장음표시 사용
181쪽
ta, vere nobilitatisgenus animi bonis virtutibus. - g - illustium MaritusCome Schoarambergiciis sma premu auiae oraefectumagebat apudsereni iiii Boior 'myriit --, HimcipemGuilicimu Maximiliani Electoris parentem, cujus morte duos ipsos&triginta annos vidua sanctissime transegit omnibus enim vitae curisvi commodis abdicata, soli Deo Diuisq; Cae litibus castissimis votis&precibus litauit. Nec uspiam fere per illos annos visa, quam vel domi suae, vel in Mesam D. Mimaelis, cujushonori amori adeo fuit addietii, ut omnem vestem scia melinoconsectam suis laniarib auuenceum Atici angelum moritura ex asset ph et uerit haeredem. Nec
comenta suaduntaxat salii teneras quoinie virgines, ves apud se ancillantes vel ad se ventitantes exemplo vitae in salutaribus monitis ad inta stos caelestis sponsi thalamos ambiendos identi dem inflammaban quibus ita profecere illae, uti plures triginta ad sacros parthenonas& coenobia confugerint In thesauris gemma rum nihil, nihil auri velargenti reperires. Ferrum in morteciprohensum, quo in catenam anulos diducto te' imamccupit
sculum ita circumhun stanstrinxit, vincatium Efunetie groposset auelli adeo carni adhaeserat, uti tumeficii te paene
condcretu rati, illa, reotimimons post mortem species cum enim dum viveret, multum palleret, exhaustoq; vulturi macie
coniacta iideretur, sub mortem tamen, post mortem purpurantibus genis formosia, non anum, non matronam, sed Nneram
virgmem referebat. 3 io quid supra humanti spirabat. Multa .
nino culta esse-luisset solique Deo nota Calcessi essito selevisa planta sicubi verbo contubernales offendisset,supplex veniamin illis petiuit Ministeria cillarum ipsa plerunq; lub-ijt lectum strauit, ut ancillis suis non rarbancillaretur. Monachij defuncta Merspergae in D. Mauritissacello, jam olim delecto condi
182쪽
saxo hoc epitapluumestinscriptum '
RONISSA. ORTH COMITISSA 'MA IMO 2 IO SCHVVARZENTVRGICO HIC IACERE VOLVIT, CUM STARE AMPLIUS. NON. vos SET IUSTA TUM CO IVGIS TUM VLDUAE IMAGO MARITI OBITU ET IPSA
183쪽
Nonas Aprilispi edestincti. --- Atu est Resigiosi mus Paterat, i ixi, , in agro Mantuanol indicto inham Uiginis et nono supra millesimum quiluentesimum quin ouagesimum Ggibus parentib riua fortuna, nomaum cognoui: Nec Iuventutis studia in scripto mihi de vita morteque eius tradito explicata sunt: Nisi quod iam ante Religionis ingressum adolescens ter in hebdomade ad mensam nihil praeter panem&frigidam adhibuerit, quod insigne eratar-rumentum futuraeSobrietatis de Relisionis. Ad sacrum tamen ii numitum ex proces quiviisluuenilninupolusnismi rarisbi maturEconfugit. octauo nempe decurioanno abdicatis omnibus Mundi gauciij jugumChristi promtus subijsicrucemque ultro suscepit instito. fillimam S prancisci familiam , quam nodie vulgo Capuccin
rum appellant, cooptatus, in qua totos quinquaginta annos religiosissime traduxit, magnis omci, munerious, ubi paullulum adoleuit, propes pet occupatus. Nam: in ordine docuina.&ingenio clarusdiuinam dc numanam sapientia professuss
os cuico roninem propq iis,&Ger iniam Coninis serius novisordinis sui obijt, lustrauit,&cum magnaliud: administrauit passimque etiam Ecclesiastin uiti Et quamuis destin scholasticaqueTheologia magnopere excelleret sum
mam tamen humilis modemae curam habuit, aqua tota vita siua nunquam recessit, ab omni acriore contentione semper alienux
Rogatus subinde de controuersis fidei quaestioninus , m deste submisseque respondit: Haec est communis Patrum opinici haec ἈThomae, haec Bonaventura sententia: Haec illineis,
orem judicio meo habet probabilitaten Cum per quadrat x ginta
184쪽
tin Aiale jejunium pluribus incisistati,is pio concione, luce populum doceret, omnesque id sanctiorem distin caesisteni
vitam&mores quotidie vehementer incitaret, nunquam tamen ubi ex eaprouincia doco digressus est, ex illo cognosci potuit quainvroe, qu5uefructu veroum Dei praedicarin Animi candor in illo tam eximius fuit, ut etiam singularem vitae innocentiam&simplicitatem proderet. Nihil enim per tamulationem agebat,omnias ere, candi te aperte , quibuscum
verabatur, permetaba te iam Principes Uri gnopere illis smplicisinceraq; oratione perentu omnesmonales cuiui
. cunquestinus&fortunae essem, amanter stater Neallocutu'di tanquam satres complexus quo fiebat, via nemine non vicissimamaretur facile enim perfamiliaressermono, usu an musti mores deprehenduntur. Religiosae pauperta istam studiosus erat, metiamquamuis eleuidensa,&vili lana comparatam vestem si noua esset, aegre admitteret, detestabaturque magis pannosis consutis attritisque togis quam recentibus, adeo ut per duosvi triginta annos unico palliolo contentus fuerit. Nec minor cura paupertatis erat inmensa, quando vili istariuminaci 'ue vilissimos apponi cupiebati ejunqs, iidui macerabat corpus omniaque ad no mam Sancti patris Francisci obseruata postremo verbiitae staxennio acarnibus omnino abstinuit, exceptis tribusceseberrimis anni diebus, Natalis Paschae& Pentecostes festis. Nec cibos sane qui gustum inuitarent, appetebat, quos etiam prope propter st macnt vitium jam nauteabat. Cumque propter assiduas Capitis destillationes saepius a domesticis rogaretur, uti mitius secuna agi patereturs nihil tamen de consueto vivendi rigore voluit remi
tere, videbatyrquem isabstinentia,quam mensi pasci sexvi
quadraginta annisnoxiocatinsultumore labinauit, ita ut totasia noedis insomnes ducere cogeretura nunquam tamen im rim animaduersum est, ullum ab illo impatientiae signum editum Cum ita subinde peruigilasset, postridie inter suos dictita.
reselebat: Hac noete catarrhus omnem mihi somnum ab oculis exclusit,d quod, us est, habuiquod agerem, ne in impatienti, amerumperem .dictumque risu clausu. Saepe etiam grauiter insidiabatur eiusdem virtuti, pietatis, hostis cacodaemon, ita ut semper in acie , lijs aduersus vim interorum consillaret&excubaret. Quodnisicautissimeomnia pericula
185쪽
DE VIL REMIGIO. I 3 pericula tentationum circumspexisset, & ubique sibi cauisset, facile in fraudem deduci, in ultimum haratnri exitium impelli potuisset. Interim consuetam vultu serenitatem praeferebat, ouamuis intus afflictissimus esset. Et quod mirum dictu subre diuina vel sacrificio, vel signo ad Angelicam salutationem dato, potissimum infestabatuti adeo ut illi iubinde vox interciperetur,&aegre verba moliretur. Multi illum strupulis exagitari credeabant, sied aliud erat, quod torquebat, non conscientia, sed hostis
inferni importunitas non sinebat pietatem religiosissimi Patris
Praedicabant alij promerita illius,ac praemium apud superos
