장음표시 사용
21쪽
V Sententiam totius Ioc hisce verbis complectitur Am metis dicunt iidem Maiadam, omne Gemnanias sis Germanorum ne uniseriae gentis, recens et nuper esse addit im quoniam qui premi Rhenum transgressi Gallos, eosquet Rheni accesas, Muimnt, ac nunc Tungri vocantur, tunc Germani vocati sint. AD quo ita, cum vocabulum Germanorum, quod nondum ad universam gentem e tinctat, nationis nomen vasisset, Paullatim illud eo crevisse, ut omnes Transrhenani Primum quidem a Tungris victoribus, idquo Propte metum, deinde nua se ipsis, quum nomen in se, ut gentem, invenissent translatum, Gemani
vocarentur. memorantJ meoratur tuti
. Ia sarduum I barditum tute non Barritum, ut exhiliu in Commenti minitum it Mel. Quam fessa sit eorum opinio, qui Iectione Barditum n men Bardorum ducunt, docui in Edit. 'mea ad Cap. IL, nuperque in idem se rentia esse vidi Gerstrin. in Tuneris in Gesta. d. deuischen Nationalliter. S. 6. 4mo eantu lyri Stute. terram enim re dantis, prout maiat, acie ratuit. Vicini sine virgula In tam voces inari quam virtutis conoenitis,identuri vit MeI. nec e m-- 4ue viti- vraetutis remiuris vid tim
22쪽
23쪽
iaetis egeben, sonder nur edacia tan han na Herdires e auen. εQuanquam ex his, quaa Heracius. Et Raans resus accuratius disseruerunt, Et ex exempli, apud primos usuque scriptores, quae huc transscribere longum est, a me inter se comparatis, Tatio concludenda esse videtur, a Passovio vix imis alteram Iectionem minus πquisitam ob additam e liticam ne dici, tamen utriusque quoque . . explanatio subtilior, mea quidem sententia, Est quam ut ad omnes locos Possit accommodari. haud proinde haud perinde tuit. non proinde, ut exhibui in Comment. I. Vit Mel. De discrimine et confusione horum v c. f. quoque Herare. ad Sallusti Catil. 12. in meam fere sententiam discedens retion Stuit. Vii. Uectatione Mes.
rum sexu dextros ag vht ira conjuncto orbe J IIuxu -- cuncto tuti. primo rimum Stuit. . de quo discrimine L Hozog ad Caes. B. G. VII, 15. GaIIust Catil. 37. Acies e cuneos componatur Cedere Ioco, dummodo rursus instes con asili quam Jormidinis arbitranturi componunt Stuit non HE. ma Ellipsi . magis et μαλον annoti copiosis in mea Edit et Comment. I. adjiciatur obhar incensur Sallust Golach. in Seebod Bib Cacit. a. 1828. NT. 15. P. 119, qui recte Sallust Catil. 52, 3. magis a Gerlachio uncis incIusum cum Codd. Guell. 6. 12. Leid. c., ah Herzogio receptum, textu ejecit miror equidem GerIaehit in constantiam Catil. . magis retinentis, Catil. . e pellentis, ubi L. de hac Et Iius Via. II. p. 54. cum neutro I O sit admittendum. aut sacris adesse, aut concilium iniret nec sacris, ac concilium Stuli.
24쪽
feminarum ululatusJ Stulti dulata feminarum it MAE it nec tuae numerare aut exigere L nec illa -- ne exigere 6. Q. et Edis. Men. min. male, quod in o mment. I. annotare oblitus sum, d praereae 1 c. lnΕdit mea Iaudatos Imrgog ad Sallust Catil. 26. Caes. B. G. VII, 64. Raminora. Gr. Iat. P. 32. cibosque I aliique Stulti, quod in margine correctum in cibo/que, forsitan alimentaque Ithrario fuerit obversatum.
Inesse quin etiam sanctum a liquid et providum utans Cic. O Dirin. I, 38. Aristoteles quidem eo etiam, qui valetudinis vitio furerent, et me cholici dicerentur, censebat habere aliquid in animis praesagiens atque divinum. Veledam Iratuit inedam it inI. . - .s complures alta alii tuti compluris Vat. Mel.
Do religIona veterum Germanorum Alteriburgius nuper inposuit singuIarllibello, quem, quum ejus inspiciendi nondum copia mihi sit facta, audasse sufficiat: inige Godanhen liber deuischemythologie, o wies Rex Caesar una Tacitus Ansichten vo de Religio de Doutschen. in Bestra Eu his Verieinigun v. F. N. AItenburg. Schleusingen 1827. ' Cum extremo Capite inde a Ceterum, ident comparari possunt M. Ioca Tacit. Hist. V 5. de Iudaeis Iudaei mente sola unumque numen intinisunt rprofanos, qui Deum imagine mortalibu materiis in species hominum sta-gant. ΙΙ, 78. Nec imulacrum Deo, aut amplum sic tradidere majoresin aram
temere ac fortuitu sparguntJ temere Inductum et superscriptum tenera Stuit fortuito tuti. Vidi Mel. vergunt tuti Quae in Comment. I. ad Cap. 8 da ablativo substantivorum quartae declinationis attulὲ, iis nunc adde Herare. et exlach ad SHlust Catia. II. si publice consuleturi consoletur Stuit consulatu Vit consulatur. I. at
25쪽
Eu et a MI Est et aliud genuit, alia Stulti, aliud onus o glossa
ut turbae placuit, considunt matri Graevius Dicti P. . 100. et mmado sus cum Gronovi Iegi mesunt turba, quorum hic in schedis Iaudat doeos i vianos ad interpretationem acies Prorsus non adhibendos XXXIII, 31. XXXIX, M vi Glassar. Livian. s. Iacere L IR Meyssu . et Sene Episti 2 es. mercendι1 cohercendi tui . .
