장음표시 사용
11쪽
tionis plane erit delerita inare diisti pomo nomen compositionis app0 sitive determinatae, quia, nisi duo nomina componantur non quadret, Curi ius ei laulerungen Iu me in ei Schul grana. dg 359 reprehendit. 1 quomodo compositorum chi SSe Supra desinitas habemus, in omni sit, ut prosticiscamur a nominum compositione. Quemadmodum laudem putandum est Curtium nominum compositione carere posse cum tertiae clas Si composila nomine objectivorum comprehendat Scilicet si repulaveris quanta sit Graecorum compositorum copia, piae per indeclinabilia 1 rmantur lota haec divisio ex numerorum et 3SU-um ratione repetita, parvum ambitum habebit. De descriptione vero ex numeris suspensa omnino non, si quid video, agi 0lesl uod ut probemus, ad extremam reliquam ch SSem I pnS-grediendum nobis St. saltu rihi quidem, composilio possessiva B ippio, altributiva Curtio autore, ut ustius primus vidit singularem ali 0-nem habet ad reliquas classes quum ab iis in inferiore com P0sitionis gradu collocatis proficiscatur, quibuscum forma Persaepe plane convenit ut usii exemphim asseram, nostrum Omp0Si tum oe enher per leonis cor ut qui cor leonis, ut leo habet interpretari iussumus quamobrem relati Vorum nomen ad hoc genus componendi accommodatum videtur
esse. dam inde quod in Graeca quidem lingua ex vigil a-hrixi illi prodires non posse manifestum est, essicitur, ut vigii primitivum i impositionis genus in suspicionem 'ocare liceat. Inam, contrarii est talio. Perspicuum enim est vel maxime, omnia Graeca vigii progigni ex mali ivrihi in ut genere neutro adhibendo, vehit et dui βυλον τὸ ι ὀβολοῖς χ0ν). ρειππον,
et Irριππον, πεν Tu θλον, aut quum derivali asciscitur, cujus ge
Eodo in aere modo quo ravigii ix parte ea quoque quae dvandva genus ostendere videntur sub bahiivrihi notanda sunt,6 Ejusdem originis apud Latinos Niduum, triduum, neutra adjectivorum biduus, triduus, et derivata trinoctium, quinquertium alia multa. 0c unum justam vanilva generis speciem osserat ternox Herculea lat. Th. XII, 301.
'lii xi se ερυν dubii p. 82 i. e. quod ui et diem complecti tur, neutrum genus adjecti, νυχ' s ιερ0c, quod natur Oportet. )dam vero de ustii quidem sententia bali iuri hi non poterit nisi ad Larin ad hara ya et ad talpurus Ita genera reVOCari. Juae lamen alio revocandi quatenus valeat parum perspectum habeo, quum, ut exemphim asseram, b hiivrihi quidem saepius subflautivum cum adjectivo componat, quae quidem c0mp0Sitis in duobus aliis generibus sere inaudita est. )Plane perlierum vero Iustius statuit, quum ea hujus classis composita, quae cum indeclinabilibus conjuncta Sunt, ex diis illis repetat, quum ut rem exemplo illustrem p. 24 v. a X anserita promptum per inen nichi vini ha beni inter pilletur. Uuam perversa sit liae ratio, luculenter apparet du0bus Aeschyli locis inter se comparatis: παῖδες Παιδός Eum 10 34 et τοκος 'απαιδες Pers. 580. Eo, quem Odi, usui loco non de patribus agitur, quibus illud prius Παιδες tribuatur sed quibus omnino παῖδες abjudicantur interutrumque compositionis genus ratio nulla intercedit quod enim priore loco exstat παιδες ' per quae non sunt filiae,
7 Αpud Latin0s idem neutrum genus invenitur in suovetaurilia, plurali tantum, quo facilius pro adjecti x accipi possit, supplendo substantivo Sacri
ficia . . ea, in quibus sus, ovis, taurus mactantur et adhibita derivationis terminatione striis erctari i i. e. qui struem erctumque p0rtant, utrumque ahiivrihi.
8 v. obeck ad Phryn. p. 600 non solent Graeci substantivum cuni adjectivo cita componere, ut compositorum eadem igni sic alio sit, quae suerat appositorum. a sere evadit nisi aut ba-hiivrihi adhibetur ut qui s0lus inseri0 hujus compositionis gradu ha bendus est, ut paullo infra videbimus totum compositum adjectivi sormam accipii, velut Aeschylea illa, πίτερ αἰν πατερ, non νεοπτο λιν, πολυπλαναι πλαναι τηλέπλαναι πλαναι ubi pars primaria ut participium conjunctum interpretanda est et adjectivum secundarium adverbii vice iungitur Nullum igitur discrimen intercedit inter ινυπαρις et υσπαρις.s adjectivum secundum . , quare Schuetrius recte opinatus est παιδες eodem sensu dictum esse, quo Παλαιαὶ παῖδες supra 69.
