De Polybii dicendi genere part. I ..

11쪽

Cap. I.

Do Polybii dicendi genere uniVerSo. Hac parte quasi summam Polybii el0cutionis proponere institui omissa quidem omni de singulis locis litigatione, ita tamen, ut, quae alii perperam intellexerunt, pro virili parte

corrigere Studeam. Erit autem hic ordo disputationis nostrae, ut primum de verborum copia eX ponamus, deinde pauca deformis Verborum addamus, denique artem declaremu8, qua P0lybius usus sit in verbis et adhibendis et componendis. Quamquam omnia Verba enumerare, quibus aut novis adscitis aut in n0vum sensum depravatis Polybius tam abhorrentem a nostris auribus reddidit orationem Suam, longum e8t et a consilio meo alienum: ea tamen attingemus, quae ad naturam atque indolem huius dictionis perspiciendam aliquid asserunt. Ac primum quidem vocabula e poetarum Sermone deprompta non pauca invenimu8, Velut αδηριτος 1, 2, 3, ατρεκης 1, 4, 9, alia sneque tamen adverbia αρχῆθεν πύμπαν λίαν hic numerare debebat L. p. 4, b). Quae Π0B USUrpavit, ut p0etarum luminibus eloeutionem suam adornaret, quod vi8um e8t Luetige0 p. 4 nam alienae sunt a Polybio tales festivitates), sed proprium est posterioris aetatis Scriptorum Sermonem merum miscere verbis poetici8, qu0niam deest diligentia et subtilitas in verbis eligendis neque repudiant l0nge petita, m0do rem illa declarent. Deinde verba militaria saepe occurrunt nimirum apud Script0rem paene militarem. Quorum magnam partem a Macedonica dialecto sumptam esse cum iam veteres grammaticid0cuerunt, tum re ipsa verisimile est. Pertinent ad hoc genu8 παρεπειλειν et παρεμβολη, quae saepi88ime leguntur

apud Polybium. Quod autem L. p. b hic rep0nit αγημα, id apud Xenoph0ntem quoque reperies duobus l0cis de Lac. rep. 11, 9. 13, 6), ubi 8ignificat cohortem praetoriam. E philosophorum sermone Polybium Verba quaedam ad0pta88e, quippe qui tam schola quam vita e8Set

1) Hoc tenendum est contra La Roche p. 14 sqq. , qui laudans Pol. 12, 26 vereor ne nimium tribuerit illi loco. Cf. Dind. praef. ad

12쪽

educatus, qui est qui miretur γ V0cabula θεωρηρια 6, 26, 10, χειρισμος 6, 12, 3, ζωηδόν 6, 6, 9, neque minus comp08 ita,

Velut σωματοποιειν, οχυροποιεῖσθO 1, 48, 4, ζυγοστατειν, ἐθελοκακειν 6, 15, b, κωλυσιεργεῖν ibid , ταχυναυτειν 1, 2b, 3 phil0sophorum, inprimis Peripateticorum aut Stoicorum linguam redolent. Romanorum denique per tot λ) annos consuetudinem agn08cere p0te 8 eX eiS, quae de lingua Latina sive volens sive invitus convertit in usum suum. Multa enim Verba Romanorum pr0pria plane expressit P0lybius Graecis litteris, quae res Luetigeo admodum nova atque inaudita videtur. Sed et Roman0rum ipsorum, qui Graece historia8 composu-

exempla inveniuntur in libro Sext0, velut πραέτωρ alia; Verb0 tamen attingamus 6, 24, b legi κεντυρίων, aliis locis δεκουρίων decurio, centuri0J; quae di8 erepantia, nisi tribuenda

est scribae cuiusdam neglegentiae, fortasse condonanda est Graecorum enuntiationi paullum declinanti a R0manorum consuetudine. At praeter ea, quae Romanas Scilicet res scribenti necessario recipienda erant, multa sive consilio ac rati0ne

sive ne8eius ipse quo m0do a Latina lingua transtulit ad Graecam. Sic καταγραφη 3, 40, 3 et καταγραφειν, Veteres καταλεγειν de eadem re, tamen 2, 24, 10 καταγραφαί est απογραφαί, album militare. θρίαμβος triumphus 1, 88, 6; προκοιτίαι eXcubiae 2, b, 6; διαβουλιον sive διαβουλια