comore infamea in me Stulti DCtio memorabitis, quae si pro vera es ιε habenda, locus difficillimus expediretur. Iam Gebmer Ves jur Geman. p. 14. conjectura assecutus in mech. I. ita opticuit: Majores nostros non tantum eos, qui bello Ob timiditatem deerant, Vulnera metuentes, mortem resoriamidantes, corpore Iiset valentes, sed et debiles corpore, ideoque et MIIo inita Mos p mersisse, monstruosos N imo et Prodigiosos. ε
, Uratri interatuit. - Synonyma hujus Cap. delictum, acetiis et flagitium
26쪽
Tum in imo eo illoJ Sinu. rum eum in imo concilio Vii. - δ: rubor, Gradus quin etiaran et me , , robor quinqueraturio et
Mel. Intia pro circumdarimes circundati.
praecipuum acramentum L Stuit princ*um vidi Mel. et facilius inter ancipitia clarescant et, clareacunt Stuit et u - --
liberocitate, convictus , Iibertata Stuit idem . m. convictus vocare hostea I hostem tuti optime, d. meam dit Et Comment. I. Rams-hom Gn Iat. S. 203 a. . Gunthen ad h. I. Selling. Obsemat crit in Tac. Agric. p. 27. in h. l. figuram ἀπο κοινου inesse censet.
CAPUT XV i i i stuotiens bella non ineunt, non multum enatiburi sitioniam quociens Stuit. siuotiens Vit. uoties Mel. De utraque scriptura d. meam dit et Dronh. ad Agricol P. 126. ubi Cap. l. et 30. contra Codd. Et voti Edd. auctoritatem malex entissimi Editores Becherus, serielius et Eerluampius quoties pro quotiens admisere. Pro motibua Stulti ornatibus, mira Iectio, Penatium enati Sturi ' ipsi hebent, mira diversitate naturae Stuit ipsi habent miram disinsita tem natura Vit Mel. ma est civitatibus, ultro ac viritim conferre principibu vel armentorumve frugum, quod Pr honore accutum etiam rece itatibus subveniis Sumctura genitivorum a mentorum, frugum, de qua in m. Edit. Et Comment. I. copiosius disputavi, me quoque illustratur Iav. I, 14. Iuveniluta a mala invias mastatur agri, quod inter Urbem ac Fidenas est. Tacit. Ann. canemriones et ceterorum, ut quisque audentiae Mui33et, accurrerent. . Graev. in Dictat. P. 102. aliquem vel certum numerum suppleri vult. Apud Varr. R. R. ΙΠ, 18 supplet aliquid Amonendum bene olantium herbarum in via ima
27쪽
Invia Germanorum Uulis urbes habitari, satis notum est na pati quidem inter se junctas sedes. Iunt discreti ac diversi Hemogius V. CL, in Part. I. observationum in nonnullas vetemura scriptoram Iocos, quae Gera 1828. . Prodiit, en quidem observat p. 16 sq. verbum colendi a scriptoribus serioris Potissimum aetatis notion verbi compositi incolandi usu ari, quanquam apud Livium multis locis colare et incolare absolute proseruntur d. Ruperi ad Liv. I, 1.
