장음표시 사용
11쪽
scribitur, adservata Xplicatur et ad dialectum aramaeam refertur Lips. p. I. Chr. Martini 1713. 12.
1730. Ott Verbrugge, observationes philologicae de nominum hebraeorum plurali numero. d. I. Erlangae li30.ed. II. cur Chr. Ern Windlioim. 1752 p. 15 - i53. 8.1750. . . . de Solitanis delia lingua Punica presente- mente sata a Mallusi. 0m lib0. 4. Interpretatio reducitur ad linguam melitensum: item in hoc libro: 175 I. G. P. A. de Sol lanis, non Cartaginiense io vera spiegazione delia dona prima deli' it V. della c0- media di laut i Poenulo. Rom. libl. 4. 1756. Finetius, arat lato delia lingua ebraica e sue affini. Venegia 1756 8 p. 129 H36. 1765 D0rh0uti animadverss. ad loca selecta et TeSt. LeO- vardiae listb. p. 309 Ib0. 1770 Bibliotheca arabico-hispana Eseurialonsis p. Michaelis Castri Syro-Mar0nitae. tona. II. Matriti li70. l. i.
Insunt duo priores vorsus X Arabum lingua Xplicati.
1786. Eiusdem vindication os the ancient histor os reland. Dublin 786. g. 8.1786. Nelthusen das H0heliod Salom0s Braunsuli ei 1786. p. 27 seqq. 1802. Olus Gerhardi Tychsenii de linguae phoeniciae et hebraicae mutua aequalitate in novis Actis Regiae Soc. scient. ipsaliensis 1815.1803. Fabricy, de phoeniciae litteraturae sontibus Romae 1803. II volt. p. 25 sqq. l. 26 Sqq. 1806. Gottinger gel. Nauli ricliten vota l806. t. 188 p. 18798q. continent recensionem libelli Bellermanniani novamque VI versus interpretationem.
8. . sol. - id lib. nach dor englischen Uebers. derspanischen Originalhand schris ubers. und mi Anm. versehen vota v. Minutoli Berlin 1832. . . sol. 1826 Bartholomaeus de Santa Teresa p. Robianum. p. 78. 1826. Do Ecluso Grammair Basque oulous 1826. . Interpr. revocatur in hoc libro ad Baseorum linguam. 1831. Das Auslaud. IV. Jahrg. Miluchen 183l. Invenitur hic textus punicus cum gallic Valleiacet comparatus.
p. 231. 1835. Robianus: Etudes fur ocriture, es iur0glyphes etia langue de Egypto et fur inscription de Rosette, suivies d'un ossa surcia langue Punique par,r rabbocomto de Robiano. Paris, imprim royale. 1834. 4. 18 37. De Punicis Plautinis scripsit duardus Lindemannus. Lipsiae 1837. 8.1837. Scripturae linguaeque Phoeniciae monumenta quotquot supersunt edita et inedita ad autographorum Optimorumque exemplorum fidem edidit additisque do scriptura et lingua Phoenicum commentariis illustravit Guil Gesonius Lips. Sumpi typ. r. Chr. Guil. Vogelii. III partes. 4. p. III. coni. 46 tabulas inscrphoen. 1838. Jul. urm Recensi0 de Gesonius'schen orkos in
12쪽
1846. ebor in neue Erillarunides Punischen im Plautus. Zoitselir sit die Κunde des Orgent her. v. LRSSen. VII. d. p. 70 - 2. Continet recensionem libelli moversiani ab Waldio scriptam. 1847. Etude demonstrativo de a langue honicienno et dola langue Libyque par A. C. Judas Paris 1847. A. 1847. Nunk, Palestine. Paris 1847. 0nt. I. versus interpr. 1849. Hall. Aligem. Litter Zig. 1849. o. 68. p. 543. 0ntinet VI versus interpr. 1850. . Beeston the interpretation attempted of the Ph00-nician versos found in the Poenulus f Plautus. Lon
13쪽
1871. io Punicis Plautinis commentatio, quam venia ampl. sae philos Lund pro gradu phil. p. p. ander Magnus alnas troem. Tunda 18il. l. 8 Hac dissertation do Punicis ipsis nihil novi. de aliis rebus plurima offeruntur legentibus.1873. I. M. 0dwell, o the phoenicia passage in the Poenulus o Plautus in the transactions of the societ os biblica archaeology. vol. II 1873. p. 23, 242. Iam ipsius tractationis nascatur exordium. odices plautini hac ratione a me significabuntur: m cod. Ambrosianus palimpsestus saec. IV hoc codice non utar in L et II huius dissertationis parte, quippe quum
decem illorum versuum altera recensi non contineatur libris
manu Scripti primae i. e. palimpsesto), sed Secundae et tertiae classis E tertia librorum classe codicem Lipsiensem adhibebo litteraquei significabo. Apparatum criticum Summis curis a viris doctissimis exio, Gesonio, Ritschelio, Moversio collatum a Moversio p0tissimum petivi codicis Ac0llati a Studemundo nuper diligentissime confecta invenitur apud chroederum . . m cod. Palatino-Vaticanus sive vetus codex Camerarii
- cod. Heidelbergensis Palatinus primus vulgo decurtatu saec. XII.
