Meletematum Aristoteliorum specimen primum [microform]

11쪽

POETICAE AMSTOTELIM BREVIS DISPUTATIO.

mihi pro et fieri potuit, quod vel majorem honis artibus utilitatem pro

mitteret, e veriore gaudio homines harum litterarum amantes ineeret, quam quod nostris diebus a viris doelissimis Stagiritae phnosophi libros, nimis diu necleetos, ex tenebris in novam quasi 1ueem protrahi videmus. Vix ulla enim aetas inde ab instauratione artium Iegantiorum EI Ius ad nativum horum librorum nitorem realituendum contulit, o in eorum argumento explieando major eum diligentia aut uberiore doetrina versata est. Qua in re non est quod Iaudem ma risia m. quem mihi in his studiis dueem atque magistrum fuisse etiam nune Pia mente EeoIo, non eat quod ne elenbum morum suavitate non minua quam doctrinae opis praestantia merita praedieem, non est quod Mahrium muItosque alio no*tralium atque exterorum extoIIam horum enim virorum nomina tanta florent eIebritate, ut qui eos denuo aequalibus nostris ommendare vetit, nihil aliud nisi Mutilath nas portare Putandus ait. His igitur viris etiam qui nuperrime AristoteIia de Arte Poetiearathrum edidit, Ritterus V. I. a aeeenseri voluit. De Hua eonsilio quum ex Velehem Viro Summo et non uno nomine mihi venerando audissem, non Potui non Pem eoneipere, fore ut ex philologi pariter ingenios Metua omni doctrinae copia instruet opera maxima in aureolum philosophi libellum utilitas redundaret. Neque hae in mea spes Iliti est anim utique hae aditio ita hona langia plena totque virtutibus ornata, ut eonfidenter diei possit, meminem post Herman-

12쪽

num tantum in om nobilissimo fragmento expoliendo praestitisse. Quam claudem

quo Iubantior animo ei tribuimus, eo magis dolemus, 'od nonnulla, aqua haud Ievissima, sunt, in quinus a U. I. ita dissentire ogimur, ut nostram aententiam non paIam pecifiteri nobis religioni dueamus Quum vero hae aeriptio satis retia finibus ontineatur, totius rei profligandae consilium statim abitetendum est idque potissimum agendum, ut unum aput eligamus, in quo explieando ostendatur, a novis Editoris ingeniosissimi inventis Mensum cohibendum esse. Gravissima igiturees, in qua ei adatipulari prorsus non austinemus, in eo posita si, quod . I. in Poetieae fragmento adhuc servato et ingentes aeuna et foedissima interpolationes sibi visus est detexisse. In quo quum una ex parte eonaenitentem habeat Hermannum, Qua editionem permultis nateriseia distinetam videmus, ex altera autem mirifie dissentientem, quippe qui p. xl 4 interpolationum hune Iibo lumve maxime immunem esse eenseat nos, etsi modes virium nostrarum hene eon scii, lamen a nobi non impetramus, ut quidquam horum ex omni parte verum teertis rationibus onfirmatum esse eoneedainua. Etenim, a quid video, hoe suh- dissimi phiIosophi fragmento, quod felle quodam eas nobis superest, peior ex duobus quos Aristoteles de Arte Poetiea seripatas fertur theia aul lotus aula Item maxima ex parte eontinetur, isque satis integer, at eum celerorum philosophi librorum habitu eomparetur; neque enim Plura deineepa Verba Exeidisa aut expulsa esse, neque orationem interpolatam aut suo loco motam esse, tam ortis indieiis eoi igitur, ut redi debeat, multo eius eum his larissimi operis νεIiquiisaelum esse, quam eum aliis Aristotelia libris.' Cui sententiae si ex novitate nihil fere eommendationis neeedit longe plurimi enim et oelissimi Poeliea enarratores semper ita ensuerunt e proxime ab ea aententia abfuerunt , nobis etiam in adelendenda eura atque opera non ponenda erit, sed alia gigae nobis videbimur, si quam infirmi fundamentia contraria opinio nitatu demonstraverimus. Primum igitur videndum est, ad quem auetorem mitem tam insignem hujus opusevi eorruptionem referat. Si viro perspieaeissimo fides habenda est. is fuit

PIuribus hae exposui in praelatione AEd germanteam huius libelli versionem, quae nimis diu iam in typographi seriniis latet nune tandem propediem in utem proditura.

