장음표시 사용
11쪽
Sed onsules relationem in ere non in ignaro principe I perscripsere amen romensum enatara I, ille an auctor eonstitutionis fieria', ut inter paucos ei gententiae adpensos quibusdam maluam libertate inreveremtiam eo prorupisse frementibia, ut nee', an aequo cum patronis jure assereni, sententiam praetorum I --suliareia, a verberibus manus ultro intenderent, impune' vel poenam suam dissuadentes quid enim aliud uaeso patrono concessum, quam tu vicerimum ultra lapidem in oram Campaniae Iibertum releges quae maximam partem Rothi verbis usus ita verto: Aber die consul Magis nichi es Eur abstimmun Eu bringenohne isse de Laisers, jedoch thaten si ilim die instimmige meinun des senates u issen, ob dennnielit telleiolit e eine verordnung eben olite, dacia nur enige diose ansitat nigege Maeren bel dieser elegenhei den aeu Sserte manche volt ingrimmes, da mi de Deilassun unmittetbar intretendeaelitvngswidrige benelimen habe eine solet, hoelie erret elit, das die Deigelassenen ede de bescheid de praetoren inhοlten, ob Sie egen ilire sellulaherre de rechis eg ergreisen dumen, undisogar rech die an et sol,laegen rhoeben stranos de sogar ' ilire betralan widerealend. den was inhe demsehulaherr cet. An particula recte se habet, cum in verbis perscripsere tamen consensum enatus dubitativa quaedam
insit interrogatio ea potestate, ut optetur atque expectetur a consulibus Senatuque fore, ut princeps fiat auctor constitutionis; cs A. 2, Quaesitoque an Caesar venisset A. 15 58 Idem Subrio Flavo assistenti adnuentique an inter ipsam cognitionem destingeret gladium caedemque patraret, renuit A. 16, 26 ceterum ipse am venire in senatum deceret, meditationi suae reliquit Mola lexic. I p. 382, b med de ii ver praepositionis potestate videt. 1, 1. 1,54 1,50 Rothium ad . ,1 aegelsbachii late inische stilisti LI. 124 6 p. 348: de eo- ac inter se respondentibus gr. 10. Neque huius operi est ac muli rettulere, ibique,exium. praetorum autem Pro eorum scripsi propterea, quod nisi praetore concedente patronos in ius vocaro libertis non licebat vide Rei in Paul realencyclopaedi I p. 1032 Lange oem alteri. I p. 199. de consultandi vocabulo so. 1, 2. Consultante Pompeio Macro praetore an judicia maiestatis redderentur, exercendas leges esse respondit A. 2,30. quod exieinis hi coniectura recepi impune explicatur verbis, quae paullo post leguntur: quid enim aliud laeso patrono concessum cet. si 4, 28 denique verbis vel poenam suam .dissuadentes id significari, ut patroni timere debuerint, ne a liberti varia Ob res, quarum essent conscii, accusationibus peterentur, recte monuit Rothius. de ipso dissuadendi verbo adeas A. 14,T . Ne irriti
dissuaderent. I 4, 11. Muod dissuasisset donativum et congiarium. A. 14 32. In codice edice haec extant:
Iam ceanus cruento aspectu sic labente aesti humanorum orporum spissies relictae ut Britanni ad spem ita veterani ad metum trahebantur. Quae verba ex coniecturis I Gronovit et Wallheri sic eduntur iam Oceanus cruento aspectu dilabente aestu humanorum corporum effigies relictae ut Britannis ad sper ita e te ranis ad metum trahebantur. sed etiam leniore medela locum ad integritatem revocasse mihi videor scribens iam ceanus cruento aspectu scit suit ara labente aestu humanorum elligies relictae sc sunt): ut Britanni ad spem ita veterani ad metum trahebantur quam textus constitutionem quam vocant ut probemus, paullo accuratius premamus Sententiarum ordinem quinque enim prodigia refert Tacitus, quibus Camuloduni exitium portendebatur 6 inter quae nulla palam causa delapsum Camuloduni simulacrum Victoriae ac retro conversum, quasi cederet hostibus ἰχ et feminae in furorem turbatae adesse Mitium canebant ia& Gemosque fremitus in curia eorum auditos, consonuisse litatibus theatrum:
cs praeter A. 14,4 quem locum Nipperdeius post alios indicavit, A. 15,22 non tamen sena in ons vi persic potuisabnuensibus consulibus de ea re relatum substantivum, vide alm comment critic ad h. l. s. A. 15, 21 magno adsensu celebrata gententia. o. 15, 22 nisae auctore principe anaere.' vine codd. eodem errore exia A. 14, quamvis pro quam l. φὶ eorum codd.' impulere eodd. impune margo Gryph. einisch. 7 vide reund lexio. s. v. vel II. os . 4, 80 rahebatur Vespasianus in diversa, hine meritis Antonii inde Muciani epistulis.
12쪽
5 iam ineantia emerus aspectu fuit a labente aevi humanorum orporum et Uies resistac sunt): quibus prodigiis ut Britanni ad avem ita peterani ad metum trahebantur. postremo igitur enuntiato indicatur, quales animorum motus et Britannorum et veteranorum illa prodigia effecerint notissima ex lege orationis vinctae, ut ultimo membro ea quae praecedunt comprehendantur, de qua re vide aegelsbachii latein stil. p. 558.
A. 14, 67 Librorum manu scriptorum verba haec sunt 'Rsugere aegnem mortem otium 8uffugium, et magni nominis miserationem reperturam bonos eonsociaturum audaeea quod vulgo legitur miseratione reperturum bonos consociaturum audaces, magis mihi ex Taciti usu videtur emendare miserationem reperturam bonos consociaturam audaces cs. H. 3, 25 Pabstecloga Taeiunae p. 304. sed hoc levioris momenti, gravius adflicta sunt verba quae ante sunt posita quae
ut recte emendentur, haec animadvertas velim quamquam effugeret Segnem mortem et miserationem reperturam bonos per et particulam inter se conecti possunt, tamen dubium non est, quin multo expeditior progrediatur oratio, si ex verbis aperte corruptis otium suffugium talem eliciamus sententiam, ut adhortationem effugeret segnem mortem subsequatur statim demonstratio viae, qua effugere possit id effici puto emendatione orellii et Nipperde obvium effugium, quae verba non appositionis modo ad mortem addita sed ita accipio posita, ut iam inde ab his verbis incipiat explicativa ut ita dicam sententia, quo modo mortem effugere possit Plautus hortatur igitur L. Antistius sere idem quod in urbe fama percrebuerat, sugeret ad Corbulonem
Plautus, his verbis effugeret segnem mortem, obvium sussugium se esse et magni nominis miserationem reperturam bonos consociaturam audaces quae sic vertas e solle vergi cliten aus ei ne saulen tod, ussuehi se in de naehe und das mittet mi seinem grosse namen erde brave maenne finde und Lithne umih scharen de obvii adjectivi potestate es A. 15 59 Cuncta prompta et obvia haberent de sus sugii A. 3 74Εx quis Cornelius Scipio legatus praefuit, qua praedatio in Leptitanos et sus sugia Garamantum 4, 664n.
