Aristotelis de notionis definitione doctrina [microform]. Dissertationis philosophicae pars prior quam ... defendet auctor Hermannus Rassow ..

1쪽

a partis the 'Foundatiori os e Stern Civiligation Preservation Pr ect Fundediv me

NATIONAL ENDO IENT FOR THE HUMANITIES

2쪽

COPYRI T STATEMENT

Columbi amni tersit Librar reserves the right to refuse toacceptra Op Orde is, incit Judgement, ut liment of the orderwould involve violationis the copyright law.

3쪽

RASSOD HERMANN

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DE PARI MENT

. . .

TECHNICAL MICROFORM DATA FILM SI ZE:

5쪽

Conti meter

llil ill

2.52.2

6쪽

QUAM

DIE XXVIII M. AUGIISTI A. MDCCCXLIII

PALAM DEFENDET

AUCTOR

ADVERSARII ERUNT:

8쪽

STUDIORUM SUORUM PRIMITIAS

GRATO ANIMO

DICAVIT AUCT0R. Logicae vis et auctoritas, quum iii co posita Sit, ut cognoscendi forinas et rationes investiget, fieri non potuit, quin a primordiis lillosoplita longissimo distaret.

Cogitabant homines se saedula de natura, de vita et moribus, de rebus divinis, donec o perventum St, Ut formas cognoscendi ad certa principia revocarent, certisque limitibus circumscriberent. Egregia laus est Aristotelis, quod hujus disciplinae non Ohim undamenta egit, sed etiam magnam partem eam absolvit. Aristoteles primus universam cognoscendi rationum tanquam perplexam figuram in simplicissimas formas resolvit, Singulasque tam accurate pertractavit ut multis saeculis fere absolutae esse viderentur. Sunt pauca enim antiquitatis scripta, quae tam infinita auctoritate et tam diu in philosophia regnaverint, quam libri Aristotelis, quos veteres homines uno organi nomine complectebantur. Vahierunt per mediam aetatem; et quae est summa laus ecclesiae, quod rude et incultum vita genus disciplinae severitate coercebat, eandem logica in litteris adepta est. Nam mentibus cogitandi munere parum adsuetis normam dabat, qua verum et salsum judicarent, et qui pro temporum indole dissolutius per litteras vagabantur, eo ad certam lugem sese adstringere jubebat.

Quodsi postea autem in immodicas subtilitates incidu-

9쪽

vertendum. Ineunte nostra aetate, postquain litterarum studium juvenili cum integritate repeti et instaurari coeptum est, nemo nescit, Aristotelicae philosophiae summum illii imperium, quod obtinuerat, adeo labefactatum esse, ut fore contemta et Oblivione obruta jaceret. Nam infracta scholiasticorum auctoritate facile potuit accidere, ut undamentum quo unice illa niti videbatur, in eandem corrueret contemtionem. At vero logicis libris contigit, ut ex hoc naufragio tanquam rata et certa in nostram philosophiam, quae propria vi silo ruit, Servarentur. - Ut saepius autem accidere solet, ut historiae monumentis quasi salsa Vestigia impremantur, ita factum est, ut logica Aristotclica paullatim ad eas sententias deflecteretur, quae OStra aetate in rebus logicis invalescebant. Etenim antius 'θ, quamquam vere profitetur, logicam Aristotelicam per duo millia annorum valde Xigua cepisse incrementa, quoni9m ea, quae addidisset posterior aetas, tum Supervacanea eSSent, tum logicae ne egrederentur, tamen, quam PS Sequitur sententiam Aristoteli ita subdit, ut cum logicam a rebus ad meras cogitandi forma avocasSe cenSeat. At frustra quaeres in ipso Aristotele, quo istam pinionem confirmare possis; nam tantum abest, ut Ari-Stoteles cognoscendi rationem ab ipsis rebus sejungato divellat, ut per totam logicam in cogitando rerum naturam sequendam esse judicet ). Is certe cavebit,

ne istam antii opinionem tueatur, qui a quae de definitionis natura ab Aristotelo alte et subtiliter di-Sputata Sint, perlegerit. - Haec definitionis doctrina mihi digna esse videbatur, quae diligentius inquireretur, tum quia per se gravissima est quaesti tum D sani filii heroetnen Terminii Torrete ur . Iust. S. VIII. 'Darentilantur togilthe nierluthiivgen I. Th. E. 8 ff.

paullo negligentius tractari solet, plurimum valet, necnon reliquis hujus philosoplitae partibus lucem affert. Praeterea viri docti, qui in philosophiae historia enarranda operam OSuerunt, dum Syllogismorum doctrinam accurate persequebantur, definitionem, id quod mirum accidit, sere non attigerunt. Hoc mihi animum auxit, ut ad definitionis notionem enucleandam me accingerem etsi magnopere verendum sit, ne juveni in hoc difficiliorum quaestionum genere parum verSat nimis ardua ac spinosa sit disputatio.

