Quo sermone ei, qui ad Ciceronem litteras dederunt, usi sint [microform] / von Emil Opitz

11쪽

pertinent. Atque illud quidem plurali numero, ubi singularis exspectatur, exstat πω caelium 8, 11, 1, qui utrisque consulibus dixit. Quod tamen ne ab aliis quidem scriptoribus eius aetatis prorsus alienum esse gumpi gramm lat. g 141 et ad te in Verr. 3, 60 inaas ad

Migig. gr. lat. not. 337 demonstraverunt. Longius a recepto usu discessisse existimandus est

Deo. Brutus 11 20, 3, cum ab utrisque nobis dixit quod Cicero in epistola, qua illi respondet, quasi corrigens in ab utrisque vestrum mutavit. Magis etiam ad eiectonis consuetudinem

Moommodatum mihi esse videtur, quod Wesectem ex coniectura posuit ab utroque Vestrum). Nec minus ab illius aetatis consuetudine, ex qua dicendum est quorum uterque abhorret, quod

in epistola L. Cassii 12, 13 4 est ex quibus utrisque civitatibus Cicero, nisi allor, scripsisset ex quibus ambabus civitatibus secundum Bruti locum is quorum exstant amborum orationes. Simile est, quod in epistola ompeii ad Attio. 8 12 Cra exstat id quod

neutrum nobis hoc tempore contigit, siquidem etiam hi relativum genetivo casu enuntinium exspectamus. Liceat mihi hoc loco commemorare illia interdum in sententia, quae non negativa

sit, poni, ut 8, 9, 3 Caelius Puto etiam, si ullam spem mihi litteris ostenderes me isto missurum alios; 9, 9, 3 Dolabella ut o si ullo modo potero ad te advolem ad Attio. 8, 2. D 2

Pompeius si ulla ratione etiam uno efficere potes. Quamquam non ignoro ne Ciceronem quidem tali in pronominis usu prorsus abstinere, ut ad Fam. 15, 19, 2. De sormis Verborum, quorum persectum in ruri, evi, ovi terminatur, disputaverim Neu II. p. 27 q. et FrohWein rogramm schol. Geras 1875. Qui eum genera orationis non distinxerint a proposito non alienum esse videtur omnes usmodi formas et plenas et contractas enumerare.

Hae igitur fere sunt: 5, 1 administrastis 5, 10 mandasti, 6, 7 imperasti sperasti. 8, tractasti, 8, 16 significasti 12, 1 praedicasti 12 15 nuntiaverunt Lentulus -i8 10 Gestarunt, , 11 confirmarunt, pugnarunt, laborarunt, , 12 curarunt - 12, 14 desperaverint Lentulus) 12, 15 firmaveritis idem optarit, , 1 delectarit mandaris emanarit, iudicarit. 8, 10 mandaris, , I reformidarint, 10 23 avocarit 10 31 In obarit 10, 35 indiearim 11 3 regnarit 11 28 interpellarit. 12. 13 supportarit existimaveram, speraverat Caelius), 10, 30 fugaverat Galba), 12, 15 comparaverat Lentulus

- 5, 1 existimaram, speraram coni. egenberg. med. sperabam), 8, 1 diasiparant 8, 3 negaras. 8 8 turbarat, aestimarant 10, 21 findicarat, sanarat 10 33 collocaram 11 28 speraram atque optaram, 12, 13 compararat 12, 15 iudicaratis, iuraverant Lentulus - 10 8 temperavissem Plancus), 4 5 declarassem, , 2 praeparassem, o superasset, occupasset. 8 8 iudicassent, iurasset, 10, 18 sublevassem, 10, 23 armasset, 10, 32 depugnasset, imperassetis, 10, 35 probassem 11, 3 postulassemus, 12, 12 occupasset, confirmasset, 12, 15 desperasset Lentulus - ,

obligaris et 10 17 servarit fui ex. - vapulasse, , 10 renuntiasse, , 12 tentasse. 10 8 simulasse dissimulasse 10, 33 occupasse, 10, 3 iudicasse 11, 2 spectasse. 12, 1 denegasse 12, 14 comparasse Lentulus - , 14 et , 7 consuesti 8 17 consuerunt consueris 8, 11 decrerat, decrerant 10, 21 decreram 8, 1 nosti bis nosti bis) 8 11 nosti 8, 4 norunt commoveris Servius), 8, 16 cognoverim Caelius - ignorit, 8, 15 commorit - 12, 15 cognoramus Lentulus - 10 32 novisset Asinius Pollio), 12, 15 cognovero Lentulus - 4 5 cognoro 8, 13 cognoro - 10 17 cognosse 10 23 nosse. Age

vero consideremus verba tertiae et quartae coniugationis, quorum persectum in-ivi desinit, quibus

verbum eundi eiusque composita addere libet. 5, 14 requisivi. 12, 13 petivimus, . 8 et 8, 16 petii 10 4 scii, 8 12 resciit 15 19 quaesiit 12. 15 desiimus. 5, 10 asciverunt 10 21 petiverunt 12. 13 arcessierunt, , 9 arcessieris, 10 21 descierit 11 1 scierimus 12 4 petieris, , 4 desieramus, 10, 21 petierat - 10, 33 arcessistis, 12, 15 petisset. 11. 2 quaesisse 12, 15 petisse. - et 12, 12 audivi, audieris. 11 4 inservieris, 12 11 audierunt 8, 16 audierat 10 4 audieram 8, 10 audiero. 8. 15 audisti 12 13 expedistis. 10 34, 11 20 audissem, , Maudisses 8, 16 et 11 1 audisset 8, 4, 8 13 8, 15, 11, 13 a sit. 12. 14 redii, interiit 8, 2 introiit 10, 30 rediit 19 33 interiit. 10, 30 transiimus. 4. 5 interierunt 8, 1 circumierunt 10 15 et 34 transierunt 12, 14 subierim, 2 15 inierint 10 34 ierant 8 6 introierant, , 1 transierant 10 3 exierat 10 11 redierit fui ex.) obisset isset, , 31 transissem, 11, 10 transisset, 4, 2 obisse, , 16 subisse 10 4 et 12 15 ressisse

10, 33 interisse bis), 8, 1. 10, 33. 11, 13. 11, 28 bis perisse 15, 1 exisse. Ex his edi

