De Lygdami, qui vocatur, elegiis. Dissertatio ..

21쪽

creontem et eomplures Anthologiae poetaS, qui Vocantur collum quod albo colore insigne est, lygdini ciuisse nominatum. Vocabulum autem λυγδης Hesychio auctore idem Valere atque λευκλὶς populi albae . Itaque fieri posse, ut Lygdam et Lygdamis nomina a prisco Vocabulo: λυγδου albi ' orta sint. Qua ex re id quidem apparet Lygdam nomen spectare ad libertilium Graecae nationis. At carmina ipsa repugnant opinioni eorum, qui Lygdamum p0etam re Vera libertinum fuisse consent. Neque enim verisimile esse videatur libertinum ita loqui, ut

Lygdamum in elogia prima V. 2 et in elegia exta v. 60 die0ro

animadvertimuS, neque egenu potuit 8Se, qui in elegia sexta lautum convivium describit, ubi etiam unguenta pretiosa non desunt, et Onanino elegantiam et luxum quendam mare Videtur, velut eum librum amicae missum describit aut honoro mortuo

Errare autem eo puto, qui quod Lygdam nomen cum Albi congruit et prosodia, quae Vocatur, et origine ipsa Tibullum tali modo nomen suum abdidisSe conjiciunt. Nequo enim intellegere possum, cur TibulluS, qui aliorum poetarum instar se ipsum nominare Solet I 3, 35 l, 9 83.), hac arte usus sit. Neaerae autem nomen, quod non minu i ἰra Odum SSe apparet quam Lygdami, quia mariti SuppOSit uni erat, Simili de causa fictum esse liquit. Eo igitur Viro doctos, qui vel ut Heynius o Baehius Neaeram originis Graecae fuisse censent non recte judicasse apparet, praeSertim cum ab alii quoquo poetis Romanis, velut Horatio od. III, 14, 21 idem nonion amatis puellis osse inditum constaret. Copiose ea de re poliniu8 p. 55.). Neaerant autem non hiantili loco SSe natani non magis e pretiosis muneribus, quibus poeta funus Suum ali illa ornatum iri sperat. neque ex elegia quarta, iliod polinius et Bacchius versum 2 asserentes voluerunt, quam e Submisso illo animo sequi mihi videtur, quo Oeta, quem Virum ingenuum sui SSe cognovimus, Neaerae et parentium favorem ibi ieconciliare studet Vorsu

22쪽

sinim illo: ,sed culta et duris non habitanda d0mus clisquo, qui

sequuntur: et longe ante alia omne mitissima mater Isquo pater quo non alter amabilior poetam Neaerae parsentibus blandiri voluisse censeam, quibus blanditiiS id se effecturum esse speravit, ns illi conjugo ereptam alii Vir nubere Concederent.

Doindo viri docti ire Me aes dubitaVerunt, tum Neaera uxor Lygdam an sponsa an amica ui8Set. . Ex plurimis automlocis, quae ea de re inVeniuntur, equi mihi videtur, ut Noaora uxor Lygdam sit habenda, quae, culpa aliqua in marito contra et divortium cum illo fecerit atque in parentium domum rediorit genti autem poenitentia cruciatu Lygdamus carminibus suis eam obtestatur, ut ad Se reVertatur, praeSertim cum paronto id igisse Videantur, ut Neaeram in alius viri matrimonium darent. Qui loci ostendere mihi identur Neaeram Lygdami uxor fuisse. hi iunt: eleg 2, 1 -4. 14. 29-30. I, 31 32 4, 60 473-74. . Neque Verin praetermittendum ist, qui non desint, quae Ῥpinionem . Neaeram Lygdami uxorom fuisse, dubiam esse ostendant. . Legente igitur, Prae in elegi prima v. 23 28 reperiuntur, ii qui contendunt Neaeram fuisse

Lygdam amicam Vol 4ponSam in , Significationem Vocis sequondam nituntur, deinde ad Vocabula Spem nominis simul, audiendum esse conjiciunt adipiScendi Vocem Quae argumenta satis inania isse ' apparet Quamri 2 enim constet vocabulum quondam de futuro quoque temp0re SS USUrpandum, saepis

quominus ad Vocabula Spem nominiS SuppleamUS recuperandi

notionem. Sed quomodo re Se habeat, id quidem constat po0- tam in nimia brevitatis vitium esse lapsum. Alius autom locus, quem in elegia quarta V. 79 legimus, 0mnibus, quaesi de monstrare Studuimu8, repugnare Videtur hoc . tibi χ0njugium promittit Delius ipso: 40lic hoc . aliam Hesine i velle virum. Itaque cum Apollo Neaerae conjugium cum Lygdamin contrahendum se promittere dicat, Neaera uxor illius jam antea fuisse

