장음표시 사용
11쪽
ductis singulas quoque civium partes suam quasi portionem elicitatis nanciseantur si . Sed do
his alias nunc enim ipsius philosophi propositum spectaridum est quem quum eme Iieitatis studiosissimum esse obero viderimus, quod autem ad solicitato conducat nihil nisi bonum sit, nihil sanctius habere sequitur, quam ut speciem sive notionem boni, την του γα Od ὁεav. Cognoscat. Acutissimo enim et nunc et aliis locis Plato contendit, mecunque praeterea bona V go habeantur, neque Aterna Solum, verum ipsa quoquo animi virtute nilii homini prodesso nisi cum ipsa boni cognition conjuncta sints a utquo divitiae, opes, Corporisque Venustas et bona valetudo, niSi rectus usus accesserit, non minus in perniciem quam in utilitatem vertantur, ita vel justitiae, sortitudinis, temperantiae nullum usum osse, nisi prudentia ad unam boni veluti normam dirigantur 7 . Qua in sententia Socratem quoque fuisse, Vel inde apparet, quia . Omnia, quae Vulgo justa haberentur, eadem pro re nata injusta esse posse demonStravit h), -- de sequebatur ullam doctrinam accedere oportere, quae homines ad rectum virtutum usum inst tueret; neque alios quam Socratem Socratteosque Significare Platonem certum est, quum οStro loco κορι νοτεροι quibusdam bonum ipsum in prudentia Sive sapientia, οροιησει, positum SSevideri ait ' . Quo tamen etsi ipse olim seculus esse videatur B, in eo errare reciem Stro eo intellexit, quod cognitionem boni cum ipso hono confunderent. Quamvis enim reliqua omnia sapientia tantum ope bona atque utilia reddantur, ipsam tamen sive prudentiam sive apte tiam ii nonnisi sciontiam ess boni, quae, nisi jam antea exstet bonum, cogitari nulla poSSit: unde fiat, ut sicuti reliquae Virtutes a prudentia, ita hac ipsa a boni tantum idea quasi lumen accipiat, ne nisi intellecta ipsius boni natura quidquam boni emcore mens valeat. Et hactenus quidem omnia expedita a perspicua qua vero nunc sequuntur de bono ipso,ado sunt tenebris involuta, ut jam antiquitus obscuritas eorum in proverbium abierit1 - . Solet enim Plato, ubi de rebus ultra humanos sensus positis loquitur, comparationum adminiculo uti ἔut qui Verba quasi ipsius rei imagines esse debere existimaret D unde actum est, ut quum humana vocabula ad humanarum tantum rationum lamas ficta esse intelligeret, quae altius posita ess t cxprimere illis digno posse desperaret Ο Bonum igitis in mundo intellectuali ιοη-5 I, IV, p. 21. κα' Lτω ξυμιπασης τῆς πολsιυς ii Eavομίυης καὶ καλως χικι Oμωτης ατειυ χπcυς ἐκαστοις τοῖς χθνεσιν γλ φυσις αποδίδωσι του ut εταλαμβανει εἴδαιμοι Ia ς'.6 CL liter esch de Philos II, p. 17. I Meno . 88. : υκod συλλREὁκ παντα τα
8 Xenoph. Mem Socr. IV, 2. 13 sqq. 9 Euclidem Intelligit diali baunitus melius, ut id
tur, Antisthenem Bitterii l. l. p. 20. omnino κομ νοι Platoni haud raro sunt ii, quorum etsi non omnia placita amplectatur, studia tamen rubet, V. c. Pythagorei. s. Politic. p. 285. ἔ
nendum, Vocabula σοφίαν, πιστ1 3μΜυ φρονησει nulla significatus dirierentia apud Platonem usur
πιυης σθετείας O Raso 3πνεεν ει σαφῶς εὐσχ ημ τεστερος ερμηνευς ὁ μυθος Macrob. ad Som Scip. I, 2: Sod si quid de his assignare conantur 'quacti non sermonem tantummodo, sed O gitationem limanam superant, ad similitudines et exempla confugiunt; sic Plato, quum de αγα. 5 loqui esset animatus, dicer quid sit non ausus est, hoc solum de eo sciens, quod sciri quaἀIo sit ab homine non posset solum vero ei similem de visibilibus solem reperit Et per ejus sui ibitudinem viam sern 'ni suo attollendι-- ad non uo rohendenda patefecit . Pari modo etiam