Sch. ad hunc locum); σφιαία vexillum manus) 6, 33,9; ορνιθεία au8picium 6, 26, 4. ἐκφερειν, quod Luetige e Latino Sermone esse translatum 0pinatur p. 6), legitur iam apud Homerum Ιl. 23, 67b; διακλείειν - intercludere 1, 82, 13 τινί τι, 3, 10, 12 τινα ἐκλαὐανειν τους ελσμους καὶ νο-

μοις) putat diei 2, b9, 6) Luetige ad similitudinem verbi

Pol. p. 62 sqq. , qui multos locos contulit, quibus Polybius una cum Panaetio appellatur Scipionis et comes et doctor. 1) Dind. l. c. p. 62-6b. 2) Fabios Cinci0s dico, de quibus P0lybius ipse dicit: cf. 1, 14, 1 Teiisset Geseh. d. rom. Litt. R g 3T et 116 sq.), et eos, qui Carthaginiensibus faventes scripserunt de bellis Punicis, velut Philinum 1, 14, 1, Chaerean et Sosylum 3, 20, b.

13쪽

, excipere . At ubi invenit vir d0etus h leges excipere in Romanorum libris 3 Deinde μεταπορευεσθω de ulciscendo dictum minime eX verbo ,persequi ortum, cum Attici μετέρχεσθοα φονον dicere Soleant. κινεῖν - m0Vere scit. ca- Stra) 2, 54, 2; σ τερμονεῖν conterminare hoc enim apud Ammianum legimu8 γ προσκοπτειν offendere 1, 31, T. Ambigi deinde potest, num συνδιωκειν scriptum Sit Secundum illud , consequi aut συναγεσθω in secundum ,eogi fame spremi is). Neque ex Romanorum consuetudine fluxerunt ἐπὶ

τελος αγειν 6, 16, 3 ad finem perducere) et πέρας ἐπιτι- θενω τινί 1, 4l, 2 finem imponere), cum τέλος ἐπιτιθε-

νω inde ab Homero inveniatur, neque magiS καταλειπειν

tiv. ca8.) relinquere. Negandum denique est imitatum eum esse Romanorum consuetudinem dicendi in formula καν τι συμβῆ περι ηριας ανθρώ-ινον. Sic enim scrip8it 3, b, 8, non ανθρυλαίνου, quod unde coniecerit L. p. 6 vix intellegi p0teSt. Deinde verba composita saepissime adhibet Polybius, ubi verba simplicia satis rem declarare nobis videntur. Quod

neque per Se mirum est, si consideramus Latinos qu0que p08terioris aetatis scriptores vulgarem Serm0nem secutOS i numera multitudine verb0rum compositorum orationem molestiorem reddidisse. Cf. Act. Erlang. vol. I. p. 381 Sqq. Ac primum quidem Verb0rum cum duabus vel tribus praepositionibus compositorum adnotanda multitudo est. Apud Homerum

inveniuntur talia verba 62, apud Herod0tum 116, apud Τhucydidem 24b, apud P0lybium 341. Non igitur modum eXeedit Polybius, immo I hucydides pro magnitudine librorum

tantum non eXsuperat eum. Nec omnino multitudinem illorum decomp08itorum mirabitur quisquam, qui cogitavit uniu8 praep08itioni8 συν cum aliis praepositionibus et verbo c0m-p0sitae inveniri in texieis fere 880 exempla. Prona sciliceterat ad tales c0mpositiones Graecorum lingua λ). At est sane

13 Cf. etiam Rueder, liber die init metir als einer Prap08itiongu8ammungesetZten Verba im gi tech. Text des neven Testamentes. Gymn. Pr. Gumbinnen 1876, ubi invenis ex sacris libris collata de- composita magna cum diligentia atque explicata quam subtilissime.

