장음표시 사용
21쪽
inditauerint non iam opus est multis uerbis enarrare contempsisse per se intellegitur Gloria igitur illius miriflea erat solum inter scholasticos obstat iudicium uel maxime contrarium. Quapropter rectum et uerum in medio erit collocatum, quae quidem partes sunt Senecae Is enim erat uir iudicio modesto animoque candido et inrem, qui quamuis Ciceronem admiraretur et exemplum esse uellet eloquentiae ct condi. I. praes. I seq. . tamen rhetorica quoque studia adamabat quaeque inli laude digna erant non dubitabat efferre contra ea castigabat quae erant reprehendenda rhetorumque ineptias plus centies in libris suis acerbissime perstringit. Is uero non modo nusquam Cestium collanda , immo eum suas. VII. I hominem eum dicat nullius ingenii uix profundo ore praedicauerit Eum igitur si arbitrum constituemus Cestianae gloriae multum de immensa discipulorum consortiumque laude nostro iure detrahere poterimus. Atque hanc ipsam ob causam ii male sentire uidentur, qui quod optimi codices contria praes. 13. Iine 2 editionis ursianae post uocem Fus ei aliam interponunt, Bruxellensis scilicet certi, Antuerpensis cessi Montepessulanus caesti Cestium putant a Seneca in primum rhetorum tetradeum fuisse receptum in uestigiis, nisi glossema indicant, ortasse latet Arelli nomen Fusco addendum cs disser de Latrone p. 26. ii occurrit autem Cestius rhetor Ciceroni magno illi eloquentiae Romanae patri et exemplari infestissimus cf. Sen. suas. VII. 13J, semper paratus illi respondere cc xc contr. III. praef. 16l, qui ne litteras quidem illum scisse contenderet cs suas. VII. I 3 quique nec ioco nec serio neque summis in iudicio contumeliis adigi posset, ut Ciceronem se disertiorem fuisse concederet et ex contr. III. praef. IIJ. Mira sere est haec in Ciceronem aemulatio, sed unde originem traxerit faciI apparet. Cestius homo erat Graecus, in Asia natus Smmaeque perlongum tempus uersatus. Studiis igitur rhetoricis deditum nmquid ueri similius quam ei eloquentiae generi illum se addixisse, quod tum in fila pronincia maxime floreret, asiano dico, quod eodem sere tempore in taliam transactum etiam Romana ingenia incepit deperdere Erat ea eloquentia, a qua Cicero Demosthenem secutus exemplum prorsus abhorreret, ut neque contemneret Atticorum pressam et integram atque Asianorum tumidam uanam iactantem rationem, cui iudicium maxime ac modus semper deesset s. sic orat. e. 6. 7 sq. Rhetores uero et scholastici, quod admodum erat speciosa, illam potissimum recipiebant, Ciceronis simplieitatem deserebant. Diuersa igitur secuti non poterant non dissentire et latet hae maxime in re declamatorum infesti in Ciceronem animi origo, qui quidem pro hominis mordacitate et arrogantia in Cestio summum odium uidetur. Singulas eius declamationis partes cum iam inspicimus, quae in uniuersum fuerit eloquentiae scholasticae rati omittamus: opiose exposita est a Bemhardyo hist. it Bom. p. 76 sq. 233 sq. Weste anno his et . Rom. 13 78, 1, 82 86, Schlossero hist uniuere. Orb. an III. I. 292 sq.: nostrum est uidere quatenus ea in Cestium quadret. Qua in quaestione liceat delegare lectores ad ea quae in dissertatione de Latrone inde a pag. 27 uberius extant exposita cuius quidem declamationem ita perscripsimus ut quae propria habet componeremus cum Oratorum priorum tum ceterorum declamatorum usui. Atque eum tum probauerimus suisse qui sanam sectaretur eloquentiam quique, quamuis ueterem et simplicem eloquentiae sormam non posset restituere propter diuersa dicendiae menta ei eo Ichnes, non exultaret in nouis et inauditis uetera plane despiciens, sed quantum posset ex his retineret, fortasse aptum erit demonstrare, quibus in rebus ab hoc discedens Cestius iam multo corruptioris eloquentiae sit sectator. Exordimur' ro re ora Ione. Huic quantum tribuerit ex paucis quae Seneca tradidit fragmentis certo quidem non uidetur erui posse. Composuit enim is opus suum, tum maximo mdε-H6rum tommentarii lar aut nulli extarent aut quod peius erat salsi es contr. I praes. 3J, sine seripsi, sontibus, summa in injectute, 'memoria quamuis natura mirabili adeo iam stacta, ut certum