13쪽

homo quidam inepti iudieii, p. XVIII. ,,vir pusillus '. p. XIX. aerioris aetatiam, to et grammatiena isque ineptissimus et miseIlua Iudimagister quem unus

earia Deus Ariataretio aetate minorem, et alius Zenone Stoleo iuniorem Galendu ,

praeterea ,homo Mersit ingenio, varia sed ineondita Ieelione, doctrina vix medioeri, astu non modieo, stili et orationi ignarus p. XX. deinde ,, ehoIae Peripate-lieae Iumnus quidam ingenii dotibus parum ornatus, In Iitteria mullum ad prave versalua, grammatieta vix imbutus, qui dia post Aeἐatotelem sed eri ante tertium a Christo nato saeeuIum vixit '. p. XXI. tum 4,Crispinua quidam H intertur-ha p. 2IT. denique homo IuliItasime argulana p. m. En gregiam

habes, eandide Iector, eonvieiorum eongeriami quam si omnia in unum hominem eadent. is pro et Deos vel maxime irato habuisse eensendus erit, meque mirum

est quod ipsum Iutterum uno iste Ioeo Ρ 94 neaei quo inlaerteoediae molia induetum videmus, ut viri uiuadam eruditi aed a inepti voeabutia in elieissimum mortalium inalgate satia habuerit . Quod ne de alio Meiarania toei, dietum existimemus, ceteri Ioel vetant, quinua omnea puIeherrimi libri eorrupteIam ad unam auctorem reseruntur Verum enimvero quaeritur, quo jure Crispinus iII lam Heaudiat Ad quod reapondaro Iongum est itaque anem uno in eonspectu posuisae nune quidem austiciat, quoniam ex tota hae disputatione apparebit, num merito uoreus, si modo eat aliquis, tam vehemente vapulaverit Unam lamen quaeationem

ho Ioeo attingi, et a fieri potest profligari Laa est Quod enim vi doetissimvs obiieit, uno Ioeo interpolatorem Aristaretio agiat minorem, et alio eundem Zenona Stolao iuniorem ostendi, id si erium aequa indubitatum esset, moa de AristoteIiave is orta hie HIIte intopesalion Eorrupti amplina dubitare non ineret. ---obrem sane diIigentem videndum isat quibus indieiis Detua vi eximina hoe eomtendat Aristarcho igitur minorem esse Personatum, quem perhibet. AristoteIem ex eo oneIudit, quod i eap. 24, 2 axe Iam quoddam velut e Niptris petitum Iaudet, qui Ioeua est Odyaa. T2 - 24BD etsi vero hujusmodi nomina paelibasearminum Homerieorum mesto ante institutam aevolam Alexandrinam in vita ommuni indita fuisse euneavit nee meheretile id negare poterat . tamen in Niptris referri ulum Ioeum potuisam prae raete negat, antequam quae nune iuro XIX.

leguntu aeeeeta a eteria et in unum oriuneta essent, . . antequam Odyssea in

14쪽

viginti quatuor hapsodias distributa esset; nam quae illi narrantur a versu .

usque ad 554, ubi τὰ νωτρα Ulixis Iavatio vere ineipiunt, ea ini per a eoAαρ-

rere eum lava tione Ulixis Hoe autem nimis eonfidente Pronuntiatum esse Laeua est ad demonstrandum. AEleut enim vigus ubique minime euriosum est in voeah Ita usurpandia eaque modo aliori modo Metiori potestate adhibet. ita etiam ah tuorum temporum hominibus Laetum esse Per se ProbabiIe est Neque tamen hae probabili ration assumpta rem eonsaeua nobis videremur, nia etiam imitia exempla is honis seriptoribus petita in parte voeare possemus Sed eeel adest ipse Aristot Iear nam v fis, d. exempIum quoddam veIut ex Ἀλκινον ἀπολon petitum

affertur, quod Odyss B d2 seqq. Iegimus, quum nono demum libro Ulixes Mettio fata sua narrans indueatur Quod sane fieri non poterat, nisi eIeberrimo armina

in Itheos nondum distinetor tune enim non soIum ipsam narrationem ad Qtihm ea proxime anteeedentes e subsequentes hoe nomine eo rehensas Eaa Prorsu eonsentaneum est; neutiquam vero id facere licuit, postquam grammatio Alexandrini Odysseam in viginti quatuor Iibros disposuerenti Etenim qui eaminia in clibros