23쪽

non putetur. Cujus loci diffiduitas fortasse infringatur, si Apollinem hae significare voluisse judicemuS: lio conjugium, quod jam antea tibi promisi, denuo tibi promitto, quae a marit diScessisti. o conjugi felix cave, ne alium Virum cupia S. TR-men ero reStant, quibuS Opinio , Neaeram Lygdami Xorem fuissese omnino negari videtur esse, versu 1 et O l0giae sextae, quorum in altero puellae Vocabulum et amicam et , ,ΠOVam nuptana 3 Significare, in altero minu Neaeram ,Uxorem

ereptam , quam libertinam aliquam intellegi po88 apparet. Neque enim quod OSSius opinatus est puellas, quae in VerSub 10 60 commemorentur diversa esse personas, ita ut poeta altera Neaeram, altera libertinam aliquam SignificaVerit, recte e labere poteSt, quin vocabulis , fallaciS et Vanae inter Se re- Spondentibus poeta de una eademque persona cogitaSSeranti manifesto demonstrari mihi videtur. cf. infra).

3 libri tertii a uetorem initatum esse thullum.

QUOd jam Supra commentoravimus, quamvis diversa libri tertii et priorum ratio Sit, magnam tamen Sententiarum et dictionem similitudinem inesse, hoc quidem 40co accuratius eXaminemuS liceat. Sententiae autem illae ita congruunt cum iis, quas in libris prioribus legimus, ut, quae in hi bene et Oderate exprimantur in libro tertio maXimum partem male amplificata sint. Itaque quae legimus in lib. I, et xv. 5-8, a dein fere in lib. III et 2 v. 11--26 iniis amplificata magnaque minutiarum copia inStructa reperire OSSumus. Deinde quae verba in lib.

II et 3 a v. 41 - 44 neque multo post in v. 57 0 58 inveniuntur, ea et repetita et satis amplificata in lib. III l. 3, 3 6 et denuo in v. 11 - 18 occurrunt. Similiter ea, quae elegia lib. I a v. 51 54. 57-58it et 2 lib. I, 79 β continentur, nimis amplificata redeunt a v. 7 16 et v. 23 et 5 lib. III. 0indo eadem res, quae v. 10-11 et 3 lib. II narratur, iisdem fore verbis iteratur III, 4, 67 72. Similis denique Sententia atque in

24쪽

dictiones, qua in lib. I et II invseniuntur in torti donii loguntur, velut ferreus ille fuit I, 10, 2. III, 2, 2), ipso odit cupidis fallere posse deus ' Ι. 8, 56 et , .posse videro dedit III 4, 8 pereat, quicunque II 4, 27 et ah pereat. . . si qua III, 4, 62) ego ne possim tale Sentire dolores II, 4, 7 et ali ego in possim tanta Videre mala III, 4, 2)

Npquo ero solis sententiis et dictionibus sed etiam arto motrica libri torti auctor Tibullum exaequare studuit. secto igitur Lachmannus in adnotatione lib. III, 1 Subscripta in versu, inquit, pentametro libri III auctori ars cum Tibullo fuit communis. J Quae verba eum spectent ad similitudinem soni, quae in sexitu homistichii cujusque pentametrorum SeXCenties observari potest, inspiciamus oportet roportii carmina a Lachmanno odita, quo in libro pag. 23 doctissimus illo vir consonantium apud Tibullum et auctorem libri tertii cortis logibus seri soloro ostendit Primum quidem apud utrumque consonantia admittitur, cum verSu Sententi duabu partibus constat, in quibus plerumque aliquid oppositioni inest. I, 4, 2 4 54 2 8. III 2, 14. D0inde adjectivum sive pronomen SubStantivo adhaerens consonare apud Tibullum et auctorem libri tertii loeis obsorvari potos permultis. Asseramu liceat exempla, qua in libro III inveniuntur 1, 10.22 3 26. 28 4, 6.16.32.52.68. 96. 5, 8.14 6, 12.26.58.62. 1, 2 2,l2. 3, 34 4, 80. Simplicissima autem consonantia, quae efficitur eodem pronomine ultimo utri usque hemistichii loco posito, invenitur lib. III, 3, 14. Ejus denique Sus, quo et poStrema priori hemistichii dictio at

quo omnium ultima ad unum Subjectum Spectantes consonent, haud plura exempla animadVerti OSSunt, quam unum illud

lib. III, 2 8.

