장음표시 사용
61쪽
lum est monum tum, quo vel in Episcopum Aqui- Ianum vel in Archipresbyteros Amiternenses inflictis fuisse noscamus a Romanis Pontificibus Ecclesiasti eas poenas . Id mihi argumentri est , Archipresbyteros Amiternenses , sicuti ex propria voluntate, non ex aliquo Apostolicae Sed is decreto Reatinis Episcopis, superiori tempore se subdiderant, ita in sua libertate positum esse censuisse , iterum a Reatinis in Aqui- Ianorum Antistitam jura transire. Idque ipsum a Rommanis Pontificibus tandem cognitum in caulla fuisse, cu hunc transitum tolerarent. Tolerarent, inquam ; Eorum enim diplomata, quibus monentur Eeclesiastici viri, populusque Furconiensis Eccletiae, ut, quem Furcontem iem venerati hactenus fuerant, Aquilanum Episcopumi posterum dicerent, colerentque, lego i . Quibus vero Amiternenses juberentur, ut, quemadmodum Reatlaum Episcopum ante coluerant, ita Agu lanum deinceps venerarentur , non lego et multoque
minus, quod ipsa etiam oppida etsi plerisque incolis destituta censerentur imposterum este in Aquilana Dioecesi.
XXXVII. Hoc primum, ex quo aliud sequitur ad eamdem rem non minoris ponderis argumentum. Si enim nulla impetrata a Summis Pontificibus facultat', putaverunt Archipresbyteri Amiternenses sibi licere, r bus Ecelesiae compositis,Summis ipsis Pontificibus in Q aditione quiete degentibus, ab Episcopo Reatino deficere, & cum Aquilano de certis pactis , & conditionibus eonvenire, antequam se suasque Ecclesias ejusdem ju
risdictioni permitterent a et negabimus fieri ante1
62쪽
miternensium olina auctoritas& iue isdictio in suas Beelesas.
potuisse , ut eodem modo cum Episcopo Reatino convenerint , quo tempore Romani Pontifices angustiis pressi hae illaeque vagi nulla certa sede discurrerent XXXVIII. Sed id ipsum videntur clarius evincere eadem pacta , conditionesque ab Archipresbyteris Amiternentibus initae cum Episcopo Aquilano Berardo . Clare liquet ex iis Archipresbyteros Amiternenses antequam cum populo Aquilam habitatum venirent , ma
gnam , & quasi Episcopalem exercuisse in suis Ecclesiis auctoritatem , & jurisdietionem in Clericos, in
Canonicos , in Capellanos, in Presbyteros, populum que sibi subiectum : eamque tantam, ut in aliarum Di Oe cesium Archipresbyteris parem frustra requiras: Edeo ut cum eadem Aquilano Episcopo confirmanda propOsita primum fuit, de ea non immerito visus sit dubi
tare i . Cum probabilitatis fines excedat, tanta hac juri se
desecturi, molesti s afficerentur , certe apud Summum Pontificem . ad quem Reatinum eumdem Episcopum cognoscebant provocatu rum ζ Ideoque unum ex pactis fuit in Item .sndoι, o promitto D. Aqui essis destη re Fulsas, PraeIator, capitula , ct Gericos quo dam Amiterni suis ex Us ab omni sexatione , quam D. Discopus Res stinus faceret quibus ita respondit Berardus Aqhilanus Episcopus. Dummodo praegentur nobis quae praestiterum Osops Reatino e GD- per bis μι, qaomodo placet - Ηaee ne Apehi presbyteri Amiternenses , si 'Summi Pontificis intereississet auctoritas in hoc transitu c 1 3 Consule Antinorium ιib. Ioud. cap. IV. , ubi legere est pag. g. hujusmodi pacta cum Berardo Episcopo Aquilano, ejusdemque assensum aliquando his verbis eonceptum in Placet, F ρ' Fetur IIquide, di rationabilirer in Placet, dummodo fuerit tau co suetudo comprobora Disis omnibus eo uetudiat s hie pstii, θ ο ' nibus ollis jaribus approbatis , ει consuetis in PIacet fuerit rotist uabiliter , ct ιiquide probata triis consuetudo in Placet, dummodo pro
hetur , quod habratur en consuetadine approbata, eae canonico oec. Nec miraberis, si ea consideraveris , quae pacta hujusmodi conti nebant. Non erit importunum hue aliqua adducere. Iιem . . . . Subdit CanonicI ct capessau eomeniantur eoram Prα-
63쪽
sibus; superest , ut consecuti eam fuerint ab Episcopis Reatinis, cum quibus de his ipsis pactis convenire probabilissime debuerunt. Quemadmodum vero assensum facilem a Reatinis Episcopis consequi potuerunt
quocumque enim modo res ageretur, ampliori semper eorum auctoritati, jurisdictionique favebat J : probabile ne reputabimus Summos Pontifices iis ipsis pactis eadem facilitate assensuros fuisse, si ex eorum au'H eho
nctiorum consuevertiae rem uere subditor, Casto. cos, Ger eos, ct ca
ptae , immune1 - -αι praestatione decimarum, mortuorum Felsamentorum , G cathedratic . Respondit Ge.
64쪽
Ad innipho Ra. Dataua hujus nominis prunu in Ieda Reati as sufficitur. Quamdiu sede.
istoritate Reatinae unita fuisset Amiternensis Ecclesia PHaec de acquisito Reatinorum Episcoporum jure supra Ecclesias Amiternenses r Quae de amisto referri possent, ex dictis facile colligentur. Redeo ad seriem. XXXIX. Adin ulphum adhuc in vivis suisse anno Iao9 ex actis cognoscimus in tabulario Reatino aia servatis teste Naudaeo:& vitam ad plures fortasse protraxit . Prima enim, quae in eodem tabulario occurrunt de Raynaldo, qui in eadem Cathedra Adinulpho proximus sedit, annum con notant Iai 6 I). Raynaldum hunc Ughellius memorat ad annum usque Iaas Ex tabulario vero Reatino ejusdem acta nobis Naudaeus insinuat ab anno Iais ad annum Ia 33 2 . Hinc Odonem illum , quem in hae serie ad annum Ias Ughellius statuit, nullo proposito monumento, rem vendum facile intelliget, qui duos in eadem sede eodem tempore Episcopos componi non posse concesserit. Fortasse aliis eam temporibus odo hic occupavit. Ex sola vero divinatione eum ego certe nulli bistatuam. Raynaldum eadem auctoritate Amiternensibus praesuisse , qua sibi superiores Episcopi, ex ea colligo iacultate, quam anno Iaao quibusdam Dominis oppidi Campanisa secit Templi aedificandi in honorem B. Uirginis in eo loco, quem incolae Podium Verulum dicunt in eadem Amiterna Dioecesi r ). XXXX. Quandoquidem adla. Raynaldi non excedunt annum Ia 33 : Eodemque Gregorius IX P. M. Raynerium in suis literis memorat, consequens est , ut annus ille Raynesdo postremus , Raynerio vero primus fuerit in hae sede . Raynerio Raynerium Ugheblius suifiait ex ea lite, quam anno I 2M eidem Bonus comes Reatinae urbis Praetor intendit de equo , cui
65쪽
Raynerius insederat, eum primum urbem ingressus emquem sibi debitum ex antiquo more idem Praetos con .
arguat Episcopum a tempore non admodum multo , sequitur, ab eo fuisse diversu in , qui Ecclesiam hane administrandam suscepit anno Ia 33. Ad alterum vero ab altero distinguendum non est, quod ad eam quaestionem e fugiat Ughellius E satis enim utrumque di. scriminat Ioannes Episcopus, qui, cum huic Ecclesiae I --Rε praeesset anno Ia 36., infert necessario , eum Rayne- .rium , qui anno II 33 hane Ecclesiam administrabat, tertio υιhellia eis alium ab eo, qui eidem moderabatur anno 1 avis auo.zzinia A tenebris, in quibus hactenus hic Ioannes Di ais medius. pus jacuit, in lucem iterum prodit ex quadam donatione , quam Ioannes nescio quis Saxius Reatinus so. cit huic Ecclesiae eo anno , in qua inter caetera haec leguntur in Vobis Domine I Episcose Reatine reri enti
proturatorio nomine stro Ecelesia Reatina j, duas pies omnium rerum mearu sabili ubicumque funt , Oeum omnibus hominibus desuper Baisitantibus refertaro u fructibus i arum rerum xoto tempore vitae meae die 9 Mensis August Indictione In anno X Gregorii P. IX. a). Porro per initialem eam literam I Ioannem siguificari in extima donationis ejusdem
fronte recentiori quidem, sed tamen antiqua manu notatum est. Raynerius II Cathedram hane implere diu non potuit. Anno enim sequenti Iaso septimo Idus Martii paucis mensibus interjectis Ra ridum hujus nominis II jam in ea sedentem ejusdem decreta testantur, quae ad componendos Canonicorum , &Cleri mores ab eodem tunc edita in Tabulario ejus Ecclesiae etiam num asservantur 3 .H a XXXXI.
66쪽
ab Ughellio iasaria potitusuum. XXX non stit Epikoρ
XXXXI. Inferre licet ex his, locum hic esse non posse F. illi Domitius Orinis Praedicasorum , quem post hanc Ecclesiam aliquot annis adininistratam eum senio jam pulsaretur, a Pontifice Romano tam quam emeritum militem missionem impetravisse a soras narrat Ughellius auctoritate Marini de Ebulo: eaque obtenta alacritate Uenum rediisse ad Claus sibi, Deoque victurum. Si eniIn anno Ia 9 Rayne rius: Si anno raso Raynaldus, quis locus F. Domini co t Anno ia33 hunc Episcopum faciunt Fontana, ScCavallerius, fortasse , quod anno IIIo statui non , posse animadverterint. Cum vero nullum proserant , quo id comprobent, monumentum: nec multo ante, scilicet anno Ia 33 noscamus huic Ecclesiae praese mimsuisse Raynerium et nec multo post , anno scilieet ia36 Ioannem habeamus Reatinum Episcopum: Nulla praeterea quotquot a me investigari diligentissime potuerunt in Ordine Pnedicatorum antiquissima monumenta F. ullum Dominicum Reatinum Episcopum memo- Tent , cum iis convenire non possum . Crediderim p tius praeclaris suis virtutibus meruisse Dominicum, ut Raynerio II vita deiuncto vel anno Ia 9 ad finem , aut Iaso ad initium, ad hanc insulam eodem anno ab Innocentio IU Summo Pontifice vocaretur. Sed eum vel reluctantem studio modestiae,vel excusantem senii neeessitatem locum reliquisse Raynaldo r & hane eam suisse missionem , quam Marino de Ebulo auctore a Summo Pontifiee impetravisse Dominieum, Ughesetius narrat.
XXXXII. Ad annum la99 Aldobranisum inter Reatinos Episcopos collocandum monent ex immortalis memoriae viro Abbate Cannetio eruditissimi viri Abbas Mittarellius , & Costadonius Canaaldulenses IJ. Cum enim Cannetius sermonem haberet de il-
67쪽
6 Ilustri S. Marci Florentino coenobio condito a Monachis
S vestrinis, & de primo ejus Templi lapide jacto in
fundamenta a Francisco Monald chio Balneoregiensi tunc Episeopo Florentino die octava Martii ejus annira 99 Indid ione XII Pontifieatus Bonifaeti VIII anno quinto, inter ceteros, qui honestandae pompae eaussa unc aderant, Aldobrandinum etiam Reatinum Episcopum numerat : de quo , inquiunt laudati doctissimi ubri , σltum Uebellii AE enitum . Idque ex monumentis antiquis, quae in bibliotheca S. Marci nunc ordinis Prae
dicatorum asservantur. Eo tamen annu atque mense
Reatinam regebat Ecclesiam Berardua, sive Bernardus a Podia Lucensis ad hane sedem a Boni facio VIII ab Anconitana traduehus anno Ia96 , ut ex tabulis Ua.
