장음표시 사용
1쪽
a part of the Foundations os estem Civiligation preservation Project Funded by the
2쪽
State Code, eonem memining of photoooptes Onother reproductions of oopyrighted materies...
Columbi Universidi Librata reserves the right to refuse toaecept a zopy orde is, in iis judgement fulfulment of the orderwould involve violation of the oopyriges la '.
3쪽
DE EUMENIDUM PARODO COMMENTATlO
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERUATION DE PARI ME T
BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM TARGET
5쪽
6쪽
7쪽
iui unte G. Hermanni aetatem tragoediis Aeschyleis operani dederunt, ii quum restonditiores urtis choricae leges ignorarent, stropharum ordinem crediderunt esse nullum . nisi eum, qui Per Vulgurem strophum et untistrophi consecutionem prodederet ui opinioniquum non deessent, quae repugnarent: non Solliciti illi de legum generulium, quibus poetae chorie tenebantur. indagatione eo se abripi passi sunt, ut Stropharum non reformidareni violentissimas traiectiones paucaque, quae ex multis nobis restiterunt, splendidissimae artis exempla liquamdiu de medio tollerent. Fucile hunc temeritatem ignoscamus Blomsieldio, qui ne a monostrophico Ordine deflecteret, Agamemnonis threnum lacunosum putabat aliisque Anglis, in quibus ea miranda non videtur verum ipse etiam Schuelgius nostras, homo elegans et ingeniosus, qui selicius quam a plerisque existimatur. in subularum Aeschylearum emendatione elaboravit, admirabilem threni ulteriusque tusim in Choephoris artem turbavit neque quo tempore doctrinae metricae instaurata erat disciplina, de sententia sua deiectum se arbitrabatur Nunc posteaquam ante quinquaginta annos G. Hermunnus Ordinum, quibus e Strophae exceperint, leges ab Hephaestione generatim quidem sed satis distincte expositus non solum redintegravit, sed fugacissime etiam ad eas Agamemnonis et Choephororum carmina nonnulla revocavit: nemo erit quisquam, qui denuo ea de re pugnandum esse censeat Neque debellatum tamen prorsus videtur, riuum unum extet eur-men, cuius etiam nunc dubia est conditio Eumenidum parodus Quod carmen qui primi in eam redegerunt Stropharum seriem, quae nune est in exemplaribus sere Omnibus, e metricis dissicultatibus aliter expediri se posse negabant. Commoda videbatur et blanda traiectio; assensi sunt qui OSthuc in eundem locum Venerunt, ipse etiam Hermunitus, utque quod primum non Sine haesitatione novatum fuit, mox ut si quum gravissimi viri in easdem partes Venissent, communi opinione credi coeptum est quin etiam caussarum quibus primum inductu mutati erat, immemores non desuerunt, qui nova ibi contuliSSe urgumenta viderentur Duo tantum extiterunt homines docti qui librorum scriptorum defenderent memoriam, 'iter Schoemannus V. Cl. in barbara Eumenidum interpretatione, Gothanus alter, homo sollers et sagax, qui rufulum exemplar sine nomine emisit: verum umbo ita
Parmeia trucinVerunt, ut iure ambigi possit, utrum praestet strophurum traiectionem salsam
8쪽
illam uident sed ad artis tamen normas reductam probare, an carmen iubere lueerum et invenustum. Quorum breviter examinem ii Sententius, priu8quum quid ipsi Sentiumus, per-
Versuum. ex quibus Omnis proficiscitur quaestio, hic est in codicibus ordo, ut ii qui nunc post v 368 exhibentur, antiquitus versum T sint secuti
Traiectionem. quae in nostris est exemplumbus, Irimus SuaSit Ieathius. quo tenali Ore rei
choricae leges suli tiliorse nolui uni ut oblivione erunt vindiculae, anno DC LXII in notis sive cierimn ad tragic. Graec dranuit pag. 126 hi autem versus notι revera quinque ultimis antistrophae secundam versibus opponitntur, suippe metra omnium praeter ultimum dactylica Sunt ... sed quinque iis versibus, sui in vulgatis stropham tertiam constituunt Librariorum Scilicet oscitantia factum est, ut quinque ii versus, qui stropham tertiam constituere debebant, nunc antistrophen secundam claudant; qui vero antistrophen ecundam claudere et supraScriptis oppom
debebant. , Dic pro strophi tertia nobis obtrudantur Hue ΙΙeathius. Veteri autem versus eodem ordine semper legebantur quo in codicibus, Sed multum interest, utrum pauculi illi Suo loco pellantur ut ni uneant, muni prout ulterutram Sequeri Sententium . diversu lune Oritur totius carminis compositio. Atque Selio emunim quidem quum V. 352 παλλενκυνι δἐ
est id quod tu in incidere e Charybdi in Scyllum Nimirum Iermunitus Oculus singulus
Rut tui Brasin aut inserendas arbitratus erut ullus iure lius Sine iure, Schoem annus vero totum versit in luem excidisse ut Blint, Quiri iure conteXUit dulteri numque genuuia immiscuit Unde hue consequitur earn uni diviSio ut re sint inter Se impure meSodi, Nun-rim prirnn it tortia puribus Pineta Si Strophis:
Adversarius extitit mugitus in hoc genere auctor G. Hermuniatis qui in Annui litter. Vindobon 145. XI 1, 258 eadem quae ipse Olim in Schuet Zium tulerat urni in i proviso in se tuta non sine aegrimonia unimadvertebat. Utinam S XPOSutSSet, cur librorum ordo teneri non posset, at vero neque illo neque ullo De unquam id demonstrare instituit, Sed satius duxit Sehoemannia in nrgumentis Onnulli impugnRre quorum alia sunt Vera, lineaque graviora non vera Vere hoc quidem est ab eo dictum munis est inesse numerorum congruentium indiei in versibus 334 - 339 et 316 - 350 quorum plerique sibi responde
μάλα γὰρ ν άλot ενα ἀνέκαθεν βαρυπεσῆ
nec minus vere hoc medium meso dum πιυς γαρ ι1ιατοςαγες ἀξιομισον θνος τόδε λεσχας ς ἀπηξ ιωσατο
breViorem esSe, quum quae pro iusta Stropha haberi posset. Quod autem in stasimis me-8odicum stropharum complexionem admitti posse negavit, id reluctandi aestu abreptus satis incaute scripsit neque sibi ipse postea constitit Cho ephororum enim canticum v. 784 iv παραιτον ιένα κτλ. quod non potest nisi pro Secundo stasimo haberi, ab ipso Hermarino in exemplari si εσογδικεῖς est divisum neque singulis choreulis vel emi hortis, sed ut par erat toti choro attributum. In medio relinquamus tertium eiusdem sabulae stasimo v. 935ἰ stoλε si εν δίκα κτλ. . quod utrum inter mesodie u inter Onostrophica reserendum Sit, Hermunnus dubitat, nos vero pariter ac DindOrsius Ahrensius, alii me sodicum eSSeetium nunc urbitramur. Quo recte disposito non erit, cur Hermannum Sequente carmen lute scitante lacuna sex versuum deformemus; nam unus tantum excidit Ochmius. Sed ne multi in hac re simus, Eumenidum carmen, cuius cauSSa ne expOSuimus, tuSimon non est, ut Hermunnus ultique pinuti Sunt, Sed purodo S, οἱ τη λεξις oior χορου h. e. hortuna concinentis nec per hemichoria vel uli modo ulternantis. Nam quod antecessit carmen . M lon o πόπαξ, id parodi Oeum obtinere non posse Ommatica κατὰ διακοπας
recitati docet. Idem de altero, quod praegreditur, carmine . 255 ρα ρα si λ αν dicendum St.
Igitur omne illud discrimen, quod Hermunnus de mesodis disserens inter Stasima et reliqua carminum genera intercedere docuit, prorSus est nullum. Hermunia urgumentis irretitum e teneri passus est C. Prienius in Mus philol. Rhen. l. ' lini iova haec addidit mesodorum in Stasimis usum ab Euripide demum XOrSum Sententiarumque comprehensione eathianam requiri traiectionem. Atque de posteriore quidem urgumento infra Suo loco, de priore nunc pauca MeSodorum usus de quo Prienius loquitur, ab Euripide non inductus primum est, sed obscuratus et paene oblivioni traditus Enimvero quo tempore chori dignitas deminuta erat qui tandem poetae magnifica illa mesodorum structura uti poterant In quum opinionem si sorte Seidleri, qui in canticis Euripideis creberrimum mesodorum usum animadvertisse se existimabat, auctoritate eductus incidit, quod idem Sehoemanno accidisse videtur eum viri sagacissimi nimis quaesita irii si tu pro Veris habuisse dolemus. Igitur il uti de m Sodis disputavit Hermannus, ea Schoemanni divisionem salsam evincere non OSSunt. Scilicet alio uti debebat argumento, quo quod studuit demonstrare certissime poterat, abhorrere divisionem istum ut Aeschyli consuetudine, qui in magno Stroli harum numero nu Squam pepigerit meSOdo niSi ita, ut duae inter se responderent.
