Curae Demosthenicae

2쪽

varbara Colline Librata

5쪽

hir fili hirq

7쪽

uomosthonis odition Dindoinina a Fr Blassi nuper mendata Hi potius omnino commutata quasi carcere quidam amoti sunt, quibus qui coniecturis contextum uerborum montam uolebant uerscundia quadam retinebantur monim, codex illo auctoritate ximia, postquam diu romum obtinuit eiusquo lectionos a multis uiris doctis nequo iis leuis auctoritatis quasi sacrosancino habita sunt, diuino illo honoro ita spoliatus ori, ut quamuis ceteris grauior xistimetur codicibus tamen nequis contra ceteros codices univorsos quidquam ualere neque ipse uterpolationibu quam maximis carer uideatur. His aliisque non minus magnis rationibus quas nunc enum aro longum est, quod apud Blassium quasi alius quidam Θmosthene euasit, mirum non est. Qua audacia qua*quam primo quidΘm obstupefactus ducem illum poclatissimum hac uia uon sequi meciuniam MorouΘram, famon postea et illius ratione causasque accurate perΡΘnden et orationom quandam XXIII i nondum lassii emendatione putidissimis nablematis iurgatam perlogens paulatini adeo ad eiu partes transii ut quod ille o scit quomodo satis laudar possim lans non habeam. Ita enim res se habere uidetur: Domosthenes si re uera ita locutus est, ut nunc xstat in eis quidem orationibus, quae ut i scholis non foro locritata ab ruditi quoque hominibus minore adhuc diligentia perpurgatas sunt, non satis dignus uidetur eximio illo loco, quom et ueteres una omnΘ uoce ei attribuorunt et hac quoque aΘtate obtinet. Αu, nisi forte in eo numero es, qui quid ipsi sentiant, Θ scriptorum uirtutes parum intellegero idoantur auctoritat aliena permoti inceant, satis probare oras, quod redi do eloquontia sinosinonis sibi inusnisso uidetur L a trinaille assidiimen son eloquence, mai co ravassis tui a mais lonote de so natiu et te. Sunt enim illa ex neglogentia quadam loquondi uitia orta in illis orationibu tam multa ac tam manifesta, ut omosthΘnos aut illa ita scripsissΘnon uidsatur ut Θxstent aut multis in rebus is qua nunc proponimus logibus o breuitatis et ologantia et grauitatis non sati responderit. Et quoniam psrare non licet, foro ut unquam codex operiatur promus incorruptus, imosortim cum Blaesesius docvori paulo post ipsam illius uitam orationes iam interpolari cooptas osse, omnes, quicunque molΘsta quasdam abscindor studini, do oratoris gloria ac fama bene mereri, quicunquΘ codicum ration nimis respecta nimiam postulant conlocturarum fidem, omost nom non sum putam ui Mur, qualem fuissΘ Θωros quido scriptores consontiunt. Quod automBlassius oratoris orba tradita nunquam foro commutauit, nisi siue alicuius molioris

8쪽

generis codicis auxilio tuo ox aliquo scriptor nonnullius fido adiumonto allato tuo rhythmis, quos sibi dotoxisse uidetur, accurat rospectis, tanta admiration est dignum, ut qui omnibus his causis non satis uictus amo tradita consΘruar audeat, nisi modostia quadam usus contra sum dioere non d eat, cum praΘsertim quam multus mori Blasius in oratoribus atticis et quantam Ocho usu sermonis illius scientiam sibi collogisso putandus sit constet. Haec postquam propqsui, ego quoquo do quibusdam locis complurium orationum quid sentiam proferam, quas coniecturas quoniam illis qua supra attuli adiumontis careant orto de ac probabilitat cum lassianis illis comparari non posso non ignoro. Sed cum ipsa quoquo ex diutum studio Demosthenis profectas sint, esse credo, quod quicunque ad illius orationes pertractanda tempus atque operam conserunt, a quae proposui utrum probanda an abicienda sint non sine aliqua utilitato et sua otismosthenis Secum rvulatur Sint. Nam quamuis memor, quod lassius ante inmusm, quod dicitur, honano monuit, sino corta causa nihil osse mutandum, quoniam nemo sciat, quid auribus Domosthonis placuorit, amo quandoquidom et constat uel in uetustissimis codicibus, cluti in papyro Massiliensi, satis multas inesso into olationes, et omnibus illis, quas proferam, coni-- turis ut ita dicam anima uora o Muina eloquentiae Demosthonicas non uoxatur, non dubitaui in modium profores, quibu uorbis quamuis pusillis offondoror. Non enim ignarusmo quoque ipsum superioribus annis, uoluti in programmato huius gymnasii anto hos novom annos edito, suasisΗΘ, Θ illa uerba parua sine magni in is socluderontur utpoto quas GraΘcomm iugonio maximo apta essΘnt, tamen tunc nescio an quas librarii occinorinteis nimis religioso poporcorim Postremo, si reputabimus, qualem Demost nommionysius illo alicam sonsis summis xtulerit laudibus, quin nos quoquo quamuis orationis eius formam ad huius astatis eloquentiae speciem ac normam accommodare conemur, nihil doloturi simus quo uera Domostheni fama ac gloria diminuatur, serie non dubitabimuS. Ol. I,4 3 ώς εστ οιαλιστα το α δέος, uti τρέφηται καὶ παρα-- ταί τι των Δον πραγμάτων. Sic legimus in codd. omnibus. Quam loctionem pauci prob uerunt. Longum est omnes coniecturas ad hunc locum prolatas numerare uoluti:-έφη τε δρέψηται, ανατρέων τε κλέφη τε, neque . Mille o Sorgo recto into rotari