Neque minus recto Se habet, quod . Hauptius observ. erit. pag. 2l animadvortit et a Tibullo et ab auctor lib. III in primo hexametri pede productam cum correpta Syllaba confundi solore

cf. I, 2, 89. II, 1, 41. III, 4, 49.)

25쪽

Duindo non admodum pauca in libro III legere possumus

quorum alia omnino conVeniunt cum iis, quae in carminibus ab Ovidio compositis leguntur, alia magnum Sententiarum Similitudinem demonstrant. Versus autem quos et Vidio se libri tertii auctori communes esse apparet iii Sunt: V. RrS m. II, 6. Tu iam Veniet tacito curva senecta pode auctor lib. III, 5 16 nec vetitet tardo curva Senecta pede. Ov. TriSt. IV, 10. . nuctor

lib. III, 5, 18: cum cecidit fato consul uterque pari. V. m. II, J4 2, quid plenam frauda crescentibus uvis Pomaque crudeli vellis acerba manu auctor lib. III 5, quid fraudare juvat vitem

crescentibus uvi Et modo nata nania Vellere pom RI U.

Similis deinde rerum deseribendarum ratio animadverti potest loci S, qui Sequuntur: v. Trist. lib. I, 1 14 auctor lib. III, 1, 9- 4. Ov. Metam. IV, 329-339. auctor tib III, 4, 29-34. - Quae cum ita Sint quaeritur num Vidiu poetam, qui librum III omposuit an hic illum imitatu esSe cenSenduSSit. Ac primum quidem si ponimus Ovidium libri torti auctoris elegias imitanda sibi proposuisse, id mirum Videatur ne-ee8Se est quod poeta, quem Hvidius imitatione dignum putaverit, per omne tempta ignobilis mansserit. Duinde quo loco trist IV, 1 3, 6 de anno natali uno loquitur, VerSum totum a poeta ignobili repetivisse vix credi possit. Quid num credamus vidium Summa admiratione poeseos ductum, quam Sati malam et Vitiosam esse supra docuimus, se illa elegia adeo memoria tonuiSSe ut nunquam praetermittere poSSet, quin in carminibus,

quae priora compoSuit et in iiS, quae longo tempori Spatio post edidit, eas imitarptur. 0inde quia Ovidium poetam praematurum fuisse constat, ea re libri tertii auctor illum superaverit ne-CESSe St, Cum eodem anno natu et a poeta ingenii ubsertate prn Pstantissi in m. quamdiu ViXit, imitatione dignus judicatus sit.

5. vidium libri tertii nuetorem esse non Ρ0SSe.

26쪽

uppius Ovidium ipsum ex illa elegia composuisse conjecit. Quam opinionem demonstrari censet VerSi illo, quo annus natalis contineatur, deinde eo, quod etiam vidius vir ingenuus et poeta praeco fuerit neque negligendum esse, quod conditiooi similis, quae interfuerit inter Lygdamum et Neaeram, p08Se inveniri. Cum recte se habeat et vidium et Lygdamum eodem anno nato viro fuis8 ingenuos, quanam ex re GruppiuScolligere p0tuerit Lygdamum praematurum fui8S poetam et qui omnibus placuerit, non intellego. Versu enim illo, quem assur ad hanc rem demonstrandam III, 6 5T , ,earminibus celebrata tuis formosa Nestora , nihil docori posso mihi videtur. Deindo sex trist. lib. IVel 1 v. 61 72 sequi censet, ut vidi idom quod Lygdam acciderit, cum utrique uxor Sit erepta. Sod si aeeurat animum ad illum locum attenderimus, Solos duos ultimos versus in deliberationem cadere poSse intellegemus. Ac primum quidem, quonam modo Gruppius ex illis verbis colligor possit alteram illam uxorem Vidio fuisse ereptam, non perSpiciatur. Deinde Gruppio consentire videtur obilis ille sonus, quo Lygdamus in elegit utitur, cum excuSatione, quam supra apud Ovidium legimus. Sod verba molle Cupidi neis nec inexpugnabile telis eo mihi, quodque leVi causa moveret, erat et quae Sequuntur, Omnino non ostendere mihi vi-dontur Lygdamum lamentantem et Vidium sese excusantem eosdem fuisse viros, quia multi Similia necidere possunt. Pergi autem Gruppius colligere Neaeram, eum altera illa uxor esset, vidi non multo OS ni SiSSe, quam conjunx, cui nomen indigna et inutilis tribuit, e matrimonio illius dimissa esset. Ita quo cum vidius ipse dicat paene ibi puero datam esse uxorem, sequae tempuS per breVe nupta fuit, admodum adulescontem eum fuisse conjiciamus nobis licere, eum attream illam puellam in matrimonium duxisset. Neque minus ruppio tanta

