C.S. SchurzfleischI Disputationes historicae civiles, collectae, et vno volumine coniunctae, antea publice habitae, nunc denuo editae, cum additamento, ac duplici indice Lemmata antiquitatum Franciscarum, praeside Conrado Samuele Schurzfleischio, his

발행: 1698년

분량: 19페이지

출처: archive.org

분류: 역사 & 지리

2쪽

Mnes,quotquot de Francorum Originibus tra dimi, fateri necesse habent. Spriinum trans Rhenum consedisse,atque ab his finibus egren sos regnum cis Rhenum auspicio ductu iv /Pliaramundi condidisse. Idcirco Prosper ho--rum temporum scriptor verax, et sine dubitatione admittendus, Faramuod inquit, regnat in Trancia, apud Scal gerum intόes. re .p.FI. Con sentit Prosper Pithoeanis auctior c. sigatiorque. II. Contra eos constitutus est dux transrhenani limitis, de quo est apud Trebegium Possionem in Postumio II. Haud dii bie vero ea fuit occasio Marchiarum, quae simitum praesectu rae erant, in Germania deinceps coeptarim LIII. ro Rheni limite postea tu niecte defenso ac sae. peetiam imprudenter neglecto , Franci in Gallias in pressionem fecerunt,et incursionibus Romanos tantisper fatigarunt, dum RipuMia, quae ad Cisi renanam II pertinet, annuent Honorio, ipsis habitanda traderetur, quam delude ereptam Aetius Romanor inditioni rursus subiecit Prosse Vulgar-

IV. Qui etii transilienum suos qVOque regeς habuerunt, primus tamen cis Rhenum regnavit Phara mundus,quod auctore Gregorio Turonense colligo l. a. hs. c. s. Is autem lu-storiam suam perduxit ad annunt Ch DXCV. quod constat a sumento esaracterum. Os in extremo libri X. ille ipse scimptor nobis suppeditavit. V. Duo autem hic se offerunt in quibus omne huius m tuomentum positum est alterum affert migratio Iran- a co-

3쪽

V. DISPUTATIs, cortina, alterii in praebet descriptio illius loci , in quo excreatus est Pharainundas. Migratio innuitur verb*, Ton-griam transmea se id est, movisse in Germaniam Cisrhenanam, ubi iacet Tongria, quam ine ratione in Toringia trans Rhenum quaeras. Descriptio continetur sequentibus, iurita pagos vel ci itates Pagi autem civitatesque sub illud tenipus non alibi, quam in Germania Gisrhenana extabant, propterea quod ea sata tunc in pagos civitatesque descripta erat, et sola etiam iure Romano regebatur. Cetera Germania, quae trans Rlienum est, sub id tempus inculta prorsus barbaraque fuit, adeo ut ne Germaniae quidem nomine a Romanis appellaretur. Pioinde Toringiae, trans Rhenum quippe sitae, non congruunt, quae tradit adducto loco Turonentis, ac nullo adeo negotio istud mendum, quod in Epitome Francorum atque Aimoino occurrit, veriori lectionis argumento corrigi potest. VI. Sicut vero tempora ad imperioriim vicissitudines permultum possimi, ita dispar regum Francorum potestas, neque una et eadem regni illius amplitudo splendorque fuit. Equidem tempore Pharamundi Proceres dignitatem suam ita munitam atque septam tenuerimi, ut reges auctor,tate prope aequarent. Significanter Ad Viennenses in Chronico ait Primum Cisrhenanum 'egem Pόaramandum bipostmodum statuunt pacto potestatem conferunt δε-gibus apri Saliquis se subdunt. Legibus inquit,ut Ostendat rege legibus fuisse alligatos, qvi non arbitnatu suo, sed ex earum

praescripto cognoscant, statuant, iudicent. Quam in sententiam legi possunt LL. tali vae t.ψt 7. . quibus regum potestas suis quasi cancellis est circumscripta VII. Regum quoque successio Procerum iudicio pondus habuit, populique assensus valuit, adeo ut Pharamundo vita functo Clodium eius filium solenni ritu regem crearint. Viae epitome seson Franc. c. s. do Viennensis in

4쪽

IEMMATA ANTIVIT TRANICI RVM. iChronic aetat fi p. t . Aimoint eum successisse tradit cestionem iudicio eligentium temperatam innuens, lib. I. c. . deges Franc. Omnino autem Merovaei posteri ius successione tibi confirmarunt, plenioremque potestatem habuerunt. Agailitas ex versione Clu istophori Personae Romani haec tradit. Franci quum optimum degant vitae genω, sei os imprimu et proximos vosque sterastincunt, et ex parenti.

bis ii regnas cipiunt. Vnde liquetratio succedendi, qua ius primi acquirentis transmittit ad liberos posterosque sexu habiles ab eo tanquam stipite descendentes. VIII. Eadem successionis causa apud Carolingos suit, quando eorum filiis regna obvenerunt, testamentaqVeiade his facta, non ad commendationem, sed ad successionis, quae ius primi regis retinet, veritatem valuerimi. Id vero tunc optimati in honori datum est, ut supremas tabulas assensu suo comprobarent. Annal. Franc ad A SOLIX. Inter primae stirpis reges, Francorum amam gloriamque maxime auxit Clodovaeus, victisque apud Tol- piacula Alemannis , religionis Christianae studio pariter et belli successibus se nobilitavit, et finitimas regiones vel Vectigales sibi secit, vesciti provinciam redegit, nec nisi unus

Italiae rex Theodoricus his invidiosis rerum progressibus expergefactus est, reliquis tam secure dormitantibus, ut nulla esset tam magna monitionum vis, nullaque amissica propositi metus ratio, qua sopiti suscitarentur. Graves et Iectu dignae supersunt eius epistolae, quibus Gundebaldum et Hermanfridum Burgundiae et Toringiae reges ad suscipiendam eius rei curam adhortatur, apud Cassiodorum Vari

X. Sed hi reges sive illecebris capti et irretiti , sive quodam fatali somno oppressi, instantium rationes non inibant, quo fiebat, ut bello, quod communibus viribus geri oportuit, impares fierent, periculumque culpa sua maximum

5쪽

6 P. DISPIVATIO,

adiret.' Mox enim sensit Gundebaldus connubio Chrotii-dis ex fratre neptis, causalia belli a Clodovae quaesiitan quod eventus docuit, planeque approbavit' Epitome Franeorum c. II. si Turonensis l. a. c. aδ. 32. Vnde plus satis interuligi potest, Clodovaeum per necessitudines evertendi Burgundionum regni occasionem captasse , nec spe deceptum Gundebaldo postea victo, tributi pendendi conditionem tulisse, filioque eius Sigismundo Burgundiam Cisararicam extorsisse, reliquam vero ex temporum opportunitate filiis O cupandam reliquisse Viae Turonensis I. I. cap. s. et L Pontus muteru rerum Burgund lib. I. Hunc tamen cum in temporum rationibus saepe deserimus , tum illud probare non possumus, quod firmat, Clii otiidem pro Sigismundo Gui debaldi filio deprecatam, ut in regni, quo carebat, postessionem restitueretur. Etenim haec femina, quemadmodum ob Christi sacra in Franciam allata vehementer laudari debet, ita nimio ut iscendi studio certe aliquid humani passa, maritum primo, et deinceps filios ad bellum Burgim lionum

regibus inferendum concitavit M. Fredegariψ uolasticus cap. p. eis . Turonensis LI. c. Simul hic notamus Adonem Viennensem, qui conturbatis tempotum ratioitibus pleraque de Franci Burgundionibusque tradit, quae ex Prospero Scriptore multo antiquiore licet emendare. Per Sicambriam autem, cuius ibidem meminit, non Troianorum illa, ut Turonensis fabulatur, sed transrhenana Teutonum, omni tur est intelligenda. Quae fuit catis Remigio, cur Clodova uni vocaret Sicambrum , cum eum sacro sonte tingeret, Christoque initiaret, in epitom. Francor. cap. V. et Turonc .La. cap. 3I Neque continuo existimandum est, rerum origines exinde esse petendas, quod uno nomine appellantur, inqvo genere Paulus I iaconus aliquanto cautius ersatus est,

quum de Ai si Francorum praesecto ita tradidit, ut D-cile P at in cuiSi, eum non ab Ancline Troianorum fuisse

6쪽

oriundum, etsi ab eo appellatum fuisse, non tam sua, quam aliorum opinione refert, Bb. 6 de gestis Langob. V. p. vero vixit etiam inter Francos, Caroloque a Francis Austrastis orto et huius nominis magno , aliquandiu familiariter usus est , et res originesque Francorum circumspectius expendit. Ac multo ante Procopius eos me adiectione Germanos appellare consuevit, quos alibi suo nomine, et proprio vocabulo Francos appellavit, tamque plane et dilucide hanc materiam explicavit, ut ad investigandas huius antiquitatis

rationes nullis certe commentis in posterum egeam iis ita φραγ- ουτοι, inqVit, γερμανο μεν το παλαιον in αζοιτο. Et ibidem aliquibus interiectis ait. Λιμου τε ε ταυθα, ἡ γερμανοι το παλανον οἴκεντο βύρβαρον ἡθ. D, ἐπολου λογου το καὶ'αρχὰς αξιον, οι νιν φράγγοι καλλτου. Tor&κανοι. Quae curia idonea ad hanc causam, tum ita manifesta et aperta sunt,ut vi haec non intelligat,aliterarum elegantia alienor iit, qui autem, cum intellexerit, negare pertendat, rimosus Ct pertina , prorsusque illiberalis habeatur. XI. Amplius id probo, quoniam non mulio post commemorat Procopius, Germanos cum Burgundionibus manus conseruisse. Cuius autem gentis Germani isti suerint, ipso explicat, luculenterque designat. Opportuna hic et consei tiens Cassiodori narratio est l. δ. Var. F. io Sub id tempus vero Burgundionum rex fuit undebaldus, socius adiutorque antea Clodovae contra Nisigothos, ut innuit Isidorus Hispa lensis Chron. Goth. ERA DXLV.

II Regnum illiid V Visigothicum in Gallia Narbonensi conditum octogitata octo annis stetit, postquam a Clodovae eversum est, quod abunde confirmat Hispalensi Duo autem hic se offerunt characteres, quorum alter exu tionibus temporum sumitur, quem ERA Hispanica apud Isii-dorum designat alie ad regionum, qVas Geographia docet, descriptionem pertinet, ut fit s Ollaiae Narbonensis inteI

7쪽

gR DISPUTATIO,ligantur. Dabo Sigebertum emblacensem, qui BurgundiamGothiamque tanquam region Galliae coniungit,quatenus ea quidem Galliae Narbonentis ambitu continebatur, adan. 11o9. Ac Gotitiae liuius Gallicae praecipua urbs, regnique sedes fuit Tolosa, urbs antiqua, et collectis tunc Goth rum opibus clara, unde regnum quoque istud appellatum est Tolosanum. Iamque suo aevo scripsit Ananitanus Marcellinus Iu Narbonens Gallia clusa inclusa es Narbona et Tolosa, quae principatum urbium tenent. lib. X Isidonis Hispalensis subministrat annum destructi Tolosani regni, quem signavit ERA XXII; quo tempore in Gotitia Nam nenti regnabat Alaricus, a Germanis Francis in congressu viduis, ut scribit Procopius Goth. . Francorum epitomastis praelium Vocladense ad interitum Alarici fatale nominavit, e tr. Turonensis lib. a. c.37. Ad postremum character iuris publici

est in Marchionibus Goliatae, de quibus multa dicere non sertratio huius instituti. XIII. Inter causas belli Alarico inferendi religio inprimis fuit, quod Clodovaei exemplum tamen est eiusmodi,ut nostro assensu probari non postit, quandoquidem religio non dat ius inferendi, sed defendendi belli, sive, ut loquuntur in Scholis, ius belli defet yrvi. Contra et sensit et dixit Clodovaeus. Valde moles fero, quod hi Arriani Gottii

partem teneant Gastiarum. Famin cum Dei adiutorio, et Huperatis redigamus terram indicionem nostram, apud Turonensempraedicto loco. Vtcunque autem speciosus hic praetextus fuit, nec Remigio, ut ex epistolis ad Clodovaeum scriptis colligo, displicuit, Proceribusque pariter et populo Francorum probatus est, exemploque deinceps nocuit, et Carolum M. insuper hoc pietatis simulacrum decepit tamen hic belli titulus non fuit iustus, propterea quod Viisigothiaeque

in Gallia advenae erant ac Franci, eo in acquirendi et possidendi titulo nitebantur, nec alteris in alteros ius erat, quoniam

8쪽

niam Romani, quorum antehac Gallia fuerat, utrisque portiones occupatas reliquerant, et bello pactionibusque iuro suo essetant. Alioqui religio nanino ad defensioneia tavalet , et ratio tuendae lisertatis postulat, ut propugnatio, vel vitae fortunarumque omnium discrimine, pro ea suscipiatur. Si enim pro libertate arma sumere divinum humanumque ius concedit, multo magis concedit pro ea libertate, qua nulla in rebus humanis sanctior potiorque est, ut certe illa ipsa aestimatur, qua cum Deo coniungimur, quae libertas Conscientiae vocatur. Loquimur autem de iis, qui in tali statu sunt, in quo ius armorum, saltem defensionis causa, lege aut pacto civibus conceditur. Itaque extra hanc quaestionem sunt, qui ita ditioni imperantis subiecti sunt, ut nullam eiusmodi libertatem pacto, aut quavis alia honesta ratione libi reservarint, sineque exceptione privit giorum ad parendum sese obligarint. Etenim his rebuς fit, ut non sit in statu, veluti vulgo dicunt, moraliter habili adsumenda arma, quatenus id quod naturaliter conceditur, in statu legati, velut obiecto obice , mutatur atque impeditur. Huius autem conditionis homines , quum non in resistendo, certe in emigrando praesidium habent, qui priscis temporibus, quibus Tyranni vexabant ecclesias crudeliterquo

vastabant, aut latebant prudenter, aut summa cum ration fugiebant. XIV. Hoc autem eo a me susceptum est, ut ostendam militiae sacrae scriptores ad hanc regulam esse dirigei dos, qvi cum religionis causani et pulchri acri liberationem, bello in Palaestinam suscepto praeferunt, tum propo barbaris belli titulo et diuturna possessione se tuentibus, irrisi fuerunt. Hinc Curbaram unus ex Sullani praesectis Petro Eremitae et Herluino Palaestinam Christianis reddendam flagitantibus respondit, se suamque gentem Devia ta pa-

