장음표시 사용
171쪽
c AROMUM VI RO R. st tu admoneri me, ut, non tam ubi nutus, quam a
quibus sim instillitus, memor essem it uidelicet uepris praeceptis, atqtie disiciplinis fetus, non putarem mihi aliquid obstare, ad 1 erutum gloriam, ru' dem patriam, ac barbaram, quae Martem semper, Mineruam autem ni per coepit colere . fuit enim Ruspia sorbiae antea, citi finitima est, non multum
sane genere, ac moribus dis milii quae time, ipsa
consuetudine Graecorum bc minis, quorum sectam religionem j sequitur, inbumanitatem istum fe=itatems othicam deposivit mitis enim iam est, nansueta, ac benigna literis etiam uestris latinis, atque graecis plurimum delectatur quorum benefici est seczia, ut adfinitimos Sotbas nihil iam uehementer I robetpraeter exarim, Anacha sim illum eterem horum enim exemplis admonita, κltos existimationis bonae v idos doli entes istuc ad uos putauiam in taliam quotannis mittit qliorum sunt apud uos ciues, ac necessaris mei, Stam latas apolitus, stanistius roborolitus, adolesecentes nobiles, ac summis quique expecta trone prHiti. Nos tibi notissimos esse uel ob id cupio, ut ex horum liorum moribus ingento de tota gente nostra coniecturam facias . qui ,Ἀμρ
172쪽
E Agnuspia prouincia PolonorLm ditionis sit, uno quoque nomine cum reliquis Polonis Palatiis nunc censentur. Sed iam ad me redeo Velim existimes metuis literis confirmatim esse uehementer in ea studiorum ratione, quae tu in ista principe Venetiarum urbe, commendatione tus ornasti, Thomaenero Ioniae, optimi iri, praelis ictustrasti, de publi- e legenda omnibus praebuisti quare nihil mihi ad conati indelbe patiar, ut tibi operam meam no-bem fideliter cuius iudicio quantum sit tribuendum, cum ex tua ad me epistola, tum uero ex his
eclogis, quibus Petri Bembi cardinalis defles mortem, sciri potest in quo tamen ipsi admiratus sum
modestiam tuam, italo homine dignam. quum enim luctu illa cirmine it exquisito prosequaris, ut nescias, carmen ne ilium an mors Bembi maiorem dolorem legentibus faciat in summa tamen tua laude nullum tuum nomen ponis ita tuum illud excelles
ingenium, talica modestia temperatum , laudem fugiens, veram gloriam apud nos est constentum Dasis tamen hanc mihi ueniam si ego correx cro,nodestiam hanc tuum; idem . in tuo embo fecero, quod tu in Sigismiindo meo cumulate fecisti . nam eclogas ilius racouiam ad impressiores misi, cum
173쪽
CLARORUM VIROR.naefatione ac mentione nominis tui honorifica. ης
que enim tam praeposteram ignosce, quaeso mo ἐς Iliam ferre potui, qua tute ubi ac debita laudetμα priuasii. idem visum est iis quoque , βibi sitim
eclogas tuas comm Anicatii. nam cum eclogael
se, tum vero humanitas haec tua, quam summam esse multis argumentii pςrs irio, digna cognitione nostrorum quoque mihi liis est caueautem putes literas ipsas, tam graeca latinas, maiori auctoritate, de gratia silvam obc,' 4m sunt in Poloniar, quae ipsius Sarmatiae caput est, ac regina quarc nostras ego te hominibus quamnotispimum esse
lim civiam, nolo te priuare debita laude tua neque committam, ut carmen tuum, uenustum, ac lepidum, circumferatur in Polonia inceri auctoris nomine cum audior ipse praesto assi certissiimus , dems locupletiissimus id ergo mihi curae erit tumeti m abs te peto, ut,si quid postea edes id nos cilios se mittas. mittes autem commode, si craco ui iranianti dari iusseris is ad me Premisellam, qμρd oppidum Ruspiae est non ignobile , pcr ferri Arabitsi quid miseris qui si quo casu cra si via abfuerit; ut eius fratri detur, iubebis. μ' autem a me petis , ut tibi aliquid mittam denuo etsi
174쪽
ribus tuis eruditis; tamen, ne quid tibi a me negem tur, misi nuper Patavisi stan isti Drobolouio, cuius supra mentionem feci , nonnullus orationes meas , unum de lege Matus contra Siricium Romanum, alteram uero de bello Turcis inferendo , tum etiam Diutribam ex qua disces omnem Ait meae statum.
