De quaestionum per tormenta apud Romanos historia commentatio [microform]

21쪽

esse non P t x, quod ne unuis isto votissi detorturae usu inveniamus in juris fontibas Urifido nubis exuatis et 1 utauea tacturis in /Ψη nam seri- . y oribus. Quid Quo dct universis iamsi us ramis et Processu eriminali, omnibus endi sontinusi ur a sumus et destituti nedum. in minoris momenta itistituto, quippe quod in . servos inniviniam'stae

pha conscriptos, praeterea huc pertinet van mill, do origino et progressu quaestionέm per totaenia apuDRO Branos et Germanos. arat. α Men. 1822. '

22쪽

i. Iullisma praehet nobi materiam Cleero in orationibus inprimis, praeterea Livius, et Taelius. Ex. Cloemnis Ithris conigeri possumus, antiquissimum quaestionis Romanae sontem Graecorum haede re eges fuisse et mores φ . Postea, quaestos majorum Teceperat et moderaverat, Vetere SCto ubdam confirmata osse, Taeitus o narrati In sine i iiii hujus periodi quaestionum usus Ie-gihus Et SCtis accuratius terminatus est atque eonstitutiis, 4ide Rutibus an sequmtis Fidebimus ad te.

24쪽

non Ciceronis aeqn lea, sed in universum Romano Graecis oppositos signincas. Praeterea IIIo Inoac 'nu. Uto-ini; Oasattia sereamurn iliit dominos tute ulla exceptione prou

25쪽

verba quihus de nostroram insitit ut cinera quitur, meam probare videntur opinionem propria enim hae sunt Romanorum instituta, quum apud Graecos servi in dominos torquerentur. Vigebat autem quaestionis usus jam antiquissimis temporibus apud Graecos, a quihus Romani Eum haud dubio depromserunt, quod quidem Cicero innuere videtur, quum de Atheniensium et Rhodiorum instituto hoe eodem loco loquatur. Maxime vero Romanomuntormentorum Graeca origo ex ipsa similitudine ari Paret, quae est inter utrasque quaestiones, quamque infra primis ieet attingemus Iahris M-que tamen, quibus quaestiones temporibus recepta. sint, ex quoquam discimus iterarum monumento. Verisimillimum autem videtur, a tribus illis Iega tis, qui legum quaerendarum ausa in Graeeiam anno CCC. . . missi erant, allatas eas atque apud Romanos esse introductas, quamvis in XII tribb., quae ad nostram usque pervenerunt aetatem ne minima quidem earum fiat mentio. 16hJam in ipsis terminis similitudo est inter Graecam et Romanam quaestionem ' Graeca enim vox στῆεβλωττὶ2ιον, sicut tormentum machinam bellieam significat, praeteo eaque torquendi instrumentum item verba εξεταζειν, ε ετ σις, quaerere, quaestio, στ2 λουν, torquere, easdem habent notiones, ita, ut Romanos, ipso quaestioni instituto recepto, significatione terminoaque ad Graeeorum exemplum Armasse atque applieasse, satis

mihi videatur verisimile. -

26쪽

Da natura at rationis quaestionum

g. 5. t Hoe quidem tempore nis servum neminem torqueri IIcehat. Indignum enim et servile quoddam puta tur euleus, ideoque a civium et Ingenuo-Tum corporibus amovendus 7 . Torquebantur servi et testimonii ausa, et ut ipsi rei de delietis confiterentur. Sunt quidem, ut servorum de se ipsis quaestion m habitam ho teιn-Pore negent δ' , sed ex illo δ' Ciceronis satis Iiquet, saetam esse eam de surto in Stratone servo, et praeterea nonnuni exstant Ioel, in quibus desereorum eorum agitur tormentis st). 7LAmmian me e XIX. docet quidem, ex Iegibus Corn

his a quaestionibus vel mentis nullam e emtam esso sortunam, ubi majestas pulsata defendatur, plane autem eonfundit ille legem Cometiam majestati eum lege Iulia maj. Nam Ciceronis tempore omnes ingenui a tormentia Iiberi er-t, ipso auctore in partitione c. 34; s. praeterea eiusae Philipp. XI. e. q. 5 e. 3. g. 7, e 1 l. 3, c. s. q. 21, ed. Nobbo. quibus in locis vehementissimo Antonium et Dolabellam insectatur, qui cives vel dignissimo to

mentia eruciassent.

