Lobeckii dissertationis de diis veterum adspectu corporum exanimium non prohibitis iterum editae pars altera [microform]

발행: 1866년

분량: 27페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

12쪽

Confecimus itaque dimidiam itineris, quod ingressi sumus, partem qua quidem

in peregrinutione, si cui niminm temporis consumsisse videamur, facilis erit et parata nobis, si non defensio, at excusatio certe. Tales enim nacti sumus soci comitesque viae, a quibus non sine summo dolore avelli pateremur. Jam vero velis passis, quo tendimus, pervehamur. Est autem reliquum, ut exquiramus, utrum forte temporis progressu quae est ejus vis dia oram homines etiam do institutis majorum magis ac magis desciverint. Et multis quidem signis cognitum est, eorum in explanandis rerum futurarum ostentia an diligentiam aut superstitionem in dies fuisse auctam. Quemadmodum enim saepenumero tenui et exigua spe ita incendebantur, ut digito coelum attingere se posse putarent, ita res levissimae

eorum animos saepe ad summum timorem traduxerunt. Quare multarum eram, quae calamitatis impetum portendere videbantur, metu exanimati sunt, quas cum insectas reddere non possent, ad iustrationum et expiationum stria gener confugerant, quibus, quidquid fieri non debuisset, animo certe et cogitationa delerenti Inprimis autem cum mortis cogitatione animos incredibiliter Bani et perturbari

sensissent, effectum est ut oblata tam tristi specie, se rebus Prospere gerendis minus aptos crederent. In his enim animi alacritatem et tranquillitatem dominari putarant. Cujus rei observatio multos impulisse videtur, ut adspectum cadaveram humanorum infaustum et detestabile omen habere judicarent. Et ii quidem, qui omnem rituum lanebrium rationem explicandam sibi propoSuerant, eo Sque progressi sunt, ut istam superstitionem omnem antiquitatem imbuisse statuerent, ejusque rei testimonia petierunt a consuetudine veteram signa quaedam domui funestae,

13쪽

quae dicitur, apponendi . o modo cautum fuisse existimant, ne quis imprudens funus adspicere Hoc enim adspecto homines contaminatos fuisse dicunt, et a rebus gerendis deterritos. Eam autem in rem capillorum cincinnos adhibitos suisse e hibent, ut, qui praetergrederentur, hoe signo cognoscerent, se in vicinia mortis, ut hoc utar, agere. Et illud quidem verum est soribus domus unestae cincinnos fuisse amos, quare chorus apud uripidem miratur, aedes Admeti cujus uxor vita erat defuncta, hoc signo carere: θα et οὐ die ἐπὶ προδυρot τομαBς, ὰ δη νεκυων πενθεα πιτνει )sed longe aliam eius consuetudinis causam, eamque graviorem fuisse, suspicari licet. Etenim natura non modo ardentissimam nobis instillavit cupiditatem, hominum animos nobis conciliandi, verum etiam, ne aut prospero ortunae statu elati fastidiosius humanam societatem contemneremus et infra nos esse utaremus, ut quo casu oppressi propter paucorum iniurias ob omnium Consuetudine refuger mus, eam dedit nobis mentem, ut o quotidianis hominum sermonibus jucundissimum et fortunae adversae solatium, et secundae oblectamentum capere velimus rQuidquid igitur ceciderit, nihil antiquius habemus quam eos inprimis, quibuscum

aut naturae aut amoris vinculis conjuncti sumus, in societatem vel doloris vel laetitiae vocare idque etiam veteres induxisse videtur, ut, cum quis diem supremam obiiAset, certiores facerent, quorum hoc propter vicinitatem aut priorem consuetudinem magni inter se putarent. Ea igitur, opinor, causa fuit, quare capilli aedium funestarum foribus affigerentur. Colligi hoc licet ex eo, quod in eo imili causa fieri solebat. Qui enim prole recens aucti fuerant, frondibus atque coronis aedium lares exornare solebant, non ut alios aditu prohiberent - ineptum enim hoc foret, sed potius ad laetitiae consortium invitarent, O reui praeclare gestam' . Mirabatur

chorus Pheraeorum, ante aedes Admeti ne pilum quidem uspensum esse, miratur etiam nescio quis apud Athenaeumq): a Kirchmanu de funer Romam l. I. e. 14. Hadrian. Iunii Commentar de coma c. V. p. 350. Joh. Lometer Mimen. e. XVI p. 222. otter Archaeol. l. IV c. III. p. 384 d. Ramb.b Aloest. 10 l. c V. Paschal de Coron. l. V. e. XV.d Dipnosoph. l. IX. s. v. 69 ex phippi Geryone.

