De Antigonae stasimo secundo [microform] : Dissertatio quam ...

21쪽

si , Ceterum admissa Mei L emendatione habebis duis versu logaoedicos, quorum utrique basis rasmittitur:

quod basis secundi versus non est eadem atque V anti- strophici, mirum non est et Herm. Elem doctri da.

ταυ χυθ' ί oos αἱρεῖ ros ω παντο γῆρ librorum pars παντο γῆρας pars παντα γηρως exhibet: Sed neutrum, quod sciam, adhue ab ullo int rei ita explicatum est ut probabilem sensum praebeat nam non intellego, quo iure Erlatat explicare potuerit: qui ad senium ducit omnia irrat concedamus, reetam esse hine interpretationem, quaeritur, cur ita vocetur soninus. Ne que minus artificiosa videtur haeo exii interpretatior sequi omnia senio asscit, ita ut senium oranslate dictum sit pro languore', imbecillitate et Aia.).

His ipsis igitur interpretamentis nihil aliud signifieari videtur nisi latere ho loco vitium, quod ireepsit fortasso libris sequente ἀγηρα - , ad quod verbum iam librarius

22쪽

velis usten attenderat lumnum: inde etiam orta esse tuetur lactionum discrepantia 'ravταγηρ et παντο ηρ. quo Bambergero auctore, qui Deo mederi studuito uolans favosi eos, aliam ego tibi medelam diiudi

v. 607. primum non respondet metro. deinde autemsεων ahvεs huc non pertinere videntur. Etenim mirum est, ibi subito omnes deos eommemorari, ubi in primis vel potius solius Iovis laus atque potentia praedicatur. Quinetiam facile ex his verbis collegas, ceterorum deorum fuisse anni tempora ordinare id quod longe secus est: cf. diu, 134 Διος μεγάλοι ἐνιαυτοἱ od. XIV, 3 οσσαι

23쪽

γαρ υκτε τε και ηι ιεραι ἐκ Διο εισιv. Quoeirea nihil iuvabu aecepisse Hemnarim: mendationem aurε saavακροτοι quamquam susscit metro; nam Baa Manaeiiciendum videtur, ut additaminium ineptum librarior a. Idem fere ensuit Sehesdew., quum correxerit: sis

Neque vero praetermittenda sunt hae se l. vertar αγηρω ὁDro risu εω Novo φησιν, ἐπεὶ ρ ε μδδυςτυχιιο μητε 'ro 'mo ἐλαττουται Sed ubinam gentium, quaeso, posita mentionem fecit ὁυπαιων Adde, quod in illo versu Hom. quem supra laudavimus, 'Tππος vocatur a Idvητο Θανάτοιο fortasse igitur cum Mes-ninio pro aqvες scribendum erit κῆρ ε Versum ant cedentem autem si corrigi volo, ut altera emendatio Herm. quam profert in editione sua, recipiatur: συτ'

In seqq. verbis malo Iehi ἀγηρως, quod etiam confirmat schol his verbis γράς εται και αγῆρος προς τοδυυάστας tarici τὸ ἀγηρως προ η ὁ τας συναπτε. Fortasse etiam melius erit cum Be k legisse χρόνου. quod alia M l. nota commmdat ὁυναστευα καὶ ἄρχομυου-χρόvου. ccedit, quod Iupiter temporis omnino opera est cogitandus

24쪽

His versibus altera pars huius strophae continetur, η-s totum arminentum bipartitum est: primm enim Iovem Hua ominum Messiritudimnu expinem, 'Redi a tr deinde l. agilitate fortiniae hominum eonqueri videtur. Iam vero e templemur exalassimos huius loci versus dies 13 sq. Primum non dubium est, quinaruevius δε indicet, iam sequi legem ipsam vel potius illius verba itaque post δ' plenius interpungendum

erit deinde, si paulo adcuratius verba reddimus, habemus hune singum is hae lex. se. videbit per omne tempus inin exsistit in hominum vita, quod non obnoxium rit ea amitati ' Vides omnia rete procedere itaquem me opus erat, quidquam totius loci mutari, siquidem --peris παρεπολις, quod in vertendis versibus ipsi

modo consulto omisimus, scilitet ne ensu omnino perturbetur. Atqui vel se ore illa distinctione, quam post