distinet exemplo usus esset, a si rem in oetavo Iibro reIatam eo nomine ignahat, quo thros pro ne posteriores nuneupare eonsue erant, Proseet nimis stupidum sese ostendisset Quae si reete uni disputata. idem iudicium Laetendum ei de Ioeo, quo niuema tuam sententiam firmare eonatu est tantum E abest ut inhoe posterioris elatis vestigia appareant, ut eontrarium ex eo essie posse videatur. At enim mitema, quae ejus est Prudentia, hoe firmamentum aut subtraxit, iumlolo eapite subditieium iudieans Ioeum a nobis in paelea voeatum. . Quod de jeIiquis apitis partibus quam vere aut secus sit pronuntiatum, Postea Emonstrabitur, de hoe Ioeo impraesentiarum omnem erupuIum exemisse nobis videmur Quod ad aIterum indietum attinet, quo mitterus Interpolatorem Zenone Stoleo minorem me deprehendisse putat, revioribus esse nobis Ileet. Namque Dionysiua Halleaenassensis et Quintilianus quum tradiderint, AristoteIem atque Theodeetem rea tantum partes orationi alatuisse, nonuna et verba et ominetiones, articulos a Stoleis esse adjaetos, aperte eum his Pugnat Poeticae eap. 20 ubi in iseleris orationis artihua otiam artienti numerantur Unde Bittero iudie eonsequitur, ut hae ab Aristotelegeripta esse non Possint, sed potius ad interpoIatorem genone Stoico juniorem sint

15쪽

νMaranda. Nos vero non dubitamus C aeno . . da Hmordita Gm-lieae maeae p. m. Reeedere Poetieam ab utroque aeriptore ignoratam aut neglaetam

ae iudieant Nihi die da fide Dionysii a mutila doetissimisque viri impugnata vid Eeltaehr lve Averthuma ias 858 p. 759. , nihi de Quintiliano summi phLI ophi, quem non inlevexerat, ensor parem idoneo. Id unum eonsiderari velim, num adeo mirem ait, ut que aeriptorem totum in Rhetoriata seeupatum metieam, at idem noverant, non invexisse modia hoe ad Ioeum ΗΡ- amatoMIε

-ω κεν duae tantum orationi partea Maluuntur Se hae haetenuat alis enim demonstratum est, aetatem interpoIatoria, quem niuem sibi finxit, ex his definiri non ogae. Quod autem Hio Ioeo p. XXI. dieit, eundem iste ante tertium a Chelato nato aeevium vixisse Iibenter e eo edimus id enim in emam aristoteis Iem aeque atque in quemvis alium adit Uerem enimvero fatendum eat, his omnibus Bitteri sententiam Iahe latam quidem, sed nondum profligatam atque eversam asse Etenim ni intemesatoria aetas artis finibus deseribi non potest, ex eo non alatim mil-, omnino Hestate Matione Hiaav eorrupteIaa, quiae vir egregiua deprehendisse ibi vadetur, in melleam non eas tuat i a Me ut insona eriminis est dimittendas, Matio quopiam ue a o Iuribus idem ommissum esse potest. Uideamus muri quaenam hujus, quisquis ne est, erimina nee ator deteserit. Sunt autem alinvita numero eademque gravissima. Primo enim Ioes P. XVIII. ,,non universa - - λ- eonsectatur, sed exempli poetarem insigna ludio adhaereaeit itaque eonquirendia unie atudet ει aeeundo res quasdam ad grammatteamve litterarem historiam partinentea, sed ab operis argumento proraua Hienna afferre gaudet ει tertio p. XIX. is sua furari soIet Matoteli, ad voLate eommittens vitia satis manifesta quarto ,,idem sua inventa adeo amat, ut eadem his EI te ingerat ει quinto ,non via et ratione iustae doetrina Ioeos persequitur et explieare austinet, sed rea externa et fortuitas et mutationis Hethus subjectas δε- aemere mal aerio ,genuina disputationis ordinem turbavit et ita impiaeuit, ut veri a toris onsilium et instituti ratio vix agnose possit με eptimo , vetores