12쪽

bomin somnis cum plurimae contractae, perpaucae plenae sint, Roman0s, cum epistolas exaria et, ut conicio, cum Secum consabularentur, illas his praetulisse apparet. Verum ad alias verbi lamas transeamus. Atque secunda persona praes passivi i re desinit

apud Lucceium 5, 14, 1 et 2 delectare, angere, et apud ompeium ad Att. 8, 12, o 4 hortare, quorum locorum Neve II p. 395 mentionem facit. Quibus addo caelius mirere. Vetustior forma infinitivi in Her terminata invenitur in epistola Vatinii 5 9, 1 dicier confieri, quod etiam apud Caesarem . G. 7, 58 exstat, est in epistola Servii Sulpicii 4 5, 1. Quod in epistola Balbi ad At 8, 15, 3 et Balbi et Oppii ad Att. est, confieret a nullo alio illius

aetatis scriptore, sed a Suetonio demum usurpatum esse e lexicis discimus. Jam vero in caelii epistola 8 9, 1 haec leguntur Post repulsam vero risus facit Hirrus competitor): ivem bonum ludit et contra Caesarem sententias dicit, exspectationem eorripit Curionem prorsus curionem p)non mediocriter obiurgatus as Orellius hac repulsa se mutavit, ubi obiurgatus activa vi praeditum est, tanquam in usu esset verbum deponens obiurgari. Quod cum nusquam reperiatur et gententia desideret praesens obiurgat , quod antecedentibus iacit ludit, corripit respondeat, insequentibus autem requiratur verbum tantum vel simile quid Man. scilicet, Orellius totus co iecerunt suspicor Caelium scripsisse obiurgat, tantum hac repulsa se mutavit, quod si exaratum: obiurgat sitis lacillime librario ansam errandi et mutandi praebere potuit. De sorma placitus,

quae . 4 4 caelius 11 1, 2 et Dec. Brutus), ad Att. 8 12 Pompeius exstat, ch. Mue ΙΙ, 339, qui docet eam p. comisicium 2, 1, 1 2, 13 19 et ap. Sallust Jug. 81, 1

inveniri. Idem doctissimus vir consulendus est Ι. p. 338 de singulari sorma, quae in epist. Ciceronis filii 16, 21, 2 est successa esse. Cui simile illud quidem, sed paulo minus audacter dictum est quod ap. Liv. ΙΙ, 35 exstat nosse successum non patribus, non consulibus, quem locum Neve praetermisit. Expertum habeo solus Plancus dixit 10, 24, 3 pro eo, quo Cicero aliique utuntur expertus scio, expertus dico. In transitu mihi commemomare liceat participiis cum verbo habendi coniunctis eos, qui has epistolas scripserunt, valde delectatos esse, quod hi loci domonstrant 10, 8 7 eos ut commendatos vobis habeatis, petendum videtur 10, 21, 7 meam dignitatem commendatam habeas, rogo 12 12, 2 ut dignitatem meam commendatam tibi habeas, ad Att. 9 7 B. 2 exploratum habeo ad Att. 8, 12 . 1 distributas haberet 10, 34 4 perspecta habes de quo loco corrupto infra dicendum erit). Aggressuro mihi ad alteram grammaticae partem, syntaxi explicandam dicendum esset de adverbio cum esse coniuncto, nisi Stinnerus p. 27-30 accurate hanc rem explanasset. Qui idemde 9, 9, 1 haec adnotat Quae affert megerar lat. g 505: Rectissime sunt apud te omnia non ex Ciceronis, sed ex Dolabellae epistola repetita sunt. In transcursu mone apud eundem Dollabellam omisso se exstare Terentia minus belle habuit. Jam vero loci propter singularem casuum usum conspicui hi sere sunt 4 5, 2 Servius Subpicius): aut qui non in illis rebus exercitatus animus allere iam debet atque omnia minoris existimare, quem locum tinnem in numerum eorum refert, quos grammatio Ciceroni attribuunt, cum eorum sint, qui ad eum litteras dederunt, his verbis usus p. 42 Similiterque in errorem facile aliquem inducat Rud. v ner, a quo Schulo. g 111 2 haec asseruntur: Qui minoris existimare C. Fam 4 5, 2, quae quidem verba sunt Servii luculenti sane scriptoris, at ab Ciceronis consuetudine in eo sine dubio recedentis, quod is cum ceteris optimis latinitatis auctoribus verbum existimandi cum genetivo eo quo pretii significationem contineri dicunt, non est solitus lautino fere more coniungere. lautinum locum suppeditat Holtra Synt prisc. script lat. Most. I, 1, 73 Satin abiit neque quod dixi socci existimat. Liceat hoc loco

commemomare a Planco 10 4, 2 adverbium carius cum verbo aestimandi coniunctum esse: Quaecunque in me bona sunt. - etsi a te propter amorem carius sunt aestimata. Jam vero in

Luccei epistola 5, 14, 1 genetivus graeco more per attractionem in enuntiato relativo positum est: cum aliquid agas eorum, quorum consuesti. Quocum nescio an comparari possit Livianum illud 1, 29 Baptim, quibus quisque poterat, elatis et Suetonii Cal. 48 contracto omnis generis commeatu. quant nunquam alias Age vero in epistola D. Bruti 11 1 3 est Quid ergo est, inquis tui consilii pDuas tracturas in unam confusas esse id consilii mihi est et id consilii mei est censet ranae

ad Caes. b. G. 1, 21 quid consilii sui sit, qui idem . Gall. 6, 7 8 7 77, 12 affert et ad Caes.

b. c. 3, 109, 3 quid esset suae voluntatis adnotat genetivum non a quid , sed ab esse pendere,

13쪽

simplicius Halm ad cic. p. Rogo. m. 83 et id erit gigni me inviis lacere diei gmptivum

i quamvis praedicatum sit, per attractionem quandam ab id pendere. Idem conferri iubes Terent.

Enn. 4, 1, 15 hoc signi est Auct ad Her nunc hoc signi est ipsos artis scriptores non: putasse, ex eadem ratione gis hoc commodi est et g 147 nec quidquam iam habere reliqui vides. Quid quod dignus cum genetivo coniunctum invenitur in epistola Balbi ad Att. 8 15 A: Obsecro te cicero, suscipe curam et cogitationem dignissimam tuae virtutis, ad quem locum Orellius adnotat Nemo hoc ausus est immutare. Aeo usativi licenter usurpati exempla haec fere sunt In epistola caeli 8, 9, 1 est civem bonum ludit, quo loco usus est Zumpi e 383 auctore non commemorato, ut demonstraret verba intransitiva interdum transitivorum vice fungi. Idem Caelius Terentianum illud Andr. 5 5 8 Nam hunc scio mea solide solum gavisurum gaudia imitatus esse videtur Puto ut suum gaudium gauderemus. Eodem reserendos esse arbitror duos eiusdem scriptoris locos, quibus adeusativus adverbii instar positus est , 16, 1 te nihil nisi triste cogitare ostendisti et ibid. nihil nisi atrox et saevum cogitat atque etiam loquitur, de quo genere loquendi diligenter exposuit Stinnem p. 58. Accusativus spatii, qui dicitur, invenitur in epistola C. Asinii ollionis 10 31 6 Nullum enim vestigium abs te discessurus sum. Accusativus sequitur postridis in Caelii epistola 8, 2, 1 postridie eius absolutionem similiter etiam Cicero postridie ludos dixit). Verbum antecedendi praeter accusativum ablativum mensurae adiunctum habet 11, 13, 2 D. Brutus): Biduo me Antonius antecessit. Verbum desperandi cum accusativo nominis coniunctum invenitur 12, 14, 2 Rhodii nos et rem publicam quam valde desperaverint. Idem tamen Lentulus secundum optimorum scriptorum morem scripsit 12, 15, 3 si desperasset de Syria Ainptoque. Praeteriens commemoro Vatinium V, 10 1 e more priscorum scriptorum dixisse Apage te cum nostro Sexto Servilio eum duplici accusativo non solum puto 10 4 4 et posco 10 32 5), sed etiam veneror coniunctum est a Caecina 6, 7, 2 qui multa deos venerati sunt contra eius salutem. Quid quod Caelius 8, 1, 4 dixit: qui se intenderant adversarios in eius tribunatum. Verba vero transducendi et traiciendi ei, qui has epistolas scripserunt, non solum similiter atque alii eiusdem aetatis auctores usurparunt, ut lancus 10, 21, 2 eum Isaram flumen , exercitum transduxissem et Aginius Pollio 10, 32, 1 Balbus, traiecit se in regnum Bogudis sed inusitate Deo. Brutus locutus est 11 9, 2 gi se Alpes Antonius traiecerit et 11, 13 4 iquo etiam casu Isaram se traiecerint. Tamnaticorum autem praeceptis adversatur id, quod in Lentuli epistola 12, 15, 3 est ut denique omnia, quae improbi fingebant, magis vera existimarent, quam quae vere facta erant et a nobis docebantur. Postremo liceat mihi hoc loco exemplum figurae, cui nomen anticipatio sive prolepsis est, ex Caelii epistola 8, 10 1 afferre Nosti Μarcellum, quam tardus et parum efficax sit, quod meger g 669 1 Ciceroni auribvit. Dativum paullo magis recondite atque inusitate usurpavit imprimis Caelius, in cuius epistolis hae exstant 8, 5, 3 quam ho Caesari sperent, non te fallit, ad quem locum Orsiliadnotat sperare alicui recte dicitur, ut metuere, timere alicui, se ad Att. 1, 3 a quo nihil

speres boni reipublicae 8, 1, 4 tui politici libri omnibus vigent et ib. quod illorum capiti sit. Idem prisco positas odi. Holige I, 312 imitatus verbum dolendi 8, 14, 1 cum dativo coniunxit:

Nunquam tibi oculi doluissent. Contra aequalium morem, ut videtur, L. Cassius 12, 13, 2 tibi vacet impersonaliter posuit, quod apud Vergilium me legere memini. Licentius etiam locutus est Caecina si scit et persuasus est, in quo uci ad Herem praeivisse eue ΙΙ 261 docet, qui idem nonnulla exempla eiusdem usus ex Ovidio, haedro, etronio petita affert. Praeteriens memor elabi allano 10, 23, 5 et palpari a C. Aginio Pollione 10, 33, 2, ut ab

Horatio Sem. 2, 1, 18, cum dativo coniuncta esse. ii rΑblativi paulo licentius usurpati exemplum ex lanci epistola 10, 23, 2 petitum quem triduo eum has dabam litteras, exspectabam 3 age pstier ais ita schrei 3 umptior lat. 478 a Cicerone prosectum dicit. Qui idem in eadem paragrapho alterum ablativi et Merpositi exemplum, quod est in epistola Planci 10 18, 4: Ipse, ut spero, diebus octo, quibus has litteras dabam, cum Lepidi copiis me eoniungam eiceroni attribuit. In transcursu moneo duobus eiu usus exemplis ibidem allatis Caes. b. s. 1, 48 aecidit repentinum incontanodum biduo, quo hae gesta sunt et Ciceronis p. Roso Am g 105 quatriduo, quo is occisus est addendum essera eadem oratione petitum locum g 20 quatriduo, quo haec gesta sunt. . Tempore, in tem-

14쪽

pore exstat in epistola D. Bruti 11 1, 4 8atis tempore ad eos accedemus. De prisca forma temper vel tempori disputaverunt olig. 1, 10 et Neve ΙΙ, 672, qui duos e Cicerone ipso petitos locos Cael. 27 65 et ad Fam. 7, 18, 1 affert. Ab illius aetatis consuetudine discrepat, quod in epistola Bruti et Cassii 11 2 2 est nec quidquam nos aliud libertate eommuni

quaesisse exitus declarat. iterum eius usus exemplum suppeditat ruege Or lat. g 372 A. 4ex Horat. p. 1 16, 20 petitum: o putes alium sapiente bonoque beatum. Nescio an praeter consuetudinem Asinius ollio 10 31, 6 opinione tua mihi gratius est pronomen possessivum addiderit, euius tamen simile illud lautinum est: il. 4, 6, 23 Istuc curavi, ut opinione illius pulcrior sis. raeceptis autem grammaticorum edi. Zumpi. g 641 repugnat, quod in epistola Ρlanei 10, 21, 4 exstat hostibus denique omnibus iudicatis, cuius similia raro inveniuntur, ut Cic. ad Fam. 7, 30, 1 quo mortuo nuntiato. Non ut reserendos esse locos, etiam ipsos tamen propter cumulata participia vituperandos, velut mrt. b. s. 8, 20 paucis atque his vulneratis receptis, d. c. 28. Auct. b. D. 29 Liv. 1, 14 4 3, 33 9 8, 12, 9 22, 29, 1 non est, quod moneam. ostremo verbum indigendi non praetere mini esse arbitror, quod Servius Sulpicius 4 5, 1, lancus 10 17 2 C. Cassius 12, 11, 2 cum ablativo coniunxerunt. His quos modo tractavimus, locis adiungere libet eos, quibus praepositiones alia via significatione praeditae sunt atque apud omnes aut saltem plurimos illius aetatis soriptores. Ad primum Caelius 8 14 4 dixit Ad summam quaeris, quid putem futurum, pro quo exSpectamus in summa. D. Hand. Tura ΙΙΙ, 264. Nec minus inusitate mihi dixisse videtur mandus 10, 8 6 provinciam sumna contentione ad officia certantem Cicero ad lam. 7, 31 ablativo utitura reliquum est, ut ossiciis certemus inter nos). Apud eundem 10 17, 2 est ad omnia pericula princeps esse non recusabat apud eleeronem princeps in agendo exstat). Quod idem in extrema epistola 10 posuit Tantum te rogo, in Hirti locum me subdas et ad tuum amorem et ad meam observantiam prope accedit ad similitudinem eorum, quae apud Ciceronem inveniuntur Cat. 1, 5: Faciam id, quod est ad severitatem lenius, ad communem salutem utilius et Caesarem . G. 2, 26 milites nihil ad celeritatem sibi reliqui fecerunt. D. Hand. Tura. I, 106. Apud cum Sallustii usu loquendi concordat quod apud Servium Sulpicium 4 5,

invenitur apud animum propono.

