De deorum apud Sophoclem epithetis [microform]

5쪽

Ho PER ET

9쪽

ποιήσαντες θεοτανίφ 'E 7σι καὶ θεοισι τας πωνυμίας δοντες καὶ τη- τε καὶ τεχνας δι σντες καὶ ειδε σημήναντες cita tantum verum esse, si certis quibusdam finibus tre-- scribatur, reetissime a rellero mythol graeca p. 14 montium mihi videtur duamquam enim certissimum est, nobilissimorum illorum poetarum hane fuisse vim, ut deorum imagines aerarmae, quae in eorum carminibus audientium vel legentium animis obversabantur, Ionge lateque apud Graecos vulgarentur et certum quasi domicilium obtinerent, tamen inde non sequitur, pleos illos poetas pro auctoribus et inventoribus θεογονίας graecae habendos esse. Primum enim vis illa, quam Herodotus Homero et Hesiodo tribuit omnino ultra humanum modum est, deinde carmina eorum ne antiquissima quidem Graecorum carmina, sed antiquissima tantum litterarum graecarum monumenta fuisse jam ab omnibus conceditur duae quum ita sint, nec poetis illis honorem debitum detrahemus, nec veritati repugnabimus, si eos pro antiquissimis mythologiae graecae lantibus et ut lia dicam thesauris habebimus. PreIIer . .)duum enim horum poetarum armina pr0pter eximias virtutes in mutum ore essent, fieri non potuit, quin certa nomina et SyStemata deorum, ertae genealogiae, certa epitheta, quae incit oeeurrunt, praeter alia d0minarentur. Horum poetarum quanta vis fuerit ad Graecorum ingenia excolenda et eonformanda, posteriorum et poetarum et artificum operibus Satis declaratur, quorum praestantissimus quisque vestigiis eorum maxime insistebat Hesiodum autem hoc Ioco praetereamus, ad solum Homerum animum advertamus. - uuanto pere tamina ejus in animis omnium inhaeserint, eum reliquorum seriptorum libri tum poetarum tragieorum sabulae demonstrant. Iam quum ejusmodi inquisitio, quae ad omnes poetas tragicos pertinet et virium n0strarum modulum et teraninos nobis concessos excessura Sit, satis habebimus accuratius inquirere, quam vim Homeri carmina

habuerint ad theologiam Sophoclis conlarmandam duo quo melius intelligatur, singulorum deorum dearumque imagines in lectorum animis repraesentabimus, ut eorum epitheta quae apud Sophoelem oecurrunt certo quodam ordine disposita tractemus. rante autem quam de singulorum deorum epithetis agimus, paucis verbis ea attingamus quae in sabulis Sophoclais omnium deorum e0mmunia leguntur; quae pauca sunt. Primum quod ad se attinet quae dii incolunt, poeta distinguli inter deos superos του ανο θεο Antig 1072-73. edit. Selineide n. et inferos τους κατω θεους, Antig. 75. Uecu. 292.

10쪽

Transeamus ad deorum naturam. Imm0rtalitatem sive aeternitatem deorum, quam Homerus saepissime epithetis . His ἐοντες θ. αἰειγενεται, o . αμβροτος celebrat, Sophocles non

certo quidem epitheto significat, attamen mentionem hujus naturae saei pulchro illo Ioeo, ubi 0edipus ad Theseum verba faciens dicit: ω φίλτατ δεως παῖ, μνοις - γίγνεται θ εῶσι γῆρας ονδε κατθανεῖν ποτε, τα σαλλα πχεῖ πάνθ' ὁ παγκρατῆς χρονος. 0el col. 607-s). Praeterea epitheto . ποφιοι Phil. 1040 significatur, deos non solum omnia videre, sed etiam scelera malorum hominum ulciscl. - Denique notandum est, σα-ριος epitheton, quod in V. 281 commem0ratur, omnibus quidem dei tamquam epithet0 commune attribu videri, re autem vera tantum Iovis, Apollinis et Minervae proprium esse, qui et in aliis Iocis θεοὶ ποτροπαιοι nominantur. Primum videamus

De diis, qui in coelo regnanti

I. iii qui dicuntur majorum gentium.

Longe plurimis epithetis ut par est summus deorum a Sophocle assicitur. Primum eodem modo quo Homerus Iovem appellat υλυμπιον, dupiter apud n0Strum poetam nominatur πατηρυλυμπιος Trach. 275 et θεοχ ο μεγα υλυμπιος El. 209). 0dem pertinent quae eguntur in Mac. 1389 Dλυριπο τω ο πρεσβευ- πατηρ et in El. 174 μέγας πανω. - Praeterea sedes Iovis, quae ab Homero epitheto isto γ' εών deseribitur Il. 10, 6 aeeuralliis a Sophocle definitur verbis: ὀ κατ' ἄστρα πιυς Trach. 1106). Uno tantum loco sedes terrestris Iovi tribuitur: Λωδωνι ναιων, ηιεστιος βροτων fragm. 40 l. D. cf. πιυς Λωδωναῖ U. 6, 233 . Iovem p0tentissimum deorum esse eurumque parentem Sophocles pariter atque Homerus apud quem nominatur πατὴρ ἀπδρων τε θεων τε, ερισθενής, κάρτιστος plurimis epithetis exprimit. - Primum huc pertinet cognomen πατήρ quod in quatuor loel reperitur M. 138s. Phil. 1440. ed. Rex 202. Trach. 275 . Praeterea Iupiter appellatur παγκρατῆς μονον παῖς Phil. 680. Phaedr. r. 607 ωφιστος Phil. 289 ος--α ρ-υνει El. 174 πάντ' ἀνάσσω Ded Rex 904 αναξ 0ed Col. 1485 πάνταρχος θεων Ded. 1085). Imperium ejus extenditur in universam naturam, unde nominatur πυρφορος ἀστεροπητής Phll. 198 βαρνβρεμετης Ant. 118 πυρφορων ἀστραπῶν κρει νεμο- 0ed Rex 200-02 CL epitheta omerica v βιβρεμετης, εριβρεμιετης, τερπικεραννος, νεφεληγερετα, στεροπηγερετα, ἀργικερα-ος. - Cum hac omnip0tentia conjuncta est facultas omnia et praesentia et futura

perspiciendi id quod Sophocles his epithetis declarat: ὀ πάνω πῶν ἀεί Ant. 184 ος ωπῆ