장음표시 사용
21쪽
26 Quae sequiuitii inde a g 15, 187 item a lassi priori
scripti0ni tribuuntur, quamquam ipse e0ncedit nuSquam apparere utrum legati solverint necne. Haec quae c0ntra lassium dixi, si recte disputata sunt elucet ne eius quidem sententiam Stare p0SSe. Liceat mihi 00 0eo breviterispini0nem it schei' perstringere
Cur ita iudicet 0gn0sci nequit Verisimile autem est eum flandisse in hirali numer otin Pro ιιονον 157, ubi singularis de- Sideratur, cum antea Sermo sit de solo im0erate. Quae ssensio tollitur, si in lege scribimus Dro pro νιοι. Neque cauSam esse cur totam partem a Dem0sthene alienam putemus disputati0ne mea satis estectum esse mihi videtur. Iam lege sententiam XaminemuS. Is qu0que distinguit inter rati0nem c0mpositam priusquam legati s0lverint et eius retractati0nem p0st40 tempus c0mparatam. De ex0rdi autem sic existimat g 1-5, - roi tot τε raθεῖ, o P αξιος ἐσειν, 10 ε αρύ ς ἰν 'ρπεσι - 3 νειλειν coti/, 9 o di re uaro. - di ναθιεγα hoc ordine in pri ire scripti0ne pr00emium effecisse, quibus ex particulis ratorem primam, alteram, tertiam, cum illud commutaret, retinuisse missis Verbis i lio λοιμὸ ν ' αν .... 0ν αξιός ἐσειν, addidisse Di 4 γγ succise , g 16. Qu0d ad causas attinet quibus comm0tus ita iudieat, dec0niunctivo .araci ci σιν et de temp0r praesenti adhibito antea satis dictum est. Deinde m eum antecedentibus e0haerere negat sic scribens p. 26: Statim post hanc digressionem orator mediam in rei narrati0nem incidit his Verbis: To δε reci Maroς ον sic νιος res πισι τὸ σιμου Sqq. Neque enim verbis quae ant cedunt ri irem partem narrati0nis, quae Verbis τοι δε ερος iactroς oi κε OPTO Sqq. 0ntinuetur, e0ntineri n0bi perSuadere possumus, quia verba quae sunt ἰλθον δε αὐτὸν ιε Etarx Moi ou 0 tantum
ad primum uetem0nis et Di0d0ri in Androti0nem impetum Spectant, Sed cum ad universas quas illi Andr0tioni intenderunt acti0nes tum maxime ad novissimam quam in im0crate orati0ne institui videmus. Quae illis verbis sententia eam b rem SubeSt, quia Verba pr0xime insequentia quae sunt βουλοί tενὶν ' ν με e
qu reserrentur, si illud μγον Lx a ον de primo tantum-m0d0 Di0d0ri in Andreti0nem impetu intellegeretur, qu0d Dpter verba quae sequuntur tot λοὐιν ν δ αν ti τε TDχεῖν cui βονλ ιο TOCLOP Te raθεῖν ε ν ξιος si ιν fieri nequit. Recto quid fit in iis quae leguntur g 8-9 dissicultatem aliquam inesse intellexit, sed rati qua eam t0llere studuit pr0banda n0n St. Nam illud 'otiaosui ν - βιος σε ιν non magis c0nvenit ad ea quae antecedunt quam ad ea qua sequuntur. Viegeus quidem verba λθον δε αντον ήνdeorici res . . . cui Dcε rOνθειν λαβεὶμ ad universas actiones ab vetem in et Di0d0ro in Andr0tionem institutas et imprimis ad causam im0erateam, qua item Andr0tio petebatur. Spectare ideoque cum sequentibus e0haerere putat. Sed Verbis ν λίγον κτλ. 0ratorem causam Tim0erateam n0 significare elucet, cum Xp0siturus sit quare ad eam impulsus sit. Explicati0ni igitur a lege pr0latae assentiri ii in possumus. Ceterum ellii emendati0ne essici ut 8- apte inter se c0niuneta sint supra
