De carminis Lucretiani prooemio et de vitis Tisiae, Lysiae, Isocratis, Platonis, Antisthenis, Alcidamentis Gorgiae quaestiones epicriticae

5쪽

PER SEMESTRE AESTIVUM

MDCCCLXI XIV.

7쪽

HER VANNUS CREVER

S. D.

CIVIBUS ACADEMICIS.

Haud inepto cum mihi videar, commilit0nes, huius pr0Ximarum lectionum n0Strarum proluSionis materiam eX ois, cpias ipSe nune habeo, depromere, primo loco disSeram de carminis Lucrotiani prooemi0. De quo ut haud pauoi nuperrime egerunt, ita inter hos omnes Optimo, Si recte iudico, meruerunt Brio gerini, Stueronburgius ', Vahlonus δ), Κ an non glossor q). Briseger enim difficultatos, quibus hoc prooemium partim reapso laborat partim lab0rare Saltem videtur primo oculorum obtutu, optimo apseruit , colori tros in eis diluondis ita versati Sunt, ut licet n011 ubique prorsus vera, tamen, niSi fallor, veritati invenerint proXima.

Iam primorum VerSuUm Aeneadum genetrix, hominum divomque volupta8, alma Cethus, caeli subter labentia signa quae mare navigerum, quae te=Ya8 frugiferentis concebra8, Per te quoniam genus omne animantum 5 concipitur risitque eroet tum lumina solis ste, dea, te fugiunt ve=iti, te nubila caeli adventumque tuum, tibi suavis daedala tellus summittit flores, tibi rident aequora ponti 13lacatumque nitet dissu8o lumine caelum :p. 30. 31.13 In Philol6gi XXIII. 1865 p. 456-458. 23 De carminis Lucretiani libro primo, in Act. soc. philol. Lips. II. Lips. MDCCCLXXIV) p. 373-389. 33 Ueber das Pro00mium dsis Lucretius, Monaisboriclito dor Berlinor Ahademie. 1877. p. 479-499. 43 Do Lucretii versibus transp0nendis, Gott. MDCCCLXXVIII, p. 7-11 b) Leviter attigit notimilla iam antea Gras berger De Lucretii Cari carmino, Mon. MDCCCLVI,

8쪽

10 nam simul ac species 3intefactast a erna diei et reserata riget genitabilis aura favoni, aeriae primum volucres te, diva, tuumque signi cant initum percutiae corda tua Mi, inde ferae γ=ecudes per8ultant pabula laeta 1 5 et ropidos tranant amnis, ita capta lepore te sequitur cui ide quo quamque in tricere Imrstis,

denique per maria ac montis fluviosque rapiacis frondiferasque domos avium camposque virentis omnibus incutier/s blandum Per pectora amorem

20 ei peis ut cupide generalitu saecla pro assent' :quae quoniam rerum Nesturam 8ola subernas,

nec sine te quicquam diras in luminis orase. Oritur nepte fi laetum neque amabile quicquam,

te 8o iam studeo 8cribendis versibu8 e88e, 2b quos ego de rerum Natura pansere cono PIIemmiadae nostro quem tu, dea, tempore in omni omnibus ornatum voluisti excellere rebus:

quo magis aeternum da dictis, ut a, leporem qua0nam sit structura, haud sacile Sane QSt diiudientu. Briogorum enim, eum eorum sententiam, qui Verbi S per te quoniam - solis V. 4 Sq.ὶ confirmationem ant000dsentium quae mare concebra8 V. 3 Sq.) Contineri crederent, ab Surdam osSe contenderet, dumonstraro hoc ita tantum potuisso, ut ab eis in concelebrare Vocabulo, ut ab ipso, frequentandi, non complendi significationem involitam osso falso opinaretur, Statim monui si Sed Contra Briugorum, qui verba illa per te quoniam etc. confirmationem et prolaSin potiuS 0SSe apod0S00S SequentiS te, dea, te - caelum V. 5-9i putabat, non magis feliciter pugnavit Stuor en burgius. Certo non vid00, quid absurdi insit in hae sententiarum continuatione et Serie: sequoniam . per te eX- oriuntur omnia genera animantum V. 4 Sq.), tu OS etiam veris dua v. 5-9): nam statim ineunte vero in omnibus animantibus exuitatur gignendi cupido v. 10 20 ) immo oblitus est Stueronburgius apud omn0S Seriptoros haud rarum osso loquondi genus, ubi anteceSSit confirmatio conelii Sionem, post conelii Sion om amplificata se noviSquo Sontentiis auelao confirmationis repotitionem, cuius rei se solis p0liticis Aristololis libris olim ' i sux collogi 0X0mpla ut horum quattuor e Solo primo unumque e poeticiS: neque Si reete Verba praeeedentia quae

8) Do p0liticis Arist0tuleis ipia ostionum eriticarum liari. VII. Grupli. MDCCCLXXV. p. 16.