14쪽

o στέφανος, οὐ H lmetis is τῶν θυρῶν, cum nullam uetueri feliciter peracti signum adesse videret Solebant enim laetum

genialem inituri, die nuptiali nymphaeum sui brevissime dicam suspensis sertis

et corollis tegere et convestire. . Itaqua cum eraeua nptialia celebraret Largis satiantur odoribus ignes Sertaque dependent lectia . Eundem etiam morem servarunt, diem natalem celebrantes. Haec vero plenius exposui, non quo nova et inaudita esso utarem, sed ut melius intelligerenter, antiquitatis illo speculatores praefestinato ista luctu maerorisque insignia, et quasi συμπαθείας invitamenta ad religionis curam retulisse. Nam cum lugentea capillos resecare solerent, quid, quaeso, clarius et illustrina maeroris domestici signum esse poterui, quam si eos foribus domus unestae affigerent, praecipue cum paene omnes gentes eodem instituto usa suisse reperiamus. Nam dicuntur etiam plurimi Tartariae Asiaticae incolae, apud quos tamen a minimum quidem opinionis istina signum exstat, funus schedula soris appensa indicare'. Commemoraverunt vero etiam illi quod paullo gravius videtur Romanorum consuetudinem cupressi arboris feralis et male ominosae, ad aedes 1 estas ponendas, Servii testimonio locupletissimo

usi qui haec exaravit se Romae moria sui propter cerimonias sacrorum, quibus populus Romanu adstrictus erat, ut potissimum eupresina, quae renasci non solet excisa, in vestibulo poneretur, ne quis imprudens funestam domum, rem divinam facturus introeat, et quasi attaminatus suscepta peragere non possit Quo doc mento nihil sane certius et luculentius emo potest. Si enim qui sacra facturi sunt, cadaveris adspectu ita contaminatur, ut rem divinam iacere nequeant, existimandum sane est deos ipsos mortuorum contagionem horruisse. Quae si constans saerit Romanorum opinio, foedus ut is artificum error, deos caeleste ad ead verum societatem invitantium. Quos si tanto crimine Iiberare potero, agitur autem de Romanis, hoc mihi aestiorem eorum, quae forte allustinatus sum, Veniam paraturam esse spero. Cum itaque quaeratur, an ex eo, quod sacrificRntes

15쪽

eadaverum adspectu prohibiti esse perhibeantur, concludi liceat, ab eodem etiam deos refugisse, ei rationi, quam Ruten secuti sumus, consentaneum est, ut, quid in similibus fieri debuerit, sedulo exquiramus. Etenim non solum Lucianus meminriae tradidit, eos, qui amicae operam dedissent, proximo die a sacris deae Syriae faciendis abstinuisse, sed etiam omnes sere Graeciae Italiaeque gentes eandem rebus divinis reverentiam praestitisse, proditum est am vero quaero, utrum dii iisdem, quibus homines, legibus fuerint adstricti Homines certe religioni sibi ducebant, viso tactove cadavere, ad deos adire ex quo isti, quos laudavimus, callide exsculpserunt, deos etiam funeris adspectum fuisse detestatos. Sed cum perspectum sit exploratumque, eosdem Veneris usum nec abominatos fuisse, nec pro piaculo habuisse, etiamsi homines post concubitum templa eorum adire nollent, verendum sane est, ne illi plusculum digito a veritate deflexisse comperiantur. Manifestum enim est, nequaquam ex eo, quod hominibus facere nefas fuerit, de deorum disciplinae ratione judicari posse. Quis vero est, qui deos a rebus venereis abstinuisse putet Evolve patres, Arnobium dico, Tertullianum Lactantium, aliosque paganismi diis idolicis exancillantis refutatores et refragatores, ut ipsissimis eorum Verbi utamur. Articulis ii computant singula unius cujusque deorum furta, adulteria, amores. Quod vero ad Veneris post concubitum lavationem attinet J, ea plane ab hae nostra caiisa aliena est. Spectat enim ad corporis castimoniam, nec purgatio Oeanda est, sed lotio, si Theologorum distinctionem complecti velimus ). raetera etiam