12쪽
υρθρον χων συν αυγαις g. 253 intercedit Bahiavi illi quidem superiori compositionis gradii assignanda sunt, ali vero qui audaciore quadam linguae libidine exierit. Noli possessiva proprie per se Subjecta est parti priuiariae a vala in nichi Windig), cujus sensus praecedente indeclinabili adverbialiter,
iam quam verbalis, determinatur. Equidem vero, si gradum inferiorem urus compositionis Statuere liceat, non invitus secerim, ut de similitudine participiorum cogitem O. παιJες cum παῖδες conjungitur ut participium relativae constructionis cs. n. ), al, quod cum τοκεε jungitur, παιδες verti p0lest filiis mortuis, ablativo absoluto,
Quamquam in iis, quae attuli, exemplis verbum p0ssidendi facile suppletur, multa tamen possessiva inveniri, quibus minus conveniat, Curtius . . recte contendit. At in eo erravit, quod, quum aliud aptius verbum desideret etiamnunc ejus subjeclum extra compositum opinatu est. Subjectum enim ipsa compositi primaria pars est, quae quum Semper Sub Stanti Vum Sit, Se cundaria parte aut adverbialiter ωπαις ' cui filii n0n sunt, aut praedicative καλλίπαις - cujus silia pulcra est aut attributi vera determinatur. Quare inverso Iusti nominum ordine, inferiorem gradum relativorum, superiorem absolutorum nominibus appellare maluerim. Sed si notionem subjecti in utriusque discrimen incidere constat, absolutis inesSe, non ines Se relativis apparet Utrumque genus adjectiva comprehendit, sed e0rum quae absolute comp0nuntur, ait adjiciendi magna quadam loquendi audacia factitatur cf. n. l. Nihil igitur mira-l0 et ablativus absolutus et, quod idem est, ablativus qualitatis, nil possessivorum significatio optime redundat. Eadem constructio apud Francogallos inveniri potest, quum dicunt, de clienes dor cles 1 eux uveris i. e. oculis aperiis vel supplenda habendi notione oculos apertos habens.ll Eur Phoen. 355 αναγε r', di clγετε κωκvrὀνεπὶ ρ is τε λευκοπήχει κrυπον χεροῖν i. e. albis brachiis c. manus moventibus, quod ad κτυπους grammatice spectat, l0gice ad χεροῖν Ilic quidem accidit, opinor, quod Justius . t iam pulcre quam vere dicit de begris des eii oris legi nur eis tigin dem e fuge de morte iand ibi aus nichi sic hi bare ei sedem satre se in leben.
issur, qu0d ea superioris gradus c0mpositio, ut erat ex industria quadam ingenii et imaginandi i prosecta, s0lutae Orationi aequabilitati parum conveniebat. Etenim prodierat si quid videmus, ex sigura apud p0etas valde Silala, qua pars pro lotu poni videatur. Antiquitus fortasse magis frequentabantur composita, qualia Sunt Pud Homerum odio κης Ἀχιλλευς α πυδας ταχες N. 348) πο- ὁ νε sto ἀκε 'Iρις - πυῖα ωκε Β 90 θυι ολ δευν si animum spectas, leo, leoni similis alia id genus talpurushain. P0s leainxerso etiam partium ordine illam si guram assumere non dubitabant, velut in κυπ0υς, αργυρ0πεζα, quae proprie Sub Stantiva sunt quin etiam res τι κυπελλον disjunctim quoque scribi potuerit. 0strum comp0Silum loe wenher Z, quod Supra attulimus, quum apte comparetur blandimentis nostris me inherg, et rchen et dici possit Richard das oewen-hergi hoc m0do circumscriptione plane non eget. Denique et adhibita formalione adjectivi velut in λευντό θυι ιος δκυπ0ς, Gργυρόπεζ0ς usHIικυΠελλος et quum praeter modum diffunderetur. ipsa cilla figura remota et 0vum c0mp0sitionis genu S
Celerum in eo quod res Indorum grammaticorum claS-ses harmad hara Ta, at purus lia, balliavi illi etiamnunc concedimus linguae Graecae cum Curtio nobis convenit. ')
elim scribatur, accusativum ὀδας cum hi elisio poni necesse est.
13 Exempli causa is ero Aesch. Sept. 50l: φὰλλας ir ἀγχi ολις Stunt ei conjecturam ubi de parte nihil amplius sentitur. 14 v. ejus gram graec. q. 359.
13쪽
II ac lenus quidem Indorum grana uiaticorum tu lia ea sunt, suae in nostrum Sum convertere possimus. Nec versantur tam seri nisi in significatione compo Silorum, quum ea, quae nostra aut ale te compositione viri docti Marte suo quaesiverunt, formam ore Spe Ctent.
Qui quidem inprimis id agellant, ut vim et notionem vocalis com post ii Vae, quam iii immitis irimus sic quidem appellavit β), accuratius desinirent. Huae de ii ac re opiniones prolatae sunt, nobis qui tum Vix probi nitar. Etenim , quamvis nomen illud plane ingeniose sit iuventum, quid in ipso hoc n0mine lateat, haud facile est ad investigandum. Est ver ea vocali S, quae in commiSSura compositorum comparet, etsi ad neutram compositi Irtem perlinere videatur. Acceperunt quidem illum vocalem, ac si iero connectendina ui e re sui geretur.
At vel maxime ossendit varia rius forma crebraque productio, vulgo ex solis metricis ali 0nibus nimis Saepe explicata. Eam sonorum varietatem Iustius ad unum a revocare studuit,
vim ungendi niuam ingui ei subjiciens. Cui rei si id sem
habere liceret, etiam iis S Sentiendum esset, qui in comparandis linguis versantes e Studi tenentur, quo vel levissimae particulae notionem plenae vocis obtrudunt. Quorsum omnino accipienda sit copulativa vocalis, quae non Solum ante vocales sed etiam post vocales exhibeatur.
In Salisci ita saltem lingua haec lex minime valet, ex qua ipse.
15 nomen compositions vocat latius quidem, opinor, patet quam nomen binde vocat, vocalis connexiva, quam ante ritumium viri docti alias qu0que, nimis saepe adhibebant.
