De Nesiotarum republica commentatio [microform] : dissertatio philologica quam ad sollemnia anniversaria Gymnasii Regii Maximilianei celebranda

31쪽

velut σέτω non σίτου , quemadmodum . priorem suam coniecturam συνκαJτε- σασσε pag. 148 correxit), desideratur.

Vera. 17-19. si Opinor sunt legendi . δἐ καὶ περι τὰν σιτοδείαν ἀνη λω πολυ non πολλα , ut echielio placet καὶ τὰ τῶν σαδραπαν εἰςαγωγαν σέτω κ/Jτεσκευασσε Vers. 21. literae .RAO- quid sibi velint, disseile dictu. Caver Urcthomum secutus scribit: εβαθόη id imperseetum verbi βαθον' - βοηθειν esse dicit. Vereor ne iusto longius haec interpretatio repetita sit. Quid enim verisimilius, quam lapidarium in titulo de quo agimus falso Uaoθη exarasse γScribamus modo εβοήθη et dubium non iam erit. Nam. εβοάθη Aeolica dialecto dicebatur pro εβοήθει'. Vera. 23. Πολυπέρχοντος scriptum est. Sic etiam apud Plutarchum in Demetri IX. . t in Dione LVIII. 28 legitur, necnon in Florentino codice Arriani Πολυπέρχων invenitur. Vers. 24 pro πέμφανJτος' ἀπάρανJτος legendum esse

Vors. 25l2 Earinus J Jραβα Dν supplevit. Confer , quae Droysen l. l. pars II. Ol. 1. pag. 13. de hoc Arrhabaso dissoris Verba eius haec sunt:. Nach dem Ehrondekro fur Thersippos an es sinZwesses sein, das er Arrhidaeus rielmehr Arrhabaeus helast, und wenlytens in olyaen. VII. 30 .... is γάρ αἱ und de βαίου die Losnnidormiaehr. Boi Diodor XVIII. 3, 26, 39, 51 . . . st de Nam immer ρριδαῖος. Aus Justi XIII. . : iubetur Arrhidaeus re corpus Alexandri in Ammonis templum deducere siehi man, Meia dis Corruption diosos amens ist. ben darum habe id nichi geWam die hdschr. ebertisserun aulaugeben,

Has Droyseni opini haud neglegenda est tamen eam temere recipere nolim.

32쪽

in versu 1 tituli Lesbiaci, qui apud Oeckhium num. 166. editus est. Item in altera inscriptione, Lesbiaca illa quidem, verum in Delo insula inventa, quam oech inter addenda voluminis d. num. 265 pag. 1038. edidit. Ibi ter vers 1, 2, 3 legitur: επὶ προτανιος Cons. hrens . L . 12. . et addend. pag. 497 et 507. Aliud exemplum invenitur apud Conge ab XII. B. v. 29. Bechiel pag. 146. num 42ὶ adde

αντωνυμ. pag. 126 B. Ahrens . 29. 13. Videmus illud

Aeolum λα-κε plane idem esse atque Atticorum Oz-αν'

Vers. 34 35. γ εllραι τατω scribendum est. Quae . hic supplevit , non intellego. Illud Γ in in verbi mutilati

. . . . . TaτωΓ lapicidae errore effectum est, cui fortasse litera. ν verborum antecedentium τῶν ἐκγονων in auribus resonabat, eum illud F ante literam K sequentis verbi καλη- σθαι exarabat. Dico ortasse; nam id quoque probabile est, lapicidam cum falso . subscriptum exarasset, cognit errore illud I transversa linea irritum sacere voluisse. Sic fieri potuit ut illa litora pro F legeretur. Vers. 37. ὀγκαρωσσετω Aeolice pro ἀνακαρ . f. Αhrens g. 12. . et g. 28. 1. ὀντεθην legitur Orp. inac. Graec. n. 3524 vers. 8 cf. 34,3 etc. - ονσταθεισας in titulo apud Bechiel pag. 124. num. 15 vers. 8 legitur. Vers. 39. γινωσκτσι mirum est propter . Subscriptum .