haec postula ut tibi reddatur quamprima, egi Iper litteras cum Stan isti Droboloui diligenter uelim vero has ritiones euestigio ipso tibi reddi quidquid enim habui de rebus ipsis aut i dicii, ut factiliatis, id totum in illas contuli in quibus quanignofecerim, ni situs iudicio certilis id examinabo quam tuo QSod reliqlium est, abs te peto, ut, quoniam me dignum beneuolentia tua esse semel iudicasti, hunc eandem mentem retineas tibi a persuadeas, me curaturum diligenter, ut id nonnusto etiamerito nostro facere videare . Bene uati Thomam Iantum, humanissimum uirum, atque optimum
saluere iubebis meis uerbis plurimum me illi Jmendabis diligenter ei, has literas reddes quibus isti pro nauata opera gratias egi. gratum , Crmemorem huius vestri dium in me benefici ut me .se tu, iudicetis, curabosedu, iterum benenati
175쪽
Aese. Dat. Premis lita, oppido Ru Irae , die JM 'nionis beatae Mirginis, anno chri ii, de nostri,
Reginalillis Polus cardinesis punio Rhamiis , S. D. CVM inuit Rapicii bibrorum prooemium libete legi, tu me epistola μα ηἰς tauri, quam mihi una eum eo prooemio misi ii , non tam quidem , qtii pure si eleganter scriIta si , i tanquam ob eam quoque causam delictavit,quam ci ρd gratumonimum, pietatem, qua doctorem tuum et uiua prosecutus es, mortuum adhuc proseqGeris, facile declarat si te non modo e Rulli, familiaris
mei, te limonio, sed ex ipsis etiam literis tuis digniim osse intestigo, qui a me, atque omnibus diligare. Qus luero duo uitam attinet, quem ex isto Πρormio tum honorifice de me sensisse uideo ut laudet eas, quas mihi tribuit, minime possum Gnρβς re , ita haec amoris eius erga me significatio grat sane, is debuit, mihi, iucunda fuit cui quod uiuo studi ac beneuolentiae debui, neque mortμqiam praestare possum , id in ipsius liberos, atqης
176쪽
libentisse e conferam. Vase, , honestissimum ui
rum, patrem tuu meis uerbis siluta Braxelli V. cal. Iun , M. D. LIIII.
retrus Bunellus Iosipho Meteiano. S. D IT A esse ut tu scribis, norsus mih ipersuades suavissime Iosephe, me de Reuere Episcopi immutata uolutate temere fustieatisi. Tibi sane in hac parte maiorem quam mihi ipsisdem habere volo . neque enim, nisitu res haberet, tu, quem mei amat se uesse cognoui, tam ualde Ubirmares inego uirum nobilus ac intersuos facili principem, semper depudiis meis non mali existimasse mihi persuaderi
cupio quibus tume rebus, ut tine a me abalienata existimarem, adduectus fuerim, quanquam in ea epistola, quam ad cornelium scripsi, satis aperuitibι tamen familiarius exponam . Audierum Pa taui esse qui Iulio Camisto partim, cur inuiderent, partim perte eius existimationem oppugnare non desisterent quorum institutum equidem laudare non poteram, quod homini, ut ex sentio,
optimo, ac tuqVmt ymo, qui nihil de eorum υμ-
177쪽
CL ARORUM VIROR.de, dulcit aestu detrahere uellet, nulla praesertim ab eo iniuria lacessiti, nocere cogitarent. Nam, ut largiar istis, quo maxime nituntur, artificium istud, nunc primum ab eo excogitatum hin uentum, omnem fidem excedcre fauere tumen pulcherrimis conatibus, non obsistere debuerunt. Gallorum
fortasse partes istae fης int, i, qui per faudem, ut quidem isti putant, aliqηid Rege auferre uelit,
aditus omneis praecludere talis quidem extehomo ualus in re tam bonsa diit sandus fuse sed hoc ipse uiderint redeo ad id quod veram. Intesie aeram Iulium amictum flagrare inlii is cuius commendationem, ut apud Cornelium gratiosum se apud nonnullos inuidiosam fore, ubi primum res agi coepta est, praedixi. hanc meam praedictionem non nonnulla, quae ab episco 'o in eo congressu, unde nata est fusticio, dicta sunt, vehementer sane confrmarunt, uultus tristis, oratio siuera in- έςrta quidem fgna, fgna tamen animi non sitis se nevoli. quid AEatium ego dicerem me daturum operam, ut e pectationem, quam de me ullius camillus excitasset, aliqua ex parte fustinere possem re spondit, commoto, it mihi usus est, animo, incredibile quiddam bi uideri quis has uoces malevolo