9쪽

R DISPUTATIO,pariter Christianorum et Ghristianos aversari mirari autem, cur Christiani terram , quam esteminatis gentibus abstulissent, suam nominent, repolcereque ausint. Visa Francor .uo. ιιιu meliores sunt Vrbani Pont rationes, itidem a principi, Cons. Concitium Claraemontanum, A. ιον hab tum, et M atthaeus Paris in VI labetin II Confine ondis

r. Stat lib. I. cap.st , Novissime de militia farrascripsit Ioannes Molanin rimque initium a Clodovae duxit Pudendo autem postea exemplo se a Scio tisinde occassionem fum- risendi ela Rum belli sacri, odio, ut dicere con evit,e ga Reformatos sed revera non aequior animo in Protestantes, expraescripto Aug. Confesseinendata Dcra integra, nec mu

tata retinuerunt.

XV. Bella Clodovaei, quibus potentiam firmavit,breviter attingit Gervalius Tiberiensiis de regno Francorum et eius ortu .is et pleraque ac insigniora omitii, quem nullo negotio, ex scriptoribus Francorum suppleamus. Ego ea omnia annorum intervallis distincta referam , ac a regno Suessionum ordiar, quod victo A. G7. Stagrio, in provinciam redegit, et hoc primum fortunae sortitudinisque auspicium praebuit, Gem Franc. pilom. e. p. ubi harilin, quas conficio, rationum liaud dubium est fundamentum. ConfTurone . . a. e. a . Hinc a Suessionibus ad Toringos cor versus, regnum id A. 92 vectigale fecit, documento characteris, qui extat in Epit Franc. c. ro et Turon. . a. c. 7. Ongruit autem huic instituto, ut verba Turonensiis commode

explicentur , quippe quae nihil praeterquam ius tributarium , Clodovae in Toringi acquisitum docent. Serius enim pro ea parte , qua Francis cessit, provincia facta est, apud eundem lib. I. cap. 7. Quae Toringiae converti inciadit in annum 32 . prout quidem supputat leberi Gemdiacensis in Gron. d. d. an. me industria dico, pro ea parre,2

10쪽

ρυa Francis cessu Pars enim quoque in Saxontunditionem redacta est, ut probant clogae, quae ex Eginhardo supersunt apud Adamum Bremensem, D.hisi eccis. cap. . Laxe ergo nimis et per exuperationem Turonensis scripsit Clodovaeum, Francorum regem Thuringos suae ditioni subiecisse. M dus enim interpretandi non potest sibi esse consentiens, nisi quemadmodum iurisperiti suas leges, ita nos antiquitatum capita, ponderatis collatisque diligenti lectione monume

iis , temporum eventorumque rationes accurate ineamus. Cons. Turon lib. a. c. ar et lib. I. c. 7. Sueberem ad au.sa

XVI. Postea ad Alemannos spectabat, quos arduom dissicili praelio apud Tulpiacum commisto libegit, quos Priusquam vinceret, voti religione se oblitinxit, siquidem

Deus, quem coniux sua profiteretur, hoc beneficium sibi praestaturus esset, ut feroces superbique hostes duetu suo vincerentur, apud Turonens lib. a. cap. 3o. et fimoinus Bb L cap. t. Accidit vero hoc amio post natalem Servatoris

quadringenteiimo nonagessimo sevo, quem et felix armo rum successus et religio saltataris insignivit, et denique occasionem titulumque Christianissimi dedit. Multum ad constituendas huius propositi rationes attulit Clothildis femina, si ulciscendi cupiditatem excipias, recti amans et pia,d L, qWa ita Aimoinus. Haec fidelis insidet coniuncta viro, eumatis dem perducere conabatur, lib.t.ep. r. Nec multo post in praelii discrimine eius dicta monitionesque identidem in animo reputabat,lib. eodem cap. V. Cum enim iam pugnans rebus sui plane dissideret, Iaanc sententiam locutus se tur Chris potenti me Deus , quem Clotiari coniux mea colit pura mente, tropbaeum meae tibi voveo fidei , tribuassi hi ex hosibiis triumphum victoriae, apud eundem d. f. embis paulo aliis, sensu eodem enarravit Aiuistes Turonensis I. a. cap. v Non laic omiserim epistolam Theodorici Ostr

SEARCH

MENU NAVIGATION