cum adulescentia poesis Vitiis graVioribus non carens consentire

videtur Quamquam inim, sex illis elegiis antea pag. 112--,

27쪽

alteram vidit uxorom fuisso, ea re refelli mihi videtur, quod poeta frigore quodam illius uxoris mentionem faeit, cum dieat:

illi successit, quamvis Sine crimine conjunx, O tamen in noStro firma futura toro. Quibus Oli Verbis, quae unimum ab uxor abalisenatum dilueide deInonstrant, vidium non usum fuisse censeam, si alteram illum conjugem re vera masset et ut Lygdamus ingenti dolore VeXatu ereptam recuperRre Studuissset. Gruppii autem opinionem Omnino rejiciendam esse

appareat. Si recte Se habent, quod LeutSchiu Encyclop. V. Ersch u. ruber feci. III tona 8 pag. 44 putat divortium inter Ovidiunt et alteram illaui uxorem iniser annum 40 0 750 esse

factum. Neque cauSam, quam affert, improbara inm SSO cen-Senm. , Quin enim ar amatoria hilaritate quadam animi bovidi composita esset molesta muXorem antea quam illud carmen elabora Sset, e matrimonio dimissam esse Verisimile esse.

Quod Si verum est Ovidium, quem amores inter annum 44 et 52 edidisse constat, artem autem amatoriam sub finem anni 752, non eundem esse apparet atque Lygdamum. Quae Gruppius deinde exhibet vidium aeque vitam rusticam carmini lius non celebravisse atque Lygdamum, sed tamquam urbanum poetam fuisse, nullius momenti esse liquet. Vanum quoque Studium est, quo, cum Ovidius ipse dicat: ,et quod tentabam

dicere versu erat, liui poetae Se illus legin Optime accum-modatas SSe cenSet, quin ea in conditione, in qua ceteri homines soluta ratione Si fuissent, tamquam unieri feratur. Quae opinio aeque mira est atque ea, quae equitur. CenSet

enim Gruppius illas elegias non eo consilio Ovidium conscrip-SiSSe, qua in Diedium proferret et quibus laudem sibi collige

28쪽

Qua se causa qua illis in carminibus praestantia fuerint, eum se in semoria ustodivisse et in carminibuS, quae OStea Omposuerit, adhibui8Se ita ut priori opere Suo SuS Sset. Omnino non dubita erit oportere, quin carmina illa nullo semporis momento cognoscantur. Itaque facile explicari 088e, quonam modo VerSuS, quo Maius natali contineatur, in tristibus red0at. Et similia se reliquis, qui inter Se Ongruant, VerSibu ESSE CO-gitanda. At perpendonti milii, quanta ingenii vi ut secunditate Ovidius fuserit Gruppi opinio plano indigna videtur SSe poeta,

qui si s ipso dicit: trist. IV, 10 25. Sponte Sun carmen nu-mpro veniebat ad aptos, Et quod tentabam dicere Versus erat. Sed supersunt alia, qua Ovidium libri iserti auctorem non fuiss0 dilucido semonstrant. Ac primum quidem tota illorum libri torti carminum ratio ab Ovidii moro abhorret, qui a Sei-va imaginos carminibus amoribus. immiscere solet, cum Lygdamus impudien libidinis vul Genatae cupiditatis Signa prodat sero nulla immo l0gine ab eo compositae summne castitatiSSpeciem prae se serant. Duindo libri tertii auctor ea re ab Ovidio distat, quod hic nusquam penta metrum versum OCRbulo triSyllabo claudere solet, quom usum apud illum ter inveniri haec exempla ostendunt III, 2, 4. 6, 10 48.

