장음표시 사용
11쪽
quos tu talis extitetis falso Medi ei codici scripturani moreris pro Milleris defendit Cortius nulla laus enim paratur civitati, quod in ea vir probus moretur, sed quod in ea factus sit probus hinc adparet iam ne Satis qui deni auctoritati a solo Medioe itabere VI 30, 5 velle plurimum scio pro velle plurimum credo. Augetur vero ni biguitas seripturae et difficultas iudicandi in octavo liliro. iiiii liber eum in recentibus odicit,us scriptus n0n sit, inter Medio eum odicem et Aldinam editionem, qui s0li testes scripturae relicti sunt, Suspensum S iudicium, neque certa
lege constitui potest, quid in alterutro libr0 neglegentia et interp0latione librarii vel edi toris peccatum, quid ex ine0rrupta memoria profectum sit nam quanicis dubitari nequeat quin maior fides habenda sit edice codiei quam Aldinae editioni, multa tamen in illo quoquo vitiose seripta Sunt, quae ex Suo codice emendata exhibuit Aldus ex quo genere in primis sunt ii loci, in quibus cuni ille lacunis corruptus sit, hic integram neque ulli dubitationi obnoxiam Scripturam Suppeditat, 2 8 ε, δε ἰῆ τιμῆ ἐμεν κακος
ήδε καὶ σθλός m. M add. I, i ut discipum mastister, nam tu massister, esto contra Α, num tu mustister in II 14, 1 qui haec sentilis, in hanc partem, qui alia omnia, in illam partem te qua sentitis A. in hanc, Sentilis in II; b, 2 chartae emi possint, quae Si scabrae bibulaeve sint, ut non Scribendum, ut necessario quidquid scripserimus bonimaliue deleuimus , chartae emi possint alit necessario quidquid scripserimus boni mali videbimus M 16, 3 eoque sibi mustrios homines et vientes videri qui an mastni akientesque sint nescio, homines non Sunto, sapientes videri qui an muyni m. M 18 4 ilium adoptionis fraude revocaverat, et quidem cum Pibus an lissimis A. et quidem cum opibus um-plissimis in M. aeeedunt alia di Versi generi vitia, in quibus non minus eria est Aldinae editionis seriptura, oratior oratiue u 14 4 erat ulmo erat antem, suspecti inspectavi 20 dubium' durum II, 22 conprobatara conparulam, ii, qua eryoratione A quo ratione M 17 3 Anio Α rente M l8, 3 quos sic decipere pro moribus temporum prudentia esto quod sic pro moribus tempora/m Stu 21 3 iucrendis anteferrem ciucundis simul ferrem causa recitondio causa retractandi M. piae quidem Dinia ita conparata sunt, ut in iis etiam epistulis quae iam ante litum editae erant vera eriptura, quoniam in prioribus exemplaribus sic ut in Medice codice corrupta erat, non potuerit nisi ex manu scripto libro peti contra interpolatae tuo scripturae haec posuisse exempla sussciat, ut levi 0ra nunc mittani, , . nec expiata ostea curia est , nec expiata ostea e iniuria est A, 9 Caesar Ose adoscatus esset , Caesar sese patronus ipse advocaretur 14, 24 quaero an postulare debuerim quemadmodum obtinuim, quaero an postulare debuerim an abstinere quemadmodum abstinuit is A sT 2 sistere cogit retro cogit A. 18, 3 ut qui de patre ivo proavo quasi de orbo querantur Μ,
12쪽
Viti de illo uti de patre avo roa o quasi orbi quaerantur Α, 11 nam sunt omnes tabulae Tullus , num sunt venales tabulo Pullio tam ancipiti igitur auctoritate eum bona et
genuina eum salsis et Suppositis mixta sint, di melle est uno quoque loe reete iudicare, quae fides illius testimonio eontra Mediceum odicem habenda sit. Denique in ultimis libri n0ni epistulis, quae in Medice codice deSunt, quoniam omnis fides scripturae in Aldina editi0ne et recentibus codicibus posita est, propter multa et gravia illorum codigum vitia praeeipua esse debet Aldinae editi0nis auctoritas. et in his qu0que epistulis boni c0di eis auxilio adiutimi fuisse editorem maxime probant
certa quaedam lacunarum, quibus illi 0rrupti sunt, Supplementa quorum haec sunt in una epi Stilla exempla, 36, 2 nunc pauciora nunc δειra, ut vel iracile vel facile conponi tenerive potuerunt Α, m/nc plura vel dimici vel facile etc. D ib. quae formaveram dicto abit rursusque revocatur rursusque remittitur , quae formaveram revocatur rursuS-que dimittitur , 3 ion tum vocis causa quam stomachi mo, pariter tamen et illa rmatur, iterum ambulo , non tam vocis cous quum stomachi, iterum ambulo D. Sed non
magis in hac parte quam in reliqua omnia ad dem codici soldum e0rrexisse vel interpolationibus se abstinuisse existimabimus quo refero haec, 33, 2 adiacet navistabile Staynum, eae et ed. r. hoc in modum fluminis aestuarium D d. r. adiacet ei navistabile Staynum, ex quo in modum fluminis aestuarium Α, 10 occulte , secrete A 36, 2 i- mittitur , remittituro 3I, 3 operis exactores D, exactores operi A. Supra Scripti exemplis, inter quae conphira de quibus olim non recte iudicaveram posita sunt, demonstratum esse puto quod volui, in t0ta hac p0steriore epistularum parte valde ambiguam esse librorum memoriam, neque constare p0sse iudicium, nisi et genere viti0rum, quo singuli libri corrupti sunt, perspeeto et usu loquendi, qui omnibus libris firmi0 est, diligenter observato regatur iam locos quosdam, tui longi0- rem disputationem requirunt, ubi iam. 21 9), 3 Illud plane non triste solum, verum etiam luctuosum, quod Iulius Avitus decessit, dum eae quacitura redit, decessi in nave procul a fratre amantissimo, procula matre, a Sororibus Iulium Avitum qui hoc loco dicitur diversum esse a Iuni Avito, de euius morte seripta est octavi libri epistula vicesima tertia, adnotaverat Catanaeus, quem reliqui editores secuti sunt sed quae in illa epistula de Iuni Avito eiusquem0rte narravit Plinius ita cum iis quae queritur in hac consentiunt, ut dubitari nequeat qui de e0dem h0mine utraque epistula seripta sit quare hoc loco scribendum est Iunius ritus nam de Iulio Avito nihil constat P. Iuni Aviti autem titulus sepulcralis est C. I. N. 20 h. V 6, rursus mihi videor omnium quae decucurri candidatus non decurri,
13쪽
quod ex edice codie et prinoipe editione receperunt editores, sed dem cumi, quod habent Α, scribendum esse d0cet constans linii usus optimorum librorum auetoritate confirmatus, II, 8 accucurrit o Biecard A, accurrit D ed. r. Ι 14, T percucurrit; III 4, 2 excucurrissem III T 2 decucurrit III 20, T decucurrerunt VI D, decurrerunt
ed. r. ad Trai. 96 9T), 8 decucurri Α, decurri editio princeps Avantii. 0ntra IV17, 3 occurrerit, IV 30, b et V 19, 3, an b, 3 occurrit, VI 34, 3 occuratis ni VII
27, 3 occurrisse. nam occucurri neque Plinius dixit, neque umquam latine dictum est. in reliquis verbi cum cum o conpositis multa utriusque fomiae exempla et nuper collecta sunt a Neuio Forment. d. lat. pr. v. II p. 61 sqq. et ante eum collecta erant ab aliis quo indieaverunt edit0res Halenses in oss. Aristareh. III l p. 809, quamquam non distinetis, ut fieri debebat, aetatibus sermonis et usu Scriptorum in Oeeurrendi verbo autem duo siserri rideo Xenipla, eaque ne librorum quidem auctoritate satis confirmata, alterum Senecae epi8t. 120, 3 virtutis alicui speciem casu occucurrisse, quod Xuno quamvis optimo codice Bambergens Fietherius et aasius receperunt in reliquis libris occurrisse legitur alterum exemplum est Plauti Merc. I 2 8 ilico Oecucurri alque interpello matri te ancillum tuae Emisse illam, ubi occurri habent libri occucurri ec0nioetura Camerarii scriptum est at ne perfectum quidem tempus ferri potest, sed Scribendum potius, ilico Occurro ei atque interpello, ut versus addendus sit exemplis deis pronomine eonpositis a RitSehelio Dd. leet Bomi. n. 1 41 ib. p. X et a Laelii anno in Lucret. p. 162. tertium eiusdem generis exemphini addi poterat, Phaedri III T.
Cani perpasto macie confectus Uus Forte occucurrit; dein salutanS, invicem Ut restiterunt, unde sic, quaeSo, nites nam Sist 0rniptam odistum Scripturam forte occurrit dein salutontes invicem cori exit Benileius sed ne ui quidem scriptori istam persecti sormam tribuo, sine qua Si restitui p0terit versus, occurrit forte, dein salutant invicem. V 8, 5 Homo est alieni abstinentissimus, sui distens, nullis qua libu Sustinetur,ntiam illi nisi eae frustalitate reditus nam studia, quibus plurimum Praestat, ad voluptatem
tantinn et loriam Mercet stravis est ei vel minima iactura, quia reparare quod amiSeris
stravius est. Scripta haec sunt de titio Creseente, pro quo petit Plinius a Prisco amico ut ab herede Valerii Vari, qui illi peeuniam debuerat, impetret ne s0rtis vel usurarum iacturam Atilius faciat sed intolerabili modo iis quae de frugalitate et de m0dicis 1 rtunis
Atilii diduntur interp0sita est generalis sententia quia marare quod amiseris stravi in St. nam postquam expositae sunt causae, cur illi vel minima iactura est tae gravis futura esset, his non p0test addi illiud quod pariter ad omnes pertinet, gravi 0rem Sse hominibus rerum amissarum reparationem. reetius igitur Barthius et ruterus ex suis c0distibus Serip-Serunt miserit, qu0d non debebant spernere editores habent autem amiserit med. pr.,
14쪽
amiseris A. piaeterea quia A, et quia e pr. quam M. unde, ut Suam vim habeat conparativus stravius, Scribendum esse videtur quo reparare quod amiserit stravius est. V 24 l uam multum interest quid a quoque fati eadem enim facta claritate vel obscuritate acientium aut tolluntur altissime aut humillime deprimuntur corrupta esse quae
in eodieibus leguntur quid a quoque stat adparet neque enim quaeritur quid sit qu0d aliquis fecerit, siquidem de rebus praeelare gestis diei constat, sed quis sit qui rem
praeclaram gesserit neque magis probari potest coniectura Casa ub0ni quid a quo flat, quam editores receperunt, postquam ita scriptum esse in Medioe oodie salso iudieavit Virtius in qua scriptura non ostendit quidem pronomen interrogativum bis positum, tuod exemplis ab editoribus congestis non egebat, sed non minus intolerabile quam in eodi eum seriptura in hac est interrogativum quid scribendum igitur quod res postulat, a quo quid hal. nam hoc iam niagi probo, quam quod olim Scripseram a quo quidque flut indefinitum enim pronomen quis cum relativo vel interrogativo saepe posuit Plinius; quisque non dicitur, nisi cum propria sententiae vis est in distributi0ne singulorum signi- seanda. idem pr0nomen restituendum V 9 2l), 4 suberat edicto senatusconsultum hoc
omnes, qui quid molli uberent, iurare prius quum sterent iubebantur nihil se ob advocationem dedisse promisisse cavisse num sic , quisquis estotium haberet iurare priusquam steret, in lacuna m. M. vitiosum autem est quod olim editum erat omnes quisquiS. VI 27 4 Hoc tunc esto sed non omnibus eadem Placent, nec conveniunt quidem. pr0baveram lini Seripturam omnium librorum auctoritate confirmatam nec conveniunt quidem, ea quidem significatione, quam et Cortius in Plin. I 1i I defenderat, et advigius in disputatione de vitiosa coniunetione n o et quidem particularum in te de in p. 23eXceperat, ut pro et non quidem metum esset sed ne illud quidem Plinio, ut in h0e
nunc Subsistam, tribuendum esse quamvis in non nullis locis codicum Scriptura commendari videatur, cum recte aestimata librorum fides turn usus loquendi d0cet in libris autem nec cum tristem coniunctum invenitur his locis, II I4 nec audientes quidem V, ne nudientes quidem D III b, i nec ori quidem D, nec aeli quidem , ne caeliquidem F ad rat. 1 12), 2 nec audeo iuidem editio prineeps Avantii et Aldina, ne audeo quidem ronovius; pan. 3, b c nec illud quidem codex olfenbuttela nu8 pan. 27, 3 quamquam nec hunc quidem pan. 43 nec id quidem codex Parisinus hinc adparet praeter duos epistularum ad Traianum et panegyrio locos, qu0rum sides in recentissimis libris posita est, imum quem supra seripsimus esse locum, in quo a manu Scriptorum librorum auctoritate commendationem habeat nec pro ne p0situm quare dubitari nequit quin i in illis locis recte emendatum sit ne quidem, et in h0 recte Gesnerus
15쪽
Seripserit ne conveniunt quidem . nam aut omissa copula in talibus ne quidem posuit Plinius, Π 3, 3 II 14, T V 1b 1 VII T, b, ubi non minus perverso iudici vel
c0ntra c0distes nec est quidem v0luit Cortius aut requentissima sormula usus ac ne quidem dixit praeterea, quoniam illud etiam cum hac quaestione coniunctum est, nec vel neque in media sententia p0situm ea signiticatione, qua omissa negatione Saepissime et pro etiam dictum est, in epistulis numquam dixit Plinius, sed pro eo Scripsit ne quidem nam diversum ab hoc usu est II 2, 3 illud enim nec di sinant, quod ex antiquo serm0ne servatum es e ridit C. F. . uellerus Mus Rhen noviss. v. XX a. 80b)p. 1bi, Vel necdum pro nondum pan. 4, 1 et necreum impertitor necdum dei lius eras et bii 2 et necdum de biennio loquor in panegyrie tamen Semel ita dictum iuveni neque 16, 3 nam ut ipse nolis usinare moderatio, fortitudo tua praestat ut neque hostes tui velint, qu0 quoniam aequalibu Scriptoribu usitatum est, non muto sed epist ad
Gai. 4 62), 2 non debebat pr0bari relli coniectura et si nec sic reperiuntur pro ne sic, quod habent vantii et Aldi editi0nes, sed restituendum est quod Seripsit Catanaeus,
et si ne sic quidem reperiuntuV. VIII, 9 A porte heredi intraverunt duo omnino postulaverunt omnes heredes stere costerentur, cum detulissent omnes, ut sibi quoque desistere permitteretur heredes Iulii
Dr0nis communiter epistula scripta, ut ait Plinius, ab imperatore petiverant ut eognitionem de salsis codicillis contra Sempronium Senecionem equitem R0manum et u thmum, libertum suum et procuratorem, susciperet mo cum quidam ex illis accusationem omitterent et dilationem petentibus imperator indulsisset, aetionis die duo ex heredibus postillant ut aut illi qui omittere aceusationem volebant agere cogerentur aut sibi quoque desistere permitteretur in tali sententi autem bis poni aut partieulam necesse est, postulaverunt aut omnes, aut Sibi quoque eici, quod ipsa librorum seriptura conii rimat, postulaverunt ut omnes A, OStulaverunt omnes M. Sed gravi0re vitio laborant ea quae Sequuntur imperatorem enim veritum ne missa aecusatione ipse in suspicionem incideret, quasi Eurythmo meret, rem ad 0nsilium rettulisse area Plinius dein, inquit, conversus ad nos επιψτησατε quid facere debeamus isti enim queri volunt, quod sibi licuerit non accusare ita enim hae in libris scripta sunt, nisi quod επιστησαται , ἐνι- στήσατε D, ἐπίστασθε A, et quaerim perversis autem artibus usi sunt interpretes, ut aptam sententiam verbis elisterent, aestusatores tergiversatione sua id agere, ut postea queri possent ideo sibi permissum esse rem omittere, ne Caesaris libertus in iudieium vocaretur nam neque omitti in hae sententia poterat illud quod summum erat de gratia liberti, neque habebant aecusatores qu0 quererentur, nisi se coacto esse ad mittendum dicebant. non magis probandae sunt coniecturae Gesneri quod sibi non licuerit non accinore
16쪽