Ante gradum significat in epistola Balbi ad Att. 8 15 - 2 quem ante me diligo. Secundum locum indicat in epistola Sulpicii 4, 12, 2: Marcellum alterum volnus ocepisse

secundum aurem, quod Kraeger g 328 Ciceroni attribuit ad Att. 8, 12, C. 1 si secundum mare ad me ire coepisset. Similiter Cicero ipse locutus est adisti. 16 8, 2 quae iter secundum mare superum faciunt.

Ρer. In epistola etelli haec exstant: Existimaram nee etellum fratrem ob dictum capite ac fortunis per te oppugnatum iri, cuius loco in ea epistola, qua Cicero illi respondet 5, 2, ), a te est Quod scribis non oportuisse Metellum fratrem tuum ob dictum a me oppugnari. AEoo ante me animadversum est ab Handio urs. I, 31 et IV 437. Α, ab abs. Caelius 8, 10, 1 scribit: Nam de vita, si paratior ab exercitu esses, timuissem, et 8, 14, 2 Saluminum gane quam superiore a vita invidiosum, Brutus 11 13 5:

paratissimi ab exercitu, lancus 10, 8, 5 ab omni re sumu paratiores, et 10, 15, 2 Antonius ab equitatu firmus. Quos locos non commemorassem, nisi meger g 376 eum, quem postremo posui, a Cicerone prosectum esse dixisset, contra vere Ciceronianos omisisset, ut Brut g 60:

sed ille Graecus Lysias ab omni laude felicior et g 161 nisi qui a philosophia, a iure civili, ab historia fuisset instructior et 198 ab exemplis copiose. h. and T s. I, 58. Idem p. 29 de singulari vi disputat, qua praepositio a praedita est in p. reti 11, 10, 2: tu enim a certo sensu et vero iudicas de nobis, i. e. secundum et pag. 33 affert locum Balbi epistola ad Att. 9 7, 3 petitum, quo a causam designat haec quam prudenter tibi

scribam, nescio sed illud certe scio me ab singulari amore ac benevolentia, quaecumque scribo, tibi scribere. Non solum positae vetustiores, sed etiam Anci ad Herenn et Sallustius praeiverunt id, quod apud Caelium 8, 9, 3 exstat georsus a collega. Contra primus idem Videtur usus esSedicere , 2, 1 quod intactus a sibilo pervenerat Hortensius ad senectutem, cuius loquendi generissimilia suppeditant exica haeo Iustin. 2, 3 Scythae perpetuo ab alieno imperio aut intacti aut

15쪽

invicti et Vestri. 2, 3, 2 intacta perniciosis consiliis plebi quo loco Iacile propter ultimam litteram verbi intacta a excidere potuit). i. Praepotitio ex causam significat 16, 21, 3 Quoniam igitur tum ex me doluisti, quod Hand. Tura. II, 36 Ciceroni attribuit, cum sit filii eius. Eadem ratione hac praepositione utitur lancus 10, 21, 7 ex labore in febriculam incidit. Idem ab usu Ciceronis, qui metiri

aliquid aliqua re dixit, discessit, cum 10 4, 2 dixit quam ego ex mea conscientia metior. . , raepositione de non solum ei, qui has litteras scripserunt, sed Cicero quoque ita utuntur, ut per eam ab una re ad alteram transeant aut vim alicui voci addant. θ. Hand.

Tura ΙΙ, 212. Quam in rem conserantur hi loci: Caelius tibi curae fuisse de Sittiano negotio gaudeo. 10, 24 2 Plancus De militum commodis fuit tibi curve, 12, 14, 3 Lentulus)De nostra dignitate velim, ut semper tibi curae sit ad Att. 9, 15 vitius et Trebatius quoniam de adventu Caesaris pro cerio habebamus 11 9, 1 D. Brutus Nam de Pollione Minio puto te perspicere, quid facturus sit. Quis quod accusativo cum infinitivo coniuncto praemittitur. velut 11, 2, 3 Brutus et Cassius): cum de nobis certum sit nos quieturos, de quo loquendi usu conserendus est Sti erus, qui haec . 69 proseri: Nihilo tamen secius in epistolis cuidam minus comptas orationi deberi videtur eadem illa licentia multo magis frequentata. eo in transitionibus modo, quae in epistolis praepositionis de usu saepissime adiuvantur, Cicα orationem ita conformavit, sed ubicunque vim alicui voci addi volebat, minime est eandem illam licentiam aspereatus. Alii loci, quibus praepositio 1 inusitate usurpata est, hi fere sunt 8 6, 1 Caelius)cum quo liberius tibi de tota re esset idem de belli Parthici periculo cruciabor; 11, 2, 3 Brutus et Cassius): maximo timore de nobis afficiuntur amici nostri. 11 9, 2 D. Brutus): si forte vobis id de hoc dubium est, qui locus propter additum id conspicuus St, quod recte Cicero omisit ad Att. 11, 6 De ompeii exitu mihi dubium nunquam festi Ρraepositio in cum aco consilium indicat in lanci epistola 10, 23, 3 manus, quas iustius

in Lepidi emiciem armasset. Qui eius praepositionis usus etsi apud posteriores scriptores multo latius patet, qui in honorem alicuius pro honoris causa et similia dixerunt, tamen aureae aetatis auctores eo non prorSus abstinuisse grammatici docent. Contra a suae aetatis consuetudine longe recessisse putandus est idem Plancus, cum 10, 24, 1 scripsit Facere non possum, qui in singulas res meritaque tua tibi gratias agam, ubi loco in , pro exspectamus. In o. abl. - Naves in aqua habere ap. Lentulum 12, 15, 2 solum invenitur. nuntiationis

vio secundum and ΙΙΙ, 259 fungitur in damno meae laudis', quod est in epistola eiusdem