- cod. Vaticanus Ursinianus saec. XII. D cod. Lipsiensis Saee. XV. Accedunt antiquissimae duae odiit. d. Ven. 1472, ed
Primus versus et latinus et punicus hic est: Lat. Deos deasque veneror, qui hane urbem Olunt. Pun. See. Od. B: Yth alonini valon ulli sicorathisymaeon Syth. Var lect. nythalonim . nothalonim od Ven. 147 2. in margine est. Sytalonium . - valonulli C. - Sicorathisima D. E. d. Ven sicoralsima C. Si corathissima ed.
Med. 1500. consilli . Yth aloni valon ulli. Jam Justus caliger vocabula illa, quae in huius versus initio leguntur, recte cognoverat idem valere atque deos deasque illud latini textus, quam sententiam omnes sere interpretes sequi non dubitaverunt. At de exitu versus interpretes ita inter se dissentiunt, ut
quae poti0res quidem SenSerint quaerere nos oporteat.
sicorathi. exius interpretatus est nN ps quos invoco. Idem existimaverunt EWaldius Moversius, Hilgigius, Schroe-der. Atque ne quis miraretur, qua ratione fieri posset, ut sicorathi transscriberetur 'nN ndri Moversius hanc difficultatem tollere studuit dicens t. o. p. 60 primum re iPSa, deinde Hieronymi auctoritate nos eo adduci, ut vocalium et A varietatem desineremus nimis novam putare. Sed primum quidem ex ipsa re nihil efficitur neque enim idcirc0, quod sicorathi a nonnullis interpretibus idem dicitur esse Re IN PE , res ita se habet. Deinde quod Moversius HieronSmum affirmat Nn Scripsisse orathi, nescio quo pacto in magno Versatur errore. Neque enim tale quicquam repe-
14쪽
ritur apud Hieronymum Scripsit inim opp. 0m. III. p. 543): Norbum hebraicum carath Nn et voca et clam et lege significat et alio loco p. 32): SV carath et lecti0nem et clamorem et praedicati0nem pro sui ambiguitate significat Quae quum ita sint, difficultas illa, de qua agitur, minime sublata putanda est. dam alii aliam explicandi viam ingressi sunt Velthusenius censuit sic0rathi esse 'T 32', cui Bellerinantius et Gesenius adstipulati sunt Quod si verum esset. vocabulum illud non sic0rathi sed sicarthi scriptum
esset meo melius Deretiburgius sie0rathi '' in ' videtur iti-terpretatus esse; est enim cavendum, me nimis a codicum auctoritate recedamus, i Dercnburgii explicationes plerisque locis in codicum Scriptura alienissimae sunt. multo autem propius ad rectam explicandi rationem mihi quidemii videntur accessisse, qui tanquam ad regulam sic ad latina vocabula se dirigentes sicorathi vocibus lautinis qui urbem' respondere iensuerunt Quem in numerum primus Salmasius reserendus ista e Sicorath hebraicum nil enucleatis; qu0d quamquam minus bene ad codices quadrat. tamen a Lindemanno acceptum est Sane quidem hoc multo consideratius cogitatum erat quam Dorhuti interpretandi conatus, qui sicorallii 'n esse opinatus est Bochartus, quem Clericus et urinius secuti sunt, scripsit 'I 2 Equidem non dubito vocalibus solis mutatis cum Salmasio consentire. Redibo ad hanc rem in tertia huius disputationis parte. Symaconi. Vocabulum Symaeoni interpretantium duo sunt