14쪽

discrimen aliquod inter Polybium et pri0res. Cum enim illi, inprimis Thucydides, h0o modo res planius declarent, hic

onerat orationem tanta mole inutilium compositorum Φ). Amplificantur igitur verba p0ti88imum praep08itionibu8 κατα, παρα , συν, quibuS addere 1 0rta8Se p088is δια. Nec desunt exempla, ubi ἐπί, απο, ceterae praep08itiones insuper iunguntur cum verbis. Iam proferam eXempla:

καταρχειν, κατακολουθειν , κατονομα ειν, καθηγεμιόνες,

καταμελλειν, κατελπίζειν , κατεγγυαν , καταπυρπολεῖν, κατα- θαρρειν, καταπαυειν, καταρχεσθαι, καταπεριειναι , κατολιγωθειν, καταμεμφεσθαι , κατατραυματί ιν, κατακτασθαι, καταφερεσθαι , κατεργα εσθαι , καταπεροναν , κατειληλος, κατισχυειν, κατασιωπαν, κατακληρουχεῖσθαι, καταφανης, κα

λεειν , καταδιαιρεισθαι. συνθεωρεῖν, συνοραν, συνδιωκειν , συνεξακολουθειν, συναγκαζειν, συνεγγίζειν, συνεφιστανειν, συναθροίγιν, συνεξοριο ιουσθαι, συνανασωζειν, συμφευγειν, συναγανακτεῖν, συνδιατριβειν , συνυπακουειν, συμπαρειναι, συναισθανεσθαι, m/εταδιδοναι, συμφείθειν, συγχρῆσθαι, συνείκειν, συνυποκαίεσθαι, συσσω ιν, συριπανης, συναγελώζεσθαι , συνθεασθαι, συνεθίζειν, συναυξανειν , συνεπικυρουν, συνοξυ- νειν, συναναγκα ειν, συνδιαφυλMττειν , συγκατανευειν.

παρασιωπαν , παραδεικνυναι , παραβοηθειν setiam 1, 4b, I, ut Videtur), παρεφεδρευειν, παρορμαν, παρεπιδημειν,

παραφυλάττειν, παραιτεισθαι , παροξυνειν, παρεισαγειν Α, 21, 1, παρεπεσθαι , παρολιγωρειν, παραιρεισθαι, παρακατεχειν , παραίτιον , πα2ει απτειν , παρεμβαλεῖν , παρατη- ρειν, πGρεισιεναι, παρευτρεπίζεσθαι, παρομοιος , παραποδί-- 1ὶ Quod ut magis etiam perspiciatur, libro tertio ΠαποστΩλειν triginta fere locis legi moneo, ἐπαποστελλειν ἐξαποστ. Τ) Hn0 94, 6,

αποστέλλειν quattuor, στέλλειν ne uno quidem, nisi fallor στέλλεσθαι, celare 8b, T). Similiter simplicia πέμπειν, ηγεῖσθω, στρατοπεδευειν, βοηθειν, αγορευειν, αθροίγιν, ἐγγίζειν, ορῶν cedunt compositis ἐκπέμπειν, καθηγεῖσθω, καταστρατοπεδευειν, παραβοηθειν, προσαγορορε ιειν, συναθροίζειν , συνεγγί ιν, συνοραν. Cf. etiam οτι διο τι, μνω ἐπανω, απαξ καθαπαξ, αυTίκα παραυτίκα, ἔγγυς συνεγγυς.

15쪽

ζειν, παρομολογεῖν , παράλληλος, παρακομίζειν, παρανα

γινωσκειν.

διαφιέναι, διοργίζεσθαι, διαπεμπεσθαι s5, 102, 4),

διαπρεσβευεσθαι , διαπιστειν , διαπρυτανευειν, διακουειν, διασωζειν, διαναπαυειν, διαναστῆναι, διασφαλλεσθαι, δια- πιστευειν, διαλανθανειν, διαποστελλειν, διαπεραιο 60, διαναγινωσκω, διαπολεμεῖν, διαλημαίνεσθαι, δια μαρτανειν, διαδηλος, διωθεισθαι, διακατεχειν, διαγωνια ογ, διεμπιπτειν. ἐπαρχειν, ἐπελπίζειν , ἐπικρίνειν, ἐπαμυνειν, εὐμενειν,