In i pro Cluent. . M. Strato in vincula coniectu est..... constituitur quaestio de surto. -

20 Aseon a m ad Cic. pro Mihi apud Domitium autem

quaesitorem major Appius postulavit, a Milone servos exhiberi numero IV et L, et, quum ille negaret, eos qui nominabantur, in sua potestate esse, Domitius ex aententia iudicum pronuneiavit, ut ex servorum eorum numer accusator, quot vellet, ederet , scilicet ut quae-

27쪽

me autem in servos reos tormenta Cleom, eui Iurimum sane hoe Ioeo debemus, nisi gravis suspieio, et ipsum crimen erium fuerit, non esse adhibita, innuere videtur 33 . Neque tamen est probabile jam ho tempore tam ceurate et ante moderatam esse quaestionem et circumscriptam, quam Postea, Praesertim quum servi rarissime tantum, ut de se ipsi confiterentur, tormentis fuerint obnoxii eorumqu nditio Pro Pter do norum arbitrium haud raro esset miser

Quod attinet ad ansas, in omnibus iis servi torti esse bidentur iriminibus et deIictis, quaestio de ipsis haberetur, quia Clodium occidisse accusabantur neque enim in domini caput torqueri poterant, quod quidem, ut paulo inserius videbimus, nisi in crimine incestus et perduellionis non licebat. Praeterea no nulli huc pertinent loci Valer Max. in quibus de servia propter necis suspicionem tortis sermo est, e g. VIII. 4. q. l. lil. Agri servus Alexandrum C. Fannii servum o cidisse insimulatus est, eoque nomine tortus a domino, admisisse se hoc facinus constantissime adseveravit; - eod. q. 2 contra Fannii servus Alexander, quum in auspicionem C. Flavii equitis Romani, occisi venis et, exi ea tortua pereegavit, ei se culpae amnem

fuisse. AEL Liv. XXVI. 12.21 Cic. pro Cluent. e. 65 . 183. ed. obbe. Interrogat

enim Cicero, cur Strato servus in quaestione surti non de ipsius furto, sed de domini veneficio interrogatus sit , Utrum furtum sactum non est . . . . at nuhil laetus Larini fuit. An ad Stratonem uapieio non pertinuit at i et ex aereula insimulatu et a puero conscio eat indicatus. -

28쪽

madoris erant momenti, si quidem aut domini, aut Hlus cujusdam intererat, Meseris cognoscere auetorem, qui puniatur vel damnum ut restituaturn in Iovioribus enim deIicus operae certe Pretium non erat, reum servum torquendi, quum Verberum potius poena tomentorum fungeretur vlce Quaestio ipsa et domi et publice, M. g. in atrio Libertatis habebatur, sed quibus in ausis privata, in quihus ῬuhIlea adhibita sint tormenta, meselmus. Verisimile tamen est, In omnibus deIietis privatis, iisque quae ad dominum ejusque familiam pertine-hant criminibus, domestieam, in aliis autem, quae extraneos eL Ipsunt popuIum aedebant, publieam habitam esse quaestionem. In deIietis quidem servorum indversus alterius servos domestiea quoque adhibebatur quaestio, et quidem Ita ut aut serviaeeusati dominus inter parietes ipsum. Iaesi servi

domino accusatore amicisque praesentibus ' , torqueret, aut hic dominus accusator Teum in illa domi torquendum postularet, lautione sorsan de damno data restituendo, qualem imperatorum tempore Praeseriptam videbimus Qua autem interposita autione dubium est, num dominiis ad exhi-hendum ora potuerit servum Teum, quod tamen ex ipsius rei natura concludendum mihi esse vide-22 Cic. Mil. - 22. I. 59. -Sed quaestiones urgent Milonem, quae sunt habitae nunc in atrio Libertatis.

29쪽

uar, nam et aecusatoris et domini muItum inte fuisse eeesse est, rogmoseere, utrunt moxius aut Innocon esset reus suspectus, illius quidem, ad damnum reparandum, hujus ero, quia servi de- Iieto tenebatur, nisi noxa . eum dando ipse se Iiberabat. Qiiani obren in omnibus adversus extraneos commissi deIietis Servos eos, ad quaestionem tam privatam quam publicam postulatos, exhibendos fuisso puto, neque id autem ad servos quoque t stimonii causa torquendos pertinet, qua de re paulo agamus inserius.

Moduni e gradum torquendi in quaestione domosii dominus β ejusque anile et hospites, qui testes adhibiti esse videntur, in utili ea autem quaesitores ' determinabant. Ad Metum

24 De pri v. quaesti et Cic. p. Cluent. c. 63, c. 64 Val. Max. VIII. . . 1 Quint. Decl. 328. 338. 353. Quintilianus quidem in omnibus his Iocis de quaestione loquitur patris in filium habita. Neque tamen, liberos quo ' que ingenuosque torqueri licuisse, inde sequitur, quum

declamationes illae ad exercendos in scribendo et docendo literarum studiosos essent institutae, earumque argu menta saepissime non solum ficta, sed a Romanis moribus et legibus, ut hoc loco plane sint aliena. - ceterum domestica iudicia magis magisque aboleverunt ita, ut ex imperatorum tempore perpauca eorum tantum e stent exempla. - ubi qua est. s. Ascom m.

ad Cic. Mil. supra alleg Ioc. not. 20 VaL M. VIII. 4. g. 2; Liv. XXVI. 12. 25 Cie Cluenti c. M. f. 176.4.177. c. 65. g. 182.

26 oseon. LI; te Suiu 28. s. 78. siquaestiones nobis

30쪽

quaestionis quod attinet, prout consessus erat reus, nee ne, condemnabatur ' aut absolvebatur. Hae haetenus de antiquissima servorum reservorum ae omnent minitatur accusator, In quibus

quamquam nihil periculi auspicamur, iam' illa tormenta

gubernat dolor moderatur natura cujusque tum animi, tum corporis, regit quaesitor Quaesit

res in publicis ausis ii dicebantur, qui iudiciis praeerant. Derivanda ex eo est vox quaesitor, quod, qui accuSatur, noceus sit an innocens, cum consilio illo quaerit. Antiquissimis autem temporibus, quum, erimine aliquo commisso, magistratus aliquis, velut tribunus, quaestor, aedilis, vel in bello imperator, legatus Liv. 26 12. accusator exstitit, nullo opus erat quaesutore. Sin alius quia accusabat, vel ex SCto, vel ex lego quaesitor creabatur, qui quaestionem de crimine haberet. Postea tamen, anno 605 a. V., perpetuae institutae sunt

quaestiones, quibus exercendis uua perpetuus i. e. annuus et ordinarius praeerat quaesitor Quamobrem neque SCto, neque lege aliqua opus amplius erat, nisi in iis, quibus certi nondum propositi erant quaesitores, causis. Atque Ciceronis quidem tempore octo invaluisse videntur quaesitorea vel praetores, Cic. Cluenti c. 53. q. 147. duo, qui inter alearios ius dicerent, unus qui de repetundis quaereret, alius de peculatu, alius de ambitu, alius de salso, alius de majestate, alius de vi. - Quo autem cum quaesitore minime confundendus est iudex quaestionis, qui quidem princeps iudicum vel consilii erat. Sed quum haud raro

propter causarum et quaestionum copiam ipse quoque judex quaestionis munere forsan quaesitoris ungeretur et solus igitur quaestionum praeses nonnullis in locis nominetur, uerunt qui a quaesitore eum omnino non fuisse distinctum, contenderent, sed salso, quum multis in causis et praetor quaesitor, et iudex quaestioni interfuerit. s. Sigon de iud. II. 5. 27 Val. M. VIII. I. I.