22쪽
ordinem se consequi non posse in contrahendis quae sibi occurrant, et contron starum sententias sorte pluribus locis in una declamatione dictas positurum ipse confiteatur. Si ureo ne controuersias diuelleret iam ueritus est, nonne maius etiam sui periculum, ne singula: cuiusque propria uerba referret aut cum aliorum uerbis confusa aut de suo interpolata Νam memoria ue ualidissima post tantum temporis uix quisquam tot hominum tot sententias cum ipsorum uerbis potueriti tenem praesertim quas audiuit solum, non legendo didicit. Accedit quod cum eontraheret a semo dicta esserens quae uidebantur grauissima, etiamsi eius uerba seruauit. Orationis lampn formammutare debebat subIata quae inter singulas sententias fuerat coniunctione. Nihilominus uero periclitandum putaui nam etsi singula quaedam saltant, in uniuerauna me ex iis quM Sene , t disiit M.L emi
oratio uero aperte nrgen enae taetre Iis est. In uerborum quidem usu ueteri eloquentiae speciem non plane deseruit uerba enim pasgim inmixta sunt, quae apud aureae aetatis seriptores omnino non uel apud poetas solos eguntur, uelut quae extant contr. I. 6. I uxorius de eo dictum qui uxorem ducit, conis VII. I9. 9 infructuosus codices infructu' legunt, Bursianus . infaustam J, c. VII. 2 l. 2 cruciarius, Illi. 24 14 superuenire, sed numerus eorum quantum e fragmentis liquet non ita magnus est. Abhorruisse etiam uidetur a graeci uocibus neque nouatas ab ipso, usquam repperi. Multo magis noui dicendi generis sectator perhibetur in iis quae ad syntaxia spectant. Ellipses habet frequentiores uelut suas. IIII. 2 quid consulatum salutaremΤ ibidem 10 .male cum illo ait codices male cum ille ait : Bursianus ex emendatione manus recentis in podice Couarruviano recepit male cum illo agi l. contr. II. H. 2 haec intra triginta ies es condi. VII. 16. I, 20 4 cet. creberrimas deinde usurpat quaestione interrogandi uerbo posito nullo. quales reperis Suas. V. 5, contr. I. . , II. 12 2 V l. 6. 9 esse uocem omittit post uerbum putare uelut puta te patrem contr. II. 14. I, cui loco similem composuerim, narrabo me iuuenesm contr. II. 11. 2 participio suturi utitur ita, ut reserat non in tempus loquenti praesens, sed quod in sententiarum connexu praedicatur, qualia sunt pessum iturus contri VII 16 10, .nauigaturus VII. 19. I, datura II. I. T, in denique praepositionem coniungit cum substantivis consilio inseruientem indicando uelut imponitur in naufragium' contr. VII. 6. 10. Nenuo non utitur phrasibus a declamatoribus illius aetatis saepe adhibitis uelut Amehercules Vsuas. VI. 10, non est quod .... contri VIIII. 19 1, nihil amplius quam tonu. X. 34 4 aliis de quibus uide dissertationem de Latrone p. 29. Alia uero corruptae linguae signa quae praebet editio Npontina in recentissima Bursiani editione correcta sunt, in quibus reser uoces nec quidem suas. VI. 16, contri UI 16. II, VIIII. 24 2 in Ane- quidem mutatas et inprimis locum contr. VII. 22. 13. Ibi enim eum in edit. Bip. legatur causa uox genetiui praeposita inde pendenti imperium reipublieae causa silii petit', quoniam codices perhibent petieret rei p. cause fili , contextus qui dicitur a Bursiano recte uidetur restitutus esse sic: petii et reipublicae causa et illi. - Quae omnia si comprehendimus, Cestius non dubium est quin in sermone iis omnibus usus sit, quae in communem aetatis usum et linguam erant ascita a nouis et inauditis manum abstinuiti Laborabat uero, cum Graecus esset, oratio uerborum latinorum inopia, id quod Seneca testatur contr. VII. 16 27 quo factum est ut quae Latroni magnae erat commendationi Cestio Iane desumi
EnrariCInto Trina autem Connexri nullus sere est Ciceronianus ille praeclarus numerus ubique desideratur. Decurrit oratio in singulas confracta oententias omni arentes uinculo ac ligamine.
