장음표시 사용
31쪽
quin ille liber quem notat alter et cod nullus alius sit nisi hi de quo sermo est. Non sine magna eruditione, diligentia ac religione Marsus librum Vetustum quo utebatur exscripsit, hinc inde quae alioquin recte beneque ab ipso dicta et scripta fuissent, uitio cognito, sua minime sectans deleuit umramquo libri sui lectionem restituit. Praeter hanc laudem codex sine ullo ornamento est; sic etiam inscriptionibus singula poematum genera carent. Una tantum eaque peculiaris occurrit ad Sermones epigraphe: Interpretatio
Porphyria in Sermones Horatii. Non loquor de mutatione ipsius nominis, quae in aliis quoque codicibus Horatii obuia est, ut cod. Mediol. Ambros. R. 32. Sup. saec. XV, qui in quinque soliis extremo libro positis hane habot
terpretat se dico, quod Vetustis interpretum Horatii epigraphis non propria est in codicibus saeculo XV prioribus. Tribus foliis scholiorum vacuis interpositis, ut quae in ultima epistula miserat scriba aut imperfecta reliquerat, alio opportuniore tempore exararet, inde a soli CLXIII adb Acronem transit, euius commentum n Carinia inest. Ost epOdos, quorum quintus decimus desideratur, carmen saeculare positum est, cuius expositio tendit ad V 49 bubus albis et exit eum uerbis: uult intelligi relis sesam. In quo interprete dolendum est scribam, tanta quom diligentiao cura in orphyrione insignem praedicauimus, festinantius perinde ac leuius rem suam egisse. Aut peiori et mane usus libro est, aut etiam in suum usum quae ipsi placuerint aliunde collegit. In prima enim Acronis parte scholia uel abiecit multa uel in breuius coacta dedit. Hine ad textum
q. u. Aeronis constituendum cum de scholiorum ordine eorumque integritato parum facere eum intellegerem, post libri primi dam XIII labore supersedere diutum me posse putabam, quo singula quaeque uel mi Ssa uel transposita religiosius enotarem. Neque tamen me taeduit Otum praeterquam bonum librum perlegere atque accuratius pertractare propterea quod plura mutauit, in ordinem redegit et correxit ac scholia passim ab oditionibus impressis aliena intulit Graeca uerba nune literis graecis plus minusque perperam Xpressit, nune lacunas iis reliquit, quae recentior manus romanis, scilicet ad ithaeismum . . expleuit. Ibis Ouidia a. 1. In exaratus
praeter interpretes nostros inest. Sign. 2.
32쪽
II CODICES ACRONIS ET PORPHYRIONIS TYPIS EXCUSI AUT LIBRI EX CODD. SS PROFECTI.
Tres autem imprimis sunt huius generis codices, de quibus deinceps. iam sermo erit. Digni iidem Omnino sunt qui eodem iure oditiones principes non editio princeps, od secunda, ed. tertia a uiris doctis uocentur, propterea quod sensim sensimque in illis partes commentariorum uetustorum prelo subiectae atque ex ordine in publicum emissae sunt. r 46. Mitto princeps sine loco et anno Aetioniana, ante annum CCCCLXXIV
Bartholomaeo uidiabeck typis Oxscripta Romae Vide laudi str. p. 413 414; Mas De I p. 752 et 266; ossi I, 802. Dibdin in descr. Biblioth. Spe cem. p. 69-71 dicit: De Bure as ignorant of iis existenco. Idem tamen Burius Bibl. La Vall. Π, 1. d. Par. 1783 et falso quidem statuit, omnia Horatia opera hae editione contineri, cuius typo Georgio Lauero Lauri assignat in hoc titulo Q. H. Flacci opem cum Comm. Aeronis et Porphyrionis. Idem
error repetitur a Ferd. Ossio l. l. cons. Misscherlich. p. LVIII. Neque Ebert.')