Iam si rationem inquirimus, verbi Vim auget κατα, συνautem partim vim societatis habet, Velut in συνδιωκειν consequi, partim diligentius aliquid fieri signifieat, velut in συνθεωρειν e0BSiderare; deinde παρα pro natura et 0rigine Sua primum iuxta esse sive fieri quod indicatur verbo Significat, inde efficitur ea vis, qua insciis ceteris id fieri p0ssit declarare; es. παρεισαγειν 4, 18, 3. Saepenumero tamen ille sen-8u8 evane8cit; cf. 1, 19, 15, ubi idem παρεισαγειν Vim clandestini non habet. Ne hoe quidem abhorret a natura illius praep08itioni8, quod tum auget vim eorum Verborum, quibu8 indicatur par vel simile aliquid esse, velut παρισος 1, 28, 4, παροριο ιος 6, 3, 11, tum eorum, quae omittendi tacendive vim habent, velut παρουγωρειν 4, 46, b, παρασι αν 3, 4b, 11. Denique ei επί et δια intendunt verbi vim; es. ἐπαναγκα -

ζειν 1, ll, 12; διοργίζεσθαι 2, 8, 43. Non multum diversa ab his significati0 particularum απυ et προ; cs. ἀποτολμαν 2, 4b, 2, προφαίνεσθαι 2, 42, 2.

Hoc autem Saepissime apparet, ea cauSa commotum praeferre Scriptorem verbum comp08itum, quo facilius evitaret hiatum; cf. 12, 26,1 τους κοιμωμένους εν τω πολεμω διεγείρουσιν αἱ σαλπιγγες.

Nunc de formis et de syntaxi exceptis temporibus et m0di8 eXp0nemus quam brevissime, quamquam facilius hae in re e88e longum, dissicilius brevem. Sunt enim multa in promptu, Sed alio l0eo depromere instituimus, ne m0dum eX- cedamus huius tanquam prooemii n08tri.

16쪽

De formis verborum eadem fere diei p088unt, quae de librorum sacrorum sormis; tenendum tamen est omnia, quae illic pervulgata sunt atque tanquam uno ten0re leguntur, apud n08trum velut raraS maeulas adsper8a e88e orationi

in universum Sincerae.

δείς, quamobrem Di. ubique detrectavit Θ. Ceterum nota res ex Aristotelis usu est et in inscriptionibus inveniri inde a tertio saeculo ante Christum illam formam auctor est Bursianus harum rerum intellegens. Contra αυτις SaepiUS pro αυ- ως. Sed haec levi0ra, Velut πρωρρα, quod c0d A 1, 22 et cet. praebet Ηu. tenet, B e. Di. ubique πριορα e0rreXerunt), σαλ τιοτης 1, 4b, 13, quod retinet Hu., Di. eum deteri0ribus codd. σεικικτης, denique γίνεσθω, pr0 quo Di. et Seb. ubique γίγνεσθαι ses. Sch. S. V. rQν.). Augmentum dee8t inter

προεωθειτο Vult). Aor isti formae plerumque in a flectuntur contra priorum usum: προειλαντο 2, 61, 10, ἀπελίπαμεν

desinentes ubique Polybium praeferre, non tam accipiendum hoc e8t quam c0rrigendum. Pro αιμ enim quid aliud seribere p0tuit Polybius 2 AD L. αιεν pro ειαν praeferre eum dicere voluit 3 Quod autem plerumque minime ubique; es. 6, l4, 3 ἐπι ζητηο ειε; sic saepissime et propter hiatum et alias ob causas) sormas velut απορήσαι habet pr0 ἀπορη- χιε, D0n abhorret a ceterorum U8u; es. Κr. 30, 9, 1. Αor isti passivi eum c0mp0siti 1 0rmae in Polybii

Serm0nem irrepere coeperunt, Saepe παρεγενηθην, απεκριθην

non alienum prorsus a veteribus; es Plat.) Αle. II 149), ἐπειράθην sapud Τhueydidem hoc est molitus sum, επειρα- conatuS SUm , pro συγχρησθη νω denique 2, 32, 7, quod praebet Sch. , ex codice Regio Α Scribendum συγχρῆ- cf. Hu. et Di. ad i. l. ; cinx ντη i 2, 7, 4 pr0 σινεβη ἀπηντησε D. H. Plui. e0dem Sensu) aliaque. παρῆκαν l, 17, 8, εο ηκαν , ενεδωκαν etc. inveniuntur interdum apud veteres quoque, inprimis Euripidem, Dem0- Sthenem. Formas in νειν pro υνο saepius habet sei. 6, 21,

3 etc.), formam ἐνδιδεντες 6, 23, 11 pro ἐνδιδοντες c0niecit

17쪽

ἀποκτεινυι ore 2, 56, b, Sch. αποκτιννυναι λ). Numerale duo sectitur δυεῖν gen. et dat. ca8S., Unde

corrigendum esse apparet, quod Κr. dicit 24, 2, 3 , das sol tene δυεῖν angeblich nur fur den Gen ; es 3, 61, 12; 6, 27, 4; praeterea δνσί dat. ca8us 3, 42, 3. δεκαδυο 1, 42, 6 denique viX tenendum cum Hu., immo comprobanda Dindorsi emendatio δωδεκα Vel δυοκαίδεκα). Pluralis numerus nominum abStractorum adeo frequenter adhibitus est a Polybio, ut Atticorum u8um ae m0die is snes longe excederet '). Omitto θυμοι, βίοι, ἐννοιαι, δια- ληψεις; ωφελειω es. Dem. b, 8 τας ευποριας), --οριο, υπνοι, s οἶνοι), alia eiuSm0di quae pa88im inveniuntur etiam apud alios Scriptores, maxime phil080ph08. At primus scripsit

dubi0 propter hiatum utrumque δ). Adn0tandi deinceps loci, quibus Singularem modum praetulit Polybius. Saepissime enim hoc u8u venit in participiis, velut παν τυ λεγομενον Κr. 50, I, l) 3, 9, 1; παντο παραπῖπτον 3, 12, 6; παν το ν ποθεινυμενον 3, 12, 2;το λεγομενον 8, 2 l, 9; τὰ λεγομενα, το ρηθεν ete. promi8cue p0nuntur, ita tamen, ut multo pluribus locis legatur singularis modus talium participiorum. De casibus. Casum accu8ativum apud Polybium abs0lute p0ni notatu esse dignum videbatur Luettgeo sp. 12), qui tamen ut hunc usum probaret exempla asserens tria in-

1) Verborum formis καθιπιτάνω 3, 113, 3, ἀποκα, στα νω 3, 98, 9, παριστανιο 3, 96, 3 quando uti coeperint scriptores, exposuit Curtius in libro inser. ,Das grieehische Verbum . I , 2bT. 2) Cf. Κr. 44 3, 1 sqq.; Omnium maxime unus Isocrates amat illud genus distendi; of Bremi ad Isocr. orr. Excurs. VII; Rehd. ad

Dem. ind. S. V. Plurat.

18쪽

selix operam perdidit. Nam b, 93, 9, qu0d incredibile est, neglexit την ἐνδεχομενην επιστροφὴν pendere a participi 0 ποι σύμενος; deinde τας αρχας Sive τὴν de ν apud plurimos veterum dicitur, eSi autem accu8ativu8, quem rectius dixeris temporalem cf. Κr. 46, 3, 2); tertius denique l0eus b, 31, 3, ubi infinitivus ab80lute p08itus est, tam varias Virorum doctorum dubitationes movit, ut non tam exempli loco e88e 9088it quam ipse exemplis probari debeat ).Ca8u accusativo Polybius in temporibus declarandis non solum totum peractum tempus significat, per qu0d factum aliquid est Κr. 46, 3), Sed etiam temp0riS punctum, quo factum est aliquid, sicut 4, 68, 8 την εωθινην προῆγε mane

quod idem habet Diph. apud Athen. 226 Α. De πλεῖν θαλατταν 3, 40, 10; 4, 40, 8 ef Κr. 40, 6, 3,

cui ortum hoc videtur ex πλειν πλουν. Hue referendus Rccusativus, quem regit verbum eum δια et επί compositum, velut διανυειν την χώραν 2, 86, 9; επιπορευεσθαι τας πο-