quid populus de Euctem0nis sententia decreverit diserte dicturum esse. Nihil tale legimus, sed mira brevil0quentia usus rator Statim Sic pergit rea horrcit tu crinia. Itaque cim pri0ro
22쪽
scripti0ne 08 verba Ιελιν τὴν dii δε ea quae leguntur m - 10λισαι διναι ιεζha suisse e intendit. Pr qua parte n0n iam apta in posteri ire Scripti0ne ait ratorem substituisse νο 14-l et incuria quadam inter verba νεαιν toti et re porta aliquid misisse, caput autem - 10 psa dorcistiε9 ub editore rati0nis n0bi traditum esse, ne quid verb0rum Demosthenis interiret Sed nullam esse causam eur g - 10 sa Ῥmastiεe a pri0ris Scripti inis esse tutaremus aut alium cl0cum iis tribueremus antea dem0nstratum est Deinde etiamsi hanc partem eum lege p0st p inamus dissicultas ab e e0mmem0rata manet. Nam ne tum quidem rat0r diserte dicit quid senatus quid impulus de Euctem0ni 0gati0ne Hecreverit. De riua quid tonstitutum sit orat0rem afferre sane exspectamus. implerea autem qu0d de laere n0n 0quitur negl0 ntia eius vel lacuna statu0nda non est sed anquirendum aptene locum qualem traditum habemus interpretari p08simus C0haerentiam sem sententiarum persectam esse oraturemque J0Habui /συα breviter significare 40gati0nem Εuetemonis probatam esse iam diximus Aeeedit qu0d, si Vistet de pri0re Scriptione, qua es 4 0 continetur assentiremur, verba 'li, quae eidem scripti0ui tribuit, intellegere n0nuvissemus. Nam ut ea intellegantur pus est antea narrari uetem0nem a legatis
quidem editaris huius rati0nis quem saepius indicavimus culpa' Sed ea quae c0ntra ν 17-19 διελ ιενον λήγειν attulit inania esse sicile intellegemus Atque primum quidem miratur quod orat0 0n J0lum l0stquam leges raeeundum riuas 40vae te sferri debebant reditari iussit 24-263 sed otiam anto rad
praeceptis earum disputato 183. Sed e0nsentaneum est uno in partiti0n strictim indicare ea quae XplicaturuS St. Deinde iegeus c0mmem0rat ratarem, quamquam es dicat et v
neque de temp0re Vel pr0mulgati0ne legum r0gandarum Separatim disputare neque de terti l000 krri cast OP ἰTOν Osιον ιθε ναι κελε Γει Scit. ὁ os oci sex ς 0mnin verba facere. 0needendum quidem est de illis rebus separatim vel S00rsum non agi, Sed satis est a pr0misque tractari. Neque tertium l0cum Dr reas et oi retior Osior ιγεναι κελειει orati Silenti praeterit, sed ue
τ υν ιλλ υν in. . . . tu duae partes indigentur. Verba autem rερὶ LLOD OD Osuot et ira et 0r λλ 0ν ξι ς inter Se 0ntrarian0n Sunt qu0niam ea qu0que quae de ipsa lege etcερι orovi oc otior dicturus est c0mplures parte c0mprehendere p0SSunt. Denique c0ntra lassium defendi nullam offensi0nem praebere qu0d
cum iis quae ς 108 - 10 leguntur partiti g 1 - 19 110n
Quibus de causis iis quae tegeus 1 - 19 disputavit
τι sit νυν, GU. υλυς ἐξ αρχε ς, circo τῆς recuri. συλλαβιν si ριεν ς ελενι αίας, QMῖν κελεαι Ceterum tegeus negat diiudicari possit utrum h00 vitiuua neglegentiae rat0ris an edit0ris librari rumve culpae tribuendum sit. Sed de viti c0gitare opus n0 est. Nam id qu0d a lege desideratur aut ante ram explicavit 60. Itaque supervacaneum erat eandem rem aut p0Stiterum tractare.