D editione, quam Panzer. I x, 32 ex Denisi libro Leseisiichto II, 18 commemorat, idem Ebertus ad n 10121 non magis accurato iudicauit. Etenim extant quidem exemplaria, in quibus folia nonnutia desunt, et quidem aut tria illa quae literas praebent scriptas a Joanne Aloisio Tuscano aduocato oonsistoriali ad Franciscum elium Parthenopeium idemque Frauciscua Marehiritu Aelius Perthenopeius quod respondit illi amico Iepidissimo, poetae dulcissimo Ora torique pariter et iuris consulto clarissimo , aut quattuor, quorum in primo uitae tres illae, quippe tertia Aeroni adscripta, cui adiuncta altera est, at qua quarta Porphyrioni asSignata leguntur. In exemplo Taurinensi I soli praecedunt, quorum I literas praebent atque uno albo interposito, sextuni uitas. At libri plures et Iectionibus inter se ae uariis seribendi rationibus hine inde disserunt. Conserenti tibi librum bibliotheca ratae. Genouetae Paris eum exemplari bibi. Imperialis ibidem haec eo e. e. discrimina offendes.
Sic exemp. bib I S. Genou sol. CLvII puncta absunt ab Imp. et meo. Ibidem ill ut Ad Maecenatem, hoe Adiecenatem. Si illuto et meum): Carmen Finit Seculare, Imp. Carmen finit Sqeulare eum auda). Quam diversitatem si typia mobilibus explicari posse dubitas, nihil tibi restat nisi duas eiusdem libri editiones deinceps uulgata accipere, quRrum Itera soliis illis careret, ut ea quam Panger inspexit. eum exemplar unum solium eum uiti RutePositum commentario enet, extremo autem libro item uti uu folium, illarum I ite-
33쪽
p. 821, 10120 satis accurato reseri .,odae et ars Poet. c. On meriti. Acr. et
Insunt autem, secundum exemplar quod penes me est ex dono ABIN TOΝΙs, uiri docti it liboratissumi Anglici, ut in codd. sa. post uitam fretiam quae hancce fert inscriptionem: . ,rita. Horatia Secundum Acronem. et secundam quae introducta est his uerbis: Item aliter usta recensetur quamque eodem solio principe excipit uita quarta cum hae epigrapho:,Vita Horatii. Secundum Porphyrsonem Odarum libri quattuor liber epodorum, amnem seculare et psaria siue ars poetica una cum e lanaitionibus quae in libro nostro dicuntur, Acronia et Porphyrsonis. Nomen posterius usque ad fol. XX, tum fol. XXI et CX scriptum est ORPΗΙR1 rariore romana forma, cunici, in reliquis ORPHYRIO cuma prius ubique ACRO, qui per totum codicem Porphyrionem praecedit. Commentarii post singula poetae carmina continuis uersibus praemissa alternatim positi sunt, ita tamen ut item continui ab initio ad finem usque gingulorum siue carminum siue poematum, unum artis poeticae dico, pateant. Ipse Horatius principio Carminum inseriptus est hocce modo:
In seriptura nominis poetas inconstans sibi ost editor tam in Horatio, ut:,Q. F. Orati Poetria Incipit , et: Ineipit Carmen oculare oratii. et: Explicit Carmen Seculare oratii.
quam in commentariis, ut:,Explanatio Acronis in Epodo oratii. ,Explanatio Porphirionis in Epodo oratii.
,Acronis Explanatio in poeteiam oratii. Eadem inconstantia in hac uoce poetria cernitur: ,EXplanatio Porphrrioni in arte poetica Incipit. et: ΕXplanatio Porphirionis In arte poetica felicitor Explicit.
Ρraeterea notandum est codicem nostrum ad epod. XVII. partem OSteriorem Canidiae responsum continentem Horatii quidem uerba praebere, Acronis autem re tantum uersus usque ad uerba respondentem. Inuisus
rarum fragmetitum, quo finis responsi Heliani continetur, adiectum est. Exemplar bibi. St. Genou. hae soli habet non typis impressa et exarata manu scribae aliouius qui singulari arte typorum formas imitatus est. Neque etiam idem hartarii signum in exemplaribus comparet; nam in his inornu, in aliis libra, in me sors , libra et tertium quoddam trifolii sere instar eonspiciuntur.
34쪽
nuo quid patiar Usque ad V. revondantem plures quos cognouimus tendunt codices Porphyrionis integra huius epodi expositio umis flebo ut edd. impr. exit. Quae de hac editione iudicanda essent, alius dicendi locus fuit. Totus liber ubique ad manus erat. Sign. r.) - , 47. ditio princeps Mediolanensis impressa per Anton. Zarothumiar-
mensem CCCCLXXIIII, Ontinens co Mentarsa Aeronis in Carmina, Epodos, Carm. saec. Art. Poet. ac Ser non . Princeps recte eo dicitur, quod primasse earun/, quae Acroni comm in Seri non es obtulisunt, id quod fieri nequibat nisi ex codice manu scripto. Qui eam adornauit, siue uir doctus quidam siue ipso Zarothus fuerit, constatis sibi erat in seribendo Oetae nomen cum
H uerbumque commentaria neutro genere in epigraphis et subscriptionibus, quales, compendiis scribendi neglectis, hae sunt: , Acronis Commentaria In Secundum Librum Carminum Quintimoratii Flacci. ,Aeronis Commentaria In Quinti Horatii Flacci Epodon Librum. ,Aeronis Commentaria In Quinti Horatii Flacci Sermonum Libros Duos. ,Acronis In Quinti horatii flacci formonum Secundunt Librum Commentaria.
Haec commentaria in Ane libri, quippe solio CXLVI, iacenter emendata diduntur. Ibi enim leguntur inocco :,Acronis Viri quam doctissimi Commentaria diligenter emendata In Q. Horatii Flacci opera per Antonium Zarothum armensem Mediolani impreSSa CCCCLXXIIII Idibus sextilibus. At uero, ut ho exemplo doceris, cauendum tibi est, ne uerbum opera quod oquidem linea distinxi, perperam accipiens errorem incurra quorundRm bibliographorum, qui non toto libro in exstinen Oeato, hanc unam legentes subscriptionem salsa statuero facile potuerunt, ut in oditione praecedenti uidimus. Dicendum otiaua postro in est, hane Acronia editionem e Zarothiprelo pro Qtam uno CCCCLXXIIII non confundendam esse cum editione
Zarothiana ipsius Horatia eodem anno impressa, de qua su loe uberius exposui. Sign. m.) v. 48. Editi princeps Irin Patia ira tantum scribebantur literae ab emendatore Porphyrionis ad patricium tenetiim quendati datae Idibus Augustii
R. CCCCLXXXI, qua Por hyrsonis inmoratii operibus commentum et Horatii omnia opera cum Acronis expositione continentur. Est recto risu earum, quae Porphyrionis comm . in Sermones ique Acronis sepositiones epistularum praebuerunt. Inseriptio primo ipsorum commentariorum solio data unoque uersu contenta haecce adest:
PORPHYRIONIS I Qu. HORATII FLACC OPERIBUS
35쪽
Folio XXI, b haec inscripti legitur, quae Omnin eadem est in editiono
Explanatio Porph rionis in Epodo oratii. Alitor so habet solio XVII haeeee: ,Ρorphyrionis explanatio in seculari carmine incipit.
atque haec: Carmen finit seculare. ,ΡOrphyrionis in artem poeticam commentarra. Quibus se1lico nullus editionis Romanae Omparet consensus. Folio XXI haec adest subscriptio, cui praenomen commentatori additum St:,Pomponii Porphyrioni commentariorum in artem poeticam finis. Sermones tam ab initio quam in fine carent inscriptionibus. Contra epistulae folio L hoc titulo gaudent cum eodem praenomine: ,Pomponii Porphyrionis in epistolas Horatii commentaria Folio denique XLIX commentariorum extremo haecce generalis adest subscriptio:,Pomponii Porphyrionis enarratoria diligentiss. in Horatium commentariorum. Praeter ipsos Porphyrionis commentarios unum extat folium antepositum Omnium princeps, quod in pagina altera - prima enim alba est illas literas
Raphaelis Regia exhibo ad Aloisium Maurocenum patricium Venetum datas ,Vale Patauia Idibus Augusti MCCCcLXXXI.'. Qui licet dies iterarum a R.