ingens Patientiae&Religionis expectare iubebant: quos ille vetabo retundebat, Omnia suae virtutis opera nulla esse, nec spem in illis ullam collocandam Spes inquit mea in sola Dei miscricotadia sita est, illa sola nitor dc pascor. perseuerauitque in ea asseueratione ad ultimum usque spiritum. Si quid ab eo quocunque modo, vel tempore peteretur, Omnibus satisfacere quibuscunque poterat modis contendebat. Anno vitae ultimo cum solenne quadragesimae instaret jejunium fatiscente corpore, viribusque defectus existimabat se vitam vix ad Pascha producturum. Itaque ad ijt Prouinciae praesi dem, qui tum cum si is Monachiiversabatur, labitum parabat. Reuerende Pater, inquit, in hac praesenti vita nos mutuo nunquam amplius sumus conspecturi, proinde mihi bene precetur, ut religiose pieque vita defungar. Praesensit nempe tela mortis imminentia, quae ne incautum ferirent, diligenter praevidit. Ante Palmarum Dominicam quando Angelic Salutationis festa celebritas peragitur, quam uti iam aegre animam traheret, aegritisque incederet, ne tamen solennia illa negligeret, supra vires prope ad matutinas publicas adrepsit, & sacrum quoque fecit. Rediuina peracta,praefectum coenobioGuardianum allocutus, Hoc inquit, ultimum sacrificaui relathisque ad cellulam suam viuus nunquam est amplius egressus. Preces canonicas non sine graui molestia, cum vox illum deficeret, lingua haereret, recitabat,
quoad per obedientiae legem excipereturvi interdiceretur, Iam non procul ab extremis aberat, cum fune cinguli collo tanquam reus esset majestatis, sibi injecto, secro se Eucharistiae viatico ad iter aeternitatis communiuit, ab omnibus, qui aderant Patribus fratribu rque praeteritorum veniam lapsuum serio preca
186쪽
1 4 R REMIGIO. miserationis sensum dc affectum injeci Aduenerunt interea SN lenissimi Principes Maximilianus Elector,&Albertus cum Ser nissimis conjugibus suis supplicesque ultimam benedictionis gratiam precati, tandem aegre impetrarunt quod ille Serenissimos multo se religiosiores arbitratus, ipsorum tausta salutarique imprecatione impertiendum se existimaret. Ultimo ante pium felicemque excessum grauissimis morbi doloribus excruciatusGratiasDeo singulares meminit,quod ipsutanto fauore dignaretur,di in praesenti vita expiari curare Itaque assidue pectus velut publicanus ille Euangelicus tundebat, qu ad defelsae manus collaberentur,& quartam inde post horam animam Deo commendaret, quae haud dubie feliciaecia caelum migrauit. Post beatum ejus obitum repertum est setosum& asperum cilicissagum, quo affectum jam senio, cinedia exhaustum corpusculum adhuc tamen torquebat& excruciabati Vixerat in religione annos quinquaginta agebat octauumti sexagesimum Ipsis Paschalibus anno post C. N. millesimo sexcentesimo vigesimo septimo extinctus: Ad cujus corpus in templo pro exequijs expositum tantus hominum concursus factus est ut aedes sacra vix caperet, alijsssores aspergentibus, quos abituri secum velut si, cro reliquiarum contactu consecratos secum auferebandalijscoronas & rosaria applicantibus; alijs etiam cingulum aut cilicium. aut librum precatorium auferentibus nonnullis ipsum quoq; palliolum vellicare audentibus, petentibusque uti postridie rurusum corpus publice exponeretur. Tanta erat cunctorum de viro religiosissimo concepta pietatisexistimatio. Deum Opt. Max. submisse precor ut religiosissimum P. Remigium, quem mortalem in terris familiariter noui beatum di immortalem olim saliuemin coelo. M
189쪽
Conditor Cultor Cenae in Bauaria ad Ualten ratia
hostiuoluit Alienhesen, quaes Magni appellatur, asta f.; '
Primus ad Abusiacum Fuessensi, Coenobh
Sanctus item Tosso seu Tisia omnimo
rarocho viiltent sens rojanae Episcopus