rustius p. 57 duo lanium connexivae Vocali exempla et ne a quidem Salis certa protulit. Sed in illo sermone propterea n0n opus erat vocali connectente, vina stirpes in V 0calem a de rite ad composita formandes adhibebantur ic iis quae omni comp0 siti in Suspensa
Quod si Criminium ' seculi in omni Graecae iugii a justa compositione vocalem compositivam nobis videre videmur, acerun in iussumus. quin istirpes ad co in post ion m adhibitas in vocales exire judicemuS. Jam vero, quum Vocali compositionis, quantum Videmus, apud Bullina unum ' declita tionis vocalis audiat, nobis quidem hanc statui legem placet Nomina non componuntur, nisi ita consor mala sunt, ut discli nati uiae
stirpium vocali terminatarum Sequantur. Terminationum nulla flexio est, consonis in sine stirpium accumulatis, id ii id luculenter ex recentium linguarum ratione ali paret Veleres vero linguae ita Sunt in universum comparaiae, ut a primo initi stirpes in vocales tantummodo exiisse pules. uum autem Vocate Sensim extererentur. Stirpe in consona exire coeperunt ua in re perinde est, utrum anti-l6 deui sche gramin. II, 966: on dem compositionsvocat angi alle igent- liche usam mensel ung ab.l7 aus s. gramin. I, 456 is das in de rusam menset Zuia vorangeli estile orteii nomen, s Wird, iam den inde vocat de Zusam mensetZian Zu ex omnieri,am gew6hulichsten die deci ii r-endum s0lches n0 mens ino gebilitet, el-ches aber, ,eun das s0lgende ori mit inem vocul ans angi, in de rege eli- diri Wird. Inter exempla, quae asseruntur, hoc legitur τοξ ire t ro fur ταξιξ-αρχοc, ubi o vocalis si declinati0uis terminatio accipienda est, neceSSe est G ις Omen in compositione ex utimanni quidem sententia secundae declinationis e gem sequi, ita ut re ιο- sumserit, quod quidem pro Simplici quoque nomine sumendum est, si comparaveris ratio. o den0minativum, qu0d exstat apud Pind. ol. 9 ll8. Qui quum comp0suerit πολιαοχος et apud 0merum B 80 πολιηrn pro OH in legatur, simili modo sil ut Πολια ponamus, quamvis haec simplex forma nusquam inveniatur, de simili tamen Dorica mutatione nominum Ἀγις, Φῶνυς, υσις in Ἀνίας, 4 ινrίας, Λυσίας i. e. tertiae declinationis in primam . Alir dial. II, 33. Porro ne in derivatis quidem nomen πολισσα exstat, quod Butlmannus p. 461 eschylea composita πολισσο- νο ιος et otiσσουχος interpretans jure u p0Suit.
14쪽
si ualis luit acetii uti uni vandae Ditis uidiosa in alii lia lectu iii dicantiis, ubi exempli causa nomen Is in dativo uineri pluralis se lusebatur ejus declinationis legem, quae stirpibus vocalibus continetur, quam brevi dehinc liceat vocalem declinationem appellure Nec enim grammatici dubitarunt ad explicandas sor-ma υσσοις Sappho), υσσοισι lle Si adus nominativi singularis numeri formam ὁ σσος latuere. Λbierunt ulu in in declinationem vocalem et apud Aeolus Ahr. p. 236 et apud orienses filii . p. 230 multa
iertiae declinatio ili, nomina iraesertim dativi pluralis num seri, in quibus grammatici ' quidem genitivum Singularis numeri pronominativo secundae declinationis accipiendum esse docuerunt. Quod quamvis in communi quoque Graecorum Sermone mullis exemplis probari possit '), nequaquam tamen opus est, ut genitivum plane nominativi vices suscepisse opinentur Satis erit tali ii SSe, ubicunque consonarum concursu existebat parum tolerabili suos-σι adhibilam esse stirpem in vocalem ea dentem oss0-ς).dam talem con Sonarum concursum praesertim in compositione accidisse vel maxime consentaneum St, ita ut hoc potissimum loco stirps vos: ili terminata ascisceretur. Quo factum est, ut ejusdem Stirpis nonnunquam utraque et nominativi et genitivi forma pro natura litterarum initialium stirpium sequentium in compositione exstare videatur.
19 qiualia sunt simplicia haec: Hi ei ικος, τοῖνι ei νοι νικoc, ιαιο- τι ς et res rvρος, νυλα et νυλιακος - Arist3rcho, qui via ακος, hoc accentu scribi ult, repugnat nomen proprium 'vi ακος quare ex accentu distinxerim inter vetustiora vvλακος, μαρτιρος et recentiora ικος, φοινικος, quae genitivi speciem notione quidem videntur prae Se ferre, tum vel maxime composita ut βWς et βληrος, in quibus partium posteriorum notiones separavit Homeru - 0n Separaverunt qui μ ὀβin et Ohoginroo alia composuerunt, denique Simplicia et composita velut hi et γὰ-λακrος γαλ κro γος), νηὶ et v Πανδρος ἀνδρο-Παις), γαρ et γλωσσοχὰρι roς χαριτο γλωσσεῖν , nam de adjectivi terminatione derivativa iudγὰλακτο- non magi quam in re twγο-ς, Jio πο- cogitari p0test. Iam vides vocalem compositi in is vel declinati0nis aeque concedendam esse et posteriori et priori parii eadem enim stii ps reiciκro et in Erὰλακrο- et in να-
Ut unum ex semplum astoram Graeci Dei nominis: ευ- siluit in pluribus D 0riensium compositis, plerumque in nominibus propriis, velut in Θευδοτος, Θευγνις invenitur' '), contractum censuerunt e stirpe Θεο- . Quamvis Allica ejusdem stirpis contractio ου-olseratur et ipsa stirps non contracta exempli causa apud IIumerum exstet in θε0Js γητος, θεοειδνης, θεοπροπ0 US-que derivatis, tamen apud eundem haec composita legi in lili':
τol haud dubie formae vel ustiores. In iis εος formam decurtatam esse B ippius vergi gramin. g. 971 opinatus est et in θ εο si or0ς, quod apud Hesiodum opp. 322 legitur, dativus pluralis numeri mirum in modum corruptus esse dicitur.' )Nobis i iidem mi illo expeditior videtur via ad explananda illa antiquissima composita θε 7κελος etc. aperiri POSSe, composito nomine Nosnoso in comparationem vocato. Utrimque spirans littera sigma ex altera digammo nasci potuit λ), praesertim quum labialis se sileretur. Stirpes vero γε F et 'o F in On-Sonas exeuntes, it in iam vocalis non est elisa, ad nominativum et tiae disclita iiii is pertinent, ubi altera itidem 'os' salis nota est, altera εἴ fortasse in dubium revocatur. Attamen quo minus de ea dubitetur, etiamsi minus adjeclivum
θεῖος pro ενιος impediat, qu0d planu respondet alteri dio prodi Fιος λβ) impedit certe oriensium nominativus Θευς apud
15쪽
C allina aclium ex flans it uena 0ntra cluni liaberi non licet, tuo lis se accentus locely' . Dori rases en in balylon 'Si non utebantur, ii quod vel maxime de nomini θεός constat, quod contractum M lio accentu astici doluii l. Nec reliqui castis contracti inveniuntur accusativus Θεῶν enim, qui item apud Callimachum exstat, ad nominativum εὐ perlin ut ut βουν ad
β0ες, sui ν δ d suῖς. Neque vero insoliti quidquam habet, quod nominis Θεῖς nolio apud i allima lium τὴν θεῖν ζύρτε
si ιν latius patet quam formae ενς, is i id ipsum apud Plutari lium υιες και ι νες plurali etiam numero lionilur. Praeterea EDdoro rurSus praebere εν notionem apparet. Quare
amplius dubitari non potest quin Callima clius cum oriensibus Θεε ς pro εν Vel potius pro εῖς hoc secto eolum accentu ut βους, scαῖς Scripserit. Porro ut 0υκυλ0ς, 0υ '0ιος ad
nominativi stirpem revocatur, hi doro et hi γνις ad nominativum Θευς resere nil Sunt.
niam nihil sere discriminis in isti γε os doro et ditis duro hoc quidem modo in ercedit. Apparet denique, quam prope genitivus, quem posui, EI 0 accedat ad nominativum θ εος qui ipso ocativi quoque vice ungitur, aes in hoc nomine ejusdem originis sit appellari et in vos ari. in i iis quidem nominis comp0nendi ' ratione vidimus,
ex parte stirpem in consonam exeuntem servatam e SSe consonis, quae Sese excipiunt inter se assimilatis, cujus
At hoc assimilandi genere composilio si sese conlinui S Sel, lanium compositorum pro Ventum ferre non potuis Sel, quem adhibita stirpis vocali tulit . uam vocalis opsem praesto sui SSepat et iis modo stirpibus tu au in literam spirantem exeunt. D -gamina quid sena facile in vocalem mitigatur, velut in θεύδ0r0ς, βουθυTος. ναυκλx P0ς Signa, autem mominum Ju ος εσ0ς)
genitivum ιός quoque nominativi munere fungentem deprehendere P0SSumuS, si quidem hanc ob causam Latinum sermonem in comparillionem vocare licet. Praeter deus enim nomina livum, qui ipse aptissime compar itur ima eolum nominis εος genti iv ἈεFος, alter ius m ιος ponendiis est, uti de formi edit, i. diis ducantur, qui tu ni id ius nunc ius ipse servatur. Nomen alitem dies, si pro διε ' accipiatur, omni ex parte resp0ndeat Graeco λὶς, quod eodem m0do atque quintae Romanorum declinationis fuli- stantiva ab initi primam Sequebatur, nam γῆν salso videtur apud Homerum scribi pro ni diem et 0rrepta vocali καν - am. Porro diu - ali-lativus diu solus servallatur, qu0d compositum esse videtur in Iupiter '
Λιε μος e in o mularetur et in divus AιεFο-ς i et e vocales, ut in is pro Dies, c0alescerent. Quamquam quom0d tertia declinati n0misium is, Ditis et λ;ς κγ:νος explicanda est Similiter iii lem atque obliqui n0- minis κῆς casus Latinum nomen Diana lana stirpem littera n amplificatam exhibet, quippe qu0d 0n aliter descendat a ius, quam Θεαν θεύς, ι δι ο διυς s. Ahr. 0r. 80. Ceterum in διος et θεός levem quandam diei notionem inesse arguunt i lasse hinc comp0sita ενδιος et nomen proprium Πασι εο in versu Homerico illo, nondum satis explicato IIασι θεον ἡ τ evro εελδο μαι Mατα πάνrre.' unde Jεἴ ποτνια δε σποινα simili modo, quam quo Supra θεσπις te. explicavi, c0mpositum esse opin0r, praesertim quum de deabus id nomen inprimis in usu suisse traditum sit, quod probabili explicatione n0n jam gaudet s. Curt grundZ. I, 248. ' Diespiter fortasse ex Die F-piter ortum est, nam quominus de Sub' stantivo dies cogitemus, impedit certe v0calis i in piler pro paler, idqu0d Corssen usspr. II, 29 in adnotatione docet, quum Ianus pater
16쪽
εος quod in antiquio locunt succus Sit, ut in lectivatione plane evanescit et ea nomina etiam declinationem vocalom sequi patitur '), in compositione idem facit, velut in σκοτο-
Reflant tamen complures nominum formae, quae in alia consonas XHuntes, ut componantur, declinationem Vocalem non sequi non possunt. Haec alio, quum ad ma Ximam nominum partem pertineret, ita paulatim increbuit, ut jam in omnibus compositis valeret quin etiam stirpe in ι et et cadentes, quamquam ut stirpes ii vocales cadentes lacili negotio cum aliis componi poterant, Velut in βρι-γέλως, σIυβο υἷν ς, adeo ut ι et et eliderentur aeque atque o velut in βρ- αγυρας, s/βV- υπ0ς, tamen o mi os ti inimi, vocalem a di si ii iit: βρι παθίω, qm-dri κτος, Π0H0- Γλακειν,
Stirpi' vero nova forma indulae quum in tertia declinatione plerumque cum genitivo congruant sorsitan aliquis dixerit eam vocalem novam nihil aliud esse nisi vocalem copu-27 cs. σκοτος, ρυπος, dii ou et κρίνεσι, δενδροις et δένδρεσι ὁ eiro σσος apud grammaticos pro sorinis οσσέων Hesych. , ὁσσοις sit pia), et in posteri0re compositi parte LM IJρε νος α υνιδρυ uirum ille apud
Hom.) nam haec masculini generis ei minatio 1 εσος εος quasi rarasitum factitabat. Comparaxeris praeterea, si placet, comparationem adjectivorum declinationis vocalis, quae vice versa harum nonnunquam stirpium legem Sequuntur, Velut ερρω ιμο- in ρρωμενέσ-rερος, κραrο- in κρα ἐσ-τερος, απλοο- in πλουσ-rερος, aes contractum sit ex απλοέσ-τερος si ιρων, α ρονο- in ρο iiσ-τερος adhibita stirpe genitivi ut niχαρις, ἐπιχὰριτο-ς in ἐπιχαρι rω-rερος -οπαξ, ἴρπαγο- in de παγίσ-rερος mutata praeterea vocali ut cuiσ-rερος pro λαλέσ-τερος, r03χiG-τερος pro πτωχόσ- τερος , σωενος in σΩενἐσ-τατα, immo ἀσμεναι τατα , quod vocali auctum opinor positum esse pro ἰσMενασί-rcirci es. n. i.