23쪽
μουσι τα κοινα δίδευσιν δει ar id ea particula quae m0do absolvitur
Sit exp08itum. Qu0d re vera m0n lactum est Nam illud τοῖς. δι κ ot σι τα κοινή ad ν 88-89 refertur, qui l0cus ante pri0reme0nclusi0nem AE traditur.' Neque minorem difficultatem ei praebet qu0 g 02 ea de quibus antea dictum est n0n aliter asseruntur atque id qu0d rat0 expositurus est Has dissicultates tollere studet inde argumentati0nis capita ita traiciens ut ordo hic sit
γενεσθαι Hεί iri v. tamen hoc l000 legem rator i0n propterea vituperat qu0 0mnibus qui rei publieae iniuriam inserant pr0sit, sed 'u0φ Tim0crates imiserit teque 400nx assecerit 40s qui vades inniti n0n darent. Quae pars cum iis quae antecedunt apte c0haeret Refert enim, ut e disp0siti0ne praemissa c0gn0scitur, g 79-90 dem0nstrare legem parum perspicue 40nceptam eSSe, ut 0minibus scelestis Succurrat. quo reserendum est id qu0que
quod - 89 reprehenditur in illa menti0nem n0n seri eorum qui vades n0n dent Itaque huic parti latius cloeus tribuendus
Recte autem VieIeus I 0 0rat0rem n0 distinguere perspexit inter partes tractatas et tractandas Iani 0breus, quem ei lius in editione rationis secutus est verba ἀλλὰ ta posuit ante roῖς κα κοίργοις καὶ τοῖς raTρολοίαις. Apparet hanc coniecturam mult0 lenii rem esse quam lege transp0siti0nes. Verisimile enim est verba ἀλλὰ καί a librari primum missa in margine addita et 130stea ab ali in script0ris verba inserta esse, sed n0n apto 000 Initium autem o τοίνιν ιόνον ra δικασιν ρι' κνρ ποιεῖ
spectat ad ea quae I-10 explanata sunt, ubi oratoristendit Tim0cratem e qu0d 0testatem iudicum imminuat et impunitatem praebeat iis qui χοντες ra. ρὰ καὶ λυσια χρwara rei publieae damnum inserant pr0hibere qu0minus haec d0mi militiaeque recte administretur. Aecedit qu0 sententiarum e inexu vetamur cum Viereo
omnibus qui careere multati sint hane poenam remittat. Quo m0do Timocratem eversi0nem omnium rerum efficere apparet, de qua inde dem0nstraturus est τι τοίνini Ἀλλην συγχεῖ ζ αὐλωείαν καὶ inc&λίει σιάνια τὰ τρύrs αθ' ὁ νόs o καὶ πολλὰς φιλοτιμίας
θαι Si vero lege transi siti inibus assentiremur et g 102 107 ante ς 91 - 10l 0eum tribueremus, rat0r ea quae g 1 Se
Ut ad reliquas lege offensi0nes transeamus, de parte orationis quae est inde Il0-143 eandem sententiam habet quam Blassius. Pugnat autem Secum p. 44 0ntendens eam in prima seripti0ne resutati0nis l0e fuisse. Licet enim haec eleganti et p0lita dicti0ne destituta suerit, tamen cohaerentia Sententiarum carere n0n40terat. Deinde a 26 ἀλλὰ μελάν i, ro δεινὸν ι , ἐστιν εἰ δεθλ σεσθαι νυν ε ιελλεν iegeus commem0rat, ut lassii Sententiam veram esse ostendat. Quibus verbis pr0rsus nullum l0cum in rati0ne fuisse putat, p08tquam legati pecuniam aerari debitam persolverint. Sed qu0 iam saepius dixi mihi repetendum est, legala n0 pecuniam omnino debitam, sed pretium tantum praedae pependisse. Tum agitur h00 0e utrum digni sint qui lege a p0ena carceris liberet tur iecne, qu0niam rata refutaturus est Tim0cratem contra dicturum λλὰ νι , αἰσχρ0ν ἰσ 0 1 ν άνδρ ί 0να δεθι ναι ἰ Γλαακετνηνὴ Ιελάνcurror Qua in re diiudieanda nihil interest utrum legatis0lverint necne. Argumentum e0rum quae ς 144 - 15 sequuntur iegeo gravius videtur quam qu0d in rati0ne persecta abesse tuerit; sed quia Dem0sthenes praevidere n0n 0tuerit Tim0cratem h00 ad se defendendum pr0laturum esse, illum p08 cau8am peractam censet hanc partem Tim00ratis rationis rati0ne habita scripsisse, ut 0stea rati in insereret, Sed n0ndum perp0sivisse. At quis nescit veteres orat0res in elab0randa refutati0ne summam peram c0nsumpsisse Praeterea nescimus num im0crates talia revera dixerit. Sed sive dixit sive n0n dixit, eum ita se defensurum esse utique Dem0sthenes suspicari p0terat. Ceterum
24쪽
assenti0r lege n0 verisimile esse Dem0sthenem retractatae rati0ni hanc partem n0n addituriam suisse.