12쪽
tu eundem locum tenere ait, a Solem in nostro, quem Velut filium patris illius similitudinem
feddere solo enim deficiento, licet reliqua omnia integra maneant, nullum tamen eorum usum fo- eo omnia tenebris utque torpore bruta quaSi mortua jaeere, redeunto demum rigorem et lucem omnibus reddi, nequo culo hontinum neque rerum naturam im Suam in illo exercere posse; qua similitudo quam egregie conveniat illis, quae Supra de Vi boni monita sunt, sponto apparet. Oculis enim respondet monti acies, rerum naturae Vi Sibili Veritas in mundo intellectuali posita, cui coo noscendae Pns humana et comparata est et destinata, quam tamen sine honi scientiam quo cognoscere plane neque etiam Si cognoVerit, quidquam inde fructus percipere poterit nisi enim noverit, cui bono adhibeat quemque in Sum conVertat, omnis sapientia torpebit et inutilis atque infructuosa quasi in angui menti abiecta iacebit. Bonum enim et utile apud Platonem idomib) modo no aliud utile intelligatur, ni Si quod ad Veram elicitatem consequendam periineat licet onim utile dicatur vulgo quod ad quemlibet finem propositum conducat, ex Platonis tamen sententia, utin eandem Omne felicitatem appetant h), utile esse nisi vero bonum non potest. Longe tamen aliter haec a pleri Sque intellecta sunt; nam quum Plato, splendidissimis orationis luminibus imagine Xornata, omni et mentis acie et veritatis substantia altiorem boni idoam praedicasset, non ChriStiani modo, qui τὴν εἰργivην τού θεου πεφεχου σου παυτα τοῖν in sacro codico legissent τὸ Sed antiquiores quoque nihil nisi summum Deum significari tanta praestantia mai state arbitrati sunt. Quorum agmen ducit Plutarchus, qui Deum ait solem veIutomistem sui in coelo posuisse li); sequuntur umenius ' , Appuleius '', Plotinus λ aerobius - , Proclus - , alii, de quibus egregio diSSeruit Μ. o. Ge. Arn. Oolriclis in Comm. dod6etrina Platonis de Deo a Chri Stiani et recentioribus Platonicis Vario explicata et corrupta Gottingae 1794 8. neque mirum MarSilium Ficinum, qui totus a recentioribus illis Platonicis
ponderet, latonis auctoritate ductum peculiari libello Conaparationem Solis cum Do O. II instituisso sed et nostrae memoriae Viris, hiStoriae philosophiae alioquin gnarissimis, idem placuit, ut hujus quondam academiae decori Tennemanno nec chleio acherum ab hac opinione procul discedere arbitramur h); nupcrrinae nutem lenricus Rittorus 7 adeo in eam incubuit, ut ipsum Deum ex Platoius Sententia inter dea reserendum adeoque omnium summam habendum conseret d); quod quam temero unituni Sit, breviter pro hujus loci angustiis demonstraro
Et primum quidem Deum ipsum inter ideas referri a latone non potuisse, vel inde so-quitur quia Deum intueri idea ud Darumquo DXemplum mundum creasse statuit 'Θ) Mittimus
bono ipso inferiorem Plato dicit, humanam tantum intelligendam ait: se nn te trahi h re nastut/Kehe e v I triri aus assem fretis uber de Vorrari herctuvehoben una uis est Geornu yeaeret, ans si alterinnys im hora8ten Sinne astute serest Ῥμ etc. 27 Gesch. d. Philos.
