장음표시 사용
11쪽
I. Plurimis locis stichomythiam praecedunt versus nonnulli, qui quasi prooemii vice fungantur cf. vidata l. l. p. 621. Ubi longior quaedam orati excipitur Stichomythia singulos versus consilienti, ultimos versus vel duos vel tres, relicta, de qua eo usque dictum St, materia, ad eam videbis quasi traducere rem, quam stichomythia tractandam sibi sumpsit poeta. f. Hec. v. 1230 Orest. v. 1069, hoen. v. 595 Med. v. 1295 Alc. V. 495 V. 19, Andr. V. 234, On. v. 1284, ph. Τaur. v. 480 Iph. Aul. V. 93, Bacch. V. 34 Hel. V. 305, ere fur. V. 88; ec. v. 967, Orest. v. 1583, Med. V. 909, Jon. v. 936, ph. aur. v. 602 887, 992, lectr. v. 1111. Haud raro vero stichomythiam singulorum versuum ita instituit Euripides, ut aliam stichomythiam praemitteret brevem illam et binos versus continentem. Qua in re ita Versatus est, ut aut utrique personae semel duos versus tribueret Orest. v. 1178, Med. v. 658 Hipp. v. 11 Alc. V. 15, Suppl. v. 53, 1051, Heraclid. v. 59,mel. v. 4423, aut ut alteram bis duos versus saceret loquentem, alteram semel Andr. v. 566, Phoen. V. 384, et v. 7723. Prorsus similis eorum locorum est ratio, quibus aut sticho- mythiam hemistichia continentem alteri personae semel versum integrum tribuit, alteri bis Phoen V. 980 Hel. v. 1628. Stichomythia distichae licoat mihi inualicunque jure, eas Stichomythias quae singulos contineant Versus, dicere monostichus, quae binos, distichas), ut quae loquendi facultatem paullo a
giorem praebeant, exordio illo, de quo Supra diximus, complure Versu continenti Saepissime es rent: Hipp. v. 70, Andr. v. 611 Iph. Aul. V. 18, Orest. v. 205 nam . 201 - 4 ad stichomythiam nihil pertiuent; Orest. v. 625 v. 62, 24 enim ad Tyndareum scenam relinquentem conversus loquitur Orestes). - Ηaud ita gaepe stichomythiae distichae compli ire VerSUS, quae aditum aperiant, praemittuntur Troad. v. 48,mel. v. 1031; unus autem versus integer non potest Stichomythiae disticha quasi prooemii vice fungi quod quum non reperiatur nisi on. v. 265, quin irchhomus suo juro lacunam statuerit, non est dubium. Qui enim l0ci praeter hunc videantur contrarium suadere, Bacch. v. 44 et Phoen. v. 594, quibus unum versum fiehomythiam ut videtur, introducentem duo versus sequuntur, priusquam sti2homythia monosticha capiat initium, ii ullo modo suu explicandi.
Priorem enim locum aesturatius inspicientem non potes effugere, a Bacchi demum Verbis, v. 451, ut qui primus per totam hanc cenaD tueatur partes et urbitrum potiu quam reum Se gerat, StichO- mythiam capere initiun1. - Posteriore autem Oe perspicuum est, feOelem nequaquam habuisse consilium plura cu3 fratre dispLtandi es. V. 589 λλ' νάλωται χρονος μάτην et v. 593 των μακέγων δ' παHαγεισα νουθεr,tuc των μ' η eumque potius jam scenam relicturum verbis: καὶ συ et Oxδ' ἔξω κομι , τειχεων et κατεγανῖ v. 594 ampliorem altereationem fuisse praecisurum. Quae quum ita si ut, pelluceat neeesse Ut v. . 94 ad sequens colloquium, quod ut prohiberet potius quam ut afferret videatur Eteoeli tributus esso, nihil posse pertinere et initium stichc mythiae Oaendum esse in versia 595. H. Stichomythiam sive disticham sive monosticham alienam esse ab eis locis, quibus perturbatione vacui sint animi agentium vel quibus narrandi potius et exponendi quam altercandi ansa sit
data, nemo non videt. Necesse est enim animum utriusque perSonae adeo AS incitatum ac permotum
Vehementer, ut sedatiorem orationem res ipSa recuset agitetque abruptum illi id, quale stichomythia praebeat, loquendi genus. Unde haud pauci exstant loci, quibus vel hire Versus, intereogationem Saepissime continenten, excipiantur uno versu personae respondentis Electr. V. 364, 1004 Heraclid. v. 564, Med. v. 25, 28, On. V. 25, Phoen. v. 848, Troad. v. 880, erc. fur. V. 584), vel alteri personae bini aut terni versus tribuantur, alteri quaterni aut plures Hec. v. 380 949, Med. v. 585, Hipp. V. 500, Jon. v. 15353. Hisce autem locis cave, ne stichomythiae legem violatam esse opineris: ea enim a consilio loetae prorsus erat aliena. - Quodsi in ejusmodi locis nonnullis personarum
12쪽
loquentium eundem a parem reperies versuum numerum ei. Jon. V. 13, Suppl. V. 644, Phoen. v. 98, Hec. v. 4983, id temere ac sortuito factum esse putandum est; nam lex stichomythiae latiusquam ad duos ver8us non pertinet. Eadem autem est ratio eorum locorum, quibus nuncii prodeunt res extra scenam gestas narraturi; qui quae proferunt, ea haud raro vel interrogando vel exelamando interrumpunt ii, quibus ferunt nuncianda. Nunci autem quum non prodeant in cenam, ut ad modum personarum agentium, quae
metuant aut sperent, quae habeant consilia, vel defendant altercando vel exponant, sed potius factu continua oratione narraturi, ab ejusmodi sane locis, exceptis paucis, de quibus infra videbimus, sticho- mythia aliena est. - Unde fit, ut se in chorum quidem valeat ex stichomythias, nisi eis locis, quibus actoris explet partes et ipsius actionis particeps tamquam persona agens in diverbium vocatur: Hel. v. 1628, 305 Heraclid. V. 271, ipp. v. 267, 70, Alc. V. 145, 495, Bacch. v. 594, Electr.