16쪽

i,ia Iaudat . et mesto et in his viro perobseuroa oeta o Geontra idem uininoa poeta inepte vituperavit 3 nono iis qui tragoedi et epopoeia aeriptae sunt ridievia suadetqει deeimo denique Ioeo .mPlura erimina omprehenduntur, EIati quod ,stuus ejus ubique summam infantiam Prodae quod ,multa nuntiata uia, mi pendent et omni struetura arent φ, quod quae ipse ognita habet ita memorat, tamquam eadem Iegentibus aeque e sibi nota essent, ideoque saepe haenea atquasi oraeula Ioquietar. eeedit p. 27n. quod Ieetore auo deesper eonatus est. quam paueissimi omnia Molvamus, P. XL. Exeemendo, Eontrahendo, rosaeando, sua Iuribus Ioeis interponendo ibrum Pu eherrimum misera runeavit et eorrupit. εVides henevolo Ioetor, quam egregie itterus ibi onalet; etenim post eximiam, quam supra eognovimus, interpolatoris sui adumbrationem quid praeelarius proponere poterat hae eriminum farragine Quae etsi non ita sint ordinata et disposita, ut Logiee praecepta iubent septimum enim Reeullationi caput primo e-tineri ve eerte ex eo consequi videtur, et decimo eiusdem accusationis apito diversissima eomprehendantur , is hie illi ab homine non roraua sana mente destia luto ea ominilli potuisse vix lihi persuadeas quia enim, ut hoc utar, unquam alteri quidquam eo consilio sumtus ele, ut eidem Iam id redderet Τ); nos tamen hae nihi moramur, ae singula eaPila eo, quem Praeseripsit aeeusato , ordinε pertraetabimus. Quod igitur primum objicit, personatum Aristotelem universa non eurare, sed phetaeum exemplis conquirendis unie studere id sanct evieulam est. Ad hoe

eomprobandum Bitterus locos indieare debebat, quihua eum justae institutionis dispendio exempla poetarum inutiliter e erventur. Sed quid affert Cap. s. et majorem cap. d. artem nos egere jubet. Quid igitur his Ioel faelum videmus Cap. s. ad singulas agnitionis speetes IIustrandas unum vis duo ve ad summum iri Oxempla adhibentur. Ubi jam illud exemplorum ex poetis onquirendorum stu-

ε H. e. astere nemo enim eorum, no nitterus nominat eum aude Iudaeitur plurimi etiam eum reprehensione. Quamquam ho non latinitatis ausa moueo, sed quia his. αae dein-eeps aequunime eon να - - itve νit ' laesi aliquis in ervorem due possit.

17쪽

- , ,,At foris e non urisversa ora larum M Cave erada 3 uatum modum ita a vat, ut nisi re quantum salia erat evoiata ad exempla a non eonvertat Idem aisendum ea d. eap. 25. Nuaquam enim ad unam rem deeIarandam Hra tela exempla Quis eas videm . In hia vero neque inai e quoddam exempla eumulandi at dium agnoscere Possumua neque quidquam a eonsueta AristoteIta via a ratione Hienum. Etenim a Me eum utero ,putidam diIigentiam , aenei uiuadam Wammatio laeum feeias hominiuna eradulta adleea, vide quid lihi de vitia elorieorum Ioeia taluendum all. Nonne in libri IIIo, v. s. a aenam eandemque rem explieandam Meem exempla es exeipiunt, eaque omnia ex in Illoeralia oratione deprompta Mesto major etiam exempIorum Iuxuries onspieitur ejusdem Iibri eap. is, ubi τῆς κατ' ἄναλογίαν μααφορος Prope tristria exempIn afferre non

dedignatus est. Quid igitur de his multisque aliis Ioela veIut Ith. II., eap. 25. Meemus Settieet si uterum dueem sequimur, eos Aristoteli vindieare non possumus; nam i in Aetia Poetiea eapitibus, quihua vi doetissimus offenditur, alia angusta exemHorum opia ferri non potest, hae eerte Iargita prorsus non erit ferenda. Num igitur omne hujusmodi Ioeo e Rhetoricia expeIIemus ei ho pubehemimum Pu eodem modo mutnahimus, quo Poeticam leuneae eonatu ea nivlema Id vero nemo in animum indueet. Unum igitur restat ut illarum nimis quadam a liIitate a decipi passum an Putemus. Quae autem Praeterea Vir egregius in his Poeliea partibus aprehendit, de iis quum omnia hae aeriptione eo-Heeti non possimus postea suo Ioeo dieemus, iam a seeundum aeeusationi Ioeum exansituri. Da grammatieta igitur τε Hiis minuavia rebus ab argumento Propolito e-sus alienis disputatione immiseere hiaque quodammodo anstitutum opus variare et quasi oloribus distinguere, id vero tantum ah AristoteIia onsuetudine abhorret, ua, a latia aquam deprehendantur, ea uti AristoteI no Pro et eas eonfidenteffvieere possimus. Atqui uteris hujusmodi Indiei eap. 20 ε e. 2 o e. 22, 3