οδ' positam esse volumus, sublata offendit παμπολις:tum, ut paululum sufficiat sen8ui, coniungendum essetem volao et vertendum: in omnibus civitatibus valens. At vero ipse locus, quem tenet παμπολις, ne ita reseratur, impedire videtur Ex omibus autem huius Ioel emendationibus optime mihi placet eates scribentis: πάμπολυ εκτοι ἄτας παριπολυγ' igitur coniungendum est eum υδε et explieandum , hil, quod quidem maximum sit ' Tum exprimitur hae sententia: nihil, quod quidem maximum permagnum sit in hominum vita, calamitatis expers reperitur. Aeeiperem libentissimo hane emendationem sed totum huius strophae argumentum, quod supra enarravimus, postulat, ut recta sate prioris et alterius partis oppositis, sententiam magis etiam in universum distam. Neque enim poeta dicturus

25쪽

fuit: siquaequid perinagnum sit in hominum vita, e-mitato mei ε sed potius nihil, qui equid omn1no in hominum vita exsistat, prorsus initimi esse avid mitate: at Iovem omnium eorum eme expertem, quae homini Meidere possint. Ut igitur dua hae sententiae

Explicat tum antistropha posita, qui fiat omnL , ut homines in G1 illam indidant ita enim spes

est comparata, aut ut nos bono animo esse iubeat reddairque aptissimo ad quaslibet res easque gravissimas in cipiendas οτασιο aut ut fallacia atque temeritate me tem nostram obeaecet απατα , ut ignoremus, quid mineiendum fugiendumve sit quo fit, ut in maximam atque gravissimam calamitatem incidamus

priorem versum sie omnes libri exhibent eum εssint igitur eoniungendum est sine dubio υδεν, et ad ρπεε ex praecedentibus repetendum ελπις vel, si magis sensum quam grammatteam spectamus, a rara. Iam ure si is spicis versum strophae, qualem nos eum voIuimus, minime Verba numero respondent, eum acresserit ἔρπεν id ipsum autem e versu 613, qui quidem in eadem verba desinit, huc translatum videtur errore librariorum. Neque quidquam profecto desiderabit deleto ερπί- - cf. auin

26쪽

videamur, illud te monemus: ctorida camina es entia eam, iubium- fieri posmi, at libram metoritatem aevia, parvi pulve et videre u mimericininguli strophae et antistrophae inter se respondeant. Duo igitur officia sinu sunt praestanda quodsi utrumque explere non poteris, alteri satisfecim sufficie Raque delemus ερπει et cum minio pro εἰδοτι δ' οὐδέ levi mutatione seribimus:

Tota aulam sententia proverbii Ioeo, et videtur: simili metaphora vel potius allπoria usus est poeta PHL

27쪽

v. 20 sq.

v. 620 σοφέα seribendum videtur e schol explicatione μετα σος ἰα Cum autem in v. 622 omnes ad unum libri tueantur infinitiv. δοκεῖς, malo etiam in v. 13. 8eribi ερπειν Pro ερπει, quamquam ibi Lauri A. exhibet ερπει. cf. exempla, quae ad h. Ioc collegit me r. in a. ML d. r. pag. 369. Perversa autem est Trie adn latio τουτ λεγε δια την Ἀντιγονη δοκουσαν τωθανεινῆὁιστον immo vero haec verba in Creontem quadrant, qui quum mente obcaenata nimia eum Merbitate atque severitate humanis legibus p trocinaretur, si violavit iura deorum, ut sibi suisque ipse perniciem pararet.

V. 623. pars codicum ha isu, alii ἔμμες Elmsteius epicam illam formam reformidans scripsit τῶδε μεν es. Elmsi ad uripid. Meeh. 11): at non opus fuisse videtur ex emendatione, eum Aeschylus in horicis

28쪽

itium ἔσσευε et ἔσκε, et mi mea ἴσα posuerint lietaverati ad h. l. fortasse etiam eonsulto posita in-R furinam retinuit, eum dictum illud sapientis Iordei 3 verbum pro verbo laudaret Denique utrum

et sensu in ei vox a posita in his duobus versibus usurpata est in priore enim Versu ατ η est mens obeaeeata B. 1. 412. IX, 115, ut id- fere valeat atque y vω Ἐρινυς et v. 60M: in seq. Versu autem τ' est ealamitan, quae statim illam mentis perturbationem subsequitur. - on de bat meh. in versu seq. Ii-hrorum omium seripturam mutare seripsit enim pro π --ειν infinitiv. πρασσειν, ita ut bina verba QOκει et πρασσει eadem constraetionis lege teneantur, et sen--ia hoo vera expressa referatur etiam ad praeclare illud sapientis dietum. At summa totius dies modo haeo est mente a deo obeaecata esset, ut turpe ab ho- , esto discernere non possimus et dierum illudis nam tantum sententiam eontinet eamque brevem, ut si eiusmodi dictis plerumque reperitur. Itaque vers. 625 eum Herm. horo tribuendus erit. V. 627 --630.

29쪽

iis , In his asstin anapaestieis missitum noVae personae indieatur tumes transitus fit amyhi

dialogiun vota piis subditicium ess ipsum metrum clarat interseritur enim systemati anapaestio vernas; qui ab usu vulgari prorsus abhorret quodsi ocerisvυριφης, habebis monometrum catalectum, qui quidem Dequens est in dimetrorum systematis, ubi basis napaestica vocari solet vid. Herm. Elem ii 40- , m

Quid porro apud post a m his ferbis Istssae simillus

vυμφης ταλιῆος ῆκει hune autem Ioeum in Suidae codice Leid totum omissum esse Martinus monuit. At quid. tum set de τῆ μελλογαμου Atque in primis Brunis. refellendus est, quippe qui putarit, poetam hoc epitheto rarius nomen σήλιδος interpretari voluisso id quod 3perfecta Sophoclis arte alienum videtur. Iam vero schoetiasta adnotavit haec: ταλις λέγεται παρ' AAλευσιν ovoμιασθεῖσα τιvι υλιφη porro ex8tat glossa εις το au Jvυμφης. Ex his igitur duabus adnotationibus 'Iligere licet primum et scholiastam et, qui glossam posuit, legisse modo ταλις deinde αλιις iam per se significare Virginem maturam eamque sponsam Id etiam magis affirmant Hesych. atque Zonaras, quorum ille Vocem X-plicat per η μελλόγαμος παρθενος, hic per η νυμφη Νeque ustathii verba p. 62, 35 ωιυς δε καὶ τι παρα τα

30쪽

. - . 6, in Θελλογαμου tueri videntur altero

is 1 o uis et eodem modo explieat atque eum in ius lauda mus, testes altero autem Ioco respe-M- videtur versum 633. nostrae I tuae. Pollucis autem verba, qui μελλοvυμφη explicans η -λλουσα γαμεῖσsa addidit haec βελτιο δἐ ω Σοφοκλῆς vo λασε, τῆς μελλογάμου ταυτην ὁ καὶ τάλιν λάγει primum declarant, τῆς μελλογάμου voce sereidem significari atque τάλιὁος, deinde μελλοvυμφη Praeferendum esse voci Sophocleae τῆς μελλογάμου quo sensu enim illius verba aeeipienda sint, indieat unus eodex, ubi invenis βελτιον τῆς κατα Σοφοκλεα μελλo- γάμου βέλτιο igitur ad praecedens μελλovυμφη referendum est et Herm. ad hunc Antig. vers. r itaque illum offendisse videtur vocabulum τῆς μελλογάμου rquanti autem Suidae auctoritas o loco sit putanda, iam supra indicavimus. Accedit denique, quod Triclinii recensio verba τῆς μελλογάμου νυμφης plane omisit. Quocirca assentio Meinerio, Nauckio, etiam vocem τῆς μελλογάμου in glossis habendam esse.