v. 750. Quibus autem locis chorus proprio a Suo munere fungitur, ut personis fabulae sive quae rentibus respondeat sive dubitantibus suppeditet consilia, eos, quum incitatiori dicendi generi locum non praebeant, ad Stichomythiae legem compositos non esse, certum est, L Orest. v. 35 Hipp. v. 1142 45, ndr. v. 860, Jon. v. l252, Heraclid. V. 120 Phoen. v. 1327. Jam vero ad nuncios, de quibus supra disimus, ut redeamus, ea, quae praecedunt rationes eorum longiores, Saepissime ad Stichomythiae praecepta revocari non posse, elucet ex his locis Med. v. 1110, Andr. v. 1042,
Iph. aur. v. 230 - 37, 1252, Hel. v. 1512. Nec tamen desunt loci, quibus stichomythiae participes
Videamus nuncio idque factum esse videtin his conditionibus: a si qua persona adeo audiendi est cupida, ut accuratiora in posterum differens interrogationibus tanta festinatione projectis, ut plura exponendi patium non relinquatur nuncio, rerum gestarum Summam studeat praenoscere: hoen. V. 1083 Heraclid. v. 791 Iph. aur. v. 238. Similis est ratio eorum locorum, quibus interrogationibus ad rem ipsam non pertiuentibus nuncius impeditur, quominus Statim promat, quae St narraturus Electr. V. 63 Iph. Taur. v. 1285.b si cunctantem se praebet uncius et haesitantem vel etiam inania loquitur, quae ut
omittat, videatur esse monendus. f. hoen. V. 1216,mel. v. 598. - unei 1 praeterea, ubi quasi exuit roprio more naturamque proprium et partes Suscipi Personae agentis, stichomythiae participem posse fieri, non est quod moneam mel. v. 99, Heraclid. v. 28, 961. Hisce rasemissi quum jam stichomythia fabularum Euripidearum in censum vocaturi simus, quarum plures haud scio an interpretando quam mutando OSSint sanari, primum paucis attingemus eas, quae, quamvis StichOmythiae legem, qualem Supra circumscripsimus et quam veram esse longe major stichomythiarum numerus evincit, videantur recusare, tamen perturbatae non sint sed ad certam quandam Ormam comp9Sitae deinde eis, quae vitio aliquo laborant, Si quam poterimus afferre conabimur medicinam. )1. Stichomythias haud raro compluribus versibus interrumpi, si ad noram personam eo Sque colloquii expertem vel tum demum in cenam prodeuntem convertatur ratio, recte monet vidula
l. l. idque probat his exemplis: Iph. Aul. v. 308 in versu 11 initium novo inter Agamemnonem et Menelaum sticho- mythiae est ponendum.
Κvieala ejecto versu 132 aliam divisionem strophicam officere conatus est; irchhoreus post v. 1329 laeuuam statuendam esse censuit neutrum nos probabimus, nam nihil huc pertinet lex stichomythiae.' In singulis autem locis perlustrandis si alicujus interpretis judicium me fugerit, id vitio mihi vertatur nolim Praeter ea enim, quae olim notaveram, paucas admodum editiones inspiciendi mihi fuit lacultas.
13쪽
Heraclid. v. 40 sqq. quadruplicem hoc loco habemus stichomythiam: primam inter nuncium et Iolaum V. 628 - 39, alteram inter Iolaum et Alcmenen v. 652-57, tertiam inter Alcmenen et nuncium v. 658 - 63, quartam inter Jolaum et nuncium v. 664 sqq. Suppl. V. 112: cf. infra. Herc. fur. v. 139 sqq. v. 1392 finis est stichomythias inter heseum et Herculsim institutas versu 1393 ad Amphitryonem converso respondet v. 1394, versu 1395 v. 1396 redeunt deinde loquendi partes ad Amphitryonem eis verbis, quae facit Hercules v. 1397, quae, quamvis
responsionem contineant VerSUS antecedentiS, ad patrem potius quam ad heseum conversum Herculem locutum esse, apertum est; Sequitur denique nova inter Theseum et Herculem stichomythia inde a versu 1399. Potuit igitur poeta eodem jure quo v. 1392, si vobiit, uterrumpere compluribus versibus stichomythiam post v. 1394 Vel V. 1398, salvis eis, quas sequendas sibi statuit, altemorum versuum legibus. Iph. Aul. v. 854: prodiens in scenam nuncius novam stichomythiam efficit inde a v. 854.
Iph. Aul. v. 1344 Clytemnaestra duobus versibus 1343 - 44 ejus colloquii, quod cum Iphigenia habuerat, finem facit et inde a v. 1345 nova inter Achillem et Clytemnaestram incipit stichomythia.