Neque hoc contentus erat Cestius debeba enim orationis forma auditores sibi conciliare, quos argumentum quod nullum erat non captabat. manc igitur maximo opere uariaturus adamavit
23쪽
breuissima sententias per antithesin inter se opponere, multas pro re interrogantis, multas alloquentis. militas exelamantis modo ac ratione, ut sermo leniter decurrens plane tolleretur et tamquam torrens de radicibus Et lapidibus turbidus delarretur. Ineidit propterea etiam in malam illam declamatorum consuetudinem quod obruebant Orationem fixur uitamquam Omamentis, quae cum artisieta essent iniecta sine ullo compositionis modo cuiuis rei orationem reddebant tamquam pallium ex diuersissimis pannis consutum. Multa asserre possum chias mi, anaphorae antithesis 'nuersionis climacis correctionis an nominationis aliarum figurarum exempla sed non multus ero in locis enumerandis, quoniam Iectori in qualibet sere agina ultro obueniunt. Susticiant igitur chias mi exempla suas. VII. 3 Antonium auulsum Catilinae reipublieae redditum' contr. ΙΙ. 16 11 . maria iustiora iudiciis, o mitiores procellae patre VI DITA .adulescentia turpis est, infamis pueritia est anaphorae suas II 5 Ideo hanc
Eurotas cireumfluit, ideo Taygeti dissicilia nisi Laconibus iuga, ideo Hercule gloriamur, ideo muri
nostri arma sunt VII. 3 uiues sed eruentur oculi, uiues sed debilitabuntur pedes' contr. I. I. 24 debuisti illam ad me perducere, debuisti reconciliationem temptare' antithesis suas. II. 5,uincere non licet, uidere liceat contr. I. I. 7 nisi impetrauer ut boni fratres sint, impetrabone mali patres sint I. 3. 2 ut eum contra poenam causa tuta non fuerit, contra causam tuta poena sit' conuersionis suas VI. 4 Si ad desiderium populi respicis, parum uixisti, si ad res gestas satis uixisti. si ad iniurias fortunae nimium diu uixisti: contr. I. I. 24 fortasse ego fratrem rogassem si tu non fuisses, fortasse ille me rogasset, si tu non suisses climacis contr. I. 2. I ita domi custodita est ita cara fiat suis, ita raptae pepercere piratae, sic emit leno, sic deprecata est , I. I. 3 pecuniam dabas, auaris dabas, piratis dabas . Similium figurarum coaceruationem ubique reperies, sed maior haec est copia quam quae Ornet Orationem, immo uel maxime compit. quamuis lacere deIicatis illis auditoribus, quibus omnia sordebant quae natura dictauit quaeque a uulgari et simplici dicendi genere non aliqua ex parte discedebant. Cohaeret cum hoc figurarum usu de Mentent In quaestio, in quibus Cestius uestigia aequalium peruersissima pressit ratione permultae apud eum inueniuntur insulsissimae. Nam adeo iam erat eo pia eloquentia, ut in his declamatores rerum naturam nullo modo curarent, immo quo audacius quoque inauditius aliquid dicebant, e praeclarius putarent dictum. Atque cum non solum ipsi putarent, sed maximo etiam eum plausu ab auditoribus tales sententiae exciperentur, multi non uerebantur uel ineptissimas declamationibus inspergere, etiamsi ipsi saniore utebantur iudicio. Apposite uidelicet de iis Votienus Montanus apud Senecam profitetur contr. VIIII praes. I, qui declamationem parat, geribit non ut uincat sed ut placeat omnia itaque lenocinia conquirit
cupit enim se approbare non causam, necessaria deserit dum speciosa sequitur.'
Atque in his Cestius etiam fuit qui suis uerbis confitetur contr. VIIII. 29. 12 multo dico non quia mih plaeent, se quia audientibus placitura sunt . Multa igitur deteguntur in eius declamationibus inepta uelut suas. I. II fremit Oceanus quasi indignetur, pro terras relinquas; contr. n. 12 2 duos filios tuli huic numero iam assuevi' contr. VII. 19 8 propter hoc ipsum magis flebilis est, quod non potest stere', tamquam caeci flere non soleant contr. VIIII. 26. .ne diuiderem filios una exposui et Illi. 24 2 unus Miltiadis census inuentus est Cimon filius : alia immodice diei uelut suas. II. 14 per sepulcra nostra iurabitur' alia nimis subtiliter dicta uelat contri VII. 19 8 si te capti mouent, et haec apta est', quod quidem obscurius dictum esse ipse non ignorauit paulo post explieans luminibus capta': alia denique pueriliter ludentia uelut contri Im. 28 l .habui filiam de omnibus meis habui dicendum est . me uem quamuis sint quae reprehendas, laudis tamen aliquantulum non poteris ei non
tribuere respiciens ad alios eiusdem artis cultores Namque ipse licet in declamationibus sua sponte
24쪽
