De Servii, carminum Vergilianorum interpretis, commentario pleniore qui dicitur [microform]

1쪽

Nationat Enoowmant for tho Humanitiss

3쪽

AUTHOR Mirchner JohanneSTITI E me Servii carminum

Vergilianorum interpretis commentario pleniore qui

dicitur partic. I

5쪽

da ta

υ oss sp

7쪽

De Servii, Carminum Vergilianorum interpretis, Commentario pleniore qui dicitur PartiC. I.

Bellage gum Jahresbericli des oniglichen Gymnasium et Brieg. Osteri 1910.

9쪽

Vetus illud certamen, quod est de Servio trunco et Servio interpolato'), OmnibuS viris doctis, qui litterarum atque 3rtium antiquarum studii Se imbuerunt, noti SSimum St. Nimirum illi, quibus nos utimur, Servii commentarii quem praecipuum locum teneant in intellegendis Vergilii carminibus ut prudentisSimi philologi professi sunt, ita uno fere ore mi Seram condicionem eorum Scholiorum, quae nunc Servii nomen prae Se ferunt, deploraverunt. Nam usque ad annum 600 Servii commentarii non ni Si eam, quae nunc decurtata Si Vetrunca appellatur, recenSionem Secuti prelum reliquerunt, quales a Roberto Stephano Parisiis a. 532 Optime editos habemus. Anno 1600 Servii commentarii e bibliotheca Petri Danielis Parisiis apud Sebastianum Nivellium longe auctiores prodierunt. Quae editio praeter ea scholia, quae SerVii SSe certissimis testimonii conStat, alia multa continet, quae ante illud tempus non erant edita. Quae additamenta Daniel quamquam a Servii nomine aliena esse intellegebat a Servianis tamen non distinxit quam neglegentiam qui post eum Servii commentarios ediderunt imitati sunt omnes praeter Petrum urna annum et Albertum Ilionem, quorum alter Servii commentarios una cum varii lectionibus Vergilianae editioni quam instituit AmStelodami a. 746, Subiunxit alter Ottingae a. 826 Separatim edidit. li enim ea additamenta, quae Daniel ex suis libris adiecit, ab iis quae Servii codice praebent, unci quadrati SeiunXerunt. Quaerentibus, unde Daniel illa quibus Servii commentarios iecit ampliores, sum pSerit, pauci reSpondetur in praefatione qua Danielem praecipue hisce quinque codicibus usum Sse docemus Lemo Vicen Si α cod. UOSS. hist et liti saec. pi Floria censi cuius prior par nunc bibl. Bern. TZ, altera par nunc bibl. at Paris. 020 est in Thil.), ut is si odorensi nunc Bernensi 6 Thil.). Turonensi nunc Bernensi 6 Thil.), ut densi nunc assellan Thil. . Quorum codicum habitum, fortunam, ratione G. Thil O praei p. XLVlli LXV accuratissime descripsit Daniel igitur quinque quo appellavit codicibuS Sus est neque tamen, ut editionem coniiceret ei contigit, cum praematura morte abriperetur iis qui Danielis editionem ad finem perduxerunt, accessit praeterea Jacobo OngasSi intercedente apographon alterius codicis uidenSi S a Marco Vel Sero et aspari SciOppi neglegenti SSi me confectum. Omnes editiones, quae Danielis editionem Secutae Sunt, haud ita magni pretii Sunt. qua Omne Teuber in dissertatione, quam de Servii commentariis scripsit de Mauri

Servi grammatici vita et commentariis pari. I orati StaV. 1843, p. 28-36 Accurate enumerRt. Mirum sane est, quod inde a Danieli aetate Sque ad nostram aetatem nemo Virorum doctorum in codiceS, quos Daniel adhibuit, investigandos acrius inquisivit Optime igitur iecit Thilo, Vir, ut ita dicam Servianissimus, quod cum Franciae atque Italiae bibliothecas perScrutaretur, id potissimum egit, ut optimOS SerVii decurtati in primis autem eo codices. quibus Daniel usus est, indagaret Quos omneM repperit. Qui non Solum eos codices

Ad hanc quaestionem recte iudieandam cons. λ G. Thilo in Rhein Mus. XIV, p. 35-550. et XV, p. 119 149: Betirllge tur riti de Scholiasten de Vergilius. - Thilo Servii comm. Verg. Aen. lib. I. I 39-200, Progr. Naumburg, 1856. . G. Thilo Servii grammatici in Vergilii Georg. lib. I, 1 - 100 commentarius. Nachriehi des gi. Idag. Eumalle, 1866. - Thilo Quaestiones Servianae. Nachrichi liber das gI P dag. et Halle. 1867. - Servii grammatici qui seruntur in Vergilii carmina commentarii recens. G. Thilo et .magen, Lips apud Teubnerum, vol. I 881, Ol. II ibid. 1884 vol. III fasc. I ibid. 1887, inprimis praefatiotiem, quam Titilo editioni piaemisit.

10쪽

quibu Daniel usus est, sed etiam sexaginta iere codicum, quibu Servius decurtatu continetur. Optimos deScripsti J et Danieli assensu contra caligerum, qui Servii commentari-Orum tantum cadaver monacliorum barbarie ac Spurcitia contaminatum SupereSS dixit, non

trunco esse Servii libros sed Danielis codiceS, in primi CASSellanum, inter Olatos esse omnibus persuasit exstitit autem tt O Ribbeckius,' qui cum in capite OctaVO protegOmenon ad Vergilii editionem scriptorum de Vergilii obtrectatoribus disputaret, nonnullis Servii interpolati et Macrobii locis collatis magnam inter utrumque similitudinem intercedere animadvertit. Unde Ribbeckius l. l. p. 04. 05 coniecit Macrobium Sua ex pleniore Servii

commentBrio quem integrum legiSset, hauSiSSe eiu autem commentarii antiquam faciem turpiter vel eis locis quibus res ipsae plenius quam alibi Servat3 sunt , deformatam atque coniuSam esse. Al Ribbeckius rem parum acu tetigit. Cogitavit igitur de Servio pleniore atque auctiore Aliter Thilo sensit qui cum in quaestionibus Servianis nati 186T Servium a Ribbeckio defenderet si Ribbeckii sententia vera SSet quae de commentariorum Servio vulgo tributorum Origine atque compOSitione et tradita et probabiliter coniectata SSent, ea Omnia SSe reiciend rectiSSime Vidit i l. l. p. i. Quare Thil O ut sententiam de Servii commentariis ab pSO potissimuni propOSitam argumentis estimonii Sque defenderet ei On-iirmaret Servi Scriptore aliquot quorum libri Suue ad OStram aetatem Servati SSent, ut cum Serviani commentarii comparari OSSent, SOS Sse l. . . Si optime monuit, inter quos Sidor Origine et mythographorum commenta, a Maio edita. SSe. Atque ut dictis iidem iaceret permulta Sidor et Servii exempla contulit, quibus scriptores illos Servii commentariis ita comparatiS. ut nunc eo haberemus in libri manu scriptis, qui Servii nomen prae Se ferrent et vacarent Danielis additamentis, SOS SSe comprobaretur Mythographis autem cum Serviani comparandi Thil supersedens lectores l. l. p. 6 ad Georgium nenricum Odium delegavit qui Mai mythographorum Vaticanorum editionem Cellis 1834 repetendam curavit qua in editione quae e Servii commentariis hauSta Ssent diligenter Significavit. Neque tamen haec attulisse Thil satis habuit sed cum accuratius in eam rem inquireret di Sputationem ita inStituit, ut primum utrum ea quae Se IVium iaceret Macrobius docentem in ipsius Servii commentariis repeterentur necne, exquireret, deinde tertium Saturnaliorum librum Ompararet et cum Servii et cum interpolatoris Scholiis, denique quaereret num in reliquis Macrobiani libri partibus ineSsent, quae e Servii commentarii hauSta esse viderentur. Qua ire quaestiones cum inde a p. 8 Sque 3 p. 49 jSputatione, ut Solebat, SubtiliSsima accuratissimaque profligaviSSet et ad exitum adduxisset, non modo Ribbeckii de Servianis commentariis prolatam Sententiam totam refutaVit, Verum etiam illas quasi fundamentum quoddam OSuit cui coniectura quaSdBm SuperStrue set, quibus probatj de quaestionibus nonnullis ad Servium eiusque commentario perlinentibus rectius iudicari posset. Atque haec omnia enarrare longum est nobis Sati Sit commemo-IASSe R. qu3 Thil O . l. p. 6 pronuntiat ne cognita quidem fuisse Servii commenta Saturnali Ortin scriptori et quae in fine lolius disputationi pOSuit t. l. p. 3): illud certum et Macrobii libris exploratum Danielis additamenta tantum non Omnia ex antiquorum interpretum commentarii petita esse qui utrum diligenter ab interpolatoribus transscripti sint necne, ubi Macrobii aliorumve testimonia non possunt conferri, ex forma scholii et habitu ipSO iudicare coacti SumuS. neglegentiam autem interpolatorum cum in eo maxime OSitameSSe probaVerimuS. Quod eStimonia ab auctoribus Suis laudata miSSi Scriptorum nominibus repeterent librorum de antiquitate populi Romani in primis rebusque grammaticis Scriptorum permultas reliquias in additamentis illis latere manifestum est. In eadam ententia repetitis iisdem argumentis perstitit Thilo in praefatione editionis suae p. X lΙ-X U)neque nugonis Lin ke 3 aut Georgi Wisso wae'. virorum docti SSimorum rati StaViensium, commentationibus quas de Macrobii Saturnaliorum fontibus Scripserunt, commotu eSt, ut illi concederet ea quae plenioribus libri cum Saturnalibus communia essent, ex his in illos translata esse. Itaque Thil O. ut id semel atque iterum dicam, eorum Sententia 'eiecit,

Praef. d. Serv. p. XLVIII LXVI et p. LXXVII XCIII. ηι Protegomena critica ad . Vergili Maronis opera maiora scripsit Gito Ribbeck, lips.. Teubner 1866. P. 101 - 105. . m. inhe, quaestiones de Macrobii Saturnaliorem sontibus, restau 1880. ε G. Wisso a de Macrobii Saturnal fontibus capita II. Brestaura880.