Bacch. v. 643 Injuria interpretes lacunam statuisse non Sine causa contendere videtur Κvidala etenim verba λχ ειν κελευο πὰντα πυυro ἐν κυκλμ v. 643 ad servos adstantes sunt ou-
versa neque quidquam pertinent ad stichomythiam. Potuit hanc sententiam stabiliro visala in comparationem vocando road Versum 104 sq. quo loco plane eodem modo Menelai cum Hecuba altercatio duobus versibus 1041 - 42, interrumpitur, quibus Servi jubentur abducere Helenam quare minime violari stichomythiae legem apertum est. His locis addi praeterea possunt Herc. fur. V. 1098, de quo loco f. infra, et ejusdem sabulae n. 530. In versu 3 collocandum est stichomythiae initium Amphitryonem enim exclamantem: ἁ λίλτατ' ἁνδράδν - oo09hς ες κιχὴν ἐλελων νιλοις interrogat Hercules v. 32 τί ν ῆς; τίν' ἐς
ταραγμὁ ηκομεν, πικτερ; Jam Vero reSponsurum Amphitryonem Oecupat Megara Xelamando διολλύυμωθα', deindo vero ad seuem conversa pluribus Verbis, v. 3, 36, ejus rogat veniam, quod sibi arripuerit, quae illi fuerint dicenda. Itaque Verses 532 respondet prior pars versus 533 διολλυμεσθα, pergitque deinde stichomythia, postquam intercesserunt Megara ad Amphitryonem Verba v. 527. In qua re inaequalitatem quandam ineSSe non potest negari, sed eam tamen, quam, Si respexeris Megarae commotionem animi tam Vehementem, ut et invitam videatur abripere, paene necessariam fuisse confitearis necesse sit. Itaque ut responderet Megara loco Amphitryonis, animi ejus perturbationi non sine jure poeta largitus est ut unum tantum verbum quasi invita promeret, tribuisse videtur modestiae mulieris sanae, O loquenti nisi justo et tempore et loco. Si duarum personarum colloquentium altera iusserit diverbio, quae ad tertiam quidem personam praesentem non in conVerSa, Sed quae Seeum ipsa, quam quasi simulatam dicus personam tertiam, colloquatur aut si qua perSona profert, quae auditores, non personae agentes auribus percipiant, oritur inde haud raro quae videtur perturbatio stichomythiae. Ad quod probaudin quae exempla
attulit vidala, ea, except Hecubae v. 19 sqq. ubi tres versus Hecubae, 32 cii finiunt priorem stichomythiam et inde a v. 735 nova capit initium, dubito, tum Sobrio judicio electa esse existimes. teuim ut persona fabulae secum loquatur, ad quae altera ordine et commodissime respondeat, fieri non potest. Contra, nisi poeta ita proponere Oluit rem, ut ulterius Ibersonae verba necopinantis et solam se adesse putanti ab ultera persona ex improviso intervenienti fingeret exaudiri Simulandum est, alteram perSOuam non audire, quae altera secum loquatur Quod ita se
14쪽
habere videmus Hec. v. 19 sq. quo loco Hecuba ab Agamemnone aversa ita loquitur, illo ut jus Verba exaudire non possit, cf. v. 22, 2 6. Id autem nequaquam quadrat in lectrae v. 55 7 sq., quo loco Vidala perturbatam stichomythiam eo conatur delaudere, quod Orestem v 557 - 59 cum miratione quadam secum ipso, non cum Electra, loqui statuit. Sed Electram, quum aptissime respondea v. 560, ea quae Oreste locutus erat, audivisse apertum est. Mirationem praeterea restis, quam in v. 55 - 59 inesse voluit vidala, eam simulatam, non eram 8Se Statuamus neceSSe est expectavit enim, ut ipsum agnosceret Senex, quod quin futurum esset, non potuit dubitare, cf. v. 28 sq. usmodi autem mirationem, quae non Vera, sed simulata sit, locum non habere in eis, quae personuetabulae Secum ipsi loquantur, non est, quod moneam. Neque majore jure cum vidula perturbata, quae est Heraclid. v. 962 sq. stichomythia ita potest excusari, ut Alcmenen versum 962 secum ipsa loqui et versu 963 demum converti ad Duncium statuamus. Verba enim Lao α, αυτον αιχμαλωτονειλομεν, Si vidatum Sequimur interpretem .so est belui se iii Selati genuehinunc uinioni se in ' , Oderationem animi indicant ab Alcmenos morit,us prorsus alienam, cf. v. 973. Im V. 962 interrogationem continet non sine miratione aliqua et indignatione emissam: mene illo frustra potitam esse οEtenim Eurystheum supplicio afficiendum esse, eo usque certissimum fuerat Alcmenae neque quemquam putaverat id impediturum; quodsi ex improviso et praeter omnem expectationem impediuntur, quae certiSsima sunt visa, nemo, nisi fallor, mirabitur, quum Alcmenen indignantem videat atque stupentem contra quomodo fieri possit, ut lentitudine quadam animi contemplando se dedat et satis sedate secum ipsa loquatur, haud facile est intellectu. Melius, nisi fallor, ea, de qua supra diXiuius regula probatii Med. VerS 61 sq. quo loco paedagogi cum amula colloquium Siligido versus continous duobus versibus interrumpitur. Verba enim: ει χρὴ εἄaότω, εδεειν Oo non Suut addita, nisi ad excusandam antecedentem exclamationem: --μῶν γος et a paedagogo ad Se ipsum sunt conversa. Uude quae ad stichomythiam pertinent, relinquuntur hare: v. 1 cio μωοος v. 62 4ύς Ουδέν οιδε των νεοπόρων κακῶν. quibus nihil offenditur stichomythiae lox, cf. infra. - Simili modo Andr. V. 64 in verbis: συνδουλος γα εἰ τη προσεχ c νασο ὶ ἶδε νυν di δυστυχε nihil inest, quod ad rem ipsam pertineat; quae verba quum ea sola de causa tribuantur Andromaehae, ut explicentur et probentur antecedentia οὐ φίλτατηουνδου λε, ad stichomythiam ipsam non pertinent nisi haec:
Denique pertinet huc Hipp. V. 1381 sq. quo loco versus 1381 ci continent exclamationem a Diana non ad Hippolytum, sed ad se ipsam conversum neque magis Hippolyti verba v. 1384 - 85 ad Dianam converSa Sunt rimo stichomythia a verbis εστ' ἐν τοποισι τοισίδ' Ἀρτεμις θεώ demum initium capit indeque alternandi vices justo modo intor Dianam et Hippolytum sunt distributae. 2. At profecto Saepius quan persona tertia, duarum personarum colloqui interposita, rei ipsius, de qua verba fiunt, vel conditionis, qua fruuntur personae fabulae, mutatio stichomythiae inte rumpendae anSam praebuit poetae Hujusmodi autem loci apud Euripidem hi fere exstant: Andr. V. 66. Andromacha de imminenti filio periculo certior facta stichomythiam disticham quinque versibus interrumpit v. 74 - 78 quo facto inde a versuri nova tichomythia eaque OnOsticha sequitur. Cujus rei causam in eo positam esse judicamus, quod ea res, de qua colloquuntur inter se Andromacha et famula, mutatur: initio euim agitur de insidiis, quas Molosso parant Her-
15쪽
mion et Menelaus jam vero inde a v. 79 nova res occupat animum Andromachae meditantis numquid auxilii ferre possit Peleus et quem ad illum nuncium sit missura Libri quidem manuscripti, v. 7 et 8 tribuunt choro, unde factuni est, ut priores editores et ex recentioribus Nauckius famulae adscriberent hos versus, quos procul dubio suo jure Andromachae restituit lachhosfius. Praeterquam Enim quod hi versus cum antecedentibus arctissime cohaerent, fieri vix potest, ut famula v. 77 I8 eodem modo atque Andromacha v. 74 sq. absentem alloquatur Molossum. Itaque qui hos versus
famulae tribuendos esse censeant, ii non poterunt, quin perSOnam, ad quam convertatur ratio v. 77statuant immutari et verba do- α Ουκ ν ω γε ' αν πώ GGειν κακως κείνου παροντος νυν δ' ἐωγιος
εἰ φλυν ad Andromacham esse reterenda quod amen fieri Vix potest, quoniam agitur de periculo imminenti non Andromachae, sed Molosso filio. Heraclid. v. 675. Ola cum famulo colloquium, cujus vices eo usque aequis partibus fuerant distributae, tribus versibus interrumpitur et inde a versu P nova incipit stichomythia earundem personarum priore enim StichOmythia v. 662 Sq. de AthenienSium exercitu deque instructa jam acie
agitur, posteriore 678 sq. de proelio jamjam incipienti deque dola pugnam inituro. Mutata igiturres, de qua agitur, Stichomythiae interrumpendae praebuit anSum UuVendum enim est, ne, quo Pstugkium deduxit nimium studium officiendi stichomythiam Omnibus numeris absolutam - . 675 priorem Stichomythiam statuamus concludere et ine per deinde a v. 6. 6 novam Stichomythiam eamque
disticham v. 67, 79i, quam exeipiat denique inde a v. 680 Stichomythi monosticha Etenim
v. 676 - 77, ut quos nuncius jam abiturus et sesenam relicturus loquatur, quin prioris colloquii finem faciant, non poteS dubitari, neque mim apertum est, Ola demum conSilium et quae profert verba V. 78 sq. revocare abeuntem Diaucium et novam adducere Stichomythiam. Quae quum ita sint, eodem
jure quo tres 47, 773, quattuor vel plures versus nunei salva Atichomythiae lege potuit poeta tribuere. Orest. v. 470. Stich0mythia monosticha, cujus initium fecerat Menelaus, v. 470 interrumpitur compluribus versibus Tyndarei restovi subito conspicientis unde oritur nova Stichomythia, qua de Oreste acitur ova enim materies s teli muthiam efficit novam. Alc. v. 1079 sq. Prima ex eis, quas hoc loco habemus, stichomythiis, amplectitur . 10791125, quibus agitur de maerore Admoti doque recipienda in domum Alcestide qua stichomythia finita Verbis Herculis, v. 1121 - 25 secunda deinde lucipit a v. 1126 sq. ejusque finis ponendus est in V. 1138. Haec autem stichomythia, quum Admeto duo versus, 1136 - 37, tribuantur, denuo videtur interrumpi Quam perturbationem ut amoveat, quamvis possit quispiam inducere in animum, te
tinere huc eam regulam, quam antea, 1. protulimus, leuim hi duo Versus ab Admet ad uxorem, ad tertiam igitur personam, convertuntur, tamseu nescio, an non omnes hoc modo tollantur difficultates Hanc enim rationem si sequi volueris, versus 1138, qui quin ad Admeti Verba, quae aut cedunt, Sit referendus, non potest esse dubium, non habebit, cui respondeat. Quare alia explicandi Via nobis erit ineunda. Exclamationes, quas extra versum posuit poeta, quale Sunt m φευ λυ cet. quamvis soleant in editionibus nostris ut versus numerari, non perturbare Stichomythias, multis exemplis potest demonstrari, cf. Alc. v. 1104, Orest. v. 1051, Hipp. v. 345 770 1075, 1383, 140 cet.