multa insaniuerit, haud raro tamen recto iudicio quae modum transgrederentur dignouit et ace bissime uituperauit Ineptorum schematum aduersarius exoritur in Albucium Silum contri VII. praes. Dixerat ille in controuersia quadam: Quare calix si cecidit angitur spongia si cecidit non frangitur Τ quae quidem sententia insolentior est quam quae a sano homine seratur. Νeque Cestius bilem continuit, sed albis dentibus id quod Plautus dicit sententiam deridens diseipii .los suos hoc modo hortatus est 4 Ite ad illum cras declamabit uobis quare turdi uolent cveurbitae non uolent. Idem Albucius cum dixisset de illo qui fratrem parricidii damnatum exarmata naue dimisit: Imposuit fratrem n ligneum culleum', ingentem scholasticorum risum mouit, cum Cestius eandem dicturus controuersiam uerbis repetitis mirificam illam sententiam suo more ludificaretur cf. ibidem duris deinde et crassis eum abhorruisse argumento sunt contr. I. 3. I in Quintili Vari silii uerba: incestam ne cito supplicium transcurreret, dii reuocauerunt contumeliosi eius impetus: Sic quomodo quadrigas reuocauerunt: nam et ante posuisti similitudinem quia et haec de carcere exierat'. aeque minus Pastorem Aletium senatorem perstrinxit apud ipsum inepto modo de eadem incesta declamantem: Sic ueneficiis corpus induruit, ut Sara reuerberctret . . . Hoc enim inquit, male mihi facit ille qui aut athleta est aut phtisicus' sic Bursianus codices Aphtuicus ' praebent, edit Bip. pyctes es ibid. 11. atque eiusmodi uitia ut erat homo mordax et contumeliosus semper eum impugnasse apparet ex sententia eodem loco prolata: Hoc est quare inuitem auditores meos ad alios audiendos ire', scilicet ut cognita hac dicendi ratione in sucis declama tionibus eam deuitent. Vituperabat etiam inane illud et artificiosum sententiae genus, quo quidem, quotiens aliqua uox poneretur, ad illam quasi ad sententiam decurrebant declamatores, id quod i χο uotabati ieemuit hac ratione auditor ille qui de proditore controuersiam VII. 22 sic incepit: . Ut uerbis ducis uestri, iudices, incipiam Cauete proditionem L sic finiuit ut diceret: In quibus uitam finiit imperator: cauete proditionem risi utrobique Bursianus ed. Bip. proditorem exhibet quod in excerptis etiam Bursianus recepit Illum Cestius statim increpuit: περ Bursianus ex coniectura αὐλαὶ τήν ἡχώ. Atque corripuit hoc uitium non semel, alterum exemplum extat in illa suasoria in qua deliberat Alexander, an Oceanum nauiget. In ea enim cum exaudita esset vox: Quousque inuicte is ipsa uoce quidam coepit declamare et in eandem desiit Desinenti autem illi Cestius ait: εν τοι μῖν ληξω, σεο- αρξομαι at alter cum descriptis Alexandri uictoriis gentibus perdomitis
nouissime poneret: Quousque inuicte exclamauit Cestius: Τ autem quousque cf. eontr. VII. 22 19 exc contr. VII. T. l. Itaque quamuis ipse multa insaniret, modum tamen seruari uoluit. ultra quem uerum et rectum consistere non posse putaret ineptior quidem est Latrone in sententiis, quia placere uolebat ineptis, sed haud pauci sunt multo etiam ineptiores . Illud uero quod appetiuit ita assequebatur, ut raro diceret quin auditores plauderent, utque praeceptoris declamationes ediscerent, Ciceronis orationes non legerent nisi quibus Cestius rescripserat s. Sen. Xe eonu III. praes. 5. Quod uero in sententiis reprehendimus maxime deprehendimus in Co OHhran, studium illud dico noui et inauditi quod rerum naturam minus curaret oluit repetere quae eum re ipsa offerrentur a multis iam dicta erant et dicebantur, alia erant detegenda, alia eruenda quae insoliti specie aures auditorum et sensus lenocinio quodam titillarent. Fingebat igitur rerum eondiciones quae nunquam exstiterunt, causas supponebat actionibus quas nemo secutus est neque unquam sequi uoluerit, et cum laude dignum uideretur in utramque partem dicere et habere quae inseruire possent damnando reo, quae absoluendo uel in iis rebus quae excusationem prorsus nullam admittunt, eri non potuit quin incideret in res quas nemo certe proseret qui sanus uolet haberi Huius rei pauca
liceat proponere exempla. Controuersiae omnium primae thema hoc est Liberi parentes alant aut uinciantur Duo fratres inter se dissidebant: alteri filius erat patruus in egestatem incidit patre uetante adulescens illum aluit: ob hoc abdicatus tacuit:
25쪽
adoptatus, patruo esti Egere coepit pater uetante patruo a Iit illum abdicatur.
In hac controuersia quomodo Cestius Mesendere studet abdicatum AHaec ait mecum cogitaui: Pater meus egentem uidet statrem non miseretur non praestat alimenta hoc est inquam non uult eripere filio metum sei in hac fortuna meorum has iam meas esse partes. Patruum autem quomodo excusat Ambuisti me rogare, ut ipse praestarem, debuisti illum ad me perducere, debuisti reconciliationem temptare, non famam pietatis ex nostra captare discordia M s. contr. I. I. 24 seq. que minus inepte contri X. 32. 13 patrem defendit quo iubente silia se suspenderat uenia ab eo petita nec uero impetrata, quod bello ciuili coniugem secuta ab aduersariorum partibus stetisset: -Quare ad me non fratrem suum mittit Sed grauiora etiam extant. Quae enim calliditas est patris in conis. I. I. 16, qui cum filius a piratis captus ei de redemtione scripsisset, piratis epistolam misit: -Si praecidissent manus, duplam se daturum pecuniam ' . Usus sum inquit consilio sciebam piratas non crudeles esse sed auaros. Volui efficere ut desperarent illum redimi, et propter hoc superuacuum et sumptui surum dimitterent L Videas porro portentum e studio in utramque partem dicendi
prosectum conis VIIII. 24. 14. Callias Cimonem solutis quadraginta talentis quae Miltiadi erant
imperata a republica redemerat, ut filiam ei coIlocaret. In matrimonium duxit Cimon, sed in adulteri deprehensam cum ex Iege deprecante patim occidisset, ingrati reus factus es illum
uero in tali iudicio quis potest non absoluere Absoluit Cestius, sed uoluit etiam Calliae partes agere. Quid igitur restitit Obiecit Cimoni quod passus esset uxorem suam adulteram fieri.
quod non custodisset, quod exspectasset dum Superueniret pater, ut spectator calamitatis suae esset. Egregie nempe et argute haec sunt inuenta Addere uero ad ea liceat postremum colorem a sanis
illius aetatis hominibus iam satis derisum, quo insantem ueneficii uult damari non intellegens insantem
ne posse quidem ream esse L conis VIIII. 29. 2.
Pauea haec sunt quibus componere possum alia multa uelut conis VII. 16. 21. II. . .exc eonu IIII 6 4 cet. sed subsistam sufficere enim prolata puto ad uiri ineptias intellegendas. Has respiciens certe non iniuria iudicauit Seneca suas. VII. 12 hominem Cestium fuisse nullius ingenii. cui qui comparari uolebat, id quod argute et facete Cassius Seuerus dicit exc contri III praes. 18. non ingenio maiore opus erat sed Sensu minore. Deitia uIone denique breui mihi licet esse caret in ea eadem qua in sententiis controuersiae antiquae laudanda simplicitat lcs. Sen. contr. I. I. 13J, abundat iisdem quibus in coloribus artificiis. Composita os et incedens per quaestionum et argumentorum insolentem sere multitudinem partium quam maximo numero placitura subtiliter sit operosa et ipso numero enervata Latronis igitur non sine auctoritatis detrimento dissimilis es disserti de Latrone p. 4 et 5, estermann hist eloq.
Quae omnia si omprehendimus, Cestius rhetor uidetur qui praeceps decurrebat in ea uia, quae tum uigebat in eloquentia, quique eo potissimum famam asseque batur et auctoritatem, quod omnia eius uitia adoptabat in oratione usus argenteae aetatis sermone, si gurarum et sententiarum captans, a uerborum rythmo et artificiosa eoniunctione abhorrens, in coloribus non modo simplicia refugiens. immo consulto appetens quae essent noua et inaudita quamuis ineptissima, in diuisione languidus et imprudenter dissu sus, denique ne longus sim rhetor qui non rem spectaret sed formam non curaret quid diceret sed quomodo Intellegebat quidem quae insolentius et intemperantius ni dicta et castigabat interdum, intellegebat etiam declamatorum rationem non esse ab omni parte probabilem, sed quae pauca habet laude aliqua digna permultis illis obruuntur, quae vel acerbissimo uituperio nondum satis acerbe reprehenderis. Exhibebat ille mores saeculi gomptos, metere simplicitate destitutos, lucrum quaerentes non integrae et honestae uitae
26쪽
samam. Itaque non egit quae recta et uera credebat, sed quae multitudini erant piseitura ipsa uitia appetebat utpote animorum lenocinia. Numerandus est in iis de quibus Petrimius satyrici sui initio dicit apposite: Minimum in his exercitationibus doctores peccant, qui necesse habent eum insanientibus iurere. Nam ni dixerint quae adulescentuli probant, ut ait Cicero, soli in scholis relinquentur: simisicti adulatores cum caenas diuitum captant, nihil prius meditantur quam id quod putant gratissimum auditoribus ore nec enim aliter impetrabunt quod petunt, nisi quasdam insidias auribus secretnt sieeloquentiae magister nisi tamquam piscator eam inaposuerit hamis escam, quam scier appetituros
esse pisciculos, sine Spe praedae moratur in scopulo . - Huc inim accederet quod Cestius nullius erat ingenii, fieri non potuit quin decederet non solum a Ciceronis eloquentia immo eam contemneret
et corrupto aequalium iudicio inseruiens corruptae eloquentiae ingrederetur uiam quae annis uoluentibus gradatim deprauabatur. Si eum Latrone Cestium comparamus, eum multo corruptioris
eloquentiae sectatorem fuisse neminem fugiet 'ii, ruri
Quodsi uero recte contenditur rhetores quo magis a Ciceronis aetate discederent, eo magis ab eius eloquentia fuisse remotos, illud nescio an efficiatur ut Cestius, quamuis per aliquantum temporis Latronis esset in arte socius atque aemulus, ill tamen fuerit posterior. Cui opinioni obstare uidetur ordo quem secutus est Suetonius in catalogo Cestium praeponens Latroni. Is enim si rhetores ab ipso commemoratos compoSuit ut temporis ratio postulabat, id quod mergensius contendit in libello de Suetonii uiris illustribus p. 24, hinc ad ea quae iam p. 5 de Cesti anno natali disputauimus illud cognoscimus, Cestium natum esse ante annum 696 u. c., Latronis natalem s. disserti p. I. Quo quidem anno supposito sexcentesimo nonagesimo Cestius octogenarius saltem senex suit, eum Quintilii Vari lius auditor eius scholam frequentaret s. p. 6. Quae aetas quamquam per se nihil habet quod ostendat, quippe quam multi rhetores sint assecuti, uelut ille ipse qui Cesti memoriam nobis prodidit Annaeus Seneca, suspicio tamen lacile irrepit, praefueritne octogenarius scholae publicae Hoc
equidem uix crediderim. Cum uer constare uideatur annus 770 u. c. usque ad quem artem docuerit rhetoricam, annum natalem neceSSe est ponamus anno M u. c. posteriorem. Huc accedit alterum. Cestium enim, quod scholam Romae aperuerit non ante annum 723 u. c. inter Romanos professores
hoc demum tempore inclaruisse patet Latronem uero cathedram obtinuisse anno III u. c., decessisse anno 250- α demonstrasse mihi uideor in dissertatione . 1 et 22 Ille igitur annis aliquot ut uidetur ante Cestium ortus cum praeterea annis prope quindecim ante publice inceperit Romae docere, uiginti certe annis ante animam inauerit, num Suetonius in collocandis his rhetoribus chronologicam ut uerbo utar rationem secutus sit admodum dubito. quidem praepositum puto Cestium propter immensam ei ab aequalibus impertitam laudem, quam Latroni licet a Seneca et a discipulis prae omnibus elato non plane eodem modo tribuisse uidentur, utpote qui escam repudiaret qua ille utebatur piscator. eque sorte accidisse credo quod et ipse Cassius Seuerus apud Senecam exe contr. III praes. 15 Cestium praeposuit Latroni. emporis autem rationem ille hoc loco nequaquam habebat, immo iudicia reserens quae aequales de rhetoribus et oratoribus iliciebant, utrumque uirum ita collocabat, ut ab illis celebrabatur. Ceterum cur Doergensius in scriptura Cesti nominis ae M litteram resuscitauerit nescire me non piget: e ' littera enim legitur cum in titulis tum apud Suetonium in codice Parisino et apud Senecam in optimis codici hus Bruxellensi scilicet et Antuerpensi ubique, unico loco excepto
Sed haec hactenus redeamus ad Cesti declamationem, quem quidem arti suae multum studuisse negari nequit. agna enim ingenia cognouerat et imitabatur uelut e Iium contr. VII. 16 27, quamquam in exta contr. III. T. 3 Alsio Flauo opprobri uertit quod studiose poetas legerit. Illud uero uituperium non ex corde uidetur dictum, Immo malignitate oblatum ei, qui
27쪽
ilia pulum in ptore iam celabriorem ubique potuit acerbissime impugnaret. Ciceronem quoque
perlegit sed in tantum, ut eius orationibus irescriberet, id quod Seneca nauat Xe contri III. praes. 15 Quas uero ne modo conscripsit declamatioties eae perierunt. Multum etiam uidstur in graecorum rhetorum seripta incubuisse, utpote qui tonin L l. 14 in nouis numeretur declamatoribus qui graecos sequebantur auditares ipse sentenuam graecam transtulit contr. X. 3. I. Graecus autem oriundus graeco sermone nunquam declamabat cs conis VIIII. 26 12 Hieronymum I. l. in docendo ea interdum utebaιur uelut e tr. VII. 22. 19, VIIII. 26 12. Qua de causa factum est ut latinorum uerborum in ima laboraret sensi is abundans. Quotiens enim laetius aliqui describere ausus est. totieus substitit utique cum se ad imitationem magni alicuius ingenii direxerat, sicut lacit in contr. u. 16 27. aeque . ω adeo mirum , quod Seneca teste contr. VIIII. 26 13 multa dicebat
Deisiue Cestium ut eteros rhetores oratoris muneri imparem suisse apparebit si lectores ad ea relegauero quae iam εupra p. 7 de eius cum Cassio Seuero contentione rettuli ex Senecae exc contr. III praes. 18. Suavis et iucunda est illa labella, qua quidem non dubium est quin assecutus sit Seneca id quod uoluit, ut scilicet filii uiderent in declamationibus tantum non aliud genus hominum esse. Similia reser tu de Albucio Silo apud Sen. contr. VII. praes. 6 seq. de Porci Latrone contr. VIII praes 3 de quo praeterea uide dissertationem p. 42 et 43.
multis cesti disciyulis suis nominibus tres commemorat Seneca. Primus est ArgentarItan homo Graecus, auditor Cesti et imitator talis, qui praeceptoris
uestigiis insisteret omnibus. s. contr. VIIII. 26. 13. Is aeque in sententiis et coloribus insaniebat, aeque ex tς ore dicebat, aeque lingua emacula nunquam utebatur. Interponebat etiam multa cum contumelia, quam eandem fortasse fuerint qui credant inesse in iureiurando, quo iurare solebat Cestio uiuo APer manes praeceptoris mei Cestiit quid enim ait putatis esse Cestium nisi Cestii cinerem Sed hoc aliter uidetur habere. Νon erat contumeliosum sed ineptum quale pro insania Sua Saepe mcurrebat scholaaticis, uelut Albuel Silo a L. Aruncio propterea in iudicio acerrime correpto apud Sen. contr. VII. praes. 7. Voluit autem significare . summam uenerationem et admirationem: tam Sanctum scilicet sibi esse praeceptorem uiuum, quam cineres eius suturi erant mortui. Solebant enim ueteres ut aequales per maiorum cineres ius iurandum sacere quod fidelissimum SSeuoleban Cestius uero hano piam quodammodo imitationem aegre serebat et indignabatur detorqueri ab illo totiens e mutari sententias suas. Migne igitur quae eius erat natura in eum inuectus .Quid putatis, dicere olebat, Argentarium esse Cestii simius est , quod in Graecum transtulit Στιμος κοin . f. contri VIIII. 26 12.
28쪽
Videtur autem Amentarii ingenium non maximum luisse, siquidem Senecae uerba conis VluI. M. 22 Argentarius in quae solebat schemata minuta traetationem uiolentissimam fregit anguidam semperque repetitam declamandi rationem ostendunt. Est autem illa lettio Bursiani.
codices habent scemata indut a tractatione N editio Blponti schemata attreetationem . Sententiae eius et olores quinquaginta sere a Seneca proseruntur quae hoc loco nolo enumerare:
indicata sunt a Bursiano in indie editioni adiecto. Extant praeterea triginta sere carmina erotica plerumque Argentarii cuiusdam graeci poetae. quae cum argumento tum forma aetatem linguae Latinae argenteam significantia studiaque olentia rhetorica nostro addicit Reiskius in antholog. graec a Const. Cephal condit. libb. Lips. 754. notiti poeti. 195. Potuit quidem qui in declamando linguam graecam aspernabatur in carminibus ea uti, sed si in illo quoque genere lusisset Argentarius, silentio uix transiisset Seneca de rhetoribns talia referre solitus, uelut de Surdino et Isio Flauo quos paulo infra proferam. Is vero eum Argentarii poetica studia ne uerbo quidem significet, equidem non fuerim Iaeobsto audacior qui in
commentationibus ad antholog. graee T. XIII p. 6 iudicium cohibet. it
Alter Cesti auditor erat raraInri ingeniosus adulescens, a quo Graecae fabulae