p0stquam 'si exacti0nem illam pecuniarum tetigerit, p0stea eam rem explicatius et uberius exposuisse rat0rem suspicamur Qua rati0ne e deducimur ut 0tam illam partem as 155 186 extremae orati0nis parti vindicemus.' sed haec ausa caduca est Nam, ut
supra diximus, I97 199. id qu0d g 16 sqq. expositum est
c0haerentia Sententiarum tam diversa repetitur ut 0ssensi0nem n0n praebeat. Tum Viegeus, ne in repetiti0ne a se vituperata offendamus,
g 155 186 ita traiciens ut I97-l99 iis antecedant n0 sibici,nstat. Nam rat0r, priusquam stendit qu0m0du Tim0erates et Androti in re publica administranda se gesserint, diei 159 λεξον
putat ad '60 Nam g 49 rat0 diei se postea dem0nstraturum
esse Tin100ratem n0n inscitia, Sed 0nSulto in rem publieam peccavisse et pr0pterea Venia n0n dignum esse. Qua de re n0 est sermog 60 sqq. sed Gl0 sqq. Quae cum ita sint, lege disputati0ne quae in Tim0eratea
discrepantia Sunt atque inc0mp0sita mihi n0n videntur in suum ordinem restitui. Postrem 'Veilii sententiam examinemus. Qui seripti inem ultimam vel rationem plane persectam has partes amplecti c0ntendit P 109, 15, 182, 187 - 218 et conexum sententiarum, quam g 187 turbatum esse Supra c0mmem0ravimus, c0niectura restituere studuit Deinde caput 183 186
ab interp0lutor insertum esse censet et ea quae leguntur g 10 154 pri0ri seripti0ni tribuit. Quam partem pr0pterea ab 0ratot' ad unguem n0n Xaetam esse existimat qu0d aut in ultimam seripti inem recipere n0luerit. Quis rationem quae n0bis tradita est ediderit ellius ii in dieit. Quam pinj0nem mni V parte probabilem nun esses iam eludebit. Primum igitur ei li0 0n satis e0nvenire videtur 40Stquam legati s0lverint p0stulari l25-138 ut pr debitoribus rei publieae habeantur Sed huic causa' m0n multum Ῥ0nderi. tribuendum esse ei lius ipse intellegit, c0needens 008 80lum praedae pretium aerari reddidisse. Tum rat0r, etiamsi g 13l legimus 3 ιζ 0ιν
quibus p0ena carceris remitteretur, et te valde excusata et auct0ris culpa imminuta esset Cum auten Seianius Veteres ratore quaecunque reum ad Se defendendum prolaturum esse suspicari p0ssent
25쪽
refutare Studuisse, niihi non persuadetur Demosthenen hanc resutati0nem in ultimam scripti0nem recipere ni tui SSe.
