장음표시 사용
21쪽
Dion hausta esse, negare vix poteris, si Dionis fragmenta Petroseiana 3 XV L, IV LVIII LXII, XV et LXVI et Ursiniatu CLIII LV cum historico nostro comparaveris. Plutarchi quidem duae vitas exstant, quas in usum suum eonvertere potuisset Zonaras, Fabii Maximi et areelli, atque si Lampriae, Plutarchi filio, fides habenda est, Scipionis etiam et 'Hannibalis exstiterunti Sed ego quidem aecuratius investigans rem in nulla Plutarchi vostigia inei uel in hac annalium nostrorum parte neque Fabii et Marchili vitae, quibus exigua tantummodo pars rerum Punico bello gestarum contineretur, multum ei potuerunt prodesse. Scipionis autem et Hannibalis vitae, quae quidem maximam ilIius belli partem complexae luisse videntur, procul dubio Zonaram desiciebant, quas, si habuisset, res certe per Italiam gestas ex Hannibalis vita, res Hispanienses et Libycas ex Scipionis vita excerpisset, neque quum potior toties Plutarchus ei videretur esse auctor, toties ad Bionem divertisset. At plura Dionis fragmenta ad Fabium pertinentia cum Zonara optime et ad Verbum quidem congruunt, nec minus in Marcelli historia nonnulla reseruntur, quae aut apud Plutarchum haudquaquam inveniuntur aut Ionge aliter ab eo traduntur. Punicum beIlum excepit bellum Macedonteum primum adversus Philippum regem capite XV et XV non libri. Unde haec sumta sint, pro certo affirmari nequit, etsi hoc certissimum videtur, Plutarchi Flamininum nihil nec rerum, nec verborum ei praebuisse. Itaque haec quoque Dioni tribuimus, praesertim quum fragmentum CXXXXVII Ursinianum cum iis, quae apud Zonaram legimus, optime conveniat, qui tamen hoc loco auctorem suum adeo decurtavit atque coarctavit, ut relictis auctoris verbis hic suis usus insse videatur. Simili modo etiam Catonis majoris vitam, a Plutarcho compositam, non legit Zonaras, sed alium alia quem auctorem in enarrandis ejus rebus capite XVII adhibuit. Mulierum enim contentionem
de tollenda lege Oppia multo uberius tradit, quam Plutarchus, et praeter Catonis rationem etiam L. Valerii tribuni plebis, qui auctor suit, ut ornamenta redderentur mulieribus, mentionem facit, quem Plutarchus plane omisit. Quam ob rem in his rebus Dionem auetorem
Sequuntur capita XVIII -XXI, quibus deseribitur Flaminini eum Nabide retanno bellum. quod deinceps bellum cum Antiocho, Iriae rege, elatisque gestum excipit. AEae lectu
22쪽
drunissima Dionis sunt omnia velim conseras Dionis fragmenta LXIIII LXX Petroseisina. Memorabilis Ambraciae urbis est obsessio et aeneum scutum humo applicitum, cujus rei rationem Livius XXXVIII, 7 non satis intelli ns rem longe aliter narra . In belli Macedonici secundi historia tradenda vitam quidem Paulli emilii a Plutarcho conscriptam ad manus habuit, cujus verba in sine capitis XXIII repetit ouin otiam ipsum Plutarchum nominat. Sed ea, quae antecedunt, a Dione depromsit fragmenta enim
LXXII LXXV luculentissimo id indicant itidem capite XXIV Aemilii Paulli laudes ex Diono fragm. LXXVIJ ipsis ejusdem verbis repetit. Sed initio hujus belli multa praetorii, quae referre longum ei videbatur, velut sine capitis XXV quae illis temporibus ovonorunt multa, quaeque in Dione suo latius exposita inVeniebat, Silentio mittit, memoratu digna illa non perhibens. Sed ea, quae apite XXIV et XXV legimus, a Dione mutuatus est, cujus fragmenta CL CLXII Ursiniana comparanda sunt. capti XXV et XXVI tertii belli Punici initium memorat, quae Dionis sunt, quumsea insinium LXXVu, Scipionis Africani laudes Praedicans, eum Zonara ad verbuni conspirol. In reliquis hujus libri capitibus quatuor, quibus bellum contra Andronicum Maoodononi gestum et Carthaginis Corinthique exeidium legimus, Vetores, quibus usus est, nocmemorat, nec supersunt fragmenta, e quibus, quem auctorem habuerit, colligi possit. Ex Appiano haec non esse Sumta, primo statim adspeetu Videbis, nam multis rebus ab eo plano dissert, quamquam de Summa re cum eo ODSentit. Cum Polybio, cujus haec pars isto riarum excidit, nulla comparati institui potest Plutarchi etiam vita Seipionis Africani mi noris intercidit ergo et hic non est dubium, quin illae res itidem ex Dione transscriptae sint cujus fortasse liber vicesimus Corinthi eversionem explicuit. Tum vero in sine hujus libri queritur, quod ob librorum penuriam ceteras populi Romani res per consules dictatoresque gestas Eserre non ossit, quod quidem non laetum esse incuria vel inertia, sed pers non stare, opus suum abSolutissimum edere, quum et ipse meu ab urbe in parva insula extorris agat, et amici, quibus conquirendorum librorum negotium dederit, vel negligentius in eos inquisierint vel vetustate amissos eos reperire ton potuerint. Quaeritur Iam, quaenam fuerint illae Mia τῶν παλαι ταντα στορησάντων Ἀρχαλαν ανδρων, qua bae