uidentur: her gamen Bage in sein interesse irge mi eiu une ariete is tangraeben . quibus

recto opponit oil sans ouVoi citer un=xemplo, o te ven τρέπεσθαι ait o fons. Blas τρέφ'ται καί uncis sociusit ut o glossemat orta, praesorum cum scholia non explicent τρέψοται, sed παρασπασχηται Sed qui putas factum esse, ut intorpolator morbum tam obscure dictum Oxplicationis uerbi minimo rari causa interponerent Noquo omittondum est Domosthonem duo maximo orba in conclusion portociorum coli are solore. It quo quod in Wostomanni odition a m domo omissa proposui: ευτρεπων αι, quodquo gaudeo Forio non displicuisse otiam nunc proponendum puto, cum pra ortis idom uerbum

similibus quibusdam locis orator posuerit, uolutia 13 μετα αετα ερας Παγασας Μαγ- σω πάνθ' ον ἐβουλετ ευτρεπίσας τροπον, IV, 16. XVm 32. Vin 175.

4 4. και ἄμα στρατηγον καὶ δεσποτην καὶ ταμίαν καὶ πανταχου αντον παρεῖναι τε στρατευματι, .... Bl- hiatu causa αντον, praΘtem rhythmi causa τεστι τεύματι sociusit. Quae probare non possum. Nam υτόν ita promitur, ut nescin quomodo caream. Sed πανταχου, quoniam idom ualet quod παρ in παρειναι et additum sat τε--τευματι, non tabo quo commentatur. Non omnibus loci ad so affore commoda dicit orator, sed adesso ipsum exercitui. πανταχοs igitur romouendum est.

πολεμουσιν, αλλ' ἄναστασεως κτλ. lassius pro πολεμουσιν scripsit κίνδυνος non sinε

magnis causis, quibus pomotus iam filius dixerat, verbo κιν μουσιν), doni

9쪽

r atour amomo dans hypotheso, quo Philippo oudria friator avs Io Olynthians. At mus probabilo mihi ui fur usitatissimum illud κέ--ος uo κινδυνευω c . 'Nab ullo inplicatum osso ερο imitationibis illis allatis quidquam demonstratur, quoniam uerba illa usu ac o uotudino inopissimo commutantur ut idom foro significantia. Postremo o D uidomus do ollo, non de actione aliqua tum agitatum osse. Itaquo mutation tam uiolonis opus mihi non uidstur ossis. tiam in gra sunt quos Blassius opinotur pro inani illo τά, πνγιατευν legisse melius et grauius τῶν προσοδων, quod illotamon non rocopitioquo proposuit των προια υν esse abolondum, quamuis inutilis atquo languidum sit. Fri4 14 ποῖ εἰς L 2, 14 ubi lassius nescio an iniuria νοσουσιν xsoholiis arripuit. - Quod in θ' post σκῆψις anto μιν lassius omisit Isidorum Pol quamuis locupletem testem oculus, doleo, quoniam, ut νυνὶ δέ habeat quo confir--tur, prorsus necessarium uidetur. Talia persaepe iniuria a testibus omitti Blassius ipso probauit, in ga ετ non eicio , quamquam apud iborium non legitur. 4 11: Non miror quod qui hanc sontentiam in D mo, σ αν τις λαβη, καὶ σώση μεγαλ' πει ν τυχη τὴν χαριν, ἄν 'αναλώσας λαθη, --ολευσε καὶ το μεμνῆσθαι

τὴν χαριν Θ contoXtu uerborum ereptam laudauerunt rouiorem reddidorunt. Sod si contextum in quom ipso Demosthenes eam recepit respexerimus, non το μεμνῆσθαι, quod posse ut grauius in μνημονευουσι repetatur, amouebimus, id quod lassius sibi porsuasit, Θ τὴν χάριν, praeSHrtim cum paulo anto orator adom in oritu oriodorum

potitions θείην usus sit Rhythmus autem ne hoc quidom modo dolori uidotur. In conclusion huius num τὴν ἐπι τοῖς πεπραγμένοις αδοξίαν iure intactum relinquas uido . Nam quoniam nihil fore ab Atheniensibus factum est, molius scribos pro πεπραγμένοις - προτερον. Illud autem rect dictum ostra Philippo in 14.

Ι 8 24 δελτοέν- ιιῆ .. τῆν σκαιριαν την ἐκεινου καιρον 3ιμερον νομίσαντας ἔτοίμως συναρασθαι τα πραγματα καὶ πρεσβευομενους ἐσλ α δεῖ καὶ στρατευομένους αυτους καὶ παροξυνοντας τους ἄλλους πα-ας, λογιζομένους ει Φίλιππος λαβοι καθ' μῶν τοιουτον καιρον καὶ πολεμος γένοιτο προς τῆ χωρε, πως αν πιπον οἴεσθ' ετοίμως ἐφ' υ ιῶς ἐλθεῖν:ἁτ' οὐκ αἰσχυνεσθε, εἰ μοδ α παθοιτ' ν, εἰ δ-αιτ' ἐκεῖνος, ταντα ποιῆσαι καιρον ποντες οὐ τολμήσετε; Bono dixit Demosthene os neruose melius, si mocum καιρόν post τοιοητον

Mindo λοέμως post οἴεσθ' delebis. Nam etsi recte opposita sunt την ἄκαιρίαν τὴν ἐκείνουε καιρον μέτερον, quae uerbis hiatus uitandi causa non porthiasmum qui dicitur ordinauit, amo tortium subsequi non debuit καιρον quod facit suppleri potori, praesertim cum in xtrema Litorum repetatur. Repetitiones enim eiusdem uocis nobis quidem molosis quamuis orator plorumque non uitauori tamen artem bono loquondi non ita offfudit. ut audientibus nihil ter relinquom ad cogitandum. sindo onsitio addito orator uimo πῶς particula o totius sententiae certe diminuisset, quod sano noluit. ccinit, quod otiam in4 26 τοίμως interpolatum est. ostremo ne exitus quidΘm ori ossi octo traditus mihi uidotur Mas. Nam quamquam a pius statuondo anacolutho et logantor explicando mis multis uiris doctis omnia uor osso tradita porsuasit mihiquo illam ps

mutationem negationum quondam probauorat, tamΘn nunc corruptolam in se statuΘre malo, quam argutius Oxplicare, qua uiti quodam librariorum Mota sunt. Quid ad εἰ δὲ - ναιτ' ἐκεἔνος nonne oppositio quaedam Messaria est Non i=το ad ταλ α ποιῆσαι addondum idotur ut sic scripsisse uidsatur orator εἰ μηδ' α άθοιτ' ἄν, εἰ μαιτ' ἐπιενος, ταλα ποιησε τε καιρον ποντες αυτ οἱ Hoc modo multo facilius locum mon-dauoris, quam si obolum uia euignorum secutus oris Savissimo nim Domosthonos

ipsum illud pronomon in exitu periodi collocauit nisi quod αυτον in Oxitu or. XVIIII 14 ita sono si ui caret, ut abomo illud malim. Π, 8 - ο αληω ταῖτ' ἐν λέγω ν eo οὶ τὰ πρά- ἐξοπατ-ένοι, λοιπα πιστει - , pilως ο παρα τῆν αυτῶν ἀξίαν δεδουλωρ μοι Θετταλοὶ νυν a1κ αν ἐλευθεροι γένοιντ'

10쪽

aσμενοι Si genora hostium nomine ipso diudicare uoluiseset, orator iam in prior membro Athenienses of h mihios commomor sol. Itaquo ne Θετταλοὶ quidem ab illo prosectum Θουt, sed Oxplicandi causa falso additum. Quamquam enim illa gente omnes olus animo obuersabantur, amon octo iacit, quod gonfra litor quod sentiebat pronuntiauit, cum praesortim quod do h salia dixit, non satis ad res ipsas quadraros II, 12: σφ γαρ τοιμοτατ αυτ p δοκουμεν προαμ τοσουτέ μἄλλον απμπουσι παντες αυτ p. Qui locus quam multa haboat difficultatos, uideas apud Blassium. Iam antoquam quod illo monuit legoram, uri post παντες solusorum, qua in re quod me non Θ-otitus est, dolso. alia enim ubi lacuna erant in archetypo interponente grammatici bene meruisso sibi uidobantur. Nunquam enim mihi persuadori patiar talia eaque tam

graui in loco oratorem rimis artis votivisse. - - non in uitiosis habetur clausulis. II, 13 καν αὐτ ἐθελησ19 ως προς ηκε καὶ δε περαίνειν, ου ιονον ... - συμ- ιαχεκα σθενῶς καὶ aπιστέως χοντα φανησεται Φιλίππφ αλα καὶ τα τῆς οἰκείας ἄρχω καὶ δυναμεως κακως εχοντ' ἐξελεγχθ 'σεται. pr. Σ καὶ δεῖ colori καὶ δὴ doinde r. a παραινειν pro περαίνειν ΝΘScio an orator dixerit: καὶ διαπραττειν, cum praesertim διοπραττειν in hac sontentia saeptu inveniatur. Sed hunc locum praeterim non possum.

quin profitear me dubitam oratore ro uora tam similiter parte poriodi composuerit: ἐχοντα φανησεται - ἔχοντ' ἐξελεγχθήσεται. Ni fallor Demosthone ποντ' ἐξελεγχθ 37suae nunquam scripsit. Α ἐξελεγχθησεται tu ualet quam φανήνσεται An quidquam orat,

cur εχοντ' opeterotur In hac obscuritat rorum quicunque me equetur, Derbono et auorrime periodum concludet, cum praesertim ita gratatio qu-dam ασθενως, απιστωδεκακευς

appareat. Neque enim recte tempori notio hoc loco addi uidetur, sod rei ipsius persectio. II. 18 προς γαρ αε τοῖς ἄλλοις καὶ νην φιλοτιμίαν arearέρμοτον εἶναι uidem haoc uerba continoant turpe quoddam rubisma. Quid de gloria hilippi nonus in o ot16 satis copioso dixit non uerba addens: βουλο ιενον πάνθ' εχπου δοκεεν ειναι ταργα Omnia satis Superque demonstrauit Quas tandem uitia nups attulerat Qui in 19ιους τοιουτου αν . repetiuit, non dubitauit haec quoquo addere quae qui remouobit corio ex omosthonis corona nihil eripiet pretiosum. Π, 15 αλλ δμἐν δολ ἐπιθυιιεῖ καὶ τουτ' ἐζήλωκεν καὶ προ ρnται προπτων καὶ κινδυνενων, αν συμβῆ τι παθειν, τὴν του διαπροεασθαι ταυθ - ιιηδεὶς πωποτ' αλλος Μακε- δονων βασιλευς, δοξαν αντὶ του ζῆν ἀσφαλως γρημένος. ulta mutauit BlasSius: αν σουβῆox scholiis iniuria sumpsit 4 5 καὶ τοῖς ἐγελουσι πονειν καὶ κινδυνευειν - των με- λουντων in βασιλευς eiecit immerito, ut mihi quidem uidetur, tam in pusilli robus auctoribus raro diligontibus obesocutus ἀσφαλως oclusit similem in modum argumentatus). Noque uero his solum offendor. qui arti oratoria gloria floret, dicit καὶ προόρνται - ηρζιιένος ' Deinde quomodo pleonasmum ἐπιθυμεῖ, ἐ&ὶλωκεν, προ evra recte explicabis3 Accedit quod Blassium si sequ0mur, οὐτ' languidum est, quod rΘctissime se habebit, si τουτ' participiis of infinitivo παθεi explicatum intueris. Ego enim Sic locum convorto sod hic gloria Studet Hamque petit et bene et periculoso factiου, gloriam uitae trani suillae ac tuta praefersnου. ostremo Si comparaueris hunc locum cum Socr. 9, 3 ει ρησο ιεν γαρ του φιλοτίμους καὶ ιεγαλοφεαους τῶν ἀνδρων ου ιυνον νῶ τεῶν τοιοίχτων ἐπαινεωγα βουλομένους, ἀλλ' ἀντὶ του γ ἀπολοήσκειν vκολως αἱρουιιένοι ς. Suspicaboris, Τiberii illud καλῶς εὐευκολως ortum esse, quod posis in codicibu noestri ἀσφαλως addito quasi explicatum sit.

II, 28: τι Drat θα μέν ἐστι ταθλα, υπἐλων ἐστιν Ο πολ ιος, υριέιερα Ἀμφι- rολις κα ληφθην , παραχρῆμ' μεις κο ιιεῖσθε οι δε κίνδυνοι των ἐφεστηκοτων ἴδιοι, μισθὰς δου ἐστίν ἐκει οὐκίνδυνοι ι ἐν ἐλάττους, - ἐδενὶ ιρια- των ἐσεστηκοτων καὶ τῶν στρατι υτων, ψιφακος, Σίγειον, - πλοια α συλωσιν ἐπ' οὐν το λυσιτελουν avrοις ἔκαστοι χωροDσιν. auu homines docti locum, quem deScripsi, intactum reliquerunt; quascunqo attul0rmit quoniam multi loci inueniuntur comportata, non repetam omnia. Bl siuμ