deprehendit. Audio ae nosteta ipsorum oeHis videamus, quid rei sit. Et Priamum non ne laetum eat, quo mitem Heesimum Poetieae aput ad Me ν handum Iegit; nuIIa lanim totius Istri pars iam manifestis eate vilita et omna genus eor telis, ita ut qui haere vetit reprehendere, meque Aristotelem neque

18쪽

interpolatoram quentam, ae temporum injurim, quae hie imuinue quantum gran--ta est, ine are rideatur. Vix erit, eui Bnterua pera deat, aulaeaeae odUmmtenta, qualiaras a Ieguntur, VE ineptia tua intevota ora potuisa aer ι talia enim sitie non stupiditatis eat, veritata extremaε. dementium Saepe ex Maartis Eritieae ope vix sanam sententiam Eli an irae inelor aeripuerit . u. eonjeetaera quidem satia probabili assequimur quo igitur modo e verta tam ina naMI vaIn ea metia aequum de aeriptoria in I iudiei vim fieri potest ,.At inquit illepus φ. ipsa re hoe aput Haloteli abiudieaendum Eaa EIamant nam quae hie doeentur, ea pro sese sola posita sunt et nullo vine Io eum iseleris cohaeroni nihi a d finiendam dictionem Matieam inde Eum potest, inunis prima arti grauunalieae rudimenta inepte propἐnantur. με Quihua autem in rebus hae dia- putatio versatur De partibus orationis, in quibus numerantur elementaem syllaba,

Convinctio, nomen, Terhum, articuIua, Engua, oratio alvis enuntiatio, generalea

traduntur definitionea, et ex his Cut unum alatim asseram ita aptum at aequentiaeapitis initiam, ut ita demptis etiam nova Iacuna agnoseer e garia. Quia enim eredat AristoteIem alatim sat aba Iutam tuam, rea vieeaim. apite eontinetur,

disputationem hae intulisse δνοματος δLaser . . a. Tum vero huisaophina a seipso deaeivisset, quippe a uius mente nihil alionius ait desulterio tuo disputandi

genere. Nemini autem hae nimia vulgaria et sanam phiIosophi ingenio indigna videri debent omnia enim humana eientia parvis initiis oravi ad Itiora tendit, lAristotelem ne hae quidem despieatui habuisse ex iis apparet, quae Rhetori III., nde diseernendis nominibus masculinis et feminini et neutria, de unitate et pauei- tale Et multitudine observanda et onaimilitiua eadutilum Qui hae praeeipienda duxit, ia erle etiam ea in hoe apite prolatas neolataeia Existimare potuit. em sevira nonnulIa hie eguntur, quia eorrupta sunt, Iin eandem ob ausam etiam salsa vel absurda sed aliquotiens tamen vi doeliasimva praepropero inepta iudieavit, quae autiua reputanti non sana videri non possunt. Si p. llis uteruariatii homo G aquil, ,Aristotelis aententiam in libro εἰ terpretatione propositam