Idom in duobus aliis titulis invenitur. Apud merum quidemnum. 133. a. vers. 21. legitur β ri ρηξ Pσιν apud Congium

33쪽

. . 3 duplicatae literae στ' haec exempla amri: οππα et horretrως Theocr. 28 4 et 29. 13. 33. . ore τοτα Sappho , Alcaeus 1 cf. ibid. adnot. 33. Ore τως' legitur in Vers. 4. tituli a Curtio Mytilenis inventi et i mrm. VII. 407 primum oditi. In versu Millud μέχρι Πορνοπως' accuratius excutiendum est. Illustratur nim Strabonis loco, qui in libro XIII. pag. 613 exstat hic est:

Sio ramor o C. Mulier scribunt in duobus enim codicibus si in μείς τις legitur. In aliis libris manu scriptis. μυς τις invenitur. Earinus ειυς τις legendum esse censet. 6 Haud scio an huc Arcadica dialectus referenda sit. In illa enim coniunctivi pers. 3. plural in ιυνσι formata esse videtur. In titulo quidem egeatico, quem Th. Bergh index schol. alensium 1860l61 si Michaelis Jahrbucher fit classis holhilologio 1861. pag. 585.

34쪽

in ea acquieScere nequeo.

Ac primum quidem nescio an Earinus pusillam rem nimium exaggeraverit. Etenim inter illos nummos et ab Imhoo Blumeret ab ipso editos unus tantum est, in quo, nisi Earinus sallitur, muris signum invenitur. Est ille, quem arinu num. 5. Otatum edidit. Ergo dicere non debuit . . . o ἐπ των Os ἐσμάτων τῆς Νήσου μυος . . . . Accedit quod ad confirmandam sententiam suam Pausaniae verba assert, quae tamen argimentationem eius non modo non confirmant, sed diluunt Pausanias enim l. l. hae dicit:. TO ναο δε ἐστι περαν σπόLλων χαλκοDς. καὶ το γαλμα λέγουσι ειδίαν ποιῆσαι Παρνοπιον ἐω καλουσιν, τι σφίσι παρνόπων narrτοντέον τὴν γῆν ἀπο- . τρεφειν ὁ Θεος Dcεν ἐκ τῆς χωρας . . . . .

Vorba dilucida sunt loquitur de signo aere Apollinis ar-nopii addit deum sic appellatum esse, quod olim terram locustis

Tin aus. I. 24. . Ex verbis ausaniae apparet, non signum illud. Παρνοπεον' appellatum sae, verum Apollinem ipsum supplendum enim

35쪽

dubio idem est atque πόρνοφ mus erit Quid quod geO- graphus plane demonstrat, Boeotos, quos et ipso Aeole fuisse

constat, locusta non πόρνοπας' sed πόρνοπας' nominame. Hoc enim opinor Strabo his verbis dicit . . . καλεῖται Πορ

his verbis tamquam causa affertur, cur Aeoles Asiani IIOρνο- στίων' dixerint. Blud μείς τις autem idem est ae , μην τις . Apud scriptore Graecos saepenumero μείς' pro μην inVenimus. Exempla permulta habes in enr Stephani thesauro lingv. Graec. sub verb. μην Et μεις tribus tituli confirmatur.

8 CL Eustathii commoni ad Iliad. . pag. 34. Is Strabonis verba repetit. 9 Hic alio locos haud neglegendos esse censeo. Apud Hesychium

κωνωπες .

10 Cf. vocem πάρδαλις si πορδαλις . solea α' ante liquidas persaepe in o mutasse, Ahren g. 12 pag. 77. demonstrat. Huc etiam illam obscuram Hesychii glossam pertinere puto. S. v.

παιδ ιυραί φ); alii scribunt: πορνοπες ἀκριδες . - Nescio quid de hac glossa faciendum sit. Coniectura mihi in mentem venit quium vi proponere audeo. Hae egi: πορνόπαι ἄωροι id est deformes in Fortasse huc pertinet alia Hesychiiglossa, et ipsa non ita clara: Παρνοπη ' Καλλίστρατος Αθηναιος .

36쪽

menia, quae ibid. I. n. 1569. a. edita est, quinquies vers 1, 13, 25, 27, 32 Boeotica forma genetivi μινος et semel versu Maccusativus κατὰ μεῖνα invenitur xij. Item μεις legimus in titulo Corcyraeo apta . Vischer. Moine Schristen vol. II. ab. I. . pag. 13.

Revertor nunc ad propositum meum certum est, apud Ne-

otas omopionem pollinem, id est locustarum vereorem cultum esse. Tametsi Earino concedo, etiam Apollini Smintheo Nesiotas cultum tribuisse. Id non solum mure in illo nummo Signato, Si revera mu est comprobari videtur, sed etiam e Strabonis testimonio colligi potest l. l. dicentis: παρα πασαν γαρ δὴ τὴν παραλίαν ταυτν ὁ πολλων ἐκτετίμηται μεχρι Πνεδου, Σμινθευς η et KAMDς καλουμενος et Γρυνευς η τινα

In versura . IKE sic legendum est: καὶ κε' - καὶ αἴ κε'. Idem invenitur in titulo Boeotico apud Fran .elementa epigr. Graec. pag. 192 C. 45 46 κῆκα .

Vera. 51 τῶ κεν ευεργετημ. eole crebro articulo relativi loco usos esse, Ahrens . 23 10 demonstrat, multa oscriptoribus Aeolici exempla afferens. Addit ex titulo Lesbiaco, qui corp. inscr. r. 2166. exstat, ver 23. et 40 Tala et Ta', Ad haec exempla adicio ex Congio ΙΙΙ. Bechiel num. 23. 4 η)δεν cula cαρεχωρησαν . Contra in Eresiorum inscriptione Congo XU. . 33 Bechie n. 42 legimus: περὶ - οι πρέσβεις ἀπαγγέHOισΓι'. - . Venio nunc ad inscriptionem alterius lateris Videtur ab

11 Quare is, qui in Elym Μam pag. 583. . s. v. μει. scripsit:.εστι δὲ ἀκλιτον εἰ γὰρ κλίνετο μενος Iarεν- αι si γενική haud optime iudicasse videtur. -- Addo in titulo Μytilenaeo genetivum μῆμνος legi corp. inscr. Gr. II. 2166. v. 34. 12 De Apolline Smintheo os Eustath. comment ad Uiud P. M. et Menander περι επιδεικτιαῶν 17. in Rhetor Graeci ed. L. Spengelmi. m. p. 437.

37쪽

terum φηφισμα se, quia in vers. 45 maioris tituli ta τα- μω o saec Ηρακλεέτω illud decretum exarare iubentur, cum

tamen novum decretum est; nihil inim aliud nisi sancti ho norum hersippo decretorum eo continetur riores vera 22, ut supra diximus, de mutili sunt,

nihil orti de iis proferri possit. 'Vers. 31. καθάπερ ' novum exemplum est, Aeoles in relativo spiritum quem dicunt asperum observasse of Ahrens

g. . . Vors. 33l34 Bechiel contextum ab Earino haud bene supple.

tum sic correxit 4 και μη μμεναι περι αυτ . . . .