Ε0dem modo quo de iis quae rator 125 a 3 exp0uit W0ilius de partibus antecedentibus il in l24 et sequentibus 139-154 iudieat. Sed eum ad sententiam compr0bandam nihil aliud asserat nisi ea quae Dil0 15 legimus c0neursu V0calium
n0n vitat a reliqua rati0nis parte discrepare ei non SSenti0r. Nam inde qu0d ibi ab rator hiatus admissi sunt elucet in Scripti0ne ultima li00 caput 0n fuisse, sed ii in siluitur oratorem id ex illi excludere V0lui SSU. Quibi ad ea attinet tuae praeterea filius p0Suit, recte quidem 183 - 186 a Dem0sthene abiudieat ut antea demonstratum est IT autem suu 000 0n esse, id lu0d Dahmsius
C0nieii igitur interpollat0rem luendum hanc partieuhim de ui addidisse. Neque quicquam aliud ei in causa videtur fuisse luamqu0d rat0r, 0stquam g 172 - 174 stendit n0n rei publieae causa Andr0ti0nem et Tim0cratem vectigalia exegisse, 0n similic0nclusi0ne utitur atque 17 et 182, sed statim ad alia transit. Denique verba IS a rerum contextu discrepantia ellius
ut illud D δ' ει λεγειν n0u iam ad Androti0nem sed ad im0- cratem pertineat. Nihil0minus autem haec c0niectura impr0banda est, quoniam u0d antea rat0 dixit ellius n0n respexit. Nam
c0nu emorat Androti0nem ipsum qua meditatus sit pr Tim0erate diei urum esse. Keilii autem emendati an res ita singitur quasi Tim00rates ea pr0laturus sit qua Andr0ti sibi X00gitaverit.
Neque plus li0nderis p0ng0si insendati in tribuendum est, tui iri a d seribit εἰ di . Nam cum is qui σι νερε ei sit Andr0ti adere ii in p0t0st quin iam qui ira est λεγειν eundem esse putili quantilliam is alius esse n0n 0test nisi im00rates. Omnis ver distieultas mihi t0si videtur, si seribimus air ερι iv 0ν ου - U0λὴν IDMOκραι L. νυν ερεῖ, περὶ r ML 0ν rLoλλα λέγειν ελι ερος TOLLOις εχ 0r rat Goliat. Quae verba sic interpret0r: De hae re per otium i. e. ut tantum temp0ris luantum libeat impensurus sit qua Tim0erates nunc dicturus est, de his quamquam multa praeterea pr0ferre p08Sum, deSinam. Itaque cum Satis apparere videatur ne stilium quidem de Timoerat ea ab omni pari reet iudieavisse, restat ut breviter 00mprehendam quae mihi de ea videantur.
p0sita sint hae antea e0mp0sita esse putandum sit; quin etiam in pr0mptu est a quae l 5, 186 leguntur exceptis partibus quas interpollat 0ri tribuimus n0n s itum eiusdem seripti0nis esse cuius l09 187 218. sed etiam mendatione a me c0mme-m0rata eum I 87 apte c0haerere. P0rr G10 154 r0pter hiatum ibi admissum pri0ri atque minus exp0lita seripti0ni tribuenda sunt quam reliqua rati0nis pars Neque dubitarem e intendere ea qua legimus 110-154
propterea Xtremam manum experta non esse qu0d rat0 hane partem in rati0nem lab0ratam restipere noluisset, si quis demonstrasset eam ad 0haerentiam Sententiariam n0n 0nvenire. Iantum
26쪽
autem abest ut 00 adhuc essectum sit ut stendi p0ssit singultis particulas quas habemus 'l0-154 ad vim rati0nis augendam
Atque primum quidem Il0 12 mihi videntur gravitatem
orati0nis augere. Antea enim demonstratur Tini0eratis legem n in legitimo m0d datam legibus contrariam, rei iublicae pernici0SameSSe. Iam Ver eXp0nitur auctorem eius e magis vituperandum esse quod talem legem e0nsuli dederit neque hominum miseri ordia revera dignorum uni miseruerit, sed Seelesturum. Praeterea eum
lege sua ipsius Sol0nis, clarissimi viri, leges mutavisse neque in tempus suturum tantum sed etiam in praeteritum. Accedere qu0dita egerit nulla alia causa e0mm0ius quam ut laribus et templ0rum dirept0ribus lirodesset. Nam legatos pro quibus legem dederit et deam et rem publicam pecunia privavisse, neque dubium esse quina dea ipsa hae ius ilentia iis inieeta sit, ut gravissima p00naas licerentur. Apertum est necessaria quidem haec n0n esse, Sed tantum conserre ad iudices m0vendos ut ea haud libenter desi
legat08 0ena arceris lege sua liberet, publican0s multo minusii identes ea affici iubeat 0neluditur eum pecunia ab illis accepta ad eam serendam diluetum esse. Quis enim credat rat0rem in eiusm0di causa argumentati0nem missurum sui8Se qua c0mpr0baretur reum equitia c0rruptum legem tulisse γ
putem. Inim ad 0nciliandos iudidum anim0 maXime opp0rtunumerat laudibus sterre quant0pere rat tribus seelest0s adiuvantibus p0pulumque c0ntemnentibus magnitudine animi ipsi praestarent.