23쪽
tenus meerpsit, et illae Mus, quibus etera usque ad imperatorim Romanorum res gestaseontinebantur, quasque desiderati Nos vero inquisivone nostra in Zonarae sontes Meusque perdueis, si ingenue sententiam nostram prosere jubemus, Istros hosce nullos alios esso arbitramur, nisi Dionis libros et Plutarcti vitas, quum manifestum sit, Zonaram usque ad hunc locum alios auctores nullos habuisse. Atque hi transseribere libet, quas Falconius in protegomenis ad Dionem suum restitutum hae de re iudicati Zonaras nunquam in,prima hac parte i. e. historiae Romanae Dionem citat, quem in secunda saepenumero ,laudat, quum exscribit. Quod indicio mihi est, hominem gratum et memorem beneficiinprima parte in acephalum, teleutum etiam ipse dicit, incidisse Dionis odicem,antiquissimum, ubi solae divisiones librorum et nullae prorsus fuerint praefixae anacephsae- ,οses aut Dionis nomen, quod in fronte primi tantum libri, quem deperditum arbitramur, sescriptum fuerit, indeque onaram auctoris ignorasse Dionis nomen, quem stylo Saltem,nverbis, ingenio, eadem Romana historia cognoseere debuerat, si his animum advertisset.*Quae sententia an placeat viris doctis, dubito mihi quidem ita arridet, ut illi adversari non
possim, donec melius quid reperiatur ae proponatur. Quaestione nostra usque ad librum decimum produeta jam quod ad maximam partem sequentium trium librorum attinet, de auctoribus, quos Zonaras in rem suam conVerterit,
dubii non haerebimus capitibus 1-5 Pompeii res gestae usque ad bellum cum caesare gestum civile continentur, quae ex Plutarchi vita Pompeii sumtae sunt. Sequitur Iulii Caesaris historia capite 11 ex eodem Plutarcho, cujus vita Caesaris et in enarrandis Pompeii satis Pomprii etiam vita res verbaque obtulit. Caput duodestimum ex Dionis libri XXXXIV capitibus 4- et 2 seqq. passim exscriptum est, honoresque Caesari decreti et Antonii oratio in funere Caesaris habita ad verbum e Dione sumta sunt. Capite XII XVII Octaviani res describuntur usque ad triumviratum et bellum eum Bruto et Cassio suscipiendum. Quae sunt apud Bionem libr. 45 7 16. Capite XX Plutarchum iterum laudat
et Versum, quem pronuntians Brutus moriendi consilium ceperat, repetit, Porciaeque excelsi
animi ex Bruto Plutarchi mentionem lacit. Ceterum in omnibus his propositis rebus Dionem sequitur. Eodem modo apitibus d et 31 in enarrando Antonii et Cleopatrae interitu
24쪽
vita Antonii nonnulla mutuatus est, sed reliqua omnia Dioni, cujus cap. 31 mentionem lacit, debentur, qui in sequentibus per totum librum XI et partem libri II ad aput 16 usque
is est, quem ad verbum semper transscribat Pauca tantummodo ex Eusebii historia ecclesiastica temporis post Christum natum spatio excerpuntur, quibus nil fere continetur, nisi enumerati episcoporum Hierosol itanorum et Romanorum. Quem vero in ultimis libri duodecimi eapitibus secutus sit Zonaras auctorem, pro certo affirmare nobis non licet. Eundem esse illum verisimillimum est historiarum scriptorem, ex quo et Eutropius historiam suam Romanam et Theophanes Chronographus inde a Diocletiani vita et Cedrenus aliiquo comportarunt. Quod in dubitationem non vocabis, dummodo verba horum scriptorum inter se conserre velis. Quem ad finem locum quendam, temere abreptum, hic transscribamus, additis iis, quae et Eutropius et Theophanes de eadem re proserunt. Zonaras XII, 31 haeec habet: Ἀριώδου ὁ τινος νεαπερίσαντος ἐν Γαυάαας, Μαξιμπι- νὸς ἐκεῖσε γενομενος τον νεωτερισμον κατωτειλε Κράσσον τε Βρεττανίας κατεστ κότα ἐπὶ ἐνιαυτοῖς τρεῖς ὁ ἔπαρχος ἀνεῖλεν Ἀσκώντιοδοτος καὶ Πόντε τινῶν στιανων τὴν Ἀφρικὴν κατασχοντων, O ' κουLOς -τους κατηγωνω-o. ora γε Καχα Κωνστας ἐν ταῖς Καιλίαις προς έ μα-ον μαχοριενος , τῆς αυτῆς μόρας ηορο καὶ νενίκηκε Προτερον μῖν γαρ των in αννων τῆ αντον στρατια μετα-ρκ ἐφορμησάντων σφοδρας, εἰς φυγὴν ἐτράπησαν παντες. ις αδ αντος ὁ Κωνστας συναποδιδράσκων ό- αν παρα βραχυ. υπίσω γαρ ἐρχομενος κεκλεισμενα ευρε τὰς πvλας τῆς πολεως ' O M διωκοντες ἐπίζοντες
ἐδη τοιμοι σαν ἐκεῖνον via ἐφεσθαι, καὶ καν ἀπήχθη δωμιος, εἰ μὴ σχοίνως ἐκ του
τείχους ανωθεν καθιμήσαντες ταυται αντον ἀνιμήσαντο.
