장음표시 사용
21쪽
Haec habui quae dicerem de sabulae argumento. Restat ut inquiram qua in re totius tragoediae vis interior posita esse videatur. - Aesch Slum primum ut vere philosophum sabulas suas ad certam quandam disciplinae formulam coni posuisse et in faciendis tragoediis nulla alia re nisi honestate ductum esse supra dixi l sabulis, qua composuit, graves
quasdam sententias, quibus cives sui meliora edocerentur et de vita recte instituenda monerentur, ex prosSB esse et Sub oculos spectatorum Subiici voluit. Quaerendum igitur est, tres illae tragoediae, si uibus Orestis nomen est et quarum ego primam ccuratius indagandam Suscepi, qua potissimum sententias premant et Sublaspectum proponant. D inde Butem monstrBndum St, tuo modo poeta de cauS CuiuSque PerSonae, in Cona gentis,
cogitaverit. Ex Aeschvli son lentia num iiii divini inexorabilis est iustitia quae ullam rerum ordinis perturbationem vel aequi legis violation om inultam esse pali prorSu non potest. Ergo qui facit o peccat is poenas luat necesse est ut par pari reseratur. Quin imo filii nepotes. pronepotes delicta maiorum suo interitu luunt nisi sorte de alicuius gratia ac favor culpa tandem liberantur. Ilanc suam de ordinis divini se ae lui aeterna legis conservatione opinionem quum ceteris tum illi quam dixi trilogiae, tam Saepe intexuit ut dubium non sit. quin atra spectantibus sabulam summi quasi dogmati loco esse voluerit. Deinde vero, quod noster ille praeclare monuit
id iam Aeschylus trairo locuttis os ot tuum aliarum tum vor gentis Pelopidarum tristibus satis praeclarius etiani demonstravit. De huius sententia quaevis calamitas quae in singulos homines Ut etiam in totam aliquam familiam irruit, a noxa quadam origi nomtrahit, quae nondum expiata St. Ergo qui vult ita re calamitatem is flagitium aut a seipso aut a patre, vo Proavo commiSSum ex 'iare debet. Quod ni facit obnoxius est periculo, ne et ipse et tota sua a milia miserabiliter tandem cadat atque pereat. Dum autem homo expiat primam aliquam noxam, quamvis liberi compos sit arbitrii tam oti impotens perturbatos animi motu cohibendi mente obcaec3ta rectum agendi modum greditur novamque in o culpam contrahit. lla pepe in tali famili continuali quaedam series- quo noxarum indeque Orientium Bla mitis tum quae ipSiu familiae τη est exsistit et in perniciem usque adducit. Haec Aeschylu S. haec eiusdem aetatis sapientiores homines credo bant. Quid Christiani Etiamsi non luDc quide in . at toruin similia. Quam nim culpam
auctores totius generi humani Commi Serant et quam hereditate posteri acceperunt, ea, priusquam per nostri periculi indicem redempti irem lue mundi expiata esset nonne eo
valobat ut vel ipsa ni miti ecillitatem honum faciendi in hominibus gigneret ob eamque
causam neceSSnri eo corrumperet et in perniciem adduceret Verum haec missa facio; illud quaero, unde veniat, ut homo rectum faciendi tam saepe impoten modum praescri- pium egrediatur. Qui sacris christianis imi,uti Sunt, non ignorant, illam, quam dicimus. concupiscentiam, huius rei esse causam. Quid Aeschylus Is de Alastore quodam cogitavit.