genera, alterum Verbum, alterum Sub8 tantivum esse dicentium. Nam ex quo Seldetrus in litteris illis 2 pu invenisse
sibi visus est, multi Xstiterunt interpretes, qui substantivum in symacom inesse rati ab alia Xplicandi ratione abhorrebant. EXplicabant autem symacom 'p*: qui l0ci l0cum). Sed primum duplex pron relativum a latino textu alienum est, deinde verisimilius videtur nomen urbis in versu punico ut in latino inesse, tertio autem loco verbum colendi versus plautini desideratur. His sero argumentis adducti Bochartus et qui illum secuti sunt isymaeom verbum esse putaverunt scribentes , -zῆ , quae quidem interpretatio mihi etiam multo magis probaretur, si melius cum metrica re congrueret. Quam ob rem ipse in III huius lucubrationis parto experiar, num difficultatem illam ali modo tollere possim. syth. Ultimas has litteras plerique Ni voluerunt esse ad maeoni revocantes. Quae Xplicatio quoniam minus mihi placet, ipse aliam l. c. proponam et metricae rei sufficientem
et cum latino versu artius cohaerentem.
Nunc de Neubaueri et Rodwellii interpretationibus paucaseorsum dicenda videntur. Quorum quum prior VerSum, de quo agitur, si restituere c0naretur z p P 'VN'NPN transferretque o the od an g0ddesses of this ityand this place this prayer I alie)', primum ita peccavit,
ut littoram I post SICORATH mutaret scribens VS neque
hac commutatione grammaticae regulae repugnante prorsus quicquam assequeretur nisi duorum pronominum eum Substantivo maeo coniunctionem, e quibus alterum n masculini, alterum N seminini generis est. Praeterea ipse haud ign0ravit, quanto opere displiceret pron0men nr cum subst. m. In coniunctum. Accedit quod substantivi alonim status constructus requiritur neque ulla ration demonstrari potest verborum iuncturam un v. 2 accusativum obieeti th alonii valonuth regere. R0dwellius primum hunc versum tali modo se restituisseeXistimat pae ' 'N'N N i. e. 0 γ 0n the
tione nova sunt haec duo vocabula a m nunc, qu0 adverbium in versu lautino nou legitur, et pronomen 'IN N. Censeo equidem Optimum esse XSpectare paululum, dum vocabula illa in litterarum monumentis ccurrant investigantibus decet enim minime plane incognitis adhuc vocibus et quasi interpretum angustiis oriundi ad expediendum hunc textum uti Quae cum ita sint. haec vocabula in
15쪽
primo hoc vorsu censeo bene enucleata esse Fili, alonim,valonuth I. I. Sualiger), si coralli Salmasius). g. 2.
Text. lat. Ut quod de inea re tu veni rite venerim.
In codice B quum teste itscholi y et facile inter se confundantur, scriptura thrat, bar dubia est. - in Cri in D ii ii Med. Ven. - soli C ischi Midem Pareus in B exstare ait. Eorum interpretum de hoc versu e decem illis punicis haud dubio dissicillimo sententias, qui inde a Moversio X-stiterunt, examinatur Ordiamur, si placet, a moversiana interpretatione Moversius secundum hunc versum si interpretatus est: 'n' mcix illa 'Σ ,ου Σὶ Σ N ip e. Das vollendet ordo meine Absicli gann, bitto ich, hom-men in dies Stad undis dereii Be olinern Secundum vocabulum Moversius sui. i. verbi N, dicit esse scribens mia. Officit huic Oxplicationi quod media vocalis A desideratur. III nomen dicit esse N et suis. I. pers. g. Haec autem interpretati propterea non satis certa videtur, quod Subst. N neque apud Hebraeos neque in lapidum monumentis phoeniciis invenitur. Idem limum respondere ait ad verbio chaldaico 2 et idque punico esse 2 CP, quod adverbium in dubiuni vocare licet num re vera apud Poenos in usu uerit. In explicando sequente vocabulo Moversius ΕWaldio adstipulatur, qui peto e codicum scriptura eruit. Hoc idcirco nobis minus probatur, quod iidem Sic transferunt duos priores versus deos et deas, qu0 INVOCO, huius loci, PRECOR, ut consilium meum plane perficiatur. Cur duplex illud petendi orbuni, quod ne in lautinis qui-
dem versibus legitur Iam vocem sequentem myethi interpretans Moversius etsi litteram , quam omne codice praebent, negleXit, tamen hau mutatione nihil in meliorem statum reduXit extrema enim hae nomina mythi bar uim solii ab eodem transseruntur: ad urbem et p0pulum, qui γγ), quae interpretatio quum a versu lautino alienissima sit, mihi quidem tota reicienda videtur. Transimus ad iudasianam explicandi rationem. Iudasius secundum lune versum tali 0do interpretari conatus est: pQ n ' a es, Nig* an senta . . . verbum verbo: utinam iter meum compleatur et obtingat rite secundum dicentes desiderium meum Iudasius secundum Vocabulum dicit esse ' ,n iter meum, quae OX, quoniam hebraice scribenda est nu, mihi videtur nimis audacter Armata
esse. Deinde hebraicum illud vocabulum non significat iter, sed tempus itineris et ambulationem. Accedit quod in codicibus non legitur halchii, sed quum in cod. B lachu, in inlati citu, in D nilach hu reperiatur, tacile apparet Scripturam illam Iudasianum transpositis litteris et littera cincii divisa magis commutatam esse, quam cui fides habenda videatur. Quae in libris S sequuntur litterae hae sunt: NYTHM. Cur Iudasius litteras ny oblitus sit X-plicare, equidem mente comprehendere nequeo. Idem cernere non possum, ubi in codd. scriptura HM vocalis , quam Iudasius inter th et, adiecit, inveniatur. Nee minus temere
idem litteras sequentes V MYSTUR B VMYfΤHY C)VMYSTY D punie transscribit Nietz omissa littera T H),
quam omnes libri S servaverunt. Adverbium latinum rite Iudasius punice censet esse ' II: M secundum dicentes', quae interpretatio non 80lum coacta et contorta St, Sed etiam a codd. scriptura nimis abh0rret Legitur enim iu
teriit igitur Iudasius litteram , quae est in omnibus libris, et litteras TH transcripsit liebraico I omisit denique litteram V ante ultimam. Extremas in hoc versu litteras Iuda-
16쪽
sitis significare colatendit desiderium meum 'pe n qua in rocum Geseni consentit. Haec autem Xplicatio propterea non accipienda Videtur, quod in versu latin prorsus nihildo ullo desiderio legitur. Ipse aliam interpretandi viam intortia huius commentationis parte ingrediar. Hiigigius secundum inline vorsum si interpretatus est:
secundum vocabulum dicit compositum esse X substantivon N et et suis. I. pers. g. Oe propterea minus placet,
quod H. in litteris MLACH interp0lavit litteram T scribens
alienius est N. ut reperiam pietatem interpretatur
Hitzigius. Priore quidem loco num in versu lautino de pietate disputatur Praeterea non legitur in codd. MYTI sed MYCTHI. Deniquo de du0bus ultimis vocabulis interpretati0nis HilZigianae p0stea e Cr 3 fiat nihil in versu latino legitur. - Dorenburgii interpretati liaec est: I τ' ' 'Unu a hi I 2 Σοῦ 'r i. e. 0ur qu'iis dirigent monchemin vers te ut 0ur teque je Suis venit. In interpretando secundo n0mine Derenburgius novam significationem vorbo i, subiecit. Tertiam vocem Derent,urgius ex codd.
scriptura MVMYSTHY eruit. Apparet 0calem , quam illo intor et ili adiecit, in libris S n0n exstare praeterea ne substantivum quidem ' C exstat in Phoenicum litterarum reliquiis adhuc repertis. In voce sequenti auDeronburgius codd. litteram inmutavit Scribens L nec minus temere littera sequentes THIBARVI transcribuntur hebraico quam quidem interpretationem animo contemplans non POSSum non dubitare vellementer, num et littera TH roditip0ssint punice littera ' et vocales VI exprimant hebraicam v0calem Et te ultimum quid uni vocabulum codd.
scriptura non abhorret; nam in MYSEH litteras III plano
neglecta esse cognoscitur. In enumerandis his crebris codicum commutationibus, quibus Derenburgius magis quam quisquam alius indulsit, ita nobis sentiendum videtur, ut qui reliquias has linguae multa iam saecula oblivioni tradita restituendas suscipiens in nullo sere vocabulo codicumscripturam non tangat, illum censeamus difficultates vocabula punica nos intellegere impedientes non tam tollere quam novas creantem in dies magis a dissipanda liarum litterarum obscuritate abalienari. Seliroederi secundum versum sic Xplicat N
tivunt N, negotium et uir. qua in re lio unum dolendum est, quod substantivum illud usque ad hune diem
nonduit repertuna est in reliquiis linguae punieae. Utinam caveant aliquando interprotes, ne tot nova vocabula inveni-ontes impediant magis interpretationem quam adiuvent Dosorma unde idem videtur dicendum esse, qu0 de Hilnigii 'CIN. idcirco non placet, qu0d e litteris ΤΗ C tu patet omissas esse. Ultima vero versus punici pars: videte, ideo desiderium meum e verSu lautino non agnoSeitur. Novam secundi huius versus interpretationem a ceterisque maxime abscedentem Neubauer proposuit voeabula pu
anitia contemplamur lio nobi videtur magno opere mirandum esse, quod Neubauer vocabulo M , qu0d clementiam, miserationem signifieat, precati0ui vim Subiecit . Secundum vero v0cabulum uni I nialce' significare p0ssit, licet in dubium v0eare. Me adverbi zur, qu0d Moversius repperit,
17쪽
iam disputatum est praeterea non legitur in codd. SYTMIM, quod voluit Neubauer, sed THMVM neque praefixum ae ut finali respondet. Idem quum has codd. litteras YSTHYALII scripserit STALII explicans ,r 2 perficiatur, equidem huic interpretationi propter adstipulari n0n 0ssum, quod a codd. Scriptura duobus locis mutata est, . inter litteras L et M vocalis E requiritur, c littera L duplicata non est
et, si duplicaretur, d. vocalis sequens etiam multo minus desiderari p0sset. Utriusque vero infinitivi grammaticam Strueturam ab omni grammaticae reguli longissime recedentem considerantibus nobis hoc certe videtur multo optabilius esse ab explicandis Punicis Plautinis omnino desistere quam non desinere interpretationem ad Xceptione Saepenumero
normae grammaticae maXime repugnante revocare.
Quam ob rem ut illos, quorum Xplicandi ratio grammaticis et peccatis ab uudat et exceptionibus, nulla Spes est eo, quo tendunt, perventuros esse, Si qui versus lautinos normam non enSent S8e, ad quam reliquiarum puniearum interpretatio dirigenda sit, periculum est, ne risum moveant
legentium. Rod ellius quidem periculum illud n0n effugit. Sic enim hebrate transcribit hunc versum bt pn,Σ U'S nn , ', 'u' i. c. o leans In Stainsiliat may be sp0iles i. e. ut purgent maeula mens, ut ita sim liber maculis. Quam interpretationem qui hunc libellum legent precor hos, ut comparent cum vel Su Plautino: Ut quod de mea re huc veni rite venerim Verbum non amplius addam. Posteaquam variorum interpretum de diffieillimo hoc Versu sententia critice et Xegetice Satis, opinor, illustravi, magno ipse dolore afficior perspiciens e tot litterarum Ordine non plures quam tres HY tenebris, quibus tanquam involutae tenebantur, ad lucem educta esse.