9쪽
Hue Sehoemanno tenenda summa lex erat, haec religiose SerVunda Sin utem quis Sehoemuli Ili Ile Sodo inter se conveniente reddere velit is, quoniam duobus versibus ετ rore αιματοςaru - λεσχας ς Irritico Iaro Strophum contineri ait, conseStim et maiores et phi- res lacunas reluctante rationis continuitate statuendus eSSe totumque carmen foedissime turbandum intelliget.
Alter codicum defensor extitit Gothanus ille, qui eosdem Versus quos Schoemunnus impures esse voluit 334 - 339 et 346 - 350, sed eo u Sehoemanno dissert, quod spernit me sodos. Quas ut etageret, dilacerutum carmen dixit, intercidisse enim post v 367 λεσχας
denique metri proprietus, quae neces SDr in re SponSionem requirit. IIue eadem est in qua Bl Omlieldius e pervenit, ut Orn limiis nexu non cogente Agamemnonis lirenum ne uno Sumi, utaret. Quod ver valde in Gothun illo est laudandum, Oe est, quod ceterorum se mi- ruri Bil nrgumentutionem, quae Sane perversissima est suoque uti maluit iudicio, quum aliorum imitur caecam obedimit in m. Sed noliansus haec pluribu S invia' tu aesertim quum
optinium sit consulundi genus hoc . ni demonstretur in Hii pi Bili in re inter Se conciliari POSSe, modo enutione ceu ratuque nrti choricae cognitione inmur.
Iani M luis tr Dphurum in Ddicibus ordini patrocinari velit, ei hoc videndum erit,m ne sententiarum Dissilia per I, et uituli utque ut numeros exhibeat eos, qui Aeschyleis legibus
sint consentanei tralius Ruteni Brmini consorii intionem ui fixa firmusque ceterorum nrminiim mirmus redigat Num ilia nova. Ormus singunt ud sustentandam opinionem liquum Praele Xente iuuen tantum e Ompo Sitionis generu
quoque Victorinus eodem loco dixit. Neque enim primo nequE l Edio urni in insirri EPO-dus solet, nisi ubi totus elui rus prirnum vnn B nil. h. e. Rrodo euntatur. Cuiu rit hue
extunt ex sun pla Agum n. 140, Pers. 3. Phoen. 226, Iphig. Aul. 20 I. Mesodicam coniunctionem ab Aeschylo satis requentatam, ab iis vero qui secuti sint neglectam supra diximus. In quo genere lex valet haec, ut e duplici perico pa mesodicae duae, quae με admoν con Stituunt Strophae, inter se congruunt, e triplici autem sibi conveniant strophae mesodicae eae, quae sunt in prima et tertia perie Opa, media sive secunda Stropha mesodica nulli eonveniat. Dissicile saepe est iudicare de eo coniunctionis genere, quod κατα περικοπὴν α νο ιιοι ο/ιερῆ nominatur. Id quale esset, purum assecuti sunt scholiastae Byguntini ad
Nub. 29l Pag. 36l. 500. an. 34. et ii qui Hephaestionis enchiridium Xplicarunt, qui
quod verbum ἀνομοι os ex Plurali numero die tum credunt, Ormam eum το κατα περικοπζν ἀνο/ιοι os ρες nominant. At ver VOX ἀνοιιoιoltερῆ ecuSativo Singulari eum Oee περικο -
πην coniungenda St. Nam quum Strophue hoc modo se excipiunt αβ αβ Oriuntur duae Pericopae, quarum Unaquaeque e duabus constat partibus inaequalibus. Recte scribi πVictorinus pag. 2502 Reperitur nonnunquam huiusmodi Ompo Siti versuum in arminibus, non ut prima compositi Secundae compositioni sicut in Troo νὴ et ντιστρόν o respondeat' sed iis prima tertiae, secunda mutue Simili habeatur, quae compOSiti κατὰ περικοπνῖν
