장음표시 사용
21쪽
prima triduo proximo at et magis quam Beckeriana placet Peerlkampi emendatio propterea, quod in septemtrionalibus Britanniae partibus non ita mature ea rumenti ac pabuli copia est, qua primo jum vere
Agr. 28. Usipi tres libumieas adactis per vim gulematoribus ascendere et uno remigante suspectis duobus eoque intersectis nondum vulgato rumore ut miraculum praevehebantur moae ad aqua. Atque ut illa raptis se eum plerisque Britannorum sua defensantium proelio congressi cet. Remigante a Tacito non esse scriptum, rivi defensio ostendit remigare ait latiore sensu significare remiges moderari et consulto esse positum propterea, quod tres liburnicae, quibus unus modo gubernator esset, justo et consueto modo gubernari non potuerint. at tum id ipsum fuisset miraculum, tres naves ab uno esse gubernatas idque aperte non per ambages erat dicendum in primis ab eo scriptore, quem Omnes ea laude extollunt, quod quamvis longissime absit ab ubertate Livii et a perspicuitate Cieeronis sinumquam sit ingenii acumini impenetrabilis. quare ad conjecturam est confugiendum unde qui lueem adserebant loco obscurato in duas potissimum partes discesserunt alteri enim eum inesse sensum putabant, ut unum gubernatorum cohorti profugae in voluntatem concessisse, alteri ut contra Usipiorum voluntatem aufugisse significaretur itaque alteri morigerante alteri remigrante renavigante sim conjeceruntiquorum neutris concedo namque nullum in navibus suisse gubernatorem verbis amissis per inscitiam regendi navibus demonstrari jam pridem altherus vidit, quae ita sunt dicta, ut riui sententia duas
illas esse naves, quarum gubernatores celsi sunt, refutetur narrat enim Tacitus circumvectos Britanniam
amissis per inscitiam regendi navibus pro praedonibus habitos primum a Suevis mox a Frisiis interceptos
esse si duae tantum illae naves amissae sunt, qui actum est, ut tertiae navis homines, quam justus gubernator regeret, interciperentur a Germanis hominibus navigandi certe imperitis cur non ut tum cum Britanniam circumvecti sunt in navem confugientes se subtraxerunt 8 equidem ita verba esse accipienda puto, ut tradatur Usipio amissis omnibus navibus terram petiisse et a Suevis mox a Frisiis bello petitos,
cum ad naVes sese non possent recipere, esse interceptos. Θ minus suspecta est altera emendandi ratio.
quid enim milites, qui in eadem nave cum illo gubernatore erant, esse passos ut ausus teret denique quo fugit si ad Romanos rediit, non demum multo post ama ad ripam Rheni venumdatorum de illorum casu edoctus est Agristola sin navem insciis sipiis ita rexit, ut reveherentur ad Romanos, aut prOSpero eventu navem et pro lagos milites reduxit, aut a militus iratis, ubi primum se salii intellexerunt, est interfectus quarum rerum neutra a seriptore traditur has difficultates ut effugiamus, primum est tenendum tum, eum interciperentur naves, in eis gubernatorem non fuisse, deinde milites non suisse passuros, si in ipsa navigatione fugam tentasset ad quid eo factum est interfectus est cum ceteris duobus neque qua de causa sit interi oetus dubium esse obet maliis enim aliquod lacinus tentavit quam duo illi, qui tantum suspeeti erant, negans se seditiosis esse obtemperaturum qui sensus hum in conjectura et uno remigrante nisi ab eo, qui ludibrio illo praesentis conatam rem denotantis delectetur, inveniri non possit, restituenda est Ox, quae negandi habeat vim et si ad Taciti dicendi usum spectes, abnuente placebit, sin ad litterarum similitudinem, veri simillimum videbitur Tacitum seripsisse denegante 4. 15 62 Illo intorritus poscit testamenti tabulas: ae denegante centurione eonversus ad amicos . . testatur es Suet. Caes. s. Cal. 23. itaque legendum eSSe puto et uno denegante suspectis duobus eoque intersecti . . praevehebantur quo in nunciato duae res supersunt, propter quas de emendatione dubitos, participium praesentis temporis et mi particula sed per que particulam haud raro Tacitus participia juxta ponit, quarum condicio re vera ea est, ut alterum