Textus latinus hic est: Measque hic ut gnatas et mei fratris filium. Hi versus num sic recte legeretur, exius dubitavit versiculum, qui in codd. post quartum versum latinum invenitur: quae mihi subruptae sunt D surreptae sunt mihi)o fratris filium coniungens cum tertio hoc versu et ex utroque eiciens vocabula et fratris filium', quia non fratris filius, sed, quod doceret ipsa comoedia, filiae Solae quaererentur ab Hannone es Mus Rhen N. S. IX. p. 313. WeXianum hunc emendandi conatum itZigius secutus est es Mus Rhen. N. S. . Ceteri autem interpretes quintum illum versum Spurium rati Xpun Xerunt, quod ne nos quidem facere dubi
Moversiana huius versus interpretatio hae: est 'Ξ 'IN 'n P R. i. e. ut luc recuperem filias meas una cum iis filium fratris mei. Haec Moversi explicandi ratio nunc videamus quatenus cum Odiuum Seriptura On- sentiat. Id quum in membranis caneth scriptum Sit, essicitur ex hoe, ut num explicatio illa recta sit in dubium iam vocetur, si vocales solas respicias nec vero P R Scriberet quisquam, quia nullo pacto videtur concedi posso infinitivum verbi m apud Poen0s his vocalibus praeditum fuisse Grammaticae vero hebraicae normam Si Sequare sateare neeeSSeest, quoniam infinitivus verbi 2 apud ΙΙebraeos ' P pr0- nuntiabatur, sequi e hoc, ut, quoad e monumentis lapidum nummorumque cognitum n0n est inter punicam huius infinitivi Drmam et hebraicam interfuisse quicquam, multo cer-
18쪽
tius a vulgari liuius infinitivi forma non abeamus. 2 autem propterea minus placet, quod praepositio ob infinitivo so- iungi non potest. ' a Moversio ex codd. scriptura ad ita compositum est, ut praecedentis vocabuli bynuthh D littoriij, quae in ed. Ven i in cod. scripta est, cum litteris sequentibus conitincta legeretur ad ' Hoe vocabulum per se haud displicet magis autem placeret, si comprobari posset in lingua punica pronomen 'N XStitisse, quocum coniungitur iad'. Sed alitor ipse hane difficultatem in III huius dissertationis parte tollere conabor. Iudasii interpretatio haec est 'nes Π n i Ξ, i. e. Ad hi redimendas gnatas meas, praedam inlaudam, et filium fratris mei Iudasiana haec interpretatio infelicioreSi quam moversiana, quippe quum primum a nimis alibrorum scriptura CANETH alienum sit; deinde litterao YTH post caneth omissae sunt, tum aded punice ς' fuisse propter vocalium inter se disserentiam diffidite est credere; denique post litteras de video litteras N praetermissas
Sequitur iam Hiigigii interpretatio, qui versum, de quo
disputatur sic sibi Xplicavisse visus est R. 'n' 'n' a 'N 'I IN i. e. verbum e Verbo es gelingemi hier u ge inne meliae Ochter, die man is Raul, Ueraubi at titulit erade mi inlinem Wohibenelimen γ Qui quum ad extanam III versus emendationem, de qua Supra dixi, Punica restituenda censeret, verbum Surripiendi quaerens ad ed cod. Ven. c0ntendit esse a My. Sed ed, opinor, non pronuntiaretur et num signifieot vi abstulit vehementer dubito. Praeterea non legitur in textu latino non cum gaudio meo ob eamque caussam talis interpretatio iam per se maXime ridicula non reici n0n potest. Atque me Dercnburgii quidem eXplicatio tertius quicquam n0s docuit Sic enim ille tertium hune versum restituisse sibi visus est: 'n I x x I 'N ; me, i. e. fili de rencontre tui me filles qui e Sunt garoes en
momo temps quo te is de mon Doro. Ac primum quidem in omnibus membranis lisy)ph non liphgo legitur. 0dem modo caneth non onath, ad ed non at00th scriptum est invocoon littora N Derelib. II invonitur in praestantioribus codd. D ed. Ven. c0d. liabet solus M). Seliroederi interpretatio ita a moversiana recedit, ut li E ly dieat esse H utinam et aneth explicet 'r' reeu-
perem. Haec verborum iunctura quoniam haud malo cum libris S congruit seseque ad grammaticae normam ne- commodat, cur improbaretur non esset, nisi hae versione, utinam recuperem et desideraretur verbum sinendi quarti versus latini ut . . . reperire me siritis et, quod etiam molestius est, in rem metricam peccaretur. Sane in hoc
versu lipho canoth yth bynuthi ad odin in ut utramque
caesuram legitimam et ιεν Ii sitsi ερὶ et I I siti ερι haberes, sed in Xitu versus penultima longa et praecedens Syllaba, quamvis brevis esset careretque caesurae emolumento, Recentu praedita osset. Praeterea Suhroede longam syllabam vocabuli bynuthi corripuit, quamvis syllabari natura longa esset. Redibo ad hanc rem in II et III. huius disputationis parte. Reliquum est, ut paucissimis do Noubaueri et Rod wollii interpretationibus disputemus. Prioris interpretati a moversiana non recedit nisi du0bus l0cis n NI 2I aes 'n'. Scripsit enim Neubauer pro 'IN, qu0d habet Moversius, idemque Secundum v0cabulum dicit esse P N , cuius vocis Significatio e hau translatione: ierem daughter t0gether illi th s0u of my brother erui noupotest. Rod ellius autem Sic Xplicat hunc versum: pNῖ 'nua I x IN 'n' i. e. t reco ver sor me my
tatum haud parvarum haec interpretati plena est; neque enim cognoscitur, unde aecuSativus P aptus sit; doinde minime perspicuae sunt illae voces, quas signis interrogandi notavimus. Denique in versu latino neque de gaudio neque de senectute quicquam reperitur.
19쪽
Quae quum ita sint, haec vocabula nobis videntur dubia non esse pho . . . th . . . bynuthi . . . byn . . . ui . . .ns . . . t . . . 'na . . . l . . . 'nd
Quartus versus talis est: lat. reperire me siritis, Di vostram fidem lseu cod. B: bymaro syllohomaloni murb in syrth0h0.
Moversius hune versum sic litteris hebraicis transcribit: et pa AE v 'n N; Inneta . . verbum e verbo per regimen deorum et per iustitiam eorum. Instituentibus nobis eodicum Seripturam ponderare cumque Moversi explicandi ratione comparantibus hoc primo quidem loco videtur mirandum esse, quod omnes libri S in voce syllo h0m litteram L bis scriptam habent moversiana autem X plicati non admittit litteram illam nisi semel. In eodem vocabulo quamquam ultima h0m Scripta est, tamen Moversius him putavit
pronuntiandum esse. Praeterea minime constat vocabulum Σ'n N apud Poenos in usu fuisse. Sic et verborum inscientia et codicum crebra commutatione maxime efficiuntur interpretum angustiae. Ut enim illud periculis erroribusque abundat ad novas voces alibi non reperiendas referre interpretationem, Si non minus perieulosum est libris saepenumero mutandis putare veram scripturam facilius inveniri. Hoc
peccandi genere Moversius quoque implicatus est. Sic iam duabus litteris in una voce syllo hom mutatis extremam huiu versu consonantem, quae in plerisque libri H est E 0lus praestat ), idem M scripsit. Nec vero hac mutatione prosecit quicquam, quia et ipsum vocabulum Σ, ut an in initio versus, Moversio excogitatum est Q
autem a I ductum ut fidem. regimen significet fieri non p0test Ut Moversius, sic ceteri quoque interpretes hune versum putaverunt circumlocuti0nem esse exclamationis Di vostram fidem'. Ut enim Iudasium, qui nihil de quarto hoc versu dicit, praetereamus, HilZigius hanc interpretationem probari volt et Ποῦ n 'Iz i. e. per patrocinium, quod iis dis, est), et per sinceritatem eius e patrocinii. Ac primum quidem Invet non n0tat patrocinium, deinde in voce alonim non perspicitur, cur littera L ab Hiigigio scribente , duplicata sit, praeterea punicum v0cabulum non est. Secundi vocabuli explicati satis certa est et unam subitura videtur parvam commutati0nem. Nam quae Waldius de syll0h0m disseruit l84b, i. e. p. 235 magis nobis placent quam Hiigigii interpretatio. Qui quum in voce illa Suis. II. plur agnosceret, scripsit haud dubitanter tap litteris et punctis usus hebraicis, punice syll0hom. Infra, ubi teXtus antiquioris v0cabulum ISTHYMH cxplicabitur,
litteram H altero exemplo cognoscemus transcribere potuisser hebraicum.
stigio 0rum. Liceat hane interpretationem eum odicumscriptura conserre Substantivum non locum significat, sed Occidentem, mereaturam, commercium TN IS non invenitur in membranis inverso enim litterarum ordine reperitur sy. Et si strenburgii X plicationem codices tuerentur, tamen duplex littera L in il0h0m nondum explicata esset multo potius scribendum orat nis. In interpretando vero ultimo vocabulo Derenburgius mysyrth oh bora emendaturus scribit mystoram. His et talibus interpretandi artibus non est difficile intellegere prospero eventu carendum SSe. Suhroederi explicatio c0nsentit cum Hiigigiana Xceptis his duobus vocabulis alonim et bymysyrth0hom, quae HitZigius et ann 2 et scripsit. Suhroede ', et znn 2 Σ .
20쪽
est a Neubauero, ut statum absolii tum, quem dicunt, OH- iungeret constructi loco cum substantivo lonim. Praeterea, si litteras OBSYLLOHOM comparamus cum Neubaueri interpretation 'n', et primum animadvertimus litteram L, quae in membranis bis exstat, semel scriptam esse, deinde in quaesti0nem vocare licet, possitne v0ualis in resp0ndere v0eali autem propterea displicet, quod syriacum magis est quam hebraicum ut, si lapidum monumenta respicimus, punicum At Nero ultimam vocem examinanti Neubauerrectam interpretandi viam mihi videtur ingressus esse Neu-bauer enim quid sentiret quum nondum cognitum haberem, reputando me perspeXisse putabam mysyrtii idem esse atque hebraicum 2 et Sed de suffixo et iii terpretandis iis litteris, quae inter lonini leguntur et mysyrth0h disputab0, si placet. in III huius dissertati0nis parte. - Sequatur nune rodWolliana hac quarti versus interpretatio: I n i. e. iu of the abundanue , hiuli was his, here is a void in the da os s0ng ecabundantia illius, os lacuna in tempore cantus 3 l) Nos quoniam ad decem
ill0 versus lautinos tanquam ad reguli1m censemus interpretati0nem dirigendam osse, supervacaneum arbitramur respicientes hune versum Latinum: reperire me siritis, di vostram fidem verbum de interpretandi illo conamine novitate sola insigni addere. Quae p0steaquam de recentiorum potissimum interpretum X plicandi studiis disputavimus, haec huius Versus pu
Quintus versus latinus est: sed hic mihi antehae hospes Antidamas suit. pun cod. B. byth lym mothyn noct0thii ulcchanti da
Quintum hunc versum Moversius Sic interpretatus est:
cam Xpositionem transimus, dicere nos oportet duo vocabulam My, , n, quibus M0versius ad interpretandum usus est, in litterarum monumenti nondum reperta SSe, Praeterea vox 'Σ non notat tempus praeteritum Critico Vero Xplicationem moversianam Xaminante primo quidem loco animadvertimus secundam interpretationis vocem
n0n 0tuisse scribi lym moth prima enim syllaba non potuit a scribente praetermitti deinde alienum est a Moversii explicatione qu0 libri S omnes litteram m bis scriptam habent. Porro quum in c0dd. B Donnocto, Conm0ct0, ynnoetho legatur, tamen Moversius litteram , quam libri omnes praebent, elidit idem litteram n dupliciter scriptam negleXit, et quod non solum sed etiam Pa scribi
posse affirmat, c0niectura hoc nititur, non veritate. Hiigigius littera T iecta e ceterarum litterarum ordineynn0cto dicit esse nil co ecce hic, quae interpretatio idcirco magis nobis probatur, quod caesura ιεν bH1ιερ ης tali modo restituitur. Proponimus autem, ut Servata littera T, Sed pauhilum mutata restituatur lino elio perfacile enim
fieri potuit, ut pro CHO a librari legeretur CTO; inde in codicem is scribent illata est littera i eth0 V0ealis
in nia V. propter sequenteni vocem cho videtur Sic Pr0nuntiata esse, 'u0uiam eadem voc in nono versu alio