22쪽
qui de eadem stirpe homines ad novam semper culpam compelleret atque pelliceret. io autem lastor, ut verbo proprio declarem, non est alius, nisi is, qui non obliviscitur. Cumque eius propria natura in eo cernatur, luod non Obliviscitur efficere, ut bona in homine natura comprimatur et prnva peccandi voluntas exsurgat vere nihil est aliud nisio cuique homini et toti alicui stirpi inhaerens malus ille genius, qui non potest quin ad nova semper mala patranda facinora, primo flagitio similia protrudat. Hunc daemons in qui non oppugnat, quum pro libero Suo arbitrio possit, sua ipsius culpa occupatus est et poenas do necesse est nisi scarle de iis illii lana vindex periculi se interposuserit. In Polopidarum senio lualis Alastor ille Appareat, nunc ide3mus. Polops Tantali Phrygiae rogis si litis, Oenomai Pisiae regis filiam, cui nona se Hippodamiae orat, in Blriinonium si hi pete hίit. ii iam vero Oenomaus illi tantum filiam uxorem dare vellet, si ui e CurSu illi QStri sit peraSSPt, Pelops Myrtilum Burigam pretio mercatus quum ah Uenoma Victo praemium victoriae Hippodamiam accepisset revertens in Phrugiam, ne, quo dolo ViciSSOi, proderetur, ingrato animo ii rigam in mare praecipitavit. 0uo facto Myrtilus moribundus Pelope in eiusquo stirpem exsecratus est Pelopis et ippodami e filii, Atreu et Thyestes, postquam ChrSSippum, fratrem germanum, e medio sustulerunt ipsi poste de Ogno certant Thyestes, ut e grege Atrei aureum agnum, cuius ex OSSeSSione Argorum et Mycen Arum regniam ponis bat, auferrPt, quo facilius, quod vellet, OnSe lueretur, Aeropum fratri uxorem, corrupit eique Stuprum obtulit. Quam ob rem in exsilium mi SSus itum non multo post supplex ad ram domesticam confugisset, Atreus infami 3 3 fratre illatam ulturus supplicem ad cenam vocavit si quo filiorum eius iugulatorum carne comedendas proposuit. Qua re comperia Thyestes totam Pelopis progeniem XSecratus St. Huic poster tempore alius etiam filius nascitur nomino
Aegisthus. Sed etiam hic, ut 'se narrat ab Agamemnono Atrei filio in exilium mittitur. Vides, Pelopidarum gentis socii quo Alastore huc usque sint imbuti Fraudant necant. veluti Pelops corrumpunt moechantur volut Thyestes ulciscuntur indeque iugulant veluti ireus in exsilium eiiciunt, Velut Agamemnon Pelops qua culpae poenas pependerit,
laiot Thyestes suas et exsilio et diris apthus ipse solvit. Inde intelligitur, cur Aeschulus πρώταρχον illam την non ad Polopis neque ad Thyestae flagitium, sed ad Atro laeditatem
potissimum retulerit. Nam cita crimen nondum erat expiatum. Huius culpam suscipit Agamemnon et ut filius pro patris delicto poenas et Solvet. Nec tamen potest quisquam luere qui nullius culpae ipSe et S St. Μίμνει γαρ, μίμνοντος ἐν θρον--ος, παθεῖντο ερξαντα. cis Agam. V. o53, 452l choeph. V. t S l. - Agamemnon quidem Aogisthum, qui solus patri Supererat, exsilio multavit. Sed haec culpa ad caedem illius excusandam non sufficii POStulat enim ars tragica, ut inter culpam eiusque poenam iusta
quaedam intercedat ratio. Quam igitur u AluSlore pelliciente culpam in se congessii Vidimus eum flagrantem ulci Scendi et glorii cupiditate, insignem crudelitate haud naturali nutrientem Chryseidum amores uis genii sui stimulis irritationibusque non resistens propter infidelem dissolutamque mulierem stultam contra Troiam expeditionem suscipit. qua ut absisteret, prodigiis nutuque deorum Satis Superque monitus erat. Multorum in
23쪽
aleam dat sanguinem et ne filiae quid om vitam dare recusat, ut, quod sibi proposuit. assequatur. Qua in re quanta fuerit animi duritie et crudelitate, o vorsibus 230 - 2 5
videri licet. Nam preces patrisque invocationes filiae nihili facit helli cupidus rex quin ipse popas filiam, vestibus involutam, omni vi pronam attollere orisque pulchri vocem
cohibere tu hei. Adde quod totius terrae troianae omen exstinctum voluerit et ne aris
quidem deorum templisque pepercerit. Quid tandem de incestis eius amoribus dicam
Ne multa Agamemnoni culp3 gravissima est nec potest manere inulta. ius vindictam expetit Clytaemnestra. Haec iam propior filiam immolatam odio a marito dissidebat. Id non latebat Aegisthum. Is igitur quum lenti Oromaroiae urbis Oppugnationem esse non ignoraro ut qua stimulabatur regnandi cupiditatem Saturaret timidus quidem, sed veterator, nec ignarus blanditias maxime ad muliebre ingenium emences preces esse, in Clytaemnestrae familiaritatem se insinuabat. Quae is D in illo sen0 rosa et casta erat, tam se temperare sibi tandem non potuit, quin s: landestinis nuptiis cum Versul homine se coniungeret. Ecce alteram Helenam, gentis suae Alastore pellectam Verum quidem est animum eius
maiornum dira illa filiae immolatione gravissime amictum fuisse sed nunquam crediderim, odium eius eo usque fastigii si venturum fuisse, nisi per egisthum in stupri turpitudinem incurrisset. Inde autem usque ab hac infamia alia aliam excipit την Sequitur capitale
odium mariti sequitur ulciscendi saeva cupido sequitur tandem taeterrima caedes. Sioliritur et Clytaemnestra gravissimam culpam in se admisit. Nuges inulta manere non potesL0uinitur ut m utru in Agnmemnonis, B Clytaemnestrae culpa sit maior. Proprium
est impotentis animi ut agitium honeSta praescriptione tegat. Uterque eoru in bona fide, ut aiunt iuris consulti, gere sibi videntur Agame in non bellum quod Suscepit, iustum et necessarium habet. Quamobrem si regium ossicium exSequitur, quoniam proditor ex e citus fieri non debet, octe agit; si vero inmolando filiam naturale pio inlis vinculum dirimit non recte git, imo 3ximae culpa reus est. Age porro Clytaemnestra si naturalis pietatis ius Sancit recte agit regin3m ver ipSam civile et regium ius subvertere, non os iustum. Si igitur regem trucidat, non recte agit imo maximae culpae rea est. Deni- quo si rex cui filia regis Cassandra et regina cum filio regis Aegistho incosiam habet consuetudinem, uterque eorum parem in Se culp3m contraxit Agamemnonis igitur et Clytaemnestrae causae Omnino pares sunt. Quid Sequitur Easdem iisdein hominibus agi tiosis poenas esse luendas. Iam igitur quum Agamemnon occidat, quia naturale pietatis ius crudelitor violavit amoremque coniugalem nihili fecit, etiam Clytaemnestrae, quia civile et regium ius crudeliter subvertit neque ipsa quidem incestis amoribus abstinuit moriendum erit. Quae nisi moritur salsum est illud, quod praedicat poeta par pari reseren
Ex praecedentibus autem manifestum est, Agamemnonem non solum suae, sed etiam
patris sui culpae poenam dare debere. Huius culpae vindictam non expetit Clytaemnestra, sed Aegisthus. Hic quo Alastore impulSu Clytaemnestram corruperit, Supra explicavi Begnandi cupidus homo est, timidus quidem, sed versutus. Suum quidem facinus ad deos hominum delicta ulciscentes, refert, sed Aeschylum iustam ab eo de Agamemnone
24쪽
vindictam esse sumptam iudicasse nunquam crediderim Graecum est, filio ab eo petendam esse ultionem, qui vel parentibus vel cognatis suis gravem iniuriam intulit sed iniustum at a more Graecorum alienum est, ab illo filium expetere poenam, qui nec parentes nec cognatos suos ulla unquam iniuria assecit Aegisthus igitur sua prorsus agit iniuria, si pro Atrei culpa filium ulciscitur et ne specie quidem iuris nititur. Quid vero quod se ab Agamemnone exsilio multatum esse dicit Vidimus, quam impudenter Clylaemnestra mentiatur; quid Speramus de eius amatore vitioso Chorus ut huius verbis fidem