9쪽

mare - concelebras cum Stueronburgio OXplicamus sic '): sequae praeSentia tua complos

rianao impedimentum. At fortasSo no utor Verum perspeXit. Nam ut quam brevissimo in unum comprehendamus totius huius procationiS tonorem, haec sine dubio ost eius Sententia: sequoniam eX te, Venus, pondet omnium rerum et Ortus et pulchritudo, to etiam carmini meo Scribondo sociam sesso stud00 si autom hoc verum est, sententiae solius ratione habita non possumus non concedere apodo Sin univorsao periodi incipere demum a v. 24, ut quoniam alterum V. 2Iropotat prius illud V. 4: quao cum ita Sint, admodum facito adducimur ut erodamus id om quadamtonus saltum cadoro otiam in constructionum grammaticam. Id quod Vahlonus cum probo sentiret, Verba te, dea, te - caelum V. 6-9ὶ alteram partem prolaSeOS Per te quoniam

solis sv. 4 sq.) osso consuit duabus aliis peri0dis comparatis, licui multo bro vioribus, aliora III, 425 439 similitor, altora IV, 54-ii 3 uoquo composita. Cui rectissimo quidum Briogor' 'irospondit haOe Verba te, dea, te et . aut apodo Sin potius QSSe aut onuntiatum per So constans ex asyndeto eum anaphora clariSSimo apparere: corio Lucrotius si utroquo uti ac nihilominus his verbis protas in continuare voluissot, quoniram particulam repotoro dubii issot: Sed alia restat

via, quam mihi monstravit Kios stingius. Quid Θ non no liuot post /olis v. 5) signum intorruptae orationis ponere, ut initium parenthoseos iam Sint te, dea, ter ASpora quidem pro- laeto ost talis construendi ratio Ois quo in rodibilis, qui, Vol ut Stueronburgi us U), ut mo otBrie gerum Vituperant, quippo qui non eam iam 0b causam traioetionum versuum V. 10 - 20 vel 10 23 anto v. 6 a Bormansio Τ' propositam ro iocorimus, quia sic post Veneris invocation om 1 4 vol l 5ὶ li vol l 3 vorsibus domum parenthos uos loco intermissiS audiretur, cur osset invovata: at ut ut totum locum construimus ot ordinamus, h00, Sicut iam dixi, si non Verba, Sed, ut par 0St, Sententium Spoetamus, et StueronburgiuS et alius quisquo audit domum V. 2l sqq. , ot Kio Ss lingius mo ablogavit ad prooemium Carminis Aratoi

10쪽

cuius exemplum Luerotio obversatum Simulque imitat0rum moro ab eo eX QSSum eSSO a Verisimilitudino nequaquam abhorret, prae Sertim cum, cuiuS rei item me admonuit Κios Alingius, otiam C0mao Beronicus poematis Catulliani et Ciris prooemia ex una peri0do longa mirumque in modum contorta et conglomerata ConStent. Do totius autem huius prooemi Lurotiani origine ot Ordine admodum variae Sunt virorum doctorum Sententia0. Munro enim et Vahlenus etSi omnia a poeta uno ton0ro sic, ut nunc legimuS, Scripta osso con Sent, tamen ille lacunam ante V. 50 agnoscit, hic ne talo quidem detrimonium invenit, sed in versu hoc socundum Lachmanni Conieeturam

rostaurando acquiescit, et illo Olim VerSUS l-6l pOStoa domum a Lucretio additos esse Suspicatus est, hic e contrario in fine diSSortationis haud pr0rsus abhorret ad eadem sontuntia devorsibus 62-148. Quam suspicionem ita arripit I anno glossor, ut praeterea versus 146-l48pr0xime post v. 135 traii Sponat VerSu Sque 54-6l dolendos poetao vel p0tius secundum pootae montum oditori fuisse in pro oomio talem in modum dilatato contendat. Stuerenburgius anto V. 50, quom ab interprete Vero non si Vergili Goorg. III, 3 1 octo ita

traditum sesso putiit, complura oXcidisso ratus ot 50 - 6l et l36 - 14b versus carminis continuitati nondum in sortos osse arbitratur. Briegor meus quamquam idem ei do prioribus illis vorsibus iudicium praeivit, tanton eos post v. 10 l, postoriorOS hos post v. 79 in SerendoS, laeu-nam, qua deV0rata Sit appellatio Memmii, fortasse non ante V. 50, quem et ipso constituit Secundum sch0lia illa Vorgiliana, Sed post v. 79 anto vorsus illic traiciendos 136-145 Statuundam eSSO coniucit. Contra Vorsus hos 136 - 14b anto v. 50 transp0nore voluit Rit soli 0-lius Φyi, anto 62 Ius sonus y'. Vorsus potius 146-148 plano expungendi videbantur Gnoiss00Τ et Salippo yy), qui prauterea versuum 50-6l aptiorum locum poSt V. 79 essecun Set Versumque 50, anto quom or qu0que nihil d00SSe videtur, Sic p0tiuS