Quum igitur nobis propositum Sit, ut notionis definitionem, qualis ab Aristotele exposita et constituta sit, inquiramus, non a difficultate impediti tenemur,

ut sparsa colligere et collecta componere OPUS Sit, Sed prospere Venit, ut singulari libro, altero analyticorum posteriorum philosophus hanc doctrinam copiose Xplicuerit. Itaque sic procedere visum est, ut hunc librum, quoniam plurimum valeat ad nostrum finem, tanquam ducem Sequamur, simul autem ex reliquis scriptis ea omnia, quae pertinent ad definitionum, depromamus et colligamus Analytica universam de definitione quaestionem tribus partibus absolvunt. Prima D, quae rem ipsam non aggreditur, sed praeparat, varias dubitationes troponit; altera 'x ad ipsam definitionis naturam

bonalyt. posteri. II. Cp. 3- Beli. καὶ τί ἐστιν ορι εος καὶ

ἐστιν.

10쪽

onucleandam accedit tertia' viam et rationem, qua ad definitionem perveniatur, Xponit. CAP. I. Ne lateant difficultates, quibus res obsepta Sint, multum prodest, de iis dubitare. I ccis στερον ευ-

quaestionibus Aristoteles ita procedit, ut rem, de qua agere instituit, antequam exponat, in dubium voret, qua in re proprium dialecticae munus cernitur. Neque quidquam plus valet, ut instituta quaesti acuatur et ut finis, ad quem pergero debeat, clarius pateat. Similiter nostr loco, priusquam rem ipsam aggrederetur, Varias dubitationes praemisit, hoc quidum consilio, ut definitionem a ceteris cognoscendi Ormis, quas antea explicuerat, distingueret et separaret, ipsamque definitionis quaestionum quasi praemuniret. - Res igitur postulare videtur, ut gravissimas quasque XplicemuS, neque singula, si quae difficiliora occurrant, negligamus.

Ac primum quidem Aristoteles id agit, ut discri-inen, quod intercedit inter definitionem et inter demonstrationem explanet. Itaque hanc ponimus quaeStionem, num fieri possit, ut eadem res sciatur et definitione et demonstratione, qua quidem Soluta, quid intorsit interutramque cognoScendi rationem, apparebit. Utile autem erit ad eam solvendam circumspicere, utrum Onnunquam certe tam propriam habeant naturam, ut altera in alterius locum substitui nequeat. - Omnis definitio, quum in eo detenta sit, ut rei notionem Xploret, neceSSe est universalis sit c affirmans. quidquid

cui in significat, quid res sit, et universale est et Urmans. Itaque apparet, demonStrationum, quae non in prima probantur gura, nullas esse definitiones syllogismi enim, qui alteri insunt gurae omnes negantes

Grερλητικο i), qui tertiae annumerantur, non universales

sunt ). - Pariter prim adspectu patet, esSe, quae soli definitioni vindicentur. Etenim quaevis demonstratio ex principio ducitur, e quo per interjectam causam naSeatur conclusio. Haec principia, quibus nituntur demonstrationes, definitiones sunt, quas si velles demonstrare, necessario in infinitum abires ). Quibus expositis, quum satis appareat, utramque rationem cognoscendi suum proprium habere locum, ubi aleat, restat, ut videamus, utrum nullius rei esse possit et haec et illa cognitio Summa vis demonstrationum in eo cernitur, quod a generali rei natura, quam Supponunt, ea, quae per Se insunt, vel attributa derivant A qua quidem cognitione, quae demonstrationi debetur, definitio abest θ; unde tactum est, ut Aristoteles altorum genus definitionum nonnisi per demonstrationem confici posse doceret' ). Quum talis sit demonstratio, Sic procedit, rudi referens aliquid ad ali-

hoc loco non ea Significantur, quae casu quodam nascuntur haec enim neque desinitio, neque demonstratio potest cognoscere. Tών

Patet vero ea intelligi, quae, quamvis ud ipsam rei essentiam non pertineant, rem consequuntur. Duplicem verbi notionem declarat