Τ. II, p. 282 290. 28 Ibid. P. 275 qq. 29 Tim. - 28. a 52. a Parmen. p. 134. c;
13쪽
quod in libro Reipublica decimo ipsas a Deo creatas esse ideas narrat id enim a tota ipsius doctrina, quam alibi proposuit, adeo alienum est, ut decimum illum ibrum lanissim temporis intervallo a reliquis disjunctum nec nisi Sero additum esse jure nobis statuer videamur; sed etiam si aeternae sint ex ipsius Sententia ideae, Deum tamen inter illas esse non sequitur, quae noe materiam quamvi et ipsam aeternam contineant. eque ullum Iocum inveniri posse arbitramur, unde aliud esse ideas appareat niSi notione menti propoSitas Dei autem natura lantum abest ut in notione posita Sit, ut tota potiu mentis locum obtineat neque magis haberi dea possit, quam nostro loco Sapientiam bonum pSum haberi Plato concessit quamvis enim arcto conjuncta diversa tamen SSe oportet, quorum ea indole est, ut alterum alteri subjectum sit, ut honum sapientiae, menti divinae ideae. Quatuor enim rerum genera constituit Plato. ) finem si vo sormam, infinitum, quam materiam dicere liceat, genitum ex utriusque conjunctione ortum, vim denique genitricem ab utroque Separatam, quam mentem dicit tam divinam quam humanam; homo enim velliti parvus mundus atque eadem utriuSque natura βήθ, ita tantum ut divina naen pura sit neque ullis terrenorum elementorum perturbationibus inquinata βλ). At mentis utriusque idem officium ut veritatem in ideis propositam contempletur ad ejusque normam actiones suas dirigat; quod etsi multo persectius di Vina quam humana men sacere OSAit, neutra amen quidquam praetore cum deis commune habet. am hae primi generis sunt unde sine quidem modus- quo rebus uinibus potitur, Sed acceder debet, qui Petati nec, quamlibet verum sit neque mentem quidquam nisi propoSitis dei efficere OSSe, neque ex deis quiqquam nisi mentis opora seri, ideo vel ideam honi eandem cum V di Vina, Vel montem inter ideas ASE sequitur. Longo divorsa utriusque generis natura illud immobile, negotiorum omnium curarumque expers, sola essentia contentum hujus vi omni in empiterno motu cernitur β), quem etsi a nulla externa vi accipiat, suapte tamen indole ud agendum compellitur Sintque licet causae rerum omnium incideis positae, effectum tamen habere non OSsent, niSi mi Scendi generandique causa mons si vo divina sive humana exstitiSSet. Quod igitur eam vim τῆ του γαθου δε tribuit, ut omnia inde vitam atque Vigorem accipiant, eamquo cujuslibet boni Status causam ait S B, non ita
accipiendum est, ut ipsi quasi is quaedam creatri insit quod si seret, nec philosopho opus
osset, qui ad ejus normam rempublicam ConStitueret Vitamque humanam regeret; quod autem in
republica philosophus, idem in mundo Deus, neque aliud lato dicit, nisi ita tantum vel mundum a Deo vel rempublicam a philosopho bene conStitui posse, ubi ab ide boni quasi formam atque exemplum peris repetant'79. Idem enim in hanc quod in reliquas ideas cadit, ut illarum 30 P. 597. 31 Phileb. p. 23.d-27.b πρωτο μεν οἰνυ απειρον λεγα δευτερο δε περας.