habeat, tantum abest, ut populi ei lapidationem Omminetur. Sto Vero, rem veram esSe,
quid inde iuris manat Aegisthus nonne ipse cum Clytaemnestra et illum quem Supra dixi. domus fidelem custodem in vastitatem insulae et Orestem, Agamemnonis filium, in exsilium eiecit Maneat igitur eum ne specie quidem iuris niti, sed sola sua iniuria agere. Eum sola regnandi cupiditas deinceps ad adulterium ineundum et caedem Agamemnonis patrandam perpulit. Si igitur Agamemnon suam ipsius culpam quamvis dira, iusta
tamen morte luit, in eius sorte acquiescimus pro aliena eum per hominem nequam morti succumbere, horribile est et parum decet tragoediam. Adde quod tum demum λέων ille ἄναλκις ex insidiis prorumpit postquam Agamenino necatus est. Quid multa Aegisthicum Agamemnone conssicii non est talis, ilia alom postulat tragoedia Auctor caedis ut tragoediae PerSona parum agit. Causa, qua Se ad caedem impulsum contendit, ut ficta, non sufficit praesertim quum in cephoris non ultor sui et patris, sed adulter et tyrannus appareat. Quae quum ita sint, dira haec tragoediae pars est et vitio non caret. Ac ne illud quidem comprobari potest, quod poeta Cassandram pereuntem secit. Quid enim misera captiva commisit, quo culpae rea sit Apollinem, credo, suo sesellit amore Ob eamque causam irruit in miseriam. Recte id quidem, sed regis filiam castam esse malle quam vel Dei alicuius libidinibus inservire quid hoc est delicti Dei non mulieris, voluntatem indignamur. At enim concubina Agamemnonis est. Concedo; sed si potens rex imbecillam captivam incestis amoribus suis inservire cogit, utrum cense sagitiosum Maneat igitur Cassandram prorsus insontem interire. O autem iterum tragoediae vitium St.
Sed ad Aegisthum redeamus. Si quid video. Orestis vis interior in conflictione duarum causarum, quBrum altera iusta, altera iniusta St. OSila videtur. Iu pugnat cum iniuria haud naturali. Quae si quasi trutina examinamus, alterum non impar alteri invenimus, id quod, quum de Agamemnonis et Clytaemnestrae culpa quaereretur, satis demonstratum est. Aegisthus autem nullo iure nititur. Is sola vitiositate ductus agit ob eamque rem Omnium tragoediae personarum maximam in se culpam congessit. Quare si misericordia est aegritudo ex miseria altorius iniuria laborantis Aegisti, quamvis ultimis suppliciis assecti, ne humanissimum quidem hominem miserebit. Clytaemnestrae dirum in marito sagitium impunitum manere non potest. Iam RSSandra patri vindicem oriturum esse praedixit. Redux Orestes necat matrem eiusque amatorem. Ambos necari, notissima ab Homero recepta sabula postulat, sed matricidium rei caput est Itiam Orestes ab una parte iure nititur, ab altera culpae reus est. Ib Apolline
25쪽
enim iussus est na atri instigere mortem. Si igitur de iubenti, qui quid iustum quidve
iniustum sit, ipso melius scire debet morem gerit, recte agit Si vero matris sanguine profundendo naturale pietatis ius violat, non recte agit et culpae reus est. Qui dum dei voluntate Obsequendo salutem Sperat, Furiarum permittitur insectationi et dirae obnoxius fit calamitati. Heu miseram stirpem, quae incidit in Scyllam, dum vult vitar Charybdinis Quis, quo finis tandem miseriarum Sit, inter ius et culpam disceptabit Non hercle mortalium quisquam. Hoc nisi dii non possunt. Ecce novus instituitur Areopagus, cuius iudicos si non ipsi dii sunt, at certe homines animo suo deorum OnSimiles Minerva, compensans ius cum culpa, Suo Suffragio iudicum aequat sententia reumque Orestem clementiae lege BbSolvit. Sic tandem animus noster tranquillatur Nam lomo vere tonus et generoSus, qui insons se deorum voluntati permisit, et deorum gratia ac favore culpa liberatur.