alteri subjungi debeat explicationi causa, vide quae adnotavit ipperdeius ad A. 3, U. et exempla sere ejusdem generis, quae idem ipperdeius proposuit A. 1, 55 14 47. Graecorum similem licentiam intelliges
ex iis, quae Κrtigerus disputavit Thucyd. 1, 61 3 est autem noster locus ita constitutus, ut vulgato Sermone dicendum fuerit et uno quia denegabat, duobus quia suspecti erant intersectis, praevehebantur. Verum etiam nunc offendimur participio praesentis temporis denegante, cujus loco participium persecti temporis poni debebat, simulac denegatio gubernatoris ἐκ πα uia λο est posita cum trucidatione at effertur denegati praesenti tempore, ac si omisso eoque ut secundarium adderetur primari membro, quo quod eodem Venit tempore continetur. ΓΛ. 14, 15 Postremus ipse cenam incedit, multa cura temptans citharam et
praemeditans assistentibus phonascis quodammodo simile est exemplum A. 14, Agrippina
22쪽
silens eoque minus agnita unum tamen vulnus humero excepit, ne scio an comparari possit A. 4, 25 Insensus miles memoria laborum et adversum eludentes optatae totiens pugnae se quisque ultione et sanguine explebant Mege leute et he die versolger Eum hesten Eu hesten stegie n. ij In verbis quae sequuntur gravi corruptela adflictis ex verbis sua defensantium id tantum patet latere quandam rapinarum et praedationum ab Usipiis actitatarum significationem quare neque exii neque nothi rationes probandae sunt conjectura autem chsteini a ritrio recepta mox ad aquam atque utilia rapturi se eum plerisque Britannorum sua defensantium proelio congressi propterea minus placet, quod ad praepositio non etiam ad utilia pertinet mihi quident genuina scriptura haec videtur esse mox ad aquam atque utensilia i raptusque cum plerisque congressi ad praepositio eo acilius ad utensilia raptusque pertinet, quod ut aliis locis paullo latiore sensu sere idem valet atque ine abi. vide Boetiicher ex tac. p. 20. ceterum utensilia raptusque per εὐδιά τοῖν ejus generis est dictum, ut prius substantivum genetivi casu addi deberet postero ad raptum utensilium, vide apst eclogae tacit. p. 19. Restant verba atque cireuinpeta Britanniam amissis per inscitiam regendi navibus, pro praedonib haliti, primum a Suebi mo a Frisiis intercepti sunt dicunt enim exius et ritatus Usipios meridionato Britanniae latus esse circumvectos, Dionemque, ut 66, 20 meridionale nominat, incomperiis de ista rerumoribus fidem habuisse sed cum nulla proposuerint argumenta, Taciti verba ipsa sunt premenda atque primum, cum Usipii sexto Agricolae legati anno Britanniam essent circumvecti, nihil omnino offecit, quominus per insequentem hiemem commerciis ad ripam Rheni venumdarentur, indeque non ita multo post fama in Britanniam perveniret id a Taciti temporum computatione non abhorrere argumento est, quod postero anno etiam Calgacum Usipiorum mentionem facit injicientem c. 52 Tamquam nuper Usipi reliquerunt quare
fieri potuit, ut quod Dio tradit Agricola sipiorum casu permotus insulam juberet circumvehi deinde si
Usipi meridionale Britanniae Iatus sunt circumvecti, offendimur verbis cohors Usipiorum magnum et memorabile facinus ausa est quid enim adeo magnum et memorabile est noto mari navigare denique si meridiem versus cursum tenebant, necesse erat, ut non solum cum Britannis proeliis congrederentur, sed etiam a Romanis, qui eas regiones obtinebant, aspicerentur ac praedantes aut proelio profligarentur aut caperentur quo facto non video cur fama demum ad Rhenum venumdatorum de hac re edoctus sit
Agricola propterea non ita ridicula videtur eorum sententia, qui Usipio occidentali Britanniae latere tendentes recte opinati esse ii viri docti videntur, qui illos in iis copiis suisse putarent, quibus Agricolaeam partem Britanniae, quae Hiberniam aspicit, firmasset), profugisse , et septemtrionale latus circumvectos ad regiones inter Albim et Rhenum sitas pervenisse ibique a Germanis esse interceptos putarunt. Agr. 30. Nos ei arum ac libertatis aetremos re essus ipse ac simι famae in hune diem defendit. nune terminus Britanniae putet, atque omne ignotum pro magnifieo est sed nulla jam vitra gens nihil nisi fluctus e sara et infestiores Romani. Rationes, quibus,exius et Kriigius enuntiatum atque omne ignotum pro magnifico est tueri atque explicare tentarunt, ita refutavit Schoemannus . . p. 14 s, ut nihil addi sit necesse sed quam ipse probat transpositionem illorum verborum ante nunc terminus, eam dubito probare propter violentiam talium remediorum, quam diu aliam interpretandi viam posse investigari confido et videor mihi multo leniorem medicinam loci corrupti reperisse scribens nos terrarunt ac libertatis extremos recessus ipse ac Sinus famae in hunc diem defendit: nunc terminus Britanniae patet atque jam non ignotum pro magnifico est, Sed nulla ultra gens cet. - uns die beWoline des ussersten erd inhel und die letate Dei e manne bat his eu unsere entsernun und de schul unseres utimes vertheidigt jecit stetit Britannien bis an scinende ossen; undisicht mehr is das unbekaniat gros und surchibar, sonderi schon is hein vol melis libri g, nichis ais asser und klippen uni die noch ergere roemer ita constitula liabent tandem verba
ceterum allitur ipperdeius interpretatus memoria laborum et eorum quidem adversum eludentes etenim adversum eludentes respondet verbis insensus memoria laborum, ita ut sensus esticiatui idem ac si scriptum esset insensu Smemoria laborum et adversum eludentes collocatus optatae cet.
23쪽
aupae pro magnifico est, quo reserantur generalem enim sententiam ignotum pro magnifie est adhibet Calgaeus de Britannia, quae, cum ad id tempus magnam partem fuerit incognita propter longinquitatem regionum et incolarum metum, tum Agricolae expeditionibus patefacta atque jam non incognita desiit pro magnifico haberi optime igitur convenit haec sententia cum extremis terrarum a libertatis recessu ipsoae sinu laniae defensis; neque quid valeat sed nulla jam ultra gens, dubium est sententiis ita inter se eonexis, jam non superesse ullam terram ignotam eoque pro magnifico habitam, sed omnes gentes.
quae reliquae fuissent, esse a Romanis victas. Agr. 31. Brigantes semina duce misere oloniam eaepugnare castra ae, nisi Aleuas in Mordis pertisset, eaeuere jugum potuere nos integri et indomiti et in libertatem non in poenitentiam laturi primo statim eongressu ostendamus, quos sibi Caledonia viros seposuerit. Primum utique recte Camdenius conjecit pro Brigantes esse scribendum Trinobantes quibus enim argumentis exius et riuius codicum scripturam defendunt, ea tum demum probabilia essent, si quae Calgacus ipse contionatus est verba legeremus, non quae Tacitus ei attribuit sed hoc quidem minoris momenti est, verum maximo labore exercuerunt ingenia editorum quae sequuntur verba et in libertatem hon in poenitentiam laturi quae ut aperte sunt corrupta, ita in nulla emendationum, quae adhuc propositae sunt, acquiescendum esse mihi videtur et exii quidem emendationem, quam Dilatus in textum recepit, arma laturi propterea non probandam puto, quod tum, cum Calgacus locutus est, Caledonii arma tulerunt non laturi suerunt; quam post Broterium altherum alios recepit aasius scripturam et libertatem non in poenitentiam. laturi, quaequae nonnihil habet commendationis et libertatem non poenitentiam laturi s. 4. 15, 2 Η 3, 19, sensum ab nostro loco alienum inferre exius vidit, cum non opus sit, qui ad id tempus indomiti fuerint, recuperent libertatem Schoemanni denique conjecturam et libemtatem non impune tentatam ulturi tum demum pro vera habebimus, nisi alia ad litteras in codicibus servatos propius accedens invenietur equidem lenissima correctione Taciti verba sic ut restituenda esse et in libertatem non in poenitentiam ulturi ulturi pro laturi jam eumannus proposuit sed etiam ceteris verbis immutatis, novissime ut dixi Schoemannus ulciscuntur autem Caledoni Romanos, qui Britannia subacta pro sua avaritia et ambitione ne remotissimos quidem orbis terrarum incolas illacessitos reliquerint, jet ea quidem sortitudine, ut numquam eos poenitere debeat arma contra Romanos tulisse, sed ut is dies initium libertatis toti Britanniae sit qua in emendatione ut lubens fateor mihi deesse exempla, quibus dictum esse a Romanis ulcisci in libertatem doceam, ita laιine non dici certe negaverim. s. Η 3 80 Sacrum etiam inter exteros gentes legatorum jus ante ipsa patriae moenia civilis rabies usque in exilium temerasset Veli. 2 85 Desperata victoria in mortem dimicabatur, et quae de potestate in praepositionis cum accusativo disputarunt ipperdeius ad A. 2, 13. rilatus gr. 8, 3. Agr. 32. Me quiequam ultra formidinis vaeua castella, senum coloniae, inter male parentes et injuste imperantes aegra muniet pia et diae ordantia. Pro municipia, quod Γ Λ praebent, exius et Krilaius ex margine codicis ' receperunt mancipia, utique salso nam enumerat Calgacus eas res, quas devicta romana acie metuendas victoribus putare quis possit. sunt autem ossi praesidiis munitionibusque firmati, quibus Romani se tenere indeque eruptionibus lactis bellum ducere ac paullatim Britanniam rursus subjicere possint et sunt quidem in Britannia castellac 32, est veteranorum colonia Camulodunum de plurali numero vide quae p. 5 ad c 5 notavimus), municipiorum denique Verulamium est notum nec procul abesse a veritate videtur, quod Rothius opinatus est, Londinium in eo numero suisse inter male parentes et injuste imperantes ex nota illa inter praepositionis significatione, de qua locuti sumus ad A. 13, 26 est explicandum itaque efficitur hic sensus:
in s. 52 Et ceterae servientium poenae, quas in aeternum perferre aut statim ulcis ei in hoc campo est. Η 5, 15 Ultioni magis quam proelio opus est Plin. an. 5 Divus Titus securitati nostrae ultionique prospexerati I. ' es. 5 eque me militum neque vos ducis poenituit 'at nichi tu reuen ebrauchi. Plane similia nostri loci sunt exempla de quibus loquitur Rothius ad Bri 1 quae ita sunt comparata, ut inter cum accusativo participii vel adjectivi vices participii aut relativi aut absoluti quod dicunt sustineat s. Η 1, 14 credula fama inter gaudentes et incuriosos.
24쪽
Agr. 34. duos quod tandem invenistis, non restiterunt sed deprehensi sunt, novis gime res e eae tremo metu orpora defiae e re aciem in his vestigiis in quibus pulchram et spectabilem victoriam ederetis. Una quidem loci graviter adflicti corruptela a Be2genbergero sanata mihi videtur, quippe qui pro corpora, quo contortissimam et ab loco alienam estici sententiam contra Kritrium contendit Schoemannus i. e. p. 4 6, proposuerit tia pia e Schoemanno probante, sed restant verba norissimae res quae neque nothium grengmarke der eli neque Dilatum, qui exium secutus interpretatur dicta in eo quod quia nihil ultra est pro gravissimo horrendo et prosus desperato habetur ad justam Sententiam perduxisse puto. quae enim sunt novissimae res in eis quidem locis, quos exius et Ditgius adtulerunt aut novissimi adjectivum significat da let2te aut ubi abit in significationem impropriam das aeusserste, adpositum est ad Substantiva, quibus quomodo illani vim sustinere possit aperte demonstratur, non ad verba tam indefinita quam est res. aec potius consideres velim. Tacitus nonnumquam sententiarum gravitatem eo auget, quod ad enuntiatum per se perspicuum adjungit alterum, quo, quae priore dicta sunt, paullo aliter instituta iterates A. 15, 20. Nam culpa quam poena tempore prior, emendari quam peccari posterius est quodsi ad nostrum locum accedimus, id apparet extremo metu torporeque defixere Caledonii aciem in his vestigiis non ita multum differre ab eis quae praegrediuntur sed deprehensi sunt, sed idem sere exprimere hoc uno artius circumscriptum, quod defigunt aciem propterea, quia deprehensi sunt quare conjicere licet, ut illis verbis oppositum est quod Britannos facturos esse exspectaverunt Romani esse restituros non restiterunt), ita his praegredi verba, quibus indicetur quae ore speraverint qui vero hostes defigere aciem cum vituperatione dicit, is speravit eos contra ituros hunc igitur sensum in verbis corruptis novissimae res et latere suspicor qui quibus verbis fuerit expressus ex litterarum somnis apparebit novissime res et ortum mihi videtur ex non in . . . iere et quae inter in et iere positae suerunt litterae, paullo audacius sunt restituenda et mihi quidem aciem videtur intercidisse. Taciti verba igitur haec fuisse puto: quos quod tandem invenistis, non restiterunt, Sed deprehensi sunt, non in aciem ierunt sed extremo metu torpore que defixere aciem in his vestigiis et est 2 46 re in aciem flagrabant ita nuncialis
constitutis recto demum progreditur oratio expectas viros sortes hostium inipetui restituros vel potius ultro aggrossuros isso ios vi I. k on obviam 4ro ille quo aggrodi) quod uirum quo is socorint Britata i
tantum abest, ut deprehendi debuerint a R0manis et in illis ipsis l0cis, in quibus essent deprehensi necessari0
Ceterum non negaverim hune sensum aliis quoque orbis posse constitui, mihique in mentem
venit, retent c0rp0ra ransp0Silo delem scribendum ortasse esse non direxere aciem sed extremo
metu corpora defixere in his vestigiis, s A. 2, 45 Deriguntur acies. Η 4, 16 irecta ex diverso acies, sed duriores mihi quidem transpositiones videntur, quam quae admittantur, nisi si nulla alia sit emendandi via. Agr. 40. Ceterit ut militare nomen, grave inter otiosos, alliis virtutibus imperaret, tranquillitatem atque otium penitus a uetit emitu modicus, sermone fastilis. Κrilatus penitus, quod codices praebent, retinui explicans maximum in modum, quantum potuit maxime. sed eam potestatem non esse in penitus adverbio cum eis ipsis locis, quos adscripsit, 45 Vocesque, quas penitus animo figeremus, r. 50 Se omnes philosophiae paries penitus hausisse, ib. 52 Praecepta prudentium penitus reformident, tum ceteris, quibus apparet, demonstratur, es Cic. de r. 1, 25, 108 Nam si ars ita definitur, ut paullo ante exposuit Antonius, ex rebus penitus perspectis planeque cognitiSatque ab opinionis arbitrio sejunctis scientiaque comprehensis, non mihi videtur ars oratoris e SSe ulla. d. de T 2 8, 5. Sensim hanc consuetudinem et disciplinam jam minuebamus post vero Sullae victoriam De ita in amisimus, i. quibus omnibus non est grossientheiis sed volistaendi g, vom grundistis qui senSUS eum nostro Oe non conveniat, conjecturis subvenerunt quam ex ius proposuit penitus hausit, in eam cum id cadit, quod exius ipse contra cujusdam interpretationem scripturae vulgatae dixit, quae in speciem sunt non penitus sunt tum mothius rectissime judicat, tranquillitatem hauriri non posse,
25쪽
Τα quippe quae non extra hominum animos sita ideoque quo lubeat tempore assumenda sed animorum sit habitus ab animis ipsis petenda verum Ueinius vidit proponens tranquillitatem atque otium peritus auxit, uelite eratu seine uti und gurdehgegogenhei 'on de staaisgesehasten et vermehren Otium
enim auxit ad res publicas quam minime posset accedens, eaque ipsa re cum periculum mortis minueretur,
Agr. 43 H augebat miserationem eonstans rumor veneno interceptum nobis nihi comperti affirmare augi m. Si emendatione opus esset, reciperem quam Haas proposuit nobis nihil comperti; nec firmare aut . sed codicum lectio videtur posse retineri inveniuntur enim loci, quibus non particula, quamquam non ad totam sententiam sed ad aliquam tantum nunciati partem pertinet, non ante haec ipsa verba Sed initio totius sententiae est posita, s A. 12, 3 At non Caratacus aut vultu demisso aut verbis misericordiam requirens, in hunc modum locutus est. A. 12, 7 Claudius ultra expectato obvius apud forum praebet se gratantibus A. 14, 8 erat igitur proprie dicendum, nobis quicquam comperti esse affirmare non ausim; non particula, quamquam ausim tantum negatur, ad prima nunciati verba protracta efficitur nec nobis quicquam comperti esse affirmare ausim quo facto simili modo, quo negativa adjectiva cum substantivo aliquo attributiva vi junguntur, cum ab auctore subtiliter scribente praedicatum negari debeat per non particulam cs Plin. an. 70. Cum male consultis impunitatem recte factis nullum praemium polliceretur, gr. 16 Nisi quod innocens Bolanus et nullis delictis invisus. gr. 59, A. 4, 24 , non et quicquam coaluerunt in ii ii id effectumque est quod legimus et nobis iii id comperti affirmare ausim. certe hanc explicationis rationem sententiae multo esse aptiorem quam quae a riuio est proposita nobis nihil comperti esse), affirmare ausim ch age nu das et erklaren, das te nichis bestimmius vernommenhabe subrigens a den doch twas ahres an dem eruchte sein neque abhorrere a lege grammatica affirmare ausim. formulae nihil comperti satis multa contulit exempla extus. Quod vero miri sunt visi numeri repente mutati nobis ausim, rectissime se habet singularis ausim pluralis nobis numerus nam vitae scriptor amrmare non audet, sibi ceterisque Agricolae necessariis quicquam fuisse comperti de veneno ich traue mi nichi et bellaupten das Wi sicli Dau , grossmutteri
Agr. M. Fumraicia durare in hae beatissimi sileeuli luee si principem Trounum ridere, quod gum
votisque uua nostra aures ominisatur, ita festinatae mortis grande solatium tulit, evasisse postremum illuci lcmptis et
Drox mo ad vor talom iocosso uti Rhonatius mittorus Aritet us, quorum primus quod omisit. alter
et tertius ululaverunt in qu0ndam. equidem eum Engeli elibertino plum puto ex quodam Taci
tumque scripsisse nam sicuti durare in hac beatissimi saeculi luce ac principem Traianum Videre quodam augurio voti Sque ominabatur, ita et , qua nostro sermone ita reddenda sunt denti te er iners ita mit
unsere hochbeouckten ei et leben und ais kaisor inenor an Eu ehen, o a doch in ersata surde unvermutet hereinbrochende lod et ominandi enim verbum sere idem valet ac nostrum voralinendWiinschen, cs uel ser. 48 Clamorem militum et sibi adversa et Galbae prospera ominantium. Plin. p. 4, 15 5 Optamus enim tibi ominamurque in proximum annum consulatum ita nos rirtutes tuae ita rudicia principis augurare volunt id. 4, 19 cujus loci paullo alia est condicio Talemque, qualis nunc uxori meae videor, minari solebas. Verum recepta eorum quos dixi emendatione non probo explicationem prorsus enim a Taciti ingenio abhorreret haec sententia, si ad illa praesagia quibus Traiano principatus portendebatur ut recepto demum imperio narratum et creditum est, esset reserenda huc potius animum adverte siquis nostrae memoriae hominum alicujus ex apoleonis summi illius dueis veteranis in vita anno 1854 conscripta stirmaret, illum veteranum anno 1840 exclamasse teli erde nocti inen ouis Napoleon ais Laiser schaven , eis de Ludovico apoleone nihil cogitans id tantum voluerit dicere sperare se quondam aliquem ex Napoleonidarum aente Francogallorum imperatorem esse visurum, non ita multum miraremur reputantes
' Plin. p. 4, 2 8 Unde haec augurer quaeriS.