Agr. 5. Me Agricola ieenter more juvenum, qui militiam in laseiviam vertunt, neque segniter ad soluptates et ommeatus titulum tribunatus et inscitiam rettulit sed noscere provinciam nosti Mercitui, discere aperitis sequi optimos, nihil appetere in jueisitionem nihil ob formidinem reusare simulque et anxius et intentus agere. 0mnis loci difficultas inde nata mihi videtur, quod verba et inscitiam ab omnibus praeter Beckerum et alchium editoribus pro alter objecto accipiuntur, ut sit inscitiam ἐκ παρHληλου positum cum titulum tribunatus ita ubi verborum contextum constituisti, quid sibi velit neque segniter vix perspicias quare aliam viam circumspicienti haec mihi expeditissima est visa inscitiam per et particulam non cum objecto titulum tribunatus, sed cum verbis ad voluptates et commeatus puto esse conjunctam, ita ut ad voluptates et commeatuSet licenter, ad inscitiam et segniter inter se respondeant huic interpretationem neque ii si Pt La e potestas repugnat, quo vocabulo, ut verbis F. Schuligi syn lat. 198 utar, denotatur die auern de eistige unbeweg-lichhei und ungeschichlielikeii , neque objectum inter verba ad voluptates et commeatus et inscitiam interpositum, cujus verborum collocationis a Metringi gramm lat. q. 1017 d. adia exemplum est notatum ex Cic. Vere. 1, 15 Ipse Sulla ab se hominem atque ab exercitu suo removit, s praeterea Tac. 4. 14, 2 Terruit simul audientem et accendit sim denique nihil ossensionis esse in eo, quod ad praepositio ante inscitiam deest, satis multis docemur exemplis est. 1, 46 d seditiones et discordias et ad extremum bella civilia ruebant, et quae attulit Nipperdeius ad A. 2 68. quodsi vel unus Taciti vel aqualium scriptorum locus mihi esset praesto, quo commeatus idem valere demonstrarem ac quaestus gelderwerb sicut Plaut. Pseud. 424 ua in commeatum volueram argentarium proficisci ibi nunc oppido obsaeptast via, eam vim commeatus verbo etiam hoc loco Vindicarem . nam quod Plutarchus Caes. νοσο των ἐπιοανῶν καὶ νέων αvτω σουνεξῆλθον, ώς δὴ τρνφη χρησο μενοι κω χρηματατμω μετα Καίσαρος στρατει, Caes. b. g. 1, 59, 2 resert idem in tribunos militum quales Neronis
erant aetate cadit quod cum probari non posse videatur, acquiescendum est in notissima illa significatione
13쪽
Sequuntur tria sententiarum paria, tribus illis substantivis per chiasmum opposita etenim M. noseere provinciam nosci exercitui contrarium est inscitiae, alterum et tertium paria discere a peritis sequi optimos, nihil adpetere in jactationem nihil ob formidinem recusare reserenda sunt item utiminos ad verba ad voluptates et commeatus haec demum virtutum enumeratio quasi in unum colligitur sententia ultimo posita loco simulque et anxius et intentus agere, quae est praecipua militaris viri Iaus quare non cum nothio exi aliis per que particulam verba recusare et agere inter se puto conjungi sed id quod usi sententia videtur esse, tria quae praecedunt cum postremo enuntiato hic sententiarum ordo indicetur hacce tabula: Nee Iericola meentem more juvenum, qui vertunt, meque segniter
Sed nihil adpetere in actationem nihil ob formidinem recusare
noscere provinciam nosci exercitui discere a periti sequi Optimo S, simulque et anxiii et intentus ager .
uuae sequuntur verba non sun alias eae rei tutior magisque in ambiguo Britannia sis, in iis num recte se habeat exercitatior vocabulum dubium est. nam aegre mihi persuadeo, Britanniam . . esse eam tantum insulae partem, quae tum romanae sui dicionis, quod necesse est contendant qui odicum scri turam exercitatior quique uelineri conjecturam excitatio tuentur mali in aliquod adjecti viam, quo omnis significetur Britannia ea quam requiro vis inest in erectior adiectivo es A. 4 57 erectas Gallias ad nomen dictatoris, idque nostro loco restituendum cenS O. Denique in eis quae excipiunt verbis trucides veterani, incensae coloniae, intercepti exercitus duae res sunt dignae, qua paullo diligentius perpendantur. Cum enim in Britannia unum tantum Camulodunensium oppidum coloniae noni in suisse insigne con Siei, h. l. et c. 2 aeua castella senum coloniae pluralis numerus vulgo ea ratio ii defenditur, ut dicant. Tacitum latiore sensu etiam Verulamium et Londinium, quia multi ibi Romani consedissent, coloniarura nomine comprehendisse. at cum legerem, quae in accurata rerum a Suetonio Paulino in Britani ita gestarum relatione Tacitus tradidit, verba . M 33 At Suetonius mira constantia medios inter hoSte Londinium perrexit, cognomento quidem coloniae non insigne sed copia negotiatorum et commeatui in maximo celebre, ita sere mihi visa sunt dicta, ac si scriptor, quae ante aliquot annos minus recte docui Ssot, retractaret atque corrigeret similes locos, quibus se ipso corrigit Tacitus, habes in ipperdet protegomenis p. 22. Tu se iurari igius scripturam codicum ΓΛ inter septi exercitus cui ne assentiar, duae res Obstant. nam neque, ubi exercitus intersepti sunt, ita ut sibi invicem auxis venire non possint, est necesse tantum Sit periculum, ut etiam de possessione dubitetur, neque eum eis, quae . 14 31 s. narrata Sunt, convenit intersepti vocabulum sane enim . 14 35 Bouduic jactat, cecidisse legionem quae proelium auSa Sit, cetero caStris occultari aut sugam circumspicere, verum recte ipperdotiis haec verba ad secundam legionem a Poenio Postumo vicesimanis non auxilio ductam refert, neque de alio praesidio intersepto quicquam Sttraditiim contra nonani a Petilio Ceriale veteranis subsidio ducti a Britannis sunt intercepti quare Puteolani emendatio intercepti exercitus retinenda videtur.