eleganter in latinum sermonem conuersae sunt. Solebat is dulces sententias dicere, equentius tamen praedulces et infractas cf. suas. VI l. 12 , quamuis interdum bellis sensibus eleganterque dictis non caruerit uelut contr. VII. 20. T. Alia notitiam nostram fugiunti Tertius deinde commemoratur a Seneca A nraum nutan, qui idem sortasse miro Allegii Flauii A nomine contr. I. 3. T in ed. Bip. indicatur codices enim legunt Alei . Erat is adulescens egregiae indolis atque cum praetextatus esset iam tantae opinionis, ut populo Romano puer eloquentia notus esset multosque ipsum audituros ama sua in Cesti scholam perducere Tantum eius uidebatur ingenium, ut de eo Cestius semper et praedicaret et timeret, non uitale id ratus, quia tam immature magnum esset. Neque causa carebat hic metus lasciuiebat enim cs contr. II. 14. R et omnia fecisset mala, nisi naturalis uis ubique eminuisset. Ea uero post multos annos tametsi desidia
obruta et carminibus enervata uigorem tamen suum tenuit. Itaque eum praeterea eloquentiam eius semper commendaro aliqua res extra eloquentiam, in puer scilicet en inium ingenii aetas esset,
. in iuuene desidia tanto hominum concursu audiebatur, ut raro post illum auderet Cestius ipse dicere Studiose uidetur poetas legisse eosque in declamationibus imitatus esse uelut in excerptis contr. III. . , quod quidem non mirum in uir qui ipse in illo genere occupatus otium
Carmina enim snxisse Alfium Seneca testificatur: sed qualia suerint ignoramus. ProbabiIeautem uidetur ossi de poet lat. p. 39 eundem esse Cestii auditorem atque Alfium Auitum Augusti et Tiberii aequalem qui dimetro iambico plusculos libros scripsit excellentium uiroram teste Τerentiano Mauro . 2447 d. Lachmanni es. emsdors poeti lat. min. III XXX praes. Eadem est sententia enrici Valesii in notis ad exc. Cass. Dion p. 82 aliter uero Lachmannus uidetur Statuere cum scribit in praelatione ad Terent Maurum p. XIl.: Diei autem Terentianus sui temporis poetam Alsium Auitum ' i. e. exeuntis saeculi post Christum natum tertii. Reeepit enim in uersum 2451 conscribit uetustam Venetorum lectionem reiecta uulgata quae habet conscripsit L At praesentis temporis forma num sufficiat ex qua sola tale quid concludatur equidem dubitauerim potuit Terentianus ea uti uel de homine iam diu defuncto. cuius libros usque eo seruatos manibus peruolueret. Νο igitur refellit uir doctissimus ossit opinionem, quae licet certis careat argumentis tenenda tamen uidetur, donee alia erit prolata probabilior.
29쪽
Atque ex Alsit de uiris . excellentibus clibris Pagminia aliquot in Prisciano seruata sunt Hll. p. 823, XVIII p. 1136, XII p. 497, quae reliquorum desiderium haud exiguum mouenti Illorum uero primum uersiculos continet libri primi de Iudi litterarii magistro filios principum Faliscorum
adducente ad M. Furium Camillum sed ab eo uincto et pueris tradito, ut uerberibus in urbem redigeretur:
Tum litterator creditos Ludo Faliscum liberos Caussatus in campi patens Extraque muri ducere Spatiando paullatim trahit Hostilis ad ualli latus. Alterum cum hoc cohaerens ipsa magistri uerba exhibet: Seu tute malis obsides, Seu tute captiuos habes. cs. Meyer anthol. Iat. I. 125. turmam. I. 452 Tertium denique Hersiliae Sabinae uerba continet, quibus ut genti suae parcat a Romulo marito precatur: Marite, si sanguis Curis, Sabina si caedes placet,
cf. Burmam. II. 730 Meyer. l. l. Aliam poesis materiam significare uidetur Plinius hist nati VIIII 8 narratiunculae alicuius de delphino puerum Puteolanum amante Allium Iauum citans auctorem. Hunc enim poetam Cestii esse auditorem, quoniam componitur cum Fabiano Arellii Fusci ut uidetur discipulo Cestii et Senecae
aequali, a uero non admodum procul afuerit.
Ordinem Cestianorum auditorum concludit RuIntIIIum Varum uicti et occisi in silua Teutoburgens Vari filius, ineptis sententiis exultans de quo iam Supra diximus pag. 5 et 2. Qui postremus a Seneca profertur Pantor AIEtIta senator, is non tam auditor Cestii uidetur suisse quam aliquando declamasse apud illum, id quod uel nobilissimi uiri interdum secerimi
in rhetoris scholam declamaturi descendentes cs. Bemhardy. hist. lit 3 6. Suet Aug. 89, disseri de Latrone p. 16. mi uero quam insulse egerit iam supra narratum est pag. 12.