Dissertationis de crassi vocalium pars altera [microform]

1쪽

Nationat Enoowmant for tho Humanitiss

3쪽

August Christian August)

TITI E me crassi vocalium

pars altera

5쪽

in Sari

- αν

7쪽

eelebrandam

indieunt

Prorreis ei Sellaius lineisue Isteritiae.

. . .

Typis eademicis aiko Ks hianis.

9쪽

C. l.

Be voea Ilbus isdem. s. 3. Conflictasionem duorum inqua Latini minimo abstinent, quam studiose evitaverini Graeci apparet posissimum o dativis tertiae declinationis qui natura inia exeunt accommodato genisivi in o poetae corrigynt via duplici; nam aut tota mutant in passo μώτε mutatumque eum altero . contrahunt μ me πί- ουε etc., qua autem rationes quoque in Ioco aequuti sint neque veterum quisquam clare et praeciae enuntiavit, neque nobis in certum est. In quarto pede Iegituras εῖ φωτὶ ε - IL Ill. is de quo erodianua disputat Ionea saepe genitivos nominum in P desinentium in o terminare, dativo autem in at non in P πύσως πύσει διὰ τὸ κούφωνον. mo ab omnibus proparoxytonon, ut ille jubet, tenetur orati repudiata, sed in primo pede XI. 63s pari consensu pondeus praesertur quamvis tres spondei proxime praecedant isti δ' Mi εων κνῆ τυρδν an fori, nee fidem invenit pauo rum librorum scriptura πιέσαι. Eodem in Ioco μη τε iurgat Od. XI. M. et saepe δ' δα II. XXlli. 15 Eustathius quidem disceptari ait ae δὲ in διὰ in που πῶρουσε, ae in eodd. vestigium nullum emitur. Et huic consormationi Homerus ita inauevit, ut ante vocalem quoque tota contraetione productum corriaperet potius quam ad dativum vvIgo probatum metroque pariter aptum se reciperet ἐν κύνι α πυρὸς Od. XI. Ist, ἐν κύν ἐκτανύσας XXIl. 8, ubi eodd. aliquot κύνει remedio inutili a quo Iongissime abhorret tri um hoc nonnulli contulerunt li

10쪽

macroparalecto de quo et similibus dixi in lemm 292. onosyllabum si, quod praeter Pindarum vetus epigraphe dorica exhibet, hoc notabilius est, quod vulgo nullu dativus monosyllabus extat, e crasis manifesta non solum in simplici illo sed etiam in composito φιλος Diphilus in Huic simile αγε ς ne cum integro, compositum credamus prohibet constans syllabae secundae productio quam nonnulli diplithongo significant statvfm scribentes. Uno modo scribitur no gentilicium et to quoque, nisi quis restricte Iovialem significare vult v. Parall. 23 item deminutivum Visto cujus erasis delitescit quia ipsum primitivum tota longum habet. Sermonis prisci licentiae tribuendum est παλίωξις tum ob alias causas, tum propter longum , quod M. cras effectum dicit. Nec lacile Hermanuuconcesserim Agam. 968 Drsia inserenti, de quo dubitare non sinunt ἱερέα

et tot alia utramque formam habentia. At enim vero horum nullum iota duo constipat. γεγt et si quid simile obstrepit, novitati auctorum condonamus. Mut,oc e vitio natum esse ostendi in lemni. 2S3. Λ similibus arborum nominibus H, χορία, φυλό nulla ducuntur metusiastica a Duaestio debebat Muraseuoc, sed ne duo incnrrerent alterum excisum est, λευχύινος, idemque sumendum esset de deminutivis Dominum in P exeuntium φίδιον etc. Si constaret ea antepenultimam brevem habere; sin producitur, crasia facta est τῶν δυο di ut in vicino genere

βίμον βιβλίδιον, Adrio lavit ον, sed obsequimur Grammaticis diphthongum praescribentibus φεόδιον, χωλεόφον et v. Proll. 394. in vocabulorum flexu nihil deprehendimues, quod regulae contrarium dici ouesit, praeter Dianae epitheton ire 'AMηrs a Aristoph. quod ad Phr. 429. exsignavi analogiam desperanS; nam quae interpretes huc advocant κτι, θέ a genitivis puris quibus Pindarua utitur, repeti possunt ut vi ut Anaer quod Arcadius 46, II cum Mete confert. In optativo detro μην et Meto tota modi hujus characteristicum sub thematico ita alte deli

iescit ut nunquam in conspectum veniat. - Itaque sermo civilis quantopere ab hoc genere iotacismi abhorreat ex adverbiorum imitativorum consormatione cognoscitur; nam quunt omnia tota in penultima habeant δωριστί, λυδιστ etc. alpha acceperunt α πι stasti, easti.', Plato Cratyl. 399. ιtφιλος να υσὶ νῖματος Λἰα pHων Dνο ια ἰνζται τὸ λερον