λεις b, 27, 3. Optime autem defenditur Hulis chii c0niectura 9, 43, 3: αύξεται τὼ ρευμα, καθως αν πλείους διαφερωνταιτοπους pro καθ' ους, quam ip8e quae8t. II, 1 l) simili διαρ- ρειν pr0bare Studet, alio l000 4, 70, 7; denique εκριηρυεσθαι τας δυσχωρίας 3, 51, 2; προσεχειν τον λιμενα 2, 9, 2, ubi Be . coniecit προς τον λιμενα ses. Soph. Phil. 244). Notum ex veteribus illud καλος το σωμα. PolybiuS RH-tem saepissime dativum sic adhibet, velut βαθεῖς ταῖς φυ-

χαῖς 6, 24, 9; es 4, 8, 11; Α, 20, 7; b, 74, 3; 6, 22, 4, vel

praep0sitionibus utitur, inprimi S κατα cum accuS.; cf. 7, 10, 3. Multa verba Polybius primus ad sensum transitivum traduXit, Velut στρατηγεῖν τινα 9, 26, 6, de hominibus scilicet dictum; παρασπονδεῖν 1, I, 8; 4, 3, b; πραττειν πολιν Α, 16, 11 Gτοριετρειν τὴν δυναμ ν b, 80, 2; χορηγειν 3, 49, 1l,

alia multa. Illis autem adnumerandum e8t πολεμειν υνα 1,

16, 10 3, 4, 10), qu0d negant dixisse P0lybium alii fetiam

Di. et Hu.), concedunt alii Sch.). Quae res diiudicari non

19쪽

p0test tribus verbis; h0c saltem adm0nere satis habeo, illis loci8, quibus groλεμειν cum accusativo invenitur apud posteri0res, si credendum est Stephano, ad urbem pertinere, ut idem sit ac πολιορκεῖν oppugnare. Denique Polybius καταλαλειν τινα dicit 3, 90, 6, quod multum abhorret a veterum dictione. Ea verba, quibus animi affectus significatur, accusativum

regunt Κr. 46, 10), velut αναθυεσθαί τι 4, 7, 6 Similia; cs. 3, 63, 8; b, 42, 2; b, 87, l; etiam 3, 82, 4 φυλαττεσθαι καὶ

προσεχειν το πλῆθος των ἱππεων sic explicandum; verbis απελπίζειν et απογινωσκειν et accusativus et genetivus conceden

48, 1. Adiectiva autem Sequuntur analogiam Verborum, ut κατοκνοβος, καταπλαγης τι 1, 39, 12; 3, 40, 1; 3, 107, ib. Pro genetivo 8aepe praepositiones, p0ti88imum κατα c. aestus. adhibet Polybius; ef 3, 113, l; 3, 11 4, 8 11 κατα τον ηλιον ανατολη; 14, 26, 4 τῆς κατα ηλιον ανατολῆς; 1, 7, 12 δια τῆς εἰς ἐκείνους τι μωρίας; 1, 16, 1 των Irερὶ

' Ἀππιον, προτερφιατων. Sic explanandum et vero defendendum 10, 37, 2, cf. 10, 47, T. Eodem modo παρα praepositio in8uper additur genetivo, velut 3, 146, 3 παρωξννε τυυς παρ αυτον στρατιμας; 3, 70, 4; 3, 75, 3; δ, 78, 6;n0n multum dissert 3, 1lb, 4; es. Dem. 12, 5 et. Relid. ad

Dem. S. V. παρα; etiam 3, T, 2 defendi p0test. Creberrimus est autem hic usus antecedente artistulo το Sive τα; cf. 1,b6, 1 τα κατα τον στολον; 9, 3b, 3 τα κατὰ τους 'Eλληνας, quibus ambagibus non 80lum id agebat, ut evitaret plurium genetivorum concursum, quod opinatur Sch. S. V. κατα , Sed etiam hiatum effugere studebat.