Agr. s. Consit egregiae tum spei sitiam juveni mihi despondit novissimi editores exii sententiam
pr0baverunt, qui in spei substantivo cum quadam gravitate posito verborum egregiae tum Spei summam VerSari dicit quo emicitur, ut tum particula opponatur insequenti tempori valeatque schon amals.' eadem Vi inest in tum vocula 4 14, 21 Graeci amictus, quis per eos dies plerique incesserant, tum exoleVerant, quem Oeum Nipperdeius suo jure interpretatur Waren schon amat etwas alte geWOrden. conser praeterea
locos, in quibus olim est schon laengst. Accendebat odium ejus Roscius Coelius legatus vicensimae legionis olim discors sed occasione civilium armorum atrocius proruperat. Sim.
14쪽
Agr. H. . Dispecta es e Thyla, quia hactenus jussum es hiems appetebat sed mare pigrum e grave remigantibus perhibent ne ventia quidem proinde attolli. Woxius rectissimo judicavit Tacitum, si vellet dicere praeceptum fuisse nautis, ut tantum eo Proveherentur unde Thylen dispicerent, suisse dicturum Thyle est dispecta, sed quod quia particulam censet mutandam in sed in eo sallitur mon enim quia vocabulo impeditur loci intellectus, sed salsa hactenus adverbii interpretatione quod ubi non loci sed gradus significatione acceperis praeditum, qua est positum A. 2, 34 Tiberius hactenus indulgere matri civile ratus, ut se iturum ad praetoris tribunal adlaturum Vrgulaniae dieeret et A. 12 42 Hactenus Vitellius voluerat, ut sit bis 2 dem grade, bis 2 dem puncte,
so eii , quae verbi vis narrationis conexu non deminuitur sed augetur sogar so eit , plana sunt duo priora sententiae membra. man erblichte auch Thyle, ei sogar so ei de austra sicli orstrecte . quae
sequuntur verba et hiems appetebat, iis causa proponitur, cur dispexerint tantum non adierint insulam. eadem enim significatione et particula effertur qua I 2, 5 Nondum quartus a victoria mensis et libertus Vitelli Asiaticus Polyclitos . . aequabat. A. 4, 25 Simulque coeptus dies eu . . aderant semisomnos in barbaros. cf. II 3, 10. Caes. . . , 9 8 damque hiems appropinquabat, et . . Octavius . . sese ad Pompeium recepit Plin p. 6, 20 1. Vix consideramus et nox, non qualis inlunis aut nubila, sed, qualis in locis clausis lumine extincto. tb 5, 15, 8 Pauci dies et liber principis severus et tamen moderatus, ut tantum
arte cohaerere duas sententias significet, quarum altera re vera indicatur tempus quo evenerit res priore expressa, und a. ne autem desideres particulam aliquam temporalem ad dispecta est adpositam, consideres quaeso vim verbi dispicere quod cum sit intenta vel culorum vel mentis acie videre ' Κriig. non opus erat jam vel aliam voculam addere itaque hoc enuntiatum ad sententiam primariam reserendum ac his sere nostri sermonis verbis reddendum puto Aman erblichte aucti Thyle, ei l . . erstrechte und a Lam der inter. neque omnino inepte hanc quodam modo poetam redolentem causae significationem, quippe qua
quasi ἀπροσδοκmito aliquid inseratur, esse adhibitam intelligo is qui legentium cupiditatem aliquid novi de sabulosa illa insula audiendi sibi proposuerit qua cum spe essent dejecti, justam missae expeditionis
causam requirebant quae et ea justissima proposita est ita, ut quasi naturali quodam vinculo eum dispecta Thyle esse eam conjunctam indicetur. In proximis verbis exius se adsequi negat, qua vi sit posita sed particula in ea certe nihil est haesitationis perpendenti sententiarum ordinem exposuit Tacitus de terra Britannia et de insulis circum sitis progreditur a terra ad mare Britanniae ab septemtrione circumfusum. qua in progrediente narratione sed particulam suum obtinere locum, praesertim si ad rem quodam modo ei, de qua dictum est, contrariam vel potius diversam producitur oratio, adeo est notum ut paene taedeat
adponere exempla. Agr. 8 Brevi deinde Britannia consularem Petilium Cerialem accepit habuerunt virtutes
spatium exemplorum. sed prim Cerialis labores modo et discrimina mox et gloriam communicabat denique proinde, quod quamquam in codicibus extat, omnes editores in perinde mutarunt, recte videtur retinuisse ritZius, eam sententiam esse verborum docens, ut indicetur, mare non Statim ventiSmoVeri, sed demum postquam aliquamdiu impulsum sit, luctibus eieri. Agr. 11. In universum tamen aestimant Gallos vicinam insulam occupasse credibile est eorum uera deprehendas superstitionum persuasione sermo haud multum diversus, tu deposcendis pericultis eadem audacia et ubi advenere eadem formido Wexii quidem criminationes scripturae in codicibus servavi non sine aliqua veri specie refellit nothius sed alio nomine a 'exio mihi suspecta sunt verba superstitionum persuasione tribus rebus probare
vult Tacitus, Britanniae incolas ex Gallia esse transvectos, similitudine rerum divinarum, linquae, indolis atque ingenii atque altero et tertio membro duae res, quae in Gallis Britannisque sunt similes, nudeesseruntur, ut aegre mihi persuadeam primo membro, quod εὐπαθε via λο est positum, praeter ipsam rem Similem esse quicquam inlatum, prorsus incredibile videatur, causam, cur eadem in Britannia quae in Gallia' uuae contra dixit Sehoemannus ind. schol. GryphisW. 1859 p. 8 s. ea magni quidem sunt momenti, sed ritali rationem propterea puto posse probari, quia proinde adverbium ad vulgarem vim per significationem a ritχio vindicatam descendisse patet, et quia primaria illa vocabuli vis unice convenit cum verbis insequentibus sed profunda moles con tinui maris tardius impellitur.