26쪽
inium Uulimetis me sinplorem ex reriua eventu de suo adjecisaea atque idem a Tacito laetum esse anta via ritu Asrieola erum, cui pro certo esset persuasum Romanorum rem publicam post Domitiani erudelitiam ad bonum principem esse perventuram, id tantum auguratus .es umque in selicissimam aetatem vitam is perd aret desideravit, quod his sere verbis poterat narrari: nam situli durare in quadam beatissimi saeculi luee a prinei pem aliquem bonum videre augurio votisque ominabatur; Tacitus, qui Traiani prineipis selieissima illa aetate viveret, et quae socer esiderasset auguratusque esset, ea jam
evenisse videret, incertis Agricolae votis certum tempus atque certi hominis nomen substituit . atque miror equidem altherum, cui sere eadem interpretandi ratio in mentem venerat, clamen alati explicationem recepisse, ex qua Agrieola multis annis ante Traiani principatum auguratus sertur quodam modo omparari potest ratio, qua scriptor eos, quorum refert rationes, nonnumquam res facit commemorantes, quas illi tim in locuti sunt scire non potuerunt, quod factum videmusi 1, 30 minus triginta transfugae et cum l. 27 ibi tres et viginti speculatores cet. Agri M. Tacitus Agricolam, quod postremum Domitiani tempus effugerit, praedicans una tantum inquit victoria carus Mettius ensebatur, et intra Danam arcem sententia Messiaini strepeba et Massa Baebius
Wexi ingenuosam conjecturam Massam Baebium ut Capitonem Cossutianum tum demum in omnes
delationum crudelitates prorupisse, cum a Baeticis esset accusatus, ut amplectendam puto, ita librorum verbis talem subess sententiam negaverim ut enim concedam non statim post Baeticorum accusationem, quam
ex nostro loco sub ipsa Agricolae qrte accidisse collegit, Baebium continuas clarorum virorum delationes exercuisse, verba tamen jam tum haud facile aliter accipias, quam ut significetur ipsa illa accusatione
Baebium esse repressum quod a loco prosus est alienum quare statu iam tum corruptum esse ex etiam
tum, quo recepto hic efficitur sensus Massa Baebius a damal noch angeHagter de etiam tum vocabaeo es. A. 1, 5 Tiberium Neronem et Claudium Drusum privignos imperatoriis nominibus auxit integra etiam tum domu sua. 4. 15 50 Ex quibus Senecio speciem amicitia etiam tum retinens eo pluribus periculiseonflictabatur: Diuium ad Sall. Cat. 2, 1. ritEius omisso jam explicat Massa Baebius tum adhuc talis erat, qui in jus vocari posset.' at reus est, qui in jus vocatur, non qui vocari potest. Η. 2 67. Dein mobilitate ingenii, quod palam abnuerat, inter secreta convivii Iargitur honoravitque Asiatieum anulis foedum mancipium et malis artibus ambitiosum. 0uod pro honeravitque libri exhibent oneravitque retinendum videtur, cum Optime conveniat eum acerba illa irrisione, qua omnia Vitellii dicta laetaque Tacitus refert eodem sere modo tho Barbium Proculum et Veturium pretiis et promissis onerat II 1, 25, et Mucianus Antonium Primum multis in senatu laudibus cumulatum secretis promissis onerat II 4 39. H. 3, 24. Rothius adsequi se negat, quid valeant verba ab Antonio Primo ad praetorianos dicta: vos, nisi vincitis pagani, quis alius imperator, quae citra alia aeripient Othonis praetoriani a Vitellio honeste missi H 2, 7, ut veteranorum erat mos cs A. 14, 27ὶ alius alio per Italiam per provincias dilapsi sunt bello Vespasiano orto ad Flavisos concurrerunt quos minatur nostro loco Antonius Primus iterum victos iterum missum iri, neque umquam fore milites sed paganos. dicit igitur: euch, di thr, en ih nichi si egi, provineti albaver sein erdet, etch andere Feldherr Melch'anderes ager ir euch miede ais soldaten aumelimen ut hoc loco pagani opponuntur militibus Η , 55. Inter paganos corruptior miles. 3, 3 immo eam induisse pagani vocabuli vim videtur, ut significaret qui non essent milites civilisten. s. Juv. 16, 33. Citius salsum producere testem contra paganum possis, quam Vera loquentem contra ortunam armati Suet Galba 19. Ibi equites, cum per publicum dimota paganorum turba equos adegissent Suet. et 27 uum contionante se admissa turba paganorum apud milites cs rem lex. S. V.