prima aeus, mundus, data forma mundo enim materiam quo I ae comprehendit. 32 Phileb. p. 29 et 30 Politic. p. 274. o Tim. . l. c. s. Macrob. ad Somn. Scip. II, 12: anima autem, qui verus homo est, ab omni conditione mortalitatis aliena est adeo, ut ad imitationem Dei mundum regentis regat et ipsa corPus, dum a Se nimatur; ideo Physici mundum magnum o minem et hominem revem mundum esse dixerunt . 33 Bectes hoc vidit et talibatim ius
Protegg. ad Phileb. p. LXXXVII sqq. qui tamen quod discrimen statuit inter idem boni in mun
do intelligibili positam, cujus solus Deus capax Sit, et summum bonum, quod homini nato contingero possit, Platoni nullum esse potuit. Unum enim omini Propositum est, ut quam proxi me ad Deum accedat Theaet. p. 723 qu lieet nunquam totu Per eniat, summus tamen, quousque pervenire liceat, gradus definiri omnino nec Potest nec debet. 34 Tim. p. 28 Sympos p. 211 etc. 35 CL de Legg. X, P. 89 sqq. Mens enim Sine inima ess non potest Phileb. p. m. o Tim. P. 30 by anima autem ειHivητος και Uτοκίνητος, Phaedr. p. 245. c. 36 Bep. VII, p. 517. : v ωovouστω τελευταία ἡ του γαθου. δε . . . A Δρα πῶσι παυσα αυτη Osua τε καὶ καλ- αἰτία. Cf. et Phil. P. M. ος τι βτ α ἐν et Eo auἱξιι ι Mιωτατο aua και uαλιστ πιλιον v. ὁοἴειε κ. . λ f. talib. . LXXXV. 37 meo. VIL
14쪽
tantum accessione sive quo alio vocabulo uti in hac re oporteat δ' , singulis rebus mino cuique qualitates accedant utque per albitudinem alba, per nigritiem nigra, ita bona quoquo nonnisi per bonitatem nunt ' , neque aliter hanc ὁ εα του γαθου accipiendam Sse, inde apparet, quod ut ipsum bonum appellat Plato et in mundo intellectuali collocat ), ubi solae deae versantur, Ioque ipsum coelestem imperatorem Iovem ascendendo demum porvenire in Phaedro legimus l). uid quod Deus ipse ex genuina latonis doctrina non aliter bonus emo potest, nisi per bonit
tis sivo ideae boni participatiovem quam ut acillimo per diuturnam Cum illis converRationem adipiscitur, ab ipsa tamen bonitate non minu diversus est, quam homo magnus ab ipsa magnitudine, mens sapiens ab ipsa sapientia, quilibet denique bonus ab idea boni, sitque licet enim,
Rimum, Deum esse sine benignitate non posse, quod identidem Plato Mevorat . , amo non magis cum ipsa coalescit, quam cum Vita notione anima, etSi Carer alteram altera non posse assirmet , J. Quod igitur in loco primario 'si ideo mundum creasse Deus apud Platonem sertur, quia bonus esset sibique similia quantum fieri pomet omnia videre cuperet, hoc tantum significat, ab ido boni ipsum mundi creandi consilium aeque a rationem repetiisso β); nequo aliud est quod nostro loco ideam boni omni et sapientia et veritati vim sum o enicaciam addor ait. Νequo enim mentem accipit ab illa Deus, qui ipse mens est, neque reliquae ideae, quarum conjunctione reritas continetur, si vo oui de disparuissent; sed neque mentis apud Deum neque idearum in mundo ullus usus suisset, nisi Mui ido proposita mens divina rectum idearum usum
ad mundum laciendum accepisset atque eadem philosophi ratio, qui niη boni cognitionem adipiscatur, frustra ibi rerin omnium notitiam compararit. Haec igitur ril, quam r/raeficam tit amrecte dixerimus, quum reliquae omnes theoreticae tantum haberi OSSint quae niSi esset, non modo a philosopho, sed ne ab uno quidem homine quidquam ageretur; neminem enim Sua ponto quidquam mali sacere notissimum est latoni placitum i7 bonum otiam si non attingunt omnes, Omnes tamen expetunt ejusque deSiderio ad quaSlibet res agenda compelluntur, quar necesso St, ut omnes sibi ejus notitiam quam accurati imam comparent, eaque in re posita est
similitudo II Dei, quam omnium maxime homini proposit*m Aso lato docet tu Philosophus
autem, simul ad eam porVenerit, non magis quam ipse Deus Seientiae Suae fructum Solus percipiet aliisque invidebit; sed ea ipsa erit causa, qua ductus ad rem publicam orondum OSCendat, quod etsi lato coactum tantum eum sacere narrat, vix tamen alia Vi intelligenda orit, quam πειθω ερις ρων qua Deum in subigonda materia uti legimus neque ipsum philosophum litor ad
summum destinationis suae Iastigium pervenire posse. ipso Plato haud obscuro significat 's).38 Phaed. p. 100. L Sophist. . 247. a. 255. e mepubl. IV, p. 437. P. 478 sqq.; Parmen. p. 29. b Hipp. maj. p. 289 d Gorg. p. 498. d. 39 Cf. anteusdo Inii. hi-Ios Plat. II, 3. p. 43 sqq. et iistot Eth. Nic. I, 4. 3. 40 Bepubl. VII, p. 17. h cs. Tim.