15쪽
saera inveniantur, aliam proponi, quam quae inest in sententia Britannos esse Gallos natione contendo igitur verba corrupta ita esse conjectura sormanda, ut praeter eadem sacra altera tertiave rerum divinarum similitudo indicetur id effici emendatione superstitionum persuasione, quam exius et Krittius ex editione Walchiana receperunt, videtur at est in ea quod improbes in superstitionis enim vocabulo ea inest vis, ut subjective quod dicunt ad sensus hominum reseratur neque objective res divinas ipsas significet,
M. A. 2, 5 H, 15. 3, 32. 4, 30. Η , 54. 5, 13. 4, 61 5, 8 al. quare superstitionum persuasiones non sunt, id quod exius persuadere vult, de glaube, elcher de inhal thre religio ist ' sed die
liberaeugunge de religiose liberZeugungen persuasiones persuasionum de rebus divinis quod est absurdum equidem ut legam eorum sacra deprehendas superstitiones persuasiones moveor locis,
quales sunt Tae. Η 5, 13 Pluribus persuasio inerat, antiquis sacerdotium litteris contineri. I, 5 Eademque cura et de infernis persuasio. Suet Tib. 69 Circa deos ac religiones negligentior, quippe addictus mathematicae plenusque persuasionis cuncta lato regi, Cic. n. d. 2, 28 704uae res genuit salsas opiniones erroresque turbulentos et superstitiones paene aniles dicit autem Tacitus is en man alles Eusammennimmi, o is es glaublici, das Gallier die linen alie elegene inse in hesit genomme haben dennihro hellige gobrauche trissi man dori, ilire religionsbegrisse thre ansi cliten. quae conlata Caesaris descriptione ita intelligas, ut superstitiones ea denotent, quae de deorum vi ac natura Caes. b. g. 6, 1 de morbis sanandis b. 16 al. persuasiones, quae de animarum condicione i 44 de Di patre gentis auctore ib. 8 al. voluerint persuadere druides ib. 4 5. de tribus substantivis ἀσουνδέτως positis sis. 2, 15 Meminissent modo avaritiae crudelitatis saevitiae. . . T. . . , 5 al et quae disputavit exius in prologomenis p. 101.
Agr. 15. Ilierius manus centuriones, alterius serios imis contumelias miscere. Κrilatum in eo, quod exi servos in suspicionem vocanti audiens non fuit, recte fecisse, cum eo loco Λnnalium, quo ad nostra verba respiciens eandem rem refert acitus A. 14 31 adeo ut regnum per centuriones, domus per Ser Vos velut capta vastarentur, tum A. 4, 15 probatur dicit enim Tiberius, Lucilio Capitoni procuratoriosiae non secius nisi in servitia et pecunias familiares dedisse, quod si vim praetoris usurpasset, manibus militum usus foret, Spreta in e mandata sua. nec vero opus est, ut manus intelligantur milites ex cohortibus delecti, qui accensorum nomine legati jussa exsequentes quasi a latere ejus suerunt nam ne petam argumentum ex plurali numero manus, quod vocabulum rectius an manum scribatur, non satis certa librorum auctoritate discerni vix possit, manus vocabulum haud raro ita a Tacito adhibitum deprehendimus, ut Ostro quoque loco de cohorte accensorum cogitare Vetemur.
praeter eo locos, quibus manus aliquis est militum numerus una in expeditionem missorum 60 expedita cum manu L. Stertinius sudit. A. 3, 4. 4, 24 cet, haud pauci extant, quibus manus militum sive ejusdem sive diversorum manipulorum non ad pugnas vel oppugnationes, sed ad tributa cogenda ad supplicia sumenda aliasque ejus modi res missae narrantur. . 4, 8 dum manus alia permeat ad Plautum interficiendum tb 59 donec manus militum adveniret quae eadem manus ibidem dicitur manipulus coram Pelagone spadone, quem ero centurioni et manipulo quasi satellitibus ministrum regium Praeposuerat, quo loco quid valeat manipulus vocabulum, videas ipperde tum a plura adsere exempla non est opus, eum locus quem paullo ante posui . 4, 15 certissimo sit argumento, legatos pro praetore adjuSSa exsequenda non tantum illis accensorum cohortibus, quas ex Plinii epistulis satis novimus, sed etiam iustis militibus esse usos, tum solis centurionibus, tum praesertim siquando vererentur ne injuriose tractati provinciales injurias vi defendere conarentur, etiam manipularibus una cum centurione miSSiS. Agr. 16. almius hanc exhibet scripturam: iιod nisi Paulinus cognito propinciae motu propere sul- venisset, amissa Britannia foret quam unius proelii fortuna veteri patientiae restituit, tenentibus arma plerisque, quos conscientia defeetionis et proprius eae legato timor agitabat, ' ne quamquam egregius etera adroganter in dedito e ut suae Mercitusque injuriae ultor durius consuleret missus igitur Petronius Turpilianus tamquam orabilior α.Lacunae ignis minime opus est. nam ex . 4, 38 apparet, Iulium Classicanum non sine aliqua causa Objecisse Paulino iram hostilem et superbiam victoris, eosque legati mores Britannis suisse suspectos et obstitisse, quominus statim se dederent. quod cum Romam nuntiasset Classicanus, ad Spectandum pro-
16쪽
vinciae statum missus est Polyclitus libertus, cujus ex relatione Paulinus primo in provincia mansit, paullo post propter paucas amissas in litore naves tamquam durante bello provincia decedere iussus est quam vero iam durantis belli causam proponere potuerunt strenui illius ducis obtrectatores quam iram et superbiam, quas timentes Britanni in armis manerent quae eum ita essent, missus est Paulino successor Petronius Turpilianus recta igitur particulae interpretatione, quam proposuit Κritrius, difficultas est sublata. sane enim reticuit Tacitus, quae ex Paulino a Britannis timerentur, ea ab obtrectatoribus larissimi ducis et a Nerone esse praetenta revocationi, sed neque dura est talis brevitas et sere eadem extat A. 1, 19. cur hostem conciret riunt Corbulonis obtrectatores, adversa in rempublicam casura, in proSpere egisset,sormidolosum paci virum insignem et ignavo principi praegravem ii Livia Claudius adeo novam in Gemmanias vim prohibuit, ut referri praesidia cis Rhenum juberet. Agr. 17. I Cerialis quidem alterius successoris curam famamque obruisset, fugi inuitque molem Iulius non tinus vir magnus quantum ieebat, validamque e pugnaeem Silurum gentem armis subegit. His in verbis, quae plerisque editoribus lacuna visa sunt foedata, nihil aliud quam mine particulam a scriba tiodam sive invito sive corrigente esse perperam additam eoque e verborum contextu tollendam