178쪽
a Agrum esse non crederet praesertim cui nota essent quae Iulius camistus de me eripsisset ' ad extrema adiecit, se, genus scriptorum meorum quale esset, ignorare redirem didie uellem, unam de meis epistolis afferrem . sibi Voniam aliquo proficiscendum esset, pluribus mecum agere non posse restondi, me omnia,qgae uellet, esse facturum ita dissest
simus. Non longe abierum, cum ego eatrema ista cum puperioribus contexens, rem totam attentius corpi perpendere ne multa, hanc feci summam cogitationum mearum Deos, qui Iulium amissum
odissent, mrbi quoque inuidisse ex illo fonte procul dubio fluere uoces istas me uix praestare pollie, ut is essem, quem Iulius Camistus fore recepi pet eodem illa de meis epistolis pertinere quod tanti ut
ri testιmonium, quod ille multo amplius, quam uolebam, dederat, in dubium uocaretur, id qzorvndam minime niteorum artibus effectum esse neque uero tam accurate quicquam me linquam scripturum, quod animos istorum ipsa malevotintis ieiunos satiare posset mihi iam non cum Cornelio, sed cum Iuli camisi aemulis rem esse Deum illis si putavium rem suscipiendum necessario dimicationem . itaque deliberationem conclusi e re mea nequaquam
179쪽
L ARO VM VIROR. Gnequaquam fore, in bus turbas conficerer, a qui bus natara, inuitae meae ratio penitus abhorreret veni domism , non iam dubitans, quid mihi faciendum Jet ualde tamen iratus iis, qui talem patronum, e tuam, ternardini consuetudinem mihi eripuisbent. Incensus dolore ea ad cornelium scripsit, qui bii m ἰς iolos accusans, quid facere decreuissem, non ζης, sid aperte, me usta
circuitione explicabam mi iti me rogus, in quo amicitiae nostrae iniuriam facis, ut me totum uobis remittam, placabilem Taebeam qμα bono animo dicta sunt, ne durius accipia tu ergo alicui me iratum putasquehementer erras mi Iosephe , si h de de me tibi persuades. An ignorare me credis, iugridiculum fuerit, me hominem transdpinum in
Italia talo uel ignobili irasci ueni igitur, si spraeteritis nihil offensus es. amabo, mi I Ube,sustine te
parumper, et, ubi rem omnemalidieris, consilio me talia. ego simul ac mea uobis exclusium credidi, dixi oratori, de Patauina illa conditione quod syer bum mihi non successisse . in quem fermonem Amingresi essemus , multa mecum ille humanissime ut solit, disper iit. De discessu nihil certi se anteco
180쪽
sibi uideri ι non prius me commouerem suam deuoluntate regia certior feret siue enim manendum, nihil esse, quod laborarem sue decedendum tunc qπρque fatis maturum, At meis rationibus
ros iccrem, fore. Dixi mihi uehementer construm prρhari, dii, utrunque partem uideri tutissimum it qli me eo usiurum in quosne maxima leuitat sμs icione non perseuerare non posseum . hoc loco
non urgeo, ut mihi consitum des. sententiam de his rebus exponas tuam. ibi certum est quid-nis potius perpeti, quam constantiam non retinere. Duo modo abs te peto unum, ne me iracundia, αμ arrogantia, sed Uissimis ausis, quo minus ad uos hoc tempore ueniam, prohiberi putes alteruEpiscopo cornelis ut situ ipsium persuadeas ciuiquidem propter a m uolunt item uam erga me deesurdui tantum debere me existimo, ouantum s me omni beneficiorlim genere cumula set Bene Vale, et Bernardinlim se placet, meis uerbis plμrimumsuluere ιGe. Venetiis.