Interdum purum liquet, utrum cantici aliqua pars perico pam inaequalem complectatur, an Ono Stri pinea Sit. Sic primi cuntiet, quod in sabula septem heroum contra Thebas est versus l0-l26 alius pericopa duarum Stropharum, lius trium, alius qui novissime id
eunti e uin i ue iuvit una Stropha comprehensos arbitratus est, neque alia desunt arminu inqui bii res Sit controversa liuare a certo aliquo n0 proscisci exemplo oportet certum est autem id, quod parabas comica contineri veteres tradunt. Naui quum di etiam de stannii tuni inter se distent et metrorum et restitutionis diversi lute: uppuret eum coniunctionem περικοπην volt OιOlιερῆ SSe appellandum. Puriter certum est illud Agamemn. v. 148l 4529, quo Oe inaequali circuitus cernitur eo, quod Strophis αβ αβ inserti sunt anapaesti. De hac re dicetur uberius, quum nobis ad primus Eumenidum puro di Stropha perventum erit. Palinodicae compositionis haec est species αββα, aeuiu formae unum St Xemplum in Cho ephoris . 423 - 455 ubi palinodia cum circuitu inaequali copulata est. Proodicis et periodicis Aeschylus in ago emis quae extant abstinuit, Euripides non abstinuit, pii pro Odi eum se ei carnien Ie l. v. iii, ieriodicum Med. v. 33. IIue igitur pii inuria si uil Oniunctionis genera. Variare est et amplificare poetae
CONSUEVerunt, non con Sue Vertini tumen nisi Sic, ut vel amplissima carmina, quibus diversa coniunctioni gener consociata continerentur, ad primarias illa forma revocari possent. tum Brit liciosiores Osehyleorum carminum compositiones uno in con Spectu ponamus uducientes in Hu Eum Ormuria quum in Eumenidum puro do obtinere XiStimamus. Ut On- Veni uine e reliquis eurminibus an non Statim v legentibus diiudieari possit.
10쪽
De tribus prioribus nussu innie Est horninum doctorum dubitatio, de quarto nutem quid sentiendum sit, tum Supra dictum St. His expositis, quibus sententiae subtaue sun dument et Principi continentur ud Eumenidi ini turn ilum ii Pod BIDUS. Omit inmu trutectiones, lue unus, Ormu commentilius scribunius VerSu si Divi in i ilum sunt in libris traditi, quid intuentibu nobis olfertur 3
n est ut SP u do ξαι - ποθὴς cum Inoaν - ναια. Sed in Sunt Corruptelae. Ita est Atin quibus Aeschuli arminibus non insunt i uid Pleraque omni 1 Durii sun sunt Nonne uliue nitar sui subularum strophae, de quumran tu'd in nran in his itur multra Dedius sunt Or- ruptae N en Di id, credo, insit iubitur. Din intelle to Prodiit lute medide puriis elegantis-Simu in Illi ei S inuique Ornui . tun Sulim satis est illia Stratu
interrupta erint inuitute cohaerere posse, Veruln ultu rei PeritSSim in serranssilia Sunt X-empli neque rura tollere, pervulgata in serre te t. i untiavi Eni in rn Et raru in P iun ruincarmina eo disserant v lyricis, quod in Strophu extrem linil inlionem Solent: Sunt tumen haud pauci baei in dubia era ivri eorum lili Print in si in mi ulsisse constet. Simili in nunnostro loco exemi, tum S id, quod in Ulla Opli tartaruli stu Simo se undia Petitu l . in mesodias ulter cuin sequenti Strophia itu Si coniunctu . Ut in D litani ur,u tricli in I Ut mill tur, Sed nunciatum ill Dul in ne Sodo XOrSum est Sine ultu in lirpellutione procedui:
Di lunt igitur exemplorum Duilii tudine nulla est eius rei ossensio. AE autem in quibus haesitare uti cluis possit non sunt Proinde nune totum carmen nostra dispositione On- sin uantum Obite ianuis oculis: