De Lygdami, qui vocatur, elegiis. Dissertatio ..

11쪽

i de argumentis. Comparantes nos argumenta libri primi Secundi atque tertii fallere non potest, cum Tibullus exceptis minoribus libri quarti carminibus voluptate et amoris et vitae agrestis describere soleat, in elogiis libri tertii nusquam

commemorari rem ruSticam. Qua re quid magis admirandum sisto Vitae enim agrestis studium tam arcte eum moribuS, quos Tibullus celebravit, conjunctum fuit, ut plane cogitari nequeant Scripta a Tibullo se carmina de amoribus suis, in quibu ne Verbum quidem ruris occurreret. Sic recte issenius praef. 59. Quid vero poeta laborum et religionum agrestium loco nobis describit Prima in elegia librum Summa arte exornatum, in Secunda ultimos sepulturae honoreS, quibuS Or- tuum se exornari cupit, in tertia divitias, qua Se Spernere confirmat, in quarta Apollinis vaticinantis habitum, ita ut omnia ad conspectum referantur et ad Ornatum rerum, qua Oculi cer

de ratione reruni deseribendarum. omnino

autem elegia libri tertii ab iis, quae et primo et secundo libro Continentur, ea re diVerSae Sunt, quod, cum in his magnus amoris ardor animadVertatur, in illi ingratum quendam languorem inesse apparet. Neque minu duo itia, quae in elegiis libri tertii inveniuntur, vituperanda Sunt Oratio turgida et inflata, qua levissimae re describuntur, deinde vix tolerandae

eandarum Sententiarum repetitiones. n. oratio turgida et inflata. Jam si singula accuratius examinamVS, prima in elegia causam, ob quam poeta tamquam alta voce MuSa inVocat, abSurdiSSimam SSe apparet.

Quis enim est, qui cum legerit hos versus III, 1, 16 isper vos, auctores hujus mihi carminis, oro Castaliamque umbram Pieri que lacus 'alia secutura esse exspectare possit , 1, 17 se ite domum cultumque illi donate libellum sicut erit: mullus defluat

12쪽

inde color. Deinde in logia quarta v. 43 Apoll0, postquam

grandi ratione usu ad poetam ipsum se convertit et hasi dixit: Sal V cura deum : casto nam rite poetae Phoebusque et Bacchus Pieridesque favent, superbia quadam inflatus Musas et Bacchum despicere Videtur, cum gloriari pergat: at mihi fatorum legesaevique futuri ventura pater posse videre dedit. Quare ego quae dico non fallax accipe vates quodque deus vero Cynthius ore feram. At si consideraverimus, quem ad finem poeta Apollinem tam graVia verba loquentem fecerit, jure mirabimur haec legentes: ,carminibus celebrata tuis formosa Nestora Alterius mavult esse puella Viri, Diversa8que sua agitat men impia cura8. Ne gaudet casta nupta Neaera domo. Profecto itali non somniare debebat poeta, qui Apollinis Delphici digni

talem tamquam in anu loquacitatem commutavit. In eadem

donique elegia v. 8 seq. p0eta de Neaerae moribu pessime

ita loquitur: ,num te nec VaSti genuerunt aequora ponti Nec flammam volvens ore Chimaera fero, Ne cani anguine redimitus terga caterVR, Cui tres Sunt linguae tergeminumque caput, Scyllaque Virgineam canibus Succincta figuram, Nec te conceptam saeva leaena tulit, Barbara nec Scythia tollus horrendare Syrtis, Sed culta et duris non habitanda domus Et

longe ante alias omne miti8Sima mater Sque pater quo non altor amabiliori Quae horrendarum imaginum uberta nem Sit, cui placent.b repetitiones. Sed excepti illis, quae Stendimus, vitiis libri tertii auctor repetitione admisit malus, Velut in carmine tertio, in quo, cum decem VerSibia deo non propterea Se exorare affirmaverit, ut diVitias, qua omnes enumerat, Sibi colligat, Sed ut cum Neaera conjunctus voluptate longae vitaehuntur, denuo divitias, quae a se spernantur, deScribere incipit. At ne hoc quidem varietate colorum usus sed eodem fere tenore pergens, quo antea eandem rem deScripSerat. Cf. V. 5 et v. 11,