Planci 10, 8 7 in . . l. reipublicae commodo laetabor i. e. etiamsi laude priver. Jam vero in victoria tribus locis invenitur, in Caelii epistola 8, 15, 1 Ecquem autem Caesare nostro acriorem in rebus gerendis, eodem in victoria temperatiorem aut legisti aut audisti p11, 28, 2 Matius): Itaque in victoria hominis necessarii neque honoris neque pecuniae dulcedine

sum aptus, denique in Asinii Ρollionis epistola 10 34 4 Simillimum est, quod apud Caelium 8, 14, 1 invenitur: unquam tibi oculi doluissent, si in repulsa Domitii voltum vidisses. Voces

victoriae et repulsae in numero earum habendam esse puto, de quibus Hand Tura. VI, 284 haec profert Nomina, quae non ipsum tempus significant, sed Iem in tempore agendam vel actam, et conditionem et statum rei in praepositionem assumunt, quando non Simpliciter tempus, quo quid factum sit, sed totum temporis spatium vel cursus eius atque diutumiis nominatur. boptimorum autem scriptorum usu discessit Lentulus, cum scripsit 12, 14, 3 Itaque eadem superbia Rhodii in pravitate utuntur, quod si interpreteris in pravitate sua vel qua raritate sunt. Apud eundem, quem rellius haud optimum scribendi artificem nominat, 12, 15 3 est Rhodios autem tanta in pravitate animadverti, ubi esse' graece νιac desideratur. Hac occasione oblata ceteras locutiones enumerare libet quae in his epistolis per nomina cum esse in 'ooniuncta formatae exstant. Atque Caelii 8, 14, 2 haec sunt quod iudicium in exspectatione est, etiam in bona spe Similiter Cicero 2 3, 5 summa scito in exspectatione te esse et Caesar b. o. 2. 17 magna auxilia convenisse, magna esse in spe). liter Plancus 10 4 4 dixit: Sum in exspectatione omnium rerum. Quod autem apud Asinium ossionem 10, 31 est: Nam saltus eastulonensis nequaquam tanta in mora est, quanta in eo iam Terentius praeivit. Postremo 8, 2, 1 Bauerus ex coniectura in inseruit itaque, in maiore esse periculo videtur, quod

item laesi in eiceronis p. 4 5. Restat, ut commemorem caelium 8, 13, 1 hae proserre Neque

16쪽

enim est pugnax in vitiis neque hebes ad id, quod melius sit, intellegendum, ubi in nostro in Hinsicht auri respondet.

Sub Apud lancum 10 23, 2 sub manu esse idem signisscat, quod apud alios ad manus esse ad manus habere). Reliquum est, ut commemorem tenus cum genetivo constructum i veniri in epistola Caelii , 1 2 Cumarum tenus, causa pro propter positum esse in epistola Lepidi 10 34, 2 nostrae humanitatis et necessitudinis causa, ut ap. Caes. . civ. 1 33 timoris cansa b. Gall. 1, 3 amicitiae , Cic. r. Rosc. m. g 145 inimicitiarum, metus', circumcirca adverbii instar usurpatum esse a Servio Sulpicio 4 5 4, in eiusdem epistola 4, 12, 1 in Italiam versus et in Caelii p. 8, 15, 2 ad Alpes versus odi. Neve ΙΙ, 702 exstare Ρergamus iam ad 08.locos, quibus c0niunctiones ut, ne, quominus, quin verbis adduntur, quae ab aequalibus scriptoribus non eadem ratione usurpantur. Ac primum ut verbum praestandi sequitur in p. manci 10, 23 6 quod adhuc fecisti, idem praesta, ut vigilanter nervoseque nos, qui stamus in acie subornes. Jaui 0 loco liceat mihi commemorare idem verbum etiam cum ne, ut apud Livium et Ovidium, coniunctum inveniri in p. Iti 11,9, 1 Utrumque me praestaturum spero, ne, et in p. L. Cassii 12, 13 4 ne supportare possit, dicite praestabunt. De ad visbum sustinendi in p. Balbi ad Att. 9 7 B. 1 huc pertinet: non possetnam famam et officium sustinere, ut contra eum arma feras, a quo tantum bene tum te accepisse praedices. Denique verbo urgendi eodem m0do usus est Asinius ollio 10 32 4: ursit me, litteris, ut mitterem. Ut saepius omittitur velut in p. lanci 10, 21, 6 Exedicitum. Lois habeam oportunis, dabo operam atque in eadem epistola post rogo et post denuntio et hor et , 11, 3, 4 Brutus et Cassius post Deos quaesumus'. Aliis locis ei, qui has epistolas edideriint, in codice Med. omissum ut ex coniectura inseruerunt, velut 11, 28, 3, ubi haec exstant At haec etiam servis semper libera fuerunt, timerent, gauderent. Coniunctivus, non addno ut , eum liberum est similiter ac cum licet coniunctus esse videtur, nisi sorte praestat infinitivum ponere, qui apud Ciceronem et utrumque liuium mihi liberum est sequitur Jam vero ne coniunctum est cum locutione curam sustineo allanco solo 10 4 4 Interim maximam hic sollicitudinem curamque sustineo ne inter aliena vitia hae gentes nostra mala suam putent occasionem. Id autem, quod in p. Caelii 8, 1, 1 est in hoc te deprecor, ne meum hoc dicium arrogantiae c0ndemnes, cum Livii sermone eonsentit. Apud eundem , 7, 1 haec exstant cruciabor, ne hunc risum meum metu aliqui perturbet. Cui simillimam est, quod in Balbi p. ad Att. 9 13, A. 2 invenitur Qu0modo me nunc putas, mi Cicero, torqueri, postquam

rursus in spem pacis veni, ne qua re eorum compositionem impediat.

De ut neque quod in lanci p. 10, 8, 3 est multae impensae opus fuerunt, ut, quae reipublicae bonisque omnibus polliceremur, exitu praestaremus neque ad auxilium patriae nudi accederemus cis ea, quae Draeger II 667 de hoc loquendi genere disputavit. Quo minus eum verbis denegandi interpellandi excludendi in his epistolis solis coniunctum invenitur. Ac denegare, quominus est ap. Caelium 8, 5, 1 tanquam nihil denegatum si ei, quominus quam paratissimus esset, interpellare in p. D. Bruti 11 10 1 iste pellent me, quominus honoratus sim apud Livium ne sequitur - exeludere in p. L. Cassii 12, 13, 2 sed tamen n0 maxima me turba puto excludi, quominus tibi vacet me excipere. Age vero quin contra omnium aequalium scriptorum consuetudinem usurpavit Caelius 8.14 3 Illud te non arbitror fugere, quin homines in dissensione domestica debeant

honestiorem sequi partem Μ. Brutus et Cassius in p. ad Antonium data sed tam- - te miramur, non potuisse continere iracundiam tuam, quin nobis de morte Caesaris obiceres, Caesar ad Att. 9 6 A. praeterire tamen non potui, quin et scriberem ad te et . Similiter iam lautum quin cum locutionibus contineri non queo, vix me contineo, praeterire non ausim coniunxisse exempla ab Holigio II, 17 allata demonstrant. In transitu commem0rare libet, quamvis non cum communi illius aetatis consuetudine

discrepet quod in p. Caelii , 1, 1 est: non quin mihi suavissimum sit et oceupato et adllit Pras scribendas, ut tu nosti, pigerrimo tuae memoriae operam dare, sed ipsin volumen, quod tibi nam, ut ego arbitror, me excusat, et quod in p. Servii Salpicu , 5, 1 exstat non quo ea te sugere existimem, sed quod forsitan dolore impeditus ea perspicias quo loco quominus