Theophanes pag. 9 d. Classent: εωτερισμου raroνοτος ἐν Γαὰἁίαις πνυμιάνει καὶ Αἰλιανο Μαξιμιανος ὁ ' κωλιος διαβὰς καθεῖλεν αυτως liuis καὶ Κράσσος ἀντῆρε καὶ Βρεττανίαν κατέσχε, καὶ οι Πεντε δεντιανοὶ τὴν φρικὴν, καὶ χιλλεους την θνπτον. - Κράσσον μῖν ἐπὶ τρισίν ἔτεσι τὴν Βρεττανίαν κατασχοντα Ἀσκληπιοδοτος ο επαρχος ἀνεῖλεν.κνυ ταῖς Γαλλίαις ἀγχίστροφος ἐκ παραδοξου θον Κωνσταντίω καίσαρι τυχη Ἐν ωραις
25쪽
iseous ι τελε-αῖος προντι τω στρατιν Ἐπειδὴ ὁ κεκλεισι νων των muri σνει ἔσω - τε υτ εδονήθη εἰ λυθεῖν, φας ἐξαειναν οἷ πώκμοι προς το συμβεῖν αττον σχοινίοις δ' καθωτες ἀπο - τείχους ἀνείλκυσαν αντον ' Κ σει σοριεν , αντον στρωτον παραθαρσυνας, ἐπεξελθων τοῖς Ἀλανοῖς, νίκvν χε λαμπραν, στε ἔξακισχιλίους πεσεῖν. Conferatur Eutropi lib. IX, cap. XXII edit. Τsch. item Orosii lib. VII, cap. 25, et
Autolii Victoris de Caesaribus cap. 39. . --Quisnam vero fuerit iste auctor, quem omnes hi aliique exscripserunt, omni asseveratione affirmare nequeo. Neque enim in omnibus, quos egi, rerum scriptoribus ulla inveni vestigia, quibus insistens certius aliquid eruere possem. Ipsi enim quum plurimos scriptores enumerent et saepissime laudent, multiplicis librorum lectionis cognitionisque speciem avidissime captantes, eos ipso libros, quos in usum suum identidem vertunt et ad verbum paene describunt, ne semel Vel bis quidem, ac si sit, leviter tantum vel ως ἐν παροδω nominant. Ita Zonaras nullo loco omnem suam Romanorum historiam se ab aliis scriptoribus iisque inprimis Dione et Plutarcho mutuatum esse constetur. ec alia historiam scribendi magnaque Chronographiae, quam vocant, ollimina pangendi ratio in Syncello, Τheophane, Cedreno, ceteris suit Syncellus quidem haud raro auctore suos nominat, ut Eusebium, Africanum, alios plurimos, Sed eo maxime consilio ut in carpendis illis corrigendisque eorum erroribus, ut perhibet, sibi suoqUe per gloriolam quaerat speretque. Τheophanes autem, Omnium illorum chronographorum, si Zonaram exceperis, acile princeps, multos quidem se libros evolvisse, neque quidquam paene e suo addentem illorum verba in suum pus transscripsisse in prooemi chronographiae prostetur nomina autem ipsorum auctorum omnium omnino reticet. Eo quidem consilio haec protulimus, ut inde pateret, in tanta veterum librorum ruina illos solum, unde Zonarae aliorumque per fluxerunt, investigari indicarique posse sentes, 3.
26쪽
qui nobis eumn e manant, aut quorum vel tenuissimae emeant fraturigines in deperditis autem libris, quum ne nomina quidem eorum indicentur, nihil esse quaerendum atque
Sed hae hactenus. Reliquum mihi est, ut os huius civitatis proteres et praesides parentesque discipulorum nostrorum et quotquot bonas literas diligitis, sollemnibus, quae supra induimus, interesse ne dedignemini utque testes ciliis et benevoli iudiees, nini, qua par est, obseriantia etiam atque etiam rogemus.