Servius Omnem ejus consuetudinis, quam commemoravimus, rationem neutiquam

satis aperte explicuisse videtur. Quodnam enim fuit domus funestae signum, priu quam arbor ista Romam esset delata Quodnam habuere homines plebeji Mihi quidem antiquitus cupressus ad maerorem significandum adhibita videtur, maxime propter frondium nigritudinem'). Tum etiam haec omnia in dubio et incerto

posita sunt ut ne Servin quidem testimonio satis, credam. Continebantur enim h meier Epimen. e. XVI. p. 17. Spanhelm ad Callim. II in Lavacr. ali ad V. 1.Ρouer Arctaeo . . ΙL . IV. et de Iudaeorum more Spencer . IV. di Mert. III. c. V. p. 182. t Laquemacher Antiquiti Graec. . III. c. III. g 4. M m. Hahnii disseri philol. de expiatione per hissop. lit. q. 735. t Mias causas, sed minus idoneas, meo quidem judieio, adtulit Hadrian. Jun. Animadvers. XX. l. 1.

16쪽

haec iure pontificio, admodum abstruso et recondito per se, et magnam partem ad Etruscorum disciplinam consormato Illud profecto minime dubium esse potest argumentum, quod antiquarii ex cupressi usu sumserunt, non tanti esse, ut de adspectum mortuorum reformidasse statuamus. Quamvis enim divi Augusti si tuam Claudius Caesar ex eo loco, in quo servos contra idari solitum est, rem veri jussit ), id tamen propter immanem rei foeditatem, quam et nos perhorrearimus quibus quidem do molliore luto deus praecordia finxit factum esse quisque intelligit. Nec mirum etiam, Hinervam, cum exanime Tydei corpus, sanguine usquequaque conspersum caputque istud laeda dilaniatum oculis adspexisset ut ingratam rei memoriam deleret, oculos abluisse, priusquam in coelum abireti Non prius astra subit, quam mystica lampas, et insona

Lissos multa purgavit lumina lympha I. g. 7.

Adtulerunt etiam illi, suorum crebro acta est mentio, consuetudinem truae prope anuam aedium funestarum collocandae, ex qua qui funus vidissent, perpudigarent 4e emque in aem Hesychium'. Suidam 'x lollucem et Aristophanis scholiastam' testem citarunti Res vero ipsa declarat . istas lustrationes primum

m Quantis tenebris haec circumfusa sint, ex dissensione hominum intelligentissimorum intelligitur. Nam cum Festus affirmet, tibias funebres eas esse, quae in funere emerentur, quamve Flamini diali audire nefas putaretur, ejus sententiae Gellium contra euntem videmus. Is enim lines: Ulamen dialis mortuum non attingit, funus exequi licet . L. X. α XV. Nocti itaque et tibiarum tantum audire ei licui Ita enim Dio li. LIX. I 29. p. 759. d. Mimar. narra Aminam mortuum si Augusto Caesare pro rostris fuisse laudatum, velo tamen interposito , cujus pei cautam e latere fatetur Lovis γα - ἀρχιερε ἀπειρη- ναρὰν evri ντε τω M M P uus

singula verba Senecae, Taciti et Suidae v. interpret ad 1. I. Dionis testimoniis convincuntur. n Dio Cass. l. LX.4 13 p. 9bl. o Theb. Stat. l. VIII ad fin. Quid Barthis audem sererit, ut de Hyso quodam inferorum fluvio cogitaret, nescio. Est enim Bissus Atticorum fluvius intelligendus, in quo Furiae etiam I vari solitae v. Lutati ad heb. I. IV v. 3.