ticanis probat Ughellius. Berardo hoc ipso anno Ia99e vivis erepto suffectus suit in Reatina sede Iaeobin Paganus septimo Kal. Octobris ejusdem anni iisdem Vaticanis tabulis apud eumdem Ughellium testibus: Proindeque locus nullus AldObrandino remanet v cuus . Quid igitur Adverto eo anno Ia99 Aretinae Ecclesiae praemisse Ede,randinum Ilium Comitis Guis Si de Romena virum in paucis egregium, de quo hystorici praesertim Rubeus 4L Joannes Villanius satis multa. Hune ego eum fuisse Episcopum minime dubito , qui Florentino Episcopo Monaidesellio Sancti Marci Templum inauguranti caussa honoris adstiterit, dictusque oscitatione Seriptoris fuerit Alribrand nux Episcopus Reatinus, cum scribi, vel legi debuisset II brandinus Di opus Aretinus: Nisi forte dioer tur Ildebrandinus , & Aldebrandinus utroque modo. XXXXIII. Tres recenset Ughellius in Reatina Sede sibi ordine succedentes eodem Ludosui nomine Episcopos: Quorum primum de AlWha is nefaria sceleratorum hominu vi conspiratione peremptum narrat
anno I I99. AIterum dictum OGI Colae de Bonaventura:
68쪽
6atura , cum esset Canonicus Aquilanus eidem eo ipso anno suffectum hane Ecclesiam ad annum I AO3 princuravita . Tertium demum de Theodenariis post se- eundum hule ipsi Ecclesiae praesectum vitam ad annum i 436 protraxisse. Non unum est, in quo einendan dus videtur Ughellius. Imprimis sacrilegam Ludo-Ρψ ei Episcopi eaedem non contigisse anno ia oo. , secla..isi nomina 4397 dIe nona Februarii, monumentum habemus cer-ypi .'p' tum in codice per publicum Urbis Reatinae, ut vo
lueeedentea S . cant, Cancellarium eo I plo tempore accurate conlcri-
decim. -to e 1 . Meundo suilectum eidem suisse alterum eius is . dem nominis Ludovicum , non anno I 399, sed eo ipsis 1397 Novembri mense, in eodem codice legimus additumque in eo praeterea, die ejus mensis decima octava ejusdem anni Sacrum majori ritu in Templo principe celebratum pro gratiarum actione , guod Lindoieus de Theodenariis fuisset. noviter erratur Est
seopus Reatinus χ . Quod ipsum publicae docent
Romanae tabulae, in quibus ad annum i or fides fit, Ludovicum Episcopum Reatinum a Bonifacio IX in ea sede locatum anno Pontificatus ejus VIII fusisse commune fervitium 3 . Cum enim Bonifactus IxPetri sede in implendam acceperit anno I 389, annus ejusdem octavus in annum cadit 1397 . . Tertio, Ex uno duos ita conflavit Ughellius, ut alter exceperit alterum: cum tamen unus fuerit ex nobilissima Theo-
denaria familia.. Unum non duos suisse liquet ex ejus familiae monumentis antiquis , eiusdemque arbore ge nealogiea, in qua: Ludovici Gehi Coω de Bonaven- iura DE THEODENARIIS legitur ex Aquilano Rea tinus Episcopus anno I 397 . Alterum ab altero propterea distinxit Ughellius, quod familiam Gebi Cotie
69쪽
de Bonaventura diversam a Theodenaria erediderit, Id autem salsum eise, laudata imonumenta significant. De hoc cum in Aquilanis, tum in Reatinis agit Ughellius ; sed utrobique oscitanter. In Aquilanis eum asserit factum Episeopum ejus Ecclesiae anno i 388 Bonifacio IX Summo Pontifice e cum tamen Bonifacius non nisi anno sequenti quarto nonas Novembris ad Romanam Sedem evaserit i . In Reatinis immemor horum ipsiorum affirmat huic Ecclesiae fiui sis praesectum anno l399, cum esset Canonicus non Episcopus Aqui lanus . Erit , ut puto veritati conῆrmius, si dicamus , ex Canonico Reatino factum Episcopum Aquilanum probabiliter ab Urbano VI anno I 388 : Reatinum ex Aquilano a Bonifacio IX anno I 397 : quod , si constans sibi esse velit, ipse non negabit Ughellius et . In antiquo Pontificum Aquilanorum catalogo Ludovici
hujus nulla legitur mentio Cujus silentii illud
in caussa esse debuit, quod , Aquilana Cathedra per rardum primo, postea per Iacobum de Rodio, qui Clementis VII, M Benedicti XIII Pseudopontificum erant a partibus, occupata, locus iis Epistopis talanon potuit, qui Urbanum, & Bonifacium veneraban
XXXXIV. De Ioanne Cardinali Columna non a I...uti c. tis sibi constare videtur Ughellius. Etsi enim in hac ευηR tinata. eum serie ita cum aliis Episcopis recensium t s , ut tamen fateatur ingenue, Ecclesiam hane fuisse iIli a strator 'Sixto IU Summo Pontifice commissam , ut eam administratoris perpetui nomine regeret: Alibi tamen Reaia clino ziz. tinum
c 3 Ad hunc inter Rε ti sum. in sua serie LIII.
70쪽
tinum eum Episcopum dieit si Eeelesiam hane ad
minimasse certissimum est: Episcopum minime fuisse, sepulchralis declarat lapis in Templo Sanctorum Apo- . stolorum, in quo Diaconus solum dicitur Cardinalis . Eo autem Reatinam Ecclesiam administrante Alexander VI P. M. Civitatem Ducalem cum aliquot oppidis avulsam a Reatina Dioeeesi Episcopali honore donavit anno 1 Ioa . Quod eum Ioannes, qui tum aberat in Sicilia, tulisset aegerrime, Alexandro defundis , impetravit a Julio II, ut ea Civitas honore Episeopali spoliata Reatinae restitueretur Ecclesiae anno ISOS. Sed cum Ioannes quoque paucos post annos mortem occubuisset, Iulius eamdem Civitatem ad honorem iterum Episcopalis Cathedrae elevavit anno II 8, ID cobo Alpharidio novo Episcopo constituto. Quandoquidem vero Ioannes egregius quidem fuit huius Ec-ciesiae administrator, non autem Episcopus , in Episcoporum serie non censeo collocandum.
XXXXV. Ex Ioannis obitu anno Iso8 Pompeio lex eadem nobilimma Columnensium familia in hac sede factus est locus, de quo satis multa Ughellius,& multo plura Cimonius. Pompejo a Iulio II Summo
Pontifice cum ceteris omnibus hoe etiam Sacerdotio spoliato anno 33ia , sunt qui Guillelmum Cardinalem Brisonettum in trudant, & rem na narrant. Brisonet- tum, quod Pisanum Conciliabulum contra Iulium acerrime promovisset, & ab eo ad Ludovicum II Regem Galliae defecisset, inter schismaticos idem Inlius aman daverat , Praenestinoque Pontificatu deiecerat die octobris vigesima quarta anni isti. Iulio defuncto die Viges ma prima Februarii rat 3, & Leone X ad Apost dicam sedem evecto die Martii undecima ejusdem anni, Brisonetius aliorum Cardinalium, qni in eidem