Geographia Africae Herodotea

171쪽

sulae nomen profiteri deprehenditur dubium tamen non est, quin uterque insulam Phla innuat p. siquidem non nisi una insula in isto lacu fuisse narratur. Vniuerse autem de hac insula teneamus, eiusdem nominis me riam non ni fimi RODOTO nos debere, et, qui ex hoc illud sumsit, STE-P1 AN BYZANT1N0, confundente insulam nostram cum Phila insula, quae sui in Aethiopia haud longe ab Aegypti termino australi. Palmis resertam esse hanc insulam e sΗAWIop discimus, qui et narrationem de earum in hac insula origine subiicit

Eorum situs etfnes.' Mach bin finitimi dicuntur HERODOTO Aufenses, οἰχυσεις, Tritonidem paludem ab occidente accolentes, ita ut inter utramque gentem fluuius Triton fluat Haec HERODOTV lib V. cap. I 8 o. Verum hic relegenda sunt, quae de Tritone fluuio obseruata sunt paragrapho superiori.

a. Tractus Libyae belluosus.

Hactenus de tractu Libyae maritimo orientali. supra eum commemoratur HERODoaeo Tractus

172쪽

pag . ab hominibus non habitatus, quoniam eris maiorem in nodum abundabat. Exiguam tamen eius partem tenuisse GARAMANTEs exHκRODOTI lib. IV. cap. 74. Dparet.

Iam ad interiora nos ducit HERODOΥVs, et ea, quae sunt supra tradsum Libyae helluosum . e supercilium illud bubulosum, quod a Thebis A gyptiis usque ad Herculis columnas, quas dicunt HERODOT. lib. IV. cap. 8 i. adeoqv. extra illuc cap. 850 porrigitur, describit. Cuius quidem tractus uniuersalem descriptionem cum iam supra exhibuerimus, Vid. Detineat opusc. I. 3. Pag. . . eam hic nolumus repetere. Iam vero de singulis bilibus, qui in eodem HS RODOTO memorantur deque eorum incolis fusius exp*situri sumus.

g. LIV. Q Ammonii in colle primo Solis fons, Primi a Thebis decem dierum itinere, infractu sabuloso et tumuloso, Auctore nostro teste h),

habi-M Ita fere et L1Nxvs Hist. at lib. V. cap. 9. Illi enitri l. c. Ammonis oraculum a Memphi duodecim dierum iter abesse dicitur.

173쪽

Aegyptios e , appellaticiunt Boc HARΥvis

Ammoniorum nomen a Chamo, Noach filio, deducit, quem a patre in Africae steriles arenas a legatum, cibique per multa secula sub nomine I uis Ham sine Hammonis gycultum esse docere conatur. Quod tamen extremo quasi digito attigisse

sufficiat, siquidem talia nimis dubia ut incerta sunt. Ammonios ab Aegyptiis et Aethiopibus originem suam trahere Auctor est HERODOΥvs lib. II cap. a. Vtrum vero populosa gens fuerint Ammonii, an non non omnino liquet eos t me regi paruisse et bella contra alias nationes

o Ammoni saepius memorati HERODOTO v. c. lib. II cap. a. lib. I l. cap. 7.d De Ioue Hammone dissertationem scripsit AEGIDI S STRAUCHIVs, qua probare tentat, Hammonem diuersum non esse a Chamo, oaehi filio. o Vid. HERODOT. lib. II cap. a. f Phales lib. I. cap. I. g. 14. pag. s. D. g Ammonis nomen notissimum fuisse in Arabia et in omni Africa doceant Arabiae fluuius Ammon, PLIN. Hist. Nat lib L cap. 8o Ammonium promontorium. PTOLEM. lib. V. cap. 7. Ammonii populi, PLIN. l. c. ΑΜΜoNIs urbs ad Cinyphum fluvium in Africa propria: PTOLRN. lib. IV. cap. s. Ammoniaca urbs in Marmaricasequae et Paraetonium , STRABO lib. XVII. yAmmonis delubrum in infitia Meroe PNIN. lib. VI. cap. 29). Africa etiam omnis ab Ammoniaca

regione, HERODOTO memorata, et oraculo,

toto terrarum orbe celeberrimo Ammonis dicta est.

174쪽

13a Geographiae Afrisae

uis Ammoni, de quo vide ΗΕRODΟΥ. lib. II. cap. 42. coli. lib. IV cap. 8I nunc superesse reserunt peregrini, Meccam euntes, et vocant locum Hebaeh-hir a mole lapidum hx ipsius autem oraculi antiqui origines exponit HERODOTus lib. II. p. 54 seqq in Ammonios, quos ad Marmaricam reuocandos esse dubio caret, POMPONIV MEL A i una cum Sosis fonte, qui Ammoniorum erat, in Cyrenaica prouincia ponit improprie tamen Cyrenaicam ad Carabathmum usque extendit LUCANV tacemus qui nunc Syrtibus finitimum dicit Ammonema , unc Garamantibus an . Vrbs Ammon HERODOΥo praeterita Nec sane est, quod mireris, Auctorem nostruit istam

urbem, siue τας ἐπικαλουμενας μαωνος πολεις, ab

Ammone dictas urbes, uti dixit DIODORUS n , silentio praetermisisse. Hinc enim diei iter aberat lucus et templum Ammoni sacrum e), de quo loquitur HERODOΥvs Vrbis sane mentionem in iecisset, si finitimum illi fuisset Ammonis templum. Regionis, quae templo isti contermina erat, descriptionem dedit HERODOTVS nullam, exceptis iis A Uid GnAΜΜAva Africa illustrata pag. I .i cui iungendus Is Vossius ad Melae a. s. pag. D seqq. situm templi Ammonis exponens. En Lib. I. cap. 3.