19쪽

Tvit, non ea e o En auea uestant duo ejusdem generi Ioel, qui ni mitema interpolationis uapieionem eonfirmari putat. Quom priorem, qui . R. et itur, ab aristotele aeribi potui e negat inum enim non anone grammatiens pereminera Muisae. Num ero mael P. III. I. hujusmodi anonea emeri reeotistilaevat tamen ini Protἀν-α duee nonnaeIIa da nominum genere rite SE vando monanda alla Eenauit. Quodsi hae Ipsa, qua in Poetieae Ioeo egimus. Wavibus vitii Iahorare et reprEhensioni obnoxia essa Hiellae, non Ithrarioraminaeitiam ineueiamve ad aeripti em exensandum a Timus, etsi ea est noli aim quam faeile singuIae sillera per se positae permutari ae eor pi potuerint aed ad hoe o um Ieetore animos attendere velimva, qua aetate AristoteIea vixerit, et quaeonditione IIta ampo ua grammattea doctrina fuerit, si modo eam tum extitia ετενε diei potest. In hi quieunqua ad reprehendendum tam Prono aeae PY.eatnni, Enreeordentur, quae olim auumma vi Fr Aug. Wolfius ProIet g. ad uom. p. CLXVII. pronuntiavit in Primi eonaeis talea re ad Praeeeptionem stelia Evoeandi adeo suntdineiIos, ut stamisias infamia in iis I traiectat hongale, quae uno aeevio Post Vix tirones impune negetani. Quae si reputaveris, ipsi ingenii lapsu tibi argumento erunt, Hia muIto post Ariato EIam non potuisse eeth ah homine e medioeeileedoeto. Neque plua virium ad probandum ea, quae nitterus vuIt, Ilae Ioeua habet, qui est ap. 22. B. In his viro eruditissimo dispIleel, quod Ariphrassis, hominia Ohseurissimi ineptissima reprehensio ex aeerelo EeEsau Exeuetur. InePtam Ellae hane reprehensionem, ipse Aristotela demonatravit num vero philosophi temporibus homo nobis sane ignotus in obseurissimis fuerit, an fortasse mutabiti aura populari aliquamdiu, quod saepe fit, immerito elebratu postea in hIivionemineid rit, id eum a Teantia alii ignoramus omnino illerua manu Ea in aeEα- sanda obseuritate hominum, qui a aeriptore a Qua interpolatore eommemorantur; sed quam vana si hae querimonia, tum demonstrabimus, quum ad septimum

Deum Pervenerimus: mune a tertium erimen aeeedamus.

20쪽

Est autem graviMima furti eriminatio, neque me P dena ea Metae, nisi forte in eo tu sunt, quinua eum ostri mat, Praesertim quum ει Fem - emptam non in auum usum eonvertisse, ae Iegitimo domino laetis addidisse dieIluri--ε enim res eriminis ommissi indicium laetet Sed nimirum ho novi opus eat tale rue enim ae ina prodit, committens vitia satis manifesta in iis, quae AristoteIigurripuit. aee -- vilia nisi me ioribus onuine argumentia Possunt quam quae Bitterus in annotatione ad vitia 20.4 8, s. attulit, vereor ne neminem ad suam sententiam trahat. Quam enim gravissimam inter verit e Personatum Aristotelem dissensionem deprehendisa sini vasus est, hane iam supra p. O. nilinam fuisse ita ostendimus, ut illarus ipse potius quam qui hoe aeripsit, si eas Aristote ea sive alius quispiam est, erroris insimuIari debeat; etera autem,

quae vituperantur, tam fiunt IEvia, ut in hia temporia angustii ea re IIere superaedaam. Neque felicio Rittarus mihi fessa videtur in ita, quae de eap. 24. οdixit, quem Ioeum ex eap. d, τ transeriptum est pauIIoradatatam putat. Uerum nonne ipse Aristote ea, quae ibi dixerat, data oeeasione iterum inevieare potuit, praesertim uero tanto auetiora Neque hae eo offendi dehemus, quod aeriptor, de pleorum arminum argumentia disserena, tragoediamin exempIa proferat. Quum enim eap. 2 et I et 4 e praeeipua e fi pleam et tragieam pomi in imilibus, EI potius iisdem versari argumentia demonstrasset, quum non uno Ioeo videsia mihi huius, quod vir eximius Iaudat, eapitia d, DB, et eap. 7 d. ad tragieam fa-huIam Iustrandam arminibus pieta usus esset quia um impedire debebat, adhibitis tragoediarum exemplis pleam fabulam exHiearas De Sophoelia reprehenaione, quae nitierum tam male habet, Ioqui nati nihi attinet postea ad hane Tem reeurremus. Interim optandum est, ut omnes in reprehendendi magni ingeniis modostiam per totum Poeticae iurum eonspieuam imitari studeant. Quod porro Ioeus eap. 25, d. in furtis ab interpolator eommisaia ponitur, an quam immeat; nam Butem ipse in Annotatione nihil nisi respiei pavi ante 24, 8 dietadiei et da revitate queritur, qua 'Eκτορος διωξις supra memorata fieri . Hae autem res aptae sunt, at AristoteIem ipsum huius Ioe auetorem esse ponimus quid enim opus erat modo diei pluribus repetere 2 , ineptissimae si alium. Reetissime vero hoe nostro Ioeo olligitur, Plea poesis finem in tradendi rebus, quae eontra