장음표시 사용
94쪽
sqq.), το es σχετλιαστικον Et Θαυμαστικον uni gratiaee seribatur, aieut o κλητικον semper eum ire minflexo. me αν admirationem aut indignatibnemo signD
cana modo eum genitivo ubi ἔνεκα supplendum, modo eum nominativo iungi, ubi ad eius Ioeusiotiis late .gritatem qualitatis nomina, ποῖος vide . vel ADIMEI- Iigenda sint, ibidem exemplis demonstratur, ut Libanil apud Bud Comm. P. 246. , α λογος, ω φρένες, συνεσις et Gregorii, ω τις Ἱερεμιας δυρεται τῆν hμετερα συγχυσιν i. e. εω ποῖος λογος etα - Quibus ego puleherrimum loeum addideHm et, quod ad δ' repetitum attinet, nostri simillimum, Soph Al. v. sos aqq.,
ubi dolore et piniae terrae desiderio vehement/e eommotus triste suum vale dieens exelamat Auso'sa φέγγος, ῶ γῆς ἱρον οἰκειας πέδον Σαλαμνος, ω πατρεμ εστιας βαθρον κλειναι, - ν ναι, καὶ τ συντροφον γένος, 'κρηγα τε ποταμοι θ' ad καὶ τα ροικοι 'πεδία προσαυδω, χαιρα - τρος ἐμοι. Ceterum ευ χρυσοι i. e. χροιχη et σαἰετω o pro vari Ieet supra λ), dat eod. o aurea aquilae ηι Alaetos si eὸd vera omnes quod tantopere vexat Vale enaeeium p. 403J, Laelio ita expliear posse Aldvidetur, ut sculptor, ab mrtho paululum diseedens quod se artiseibus , non ab una tantum aquila, sed ab
D. σχετλιαστικοπι illud nostrum autem est θαυμαστικόν.
95쪽
an hi a FanmetHae musa a latum Gxume iam repra sentis . De pluribus aquilis eogitat Ameisius, qui, uti aliaes eleganter hae de re disserit: in noti ad h. v.). d. tum non est, quin, si quis, odicum nonnia mam apud Eleg Iemm Med. et Medio . l. et Parisini me A lectionem variam αἰετο probans, His mera aquilas h. I. intelligat, quod ad τους νινθους attineat, nihil ρο-- sua obstet, quum huius rei gravissimos auctorea e les ea sibi habeat, is elem die s lig. 24 A. mee h. Zγγος ἀετοὶ .. αρπάζοντες , et Pindarum P. IV, τι χρωσέω, -- ονινο, ut laeeam alios, minorem en m
At si quis IIus, ut ego quidem Dei, artis seulpenes habita ratione, duas hie aquilas admissuma itaque nominativum ἐνενος mohatum est haud prorsus audien sine Φῶl Anx.ram, qui in ed. Theom. Lips. ωM ad h. v. observariti Ioeliotiem Τλεμνος et ισευ dual. φέροντες feodd. E edd.Heiam omnes Iuralem tantum inarent, uel mediiis, et grammatica, et myth logie ratione veritati repugnare. Triplex est munierror Metissim viei. Namque primo illa eomma quod post ἔ- adhibetue, una eum ars eos potestate rid. Thieme m. m. q. νος syllabam ita Iongam reddit, ut satis sal metro Deinde quod ad duas Iovis aquilas, uaque plures una, partinet, supra iam demonstravi, et Sminoelem et Pindarem huius: si testes esse. Denique neminem Moeriti ultorem Iatet, eum rarissime dualius, atque dualem eum plurali iungere haud quaquam MN-
naerias, nee, qui hane eoiniecturam praeivi , Eldictiva infelix eon eluearum nisi tori audiendi sunt, qui δὲ ψέκλ
96쪽
simo viris de repastina bene meritis oti ipsis, Mps typerearis ut Plinio dono darentur
97쪽
noe Poematiqm, quod nuper summus A. Bomain. publieavit, ego i m ante hos annos XIIII types ex xandum euravi amicisque distribui, additis his verseisi. Communicavi meeum his diebus doeti inina ut ire. Sehneuer, philo'. in hae universitate professor vestigavit autem illud epitaphivi nuperri ne in Thaso insula ANTONIua nox cu. in exerest Austria tribunus, vir non solum helum virtute nulli seeundus, sed inans etudine etiam humanitateque insignis euius tot tamaque de in lieissimis Graecia merita non rnod e m
extollunt, sed uiua gratissimam memoriam innumerabiles Peloponnesi ineolae, quos nuper diris Ibeaimi Vinclis, quos miseriis aerumnisgae liberavit, quos anxiis Parentabus, quos moestis uxoQuis lugentibusque liberis, quos desperantibus iam de eorum salute propinquis amicisque reddidit, in imo pectore infixam perpetuo tenebunt R
98쪽
Haud ita multo post ad nollescatu literas dedi
eum carmine graeco, in ipsius, ut miserorum lane Gram eorum patroni, laudem a me composito quod carmen humanissime excepit vir illustris, et donum meum quale-eunque quasi redditurus, quatuor praeeam optimae
notae inseriptionum apographum, sua nisi fallori manu consectum, ad me misit, addita epistola, recentiore semmone Mamo perseripta, ex qua velut ultissimi stili simulque, quod ad benignissimum Illius de poematio meo iudieium attinet, velut rara humanitatis indulgemtiaeque exemplum, nonnulla mihi fas sit assere. Finis epistolae nempe hie str υλα τα θνη, κατ αναλογέαν ἔκαστον των ἰδέων δυναμεων, in πησαν εἰς ἐκπλήρωσιν του προ- τουτουερρου. - σν εδυνζΘν ναπραξω τι καλὸν, η αξέα αποδιδοται Hς νγ θέσιν μου πω τις αλλος αντὶ ἐμου, α δἐνηφο θηρέ, απανθ ροπιον καὶ αν - αντεμιν τα ρζτας διαταγας τῆς Θυλῆς του, ἐθελε πραμ α μοια.2- θελο τελειωσει τῆν ἐπι λκην ταυτγγ εἰμῆ ἀφολαι βεβαιώσω, Κυριε, οσον θαυμασμον προξενησεν η ἀναγνωσις των στένω Σου εω λους τους σοφους εἰδημονας τῆς 'Eλλφακῆς γλωσσης. χλοι συμ υνως περε ὶνεσαν - ωφηλώ βαθμον τῆς τελειοτυτος με ταν' -οων ω-s γνὰ ἐπιτ μευθῆς τῆν τρυφερανο αυτως καὶ δ χερῆ αυτρον διαλεκτον, se υθαέα καὶ καθαρ- ηρωελθειον στιχουρογέαν Σου, - ζωζρας φρασεις, τα ορθὰ καὶ ἐπιλέκτους
λυσωσιν εἰς τον ἄνδρα στις ἀνθιζε τὰ νανθῆ πέριοτῆς Ἐλευθεροπόλεως.
100쪽
- 0. I. B. I. κεχηνος Pag. 22. I. s. I. tribuat. 23. I. d. in . l. περβασία. I. I. ius post aut adde aut Poeta. ut ... . - l. I. I. post seulpendi adiice aut deserili Andi. β , -- 2. I. I. In post nulla subiunget in quibus ho ipsum.