175쪽

Extra hanc ακροπολιν ponitur a criptore Siculo. Solis fons, σε κρηνη Move, quem properam qmonios esse HERODOΥVs tradit simpliciter ν, Hicce sons, referentem ERODOTO, sub diluculum tepet, tempore sori repleti h. e. die progrediente et quidem pro horarum succedentium ratione, DIODOR. lib. XVII pag. Sas. p. 589. B. frigescit, sub meridiem valde frigidus est. Declinante autem in vesperam die frigus imittitur ad occasum usque solis, mox tepescit, tunc magis atque magis seruescens media nocte exaestudi denique post mediam noctem ad auroram usque refrigesecit, Ita sere Herodotus de Solis fonte, certis diei horis mirabiliter se vastante q).

176쪽

Ab Ammoniis desemd erum iter versus occis dentem ulter collis salinus asat, Ammonio similis. Ihidem aqua fontana memoratur hominbhus circumhabitantibus. Celebrata etiam bona d 6ylorum copia ab qua reserta est, regi . Qua-xum ψlligi*ndarum gr/tia hodieque in hanc regionem ater faciunt Africani quidam in primis Arain hum, Libyam peruagantium ii, qui Lebetes vincanturi Vi MARMO L. Vom. III pag. 3. . Quod ad situm Augilae attinet. hoc nomine Insignitur collis iste ea LEON AFRICANO Nilo in quadringentesimo quinquagesimo suario distare, sita autem eidem perhibetui ea via pub- Isca, quae e Mauritania per Libyae desertum in Aegyptum ducit b). verum necesse est, ut eiuS- modi milliaria intelligamus, quae conueniant cum ducentis milliari , quibus Augila a Nilo dist reeicitur MARMOLIO, LEONEM sequenti, et cum ingenti dierum itinere, quo teste HERODOTo a

Memphi ausiis abest.

dentur Ana IANus lib. III esp. 4 cvRTIV. lib. IV. cap. 7. et MEL A lib. I. cap. 8. DIODORU quoque lib. XVII. pag. 5a8. p. 89. B. non nisi quoad verba ab Hano DOTormeditia HERODOT. lib. IV. cap. 8a coli. cap 17 8 id. Eo RI c. i. 33 634. PonPΟNIus πικLA Augilas occidenti propiores pronunciat, quam

177쪽

Herodoti ea n cap. I. as

Ceterum inter omnes Libyae regiones, antiquis scriptoribus graecis memoratas, una vita, eaque stricte sic dicta e), eodem no ne nostro adhuc aeuo insignitur, quo antiquitus vocabatur Q.

et Garamanti australes in colle terito. 4 Augilis decem diertim itinere a versus o

visum faciundo adsunt . G ramantes, i Γαραμ αντες, tertium salis collem, Mniis et aqua sontana abundantem inhabitantes Perhibentur autem au les hi Garama te gens esse valde numerosa, agro colendo victum. quaerens. Verum rapto quoque vixisse eos an ,

tum non disertis verbis affirmat HERODOYVs; hoc tamen satis indicat dum eos Troglodytas A thia

suam Garamantes. Nam lib. L eap. 4 primo inquit, ab orient Garamantes, ' Angila ει . Troglositas, et vltimos ad oce .m ιlantes a dimus. Verum haec de agilaris istu relatio consentanea non est HERODOTO. me situ δεμ colar- vid et PLINII Hist. Nati. lib. v. cap. 4. Addatur DAPPRR. ag. 323. o Augilorum nomine sensu flatiori sumto innem lanificant regionem desertam, quae ab Ausilia stricte sic dictis usque ad Nilum porrigitur. Quae omnis regio nostra aetate inhabitatur ab Arabis bus qui Lebetes diuuntur. Aa Moll. om. 1IL

179쪽

ab HERODOTo prosectam existimet. Non enim credibile videtur, Libyes hos, qui quartum regi-ohis tumulosi et sabulosi collem tenebant, quibusque propria nomina non erant, eodem nomine fuisse insignitos, quo decem ab his dierum itinere versus occidentem distantes a monte Atlante appellabantur, Nec rem illustrant Li Nivs Hist. Nat. lib. V. cap POMPON a V MELA, scriptores ERPDo To multis seculis iuniores, quos ea, quae HERODOTVS de duabus gentibus decem dierum iter distantibus tradidit lib. 4V. cap..184. d. vno Atistes transtulisse videmus. Verba MELAE, quae huc spectant, lib. I. cap. . occurrunt. Sunt autem haec: Ex his, qui Hira deferta use memorantur, Atlantes solem exsecrantur

et dum oritur, et dum ouidis, ut ipsis agris Re pe- siferum. Nomina singuli non habent: Hucusque

dicta de erantibus, uti haud dubie legendum, affirmat HSRoDoΥVs L . quae subiicit Er de iis pronuncia Auctor noster, qui ab Atlante monte Atlantes ducti sunt non fescuntur animal bust, neque illis in quiete quasi ceteris mortalibus insere datur. Vcfisimillima videtur coniectura ALMAsir

pag seti. ec in alia sententia sui se videtur cele-urrimus ISAAC, Vossius, qui Atlantes METAE

180쪽

memoratos Atarantes appeti t. Videat. Vossius ad MEL A locum landatum.