Studia theocritea: Commentatio academica

141쪽

- 131 XXX.

D ancipiti vocalium , t u ΘnSura. Non alienum mihi visum est, quae hac de re apud Τheocritum observavi, paucὶ exponere VerbiS.

privativum vel negativum, quod vocatur, longe saepissime breve est. Producitur autem initiale in duobus Vocabulis, quae in versum dactylum ali modo includi non possint: αθανατος quindecies, κάματος semel ακά- μαeto ab XI. 1 in exitu versus eadem Verba leguntur Hom. Od. XXI. 181 in eadem Versus sede).eopulativum, quod dicunt, α ubique breve exstat in απας, δελφεος, δελ ρεη, λοχος, ανια. De copulativo disputant Curtius i. c. 23, 392 685, 4 et lemmi. c. 90-94 Ρrothetico denique α ancipiti usus est heocritus in his vocibus: αειδω plerumque breve est , producitur autem

XXIV. 75 ειδοισαι thesi V). - αοιδος et isotδη voces ubique a brevi α incipiunt, Apud omerum semel tantum producitur vocalis initialis verbi ἀειδώ, Od. XVII 519 ειδε in fronte versus. Dc hoc verbo sis Supra p. 37.ὰ θρ hoc vocabulum a copulativo α incipere putat Curtius i. c. 307. Apud Theocritum hanc esse vocis mensuram docet Rumpe l. c. 27 ανγὶμ quinquies, αν ρter, αγερος Semel, stol. Μερος semel, αυεμ ter, ace. ανήρ'

142쪽

13 semel, voc. αγερ; plur. αvερες bis Selle l. c. docet initialem hujus vocis vocalem apud Homerum plerumque brevem esse, produci vero in L XII. 382 αυηρ et in formis trisyllabis. Ubique breve estis verbi αεινοὶ - Dei protheticoch Curi. l. c. 78 sqq. 720-726, lemm . c. 41-54. ipsius stirpis est: ανιαιο initiale longum est in X. 16 αμαvτε Io: thos II), X. 50 αμωοντας thesi ΙΙ), sed breve in XI. 73 ανιασας ars V. ). De hoc verbo id Curi. l. c. 323 ubi monet initialem literam etiam apud Homerum et Hesiodum ancipitem esse. Vidi longam esse Vocalem

ars I), quod vocabulum ex μαω natum St. Rad αρ magna Vocabulorum copia, quorum origis nem ex is radice repetivit Curtius i. c. 339-341, brevem omnino servant α vocalem. Hujus generis sunt αραμtoκω ἄρα, μειων, τριοτος, ἀμιοτεος, ἀρεοκω, μετη,

'Aρης, ἀρι- particula inseparabilis), ἀμιονιος ejusque derivata etc. Excipiuntur tamen haec: ΙΙ. 105 ἄρα arsi II), quod idem atque interrogandi particula ἄρα esse ne

IV - correpta vero antepaenultima XVI. 90 ἀυαριθμοι arsis. ). - ἀριθμὸς ἀριθμ.eo, ἀριθμητος ubique ab brevi incipiunt. . καλις saepissime brevis est paenultima longa in his:

143쪽

- 133

stat hoc vocabulum apud Homerum ubique longam praebere paenultimam, quae productio inde explicanda est, quod ex λ ortum esse videtur, unde etiam prodiit gesminata liquida formarum comparativi et superlativi. Cli Curi. l. c. 40. Vide etiam s. eyer 8, 281. - καλως, quod bis tantum V. 119, XI. 5 apud heocritum nobis occurrit, brevem habet paenultimam. ιλαος α longum invenitur V. 18, breve XXVII. 15. Μ dia syllaba apud Hom. plerumque longa exstat, brevis tantum bis Il. IX. 39, XIX. 178). - De λαθι XV. 143 vide supra p. 87. αγάριστος - impransus in XV. 147 longa antepaenultima praeditum est. CD Om. B. XXIV. 124 et Od. XV 2, ubi vetuvoveto ptoto olim scripserunt. Behher correxit vetuVOυτ αρtoetovi eumque secuti sunt Curtius tu'. ΙΙ. 175 seq. et nos l. c. 199. Christ B. XXIV. 124 ἐυ vovet' flptoeto edidit, Fic Od. XV 2 ἐυτυλυτ'

απst ultima syllaba producta excipit vocabulum avocali incipiens bis II. 56, XXV. 86. Ceteris loci positioni debetur productio. Ultimam syllabam dativorum in t desinentium antiquissimis temporibus longam fuisse primus, credo, docuit Hurtet, quam sententiam etiam amplexi sunt Curtius Stud.

IV. 477, nos l. c. 18. gach eue Bethr. 6. Haud scio an XXV. 138χθευε φ thesi I unum productioni debetur longum t loci δα tot si XVI. 62 thesi ΙΙ) sit exemplum Τheocriteum dongae vocali. in exitu dativi usurpatae.

144쪽

V. 22, XXV. 22, thesi V I. 69,HI. 121, VII. 136, εροι thesi I XXV. 130 Ἀερα thesies XXVI. 7.

Fere toties breve t legitur. - Formae bisyllabae lise inveniuntur: ρω XXV. 200, ιρο XXVIII. J.

ζοος- ζοος formae longam paenultimam exhibentes

correpta vero exstat paenultima in his: σος XVI. 80

De compositis alia alia utuntur mensura a brevii uncipiunt ori 07ος, toομάτωρ, a longo o0παλης, Io*αμQM.toως adverbium ubique brevem tenet vocalem initialem. Apud Homerum semper longum usurpatur i, quae men sura primigenia esse videtur; riuum enim claOi e pri-

145쪽

- 135 mari flos ς ortum sit cis Cur l. c. 78, nos l. c. 129 sq.), productio ι vocalis fortasse debetur consonis V, quae olim in media voce OSitae erant. Oρνις semel anceps invenitur t XVII. 73 ρvti: ars VI. Formae plurales ubique longum tenent. πρι saepissime brevem praebet vocalem, longam ter:

ancipiti voculae mensura apud Homerum vide nos l. c. 25, de etymo nos l. c. 346 Curi. 0rundg. 284. Chetiam Curi. Stud. IV. 477, BZach l. c. 5 sq. δρuc omnes quae apud Theocritum exstant formae hujus vocis breve tenent , quo etiam praedita sunt δρυι- νος et δρυτομος vocabula. Longum vero u in ρ6μος invenitur CD Curt 0rundg. 23 sq. θυγατηρ semel tantum productam praebet syllabam

primam XVI. 102 07ατερες thesi I); ceterum ubique

breve u servatur. Satis constat Homerum hujus vocis in omnibus sol mi quattuor vel quinque syllaba continentibus metri causa producere.

θυω apud Theocritum nisi in significatu sufflendi, sacrimandi usurpatum non est. Hae inveniuntur formae: Θωvet IV. 21, 6ssi, II. 33, inuo V. 1, inus V. 11, θ ας V. 139. Sesse l. c. 304 monet hoc verbum apud Homerum etiam in formis praesentis et imperfecti longum tenere, ubicumque in significatione furendi usurpetur, breve autem exstare in illis formis, quum suore, su-or cure significet verbum excepto tamen θυε d. V. 222) se Curi. l. c. 259.

146쪽

- 136 κοακεος ter legitur in carmitiibus heocriti et producta quidem vocali ut apud Hom.), ut in versum iu- cludi possit vocabulum. Voces junctae, quae sunt κυαν-αγ.Tu et κυανο ρρυς, u breve tenent. ὁδωρ primae syllabae vocalem productam inveniri undecies, quatuordecies correptam ratione subducta invenit Rumpe l. c. 288. Adjectiva, quae sunt δατιVOet,uδατοευς, primam syllabam propter metri necessitatem productam habent u hujus stirpis etiam apud Homerum

XXXI. Do vocalibus finalibus lision summotis ).

vocalis eliditur: A. in nominum declinationea in nom. Vel Oc. Sing. :XV. 80 toetvtα, 00 corrotvα, 101 παι otIα XXII.

' Iam in eo erat, ut formis imprimerentur ea, quae 'nte decem menses conquisitis, de hac re conscripseram, quum magno eum meo dolore igni consumpta sunt omnia quae est causa, cur de elisione ostremo loco et paucis fantum verbis disputem.

147쪽

c. in vocibus indeclinabilibus: XV. 21 λλα, 26, 144 α 68 αμα, 99 αφα, 128

ε vocalis eliditur: A. in nominum declinatione: a in Voc. Sing. :

148쪽

38, 39 44, 6, 7, 59 60, 62 66, 7l, 78 80, 86 88, 90, 1 bis 96, 98, 99, 101 105, 108, 110 112, 113, 116, 123 125 126 127, 128, 138 144, 145, 1 6, 149, 151, 153, 156 163 166 167, 168, 170 17l 175, 180, 181 183, 186, 191 192 194, 195, 202 203, 204, 21;ῖr 87, 95 123 κε 161.

vocalis eliditur: A. in forma verbali: XXII. 19 πολ Iovet: de qua vide supra p. 32); B in praepositionibus:

XV: ἐστι , 20, 2 84, 133, ποτὶ 10 XXII ini 70, 74 142 192, 205.

O vocalis eliditur: A. XV. 138 τουτο XXII. 5 bo; B. in III pers sing. Verborum: . 64 αγάγετο XXII. 107, 1l3 ἐνετο, 192 tvεeto, 129 κειτο, 195 κετο; c. in praepositionibus:

149쪽

Inveniuntur igitur elisiones in id. XV septuaginta duae, in id. XXII contum triginta tres. Ex quibu emergit idyllium XV in elisione adhib0nda ab idyllio XXII

longe superari in hoc enim carmine e centenis versibus fere Boxageni singula tenent elisionis exempla, quadrageni fere octoni in id. V. Saepissime a vocalis elisionem patitur cujus Vocalis elisae in dylli XV triginta tria, unum et nonaginta in idyllio XXI exstant exempla. Ex Vocibus, quarum

finale elisione summota est, frequentissime nobis occurrunt particulae, quae unt δε τε et juncta Vocabula, quorum posterior pars altera illarum vocum est cujus generis lisiones in id. XV duodeviginti, duodeseptuaginta in id. XXII insunt. Ad elisionum frequentiam quod attinet do vocalem proxime accedit , quae vocalis in id. XV vicies sexies in id. XXI vicies quater elisa est; neque Vero quemquam fugere potest poetam in id. XV hujusmodi elisiones pro rata parte multo frequentius admisisse quam in id. XXII. um sequuntur ι et o Oeales, quarum illa in id. XV sexies in id. XXII septies haec in id. XV quinquies, in id. XXII novies elisione summovetur. α diphthongi elisae bina utrumque carmeli Oxhibet exempla. Omnes versus incisiones, excepta thesi sexti pedis elisionem admittere videmus. Inter incisiones ad elisionum frequentiam dispositas haec intercedit ratio:

150쪽

- 140 inveniuntur elisionis exempla

V: a diaeresi

' v. 41, 68, 3 77, 2 83, 4, 87, 100 115, 120. 138. ' I, 8, 33, 34, 87, 2, 46, 9 62, 74, 86, 7, 5, 101, 110 112, 127, 133, 144, 149, 163, 170 181 192, 221. ' vv. 2, 7 8, 21, 57, 1, 113, 118, 138, 139, 141. 17, 21, 43, 23, 25, 8 80 105, 109, 113, 123 125.129, 141, 171, 180, 185, 189, 190, 191, 222. vv. 8, 58 62, 74, 26, 4, 102, 128, 133. ' . 34, 39, 56, 1, 70, 88, 104, 13, 142, 149. 167, 182, 183, 184, 203, 205. y vv. 77, 3, 101 1 14, 137. ' 12. 38. 74. 91. 103. 120 123 128, 138, 139, 145, 161 169.' . 37, 93, 101 132, 138. . 21, 32, 54, 6, 2 99, 103, 108 117, 157 168 204. 56, 1, 129, 135. 3 I, 7, 25 57 60, 69 74, 114, 144, 175, 182, 192 195. '' 41, 80 117, 144 3 14, 15, 21 90 116, 126 146, 151, 156 168, 192. 8. 20, 35, 38 64, 122.3' . 48 66, 70, 6, 202. U . 20, 26, 78, 99. 55 113, 166, 170. 43 72 80 117. 19 44 123, 134, 175.