v x et V. 16. Neque minus repetitionum plena elegia quinta

13쪽

judicanda est. Poeta enim postquam amicos, qui in Marum

balneis commorantur, allocutus St, R PerSephonen e Convertit orans, ut vitae Suae parcat. Neque enim facinus ullum socommisiSse et admodum juvenem non senem esse. Deinde iterum a diis inferis precatur, ut ibi parcant, et, si OnSenuerit, mortem afferre malint. Denuo denique ad amicos se convertit suique memore ViVere et sua causa lutoni nigras Ve VOVere

eos jubet. c. sententiae languidae et absurdae. Neque in libro tertio deficiunt sententiae, quas et languida et absurda e8se neminem fugere potest. Male igitur poeta in elegia prima v. 19-20 canit: illa mihi referet, si nostri mutua curast, An minor, an toto pectore deciderim. Quos tres amoris gradu nugas 8Se jam Ηeynius recte judicavit. Ubi enim simpliciter dici debebat, ,si nostri mutua cura, an toto pectore deciderim talem sententiae dividendae rationem non elegantem sed ineptam SSe constat. Male quoque poeta in elegia prima V. 7 hi verbis usus: carmine formosae, pretio capiuntur RVR-rae, formosis puelli avaras Opponit. An formosas puellas solis carminibuS, non muneribus delectari putemus 3 Qua de ro Tibullum in libro I 0 I plano aliter judicavisse apparet. Deinde qui est, qui cum legerit in elegia quarta v. 36 seimavidobatur talis inludere palla verba quae Sequuntur: namque hae in nitido corpore Vestis erat, aequo ferat animo Quadiction nihil languidius, nihil iniitilius esso fugit liquet. Neque minu Vituperanda Sunt verba, quae poeta Apollinem v 76 dicentem fingit: quod Si vera canunt sacris oracula templis, Haec illi nostro nomine dicta refer. Quorum versuum intentia, cum eam SS appareat, ut Apollo dicat, quam vera Sint oracula ua in templis edita tam verum hoc quoque dictume e maxime miranda videatur Oportet, quia jam antea V. 49.

50 doum gravitor loqui legimus sequare ego quae dic non fallax accipe vate. Quodque deus Nero Cynthius re seram.

14쪽

Qua ex re c0njici possit, quasi Apollo Lygdamum oraculis suisquam minimam dom dare censeat et id efficere velit, ut illo a credat. Mirum deinde putandum est, quod poeta umorem Suum cum matris erga filiam comparat, cum dicat 4, 51): ,tantum cara tibi, quantum nee filia matri. frigido cumulata sunt vocabula hoc in versu 4 longe ante alias omnes mitissima mater , ex quibus unum Sufficiebat velut in lib. II, 4, 26. Magnus denique languor in verbis, quae sequuntur inest 4 94) isque pater quo non alter amabilior. 3. de re grammati a. De re grammatica inveniuntur multa, quibus librum tertium a reliquis omnino discrepare apparet. cf. Lachm adn. III, 1. Haupi ObserV. crit LipS.

R. Primum a fidem eum poeta in libro tortio 4, 62 63 ad xclamationem officiendam particula ah utatur, alibi I, 1, 51. II, 4, 27. IV, 3, 6 nulla alia nisi legitur. Deindo

Tibullus non usurpavit vocabulum autem , quod in libro tertio 5, 3 invenire possumus. Similiter vocabulum; et en im nusquam nisi in libro tertio 1 14. animad Vertere possumus. Deinde poeta voeabulum et 'in libro tertio tantum sexies postposuit et semper Secundo loco, quod in libri prioribus sa0pissimo p08w0suit et in libr0 primo 2.9 6 p08 tria vocabula.

Dcindo cum in libro tertio 4, 43 vocabulum nam secundo loco positum inveniatur, in reliqui idem usu non placuisse vi-dotur. Neque in reliqui libri redeunt, quae in tertio leguntur, velut oportet 1, 14 sequam Vi sequenti indicativo modo Ἀ6, 29), quam conjunctionem in libro primo, in quo bis 4 43 8, 15 reperitur, conjunctiVu modii Sequitur, po Si quam Sequente li8 Hamperfecto sempore

4 41 qu0d in libro secund0 5, 107 sequente indicativo usurpatur. Mirum deinde videatur portet, quod p00ta in libro tortio 1, 19 loco usitatioris vocabuli , num particulum si sequente indicativo modo admittit. In pri0ribus deniques libris

15쪽

nusquam inveniri possit exemplum, quo poeta vocabulo , hic eandem notionem Subjecisse demonstratur, quam in libro tertio 4, 23. quo loco idem atque , , tune F illud Valere apparet.