17쪽

quidem ad eos spectasse, qui suneris aut milesti aut ἐκκυμδην curabant ). Hi enim re funebri peracta etiamnum lavari solent. Ad eos vero, quod attinet, qui cum rebus divinis operam daturi essent, infaustum funeris omen, aut certe ejus mem fiam, aquae adspersione dilui putabant de his jam satis dictum est. Nihil etiam ad nos pertinent. Cum enim multi crederent, apium aliasque herbas in silicemio adhibitas funestum habere omen v. Pluti in Timol. c. I. nemo tamen earum adspectu pollui credebatur. Qui vero, cum eo funeri exsequias vissent, nec sacris etiam operaturi essent, tamen mortuorum adspectum sibi religiosum ducebant, superstitiosi et erant et habebantnr. Talem enim Theophrastus δεισιδαίμονα describit qui nec ad puerperium nec ad mortuum appropinquare Rudeat. Idemque etiam confirmatur Lycurgi et Numae institutis, de quibus supra mentionem 1e imus.

Alii denique aut corporis quadam imbecillitate cadaverum adspectum perhorres e-bant, aut, cum ferre possent, delicias tamen facere solebant. Horum tamen omnium ratio nec idonea fuit, nec comprobata etiam est. Attamen, cum audivi sent recentiores illi antiquitatis scrutatores, abhorruisse nonnullos u lanerum ad-8peetu, effectum est, ut communem eam veterum opinionem hisse crederent ). Ita vero omnis earum, si qua fuit, auctoritas prorsus imminuitur. Quae cum ita sint,

neminem lepida illa historiola, quam Suidas ex Aeliano transcripsit, a causa nostra abalineabit. Narrat iste, Philemonem poetam comicum dormientem sibi novem puellas domo exeunte videre vi aum esse. Ex quibus cum contatus esset quid rei geretur, respondisse illas, non amplius licere sibi cum ipso confabulis. Exorta luce cum ille pallium sumsisset, et opus, quod agebat, adgressus, subito extinctus est. Jam vero scriptor ille, causam hujus rei inquirens, suspicatur Musas, AEusae enim fuerunt illae - excessisse e domo poetae, quia οὐ uitia αυταις

t Eodem etiam domus funestae lustratio et everrigulum spectabat, ut nimirum ju et sanitati et lautitiae prospiceretur. u Eurip. Iphig. aur. 380. v Charaei. c. XVI. ibiq. Casaub. v Bac in opinione confirmasse potissimum eos videtur consimilis Iudaeorum aliarumque gentium orientiatum v. leuker Zendav. p. 95 ratio. Praeterea etiam scriptoribus ecclesiaStieis

Saepenumero accidere solitum est, ut eum impiam gentium religionem convellere studerent, aniles Paucorum errores omnibus tribuerent . Chrysost hom. XIII in p. ad Ph.

18쪽

νε υς ὁρῆ- Οὐδ' iust ναείνειν θανασίμ- ἐκπνοας'. narrabo autem aliam hiat 1 iam non minus lepidam. Dux quidam fuit Lucemburgensis, rei militaris gloria valdo

insignis, qui cum aliquando noctu obdormivisset ingenii tumulto somno excitat est. Tum animum attendens sonitumque captans, talem sibi audire visus est, qualis esse solet, cum pessuli tanguntur, et Ores ardinesque concrepant. Tum ille, lares adesse ratus, omnia diligenter perquirere, et fores observare, sed nihil invenire. Proximo die, cum hostes esset adgressus, ingenti clade accepta misere

periit. Quisnam igitur illa fuit, qui ostia aperuit, quasi festinanter domo esset abeundum di αδ τυρον hominis, si audiamus eum, qui bellam istam fabellam literis mandavit L in etiam visa ex domo poetas brevi morituri abierim Quid enim amplius ipsis istic negotii erat Ne verbum igitur addam.

i g. . Reliquum est, ut exquiramus, quid causae uefit, cur Euripides a communi omnium opinione declinaret, deosque induceret a cadaverum vicinia refugientes.