Neque solum de eis exclamationibus, quas interjectiones nominarunt grammatici, νευ λυ et id potest affirmari, verum etiam de eis, quae plura contineant verba et vel imperantis vel mirantis vel deplorantis esse soleant: cf. ph. Aul. v. 1133 εχ' ησυχος et similiter Med. V. 61 ω μῶμος tam vero si tenuerimus, non multum interesse inter exclamantem et appellantem alterum, eam Euripides secutus e8S Videtur rationem. ut ea verba, quibus quis compellatur, licet totum Versum faciant, in vicibus
loquendi distribuendis nollet numerari. Unde sit, ut neque monosticha tichomythia duobus Versibus,
16쪽
nequo disticha tribus porturbetur, si quidom prior o primus versus confine allocutionem. Hunc in modum Alc. V. 492 verba ξενοι, Φε γαίας τῆς Τε κωμῆται χθονος ad stichomythiam nihil pertinent, sed versu 493 respondet v. 494 et inde a v. 495 mutata ea, de qua agitur, re nova incipit Sticho- mythia eundem in modum Suppl. v. 115 ad tres hose versus stichomythiam monosticham introducentes Adrastus duobus versibus respondet, id quod fieri non posset, nisi alter versus to καλλίνικε γῆς Ἀθηναίων αναξ extra stichomythiam esset ponendus cf. Andr. V. 64 ιλriaret συνδουλε et quae supra de hoc loco disputavimus. mane autem legem non valere in eo locos, quibus allocutiones contineant sententiam plenam, ad quam exprimendam toto nunciat utitur ratio pedestris, non est, quod Oneam. Etenim si, ut unum asseram,oph. Aul. v. 1345 Achilles alloquitur Clytemnaestram:
ω γυναι τάλαινα, ηδας θυγατερ, hunc versum inter stichomythiae Versu eas Dumerandum, per Se intelligitur Verba nim ω γυναι τώλαινα idem valent ac γυνη τά ιν ει Similium autem locorum
magna afferri potest multitudo: ipp. v. 1080 Phoen. v. 1697, 1703, 1704, Hipp. V. 1400 1404,
Electr. V. 70, Jon. V. 272, Suppl. v. 293, Orest. v. 283 cet. Jam Ver ut ad Alc. v. 1074 sq. redeamus, mutata denuo colloquii materies novam asseristichomythiam inde a v. 1142. Etenim secundam stichomythiam, gratum et laetum Admeti animum proponentem, concludunt . 1139 - 41 tertia deinde stichomythia, inde a v. 1142 Herculis cum Morte pugna memoratur, quo facto quarta denique sequitur stichomythia, V. 115 sqq. qua demerculis itinere agitur. Electr. v. 1124. Quas adhuc inter se collocutae erant Electra et Clytemnaestra, quam crudeliter in liberos gamemnonis consuluisset Aegisthus et quam contumaciter in Aegisthum Se gessisset Electra, ea quum v. 1123 relinquantur et nova res, scilicet simulatu Electrae partus, proferatur in medium, jure stichomythia quattuor versibus 1124 - 27, interrumpitur. Electr. V. 557. riore stichomythia v. 552 sqq. Oreste de paedagogo sciscitatur, quis sit; quo facto, post V. 556 quum personas agentes, dum paedagogus in Oreste oculos defigit, aliquamdiu silentium tenere verisimile sit, jam novam proferri rem satis demonstrat Orestis miratio exclamantis: ἔα τέ μ' εὐδεδορκεν .τ. λ. v. 557. - Itaque quum in v. 556 prioris stichomythiae finis sit ponendus, inde a v. 557 nova incipit stichomythia, quae pertinet usque ad V. 563. Hec. V. 32. Usque ad V. 32 quum Heuuba dubitet, num Agamemnonis expetat auxilium, jam V. 734 certum capit consilium. V. 732 vi igitur priorO stichomythiam concludunt et a V. 735 nova capit initium. Itaque quod, quilii a dubitando et haesitando ad certum consilium Hecuba vocet animum, rerum et totius conditionis quasi fit mutatio, interrumpendae stichomythiae
Simili modo nescio an interrupta stichomythia Bacch. v. 1258 sq. sit explicanda, quo loco Κhelthomus, mutato v. 1258, v. 125 consui ejiciendum esse. Etenim v. 1258 I9 Agave a bacchic furore ad sanam mentem reveriitur: quae animi et, quae inde nascitur, conditionis mutatio satis valet ad novam stichomythiam asserendam. Prior igitur stichomythia est inter Cadmum et filiam bacchantem, postserior, indo a v. 1260, inter Cadmum et filiam sui compotem. Neque plus offensionis habet interrupta stichomythia, quae est in Orest. v. 245, licet plurimi interpretes suspectum habeant v. 247. Etenim interpositi tres versus, 245 - 47, non perturbant Stichomythiae rationem, sed initium sunt ovae stichomythiae: prior enim stichomythia est inter Hectram et Orestem sui compotem, posterior inter Electram et Orestem furentem Jam eis, de quibus modo diximus, Baeeharum o Orestis locis addendus est Orest. v. 1021. Quo loco quum eis demum versibus instituatur stichomythia, quibus sororem muliebriter lamentantem
17쪽
vituperat Orestes 1021 - 23, versus 1023 non habet, quod suspieionis ansam nobis praebeat. Quae deindo sequitur stichomythia disticha, ea quinque versibus Orestis 1046 50, interrumpitur. Nec tamen assentiemur lachhomo post v. 104 duos Electrae versus intercidisse existimanti etenimusquo ad v. 104 Orestes animum sedatum et fortem retinens a lugendo et lamentando abstinuerat; jam vero sororis amantissimae moerore mollitus inde a v. 104 et ipse lamentari incipit et loedias blandimentis totum se dedit. Animi igitur affectio subito mutata, cur stichomythia intem-patur, hoc loco non minus quam . 245 j tam continet causam. Phoen. v. 90 et 14. Stichomythia, ut bis videatur turbari, essicit res, de qua agitur, bis mutata. Etenim usque ad . 906, num Tiresiae vaticinatio cum Creonte sit communicanda, qua ritur deinde versus 906 13 sunt de Menoeceo submovendo versu 14 sq. denique de ipso oraculo agitur. Undo fit, ut triplo evadat stichomythia v. 899 - 906, 907 13, 14 - 33. Quam quae Κvidia protulit t. l. p. 618, Euripidem alium versuum Ordinem aliamque inter Creontem et Tiresiam distributionem emcere voluisse, non minus illam aequabilem quinis enim versibus inter Creontem et Tiresiam pariter distributis, 901 et 09 13, pari intervallo ternos iresiae versus esse interpositos 906 ot 14 17 β - a ita tantummodo possunt probari, ut ex ratione ac lege sticho- mythiae utroque loco, et v. 906 sq. et v. 14 Sq. non minore jure quattuor Vel plures quam tres versus potuisse Euripidem iresiae tribuere concedamus. Etenim stichomythiae monostichae non solum duos vel tres, sed etiam plures versus tamquam prooemium OSSe praemitti, supra monuimus. Hipp. v. 1054. Versus 10 54 - 56, quibus spem omnem potestatemque innocentiam probandi filio praecidat heseus, priorem stichomythiam concludunt jam qui sequuntur versus Hippolyti qua, tuor 1057 - 60, initium continent alterius stichomythiae, qua Hippolyti de indigna, qua amictetur, sorte querelae justissimae et hesei furor a caecitas animi inter se opponuntur. Orest. v. 1609. Duo hemistichia v. 1608, sequitur versus integer, 1609, quo interposito ad hemistichia redit oratio. Etenim verbis: σίγα νυν, μέρου δ' ἐνδίκως πράσσων κακῶς, quibus dictis, Orestem a patruo plura etiam locuturo se avertisse fingendum est, finis continetur prioris stichomythiae. Nova deinde stichomythia incipit inde a v. 10, qua Menelaus, quum antea nihil nisi minas et opprobria actasset, jam ad preces Videtur descendisse. Jam vero ex eis, de quibus supra exposuimus, locis Satis apparere existimo, eam, quam sibi statuerat stichomythiae legem, ut singulis versibus responderent singuli, bini binis, ita secutum esse Euripidem, ut hunc ordinem relinquendum esse censeret hisce conditionibus 1 si personarum, quae colloquuntur, instituitur mutatio, Vel ita ut tertia persona eo usque colloquii expers in alterius locum
substituatur, vel ut singula quaedam inter colloquendum ad tertiam personam praesentem convertantur, vel ut altera persona ea, quae facit, Verba non ad alteram convertat, Sed ad se ipsam, quae est simulata persona tertia 2 si ea res, de qua eo usque collocuti sunt personae agentes, vel tota personarum conditio vel animorum affectio subito mutatur.
His igitur locis, de quibus hucusque locuti sumus, quum interpretando potius quam conjiciendo mederi conati simus, jam ad eos transibimus, qui violatis stichomythiae legibus, vitio aliquo laborant. Cujusmodi loci exstant permulti, quos depravatos esse adeo sit apertum, ut uberiorem disputationem non videantur flagitare. Etenim, ut paucis utar, post Suppl. V. 766 vel Bacch. v. 1289
quin versus interciderit, vel el. v. 779 cf. v. 804 et Phoen. v. 975h et Iph. Aul. v. 1438 es. v. 15 enim ut ejiciatur, non sine causa cum aliis interpretibus vleata videtur postulare.
18쪽
v. 1448 quin spurii sint habendi, vix quemquam existimo dubitare. His igitur locis omissis, jam
in eos inquiremus, de quibus adhuc sub judice lis est. Ηec. v. 741 sq. sic in editionibus solent exhiberi:
Α. 741 καὶ δη τίν' μῆς εὐ ἐπὰρκεσιν καλεῖς; Η. 742 -δέν τι τουτων ων, δοξάζειs, ἄναξ.743 ρβς νεκρον τονδ', ου καταστάζω δάκρυς Inter libros autem manuscriptos in praestantissimis, Marciano A et Vaticano B, v. 739 - 41 desunt iidemque in Marciano F qui et ipse melioris est notae, a seeunda manu in margiue perscripti sunt, a prima inserti post v 762. Inde quum possis colligere, hos versus uripidi ipsi esse laudicandos, tamen, quum in universum misera sit et iniqua codicum uripideorum eonditio, ne eorum quidem librorum, qui optini sere sunt, tanta videtur esse dignitas, ut hac sola auctoritate nisi vel ea diciamus, quae et reliqui exhibeant omnes nec poeta sint indigna aut a sententiarum connexu aliena. Quod quidem hoc loco videtur tenendum offenderunt autem in his versibus viri docti, quod non solum stichomythiae leges a poeta neglectae, sed ne sententiarum quidem nexus optimus videretur. Et stichomythiae quidem restituendae primus, quantum video, operam navavit vir quidam doctus in