Vm horumce geminorum Tarustissimorum P, trum Praesulum heroum ficta, PeregrinationeλMiracul domiciliaquoq; mBauaria ita tuerintcomjuncta, Himeris, sine deuiolento alterius non pos senis arari, calamo quoque&chartis coia, usque eosileniconiungendos censui, quamuisomnia fusius de s. a. 'gno radantur, qui Patria Scotu, Hibernus regio sanguimepto 'gnatus, patrem nabuit Seuerum, matrem Theocleam. Nomen Magno primum fuit Magnoaldus, quod illi deinde populus ipse propter magnitudinem prodigioru attonitus vertit in Magnum. Hic ergo admodum adhuc adolescens consilium cepit patri; parentum, opum, omniumque mundigaudiorum & deliciarum relinquendanam vili expeditnu soli conditori sim inseruiret ecplaceret, exemplo nempe, Quod in omnempartem sinimum potest, S. P. Col umbanio Galli,qui ex eodem regnon e o innibus saeculi commodis primum inGalliasdiuerterunt,ctim. ibi Luxliuiense Coenobium condiderunt, Huc primum delatus hic noster Magnus per&Gallum Columbani discipulum sibi ad itum ad ipsum Columbanum aperiri voluit, quem ille mox, ut
suomtum ad sanctiorem religios viri disciplinam perspexit,Co umbano praesentem stitit, qui Fnita Magni voluntate& petitioneres olidit, opus esse tirocinio experimentesque aliquo piae volimratis,auitequaminiamiliam Patrum Religiosorum assim latur, utconstet utrinque, 'atribus placere Isiderium adole scentis, & tironi arridere Instituta Patrum. Cum ergo Magnus singularemreligiosesum modestia diphisquamsraternam in
190쪽
1 a DE SI MAGNO ET TOSSONAE semutuam itatem, laborum omniumassiduamexercitati nem&admirandam in aduersis tolerandi, patientiam mirumque rerum diuinarum ardorem tacitus apud se consideraret, angolosse non homines spectare putaret, vehementer illius vitae cor plectendae desiderio exarsit, praesidemque ipsum Columbanum iterum adiit, sese ad omniainfima paratum ostendit, dummo.
stiloniniam pia suictita societate ramum exesisisset, immunde via dc mancinio Deo cuit lumbano pius Magnianimimis uiniam mente ejus ex. plorat, religiosa veste plaudentem ex antem induit, in coetum suorum admisiti fidei eius probe perspecta, cellae te
noris curam commisit, promumq; condum creauit. Cujus im striam Deus mox ingenti miraculo comprobaui Descend
ruminister uiclinij ad Cellam vinariam, ut inde Eythum in ob- ne dolio duceret jamque epistomium silviunculi non solum obverteratistam ino extraxeriit manuque critas, iuiseereuisa in subjectum vas decurreret. Inclamatur interimi
Magno triclinii tutus, qui studio obedientiae oblitus episto
inium Siphoni inderci&os fistulae occludere illud etiam secum abstulit, manu ferebat, quando ad Magnum accurrit, aquocum audisset,quod is imperarat,vis Magnus in manu tricliniviij epistomio quaesiuit, quid manu ferret e deprehendit illico triclia miminister suum errorem,o pallens tremensque ad cellam Iecumiit, videtqueexcipulum zytho jam plenum, sed nihil exundansa effusum, sed in modum coronaeo turrisecapedinestim
tem&aggestum. Attonitus rei miraculoa inritia Magnum&assus pedibus ejus, quidlacessaaccident narrat, cum imo istimasset totum etythi dolium in terram et usum Magnus rem cum Vulginogo presbytero coenobii communicati Curruntamiabo ad cessim&rem, utiminister mensae nunciarat, ipsi incoram aspiciunt, contemniantur, obstupescunt. Sed Magnus complexus Vulginoeti pedes Quid inquit, agemus haeccineBeato P vi nostro lumbanorenuncia usaut retici quit, im- ιυisia re. mergo ad Columbanum anhelantes: attonit, operatu, pedi busqueri accidentes, quid in Abri quomodo quamuinque
miraculum acciderit, exponunt. Hic ver,certamen acre inter Magnum&Columbanum exotium est,cum Columbanus prodigium gratiae Magni diuinitus concessum Armaret, Magnus contra, nullaratione suis idpromeritis tribuendum contenderea