Ad Dianam quidem ab ippolyto moHente discedentem, quod attinet, hoc ut

Poemati Oeconomiam melius tueretur, acute a poeta institutum existimo. Nam cum ippolytus perpetuo Dianae praesidio defensus fuisset, mirum sane videri poterat, morientem demum propugnationem omnem deesse, quod ne accideret, egregie sibi poeta hoc pacto prospexit. Si vero forte aliquis quaerat, Cur non poeta potius deam remoratus uerit, donec ille mortuus esset, hoc ne dignitati Dianae parum decere videretur, verendum erat. une enim alterum illud genua περιπετείας, quod in felici exitu positum est, requirebatur. Observatum enim est plerumque R poetis tragicis, ut deo in medium Vocato, rei felicem exitum arcesserent, ne de auctoritate ejus et magnificentia derogarent. Quod cum minus commode fieri posset, deum priusquam ad exitum perventum esset, e scena NdGerant, ne in summo rerum discrimine aut fidem deserere, aut inclinatam fortunam excitare minus videretur iraeterea etiam vix satis decebat deam eastissimam x Suid. s. v. Philemon. D iri, underbare Traumsalle uesinunderu

19쪽

morientis Hippolyti, seque misere volutantis adspectum ferre ). Major autem est in altero oco difficultas ' immo maxima. Nam in priore quidem conjecturae saltem Iocus relictus erat, hic vero ostendit, Euripidem, nulla cogente necessitate, deorum adversus cadavera odium commemorasse. Quam in sententiam quid poetam adduxerit, equidem certo affirmare nolim. Consentanea tamen ea fuit philosophorum quorundam de mentis divinae integritate, concreti vero et terreni corporis squalore et foeditate commentis, quibus poeta noster imprimis, puto, delectabatur. certe ob causam Persae dicuntur mortuos nunquam igni cremasse nolueram enimhnmani corporis, impuri scilicet et contaminati, contagione uno, quem ex Ormugdorium putabant, infici. Quidquid sit, Euripidem tamen non constanter istam regulam secutum fuisse constat. In Supplicibus enim j, quinque illorum heroum, qui Thebas oppugnaverant, cadavera non solum in omnium conspe tu ponuntur et prope templum Minervae collocantur, sed ea ipsa etiam exsequias prosequentibus intervenit. Id quod a Thetido stiam factum est 3. Rhesum denique Strymonis et Μusae filium ab lysse interfectum, mater dea amplectitur humerisque aufertq). Quae res aut summae uripidem inconstantiae et levitatis arguit' , aut eorum opinionem, ni dramatis istius authentiam convellere studuerunt ), mirifice confirmat.

g nlustratur hoc ex uet. Iul. Caes. c. LXXXII ibiq. Uusc. Obiter hie observari licet Lessingium Verba: οὐδ' - χραι- θανασίμοισιν ἐκπνοως ingeniosius interpretatum fuisse. Nam morientium halitu ut ontaminarentur, homines certe tantum abluerunt, ut potius, morientium supremum halitum ore exciperent. Insignis etiam narratio de deo osis animam osculando quasi intercipiente, quae in libro Phetirat Mosche inscripto, aut altera potius ejus parte, graece conscripta exhibita est. V. ichael. inteit in . N. T. p. 12l Pteri editi um vero etiam εκπνοαὶ Θαν ιμοι dictum puto pro mortis agone cf. Ores 496. Hereul fur. inpe980 Phoen. 1463.

e M autem aliunde nobis ognita est. Saepe etiam a eommuni priscorum poetarum discedere solitus es Quam enim constantem et perpetuam legem esse ait θεοτσι δ' δ' εμ νόμος. Οὐδεὶς ἀπαντλ βουλεται προθυμι Τῆ του θελοντος, ἀλλ' ἀνιστάμεσθ' ἀει Hippol. 1328 eum prosecto centies migramini Confinxisse itaque eam oeconomiae causa putatur.

f V. si Becti Diatrib. de Rheso, supposititio uripidis dramate.

20쪽

HUt autem dubitationem omnem tollamus, deorum mortuos non amplectentium modo sed osculantium etiam exempla quaedam adjiciamus. Admirabilis est ad hane rem quae de Venere Adonidem lugente multorum poetarum luminibus illustrata est, historia

Tum Cupidines:

Et apud Ovidium:

Vecta levi curru media Cytherea per auras Cypron olorinia nondum pervenerat alim. Agnovit longe gemitum morientia, et albas g V. Theocr. Macr. I. h Bion Id. 1. 240. do. 7.M M.

SEARCH

MENU NAVIGATION