Diario classico Vol. H. r. III p. 610 hunc proponens versuum ordinem 737, 738, 42 739 740, 741, 743. Et ille quidem ut non assecutus est, quod voluit ita effecit, quod ipse non spectavit. Etenim tribus versibus 742 739 740 inter duos 37, 738 et unum 41 positis quum magis etiam
corrumpatur aequalitas membrorum, stichomythiae restitutionem admodum infeliciter ei cessisse, neminem fugit; contra sententiarum connexum si spectas, adoptata ea, quam vir doctus indicavit, ratione, non solum v. 742 nihil habet difficultatis, verum tollitur etiam Gnsio, quae nescio an insit in rupta Hecubae ratione . 742 743. - Hanc anonymi rationem, a cujus partibus ne quis stare velit, vix vereor, refutare conatus est Matthiaeus quaesitiore etiam et argutius excogitata, sed ea tamen quas nec stichomythiam restituat nec sententiarum connexui, si quid habet offensionis, possit mederi. Voluit enim vir doctus versibus 737, 38 tamquam antistrophae cuidam respondere v. 735 736, qui quasi stropha essent stropham secundam deinde contineri v. 39 740, 741, cui responderet anti- stropha v. 742 743, 44. De cujusmodi nugis satius erit verbo monuisse. - Jam vero Κircisomus et Hemannus unum Agamemnonis versum consentiunt intercidisse, de loco quo interciderit, dissentiunt. Quorum prior quum recte vidisset, post verba καὶ δὴ τίν' 1μῶς εἰς ἐπὰρκεσιν καλεις hiam nexum sententiarum, lacunam statuit post v 74l, quattuor existimans in margine adscriptos fuisso versus, quorum tres tantum servati essent, unus corrosis solii marginibus evanuisset Hermanos contra quum non minus recte intellexisses, non bene se habere abruptam Hecubae orationem v 742, 743, post v 742 unum Agamemnonis versum existimavit periisse. - Α Κirchhomi suspicio nescio an eo satis videatur refutari, quod in eodem codice F a lima manu tres tantum versus sunt infra adscripti nec perditi versus ulla adsunt vestigia praeterea autem, quod recte judicavit Hermannus, v. 743 non bene excipit antecedentem Hermanes autem rationem si adoptaveris, remanet disturbatus sontentiarum connexus post V. 741, quem jure notavit ircisoreus: etenim postquam Agamemnon interrogavit: χα δη τίν' ημῶς εἰς ἐπάρκεσιν καλεις; non recte respondet Hecuba: Ῥυδεν τι τουτων,
19쪽
ω συ δοξαζεις, αναξ. - tam igitur ut meam aperiam sententiam, ejiciendum esse Oxistimo v. 742:Oυμ τι τουτων ων τυ δοξάζεις, αναξ quod si probaveris, et optimus Vadit sententiarum nexus et persecta stichomythia. Sed no temere arbitrio videar indulgere jam paucis hanc suspicionem conabor stabilire Versus 739 41, igitur quum in librorum ostrorum archetypo scriptoris errore essent Omissi jam quum inter . 738 et 743'1aret nexus sententiarum, additus esto. qui idem retin batur, postquam . 739 - 41, in archetypo animadverso errore, postea demum adscripti, suum locum recuperarunt. Apparet enim versum 742. ut optime se habuit post V. 738, quum facile suppleatur cogitatione μαστευω, ita post V 741 vix posse ferri. Recto autem hoc Versu, multo, Opinor, accommodatius evadit hoc Agamemnonis et Hecubae colloquium. Etenim quum satis di Hecuba in antecedentibus haesitaverit os. v. 720 - 343, jam postquam certum cepit consilium, . 34, tandem aliquando debet exspectari, ut proferat, quae velit, et languent cunctatio et responsa incerta, quae rem ipsam diligenter evitant, denuo per complures versus continuata. - Aliter de his versibus judicavit Κvii ala. Negat enim vir doctus, v. 742 male se habere, quippe qui responsionem contineat non versus ant cedentis, sed versus 37. Sed quis tandem putabit, Euripidem vel quemquam omnino ita locutum esse, ut non ad interrogationem proxime praecedentem ea, quae respondentur, Vellet resem, sed ad eam potius, quae satis longo intervallo praegressa est, . 737, Suamque et justam habeat responsionem versu proxime insequent 7393 - Deinde vero quae de stichomythia, quam turbatam esse negat,
disputat vidala, ea nullo modo possunt probari. Voluit enim versum 742 respondere versu 741; jam inde a v. 743 incipere novam stichomythiam. Itaque si vidatam volueris sequi, triplex evaditatichomythia prima pertine usque a v. 40, altera amplectitur . 741 et 742, tertia denique inistium capit inde a v. 743. Sed quum neque rei, de qua agitur, neque personarum colloquentium instituatur mutatio, ex legibus Euripideis fieri non potest, ut Atichomythia interrumpatur. Simili modo vidia perturbatam stichomythiam his locis conatur defendere: on. v. 941, Iph. aur. V. 70, V. 791. On. v. 941 igitur villata, quum censeat versibus 939 - 40 contineri priorem stichomythiam separandam illam a sequentibus, in v. 941 novae stichomythiae ponit initium.