De genetivo temporali πολλων χρονων 3, 85, 9; 3, 90, 7 cf. Κr. 47, 2, 3, de genetivo obiectivo της χωρας βο/ θεια eundem 4T, I, 5. Multus autem est Polybius in usurpando genetiv0 partitiv0 4, 70, 1 τῆ τρίτη των ωεροπιν, ut hiatum eVitaret, τους ευπετεῖς των σαγων 2, 28, 7; 4, 21, 7; 6, 48, 3; 7, 11, 3 Κr. 47, 28, 1 et 2). H0c deinde notum eX veteribu8, Τhucydide potissimum, quod a neutro adiectivi Vel partieipii pendet genetivus; cf. 1, 1, 4 τὼ παραδοξον των πραξεων, 1, 4, 1 Κr. 43, 4, 27 Sq.). Ab adverbiis qu0que pendet eiusmodi genetivus; es. 5, 75,8 κατα βραχυ συνηθροικὼς των ατι-ων; 6,b8,1 Κr.

20쪽

6s, 8, 3J. Neglegenti0rem autem esse Polybium in collocatione genetivi partitivi agnosces ex 2, 20, Α τους ἄρτι των νεων ν ωντας , 3, 67, 2; 7, 12, 2; 8, 37, 7; Κr. 47, 9, 1l; Thuc. 6, 102. Multa deinceps verba Polybius primus cum

genetivo coniunxit similitudinem veterum secutus neque abhorrens a ratione linguae, sicut σπευδειν τινος 2, 34, 1 8ecundum ἐπιθυμιειν, στοχα σθαί τινος); καθικνεισωχι Α, 50,

10; διατρεπε ιν b, 4, 10; διακλείειν b, 54, 10; χωρίζεσθO b, 111, 2; ἀπολογεῖσθαί τινος dubium 7, 13, 4, et 9, 32, 12

vel aliud eiusmodi participium put0, es. 9, 31, 6; 9, 39, 7. Deinde κατεπείγεσθαί τινος b, 37, l0 Secundum δεισθαι); ευπορεῖσθω et cum genetivo et cum dativo coniungitur; cf. 1, 17, 2; l, 66, b; 1, 72, 6; b, 43, 8; πιστευεσθει τινος 6, 6b, 13; 28, 5b, 6 secundum αξιουν τινα τινος S. τιμαν); ἐσχατευειν τινος 4, TI, 8; denique ἐγγίζειν Α, 62, 5 etiam 6, 4l, 1 Sanum) cum genetivo coniungitur, cuius anal0giam defendit συναπτειν των πολεμιων 3, 83, 6. In adiectivis quoque et partiet piis construendis aliquantum pr01Reit Polybius. Sicut enim ἄρμοζων coniungit cum genetiVO, Velut τοις ὁρμο 0νοι λογοις τῆς πρύζεως l, 44, 1; 3, 18, 1 scis Hu quae8t I p. 19), eodem modo παραπλησιος τινος invenitur 2, 6b, 11 Be. prave immutavit tradita verba) et 1, 23, 6 οἰκειος τινος 2, 64, 3); es t r. 48, 13, 10. Dati v 0 loeali liberius utitur P0lybius; cf. 4, 14, 6 τως

παρωρειαις ποι μασθαι τον κίνδυνον, in80litum apud veteres aut p0etarum proprium Hu. quaest. I p. 19; Κr. 48, I, 2). Ceterum minus offendis in dativis pendentibus a verbis cum ἐν 8. ἐπί praepositionibus compositis, velut ἐπιπεινεσθαι το -

ποις l, 59, 9; similia invenis 3, 88, 1; 3, 92, 6; 4, 72, t.

Eodem modo dativo non addita praepositione ἐν utitur ad Spatium temporis, intra quod aliquid accidit, significandum, sicut 4, 32, 8 οπερ ἐδη πλεονακις αντοις συνέβη ΙΓαθειν ου πανυ πολλαῖς χρονοις, es. 5, 90, 3, quibus locis in8erendum esse ἐν putat Herilinus, qui vir doctus nuper magnam e0piam coniecturarum utilium et inutilium, quales plures e88evidentur, effudit per Polybii libros es. N. Jahrb. f. Phil. u. Pad. 1877, 11b, 1 p. 33 sq.). Inseruit idem 1, 1, 5 Hu. invitis libris optimis, ut aequaret orationem cum l0e0 8imillimo 6, 1, 3. Sed quamquam fere eisdem verbis utititur de eadem