lativam tertiae declinationis eandemque mulationem Subire velut
in oδύ- νιπτρον ut in accuSatiV Ποδα, in γαλακτο - φάγος ut in genitivo γαλακτO-ς. At prorsus alia est mulatio vocali copulativae tertiae declinationis, alia vocali c0mposilivae Hujus enim nulla alia mutatio, nisi characteris de climati onis vocalis. Sed
quum character generi causa mulati0nem Subeat, in vocali
compositiva generis discrimen non an plius valet, ubi soni mutatio euphoniae potius in servit. Inter leges enim, quae ad comp0Sitionem pertinent, haec quoque habenda est, ut numeria quidam es siciatur. Etenim quodlibet compositum non prae e ser unius vocis speciem, nisi syllabarum numeri eodem modo ad aures accidunt, atque in singulis nominibus simplicibus. Numeri vero syllabarum pendent ex earum quantitate. Hinc accidit ut tam Saepe pr0duciam posterioris partis syllabam initialem deprehendamus παν- ωλης), hinc Si extrema prioris partis syllaba i. e. vocalis compositiva producitur νεη- γενής). Quae enimes in compage compositi productio aequabilitatem quandam toti composito infert, praesertim quum prior aut poSterior compositi pars stirpem si erat brevi 0rem, quam ut alterius partis ambitu non opprimeretur. Apparet praeterea quomodo ab Homero ad γένος Mo adaptata sunt εκατη- βελέτης, ὀδυνη - φατος, στεροπη-γερέτης, ad γένος διπλάσιον ab Aeschylo νη- κίδω-
Ad aequabilitatis ali 0nem ex parte etiam aliae litterarum
mulationes in compositione conspicuae reserendae sunt, quales sunt elisio vocalis, ubi nulla esse debebat, velut in κραταί- λεως pro κραταιο- λευ ς apud Aeschylum, nulla elisio, ubi eam exspecta veri S Velut in πολια-πος apud Pindarum, quoniam proceleusin alicus parum commendationis habebat, cras is, ubi ea non plane opus erat Velut φρosi ιον pro προ-οίμιον, πρευμεν ης pro προ- ευμενης alia β), denique con Sonae geminatio, quae nunquam non adhibetur
28 extra mominum compositionem apud Aescbylum haec exstant exempla προὐννέπω συμῖν Eum 98 cf. 882, πάντα προὐξε-πίσταμαι Prom.
10 cs. 699 et quae similis est contractio in προυπτος ἀγγέλου λογος Sept. 846.
17쪽
ad , litteruli velut in κακο - 21 100ν 'PGH ς, istu τυρορροφος et hac ipsa aequabilitatis lege observata, tonnunquam ad sigma exempli causa assero κραιπνc-συτο apud Λe Schylum terri, θεοσυτος ferri non posse, nisi duplici sigma libris ipsis auctoribus. Neque accentum ei iugi non inservisse dixeris, dummodo comparaveris χρυσ-εγχος cum s εὐεγχνοῦς eSch. r.
dam accedamus ad ipsam stirpium vocalium compositionem. Etiamsi primae declinationis vocabula vocalem propriam Saepenumero relinebant loco praesertim posteri0repi Sila, XJtona potiSSimum, Phit χαρ ui in s νεχαρs χοῦς, ἱππι0-χυ Ps 'ης, χαιτη in ιππιοχαιτης pud Umerum, αιχs 1 m Ii γαί- o ης, αλκη in Σευαλκης apud e SchJlum ei αλκα in ενάλκας apud Theocritum, tamen alia suill velut γυναικονδας apud eunduiu, κακας apud Aesch Flum ' quae, Si cum qίλος et κακος ' recentioribus ut videtur simplicibus comparantur, Primi in ea si cim illa in dii i ii ad imi in assi a i iii e ui a meandemque suis se arguunt. Attamen Secundae declinationis vocalis o in Graeca quidem ingua compositionis vocalis vices suscepit, discrimine generis repudiatu, ita ut lingua quasi ad genuinam formam revertisse videatur. In anseri la certe una vocalis a per omnia genera retinetur. Id quod apud Graecos quum in priore compositi parte minus miri habeat, habet profecto in posteriore, ubi vocalis generis divisioni inservire debebat, velut in illora eschyle i
Sive casu aliquo sive poetae consilio ei ratione actum eSi, ut eram di m uri r ii 'mi pra t ea in ira n e in apud
29 Eandem sere condicionem in comparatione a d jectivorum nonnunquam et accentus habet velut in κεν orερος ei rενὁrερος ubi Veteres prima syllabas acuisse videntur, o It σικυν ro νον ινλαττοντες - nam littera ν duplicata videtur esse secundiam Aeolicam originem: γεινος, κενιος κενεος ones), κεννος - et productio elisioque stirpium vocalis velut tu hia s-rcero et hia-raro ς, παλμο-Tερος et παλαί-Tατος.
30 Pers. 55 A. B. Gueis. κακης vulg0. κωκος Cantabr. Primi S, qu0eum fortasse conjungi debel κὰκκας Suppl. 828, Iuod per cirοβι σεις in Scholio explicatur.3l Aesch. Pers. 664 Ἀκακε αρει V.
σros υ- et in aliis multis, quae aequati Stirpibus composuit, videmus in his compositionem jam in uitam formandi gradu consistere. Facile iis, quae modo protulimuS, Latina composita armi- lustri-um, ecli- sterni-um, Selli- Stertii-um, verit cordi- alia comparantur, quae quidem ex secundiore linguae aetate originem ducere videntur. Neque enim aliter ac Graeci o vocalem adhibent ad factitandam compositionem, Latini i littera uti Solent, quare ut νυκτος et nocti S genitivos tertiae declinationis, comparare etiam opinor licet νυκτο - πλανης et nocti-v3guS, mulli sor-mi- forma et πολυι ορ Io-ς stos et quum in Graeco Sermone vocalis tantummodo in compositione in t ille ram debilitetur velut in υκτι - πλαγκτος apud Latino eadem OCalis i ei iam in declinatione increbuit noctis. λὶ Itaque lium in Graeca lingua quaedam composila ι littera compositiva inveniuntur vel ut 1 νηίθους, πατρι ληκτος δ) tum in aliua o littera in i libusdam exstat, velut in iocu-ru S, merobibus. δε)0uod adhuc stirpes in v0cales cadente Semper praestosuisse Graecae comp0silio ni) demonstravimus, inde n0n ellici-32 Quare apud Latinos quoque in ea compositi0nis vocali de terminatione genitivi tertiae declinationis cogitari potest, praesertim apud Plautum in illo unguenta multi generum Pro mulli generia vel multorum generiim multi- generis enim in posteriore parte quasi ster genitivum tertiae declinationis, qui nominativi vice iungatur. Alia sunt multi genus et multigenerias, multipes et mulli peda criaped - κρου ni α), quadrupedus ei quadrupedalis es. n. 8), ubi brevi0res et longiores stirpes aeque ut in Graeco sermone exhibentur. 33 saepe evitandae ambiguitatis causa ι pro O in usu videtur suisse: πυροφορος quidem et πυρηφορος ad stirpem nomini Πvρος pertinent, quum Homerus πυριῆκος, πυρὶ καυστος et eschylus π v ριτενε ra ς πνρῶ- θαπτος, πυριφατος in c0mponendo nomine n stirpe πυρι tantur. 34 in quibusdam lartasse evitandi litterarum ii concursus cauSa, velut in V ii ii i ii tentones pro V ita in Li. 35 Idem sere sit, ut supra n l jam monui, in derivatorum sormatione elut in λαμπαδ εις, ubi stirpem v0calem nominis λαμπάς, quae est λαμπαδο
exstare, vel maxime consentaneum St.
18쪽
tur, ii stirpes in consonas exeuntes ad synthesin adlliberi non potuerint. Cui rei repugnaret ipsa observatio. Sed, ut supra
OStendi inus, consonae, quae in compage compo Sili concurrunt,
inter se infestae non debent esse. Immo quo major inter ei Snecessitudo intercedit, eo firmior synthesis evadit. At si universa composilio hoc usu stirpium in consonas cadentium contineretur, debuit acquiescere in ipsa litterarunt familiaritate. Id quod contrarium esset compositionis naturae, quae stirpium sicut syntaxis nominum conjuncti Ones quaslibet admittere debet. Apparet quod stirps in vocalem exiens semper in promptu esse debuit, ex qua omnis justa compositio es. n. 5 penderet.
Posteriore potissimum tempore quum memoria tolerabilium consonarum conjunctionis paene oblitterata esset stirpium in vocales desinentium usus invaluit. Quamquam p0Slea qu0que in paucissimis quibusdam compositis analogia stirpem c0nsona terminatam admittebat tamen, quo tempore Stirpes aut in vocales aut in consonas prout serebat
necessitas adhibebantur, tum compositio floruisset ii Lam illa eri t. Quodsi Graeci ad procreandam composilionis vocalem a genitivo pr0 secti esse videntur, quam in rem c0mparare juvat Aeschyli Κυνοκέφαλοι cum antiquo nomine proprio iνις κενα- λαὶ dixerit quispiam Gi ncam synthesin e genuina parathesi prodiisse δ' et comparaverit Germanicam et Anglicam linguas, quarum plurimis in composilis S terminatio genitivi offertur. Sed quum hic quidem genitivus per paralhesin explicari iussit. Graeca, linguae mon eadem ratio est et
Praeterea liceat recentiorem Graecorum linguam in comparationem vocare, quae in hunc modum nomina vocali terminata multa exhibet, velut αυπαδα, ἐλπίδα, γυναῖκα, ῆνα-ς, urορα-ς, γέρον αρος, quibuscum apte comparantur λαιιπαδο-δρομία, Πιδο-διώτης, Dναικοροπληθής, μηνο ε δῆς, ητορο-μαστιξ γεροντο- ωασκαλος et ex Aetolorum ad Milesios epistola γεροντο- ις pro γέρουσι. Ibidem legitur παθη&ατοι pr παθημασι, quocum Latinorum poematis pro poematibus alia conferri solent.
36 similis quidem sententi inveniri potest in ipso nomine cie nitivus imminutus, quod apud Lobeckium ad Phryn. p. 668 adhibetur.
Graecus etiam extra compositionem his stirpibus vocali instructis usos esse, satis jam cognitum habemus. Analogia si desideretur, duplex ea Graecarum Stirpi uni declinatio vocalis et consonans comparari potest cum Germanorum, quae olim fuit . earundem stirpium sorti ei debili declinatione.
Vetustiorem quidem speciem Graecorum par thesin prae se ferre quam synthesin, multa antiquissima composita demonstrant θεοσδοτος, διοσδοτος), inprimis n0mlna propria velut quod jam attuli K οσκεφαλαι, una, quantum video, voce scribendum δ'), vel Κυνοσουρα, υκοσουρα. δ' Quamvis igitur paratheta remulissimam an liquitatem redoleant, lamen uter iramque compositi partem eadem ratio intercedit, quae postea in Synthesi valuit ratio scilicet sue ordinandi. Sed nominativus, qui occurrit in μυσπολίω apud Ar.
Vesp. 140 non debetur nisi acet illi 0candi generi, quo una syllaba compositio στιποὶ Ἀδ' excidit. In eo autem raro nominativi usu, quum ustius p. 58 refellisset oppium in ausi quo Bactrianorum sermone synthesin ratum e nominativi parathesi oriam esse, minus etiam in Graeco Sermone, pin0r,
idem contendi p0test, quippe quum hic quidem eadem et compositionis et declinatiuuis vocalis existat, at declinationis in paucis tantum, ne iis quidem Satis certis, velut in Cynuriorum δαττυλο pro δάκτυλος, in Scythico illo γίροντο γραδιο Ar Thes m.
1199 et apud eundem ch. 104 in χρυσο v. hr dial l l l.
37 meliore jure opinor quam quae simul e significatione et Ormatione para
theta sunt l. e. verba et adverbia composita, eodem certe quam quae Sequunture formatione paratheta.
38 In hoc nomine nihil de luce, quod Iustius . t sibi vult, sentiendum
esse, apparet comparat altero Κυνοσουρα. In utroque autem Ovρα 0n .pro
stirpe a m tegere sed aut pro ορα cauda aut pro vocali nominis To εἶρος ion. ὁ οὐρος stirpe, id quod praeseram, accipiendum esse opin0r, ii iii Atticum quidem promontori iam aeque lyncibus atque illa Thessaliae mon iosa urbs canibus in comparationem vocatis vel plane determinantibu n0men
acceperit. Idem vero λῖ pro λυγξ cs. n. 54 exstat in n0minibus Aeniat κος
19쪽
dam longuli nec in animo est enumerare, quae paratiles Graeci composuerunt. Quamvis eorum numerum in ea, quamno qui lem posui in iis, varie late vocalis compositivae valde contrahendum esse appareat, '' - tamen etiam restant quae Sine
causa in synthetis latebam Dur' velut χολοι - βορος adustio p. 88, quod locativum praebet ii selle ardens), ut
ται - γενης, Θηβαι - γεννης, ubi Justius tota litteram copulativam sibi habeat, o cum uti manno a. r. II, 460 Sigma euphonicum statuerim in νεωσοικοι, quod genitivum praebet, quum τδενόσιυρα mihi qui dein teStimonio sit, voce ωρα et ιρα unita stirpis luisse, quae Signa in ronte tulisset. Eam vero compositionem, quam ex sormatione non arctam appellamia S, e priore parie aestimandam esse, vel id evincit, qu0d etiam in parathesi pars posterior justae compositi in is legem Sequitur. Singularem plane in modum utrumque compo Silionis genus mixtum evadit in καλοκαγαθος δ), ubi quamvis prior pars stirpem ad arciam compo Sitionem conformatam reserat tamen, quippe quum conjunctio copulandi munere sungatur de usi, quidem comp0 Silione nec forma nec ex
IIomericis illis, negligerent, id quod aceenli vpparet, quum in ναυσιπόδη nulladalix interpretatio esset s. Schol. Veii A. X, 109. 4l quamvis sint e significalioue syntheta. 42 quod paralli etiam equidem apud Aeschylum Sept. 85 pro Intii et odor υπος
non ponerem, quod Blom sie idus commendat. 43 et quae sunt similia generis Vandva ἀλλοπροσαλλος, irενοεπι sti κης, νέανλεΠM civio raro conjectura ergkii, praeceptoris carissimi. 3
signi licatione cogitari nequit: non quo composiluin καλαγαγος sui mari non potuerit, ut ustius p. 3 putavit, sed quod vandva generi notionem non praebuerit, quippe quum in determinativa Graecorum compositione notio ex Stitisset pulcre Onu S. Neque unquam id quod ustius p. 73 opinatus est, καλοκα- ructo accentu retraclo uti potuit tria illa verba non copulantur inter se nisi cras quadam, ita quidem, ut extremum vocabulum accentum suum retinere porteat Graeca eni in lingua, quae ut supra dem0nstraximus genere vanilva plane caret, Ii ictantummodo modo illam comp0nendi rationem efficere potuit. Ab obliquorum parathesi casuum proxime beSt 0m P0sitio cum ad erbiis actitata, quae ipsa nonnunquam id leScasu obliquo praebeat. Nonnullis in compositis etiam hic Synthesis quaedam adverbii valere videtur exempli causa assero πριγδυ-n κτ0ς απριγδα , Προσγ0-d0s 0 IP0σθε), διχό- Is οὐ dure quae eschylus comp0Suil, et o Πισθυ-si 'ρ0T0ς υπισθε apud Pindarum. In quibus si minus ad 0minum Stirpe reverterunt, quia ipsius adverbii formam ex parte velut δ in πριγdo retinebant, lamen cum aliis ab adverbiis formatis adjectivis adve ibi stirps in vocalem formata nonnunquam ingruit, velut in eschyleo illo τρισου- 00 cum adjec