iduae ut probaret, duos attulit locos, erc. fur. V. 1098 et Hec. v. 236, quorum rationem eandem se Opinatur. At priorem locum, ut quo mutentur personae colloquentes, etenim v. 109 et 1097sunt tute Amphitryonem et chorum, ea autem, quae jam sequitur, stichomythia v. 1098 sq. est inter Herculem et Amphitryonem, nihil huc pertinere ex eis, quae supra diSputavimus, Satis est apertum. Altero vero loco, ec. v. 235, rem, de qua agitur, videmus immutari novumque inde a V 23 institui sermonem eo usque enim Hecuba id solum efficere conata St, ut locuturae ibi aures pra
beret Ulixes; quo impetrato, jam monet Ulixem beneficiorum, quae in eum contulerat maxima. Rusmodi autem causam interruptae stichomythiae frustra quaeres in Jon. V. 941. tenim quae verba facit Creusa V. 94h, ea arctissimo cohaerent et cum eis, quae ad stichomythiam traducturus locutus erat paedagogus, v. 936 48, et cum Creusae verbis v. 939. Videtur versus 42 qui quiu Euripidi abjudiea dua sit, e ratione stichomythiae non potest dubitari, insertus esse ad explicandum Versum antecedentem ab interpolatore reliquos hujus fabulae locos, qvibus ejusdem loel fit mentio, memoria tenenti: v. 11 προὐβόρρους πετρας - Μακρας καλουσιν v. 293 Μακραὶ ὁ χῶρός ἐστ' ἐκεῖ κεκλ μόνος v. 1403κέκροπος ἐς αττρα καὶ Μακρας πετρηρεφεις Etenim ne grammatica quidem leges Si respexeris,
bene se habet hic versus. Quo enim referenda esse putabimus verba: ας Μακρας κικλήσκομεν Cum Verbi proxime antecedentibus: προςβοροον αντρον conjungi nequeunt non enim antrum, sed ipsae rupe μακραί nominabantur; sin autem ad κεκροπίας πετρας haec Verba referenda esse Statueris, necesse erit πετρα Κεκροπίας accusativiun numeri pluralia esse opineris, quod tamen ullo modo fieri
20쪽
potest. Etenim servato versu 942, quum verba προ οὐρον αντρον, ut quae non idem significent ac κεκροπιας πέτρας, appositionis vice non possint fungi, non poterimus, quin Verba πέτρας Κεκροπίας genitivum numeri singularis esse existimemus; quod, nisi fallor, plerique luterpretes ea, quam secuti
sunt, interpungendi ratione satis indicarunt. Iph. aur. v. 70. Singulos Orestis et Pyladis versus 67 68, quamvis duo excipiant, tamen Κvidata Boitrage gur riti und xeges der aur. Iph. p. 9 perturbatam esse stichomythiam negat, quam sententiam hisce studet stabilire 1 quum non solum versus 6 et 8 loquantur Orestes et
Pylades, priusquam in scenam ipsam prodeant, sed etiam a more Euripideo abhorreat, ut personae prodeuntes statim alterno sermone utantur, stichomythiae initium locandum esse in v. 69 2 ve sum 70, si non necessarium, tamen aptissimum esse, ut quo ejecto mirum possit videri, Orestem et Pyladem non statim fugere templum illud nefastum necesse igitur esse, cognoscant Spectatores, OD-sulto eos venisse. Jam igitur de posteriore, quam attulit vidula causa ut prius videamus, consulto venisse Orestem et Pyladem adeo mihi videtur apertum, ut saepius indicari minime sit necesse. Etenim licet universam conditionom personarumque habitum omittas, satis id mihi demonstrari videtur eis, quae interrogat Orestes V. 69: num illud tibi videtur templum deae esse Θ, moliri autem eos aliquid - quod quid sit, tamen nemo e versus poterit cognoscere, non solum ex Orestis verbis: λκει σοι μέλαθρα ταυτ εῖναι θεας sed inde etiam satis pellucet, quod cautissime et timidissime se gerunt v 67 683. Novi autem, etiamsi verba ναυν ἐςτείλαμεν vidatam secuti converterimus: equo tetendimus, ubi appellere consilium fuit, e versu 70 nihil spectatores comperiunt, nisi Argis eos venisse, quod quum v. 69 Pyladis nomen acceperimus et . 1 Orestis simus accepturi, nequaquam necessarium esse non poterit negari. Quod autem Orestem et Pyladem v 67 et 68, priusquam in scenam ipsam prodeant, vidata vult loqui, non negabimus, fieri id potuisse, sed spectatori audienti, quae dicantur, idem valet versus extra scenam pronunciatus atque ea, quae in scena fiunt Verba Personas autem agentes in ipso prodeundo in scenam initium facere stichomythiae, nescio cur vidata miratus sit, qui, ubi valde commotae sint personae ac perturbatae animis, saepius id usu venire, ipse animadverterit qualem hoc loco restis et Pyladis esse conditionem, nemo negabit.
Praeterea si quid est in stichomythia exordio carenti offensionis, ne Κvidatae quidem ratione adoptata id tollitur quam qui sequi voluerit, versibus 6 et 68 contineri stichomythiam, brevem quidem illam sed tamen justam, confiteatur necesse erit. - Quae autem lolgius, dum vidatae sententiam probat, profert: mihi neglecta τιχομυθίας ratio propterea videtur, quod ylades non patitur Orestem Uationem ad finem perducere Hea sunt ejusmodi, ut quid sibi obierit vir doctus, haud facile perspicias. Etenim si versum exciperet vorsus 72, nou interposito versu 1, qui fieri possit, ut stichomythia melior aut persectior inde evadat, non facile inveniri existimo, qui intelligat. - Itaque quum et stichomythiae ratio flagitet et Orestis animi conditio commotior sit, quam cui supervacanea et inania, qualia v. 7 continentur, conveniant verba, vix poterit dubitari, qui Nauckius eum aliis
V. 70 jure spurium judicaverit. Iph. aur. v. 791. vidata quum duas statueret stichomythias, prioris finem in v. 799, ait
rius initium in v. 800 collocandum esse censuit versumque 799, cui opposita essent verba: α δ' εἶδον αυτος V. 10, utique necessarium esse existimavit. Sed restis verba 'εῖδον αυτος vel sublatis Verbis κοῆ m.έκτρας τὰ optime se habent. Etenim quum per se intelligatur, non potuisse fieri, ut Orestes omnes eas res, quarum facit mentionem v 800 s suis oculis videret, opponenda potius inter se videntur haec: οἶσθα γενομένην ἔριν et α δ' εἶδον αυτος Quod autem porro attulit vidata: