Pöeticam veterem romanam aeque ac Graecam [microform]

31쪽

tes nondum cumulatissime implerint, ut potius toto erret coelo. Nimirum,uti rationibus nonnullis a me modo adduct is nihil derogo, ita persuasissimum habeo, ideo perfectum Poetam epi- cum artatem nostram destituere , quod minusquam par est cum veterum artifiCio poetico recentiores aemulentur. Quemadmodu enim procide conjugio Penelopes desperantes ejus ancillisse dedere commiscuere ita cum antiquorum prinCipumque poetarum artem se exaequaturos desperant, in recentum carminibus4 inventi nibus acquiescunt Cum hamen si vel maxime spes non sit transeundi magna tamen dignitas subsequendi habeatur,' sicuti non indecorum superari, ita honorificum sit cum principibus Poetis decertare Taceo differentiae inter nostri teteris aevi Poetas aliquam caussam bderi,quod domestiCae lingvae, qua plerit omnes ad contexenducarme adhibent, maiestati poematis heroici impares dicantur. Hispanica, i fide habeam9Mmero,Anglo,qui si quis in παhιδομι- I, laborat,nimis turgida solum ad gloriationes ine- ιάς , Nptas Thrasonicas, sicuti Italica ad genus dicen i, 'L.

di ludicrum, quodGalli burisque nuncupant,non Rapin's, autem ad condendum epicum poema, nequessim e etiam Gallica idonea est De Belgica Verba non ais ti asfacit, quam ut a poesi secernamus auctor est Ba u. v. p. taus, quamvis patrio sermone omnium optime 366. carmina pepigerit. Is elegiae ad ac van demurch

32쪽

Cur nimium tritas loquitur Venusaures voces,

Ludit o in nostris vester Aponsonis rMajor ab Auseniolconsurgis oria cantu,

Clarius Oenotrio nascitur orbe decus. Non decet indoctam vatum intentia ιurbam,

Et nimium vor vulgus a, Orasapit. Cernitis ut tales standam Helicona puellae, Remineumque riget Castalis undactorumst Seribite foemineis aliquid sibi ius ausis; Pangite, quia virgo non quem ulla, melox M. Bariae civis curiss munius eandem nos st

dereremittite

GH khet exedalvoor Mogerurgendore. merus autem rudem Germanor lingvi atq; impolitam neccum sua committendam imprudenterpronuntiati; crius dignitatem, abundantiam, Vigorem, gravitatem habilitatemque prae omnibus reliquis sermonibus ad pangendum heroicum poema pluribus se non declaraturum ait, quod integro Iibro id praestiturus sit CL Sherienν hamus. Sed vero alibi iam monui, quod ad edimanorum linguam attinet, eo um de cblore Iudicasse,quod ne verbii quidem leutonicu proserre potuerit cum mihi sermo esset aIiquoties Cum illo Londine. Myis vero Mmerum docvit Engvam lemannicam a nemine excustam dimatam esse L Constat siquidem illustrissimum

ordinem, Societatem Fructiferam elegantiae&munditiei sermonis hujus promovendae mussa Iam

33쪽

jam anno DCX institutam, eodemq; rem D. Srb. pore illius caput sive Directorem constitutum esse Ludovicum Principem Anhaltinum adeo-- Lo que septendecim annos eam praevertisse Ma. demiam Franeicam ad provehendum gallici se amo.DLmonis cultum auspiciis Richelianis ramo

MDCXXXV. pariter stabilitam Linguae autem GAnglicanae effoeminatamin mollem esse pronun v et tiationem a gravitate poemati epici prorsias alie- --- , nam quem praeterit .cΥ f

g XIX. Neque negatid ipse Io. Dryd enius,

linguaeque sute ossicere putat, quod non Roma D md nam sed nostram parentem agnoscat,&mono- qsyllabis consonantibus praepediris, peregrinisque ah,---ἐvocibus perinde redundet ac variiS religionibus bub=Hγοι Amstelaedamum. merito itaque Cl. Thomas is ad Hobbes in epistola ad Wilhelmum 'avenandi essida. auctorem epici poematis Gondiberti,' oportere ait, ut neadi Iliadi id concedat ob sermonis quo scriptum est mutabilitatem, cui obnoxiae sint omnes nodiernae Linguae. Milhelmus autem ottonus non solum Graecae Romanae, sed Gallicae etiam atque Italicae linguae suam postponit, δ omnes emaculo sermone. scribentes

34쪽

poetas canones metrico quodammodo Iolare, syllabarumque mensuram parum attendere, Mdeoq; cum veteribus non committendos esse post Vossium c qui naevos Europaearum linguaru pe inde utMorhofius perdiligenter excussit) ingenue profitetur. ηρ. XX. Quae cum ita sint, straque lingua prius nihil atque antiquius eruditis esse oporteret, haud scio an calculum queam sententiae Parrhasii adjicere. Is cum non ignoret Italos&A glos aeque accives suos non modo vulgarem se monem ad labores suos prosa oratione constris pios adhibere, verum etiam antiqua scripta tantum non omnia vertere, vel potius traducere nos a sentibus abducere; vadet ut itidem po-P-- --pulari lingua HeroiC poemata contexanti: 'el f Quo facto quis non intelligit meliorum litteras riam eultoribus necessitatem imponi dandi otium suum verbis peregrinis, quod rebus ipsis melius

35쪽

poterat impendi quis non videt meliores artes litterasque Parrhasium funditus subvertere , ac barbariei regnum iterum stabilire conari r De Graeca lingua pluribus iam non loquar , quod de illa vere assirmaveris, quae sua tempessate, cum graeca ubique legerentur, de Latina Tullius

assirmavit, illam terminis perexis: ais coerceri. Romana aute inter assiduas sermonum immutationes perstitit sola, dignitate incolumitatem suam in marmoribus magis p in scriptis singulari Dei beneficio nunquam non retinuit. QuoCirCaquoties de pace, de bello, des foederibus aliisque rebus controversis iecessariis inter se agunt Regem Principes, non sine dedecore de incommodo publico maximoque damno ne Nili potest. Illius dignitas utilitasque tanto major est, quo magis pater, dc quo plures eam legunt intelligunt illa compositum poema scriptoris sui memoriam custodit diligentius, ac nominis dignitatem magis illustrat eidemque immortalitatem elargitur contrario Vernacu . lo sermone conscriptum carmen perinde ferre

aetatem ac famam decusque auctoris sui nec foris conservare potest nec o Nimirum uti vestes ita patrius sermo subinde mutatur, & qu,

hus regna obnoxius satis nec immutabilitatem consecutus est: quotidie enim propemodum m Qritur Mnascitur, pendetque vel ex vulgi libidiane, vel ex iudicio eruditorum, qui novas loquens' di rationes ae formas inducunt, pristinas mgnificationes subinde immutant.

f. L Omnem equidem lapidem move-

36쪽

verunt Galli, ut suam viventium, quas vocant, linguarum constituerent Reginam, d ne assiduo agitaretur,redderent fixam. Iamque sua aetate triumphavit Sorbierius, assumptoque nomine Laboureur publici juris fecit librum quem inscripsit Mantages de la Laetari franςofesurda

Langue latine quam sententiam fregit exaratis quibusdam litteris ratinis Renatus Franciscus Vos Slusius, eiusdemque ratione Isaacus ossius

2- praeclare labefactavit. Nihil jam dica de versibus 8. z. t aresit quibus penes Santoliu in Vates latinosinissulta propterea quod Romanus sermo non solum Santos. . 0rtuum Obscurus, sed etiam intricatus ipsi vi- ρερήρ. detur sorte quia linguae hujus compositio seu collocatio verborum non aeque ac Gallicae proaxime accedit ad legem ordinem naturae. Hanc

vero linguae nondum satis cultae horridiorisque Le. Anotam este ossius pererudite propugnatiNeque o. I tamen postmodum anno DCLXXVI. Galliae Regi defuere suasores, ut publica monumenta sibi usitato sermone curaret insigniri. Prodiit enim liberrimcistiCarpentariiri Areu triumphannismis ligata ον' ὀπηδε quo Mussis latinas atroci Drid, si stylo insequitur, patriasque litteras ipsis etiam lib. ν. u. latinis impudenter ante nil Eadem im-II. portunitate Io Baptista Evangelista Picenus, di Alex. a nus Mutinensis Etruscum sermo.

vidia nena Romano in scriptis suis publice praetule

37쪽

lus in Epistola datata Io. Franciscum ro-

pallum Neque sui demere CarpentarioV. Πηρ Academico Antagonistae. In quibus eminerare ρε'

IO.Lucas Io.BaptistaSantoli Massi,poetae Iati- g et ni praecellentissimi, qui Carpentarii institutum G 'acute exagitaverunt. nd ipse GallorumRexi si s LUDOVICUS XIV. veterem QNritiumsermonem suo prudentissimeanteposuit procurdubio quod sagacissime praesentirettantum perpetuitati gloriae suae decessivum, quantum laudi usuique latina lingvae eriperetur. I. XXII. Agiturane Latii salus,in disceptationemq; a Parrhasio vocantur quae gloria Principusortis imorumque factorum tamam complectuntur. Plerique tamen omnes hodierni striptores id non advertunt, neque satis consulant conservationi nominis sui Illius quod sibi ceu Iebrandum posteritatique propagandum sumunta Neque haec tu non inteIligis, Parrhasi,&tamen graecum latinumque fermonem a poetica audacissime prorsusremoves, eosdemque vulgaribus postponis de mortuos appestas quos tamen ,-- nunc demum vivere, Imrein firma uti massin voLα- α tudine arcte tenet disertΗmnus Muretus, acriter VIT 'que defendit. Postquam enim non a nutricibus II.

sed a magistrisdumn , em ex populi se

'itute explabisque potestate uoctorinnus vi dicavit, inter tot rerum vicissitudines pristinamssignitatem conIervarunt. Mequetantummodo

38쪽

quodammodo dc immutabilitatem modo adepti sunt aliisque elargiuntur. Secus esset, si insulagi potestate,' apud populum&jus loquendi&norma permansisset. Nec enim Tullium hodie intelligeremus, quemadmodum eius temporibus non capiebantur quae regnante Romulo Numa litteris mandata exstabant. Iam vero non amplius fluctuant, sed ex Certi petuntur scriptoribus, praeceptionibusque certis continentur, multis jam seculis immutabiles perseverant. Quis itaque non videt plerasq; domesticarum4 novitate sua auribus blandientium linguarum a veteri eruditorum sermone dignitateruntum abesse , quantum a tempores Et quis non indignissime ferat in locum vicem purae corruptam, in sobriae temulentam, in dominae pedissequam substituendam a Parrhasio affirmari rg. XXII De lingua Parrhasio aen culae vitiis hic locus esset sigillatim disseret di, nisi hoc 'me labore Viri docti jam levassent. In

iis Boissimonus lante omnium oculos posuit Gallos aeque ut alios novellos Oratores& poetas inaffectatam eloquentiam non asseetare, sed inflato tumido dicendi genere interdum nimis delectari. Quod quidem vitium cum majore periculo coniunctum, auia, secundum Fabium, carinter cum evitentur, me petitur Mirum vero

ipsius

39쪽

ipsis enati Hoquentiae gesticae principisBalgacii

scripta his naevis plenalesse atque conserta, teste laena ubi sermonem fini ob maximam voCum egestatem graeco plurimum cedere Itidem proba-HLEunde cum a locutionibus figuratisin met phoricis valde sit alienus, nec nisi paucis gaudeat poeticis Vocibus, ad poema heroicu perpetuae ab legoriae involvendano idoneu esse legimus penes DominieumBoutaritum. Simile quid Rapinus ammat, Miscetque genium civium suorum P ἡ

non eme habilem exprimendis ma ficis ide-oci ς' 'I

is: quam ob cautam poetae Galli ne umbram da -υ quidem sublimis poeseos Homeri Virgilii et, si os. amnum exhibuerint. Magis ille ingenu Bou-eID. φαεν-hursio est, qui cum genti lingvae suae addictior M. in illius laudes non raro nimis excurrit ex ipsis elegantiae semionis a Boisursio praeseriptis legibusGallicum esse omni absurdiuimum ua-xime barbarum emere adnisus est vir doctius 'T D. minius a I, ta g. UR' Meum non est lacere discessios . . Ei m. nem in hane Braunii sententiam sid tantum firmis μεν ε)maho novis rationibus, quod probare coepi,Gabis trans.licam aliasque emaculas linguas non perinde ut 17-Graecam ct Latinam ad Poema Epicum de quo potissimum verba facit Parrhasius,pangendum Ddoneas videri. Nimirii in propatulo est poetas qui

40쪽

vulgari sermone poemata cim minor Uimis modo valde delectari. Quod ciuidem institi, tum quatenus probandum collaudandumque vi. deanir singulari disquisitione propediem op . nam hoc loco tantummodo deCIaraturum eo malis Epici dignitatem, sublimitatem, severitatem, gravi atem WmaIestatem videri quodam- A. e modo minui Vocibus similiter cadentibus. Neiara tax a De tamen accedo disertissimo Oratori Franci--itidi a sco Vava rI, cum clausulas illas mimerorum Missitate pareS Omnino explodit, comaptaeque induit Parant εν rinae poeseos indicium esse,in risum moturast existimat, nisi res videri minus ridicula usurae4

2 -- ossi i it ad illam opinionem Isaacus Vossius,

μή, 2 νυμ- λενω similesque versuum terminationes se,. spurias, Pseudorhythmos, inconditos, barbaros, inanes, insipido absonosque sonos pellat:quib'similiter desinentibus vocabulis veluti appensis totidem tintinnabulis resonent Vulgares Versus. ait enim quotquot artis Poeticae vel Rhetoricae Praecepta tradiderint, tanquant scopulium si v eabula eiusmodi consonantii pueriles figuras vitandas monuisse Deinde citat scriptorialiet Ticorum ad Herennium verba, quibus dictat non modo tolli dicendi auctoritatem di fidem, sed insendi quoq; auditorem verbis resonautibus: p pterea quQd non videantur reperiri posse sine et noratione doconsumptione operae, neque in his sit

nitas neque pulcnritudo quare cito satietate assiciant aurium sensum fastidiosissimum. Idcirco