puto quam qui servare vult nothius gr. m. XXVII docens que non vices tantum quoque particulae sustinere ita ut in transitionibus idem valeat ac nostrum ingleichen , sed etiam plane idem significare ac quoque, nihil probat, recteque recentiores editores omnes locos, quos adtulit, praeter A. 3, 34, cujus longe alia est condicio, mutandos censuerunt qui mutari que volunt in mi Tine, non adtulerunt xempla, quibus quoque eadem potestate poni ac non solum - sed etiam probarent lego igitur sustinuit molem et verum sunt in his verbis plura, quae paullo accuratiorem explicationem postulent ac primunt quidem offenditur Wexius vocabulis alterius successoris alterum successorem enim neque dulium Frontinum esse posse neque inesse in alterius verbo vim attributivam quam dicunt, ut sit idem ae alius i. e. aliter comparatus esse alterum successorem ipsum Agricolam, qui Frontinum primum Cerialis successorem exceperit at certe in . ilterius vocabulo ea inest vis, ut sit cujusvis alius praeter Frontinum officiatque talem sententiam: Cerialis haetto irgen eines anilern nach sol gers haeligkei und utina ich au Rommen assen. s. praeter locos a
Walthero adlatos Tae. Η 2 90 Suet. Caes. 1 etiam A. 1, 5 fore ut Germanicus Caesar imperium alterius
pati nequiret A. 15 25 Corbulo gerendae rei praeficitur, ne cujus alterius inscitia rursum peccaretur ib. Nippe id Plin. an. 2 uantoque paullo ante concentu formosum alium, hunc sortissimum personat, quibusque aliquando clamoribus gestum alterius et 'vocem, hujus abstinentiam mansuetudinem laudat. quod vero alterum Cerialis successorem post primum Frontinum dicunt exius quique hoc in loco explanando totus ex eo pendet ritZius suisse Agricolam, cui omnem rerum agendarum famaeque parandae copiam erepturus fuerit Cerialis, nisi inaniatur fato obiisset de ZWeiton nach solgers non videtur probandum.
etenim de Agricola laudo detraheretur, neque, quomodo haec verba cum eis quae sequuntur conecterentur,
intelligoretur diceret enim Tacitus: Cerialis aette Agricola Leinen aum si iliaten undisulim gelassen, en e lange geleb haette. ' neque vero excipit quam expectas sententia: das ilina noeli raum lieb, kam aher, et Fronti nicht in stand war, de Cerialis en twiirse ausgusithren ' sed de schweren kriegs-last, die Cerialis dem nacti sol ger interlies '), war, o ut es oglieli ar, Fronti geWaclisen. denique si ut exius velle videtur, Frontinus non legatus pro praetore provinciae Britanniae, sed legatus legionis suit, Agri eola non alter Cerialis successor sed primus erat dicendus at non est Agrieola in eo uinero, quorum famam Cerialis obruisset, sed eos tantum intelligit alterius successoris nomine Tacitus, qui Frontini loco inter Cerialis et Agricolae administrationes provinciam regere potuissent quae sequuntur Verba Su Stinuit molem non de belli magnitudine et dissicultate dicta sunt, quae interpretatio tum demum posset serri, si non interpositis verbis et Cerialis . . . Obruisset a belli commemoratione statim progrederetur ratio ad molem belli a Ceriale successori relictam, sed moles, cui sustinendae altorius vires vix suissent pates
es Veli. 2, 151 uorum cervices tam sortiter sustinendo terrarum orbis imperio sufficiant nihil aliud est quam Cerialis gloria, quae tanta fuit, ut strenui quidem sed medio eris hominis curam opprimeret atque obrueret es Cic. Cat. 1, 25 Vix molem istius invidiae, si in exilium ieris jussu consulis, sustinebo;
' ita enim explicant exius et ritetius.
17쪽
Plin. an. 44 Facilius est, ut esse aliquis successor tuus possit quam ut velit quis enim tuae: smolem sponte subeat nothii adnotationes . . et M , 6 . restat ut verba vir magnus quantuiti
licebat explicentur reserunt exius et Krilaius quantum licebat non ad magnus sed ad sustinuit, quia uti Vespasiano tempora non ita virtutibus fuerint insesta, ut viris magnis ingenia exserere non licere at neque sustinuit molem quantum licebat quid sit, satis est perspicuum, nec Tacitum, si ita verba vellet inter se jungi sic ea conlocasse putaverim, sed quantum licebat aut ante sustinuit erat ponendum et A. , T Nullam aeque Tiberrus ut rebatur ex virtutibus suis quam dissimulationem diligebat, aut post ipsum hoc verbum quod vero magnus quantum licebat initio hujus capitis magni duces egregii exercitus repugnare
dieitur, exemplis Muciani Suet. Vesp. 13 et Antonii Primi Η 4, 80 doctus memineris ducis boni impera 'toriam esse virtutem gr. 39, et ex Helvidii Prisci casu intellexeris etiam Vespasiano fuisse sormidolosum privati hominis nomen supra principis attolli beatissimum enim saeculum, quo tandem leuerit magnos esse viros, ab Nerva demum initium habuit, immo etiam tum, cum Annalium libros composuit, Tacito sui persuasum. auctoritate constantia ama clarum esse usque eo tantum licere, in quantum praeumbrante imperatoris lastigio datur A. 4. 47, ut egregie dixerit nothius: Ist e docti nichi der ingetne egent, sondem die monarchie selbst, etch unte de Laiser heinen nach des Tacitus ansielit grossen mann aufkommenlaesst. A de obruendi verbo quod necesse erat dixit contra Kritrium Schoemannus ind. schol Gryphis. 1859p. si, cujus exemplis addam Vellei. 2 6 Brutus Vatinium dignatione obruerat, cum et Brutus cuilibet ducum praeserendus videretur et Vatinius nulli nomini non esset posuerendus. b. 2 m. Tac. A. 15, 12 Ubi corona servati civis per eorum numerum obrueretur ex conjectura Nipperdet Or. 38. denique de enuntiatorum ratione atque ordine si in pan. 24 0nerasset alium ejusmodi introitus tu cotidie admirabilior et melior, talis denique, quales alii principes suturos se tantum pollicentur Tac. A. 13, 38 Cuicumque
mortalium . . barbarae astutiae patuissent, . . dissimulat tamen intellectu . . totis exercitibus coram disserturos respondit.
Agr. 19. In eodice Γ haec extant Nihil per libertos servosque publicae rei, non si is privalia nee commendatione aut restibus centurionem milites ne se ire, sed optimum quemque idissimum putare: omnia
Jam dubium non est, quin Puteolanus nescire recte mutarit in scire, quod cum encliti ea ad milites vocabulum addita particula, sive illa e ut volunt, sive quod mihi est veri similius que suit, coaluerat in nescire sed quaeritur, qui fuerint illi centuriones et milites, quae vis insit in sciendi verbo, denique quomodo haec verba eum etera sententia cohaereant ac exius, quique ejus vestigia premit Κriuius, intelligi iubent
centurionem et militos beneficiarios, quos Plinius saepius memorat, in quam cohortem accensorum sciri fuisse honorificum ac lucrosum ideoque a multis variis artibus expetitum eorum igitur studiis Agricolam non concessisse, sed solam petentium virtutem Spectantem legisse, quos maxime idoneos putaret at neque ascire nude positum quomodo eam habeat potestatem, ut sit scire in eohortem accensorum, neque verba
sed optimum quemque fidissimum putare quid tandem sibi velint ad accensos relata, quippe qui num bonieSSent necne, non ita multum intererat, dummodo ducis jussa strenue exSequerentur neque quicquam ultra imperia per libidinem sacerent, neque quid ita esseratur accensorum fides, satis intelligo. hae velimeonSideres provinciarum rectores siquid injuste sacere vellent in provinetales, centurionibus militibusque usi sunt ministris es 15. Λ. 14 31, quos ex accensorum cohorte suisSe ut non negari in ita non pro certo affirmaverim eum autem sciendi vocabulum haud raro sit heranZiehen, annelimen ' atque et de eo, qui
in aliquem numerum et de eo qui ad munus aliquod perficiendum adhibetur, dicatur, centurionem milite que Scire . . est die ienste ines centurionen und de soldaten in anspruch ne limen. cs A. 15 50 Adscitae sunt praeter Subrium et Sulpicium militares manus Gavius Silvanus et Statius Proximus tribuni cohortium praetoriarum. . 14 40 Fabianus tabulas scitis quos memoravi et aliis minus illustribus obsignat ex conjectura Eiesstingit II 2 8. studia privata quaenam suerint, multa possunt intelligi, ut pecunias
cum injuria provincialium sibi pararent provinciarum rectores, ut inimicos ulciscerentur, alia eadem enim est in his verbis potestas, quae in nostri sermonis vocabulo privatinteresse. porro quaeritur, quid valeant Verba nec ex commendatione aut precibus igitur scimus cum ex aliorum scriptorum libris tum ex Ciceronis
epistulis haud raro proconsules ab amicis Romae commorantibus inprimis a negotiatoribus esse rogatos,
18쪽
vel ut iis negotium aliquod in provinciis transigerent, pecunias a provincialibus debitas exigendas curarentcie ad Att. 6, 1. 6, 3, vel ut aliis, quos illi proconsulibus commendassent, aliquam navarent operam, Cie. . Att. 5, 21, 10 6, 1. 6, 3, ad lam. 7, 5. 7 8. conser praeterea, quae Severus Caecina A. 5, o objicit
uxoribus rectorum provinciarum incedere inter milites, habere ad manus centuriones itaque haec emcitur sententiae: Akeine amissach lies e duroh Deigelassene oder clave verrichten, icht ahm eri persoensichem interesse noch aus emplatiiungen de bitte hin cine eenturio und soldaten in anspruch. Etiam in quos non ascierit Agricola centurionem militesque in aperto est, in provinciales, ut supra diximus porro si reputaveris Agricolae justam atque integram administrationem opponi injuriis atque avaritiae aliorum legatorum, facile intelliges milites scitos esse ad injurias provincialibus inserendas, es quos paullo ante adscripsi loco Ag. 15. A. 4, 31. verum quamvis apertae essent injuriae, aliquod certe crimen in promptu habebant, quo injurias excusarent neque ad aliam tam saepe criminationem confugisse quam suspectae fidei in populum romanum conspirationis desectionis, perquam est veri simile haec igitur eriminatio in provinciales conficta denotatur verbis sed optimum quemque si dissimum putare, quibus Agricola propter contrariam aliis legatis virtutem praedicatur, quod neque in quemquam Britannorum insidiae crimen
composuerit, nequct ubi quem bonum virum cognosset, de ejus fide dubitaverit aut dubitare simulaverit ad quam sententiam solum est aptum fidissimum vocabulum, eum hoc velit pronuntiare Tacitus wenn inerde provinciale ehrentia War, genos e sein utrauen' es quae ritgius ad h. l. de fido infido disputavit neque Puteolani mutatione fidelissimum legentis non solum opus est, sed sententia infringeretur. Ita demum intellectis verbis oratio recte progreditur laudat enim Tacitus Agricolam, quod se domumque suam coercens servos libertosque suos ad res publicas accedere prohibuerit, quod neque sibi neque amicis concesserit ad explendas libidines privatas militum publicam vim contra provinciales, sed id
tantum spectarit, qui essent Britannorum mores et in romanos animoruin veri habitus quod judicem ultoremque ut iustum ita aequum se praebuerit, rerum militarium et civilium providum ac cautum administratorem. Paulo post vulgo legitur frumenti et tributorum eae actionem aequalitate munerum moιlire circumcisis, quae in quaestum reperta ipso tributo gravius tolerabantur. Sic sere hae verba accipiuntur, ut esseratur ablativo absoluto circumcisis quae-tolerabantur ratio, qua munera provincialium secerit Agricola aequalia. at cum aequalitatem munerum ad frumenti aestimationem factam reserant cs extum et Krtigium), duas rationes, qua aequalitas essecta sit, Tacitum laciunt proponentem et eas quidem ita constitutas, ut altera alterius explicandae causa sit addita, quamquam inter se
plane sunt diversae praeterea verba aequalitate munerum mollire etiam ad tributorum exactionein pertinere patet neque vero interpretum verbis, quanam aequalitate mollierit 1gricola tributorum exactionem, docemur.
ad has suspiciones accedit, ut in libro C et in margine I haec verba sic legantur frumenti et tributorum
auctionem in aequalitate munerum mollire circumcisis cet. et tributa muneraque provincialium a Vespasiano esse aucta docemur Suet. Vesp. 16 Dio. 66 8 es. Matther. h. l. laque non in auctionem inaequalitate inaequalitate sed in munerum voce erratum esse mihi videtur quam ubi mutaveris in molestam, tolletur omnis quam indicavi loci dissicultas, cum circumcisis quae in quaestum reperta ipso tributo gravius tolerabantur jam non aequalitas quaedam stat sed tantummodo molliatur aucti tributi onus scribendum igitur censeo frumenti et tributorum auctionem inaequalitate molestam mollire ei reuinci Si quae cet.
sano inaequalitas substantivum in Taciti libris non invenitur sed extat inaequaliter A. 2, 16 et usi sunt inaequalitate uinti 5 79. 12 9, 1 Geli. n. a. 2, 25, 3 al. neque quod auctionem proprie dictainisvermehrung tantum ex Macrobio et Festo exica probant, aliquid causae est, cur explicationem a me ropositam, modo nihil aliud habeat offensionis abjicias, cum etiam alia verba propria potestate Tacitus posuerit contra ceterorum scriptorum usum. A. 1, 31 Igitur audito sine Augusti vernacula multitudo nuper acto in urbe dilectu . . implere ceterorum rude animos. uuae excipiunt verba amque per ludibrium assidere elausis horreis et emere ultro frumentum cludere pretio eogebantur, de eis recte judicasse videtur Strodibeckius pro g. Um. 1850 p. 11 f., nisi quod in ludere pretio frustra laborat quod non fecisset, si exii elegantissimam conjecturam luere pretio novisset, quae paullo aliter ac ipse exius Dei accepta cum illius explanatione optime convenit efficit enim hane sere sententiam: Adenn wan die provinciale das et reide aus ei ter serne devortia itinerum
19쪽
et longinquitas regionum indieebatur, ut civitates proximis hibernis in remota et avia deserrent vor dieroemi schen scheunen ebrachi atten, urde dieselben agelan nichi geomet, sonder si mussis vorde versehlossenen scheunen artend silae threr iderstandstosigkeit ege ungestrast vectoAn hiedurchabgeschreckt hausten si de roemer an or und stelle das abetullesernde etreide ab und Lamen, da sieth getreide nichi um de gleich ohen reis an mann brachien, mi dem reis et Lura. oritati conjecturam recludere pretio probari non posse docuit Schoemannus i. c. p. 12. Denique hac interpretatione postrema c. 19. dissicultas, quae est in verbis donec quod omnibus in promptu erat, paucis lucrosum fieret, quam ne exius quidem ut ipse sensisse videtur removit, ritetius scribens quod omnibus improsperum erat adeo non sustulit ut auxerit, tollitur omnibus enim, quibus frumentum imperabatur, sui in promptu, es. Liv. 25, 29, 9 Atque omnia, quae in promptu erant, diripuerunt sed, quia cogebantur suum eo Vendere pretio quo possent quanto major esset frumenti copia, tanto minore), a Romanis semel constituto
Satis magno emere, detrimentum acceperunt, paucique Romani, qui frumento exercendo praeerant, lucrum secerunt.
Agr. 20. 9uibus rebus multae civitates, quae in ilium diem ea aequo egeram, iram posuere et praesidiis castellisque reumdatae et tanta ratione et raque, ut nulla ante Britanniae nova pars illae eas ita
Et particulam ante tanta ritatus suo jure retinuit, sed quod ex emendatione a Susio proposita, Rittoro rellio oedero progr. ymn. Neosteti. 1851 probata scripsit ut nulla ante Britanniae nova pars. Illi ci s sciam transiit sequens hiems, de emendationis veritate propterea dubito, quod nullam video causam cur contra Latinorum usum subjectum, quo tempus indicatur sequens hiems, a primo nunciati loco remota sit. nam cum c. 18 nihil sit dictum, etiam hieme annorum I et 7 esse inter Romanos et Britannos proelio certatum ne ex verbis c. 18 quamquam transvecta aestas id colligas, prohibet ratio, qua Monainsula Occupata est), illacessita transiit non propter alicujus oppositionis vim primo loco poni potuit igitur verba illacessita transierit sunt conjungenda cum verbis ut nulla ante Britanniae nova pars, quo in enuntiato ut particulae vis est consecutiva at ita retenta ut haec verba in codicibus leguntur sensu carent, neque facile quisquam inveniatur, qui exii contortam rationem probet ante adverbium etsi lubens concedo defendi posse, quippe quo notio Britanniae nova pars angustioribus sinibus circumscribatur cf. Liv. 26 41, 5 Nemo ante me novus imperator), tamen de sententia omnino nihil detrahit e verborum contextu exemptum, eum post 1gricolae administrationem provinciae Britanniae novae partes non sint adjectae. Ortum autem mihi videtur ex eo vocabulo, quod requiritur ad justam sententiam xerim e dico quae eonjectura e probatur, quod haud raro aeque subsequitur voces negativas cs A. 4, 1 nullam aeque nihil aeque 4, 35. 4 54 al. at superest transeundi verbum ea enim hujus verbi vis, quae sola nostro loco convenit, ut sere sit passivum verbi transmittere hostes provineiam illacessitam ransmiserunt s. . 3, 22 Plautus ad praesens silentio transmissus est uno tantum Senecae loco a Rothio est firmata sed non adeo abhorrere transire ab ea significatione aliis locis demonstratur recte dicitur tempus nox annus transit, dies hibernorum transierunt Caes. b. g. 3, 2, 1. neque offendimur legentes Transisse vitam neque aliud quam morti decus quaerendum, II 1 52 Precarium seni imperium et brevi transiturum est autem vitam transisse breviter dictum pro tempus vitae transisse, imperium brevi transiturum pro tempus imperii brevi transiturum eadem brevitate nostro loco Britanniae nova pars illacessita transit dictum est pro Britanniae novae parti tempus transit illacessitae legendum igitur puto ut nulla aeque Britanniae nova pars illacessita transierin das hei neu unter orsener thei de Britanni schen provin gistich unan gelachien geblieben si ' Agr. 21. Inde etiam habitus nostri honor et frequens toga, paula timque discessum ad deliniamenta vitiorum porticus et balnea et conviviorum elegantiam: idque apud imperitos humanitas vocabatur, cum pars