Deinde contra ei lium demonstravi 125 1 38 maxime
id inea esse quibus rati expleretur. Quid 0rru aptius erat quam in acti0ne circlearoti ut 0rat0rem Atheniensibus, apud lu0 0ratorum arbitri plerumque leges serebantur et 0llebantur, I er0s exemplum mp0n 're, ubi intra plus
c inexu alienum Sit, sed multum valent ad iudices a reo abalienandus artemque rataris illustrandam. Nam Tim0erati summae utilitati fuisset, si lege illa suam excusare p0tutSSet. Itaque cum omnia quae k 110 15 legimus magnam vim habeant ad vim argumentati0nis augendam anim0sque iudicum
m0Vend08, mihi n0n persuadetur ratarem ea ex ultima Seripti0ne excludere voluisse et hau de causa n0n perpolivisse, 0ntra verisimillimum est eum hane partem ad unguem exacturum et in rati, ne elab0ratam recepturum suisse, nisi aliqua re impeditus esset qu0minus h00 aderet. Sed cum ex disp0siti0ne in huius dispi tati0nis initi pr0posita cogn0scatur singulas particula quae c0 tinentur g 110-154 parum inter se c0nexa eSSe, Sati apparet rat0rem eas n0luisse e0dem rdine qu0 0bis traditae sunt in Scripti0nem extremam inserere. Inim aliam ali l000 ad ea quae iam perp0lita erant adiuneturus fuisse mihi videtur mut ad Sententiarum c0nexum ace0mm0datae essent. Quam opini0nem pr0b:Ibilissimam esse manifestum erit, si explicaverimus ubi singula capita p0nenda Sint.
Quae igitur legimus 110 121 ad ea quae anteeedunt
aptissime se applicare antea ostendimu8. Iis autem quae rat0 g 122 diei alius l0eus tribuendus est. Cum enim g 195 199 Demosthenes accuratius exp08itum Sit qua re c0mmotus Tim00rates legem suam tulerit x hanc particulam c0nvenienter g 122 sequitur, ubi eum pecunia ad illam adduetum eSS 00mperimus. Quae sequuntur 123 12440sta I90 19300ll0canda esse existim0. Nam hae parte oram refellit im0cratem, qui summam iniuriam sibi illatum iri dicturus sit, si p0ena as ciatur, qu0 legem humanissimam pr0 mnibus civibus tulerit. Cui refutati0ni 0mm0de adiungebatur ips0s iudices ea re n0nmites se praebere qu0 leges civitatis solverent et, si h0 lacere dedignarentur, magnitudine animi multum praestare ratoribus qui p0enam legibus c0nstitutam ab improbis averterent, p0pulumc0nculcarent.