υφεστηκε καὶ ἐστι αγαθος ου τε κατα μεθε 2 ι Ου τε κατα ουσίαν. 43 Republ. II, p. 379:b Legg. X. p. 900 d Theaetet. p. 76. e Phaedi'. p. 247. a. s. lut non sua v. vivi sec. Epicur. c. 23: Sallust de mundo c. 14 etc. 44 Phaedon P. 105 sqq. 45 Tim. . 29. sqq. 46 Egregies haec intellexit Seneca Epist. 65: Hac omnia mundus quoque, ut ait Plato, ah et faciens hic Deus est ex quo fit, haec materia est forma hic est habitus o ordo mundi, quem videmus, exemplar scilicet, ad quod Deus hanc magnitudinem operis pulcherrimisiecit propositum propter uod fecit, quaeris quid Sit propositum Deo Bonitas, ita coito Plato ait quae Deo faciencli mundum causa fuit bonus est, bono nulla cuiusquam boni invidia est; fecit itaque quam optimum Potuit. 47 Cf. Protag. p. 345. L 358. L ispubl. III i
15쪽
Quibus omnibus utiquo nihil amplius effectum est, quam ut liquido, ut speramus , Ppareat, quid idea boni o Platonis sententia non fiterit quamvis enim ideam practicam esse inteBeximus 'definitionem tamen boni etiam nune desideramus; sed nefas videri Possit amplius exquirere quod Plato nos nescire voluerit. meque enim hoc tantum Ioco, Sed etiam in Philebo, ubi data perado summo bono agit, nihil aliud praedicare ausus Est, nisi mixtum esse ex pulchritudine, congruentist et Veritate, qua de Aententia post acutissimum ejus libri interpretem agor nunc non libet 0 , desiderio nostro tam laxa circumseriptione non satisfieri sponte patet. Facile tamen fieri posset, ut etiam si aperuisset sententiam suam, nudamquo proposuiSSet, suam nurie dulcissimarum imaginum indumentis Velavit, non magis plerisque Vestrum satisfaceret; quq et aequalibus ejus accidisse accepimus enim ipsum fortasse philosophum in ortum haesisse doboni natura existimetis, in scholis ille suis, ubi multo altius ipsum Dilosophiae sundamenta j Ci , ex α ραφοις ὁόγμιασιν ejus ut Vocantur, me ab Aristotele aliisque nobis ex samiliarici sius disciplina servata sunt, intelligimus i , clare et aperte sententiam de bono pronuntiavit B, sed ita, ut quum multi ad cognoscondam boni naturam eonvenissent, multorum opiniones salleret, qui quum aliquid eorum, quae Vulgo bona habentur, audituros se exspectassent, non sine summa admiratione Unum esse bonum acceperauit suo tamen quam egregie reliquis ejus placitis Convenerit, fusius inponere nunc non licet unius omnium notissimi commonuisse sumciat, quo bonam cujuslibet rei conuitionem in ordino quodam et concentu cerni docet . , qui quum nihil aliud sit nisi unitas varietatem regens atque disponens, boni sontem in uno positum esse manifesto sequitur; quapropter et mundum unum esse Perhibet A et rempublicam quam maxime unum osse vult o J; quod autem in γραφοις δογμασι ipsa ideas ex no et αορίσταουαδι procreatas esse docuit 6 ,
sublimi illi loco, quem boni idea assignavit, adeo respondet, ut dubitari de illa ejus sententia
non possit quo enim ut cognoscantur tantum a mente, reliquis idola tribuero Bonum ait, sed ut sint etiam totamque essentiam ipsi acceptam reserant; ipsius autem Vim majestatemque volultra essentiam positam esse, quod non mirabuntur, qui Parmenidem egerint, uni aperto num ab ossontia istinguit β7J Solum enim illud est, quo etiam si non sit, cogitatione tamen assequi liceat, utpote cogitationum omnium formam reliquarum duarum ea est natura, ut nisi conjunctis tin sub pocio multis β' cogitari nequeant quae licet PSa rerum omnium forma sint, sormam tamen ipsam ab Uno repetere diebent, unde apparet, quum secundum Platonem omni PS- sentia veritasque in Ormis ειδεσι posita sit, Veritatis