servitutis esset. Etiam 2, 59 minus recte de transeundi verbo statuisse videtitur docti viri legunt enim Brevi auditu quamvis magna transibat impar curis stravioribus at cum in codicibus sit scriptum breve auditu ui quamvis magna transibant, sortasse est legendum brevi auditu ei quamvis magna transibant impari curis gravioribus. Nec minus dubito, an exemplis quale est notissimum illud fallustianum: Ne vitam silentio transeant defendi possit codicum lectio A. 14 48 uin in insula publiealis bonis quo longius sonem pilam transisse eo privatim miseriorem, quo loco Puteolani mutatio traxisset in omnes editiones est illata
20쪽
Verbum deliniamenta satis leni mutatione correxerunt omnes editoros in delenimenta, in quo substantivo inesse contendunt eam vim, ut significet ea quibus vitia jucunda redduntur ac se insinuant animosque dulcedine sua capiant. sed non videtur necessaria haec coniectura. nam cum et liniamentum substantivum satis multis occurat locis es. Cic. Bruti 298 Intelliges nihil illius lineamentis nisi eorum pigmentorum, quae inventa nondum erant, florem et olorem defuisse, quod scriptum fuisse liniamentum non lineamentum
libri docent os dee comm erit ad Justini 1, 2, 2, et desineandi verbum in Plinii n. h. 35, 10, 36 legatur ea potestate, ut delineare imaginem carbone sit die umrisse machen, deliniamentum non est quod omnino improbemus, licet in romanorum libris, qui ad nostram aetatem pervenerunt, non inveniatur sunt autem deliniamenta die ersten umrisse, die usseren rhennungsreichen, et totam sententiam sere sic verterim simaelic kam man Eu de ersten umrisse de verschlectiterung, Z hallen, adern seineratiche. Agr. 22. ceterum eae iraeundia nihil supererat, se e re tum ut silentium ejus non timere3. Neque conjecturis secretum et silentium aut nihil supererat secretum, ut silentium ejus non timeres,
altera Puteolani altera oederlini opus est, neque exii interpretatio verschlossenes schweigen, ehoimergroti omni ex parte satisfacit recte enim monuit Rothius Tacito anto oculos suisse Domitiani illud exitiabile secretum c. 29). quare accipio secretum adjectivum propria loci significatione, ut haec efficiatur sententia: sis das man ei ium eine abgesperrte menschenscheue verschlossentiet nichto surchien rauchte.
cs A. 15, 36 Urbem revisit provincia Orientis maxime Aegyptum secretis imaginationibus agitans. T. 24. uinto eaepeditionum anno nave prima transgressus ignotus ad id tempus gentes crebris simulae prosperis proeliis domuit eamque partem Britanniae, quae Hiberniam aspicit, copiis instruat in spem magis quam ob formidinem. Oisendimur verbis nave prima, quae ferri non posse exius recte contendit, neque tuitus est Fritatus conlato Horatiano illo cum hirundine prima ita explicans, ut significetur nave prima aestatis initium, quae interpretatio tum demum recte se haberet, si per hiemem illo mari omnino non navigaretur. Roth iratio accipere jubentis nave prima transgressus u schi die vordersten rengen uberschrei tend eodem nomine est improbanda, quo exii conjectura nave in proxima nam quae sequuntur verba ignotas ad id tempus crebis simul ac prosperis proeliis domuit demonstrant, non in proximas tantum regiones Agricolam duxisse exercitum sed etiam in gentes aliquanto remotiores praeterea exius non adtulit locos, quibus
navi transgredi exercitus dicatur pro navibus . . et quod ipse Broterit emendationi objecit, id in ipsum
et in Rothium cadit inanis enim est gloria, nave primum in regionem aliquam te venisse, si eandem terra adire potueras. quae enim excogitari potest ratio, cur Agricola, cum sine ullo labore atque apparatu exercitum terrestri itinere transducere posset, naves ontraxerit aedificarit, milites imposuerit hostibus impugnantibus exposuerit, commeatus supportationem difficiliorem secerit nimirum ut improvisus in Britannos incideret ' ait riuius at naves aedificari classemque cogi non audierunt praeterea c. 25 de classe pedestrem exercitum sequente et adjuvante tanta cum admiratione loquitur acitus ut vix sit credibile iam anno ante eam esse adhibitiam itaque verissime suspicati sunt Becherus et Peerlkampius non in prima vocabulo esse erratum sed in nave accedit ad eas quas protuli etiam alia causa quam enim Britanniae partem Agricola copiis instruxit an eam, quam quinta expeditione provinciae adjecit at non est credibile, in Hiberniam ex septemtrionali insulae parte eum fuisse trajecturum, neque id si significare esset, tam quae . aspicit dixisset Tacitus quam quae . aspiceret quare duas in diversas insulae regiones expeditiones ut significari, unam septemtrionem versus, alteram in Ordovicum vel alicujus his vicinae gentis fines cs Doederlinum, qui Cornwallis quam nunc dicimus intelligit, et quae de Usipiis c. 28 suspicati sunt Broterius et exius qua in re noli offendi m e particula, qua saepissime res diversas, quae aliquo contineantur vincul h. l. eo quod una aestate gestae sunt, jungi notum est, es aegelsbach at stil. q. 195, 2 p. 541. recte igitur se habet ratio, qua ducti Beckerus et Peerlkampius majore temporis spatio opus fuisse censuerunt et pro nave alter vere alter aestate conjecerunt quod enim contra dixerunt Waltherus et exius dicendum fuisse primo vere non vere primo, refellitur multis locis et Taciti et aliorum A. 1, 22
nocte proxima II 2, 7 2 49. 3, 6 3 70 luce prima. Η , 5 die proximo in Caesaris commentariis multa ejusmodi exempla sunt obvia: horis quinque, diebus aliquot, dies complures, hora decima, luce