17쪽

rspicias offendamur, addito sorsitan impedimur, unde apparet illum coniunctivum potentiailem .esse. Ir Draeger II 655. utpote cum olus dixisse videtur Asinius Pol of 32 4 noc usuissem legionem), si uno loco habuissem, utpote cum singulae quaedam cohortes seditionem secerint. Jam vero quia vice coniunctionis quod fungitur verbi mirandi et dolendi adiunotum in Lucce ep. 5, 14, a Romae quia postea non fuisti quam decesserat, miratus Mun et '. 'doleo, quia doles et angere. Draegerus, qui hos locos Ciceroni attribuit, aliquot eiusdem usus

empIa ex huius epistolis petitos attulit. Jbidem de propterea quia disputati, quod in p. Sulpicii 4 5. I, C. Asinii Pollionis 10, 33, 5 invenitur, quos tamen locos item Ciceronis esse au. Dum bis cum indicativo coniunctum quattuor locis invenitur, in p. Lentuli 2 14 4:

rogo te petas ab eis, ut mihi dent negotium ut Asiam obtineam, dum ipsorum alte larvenit, quod tamen egenber iure ut ego arbitror, in veniat mutandum censet. Recte contras habet, quod paullo infra est Dolabella enim in Syria est et ut tu divina tua mente pro--xisti et praedicavisti dum isti veniunt Cassius eum opprimet. Neque aliter iudic-lum os; de duobus locis epistolae Caelii . 16, cuius alterum exemplum in volumine epistolarum quae ad Atticum datae sunt 10 9 exstat, quibus nulla lectionis varietate hae sunt Quod

si istum tibi persuadere non possum, saltem, dum quid de Hispaniis agamus, scitur, exspectae ora digas censeo aliquod oppidum vacuum a bello, dum haec decernuntur, quae iam erant consecta Similiter non olum vetustiores poetae, de quibus olla II 128 exposuit sed etiam alii locuti sunt ut Vergilius cl. 9, 23 Tityre, dum redeo, brevis est via, pasce eapellas. Quibus omibus locis uirum vel coniunctivum exspectaveris.

Haec res me admonet, ut diquot nuntiationes propter consecutionem temporum conspicuas adiciam. Quarum plurimae tametsi consecutivae sunt, quae consecutionis sive conumentiae temporum legibus non obstrictae tenentur, cum aut ea, quae ex actione quadam prodierunt, Sque ad praesens tempus porriguntur aut cum Scriptor rem non simpliciter narrat, sed de actione eisque, quae

eam consecuta sunt, quid ipse iudicet, demonstrat, sch Haas ad Reis. r. l. not. 480) diisae tames mihi esse videntur, quae hic commemorentur. Sunt igitur fere hae 10 34, 1 Lepidus)Εquitatum habet magnum nam omnis ex proelio integer discessit, ita ut sint amplius equitum millia quinque: 6, 7, 1 Caecina Filius pertimuit me ea res mihi noceret, cum praesertim adhuc stili poenas dem; Caelius data opera paravi, qui sic omnia persequeretur, ut Ferear, ne ιibi nimium arguta haec sedulitas videatur 4 5 3 Sulpicius quid horum fuit, quod non priusquam datum est ademptum sit 8 12, 3 Caelius Nam sic est a populo et non insimo quoque approbatum, ut maiorem Appi dolorem fama quam postulatio athulerit 8 15 1 idem aequando tu hominem ineptiorem, quam tuum Cn. Pompeium vidisti qui tantas turbas, qui Mnesti coni. cum tam nugax esset commorit 10, 18, 1 Plancus Quid in animo habuerim, cum Laevus Nervaque discesserunt a me, et ex litteris, quas ei dedi, et ex ipsis cognoscere potuista; Id. 30 3 Galba etsi dexterius cornu, impetu primo fugaverat legionem XXXV. Antonii ut ultra aciem-processerit 10 31 3 Asinius Pollio Quae mea sententia gerere mihi licuit, ita feci ut optimus quisque maxime probarit 12, 14, 1 Lentulus Cuius rei tanto in timore sui, ut, dilia re conatus sim. Longius a regulis, quae de consecutione temporum exsint Caelius declinasse videtur . 10, 1 Hoc quomodo acciperent homines quam probabilis necessitas sutura reget, Fereor etiamnunc Sed suspicor, cum illa scriberet, eius animo hoc obversatum esse veritus sum et vereor etiam nunc Deinde eisdem regulis adversatur, quod in p. atii 11, 28 8 est:. Sed non vereor, ne aut meae vitae modestia parum valitura sit in posterum contra salsos minores, ubi valitura sit positum est pro legitimo valeat , cuius soloecismi alterum exemplum. quod sciam, nusquam exstat. Nam quod in gramna. Schulgit 349 assertur, non timeo, ne nunc veniat sed ne venturus sit postea auctor ipse finxisse videtur. Praeter eos, quos auali locos aliquo exstant qui partim ab aliis emendati sunt, partim emendatione indigere videntur.

Atque in Planci verbis ep. 10, 18, 3): Nam quae res nullam habebat dubitationem si exercitus Lepidi absit esenberg abesset coniecit. Idem p. 10, 21, 4 Plancus), ubi in cod.

Med. haec sunt Ageessit eo, ut milites eius, cum Lepidu concionaretur conclamarunt,

nonclamarent edidit vulgo conclamarint . Jam vero in Lentuli p. 12 14 4 Quoniam con- μμ ψus deure in Asia et permissum est iis, ut, dum ipsi venirent, darent negotium, qui Asiam

18쪽

obtineant, Vserus recte, ut opinor, obtinerent coniecit. Ego tres locos leniter mutanda lectione codicis edicet emendandos esse arbitror 12 15, 6 Lentulus Interea quo commodius vectigalia tueri ossim lege possem ), praesidium voluntarium necemariumque comparavi ad Attic. 8, 12 B. 1 Ρompeius miror, quid causae fuerit, quare consilium mutaris leg. mutares): ibid. 8 12 D. 2 eque enim celeriter ex delectibus huc homines convenire possunt et si convenirent, quantum iis committendum sit - non te praeterit, ubi sententia flagitare videtur,

ut conveniant vel convenient scribatur.

Ex conditionalibus enuntiationibus duae mihi dignae esse videntur, quae commemorentur: 8 4 extr. Caelius Si sine suo summo periculo fieri posset, magnum et iucundum tibi Fortuna spectaculum parabat sch Zumpi. g 19 et 10, 24 4 Ρlancus , ubi pro sive, sive , nisi lassor, si vel - vel si exspectatur. ostremo commemoro eis locis, quibus nisi si exstat, a Draeger II,

722 collectis Vatinius et 8, 15, 1 Caelius adiciendos esse.

Restat, ut de aliquot particulis et adverbiis pauca addamus. Atque et cum alius coniunctum invenitur Caelius solet enim aliud sentire et loqui, D. Draeger II, 27. Jam vero in p. Sulpicii , 5, 1 pro eo ac debuit exstat, de qua non ita diequenti formula odi. ea, quae idem II, 5 disputavit. raeter consuetudinem omnium ceterorum scriptorum L. Cassius 12, 13, 1 ac cum dignus coniunxit digne ac mereor, quod pro glossemate habitum esse rellius memorat Loco particulae ac lancus 10 4 4 ex more lauti et Varronis ut cum proinde coniunxit Quod si proinde ut ipse mereor, mihi successerit. Quid quod Dolabella que ad nobiscum adnexuit tibi suadere, ut te aut cum Caesare nobiscumque coniungere aut certe in

otium reserres. Neque etiam pro ac ne-quidem usurpatum est in p. Dolabellae 9, 9, 2: Animadvertis Cn. Pompeium nec nominis sui nec rerum gestarum gloria neque etiam regum ac nationum clientelis quas ostentare crebro solebat, esse tutum, contra in epist. Pompeii ad Att. 8, 12, D. 1 neque etiam qui ex delectibus conscripti sunt a consulibus, convenerunt idem valere ac nequedum etiam ut Caes. . civ. 1 58, Η. Anton rogr. Halberatadi. 1869, p. 22 sq. demonstravit. Qui idem accurate exposuit de etiam- non pro ne- quidem posito, quod est in eadem ep. Dolabellae et hoc etiam, quod insimo cuique contigit, illi non posse contingere, ut honeSte effugere possit - De nedum, sed etiam, quod in p. Balbi et Oppii ad Att. 9, A. 1 est Νedum hominum humilium ut nos sumus, sed etiam amplissimorum virorum consiliae eventu non ex voluntate a plerisque probari solent, tamen Det tua humanitate, tibi onsilium dabimus) recte ut opinor,inandius iudicat: Quod dicebant grammatici ne dum interdum poni pro non solum, sequente sed etiam, id ab ipsa particulae natura abhorrere videtur. Huc accedit quod in codice ed loco nedum' meum et altero loco ad Att. 10 16 exu.), qui

illius formulae tutandae causa affertur. novum , non nedum exstat. Nescio an verba Nedum hom humilium ut nos sumus glossematis loco margini apposita addito sed in principio sententiae, quae in eis bene procedit, posita sint. Praeteriens commemoro quoque non suo loco positinuesse in p. Dolabellae 9, 9 extr. Erit tuae quoque dei et humanitatis curare, ut is tabellarius, quem tibi remisi reverti possit. In quam rem conferri velim hos ex Livio petitos locos 4 56, 13 per se quoque, . 20 7 ad haec dec0ra qu0que belli. 10. 14 9. 22, 14, 15 ad aures quoque militum 28, 9 6 luctuosius nobis tuoque quam vobis perierunt. 34, 10, 7 hic quoque

tulit et q. s. - ge vero quam non e c0mmuni omnium consuetudine usurpatum est in p.

Bruti et Cassii ad Antonium data . . : Tu etiam atque etiam vide quid suscipias quid

SuStinere possis, neque, quam diu vixerit CaeSar, sed quam non diu regnarit, ac cogites contra illi regulae grammaticorum, secundum quam ad verbum panim . cum in eo iam mensura incit nec tam nec quam addi debet. 0 obtemperasse videtur Caelius 8, 10 3: Nosti Marcellum, quam tardus et parum efficax sit, sed excusari potest et praemisso tardus et eo, quod parumessicax quasi in unam notionem, velut egnis coaleScit. Restat unus locus, quo quamvis nulla Varietas lectionis sit tamen mendum latere suspicor. In principio enim ep. Lepidi ad senatum populumque Romanum missae haec exstant De0s hominesque testor patres conscripti, qua mente et quo animo semper in rempublicam fuerim et quam nihil antiquius communi salute olibertate iudicarim. Primum findor sententia interrogativa indirecta, siquidem, quantum scio, Verbum testandi semper acc. c. in . sequitur oratio recta est ap. Cic. r. Sull.4 35), deinde quod

19쪽

respondet, velut si dicas quam nihil curo vel scis quam nihil voluptatis ex hac re ceperim quod tamen eo loco, de quo agimus, mihi quidem alienum esse videtur. Quae cum ita sint sic seribend- 0nici0 D. h. que testor qua mente et quo animo semper in . p. fuerim, me nihil

antiquius ommuni salute a libertate iudicare. Librarius, cum non intellegeret sententiam quaments - fuerim relativam esse, reliqUa mutare coactus St.

. Jam vero in infinitivi usu ei, qui has epistolas scripserunt, quam proxime ad familiarem

et cotidianum sermonem accessisse existimandi sunt. Quae etiam causa fuit, cur Stinnerus, cum ex Ciceronis epistolis ea, quae in ceteris eius Scriptis aut raro aut omnino non invenirentur, depromere sibi proposuisset, in hanc rem Muratissime inquireret. Qui cum in notis saepius earum epistolarum, in quibus versamur, mentionem secerit, tamen ratio institutae disputationis postulare videtur, ut ipse omnes eos locos, qui huc pertineant, uno in conspectu collocem.

Atque ubi soli vice infinitivus fungitur his locis: Caelius tutum tibi erit si quid volueris gratificari Quinctilianum similiter locutum esse exieographi docent). Quid quod

accusativus o. ius ab eodem scriptore coniungitur cum turpe tibi est turpe tibi erit pantheras me non habere, ch. . . . Non offendimur eo, quod 8, 3, 1 est mihi iucundissimum negotium erat tecum id otii tempus consumere. Contra Vis ab usitata loquendi consuetudine remotum est quod apud eundem invenitur , 10, 2 Latet sub hac temperantiae existimatione nosse provinciam. Quid quod idem pro loqui coeperunt 8 8, 2 dixit loqui coeptum est tanquam loqui infinitivus passivi esset. Huc etiam pertinet, quod in p. . Bruti et Cassii est 11, 3, 3 Illud vero quemadmodum serendum sit - non licerm decedere quamquam Cicero ipse inlin. cum serendum est coniunxit). ostremo acu. c. ius verbo pertinendi additur allanco 10 15 1: His litteris scriptis, quae postea accidissent, scire te ad rempublicam putavi pertinere. De hoc genere loquendi tinnem p. 6 dicit: roprium paene illud genus esse epistolarum haud sane pauca similiter dicta approbant ad lam 1 9, 25 13 28, a. 2 ad Att. 1, 17 4 1 19, 5 8 14 3;s, AD 9, 11 A. 3 14, 16, 4. Ex reliquis Ciceronis libris illud potest afferri r pro M. Marc. 9, 30 Non plane eiusdem generis sunt, quae leguntur de off. 2 19 65. Obiecti loco positus est infinitivus a Caelio 8 9 1 ne putes illum tantum naedia rustica

dare scire. Nec praetereundos censeo eos locos, quibus verba maturandi et festinandi cum

infinitivo ooniuncta inveniuntur 10, 21, 2 Ρlancus ut maturarem venire et 10 33 3 Asinius Ρollio) festinavit confligere, quamquam ita etiam optimos scriptores locuto esse constat. Contra a ceterorum consuetudine prorsus discessit Lentulus, cum 12, 14 scripsit: unquam defetigabor permanere. Jam vero mihi transeunti ad eos locos, quibus acc. c. in cum verbis declarandi et sentiendi coniunctus exstat, ea praemittere libet, quae Stinnem p. 63 profert: ec in eo verborum genere, quod ad nuntios perlatos pertinet significandos, non agnoscas illam praecipue brevitatem, de qua saepius dictum est, siquidem simpliciter deferri, perierri reserri ea solent

dici, quorum alias nuntii fere perhibentur huc illuc delati esse. iocis Ciceronianis a tinnero

20쪽

i allatis ex his epistolis dieiendi via tres oci: Caelius Invideo tibi tam multa quotidie, quae mirere, istuc perferuntur, primum illud absolutum Messalam, dubito, quin perlatum ad te sit Appium a Dolabella reum factum 8, 1, 4 idem Te a. d. VIIII. . a Maias

subrostrant, quod illorum apiti sit, dissiparant perisse Mevitate etiam magis o pioinuae est, qu0 in p. eiusdem scriptoris 8, 13, 2 exstat transierant illuc rationem me eius habendam, qui neque exercitum neque provincias traderet. - De eertum scio quod in p. Dolabellae , 9 1 est et similibus locutionibus accures exposuit Stinuer. p. 58 et 19. Vesta affirmandi et profitendi inveniuntur cum infinitivo Haesentis coniuncta in epistola manci neglegenter scripta 10 24 4 neque ille intermisit animare se sine mora venire et D mihi professus est Se Venire. Idem valet in verbum sperandi quod et ipsum lancus cum ins praes coniunxit 10 9, 1 In dies vero meritorum meorum accessiones pervidere te spero. Verbum testificandi contra consuetudinem eterorum omniunt si exigis fides habenda est, eodem modo ad Tectum testandi usurpatum est a Caelio 8. 16 1 Nam deos hominesque amicitiamque nostram testia rine tibi praedixisse neque temere monuisse. De non dubito supra iam dictum est de locutione in dubium vocare item cum a G. c. in coniuncta infra dicendum eri Etiam pudet B M. c. ins adiunctum liabet . . 1 Caelius). si scias, pudeat te ausum illum unquam esse iucedere tamquam tuum competitorem Hestat ut de verbo recipiendi pauca addam. Quod cum ea quidem vi praeditum, qua idem sere ac promitto significat in ceteris scriptis raro. 8aepissime

in epistolis obviam fiat familiaris sermonis proprium fuisse verisimile est.' Caecina si recipere te correcturum 10 9. Ι Ρlaneus cogniturum te magis recipio 16, 7, 1 idem)recipio vobis celeriter me negotium ex sententia consecturum qui locus a ceteris a re disthri, quod dativus vobis additus est. Infinitivo noli adiecto idem verbum in p. D. Bruti 1, 1, invenitur: Pro Cassio et te, si quid me velitis recipere, recipiam. Verba, quae Sedundum grammaticorum praecepta sententia per ut aut ne enuntiata sequi solet interdum in epistolis cum inlinitivo coniunguntur. Atque postulandi verbum exstat in p. Luccei 5, 14, 2 sollicitudines, quas elevare tua te prudentia postulat et in ep. Matii 11 28 4 Id quidem me eupere nisi et ante acta vita et reliqua mea spes me tacente probat, dicendo vincere non po8tulo, qui locus etiam cumulatis infinitivis conspicuus est. Quamquam nec Cicero prorsus eo dicendi genere

abstinuit et Plautus eam maxime frequentavit cla Holige ΙΙ, 37). Idem valet in verbum studendi, quod duobus locis cum aec cum inlinitivo coniunctum invenitur 10 31 5 Asinius Pollio onmes enim cives plane studeo esse salvos et 11, 28, 2 Matius quam dissensionem civilem inam nuScentem exstingui summe studui Quid quod verbum praestandi in p. Balbi ad Att. 9,T B. 2 acci c. ins obiecti loco additum habet praestabo, eum, rationem habiturum. Postremo aliquot verba quae animi affectus exprimunt, praeter eonSuetudinem ceterorum

scriptorum cum infinitivo coniuncta inveniuntur: Caelius nunc quotidie non esse te, ad quem cursitem discrucior 8, 4, 1 idem hoc tibi non invideo caruisse te 8, 14, 1 idem)Nunc furit tam gavisos homines suum dolorem cui simile est quod Cic. ad Quint. r. 2, 15, 3 scribit: urebat a Racilio se contumaciter urbaneque vexatum. Jam vero in p. aeSaris ad Att. 9 16 item causa Sive res, qua gaudet, infinitivo exprimitur: leum factum probari abs tetri uni pho gaudio. Quid 3 quod verbum timendi aec. o. ins sibi adiunctum habet in p. Caelii 8 1l 3 Valde auten non volt et plane timet Caesarem consulem designari prius, quam Xer citum et provincias tradiderit. Restat, ut aliquot locuti0nes quibus ipsis quo ius infinitivus subiecti aut obiecti loco additus e St, afferam. Atque primum mihi in animo est sic usurpatum invenimus ab Antonio ad Att.14. 3 et a Pompeio ad Att. 8 12. . 1 in animo habeo a Servio Sulpicio 4. 12, 2. IJtrumque tamen n0 80lum in oratione pr. Rosc. m. et g 91, sed etiam aliis Ciceronis locis et maxime apud Livium invenitur. Contra solus ex aequalibus scriptoribus io locutus MiCaelius 8, 10, 3 in eam opinionem Ca8sius venerat finxisse bellum scit eum. Quid

duod i l orbum in Oratione liris c. Am. 3 i ii exstat nolimst, cur miremur, quia CiceronBin uum rati QS pro Quinctio et Roscio conlponeret, multa e cotidiano serin0ne mutuatum esse oominus in ea dissortations, cuius Supra mentionem feci, domonstraviti