GIossar. Livian s. v. apud Tacitum saepius colare quam incolare Terrum'. Quod autem discrimen intre v. colendi, ineolandi et habitandi statuit, in verbo c tendi praevalere notionem operis et Iahoris, in Iere nos admonere sedis fixae terminis imitatae, formam Dequentationis, qua notabia sit vocabulum MLtandi, hominum imprimis societatem ac commercies ante oculas ac mentem P nere, id ejusmodi est, ut vix apud ullum scriptorem sempe aervatum et colam atque incolare es absolute vel cum accusativo eadem signification posita videas
cf. echner Heli. P. 128. Graem otiis ad Flor. III, 6. Equidem apud bvium II. II. Caesarem B. G. I, 1. II, 4. Mend. et acum promiscuum Oxum usum cleprehendi. Suam quisque domum vatio circumdat, ima adversus casus ignis remedium, xive inscitia aediscandi. Ne camentorum quidem apud illos, aut tegu- Iaxum usu 'a quisque Stura. Nec, quidem it Mel. d. m. Edit. Et --ment L ad Cap. 7. De disce inter inscitiam et inscieritiam adde annot in Edit. m. Hemog ad Caes. B. G. m, . VI, 38. Walch. Emendati Lis P. 24. Sintiis Lexic Ciceri s. inscitia. pura ac splendente clineamenta oneraret suis Ioris pura et plam, quia
28쪽
ctitibus vesantur, eosque u ura ariant, Pari -que -ui a suminivria in mameas non meminum, nain brachia ines corti oxima ora pectoris patet. v. VIII. suanquam evera illic matrimonia nee Duam morinae partem magis laudaveris Nam Aron oli Barharorum singulis uxoribus contenti sunt, exceptis admodum Paucis, qui nohauidine, sed ob nobilitatem, Ilurimis nuptiis amBiuntur.I me vari descriptione , L L. Passov. et meam d. et Comment. I. merristari Dei cum DC s. stuamquam severaI Haec connectuntute cum superioribus: Etsi feminae Germanbrum nuda arachia et pectus fuerunt, nouiamon haec irritamenta impudicitiae ex libidinis uti Severa illis matrimonia. Equidem, cum totum Iocum, ut eum descripsi, diligenter considero, verba tamitrio connexa et Epta inter se mihi videntur, ut non . . manquam, sed a v. Botem initium novi Capitis faciendum nunc Censeam. Hanc distinctionem confirmant Spiri PuteόI. Vit. ΜeL: nec aliu3 - nudae brachia ac lacertos, sed ei roxima pars pectoris olet, quanquam---ου veris. -- Rhenani interpunctio, quam ditores posteriores deseceps sunt secuti turbavit lacum patet. Nu--
29쪽
odita a non Iacile expugnabili vivunt. 'mer 8 resus: I. E. Immita, Bran et inopug bili, remis eam pudico, ut num expugnari vel corrumpi possint .
Litterarum secreta Graeclus et mininoesius ecto da epistolis furtivis, quae ad amorem lavondem apud Romanos mitti solebant, intelligunt, ut comstat ex vidi aliisque poetis. Guntheri explicatio I um obscurum in clam Iuce non Ponit: Litterarum usum, quem utrum habuerint, ne is medio T linquit scriptor, ad excolendam inis1 emolliendam vitam ignorant. μPoena raraenu in Stuit. E. Edit Rhag. vd meam diti risis erino L. abscisis Sturi Publicatae enim pudiastia nulla anta non foreta, non aeraues non piabus maritum invenerit. I Rupte enta, at in marg. ubi ue Stiret. Ru er Pudicitiam nusquam moraegere memini. Deinde maritus invenitur Mutti lectio memorabilis minimeque spernenda , maritum invenit in maritum invenerit.
Μῶ. d. m. Comment. I. corrumpi saeculum o tur J corrumpi se seculum tuti dutographia.
mira W- uberibus, educationi miseritur -- Ser e cacotas Stulti nec aetas separet ingenuos, virtus agnoscat et dona aetas veret, Ingenuos Nirtus agnoscat Sinti. Confirmans interpunctionem a Thimsch. Actimiles Monac. Tom. IV. Fasc. . p. 64. propositam L. donec aetas averet imgemos, virtus agnοεcatur iti Iectio nusquam notata. apud amunculum is patrem suidam, Stulti it apud , a dies.
vv. tiato et eo ante comparativum in m. Comment. I. apud graecos schiptores
30쪽
frequentiorem quam apud Iatinos, conge , adjicio statibaum ad in Molos. p. 56. M. Gothan. Ruperti ad Liri , M. Hora Carm. III, 16, 21.
data imputant, data imputant Sturi. Apuae ' XXII.
somno, saepius calida, a saepius calida aqua, sicuti Stuit ea ossa d. meam Edit. Est Μonac., in qua uua calida mendo typographico eandem glos
continuare potandor coaetinuando potare Stulti
vinolentos I inolentos tuti mites corrigondus est assorius, qui Paxitex ac sintheriis a quo Mn. II, 16. 1lso pro XI, 16 citatur vinolentos ut lactionem Rhen attulit, cum tamen is in textum Edd. 1533 - 1544. vinolentos mceperit, at in Castigati P. 427. Iegere malit violentos. Item Cap. 27. e Puteol. perperam notavit et cor ora Pro comora, Cap. 39. ducit pro adducit Cap. 40. Obus, Cap. 45. Omniamque uteia et Cap. 46. Caeteta jam Ex eadem Pu
transiguntum Sed et de reconcilianilia invicem inimicis transigitur sed de ociliandis invicem inimicis tuti Sod de reconciliati invicem inimio eitiis Vit. Sed et de reconcutiandis micem inimicitiis in cf. m. Commenti
tanquam num in demas Graevius Dictat. P. 2. - explicuit h. I cum 'Meminor iust Tacitus immices cogitationes vom Puro liberoque animo Wolacias, quae simultate, malignitate, metu aut alio affectu non sunt misis et corruptae, magnae pertinent ad bellum. me adjectivo i lex L Nouem exic.
antibact. T. II. . 6. Quinti IX, 2 59. Suet. Ren 61 ibiq Bram Plin. Epp. L 13 V, 3. Gens non astuta, nec callida aperit adhuc secreta pectoria iacentia Dei: