Oratio de scorbuto. Habita in archi-lycæo Patavino, die 6. Nov. 1678. A Carolo Patino doctore medico Parisiensi, ..

6쪽

ini i

ORATIO

DE SCOR BUTO.

Habita in Archi Lycaeo Patavino; die . Nov. 1473

A CAROLO PATINO

DOCTORE MEDICO PARIsIENSI,

Medicinam practicam Interpretante.

7쪽

Jllustrissim .Excellentissimo D.

MAURO CENO,

DIVI NARCI PROCURATORI,&c.

Res jam propemodum anni sunt, ex quo cultus arasime aduersus Te animi publicum aliquod monumentum

erigere cogito . Sed cum merιtorum uorum magnitu

dinem conssilero , quibus Serenis a Reipublica , qua jam mihi patria loco est , decus in immensum auges, cumque benevolentiam istam singularem animo reputo, qua me nihil tale merentem hucusque complect voluisti dum nihil reperio quod Nominis ui Tuorumque erga me beneficiorum amplitudine dignum ideaturi factum est, de die iudiem, O de anno in annum, voti illius debitique solutionem distulerim, non sine aliqua mea in in Te χαριστιας Ota , quam ne diutias sustinerem, dissertationem hane DE SCO UT , quam his proximis diebus in forentissim bo Venetorum Athena habui, ibi qua decet animi demissione in . scribere decreui. Indigham quidem fateor qua summis Tuis erga me meritis reponatur , neque enim illo quicquam satis dignum 4 me princisci posse scio, quem in tanta enitatis gloriae luce collocatum, veluti solem quendam fortuna mea nubes discutientem bucusque expertus sumi exosculatus: In quo abunde reperio , quo me de maximi Viri deque spublica civili de litteraria, O de me quoque optimὰ meriti BAPTISTME NANII tam acerba bonis omnibus morte me consoler . Itaque illud jam nic mihi propositum est , ut qualecunque Obsequi mei ac me it Tibi penitus deuota testιmonium

public perhiberem . Quod consilium meum, gratique impetum animi, si Tibi probatum iri sperare ausin, amplismum laboris fructum me consecutum se putabo. Uale.

8쪽

Illustri ime ac Generosi sim Dudice , Sapiratissim Professores , Auditores humanissimi

Nier Ciceronis scripta cum nihil ferme occurrat nisi sapienter, nihil nisi praeclare dictum , tum illo pro uanilia vix qui

quam dici potest verius, ne dicam diuinius, Homines, inquit ibi, ad Deos nulla re propius accedunt, quam salutem hominibus dando. Sive enim ciuilem atque communem siue priuatam vitam respiciamus, summos semper homines,4 ingeniicelsitudine praecstantes, num illud egisse videmus, ut patriam, parentes, cognatos, cisues, saluos atque incolumes seruarent, omneque periculum a suis suorumque capitibus auerterent; tita, qualicunque possent ratione, elu, talem efficerent opibus locupletem, gloria amplam, virtute honestam; tum: rerum ubertate ac securitate forentem. Hoc ipsum est quod qui summis laboribus atque prudentia quadam diuina consecuti sunt, velut humani generis sortem excedentes, diuinis honoribus colendos censuit antiquitas: Quod de ciuili publici, idem de singulorum vita sentiendum nobis est. Etenim clim in priuata hominum vita sanitate, sine qua diuitiae, potentia, gloria, atque ipsa etiam animi magnitudo, misera est atque amara , nihil siligi possit praestabilius, nihil dulcius, non immerito qui illam inter mortales conseruare, labantem confirmare, pereuntem reducere, ac omnino deperditam instaurare docuerunt, veluti Deos quoGdam suspiciendos eadem antiquitas censuit. Nempe fieri non potest vepubliccbene sit illi ciuitati, in qua male se habent ciues singuli. Hinc ars medendi, disciplinarum omnium ad vitam benesquieteque degendam

maxime necessaria.

if(jQuery('body').width()<970) {document.write('