27쪽
Deinde ea partes quibus aliquid qu0d rator Tim0eruiem ad Se defendendum opp0siturum esse suspientur refutatur orati0nis refutati0ni, quam inde a Di 87 initium apere ex disp0siti0ne apparet, aptissime attribuuntur. Itaque 125-l38 et 144 15 anteg 194 0ll0eamus ita ut 23 - 124, qua p08 g 93 08uimus, iis antededant. Neque offensi0nem praebet, si recte disputavimus, qu0d rat0rbis 1 30 174 17i, - 18 et 12, 126 ει τ δε 'H0τι - ριον de rebus ab Andr0ti0ne gestis egit. Nam pri0re 000 sermo est de iis qua cum Tim0erat Andr0tio c0mmisit. 0steriore autem des0l Androtione, de patre eius de vitiis eius adulescentiae rat0rl0quitur. Neque aptus deest 0eus ubi e0mparati inter L iems et Athenienses sueta 139 143 e ill0detur qui est p0st g 11. Ibi enim ostenditur summae gl0riae Atlieniensibus esse qu0 legibus e0rum aliae civitates pr exemplo utantur, civiumque esse videre ne haec gl0ria sibi adimatur. Quibus c0nvenienter adduntur ea quae legimus 139 143. Nam ii meliores Atheniensium leges sunt, eo magis I 00r0rum exemplum sequi debent, apud qu0 lex nisi cum vita perieul tolli 0n 0test. Neque igitur est dubium quin e0rum quae Dil0-154 eleganti dieti0ne carentia parumque inter se c0nexa legimus singulae partes capitibus perp0litis ita interp0ni 0ssint, ut multum valeant ad ratoris sententiam confirmandam. Porro 155 cum l0 12 apte e0niungitur. Hic enim, ut iam dictum est multa enumerantur quibus Tim0eratis culpa augeatur, e0demque pertinet g 55, ubi explieatur reum eo magis puniendum esse qu0d etiam cum arte quadam et s0llertia rei publicae n0cuerit. F0rtasse autem aliquis vituperaverit, quod inter rerum repetiti
Sed 0ntextum rerum h00 0d detrimentum n0n capere ex iis quae attuli 0gn0scitur. Neque praeceptis artis rhet tricae c0s cati eius m0di 0ntraria est Nam repit iti0nem vel νακεφαλαί-
perduait et capita eius breviter repetivit, priusquam ad refutati0nem transit, alia asser quibus rei culpam magis illustret 110 G2l l 55 - 159 et gressi0nem de rebus ab Andr0ti0ne et Tim00rate gestis adit l60 - 174 176 18s i.
Iam si summam sudimus innium qua adhuc disputata Sunt, 0ratio qualem hab0nius n0 a Dem0sthene ips0, sed ab ali edita est. Quem p0st Dem0sthenis mortem in seliedis ab e relictis praeter rati0nis maximam partem P 109, 155 174, 176 186 187 - 218 perp0litam et e0nvenienter c0mp08itam nonnulla I 10-154 minus perp0lita invenisse e0nici0, quae H0minu ad unguem exigeret et ii quicque l000 0Ἱ0earet rat0 imp0ditus esset. Ea igitur simul cum reliquis edita sunt. Neque tamen edit0 Singultis partes ab rat0re nondum perlaetas ita posuit ut hunc a disp0siturum fuisse verisimile est, Sedramne rerum c0haerentiae rati ine n in habita p0st repetiti0n0m 108 10 laetam inseruit. Eundem vel interp0lat0rem aliquem p0sterioris aetatis p0st verba 174, cum ei apta e0nelii si0ne carere viderentur, de Ho
addidisse existim0, cum ex ad orati0n iam magnum caput ab 0rat0re repetitum videret. Nisi igitur Dem0sthenes m0rte impeditus esset qu0minu ea quae leguntur l0 154 perp0liret et singula capita su0 000c0lloearet ordinem partium hunc suturum esse c0ntendo:
28쪽
Qua ex re n0n meitur ne i0dor quidem a Demosthene orati anum quam hic pr eo scribendam susceperat traditam SSe. Nam cum c0mpertum habeamus rationes in iudicio habitas plerumque retractatas et elab iratas esse, priuSquam ederentur, e0 quod negamus im0crateam Demosthenem edidisse non contendimusne Di0d0r qui leni eum rati0nem quam in iudicio haberet cumposuisse et tradidisse.
ALM Y LITTERARUM ACADEMIA REGIA MONASTERIENSI
SUMMOS IN PIIILOSOPHIA HONORES