Regio, cui Porphyrionis narratsenes ut emendaret, delatae erant , Patauit esset
adscriptus, Venetam tamen nostram dixi editionetii. Ex die nini additoque urbis nomine nihil proficiscitur nisi hoc, Regium tum temporis Patauit uitam degisse atque Scripsisse, qua in urbe aeque ut Venetiis commentarios in Onidium, Quinctilianum et Plutarchum in lucem eum edidisse constat. Erant qui aliter iudicarunt, inter quos Iani. p. XXV nominandus est. Quid autem γCur ecu sentiam, dicere pergam est enim aliqua rei ratio A primum quidem typi sunt plane enoti. Deinde ubinam statueris alteram libri partem,
Acronis commentarsos dico, - quibus ipse Horatius, quo Porphyrion praecedens omnis caret, isque integer confisus uersibus additus est typis excusam esse Hanc partem, quae CXXXIV folia complectitur, aperiunt solio literae editoria integrorum Acronis commentariorum sic inscriptae Ad Reuerendissimum in chr. patrem et D. Dominum Angelum phaseolum Dei et Apostolicae aedis sic gratia piscopum Folirensem Lodovia de Strazarolis Tamisanus. Eceo duas litora duoque editores eiusdem libri siue potius Voluminis, quorum alteriatauit, alter, ut uerisimile est, Venetiae uiuebat. Μemorata quidem non est urbs qua hae literae scriberentur atque imprimerentur, et ex eo quod illis Regii litoris adscripta talis est, colligi recte non
potest, orphyrionis commenta ataui neque etiam Acronis ibidem esse
36쪽
typis excusa. Communis potius impressioni locus censenda videtur urba Venetia Impressorem scilicet nomen suum ad calcem non POSuisse, eo magis miroris, quod illi primum publicare magnam ueterum commentatorum partem
gloriari licobat Invidiam omnino magistri illi timebant et malevolorum obtrectatorum crimina, id quod ex Moysii Romani editoris, epistula luculenter patet. Hinc vidi eo Romano libro nomen suum adponere abstinuit, quod tamen in aliis ab eodem et tune temporis et paullo serius impressis libris factum esse scimus, ut in Aeneas Silvius de amoris remedio , in Pamphilus de amore et in Ciceronis episti famili lib. I atque in Horatius cum Comm. MCCCCLXXVI , quippe quae editio notata est in Catalogo biblioth. St. Genou.
Paris a Daunovi script p. XXX et CCXXXVI.
Notatu digna uidentur, quae Regius de Porphyrione ejusque libris ue iustioribus profert. Sunt autem haecce Is enim in eliciendis enodandisque Venusini poetae sententiis tam solicita utitur diligentia, ut ipsius etiaratione l sic moridiana luco uideantur clariores Siquidem historias sabulasque ac alia ad poetarum declarationem nocessaria ita breuiter facundoque attingit, ut nihil neque deesse neque superesse existimari possit. Verum quae Si natura inuidiae fortunae sic ut semper meliora pereant: huius tam egregii
litteratoris, quem ego uel priscis γλιnibus strammaticia anteferendum cenSu An
lucubrationes inmoratium siue librariorum negligentia siue temporum iniquitate pene auiiseramus Tot enim in his extabant inuersa transposita, mrenen, errata, ut non modo non intelligi, sed ne legi quidsm multis in locis possent. Quod scilicet cuiuis facile constabit, quem non pigebit aut Romα nupem mpressa duntaaea dimidiata aut manuscripta exemplaria cum hae emendatione nostra conferre. Neque tamen inficias eo, non nulla quoque in his non perinde atque in archaetypis emendata operiri Diuini enim hoc potius esset quam humani librum ubique uetustate corrosum in ano prae semita eaeemplaris paucisate .uniciι enim eae antiquis duntaaeat in uenitur in pristinam vindicare sinceritatem: cum praesertim ea quoque quae in scholis quotidie leguntur, in pristinum candorem redigi aut redacta conseruari nequaquam possint. Qua ex his ad κρίσιν faciunt, duae imprimis res SSe uidentur, quarum , altera ad codd. mss. altera ad libros archetypos spectat. Et primum qui . dem eo efficitur Regium codd. mss. adhibuisse indeque noua Porphyrionis commenta in sermones et epistulas petiisse. Plures autem tum extabant: alioquin ad exemplaria manuscripta delegare lectores, quibat mi codd. imSS. et seriori et uetustioris erant Originis. Sertores ex editione Romana descriptos non putandum est, quia exemplaria Romae impressa manuscriptis opponuntur, unde ea inter se dissentisse elucet. X uetustis unicum d-- taxat inueniebatur Quod et quale et ubi hoc fuerit, non esse accuratius
37쪽
indicatum Ohemonior dolemus. Vel Ipse utrumne e usus sit, ambiguum reliquit. Nihil secius ignoramus, Antiquumne hoc in idem fuerit eum eo, quod Enoch Asculanus reperisse fertur, de quo superius disputatum est. Hoc tamen extra omnem dubitationem positum iudicabis R. Regium, virum doctum non minus atque sincerum, ex antiquo lantelorphyrionia commentarios suos hausisse. lurimis enim locis omnino oonsentiunt oum vetustissimo
cod. Monae. M), in quo ad singulos oratii libros idem initium conspicitur, idem exitus. Noque tamen inde hos codices sibi aequales ducas. Regius enim non solum uitam quartam illam Porphyrionis quae vulgo in codicibus
commentario praemittitur abiecit, set etiam epigraphas librorum siue subscriptiones mutauit et Vari ordine commentarios in Varia poematum genera disposuit. Ita enim hi in nostra editione deinceps se exeipiunt: Omm in
OdRS, epodos, carm. Re . Rrt. O. SermoneS, PiStulas, dum in Od. M. expositio artis poeticae secundum locum tenet et comm in armen saeculare
antecedit opodorum librum Uterque liber ad singula armina siue poemata inscriptionibus cod. Monae plurimum, ed. Regii constanter caret. Deinde quod libros archetypos attinet, dicendum est, bibliographos adhuc fugisse quod Regius exemplaria dixit Romae nupera ressa duntaaeat Gnataiata. Hic animadueriendum est, . Regium Porphyrionis tantum commentarios literis suis praefari, verba ergo ipsius non ad integritatem utriusque commentatoris et ad solum orphyrionem spectare. Illo autem testimonio eorum collabitur sententia, qui Romanam editionem Neapolitanam esse volebant, quippe excusam typis Artioldi Bruxelleusis. Inter hos primum logum oecupat A PRAET, doctissimus humanissimusque olim bibliothoeae Parisiensis praesectus, qui cum Parisiis uersabar ipsoque duce pulcherruma artis typotheticae quae ibi asseruantur monumenta in meo usu conuertebam, characteromouid inbeequii in hoc libro agnoscere pertinaci concertatione noluit. Verum quidem est, typos i h huius editionis simillumas esse iis
quibus Arnoldus do Bruxolla et iii editione Horati a MCCCCLXXIV usus est et in Macri philosophi de uirtutibus herbarum a MCCCCLXXVII, cum
quo libro conferendus est Iunianus Maius Parthenopeius de priscorum proprietate uerborum CCCCLXXV Set nostra ed. Rom. compendiis seribendi uberior punctis caret supra i in quo Arnoldus sibi inconstans, diphthongum
ae notat per e cum nuda, ubi idem Arnoldus ut in uerbi sepe celum, equore,
hesis, ire, hedere l. literam e pure dedit. Doindo Vir clarissimus eosdem typo in opere suo Catalogue de livres imprimes fur Velin etc. Tom. IV p. 75 rindelis de sis assignauerat. Quae cum ita sint, editi Aeroniget Ροrphyrionis omnium princeps cum Audiffredo putanda est Romana atque oadem quam R. Regium adhibuisse ex illo loco collegere merit pOSsumus. Iam tandem aliquando peruenimus ad alteram d. Venetae partem, quae
38쪽
non solum commentarios Aeronis integros et otiam ipsius Horatii poemata offertisaque et ad libros et ad carmina eorum singilla inscriptionibus e codd. mas petitis ornata. OdoV. de Stragarolis editor in principio dictae epistulae
posuit haeece: is . . Horati . . Opuscula emendatissima diebus proxime elapsis pro ingenii nostri possibilitate recognoscenda ima cum Acronis Commentatoris expositi e percurrimus. Quorum quia plures undecunque collegeramus ossices cum in nouis tum uel magis in ueteribus et cariosis innumerabiles offendimus motidas. Et hoc me in magnam admirationem detraxit uidelico postam in iocis tam lepidum, in repraehensione tam grauem, in quottidiano sermone tam urbanum, in omnibus denique tam universalem ut nulla pars pro Charaetoris sic sui qualitate alteram superare uideatur, tam negligenter amissum. De Acrone autem cui/ι tria αbebamus uolumisa nullum sere uerbum ne dicam sententiam aderat in uno quod idem in aliis aut adesset aut deprauatum si aderat legeretur perinde ac si non unum sed diuersos exponerent Horatios . Quae his subsequuntur, non ad rem faciunt. Ex quibus hoc certe compertum habemus, editorem ad poetam recognoscendum plures undecumque collectos adhibuisse eodices, ad Acronis Commentarium tria o mma. At uero quinam et quales hi libri fuerint, non minus ambiguum ε quam hoc discrimen utrumne inter codice atque uolumina statuere vir doctus ille uoluerit nec ne Quod si uoluit, uerisimile arbitror dietas esse tres illas editiones uetustiores, quippe utramque Romanam
atque Mediolanensem, de quibus supra diximus. Nullus tamen certi quid profiteri de his alesbit Sign. v.)Libris huius gonoris omni iure adnumerandus est
e. 49 COMMENTATOR MACOBI CRU QUII, de quo tot tamque uaria
accopimus iudicia quae in praefatione accuratius perpendere Onabimur. Usus sum editione ex mein Plantiniana Raphelengit. CIO. D. XI.
39쪽
Τitulus hicce est: ,is Q. HORATII FLACCI VENUSINI POETAE amoenissimi exactissimi- quo iniquo inter Lyricos Latinos principis Opera. commentarii ACRONI grammatici haud quaquam uulgaris, nuper quam ReeurR-tissime castigati aeditique a amplissimo indice. Commentarii Acroni integri in Horatium exeunt cum episti. II, 2 v. 98: lento duello elim uerbo Hremit, ita ut pauca illa uerba, Non solum, quit; non laudo . . non legantur, quae in edd. Ascens. G. Fabricii a MDLV et Nic. Η niger a. DLXXX addita sunt cum uariis subscriptionibus, quales sunt:
Aero hic oficit vi, Deos finis Fabr. ot moest finis Commentariorum Aeronis h) ad libellum meum de Cod Barcell. p. 40-43. Sign. e. 2. Editio Ascensiana a M. D. XXIX, fol. ad cuius calcem, solio Ed. a. CCLXXXVIII numerat adposita legimtur haecce Annotationum Aldi Manutii et aliorum in Horatium cum ipso Horatio Et commentariis in fronte indicatis: Sub prelo Aseensiano ad quintum Calendas Septemb. MDXXIX. De indole atque auctoritate huius editionis nihil amplius hic dicam, cum alias de ea disserendi s t locus Sign. a).3. ditio Basileensis anni, DLV, sol. apud Hemicum Pedis titillo hoc: Ed. f.
, opera Q. Horatii Flacci Venusini, Grammaticorum antiquias. HELENII ACRONIS ET ORPHIRIONIS Commentariis illustrata, admixtis interdum C. AEMILII, IVLII ODESTI ET TERENTI SCAURI Annotatiunculis edita uetius et emendatius, quam unquam antea, per Georgium Fabriciun me unicensem. EX
DIO DIS etiam Observationibus, indicata in dis Carminum genera Sunt, o menda in iisdem sublata. In epistula dedicatoria quam ad Patres, Onsules et Senatores Annebergonsos o ludo Illustri Misenae IIII Idibus Martii. Anno M. D. V beneficii romunorandi causa dedit, de ratione instituti Et laboris sui exposuit. Iam quod ad Fabricii subsidia eorumque usum adtinet, ipse refert: Cum autem interpretum Horatianorum libri corruptiores fuerint, quam vilius adhuc Latini scriptoris monumenta fuisse compererim, multis Saepe locis, ct in Italia et ει Germania eodices manus Otos inquisiui. Duo tantum eae empla nactus sum, alterum a uol ango uertero quite uringo: quod quia integrum non fuit, exiguum quidem, sed aliquem usum in emendandis poetae carminibus attulit, et interdum sententiam confirmauit
40쪽
meam. Aliorum ad me ante biehmum misit D. Georgius, Anhaltinus et Asoanius princeps. Qui liber mihi loco Lydii lapidis aut Carystii fuit. Eius codicis boneficio, ut nihil de sublatis mendis, nihil de restitutis quae transposita aut mutilata erant, ommemorem, Reeesserunt ad darum ommentationes non pauca, ait sininu poetistam multa ad Sermones plurima ita ut si nostram hane edition . ad alias comparaueris, nouam quodammodo esse experiaris ueruntam. ita me nemo Suspicetur dicere, aut inuenta in hoc
libro, quae hactenus defuerint, omnia, aut correeta, quae minus beneli uerint, omnia sed hoc minime uanum aut superbum est, o huius libri integritatem, copiamque Seeutum, inulto quasi habiliorem et nitidiorem in palaestram literariam producere Acronem Helen .in in Porphyrione eae paucis membranis anti quia, einendaui tantum ligure, addidi pauca dissipata, ut spero, collegi omnia. In epistolis nihil e codice antiquo auae illi fuit. Minitii nostruit hie est ad disciplina praecepta perpendere Fabricii laborem, at quot et quanta e tam paucis iisque inutilis codicibus ad vetustoAcommentatores in tanto rerum periculo et discrimine redundare potuerint, luce clariu est. Sign. f.) Ed. h. 4. Editio Basileens s anni MDLXxc Basileae, per Sebastiaumn Henriapetrianno post nostram salutein insinuratam CID ID. XX mense murtio). Fulsa
omnino vulgaris eorum est opinio, qui hane editionem praecedenti prorsus deteriorem dicunt. Utruque est innumeris locis incorrecta, utraque utrique par tam uirtutibus quani uitiis. Hanc tamen persaepe illa correctiorem iudicabiS, Si utramque comparaueris, quatimis constet, nonnulla ibi scholiorum partes Porphyrioni esse datas, quae X LANDINI enarrationibus a Fabricio
partimque ab Honigero inlatae erant. De hoe errore in disputatione mea de in Aemilio Mus Rhon 1846 p. 523 leguntur haecce: isSo in in die Scholion des Porphyrion ii Carm. I, 16 bo Fabricius undmoniger aus dem Commoniar dos Lando voti Scribit palinodiam bis
Quid autom Miramur hercle, inmundum errorem incurrisSeiragenSem Editorem, qui minori onmino eruditione atque ingenio quam temeritate ac leuitate festinataque industria librum suum ad dimidias confecit, et, quo dmiSerrimum St, grauissimorum uirorum consiliis opibusque adiutus. Vide multiplicatos eius errore Vol. I. p. 74 75 76 et p. 131.