vel Sellaeieri quod ibi non licuerit accusar . nani praeter reliqua, quae in Sententia verborum offendunt. Verbuni volunt intelleetiam non habet neXus auten Sententiarum flagitat ut hoc dicatur, accusatores ius omittendae accusationis pOStulare propterea, luod sibi licuerit nimino non suscipere aestusationem ad suam rem pertinentem quam Sententiam iacili mutatione assequemur, si scribimus isti enim quaeri nolunt quod sibi licuerit non accusare ceterum ἐπιστησατε, hoc est attendite ex M restitui pro vulgato ἐπιστασθε, in quo explicando frustra operam perdiderim interpretes. VII am saepe in orationes quoque non historiae modo sed prope poclicia descri tionum necessitas incidit incidendi verbuni usitatum est Plinio de iis quae usu vel
rerum natura ita ierente aecidunt eis II 6 6 14, 1 II 4 8 Ι 1l 16: T 8 22 5: VI 24, 8 VIII 14, 1 ad Trai. 96, 4. similia Icivi exempla ollegit Drahentior hius
in Liv. X 18, 14. sed diversum te ab eo quod vulgo dieitur in aliquam rem incidere, ut significetur res in quam de improviso ineurrimus vel inplieamur qua signifieatione diei poterat ratione in necessitatem deserilitionum incidere necessitas num recte mentiu incidere in orationes dubito neque defenditur h0 eo quod Plinius scripsit ad Gai. 56 61), 4 num haec quoque species incidit it costnitionem meam. luare videtur scribendum esse in oratione quoque. VII 2, I Libellum formatum se me, sicut exesteras, quo amicus tuuS, immo OSter quid enim non omn/une nobis'), si res posceret, uteretur, nisi tibi ideo tardius, in tempus em dandi elim, tu est disperdendi, ab res habebis tamen an emendandi nescio utique disperdendi. μ ει γὰρ ι εἰ ζηλοι optima quaeque detrahitis quod si feceris bonicoHSulam postea enim illis ex aliqua occusione ut meis utor et beneflcio fastidii tui ipse laudabor, ut in eo quod olotum invenies et suprascripto aliter explicitum libellum
se Ormatum dicit Plinius rationem ex materia quam amistus praebuerat diligenter a Reipso conp0Sitam es. IX 36, 2. nam si orationem amici a se eorreetam id quod plerumque dieitur formari, intellegi voluisset, neeuratius euius esset libellus indicandum erat in ea igitur ratione cum quaedam elatiuS, ut consueverat, Scripsisset, haec non plaeitura esse videbat Minidio, tenuis distendi generis amatori et nimio studi quidquid minius proprie tenuia esse videretur fugienti, ne in illud viti una quod vulgo κακοζηλον dicebant incideret. κακοζήλου enim vitium, quod malam adfectationem vel quidquire ultra
virtutem est diei Quintilianus VIII 3, 6, quamquam late patebat apud rhetores, ut 0-cent Hermogenes de inu. IV 12 v. III p. 178 ed. algi, Demetrius περὶ es . . M V. IX p. 82 d. alg), Selineiderus in Dem. l. in maxime tamen in tumidum et nimio
Ornatu corruptum stilum adit eoque nomine cacozelos et antiquarios ut di erra Venere
vitiosos dixit Suet0nius Aug. 6 et 0nti ariam huic vitio virtutem νζηλίαν Plut: irchus
17쪽
Lycurg. 21, ἡ δε περ τας φθὰς καὶ τα μελη παίδευσις ου ηττον ἐσπουδαζετο τῆς ντοῖς λογοι ευζηλίας καὶ καθαριοτητος itaque Plinius amicum Stud κακοζηλον anxie sugientem ridens ait X uuier esse τῶν ε ζήλων nam quod vulg0 legitur μεις creo κακοζηλοι neque pluui uio loco neque ex libris manu seriptis, sed ex editione Catanaei receptum est eaedem in reliquis agetiae sunt iis enim verbis, quae ille pr0pter nimium κακοζήλου timorem reieeturus sit, se postea alia occasione iterum tamquam Suis usurum et novam laudem ex iis sibi paraturum esse seribit Plinius atque adeo, ut studio eius Subveniret, se statim quaedam adnotasse et exiliora, quae illis scilicet tumidis substitui possent, adscripsisse in his primum offensionem non habet in praepositio cum laudandi verbo e0niuneta es. Quintil. V 12, 2 laudari in bonis audent similem praepositionis usum in veri, deleetandi ne Ciceroni quidem abiudicandum esse doeuit Madvigius in Cic. de in p. 82. deinde se olare pr0prie dieitur de iis quibus tamquam corrigendi nota adponitur eis lin. I 8, 3 III 13, 5 V 12 13ὶ 2 VII 17, 7;20, 1 I 26, . atque haec quidem praemonenda esse videbantur, luoniam ab interpretibus aut 0n recte intellecta aut inmerito in suspicionem Vocata erant sed profuseruScripto Scribendum S superscripto es Suet. Ner. 2 ita multa et deleta et inducta et Superscristia inerant supra scribere autem alio modo dici notum est, neque veri simile est ab hoc usu Plinium recessisse deinde pro aliter reStituendum est alio nam non solum adverbium offendit ita positum, ut nescias quo pertineat, sed etiam participium non addit nomine insolenter dictum est vidit ho Barthius, quamvis non recte coniecerit alio recte explicitum denique ut in eo quod, pro quo ut in eo quoque labent et princeps editio, si ita intellegimus, ut adserendi exempli causa positum sit, tollitur lepos et acumen orationis, eum illud in quo maxime loeus versatur exempli loe reliquis addatur et offensioni hoc fuit olim Gronorio, qui pro ut in eo quod Scribendum e0niecit unumquodque et Barthio, qui v0luit tu meo quod quorum Deutrum quidem r0bari potest; sed ut viti0sum esse recte illi intellexerunt poterat autem errore librariorum additum videri ut quo deleto vix quidquam desideraremus ad Sententiam eonplendam, nisi in promptu esset seribere lique in eo quod propriam enim id vocabulum sedem habet in iis quae ita subiciuntur, ut superiora intendant et vim sententiae augeant, V 2, 2 utique in eo quod ad communem patriam voti it pervenire VII 17 9 utique si latior scaena et corona st Iustor 22, 2 utique si te mereri putes alienum ab hoc usu est quod Schwargi coniectura inventum legitur pan. 8, 2 horum opus, horum illud myerium,
Nerva tantum minis e fitit utique qui adoptarat tam paruit quam tu qui adoptabaris,
ubi utque qui adoptaret est in codicibus nihil autem aptius vel probabilius inveniri poterit, quam teque qui adoptaret; aeque cum adoptore coniecerat Mumannus ceterum
18쪽
praeter locos qui supra scripti Sunt Ι'linius hoc vocabulo, quod frequentissinae p0suerunt
alii eius aetatis script0res, usu non St. VII 1 I. i. Nam quod M. Cicero de Stilo, m de metu Sentio timor est emendator asperrimus. Stilum vel Scribendi exereitationeni plurinium valere ad bene dioendum
saepe dixit Cicero, de r. I 33, 50 60, 2bT III 49, 190 Brut 24, 2 ad sani. H2b, 2 illud tamen quod hoc loco de timore dicit Plinius, emendatorem esse asperrimum, numquam dixit de stil0. sed in codicibus omnibus et Aldina editi0ne post timor est iterum seriptum est timor, neque ullam vim habet ista repetitio praecedentis v0eabuli alioqui Plini usitatissima, nisi addatur aliud itaque lacuna videtur haustum esse aliquid ex iis quae de stilo Cicero dixerat pr0babile autem est eundem locum respexisse Pliniunt, de quo Quintilianus ire inmerito, inquit, M. Tullius de r. I33. 50 hunc optimum ejectorem ac mustistrum dicendi vocavit unde haec lim seripta fuisse suspicor, timor si utimus ac praestantissimus dicendi sector, timor emendiator
VIII 6, 2 In eni tum copiosum et estusum, ut ille superbissimus litulus modicus utque etiam demissus videretur conferantque se non dico illi veteres, Africani Achaici πυ- mantini, sed hi proximi Marii Sullae Pompeii, nolo prostredi onyius, infra Pallantis laudes iacebunt non debebat suspeeta esse Aldinae editionis Seriptura olim recepta conferant se misceantque nana miscendi verbum a posterioris aetatis seriptoribus, laxini a
Taeito, de conventu hominum diei constat. Plinius autem, quamvis l)raeter hunc locum, in qu altiorem stilum adsectavit, h0 signi sentia miscere non dixerit, tamen, ut hoc l0e0 post conferunt positimi est, ita aliis verbis illud addere consuevit, ut vim eorum augeat et aecuratius definiat V 8, 4 confundam misceamque VIII collessit et miscuit; an. 24, 1 iunxisti enim et miscuisti e contrario in Medistet 0diei scriptura conferantque se s0lenter dietum est que nam in tuli sententiarum nexu aut omittenda erat copula aut sortius esserenda. III 8, 1 Iidistin aliquando Clitumnum Ionteni parum probabile est sontem Clitumni fluminis, quem Plinius describit, ipsius fluminis nomine appellatum esse, quamquam non flumen solum sed laeum etiani Clitumnum dierum esse testantur Philargyrus in Verg. georg. II 4 Clitumnus et deus et lacus in Anibus Spoletinorum, ex quo bibenti pecora alba runt, et Isidorus orig. XIII 3, 6 Clitumnus lacus in Umbria maximos boves tonit laeum autem illi dixisse videntur quem Plinius gurgitem dieit, n0n 0nge illum qui deni a capite fluminis rem0tum porro Plinius sontem pr0pter magnam imaquae mox amplissimi fluminis naturam induere scribit verum tamen inde non sequitur nomen eleberrimi flumini ad 0ntem eius translatum esse . in hac praesertim descrip-
19쪽
tione, qua mira fluminis rigo deseribitur; sed scrip it Plinius Clitumni fontem deinde cum Aldina editi0ne seribendum est eluctatusque facilisurgitem, qui lato remi patescit purus et vitreus, non eluctatusque tiem facit umitem lato remio te. ut est in Medice e0dice nam et ordo descriptionis hoc postulat, ut primum gurgitem fieri dicatur, deinde gurgitis natura describatur, neque tam artisetosa elocutione in relativis sententiis utitur Plinius. Ib. g. 6 recte edidit Cortiu balineum Hispellates, quibus illiιm locum divus Augustus dono dedit, publice praebent, praebent et hospitium, quamquam nec Medicet odistis haec scriptura est, sicut ille putabat nam in eo omissum est et), neque Aldinae editionis, quae habet publice praebent et hospitium sed solet ita loqui linius, ut verbo ex pri0re parte sententiae repetito tum subiciat et, eum pariter illud ad utramque rem pertinere,
non gravius esse illud quod additur signifieat; neque enim augendi, sed aequandi potestatem habet et, ubi pro elium positum esse vulgo dicitur: es III 16, 3 amrotabat Caecina Paetus, maritus eius aestrotabat et lius V 14 1b), 5 1T, VII 11 4 VIII18, T. addam duo locos, in quibus et addendum est auctoritate librorum, VIII
21, 3 ddidi hunc ordinem me et et m. M add. in scribendo equi, ut necessitates voluptatibus, seria iucundis anteferrem, hoc est et in recitando et in seribend0 L 13, 1 idem enim nos, qui bene sentimus de homine, et set m. Α, add. M iudicaturi sumus si innocens est, sicut et et om M add. A vero et malo et, donec aliquid probetur, credo, oteritis absolvere. VIII 14, 6 Omnem denique senatorium morem, quod delissimum praecipiendi sienus, exemplis docebantur non Solum propter auctoritatem Seripturae, sed etiam propter sententiam verborum pro delissimum, quod X A vulgo receptum est, restituendum est
sidissimum, quod habet . de disserentia autem utriusque voeabuli quam multum inde ab antiquo temp0re quaesitum sit, dicere nihil attinet plerumque enim viri docti, sicut seri s0let in huius m0di quaestionibus, subtilis euiusdam diseriminis inveniendi studio quam auctoritate librorum se duci malia erunt quod aceidit etiam exi in Tae Agric. c. 19 p. 8, ubi delissimum non maiorem dem a Puteolano habet, quam hoc loco ab
Aldo sed cum delis pr0prie dicatur is qui dem habet aliis, et huic contrarium ins- stelis is qui dem n0 habet, dus autem is cui fides haberi debet et instilus eui des
habenda non est, adparet delis vel infdelis ad res transferri n0n posse, nisi quando eae pers0narum vicem induerint, sicut locutus est Plinius pan. 4b, 6 quippe in delis recti magister est metus: dus autem et i Udus de rebus non minus recte diei quam deh0minibus, pan. 49, 3 dissimam esse custodiam principis ipsius innocentiam ep. Ι , 16 gratia malorum tam inflda est quam ipsi pan 66, 3 infldum mure. VIII 1T , Anio, delicatissimus amnium rideoque adiacentibus villis velut invitatus
20쪽
retentusque, maona eae parte nemora quibu inumbratur et restit et rapuit subruit montes et decidelitium mole pluribus loci clausus, dum amiSSum iter quaerit, impulit tecta ac se super ruinus evexit atque intulit viderunt quos excelsioribus terris illa tempestas deprehendit tibi divitum oppuratus et stravem Supellectilem alibi instrumenta ruris, ibi boves aratra rectores , hic soluta et libera Grmenta atque inter haec arborum truncos aut villarum trabes atque culmina varie lateque fluitantia ac ne illa quidem loca malo vacaverunt, ad quae non ascendit amniis nam pro amne imber adsiduus et deiectis nubibus turbines.
ita hae partim ex is artim e Scribenda Sunt. quibus umbratur restit et rapuit , in quibus cum umbratur at Sum Sit, geminatum et quoque ex A reeipiendum est. deinde pr e exit in legitur eiecit, quod tamquam 1 0rtius dictum defendit Cortius sed ne distam minus aptum esse sertius vocabulum, cum Subiciatur id quod lenius est extulit, si eut adnotavit Doeringius, alienum h0 genus interpolationis est ab Aldo, frequens in Medi de libro, in quo similiter V 20, 3 deiecit seriptum est pro detrahit evehendi autem verbum, quod hae signitieatione nullus antiqui0rum dixit, usitatum est scriptoribus post Livium de iis quae longius de Deo Su progrediuntur, Liv. XXIX 34, 2 incaute se evehentes Massinissa excipiebat Plin. p. VI 16 6 nubes recenti spiritu evecta Tac. m. XII 6 XIV 2. sed interp0lationis suspicionem n0n fugiunt quae ino sequuntur, viderunt hi quos excelsioribus terris illa tempestus non deprehendit nam et demonstrativum pron0men ante relativum saepe mittit Plinius, et tempestas deprehendit bene dicitur sic, ut V 14 1b), T quae me stentem hic nuntius deprehendit VIII 4 T itaque reducta libertas rudes nos et inperitos deprehendit negationem autem n0 minus temere addidit Aldus VI II, 4 non potes ipse non laudari pro non potes ipse laudari 2b, 4 an cum suis non dubium pro an cum suis dubium. nio atque culmina, quae mittit II, inmerito spreverunt editores nam ut apte hoc loco commem0rantur culmina villarum, ita probabilis ausa non est, cur illa addidisse putemus Aldum, qui si offendisset in neutro fluitantia post trabes posito, sicut visum est edit0ribus, facilius et ad illius rati0nem magis consentaneum sui scribere uitantes aperta Medicet codicis eorruptela est in proximis, ac ne illa quidem mala vacaverunt quae, ubi integram Aldinae editionis scripturam accipere non dubitavi, quamquam ascendere cum accusativo casu non addita praepoSi
b9, 2. nam diversum a reliquis locis est quod hic dieitur amnis non adscendere ad edita l0ea et simile illi quod dixit an 61, 2 quantoque propius ad maynitudinem tuam adscenderint postrem deiectis praebuit II, pro quo non recte ab edit0ribus exis receptum est deiecti nam qui sint turbines nubibus deiecti vix intellegitur, sed aptissimum est ad vehementiam imbrium describendam ut simul cum nubibus caelo deiectis