Similis autom usus invenitur Verg. Aen. II, 199. b. de porto dis Deinde ibo tertius cum reliquis a Tibullo compositis a potissimum re dissori, quod in illo multo longiore periodi inveniuntur. Neque enim fieri possit ut aut in libro primo aut in secundo et quarto tam longa periodos animadvertamus quales his libri III locis inveniuntur 2, 15 22 3, 1-10. , 51-60 4, 85-94. 5,T-16.4. de arte mei riea. De arte metrica Lachmannus in adnotatione lib. III, 1 subscripta: ,Lygdamus, ait, ipso Tibullo

castior hexametro nullos poSt quartum trochaeum incisos posuit.

Tibullus enim cum primis annis ut Lucretii et Vergilii curam

Superans ea inciSione ita tantummodo Sus 8Set, Si in quinta do- Cim VerSus Ora Vocabulum ODOSyllabum CollocaSSet, postea hac eXceptione Spreta, ad quam nonniSi bi recurrit, ceterorum

exemplo paullum remisit . Cujus sententiae demonstranda lino exempla a Lachmanno asseruntur: I, 2, 23. 1, 71 2, 75 4, 61. 6, 27 9, 39. IV, 2, 17. At unusquiSque, qui Versus illo accuratius lustraverit, rem omnino aliter Se habere intelleget. Cn0Sura enim, cum pausam aliquam efficiat, eo potissimum loco nobis cognoscenda erit, quo Sententia diVi8nS SSe apparet. Itaque in secundo illo versu incisionem minime post Vocabulum, , aeque , quod Vult Lachmannus, Sed pDSt aetatis vocem locum habere putem, ita ut hepthemimereS, quam Vocant, OriR-tur. Quam caesuram in VerSu quoque tertio et quinto et sexto usurpatam SSe censeam. In prim denique et in quarto et Septim penthemimereS, quae Vocatur, cognoscenda Sit Hectoautem viri docti libri III legias cum iis, qua libro I DII continentur, ea re disserre monuerunt, quod in illi altera pentam0tri Versu pars saepissime e Spondei conStet. Itaque cum in libro primo inter 40 versus lentametro tantum 2 invenian-

16쪽

tur, quorum itera par composita est e spondeis, in libro III119 versus penta metros comprehendenti tales nobis occurrunt 37. Deniqu0 in libro I, II, IV De unus quidem VerSu pentR- meter in ,,ns ' deSinens inveniatur, quem semel in libro tortio

4 46 admissum esse legimuS.

1. ibullus libri tertii vetor esse non OSSO duo de igesimo potissinium versu elegiae quintae libri

ieriti deuio istrati tr. Postquam igitur ostondimus in libro III

praestantissimum Tibulliana poeseos argumentum deeSSe, 0- Scriptionem Voluptatum, quas Vita ruStica praebet, OStquam Omnino ex illas legias talo ingenium non exaequare Vidimus, quale in seliquis Tibulli carminibus animadVertere OSSumuS, postqURm magnum singularum rerum numerum inesse exhibuimus, quae abhorron ab illius ratione dicendi, jam ex tanta rerum diversarum copia juro colligi possit totus liber tortius non huic sed alii cuidam p00ta sessu tribuondus. Sed restant alia, quae opinionem illum omnino justam 8Se Stendunt.

Ac primum quidsem ex iis, qua in Ovidii tristibus IV, 10 ba . legimus, poetas, quorum hoc loco mentio fit, annis ita inter se dista 880 apparet, ut Vergilium natu maximum Gallus Tibullus Propertius Sequerentur. Quia autem Vidium anno 711 natum fuisso constat Trist. IV, 10, 6 et se ipsum quartum ab illis poetis temporis serio fuisse dicit, Tibullum non eodem

Optimum autem argumentum, quo Tibullus librum tertium non coDScribere potuisso demonstratur, id videatur necesso est, quod legimus in eleg v. 17 ,,natalem primo nostrum videre parentes, Cum cecidit fato consul uterque pari. Quibus verbis cum is, qui librum tortium conscripserit, anno 11 natus fuisse docuatur, quo Hirtius et anS UM. ante

17쪽

Mutinam urbem interfocti sunt, fieri non potest, ut Tibullus eodem in lucem editus sit. Qua de re bene Dissonius in introductione interpretationem ei. 3. lib. I antecedenti: ,,POS pugnam, ait, Aetlaeam auctumno anni 723 ni factam Messalla ab Augusto adversus Aquitanos pro consule miSSUS erat OS-que debellaverat. Interfuserat his rebus etiam Tibullus, ut ipse narrat I, 7, 9. Peracto lio bello Messalla ad orientem componendum Vocatus continuo se Gallia in Asiam proficiscitur nec Romam rediit nisi anno T27, ubi triumphum egit Tibullus autem comitabatur eum etiam in hoc itinero I, 3, 56 sed morbo

contracto in Corcyra manere cogitur beuntibus ceteris. Qua ex re equitur, ut Tibullus, Si versus illo de Suo anno natali compoSuit, anno 23 u.', quo aeger in insula Corcyra commorabatur, duodecim annos natus fuerit et undecim annorum puer Messallam ad bellum gerendum secutus it. Deinde duodecim anno natus Deliam amaverit et carmina composuerit

necesse est. Et cum Ovidius in Tristibus II 464 ad Augustum haec scripserit legiturque Tibullus Et placet et jam

te principe notus erat Tibullum anno Tl 1 natum 72 11. , quo OctaVianu princeps Salutatu eSt, nondum OSita praetexta carminibus laudem ibi coll0gisse necesse St. Quae omnia tam mira judicanda Sunt, ut vix quisquam credere poSSit. Qua de Rusa caligerus primus de hoc versu dubitavit, Sed certam Sententiam exhibero non ausus est. eliqui autem caligero ipso audaciores Versum 1 ol. 5 lib. III: ,cum cecidit fato consul uterque pari et spurium et X vidi Trist. IV IU, 6 hau-Stum ommissi versus loco ab aliquo editor margini codicis ascriptum 8Se itaque postea in teXtum, qui Vocatur, incidisse cOΠ-jecerunt. Quod si fieri posset, non solum penta metrum, Sed etiam duos illos antecedentos et Subsequente VerSus, quOS RueiSoxceptis in Ovidii carminibus inveniri infra ostendam, xStirpando esse censeam. At primum quidem in libro tertio complura

inem postea docebo, quae cum Ovidii dictione congruunt Quod

18쪽

Si ConStat, non esse apparet, cur verSus ille exstinguendus sit. D0indo ipsa illa loquacitas, qua Omnia ccuratiSSime RrrRntur, ei, qui librum tertium conscripsit, maxime Reeommodata Videtur esse. Qua re VerSu 2 optime demonstratur, quo uctor hujus carmini jam ter quinos dies se aegrotare narrat. Itaque qui tale minutias carminibus tradere re Se impetra Vit, eum quo loco non pus erat natalem quoque diem nobi narraturum 8Se

Neque vero ab Ovidi versum illum , ,eum cecidit fato consul uterque pari Tibulli carminibus repetitum esse Verisimile videatur. vidius enim, quando versus Tibulli respicit, quod nonnunquam faetum est, dilucido id indicare solet, velut

in tristibus II, 447 seq. Tib. I, 6, 7 sqq. ut in am0ribus III, 9, 33-34. Tib. I, 3, 23 26. III, 9, 9 52. Tib. I, 3, 5-8. III, 9, 58. Tib. I, l0, 60.)Quae cum ita sint, si Ovidius vorsum illum o Tibulli car

Verbi USUS SSet, sed parum verecunda fronte aliena despoliasset. At uberrimus ille poeta profecto tam inop et genu non erat, ut ad significandum annum natalem alienis verbis et impudenter uti deb0r0t Sic recto polinius pag. LT.)Quae omnia cum Viri docti intell0gerent, Tibullum quidem

auctorem horum carminum fuiSSe, Sed SuppoSit Domine et Sortentiu ea compoSuisse putarunt Liber autem tertius, si Tibullo tribuitur, aut ante libros priore aut eodem tempore aut OStea donScriptu Sit neceSSe esse apparet. Quarum altera sententia se illas elegias eodem tempore aut poste compOSita eSSe quam lib. I 0 II conseripti sint, omnino improbanda mihi videtur SSe. Quomodo enim fieri potuit, ut poeta, qui tam praeclara poeSeOSopera in lueem edidit, eodem tempore ut pOSte carmina com- P0neret, quae, Si cum ceteri comparantur, nihili aestimanda

sunt Sed si ponimus sex illas elegias in Tibullo adulescente

19쪽

nit, G11 annum tribuisse natalem. . Eo enim tempore, quo Tibullus primum carminum librum comp08Hit poetam, quem ab eo suppositum esse dicunt, duodecim anno natum fuiSSe sp et. Quia autem vidimus Tibullus, si re vera librum tertium 'cripsit, hunc ante librum primum composuerit neceSSe SSe judicare cogimur, quasi poetam cillum luerulum iunxerit, quo tempore Neaerae maritus esse debet quo gravissimo serror Tibullum abhorruisse censendum esse jam Lachmannus . optime intellexit,

cum dixerit: ,Haec carmina riui Tibullum Lygdami , nomino

composuiSse enSent, sed adulescentem nec ad eam, quam libro primo ostendit, Virtutem enisum, huic poetae injuriam sacer exi- Stimo, quem ante annum 72, Scribentem mimis inopto consilio maritum Neaerae natum finxisse velint belli Mutinensis tempore, hoe est ad summum undeeenem omnino vanum mihi videtur studium eorum qui magna sententiarum it dictionum similitudino moti librum III Tibullo tribuendum esse mensent. Ea enim re cogimur, ut . aut duodevigesimum a quintae elegiae Versum Xstinguamus et Tibullo genus oeseos ingenio ejus 4ndignum Ssignemus, aut reS, quae credi non possunt, Vern esse

judicemus. . Qua tonsideratione ducti alii viri doeti versum illum: ,cum cecidit sat consul uterque puri corruptum censentes mutare studuerunt. . Quorum primu Ayrnan Ianus Verborum, quae vulgo leguntur, loco Scribendum OSSe puta rit , ,eum ceSsit

sato consul uterque pari. Totam autem rem spectare judicavit ad annum . c. 705, quo Claudius Marcellus ut Cornelius Lontulu8 8S. appropinquante Caesare e urbe et Italia cum Pom-prio cesserunt Qua in re Solum a uerum iactu est consentientem, cum reliqui viri docti velut ossius et Hoynius inliam amplexi sententiam Janc rapernerent nudi refutare studerent. Quorum Ueynius recte monuit cedendi Vocabulum ita absoluto dictum orationem ObScuram reddere et languere illa ,sat pari. Neque minus improbandum est, qua ratione bellius versum ab

20쪽

Ayrmanno mutatum, quem tuetur, interpretari studet. Intell0git enim annum 671 . , quo L. Cornplius Scipio et C. Lunius Norbanus css. vi et dolis a L. Corn0lio Sulla in Italiam

reverso devieti sunt. Quorum consulum stliserum largitione eorruptum porside deseruisse exprestum, alterum proeli profligatum ess0. Atque haec quid om significari Vocabulis italo pari . - Recte autem Dissonius liquere monet Oeabulum , fati sic sit in tali dictione incommodum esse, quod in ieetione tradita bene positum esset. Summa autem licentia idom Ob0kius Cassium arm0nsem libri III auetorsem fuisse contendere studuit. Quem, cum natu major esset, multis locis a Tibullo sexpressum esS ex Horatiano illo Versu sepist. I. 43 colligit seribor quod Cassi armensis opuseula vineat. Neque ero quisquam Sit qui ex hoc quidem Versu sequi enseat, ut Tibullus Cassi armensis exemplum imitandum sibi proposuerit. Dpinde quia ex tota illius pistula ratione Horatium his verbis amico blandiri velle apparot nullo modo seri potest, ut Cassius armensis tam mediocris poeta fuerit, qualem lib. III auctorem cognovimus. Quar si Horatius his verbis Tibullo blandiri voluit, Cassium armonsem insignem poetam et qui omnibus pla-

2. quinam Lygdanius et Neaera fuerint. Alii au-

tsem viri docti velut ossius librum tertium compositum esseesensuerunt a Lygdam quodam, qui se ipSum nominat in el. 2. V. 26 hisce verbis usus: ,,Lygdamus hic situs est dolor huic et cura Neaerae, Conjugis ereptae causa perire fuit. J Sed si

quila quaesiverit, quisnam fuerit ille Lygdamus, nihil aliud, quam quod ex ipsis carminibus colligi possit, resp0ndeamus liceat Virum eum fuisso ingenuum, cui culpa aliqua commissa Neaera uxor a parentibus Hia erepta sit, utque intimo ex animo ei i-Visse, ut illa in domum suam rediret Nomon autem Lygdamia Vocabulo lygdi , qui onyx in Arabia et insula aro secabatur, Vorivandum osse ossius recte docet. Unde inpud Ana -