essentiaeque omnis sontem atque originem in Uno contineri erit haec omnia ad intellectualis tantum mundi rationes spectant; nostraim hunc, qui sensibus percipiatur, ad mentis Vim creatricem aeserendum esse satis supra lae-nionstratum est hanc Vero discipulum ipsius Speusippum non minus ab Uno quam a Bonitate distinxisse legimus '); neque recentiores latonicos hoc discrimen fuit, qui non Unum sed Mentoni υου ὁ ηελιουργου mundum creasse cum latone statuebant; Sed quum nihilominus sub Unius et Boni specie Supremum numen intelligendum cenSerent, eXpedire se aliter non potu
50 Cf. Phileb. p. i. e , et Stailbaum. Prolegg. p. XC sqq. 5s CL omnino Brandis de Oid Aristot libris do id eis et de bono, Bonnae 1823. Trendelenburg, latonis de deis et numeris doctuina Lips 1826. Bitte Gesch. d. Philos. II, p. 169. 52 Cf. Aristoxen. Harmon.
publ. IV, p. 23. d. I egg. V, p. 739. L VIu, p. 828. e. 56 Aristoti Metaph 1s. I, 6; es. Trondolenhuri l. l. p. 47 sqq. qui recte etiam intellexit p. 97 Aristotelis verba Metaphys. Iv.
16쪽
runt, nisi ut utrumque Deum sibi fingerent Mentemque creatricem supremi Dei progeniem lac
ren 6 9. imirum liuio quoque errori noster locus ansam dedit; ubi quum τῆ το αγαθου δεα stium quendam tribui Viderent, non solem, quem diserte Plato Significat, sed mentem intellexerunt indeque adjunctis supposititiorum quorundam librorum orbis obscurissimis i , doctrinam illani procuderunt, quam Christianorum Trinitati haud absimilem illorum temporum ingenio quam niaxime convenisse constat 6-J Platonis amo longo aliam sententiam fuisse, licet et nostra aetate nonnulli viris doctis secus Vi Sum Sit 4J, Satis nos supra docuisSo arbitramur et alii quoque loci praetor nostrum docent β- . Et primum quidem manifestus est usus in vocabulo τοκος, quod et filium significat et usuram si ) debere so amicis boni enarrationem latetur, impetrat tamen, ut nunc pro Capite Suram tantum solvat, ipsum nomen alio tempore expediat quo quidem joci genero aliis quoque locis utitur 3. Verum etiam si concedimu , primariam vim inesse insignificatione filii, hanc tamen ipsam Similitudinem tantum Spectare ostendunt verba: του τόγα- γαθου κγονον. v ταγαθον ἐγεννησεν ἄναλογο εαυτα, neque magi Probat vim ideae genitriacem , quam in philebo, ubi γενεσις dicitur forma et materia εκγουου causa licet originis statim in mento potius ponatur. Solem autem, non mentem, intelligendum esse Boni filium, tam clare Plato eloquitur, ut contraria opinio vix explicationem habeat nisi orto ipsum solem inter causas rerum retulerunt. Neque enim modo Deum hune appellat lato, sed etiam originem atque incrementa rebus Omnibus dare docet δ); longe tamen haec aliter ac do mente intelligenda sunt. Omnia enim sidera x Communi opinione corum in numero consentur 9 neque hoc soli pec tiare quos autem essectus Viribus en tribuit, naturales esse apparet, non divinos, adque illud causarum genus reserendOS, qua adjutrices συναίτια Plato dicit quasque o eam ob causam, quia visu percipiantur, mente et ratione propria uti negat 'VJ unde hoc certo sensu, quo nunc solis xemplum usurpari VidemuS, nihil illi cum mento commune esso patet. Et haec quidem pro tempore uniciant, Commilitones IIumanissimi jam enim finis impoliendus est praelationi, qua Si hoc SaItem Hecerimus, ut Summo philosopho auctore, ita tantumox varia doctrina literarumque cognitione verum ructum porcipi posse intelligatis, ubi ad Boni normam omnia Ve'tru Studia composueritis, bene auspicatum semestri, quod instat, arbitramur. P. . arburgi a. d. V. Idus Sept. MDCCCXXXII. . . i.
