hic putat Di0d0rum et Euctem0nem qu0d 0luissent assecum esse, cum legati r capta praeda pecuniam reddidissent. Qua de re quid iudicandum esset antea explanavi. Deinde n0nnull08 000 enumerat qu0S, antequam legati 80lvissent, script0s esse censet. Distinguit autem duas Scripti0nes quarum altera ante Soliati0nem, altera post eam laeta sit. Ac pri0ris quidem scripti0nis pr00emium lassius putat amplexum esse l λῖσαι διναι εθα et tum secutum esse
praedae pretium 80lverint, ab rat0re apte diei 0tuisse illi 0nvidentur, quia hae 80luti0ne rei publicae et accusat0ribus satisfactum esse Sistimat... t secto rat0ri aptum n0n suisset pr0nuntiare tot λοοι se δ' a ἐειέ τε τι χειν εὐν 'oίλο ιαι tria. Si re vera quod vellet assecutus esset. Qu0 110 lactuni esse antea dem0nstravi. Quamquam igitur haec verba b causam a lassi pr0latam Vituperanda n0n sunt, tamen suspici0nem m0vent, qu0d ad Sententiarum c0nexum 110 c0nveniunt. Orator enim g 6 s exp0nit qua re
adductus sit ut im0cratis legem impugnaret. Narrat igitur, postquam ab Andr0ti0ne impietatis p0stulatus et in summum periculum v0eatus sit, se id egisse ut hunc ulcisceretur. Qui eum n0n 80lum rei publieae vectigalibus exactis vasibusque c0nslatis iniuriam intulisset, sed etiam pecuniam et aeram et publicam retinuisset neque reddidisset, se cum
Euctem0ne eum aestusavisse ait, ut et rei publicae succurreret et ipse iniuriam acceptam ulcisceretur. Priusquam autem pergit explicare, cum iam in e fuisset ut ipse pr0p0situm assequeretur, im0cratem legem suam tulisse et ita Androtionem iericul Hiberasse. dicit βουλο/sι ν δ ν εων δεξιυς si ιν 'velim et me assequi quod cupi et illum pati qu0d meret. Sed talis nuntiati Arma apta erat, d0nec orator acti0ne illa in Andr0ti inem instituta, de qual0quitur, ad id qu0d cupiebat pervenire p0terat. Qu0d qu0minus fieri p0sset qu0nium lege Timocratis impeditum erat, verba utc0dicibus traduntur sententiarum c0haerentiae aeq0mmodata n0n Sunt. Quae dissiduitas manet, etiamsi eum lassi l0pr00emium primae Scripti0nis essedisse putemus. eilius igiturl0eum ita emendavit ut milia apte inter se c0haereant pro βουλοίει scribens 'ονλ - ιν 'vellem eg assecutus essem qu0d cupi0 et hic passus esset quod meret. Infinitiv0s autem ιπεῖν et gra- ui ad tempus praeteritum reserri Usse c0gn0scitur ex Aeschylich00ph. 702. Neque magis sententia viri d0eti comprobatur iis quae ς
Tempus enim praesens rat0 adhibet ad signifieandam universam legis vim ac sententiam. tiamsi enim Tim0eratis ex civitati in praeda quam legati sibi vindicaverant, p0stquam eius pretium resti,
tutum est, damno non suisset, tamen non Sequeretur eam rerum
omnino quae diis et rei publicae deberentur detrimentum nullum asserre. Atque im0crates legem suam e c0nsili tulerat ut de0set rem publicam pecunia privaret ei iudici0rum potestatem deleret. Qu0d 0nsilium utique permanebat, etsi in legat0rum cauSa 0n
20쪽
tur autem uterque orati rem si l0gat0s iam solviss signifieare v0luisset, m0dum plativum adhibiturum fuisse. Verum satis constat coniunctivum in nuntiatis inalibus ubi tu locum habere
Praeterea illi ipsi revera hute rei nihil m0menti tribuunt, qu0niam
hanc partem in altera seripti0ne retentam esse v0lunt.
p0siti0nem mpius in spieimus in utraque parte diversas res ab 0rat0re pr0ferri intellegimus Pri0r enim loco se imite ratem reum fecisse stendit, quod eius lege mecasi a ulciscendi sibi erepta sit Iristerior autem luoniodi Tini ierates legem suam tulerit tersequitur Quae cum ita sint. Blassius iniuria pr000mium 40eunia a legatis si luta , qu vult in id e0mmutatiim esse statuit Pra terea facile dem instrari p0test is lassi distributi0n rerum cohaerentiam valde obscurari. Nam si eius iudicium sequeremur, in prima scriptione de ipsa quae agitur re nihil c0mmem0rutum esset ne nomina quidem l0gat0rum, neque senti seret 0gationis uetemonis do qua serm0
est 3-l4 Atqui hau menti0ue pus est ad intellegenda It verba quae et ipsa a lassi, pri iri seriptioni tribuuntiir
Ne iii quam lassius statuit m 'inii retraetatio omni stan- si, ne caret enim rati, Se exp0Si turtim esse diei cur eum adhuc mod0rata vita ratiori usus sit, in causis publieis drieliatetur. Ita lue exspectamus ut se Tim0eratis lege impeditum oss0pr0siteatur u iminus Andri,tionem ulcisceretur id ii id vi legi mii; At si de e0uimutato pr00emii Blassii assentimiir, orator, priusquam n0 satis d0euit qua re c0mini tus esset ut imite ratem in ius v
caret, ad causae narrationem transit.
mum e0ntra leges latum deinde legibus e0ntrariam, denique rei publieae n0xiam esse ν 108 legimus quamquam Secundum et te
legati r praeda peeuniam s0lverint n0n iam apta suisse c0ntendit. Sed sive s0lverunt sive n0n 0lverunt, pariter I 21 rat0ri licebat dicere legatis ins0lentiam a sta ipsa iniectam esse, ut aut sequitiam destemplicem penderent aut in careerem c0nisterentur. Aptissima ver erant hae verba, si legati ipsum praedae pretium in aerarium rettulerant; nam multam iis remitti accuSatores neutiquam v0lebant. Neque iure pr0 eiusdem rei testim0ni g 13 affertur. Sanesi dem0nstrari p0sset legatos saeta soluti0ne legibus omnino Satis- sedisse. 0ncederem hunc loquin minus aptum esse, sed cum aliter res se habeat et illi ex legibus multati adhuc debeant, recte rat0radh0rtatur iudides ut sequndum leges e0s puniant. His igitur l0eis Blassii sententia n0n 0mpr0batur. Neque ullium caput ante s0hiti0nem laetam e0mp0situm esse dem0nstrari p0test. I 20 quidem verba e0niciat aliquis pr0pter acroi Iovi ες Seripia esse, priusquam legati s0lvissent. Sed verba in cirri τοῖό roduci a rei tot Iovi ες mihi p0stea videntur addita esse. Nam n0n magis p0st σεσε D. ore ea addi utile est quam post χεHOLI Oreb et addita c0ncinnam lembr0rum aequabilitatem turbant, eum qu0diis resp0ndeat 08 κεκcto rore desideretur. 0nisti igitur aliquem ad interpretandam vim persecti σε IDDA 0rες in margine Scripsisse GrTι OD arrodorva at roi Iovi ες et hae addita c0niuneti0ne καὶ ipsius Dem0sthenis verbis inserta esse. Sed perfectum σεσι λλὴ Teς paulo aliter atque hi interpres v0luit signiseat 0s nunc qu0que huic erimini bn0Xi08 SSe.