, Quod ad illum qui vers. 38. et 43. ἐπιμηνιος dicitur magistratum attinet, non dubito quin unu ex buleutia fuerit, qui prytaneo praeerat et menstruis quibusdam sacris faciundis. κατὰ πρυτανεέαν' nominabatur. Nec mirum si huius potissimum hoc loco mentio fit decreverant enim Nasiotae: A. v. 32-35 . .. δεδοσγα δἐ καὶ σίτησιν ἐι προταν εὐωκαὶ τακε ὐπολις eo ποῆται, μερις ιδοσθω Θερσέα πω καὶ των ἐκγόνων α τω γεραιτάτω . Sententia mea grammaticorum testimoniis confirmatur. Adnotat enim Hesychius Rd. V. ἐπιμιηνιοι : ά ἱεροποιοί ἐκαλεῖτο δ καὶ θυσία τις ἐπιμήνια κατὰ μονα τῖ νουμηνέ συντελουμενη . Cons. Suid. s. V. ἐπιμήνιαμ etaim Mam. a. Od. V. Quae in etymologico de Voce exstant, ad verbum cum interpretatione Suidae

38쪽

corp. inser. r. II. 3137. Ibi Versura legimus: καλεσατωσαν δε ι επιμηνιοι τῆς βουλῆς καὶ τους πρεσβατας τους παραγε νομένους)ε Μαγνησίας επὶ ξενισμον εἰς O πρυτανε io . . . ' me pertinet Lesbiae inscriptio quae in Bullet. de corresp. hellentque 1880. Me VII pag. 439. num. 22. Ρottior et Hauvette-Besnauit edita est. Legitur V. 15: τους δε εα ιμηνίους τους ἀεὶ γινομενους raρισσόνα αυτ ἀποτιυμ μισθου μενων ἱερείων αρνα γηλε i αν ... His duobus titulis quae munia illis επιμηνέοις obeunda fuerint, satis aperte declaratur δ).

ibid. 3641. . v. 5 2448. H. 34, IV. 15, 32 et saepius Addo titulum

39쪽

se insula ordo se lene.

ΡOrd elenae insulae saepenumero mentio fit ab antiquis scriptoribus. Praeter Strabonem de ea loquuntur Hesych. S. V. . Πορδοσεληνη Steph. yg s. eod. eis et Σελήνης πολις ἔScylax g. 97 Aristotel hist. n. 8 28. .mροσελήνη insula nominatur apud Ptolem. V. . . et Paus ΙΙΙ. 25. 7 apud Aelian. N. A. U. 6, ubi in uno ex Odicibus exstat . ροσεληνη , cum in aliis Πληροσελήνη legatur apud lin. N. H. v. 137. et VIII. 226. Προσελήνη denique invenitur in Synecdem Hieroclis pag. 686 9 et in Chalced synodo pag. 30 et Ol. . pag. 173. Mirum est, quod Strabo ordoselenen et Nesum non in Hecatonnesi numeraro videtur. Dicit enim . l. πλησίον δε τουτων χκατον νήσων εστὶ καὶ κ Πορδοσελήνη . . . Insula Ροrdoselene hodie Πυργος appellatur. Hoc nomen Earinus inde ortum esse amrmat, quod antiqua aedificia in ea exstructa praetervehentibus turri speciem praebeant. Certum conseras de hac insula, quae arinus pag. 141 de

ea disserit Opinatur, insulam antea Ποροσεληνην' nominatam postea propter qualorem incolarum Πορδοσεληνην' a vicinis appellatam me. Ποροσεληνη Se idem atque Παρασεληνην .. ληνην' enim oram es insulae nominatam esse, quia lunae formam imitaretur

Haec Earini opinio mihi haud probatur. Nam si Strabonis

clarum testimonium repugna neque Vinci potest, Aeoles pro . raeci coeo dixisse. Ρord olene, si magnitudinem respicias, secunda Hecatonne forum a Neso est Ad septentrionem et Occidentem Spectat Urbs in ora orientali sita erat, id quod e Strabonis verbis Paret και meo τῆς Ῥεόλεως ταυτης πιλυν νῆσος Insula Nesui igitur e regione ordoselenem urbis erat; ergin urbem Pordoselenen in ora Nes adversa fuime patet.