6 quid de uetore libari teriit enseam. Quae

cum ita sint, id primum quidem constare mihi videtur, qui8- qui se illa elegias composuerit, eum non solum ex Tibullis0d etiam x vidi carminibus sepsetivisse complura. Deinde si vidit carminibus usus est, et amores et tristia ei praeStomime necesse est. Quin autem tristia inter annum 761, 765, Composita 8Se constat Leuiset, Eneyci pag. 52 libri tortii auctor Vir tu quinquaginta annos natus sex illa carmina ComposuiSSe OnSondus est. Cui opinioni legi quarta et quinta plane repugnari apparet Verba enim, qua illis locis leguntur cum haec sint: 5, 19, 20 quid fraudare juvat vitem crescentibus uvis Et modo nata mala vellere poma manu γ b, 6 seim-

29쪽

merito uVeni parce nocere, dea 4 73 nescis, quid se sit amo juvenis, Vir tu quinquaginta annorum aut Se ipsum cum mis modo natis comparare aut juvenem se appellare potui ecrediissequit. Atque his quidem ex locis libri torti auctor in 'que Lygdamum non eundem virum fuisse dilucido siqui hi videtur. Jam vero si recte se habent nomen Lygdamum iu-etori non fuisse, aut adversam hominum sibi notorum fortunon pingere voluisse aut omnia cogitatione effinXisse putandus fit. Sed cum mediocris esset poeta, conditionem illam, quam adra 'brandam sibi proposuit, non ita describere valuit, ut leget es perpetua et expressa imagine delectaret. Itaque primum illi' dem in eo peccat, quod in elegia quinta Neaeram nullo eo commemorat. Quod certe fieri debebat, si serpondimus Lyda mum, cum auctor hane elegiam eum componentem fecerit, 'nibus malis fuisse eumulatum necesse Sse. Uxore enim ei pinetiam morbo opprimitur gravi, ita ut de sanitate recipio da plane desperet optimo igitur jure XSpectamus, si Lygdmus Neaeram re Vera amnViSSe et Xorem ereptam intimo ex inmrecuperare StuduisSe putandus est, ut hoc loco, quo aptior ratnullus illius mentionem saeiat. Et quis est, quin miretur, nodidem Lygdamus, qui cum mortuum se fingat, in elogia 'tia per sedecim Versus de Neaerae matrisque moerore loquitur hae in elegia, in qua Persephonon nigrani horum sibi denuriare queritur, nuSquam dolore pingat, quibus rustietur quod eaerae cura carent, nusquam illarum tristitiam Otin nemorol. Neque minus vitium judicandum est, quod auctor elegiam et iniit composuit, ut et Lygdamus et Neapra omnino divorseSSevideantur iis qui in elogiis antecedentibus pinguntur. Is i me eui In mirandum est, quod in elogia sexta summissa illa i ta mentantia Verba, quibus ceterae abundant, desiderantur. 4u0rum loco effrenata quaedam licentia, a qua Lygdamu alibi alienus describitur, Obi Occurrit. Itaque jure miramur, qu Udidem quam in reliquis carminibu omnia, quae ad volutatem

30쪽

peetant, Summa ea Stitate praetermittere cognOVimus, contra m ,

em suum versibus 53 54 haec XCJamare legitur ,,quam Vellemeeum longa requieScere nocte Et tecum longas pervigilare fies. Au identiam illam excusemu ea re, quod Lygdamum, ore ut Neaeram recuperaret Omnino desperasse putemus 3 Quae pinio, quamquam Versibus 29, 30 55-56 eonfirmari videtur,ersus tame 59 - 61, quibus poetam nullam aliani nisi Noa0. qm significare potuisse jam supra commemorarimus, dilucide emonstrare CenSeam auctori in componenda hac elegia non eaerae ut , conjugi ereptae Sed ut ,puellae sive amicae ilaginem SS ObVerSRtRm. Omnino autem quia auctor SensuS, quibus Lygdamus 4mmoVeretur neceSSe SSe judicabat, non accurate sit dilucido deseribere posse intollexit, in eam potissimum rem intendit,nis ingenda amori cura ad descriptionem rerum externarum

enfugiat, veluti libelli illius, quem Neaera misit, deinde just rum sibi solvendorum et divitiarum, qua plurimi ament, Aollitiis denique Vaticinantis. Quomodo autem carmina illa Tibulli elegiis immixta sint,

Π eimus, sed oditorum negligentia id factum esse suspiearissSumus, qui, cum colorem quendam Tibullianum animadver-il:ent, ab ipso hoc poeta ea conScripta SSe putarent. Opinioelm eorum, qui conjecerunt totum corpus, quod traditos illosqhtuor libros continuit, in domo MeSsallae esse inventum, earerefellitur, quod Lygdamum ex quarto tristium libro quatuor-d in sere annis postquam Messalla periit compoSito, nonnullareetivisse apparet. Qua de causa cum logias libri tortii serto pallo post quam anno 64 conscriptas eSS Oportere liquent,

Duo modo inter ea, quae a MeSSalla mortuo relicta sunt, Π-Veiri potuisse cenSenm.