Postquam hactenus, quale Sint nominum Stirpe S, quae ad com positionem adhibeantur quaesivimus alterum est, ut ad ea animum allendamus, quae e ipsa compositione originum ducant, ad verbales. Nomen enim quamquam omnem sexionem respuit, tamen integram formam t. e. stirpe in servat nec mulatur nisi addita vocali. Multa Sane nomina per se a verbis ducta verbalia sunt, inprimis quae sequutitur declinationem vocalem, ita ut qui Sixiam aperire videantur, quam ingressura est comp0Sitio Verbalis. Contraria quidem est eorum ratio, quae ad Stirpem nominis quasi redeunt, unde verba sunt formata, velut ξνβυας
Omnino dissicilis est ita anceps quaestio in multi compii Silis, utrum cum nominibus an cum verbi comp0-
20쪽
si la sint, ' quamquam, quod posteriore loco posuimus, plerumque majorem commendationem habet, quod ex forma verbali acilior est compositionis explicatio et audientium animis ultro se offert Aeschylea exempla haec assero: λαοπαγης,
quae Sub Stanli V πάθος, πιορυς, os o exhibent. Quamvis pura stirps verbi ad compositionem adhiberi soleat, nihilo secius etiam stirpes apparent amplissi-calae, praeSertim eorum verborum, in quibus mem0ria purae stirpis temporibus secundis propagata non est Vehit inis Iιελισ
inveniretur, ea fuit, ut conformaretur ad legem decli nationis vocalis. Quae ratio quum praecipue in posteri0re compositi parte regnet, rarius invenilur in parte Priore, quamquam quum in verbalibus saepius accidat, ut inverso partium ordine stirps verbalis, quamvis sit primaria composili pars,l0 cum priorem obtineat, illa ratio omnino rarius regnat in consormandis verborum stirpibus nominalibus. integra, quae in consonam cadit stirps sere usurpatur in parte posteriore, Velut in stoxotad, ita quid cui ut auctore ustio p. 4 verba, nisi in mutam exeant, tertiam declinationem non sequantur. Nam quum in parte priore
stirpem in consonam cadentem saepenumero Sequente Vocali
deprehendamus, elisam e SSe vocalem Stirpis ἀστεργ-άνωρ censendum St.
Sed quum, praesertim in participiali verborum notione, forma quoque participialis adhiberetur. integra parti-
44 difficile videtur dictu esse, utra pars compositi Aeschile quo γαθῆς, quod exempli gratia assero, minus verbo assignanda sit 45 cf. ελεοπονος, quamvis utrumque in parte spuria, quae videtur, legatur. 46 Utramque et amplificatam et puram stirpem apud Aeschylum osserunt τοξόδαμνος Pers. 85 et τοξοδα μας 26 30 - et Ἱσr-αίχμης 97 fortasse licet emendare pro ἱσταιχμη, Ald. ἰσταίχμης Barroc. Rob., si conseratur, quod sequii ir, vraizμης s. n. 9.
cipii 0ντ, οντο- terminali tum silera My), luna excisa ' , facilior reddita est. Hac vero alio ne quum stirpes verbales ad tertiae declinationis normam conformentur, eaedem sere disiicultates oriuntur, quae Suppetebant in componendis nominum stirpibus
Etiamsi lirpem consona terminatam in parte ο Steriore deprehendimus, velut in ανδρ0θνης, ρι0θνης, quae AeSchJlux composuit cum verbi θνήσκω stirpe nominali 'i,
47 Nihil igitur miri habet nod parathelum νοννεχ-ῆς, ετος - σος θέος - ους revertatur ad stirpem ἐχον in adverbio νοννεχόντως pro νουνεχες ut αξ pro δακες, αξ pro λακες quare apud Homerum etiam cum dati οποδι conjungitur, de excisa vocalio v. infra. Nec comparativi πενόστερος et χαριεστερος sumptis formis τε μητροτερος et αρι ει τερος p. Curi gram graec. g. 192 explicari possunt, nisi Stirpes πενε vel πενες et cit νιε vel χαριες pro χαριεντ posueris id quod in explicando dativo plurali Curtius eriauit. . lέ ipse secti).48 liuera etiam in substantivis ejus formationis exterebatur, vel maxime δpud Aeoles, ubi exempli causa θεραπονος pro Θεραποντος dicebatur et
D0men proprium ρακων in genitivo ρακωνος aut e varia eademque emen
datiore lecti0ne Ἀρύκονος habere traditur Abr. 1l9 Porro Stirpium πημα et πημον 'ενδροπὴ μων Aesch. um 938, καινοποwυ Sept. 363 πρ libron ἐπιυν ali. una eademque origo servari videtur in omposito δυσπήμιαντ-ος Stant eius in Eum 48li ), idemque ransitus stirpium exstat in reia et u εγαλοσχημων Prom. 408), θρέμμα ei Πολυθρέμμων Per 33 , ρῆυα et κακορρήμων aliis. Etenim integra terminatio
minus in usu erat, quam littera i aucta, cuilis generis a verbis formata Aeschylea exempla haec assero: ἱπποβαώων Stip. 284 es. Subst. βῆμα , ἀξυνῆwυν προβατογνcυμων. Latin etiam terminationum varietas patet in nomine Iμα αἱμιαIορρντος et ναῶματο-ς, αἱμο-χαρης et o μαιμο-ς, denique αιειων ermen tu Snon solum apud ur Hec. 89 et apud Aesch. Sup. 840 in composito πολε αἱμων exstat, Sed etiam apud Homerum in nomine proprio Λ 296 non minus lariasse
sequentia respondeant εσθλὰ θηρητῆρα).49 θανες, θναες - θνης, littera quae servatur in genitivo θανετος:θναετο - θνητος, ante nominativi terminationem ς miSSa.' Latinum sermonem hanc in rem comparare juvat, nam eodem modo, ut apud Graecos ν littera exstinguitur antia pro πημαντ apud Latin0St liter exteri solet in nominibus ejusdem originis in men legini pro tegmini), quamquam Latini quoque totam terminationem, eam 3men vocali auctam, exhibent velut in tegment-um, quod quidem apte opinor