60 Cyrili. c. Iulian. I, p. 32 C Spanti. φησὶ γαρ ὁ Πορφυριος υ τεταρτι βιβλια φιλο-
X, p. 899. Epinom. P. AEl e cf. Plauti nudon Prol. v. 7; vid. Metamorph. I, 1 Seneca de Bene T. IV, 23 Plutarcii adv. Stois Os c. 3l Macrob. ad Somn. Scip. Ι, 4 Diogon L. VIII, 27, o alia in Creuge, Meleti. I, p. 43. 70 Tim. p. 46. , coli Phaed. p. 99. a.
17쪽
I CT ORDINIS THEOLOGORUM EVANGELICORUM
ALB. JAC ARNOLDI, philos ac theologiae Dr hujusque Pros. Primar. Ord Ieonis aurei Hassiaci praefectorum secundae classi adscriptus, si vires sibi seni plus quam octogenaia Iargitus fuerit Deus Ο Μ. commilitonum, qui interpretandi codicis sacri'. T. pericula ipsi facere voluerint, exeivitia quater per hebdoinstituenda pubi ac moderabitur. JOANNES LAUR LIME ANX, bilos ac theol. r. hujusque . . . atque alumnorum electoralium ephorus, pri Datim liora Ira sexies per hebdomadem christianam de moribus coctrinam, juncta hujus disciplina historia, tradet;
h. . quater per hebd. artis catechetica Praecepta iunctis exercitationihus practicis , ne non potiora theologiae, quam PastoraIem Vocant, capita docebit, aut si itialuerint auditores homilesiosen, eademque hora binis diebus tibiice quae tractanda restsent e theolmi dogmatica, Osimaticesquρ historia, quaeque ob revitatem semestris ad finem adduci hali potuerint, explicare studebit. Rogatus deliique scholas continuabit priuatissimas.
Electori in senatu eccles a consilii atque Coetuum etarm. per Hassiam operiorem inspector, priν attam . IX et I theoloniam dogmaticam cum singuΙorum clogmatum historia Conjunctam tradet, . III. historiam ecclesiae christiana an
liquiorem, Muenscher duce, enarrabit. Publice die Sat horis consuetis a fa- sis et picissitudinibus theologiae dogmatica disseret, et examinatorium instituet. CAROLUS OUIL IUSTI, Ord leonis aurei Hass eques, Phil. ac theol. Dr et P. P.
o. , , CDei. Uther per UR Fi3m Superiorem Superintende ns, Augustissimo lectori in regimine et seDatu ecclesiasti CO R Consiliis, et ad aed. Paroch pastor primarius, publico hora I. Thretios Ieremias Privatim Ora . pangelium Ioannis, et hora i psalmos interpretabitur.
De HERMANNUS HUPFELD, theol et lingg. orienti. . . O. Ord theoL h. a. decanus, pri Matim Iesaium interpretabitur quinis dieb. h. II.
II. LECT ORDINIS THEOLOGORUM CATHOLICORI .
JO CHRIST. ULTER, theol. r. ejusdemque P. . . ac prim. iuris eces. P. E. O ct ad aedem s. Calliol. parochus, docebit a theolviam morialem, manu. oro III. Od. tace, i ora VIa I. quinquies per hebd. b scientiam Fastoralem iuxta propria ilicses et ad flum autoris adhuc destinandi quinquies hora 1.