De Zenodoto eiusque studiis Homericis [microform]

21쪽

Ai,ostroiae ob ea quae lalim sequuntur ο - βασιλῶ χο εις κτλ. hic non potest apia haberia aes ad s. 336.1 v. 24. 'Oτι Z. γράφει ' λ' ου 'Aτρειδεμ A. Igitur scripserat etiam Αγα- μάμνονος, qni duo senilivi e μή pendent. Ilo non debet tit auum recusari, elianis in similibu Iocis μι pro is Asia ρ est es. eyne . Nonne Hon erum

variasse orationem suani putentus Falso quidem scholiastes ' δε ποιητῆς δοταῖνωντι γενinu παραλαμιβιανει Sed neque sensit. v. 34 ἀ-ων οτι Z. διὰ του - . . Ergo antiquius suit; reeentiores critici ἀκέων eniendaverunt. Et si reputaveris patrem ob filiain sibi reeurisalam sumnio dolore asseelum esse, Zeno li Iectionen ιι esi huic loco aptio-rirer esse vix negabis. Ipse iasius ἀχέων Probavi Cur igitur non recepitῖ Ila hene Langius vs. 42. et ει ιννοτι Z. τιλιεν A. Quod si non sui mendum, necesse est existimemus, antiquitus duas illas sorinas nondum fuisse diversas. Vs. 46 47. 'ON Z. ἀμιψγοτερου ηθέ κεν Ου κοιλώς. A. Beete iudieavit eholiastes. Isti enii versus si deessent, deesset carmini magnus flos et olor. Quanquam de altero versu idem sensit Benileius.

vs. 47. νυκτὶ ἐοικω J. Sebol. . ad XII, 463. δὲ - γράφει κτὶ ἐλλυσθεα quod magis poeticum tibi videtur. vs. 56. ρῆτο οτι Z. ρητο γράφει. . enodoleum delenderunt eynius ει Bullinannus 67). Bostius 68 , Langius.

τηρ ci A. t. relativum prono ne non raro ponitur loco a mn pronomine.

CLmalthiae gramin. gr. g. 43l. Notis. Cur igitur id non retineamus ut an ii-

τα 63. Z. ηθμνειν Θον A. Cuius rei causam scholiastes coniicit hane ριητοτε δε νειροκριτνην πε φεν b. e. enodotus ortam Putavit νειροπολε hie significari ιαιρουιον, quae verbi vis sane hic esset inepta quare reete intera res additi υ ἱρθως. At fortasse hic versus a recentiore quodain demum editore in contextuit retelitus erat. Necessarius quidein non fuerit. . m. 68. - ἄρ ζετοI4τι Z. γραμ μαλυτο. . enodolea editio etiam Mihi in verbis uni Praepositi ovibus, ni BXime Crini κατοι eo nPositis augmenlti in an lepraepositionem ad viillit. CL Schol. ad ii XV, 16. OdFss. IV, 304. I. s. xv 716. In Odyss. XVI, 408. vel omnes editiones καθιζον emarunt. Itaque euin Langio faciundum puto, qui Aristarchum ait, Mugmenti adversarium, in Ad us 198.

67 In gramm ampliori T. I. p. 505 5re. q. In grammat ae pag. 320. s. v. suis. IS. Not. 2.

22쪽

rum verboruin angruentum In exilium misisse AEt illo in versu et rubieunque redeat, καθεζrro revocandum esse eenset, quanquam' advereante utinianno. vs. 69. Καλχα G τι Z. γράφει μιαντις Θεστορ έ. . Quod scholiastes re-lulare ludet his verbis: ου ναται δε τω σει το εἶδος ἄρ- συγκοιτατιθε m. thoe salsum esse, quicunque Homeri armina attente egerit, intelliget. l. Langius, quocum nullam videmus ausam idoneam, cur Zenodoli auctoritalem repudiemus. vs. 73. ο σφιν Ζ γρα γει ος μιν ἀμιειβορονος πεσι πτεροεροα προσπίδα. . Ergove haec fuerit antiquior Ieelio quae praeterea simili Ioeo VIII, 351. natur. Denique Langius aeui docet, omnibus Ioeis, quibus altera lectiori σφιν ἀφρονεων ἀγορησατο καὶ μετωπεν iteretur, admonitionem aut adhortationem iudicare, quae ad totam coutionem pertineat, non ad singalareni aliquem hominem. Quare non possum on eum eo illud enodoteum probare. vs. U. Wiσσων Z δὲ κρεισσω γραφε B. L. τι Z. χωρὶς τι ν γράφει, τα δὲ τοχυτα υσυγκριτα, εχει - ῶς ωλιοι το . . t l. I, 249. et ibi Heynius.

Sehol ad IlI, 1. 2. Il 114. XVI, 88. d. II, 180. ex quibus Iocis salis apparet, nominativo casu comparativorun hane formam an liquitus fuisse. Quareiani uilinantis ' eam defendit Quidni rgitur nos praeseramus pus 83. μασσιι οτι Z. γράφει φραυσον. . illud sine dubio Aristarehus iucontextum verborum Homericorum recepit cLineyuius ad h. l. , quoniani e-nteras medii forma uti solet. At si solet, num propterea semper ita dixisse pu-iandus est Scholiastes quidem μῶυυον δε ο ρροίσο αρμου At causam non

addidit.

vs. 6. Κάλπιαν ε τι Z insili του ν Κάλχα. A. diecit hanc regulam: α - ας λέγοντα διὰ , τ sit μενα rari τῆς γενικῆς χει τήν κ τικήν ε ν, Θοαδελιαν. l. ad XIII, 68 222. At quid, si ista casus vocativi sorma Zenodoli aetate nondum silata luerit C s. utlvi. amplior gramm. I. p. 179. bombegniisse sich-mehre ropria au ας. in ος auchmitam langm ab heo Nom. E. Ἀτλας, Ἀτλα, JIολυδάμιας, Πολυδάμα, etc. quidem igitur retinuerim istam antiquiorem formam.

Cl. eliam Matthiae grainm maior T. I. p. 2lo. d. IIIliae. vs. l. ἐν στρατω 'Aχαιων, ου ἐνὶ στρατω αἱ 'Αρισταρχειοι, ομοιως - ἡ Ζηνομου. A. Et 'Aχαιῶν aplius videtur totius loci sententiae. Legas pilΣ-IIerum ad h. l. vs. 97. λοιμοῖο βαρεία χε ρας α ψαξεί Δαναμ ιν μικεα λοιγον ἀπώσει' ουτως au

erva, Zην του εἴναι, ' -ουν γε πρὶν λυοιμοῖο βαρ-ς -- αφῆει. Zenodotealeetio haud dubie est antiquior et genuina, et explicanda nucior Et stathio οτι ου, - - οὐ ἀποτροπαο θεου Λοιμιο χεῖρας ἀποκωλυση 13 Ao cum Langio sic:

23쪽

να-- minum p si is grave mantia a nobis are . Quae cum multi veterum interpretunt non intelligerent, Homeri verba altero modo mutaverunt sine iusta est a.

. . s. 13. τοτε - μινJ τι Z. πω γε αι κεν μιν A. . . Quod Zenodoteum probo ut utiquius. Nam quod scholiastae addunt: γελοῖον δε διστακτικως λεγειντο μάντιν, nihil est. Sexcentie enim, ut iam eynius reete ad h. l. docuit, a, pro A est M autem hic pertinet ad optativum verbi πεπίθοιμεν .us. 114. ου θεν ἐστ σαν hic inclinandum esse iam . vidisse dicitur, si quidem iste Zenodotus, cui hoc tribuitur, Ephesius luit. vs. 117. υλομί πω λαον οτι Z. αυτον 1ωτηκεν. A. Sed ratio, quam scholiastes addit, lique non sui Zenodoli: ως διανοιμ ευήθους υσης Ου δεῖ δε αυτον διαπροφερεσθαι ἀλλὰ Muνα πειν τοῖς νω ν ηθει γὰρ λεγεται Verisimilius est, hunc Versum ab aliquo insertum esse. Neque est omnino necessarius. Vnius rem non videtur ac tetigisse. vs. 129. ρο-νδ οτι Z. γράφει Τροιαν A. Aristarchus et qui eum seculi sunt, negantes, regiam Priami urbem hic ominemorari, probarunt Dorum. t urbs Troianorum ab Omero saepenumero ροι dicitur. Cf. Vnius et Spitetnerus

ad h. L

ἔνεκα γενετο καὶ λοιμος. . t his verbis nihil aliud scholiasta quam rationem defenderit, rur omnino hic versus sit additus.

inquit,' dum Z scribit, participium ad Agamemnonem solum pertinere putaviL'Equidem dixerim: Adhuc enodoli aetate in illo versu singularis numerus par iicipii exstitit post in pluralem converterunt. Quod tamen editores tale iseerunt; nam singularis ad Agamemnem solum Pertinens mihi magis ad rem videtur quadrare. - Scholiastes adiecit: καν τον ερος vs. 160. ηθε κεν Qua tamen de causa hic versus afuerit ab editione aliqua, aut potius qua ueloritate moli nescio qui eum inseruerint, ignotum est. vs. 163 οππω ' ἀιο γοτι Z. γραφει ουδ οτ Αχαιοί A. Quani Zenodoti letaeiionem ut antiquiorem haud dubie et cum sententia lota optime congruentem Praefero. Nam quac choliastes assert, nihili sunt. vs. 169. ΦΩ νδ Γουτως συνολδ αι Ἀριστάρχου Φθιηνδ καὶ mi Ζηνοδοτου μιοίως. A. Male situr alia scholi Zeno dotea editioni DAην tribuunt. s. Spitzuerus ad h. l. Literam recte Wolfius et alii tu contextum carminis receperunt. vs. 195 196. Schol ad s. 216. v ιτέρου Γοτι προς M. αἱμώξεται. το γαρ σήρω

24쪽

όμως κτλ. 208. 209. CL Schol. A ad 208. οτι ἀμφοτέρως . ηθ-αν. οὐαίως δὲ μ ἄλλον κεῖνται - προτροπην του Aa ιλλε ritus iis VSi: Terurn est, . omnino 'sustulisse versus' Illelius dixisset Pro puriis vel suspeetia habuisse aut saltem dubitanter uolasseJ, potest ille hoc respexisse, quod, si ollinea dii in Aethiopia in 'pri, secti sunt, quoiuod Miuerva arat noue Inissa ex coelo ουρανοθεν delabi po- iis ii ' Est aliquid, si quidem alia in poeitialibus aniplioribus premenda sunt. Fortasse vero illi versus a quoda in critico sunt inserit. 'us 203. ἴ νοτι χωρὶς τού τ λ. υτιος κω ἡ 'Aμ'άρχοis A. CL ad XIII.

eaque illiqitior Aristarchus eorrexit ιδ 1. At cur correctori magis obsequalitur, cuni nulla sit causa idonea eorrigendi Nam quae Seholiastes A. ad III, 163. dixit. ρι χωρις του ir γράφειν μιηφι- ρον, nullius sunt ni ornenti. l. LangIus

. δ δεος διαβεβαιοῖται. . . Subtilior uiui est haec distinctio. Equidem Zeno

doleum illud retinueritii. vs. 219. 220. . μεταγρο ει' ως εἰπων παλιν κτε μάγα ξαρος οὐδ' ἀπιθησε, και τοὐς ενοι ποιησεν. . alio huius rei non liquet. vs. 225. - 33. τι Z. τουτον τον το,ον ηθστηκεν - του - αι - τοδε σκηπτρον '

A. in inductus sine dubio u laioue de rep. Ill. p. o. 0. . s. Plutarch de aud poet. p. 7. qui huius modi olivieta indigna Achille existimavit. ψg. 251. οἶ οιJ τι Z. γράφει ι οἱ A. Ergo qui post Zenodolum Homeri eam.

mina ediderunt, emendavere οῖοι. At hoe uribus ingrat uni, et e potest serri. Itaque enodoteum illud eum Langi Praeiarcndu u Pulo. vs. 260. νηπερ ημιιν Γότι Z. γράφει ηεπερ υ - ἀντὶ τολημῶν. . Unam Zeno do, i eam lectionem genuinam Me iudicarunt iam ante te eFnius, ossius, re lagius, SpitZnerus, Langiuε. us 271 κατ εμ αυτον J A Z. γραμνει κατ ιμ-ν. . Utrum erum sit, non his deo diiudicare Bes dubia est et interia. . 1 ivs 299 ε πει με οἰφελ.εσθέ γε δόντες οτι Z. γραφει πει 'ρ θμεις ἀφελάσθα A. Mihi quidem Zeno dolea lectio magis l,laeet cum ob vetustatera n aiorer tum obsententiain. Quae seboliastes dicit, alteram defendens εργω δε κοιν-έ in απιυμ τας την Aa της - ρεσεως ἀγο- , non uni pia . Persuadendum sed grai, inatteii alique in subliliorem ad corrigendam antiquiorem lectioneni Deile possunt adduxisse.

25쪽

rendam ea e Iai Behherus Tli tersehius, Bultiliantitis viderunt; sed Langius elian veram et Homericam esse ila Prohavit, ut anilii plane persuaserit. H. 39d η διπλῶ δέ, τι ἀπο τουτου του --ως του ταν καὶ πεδδεισας 406.

Z. αλτεῖ- Η undecini veraus quani ob causani spurii queant videri aut ' Maint nos non iam possumus judicare. . 400 m ali AK raria. γραψ, 4,οῖβος Απου- B. L. Ergo Zenodstealeelio antiquior. Eam vero et ipsam lahulis ongruam, oeuerunt obeehius et Langius. Quare uterque et ipse olitus praetulerunt, atque ego quoque Prae

ωάντων, οπί-J et να- υπο αρτιαρον Κυροεπια αQuorum Verborum sententia mullo aptior videtur, quam quae inest in vulgari Ieetione. Vs. 434. 4γεντε H Αρισταρχος ἀφεπες, Z. φ ες A. . ριεν φενας, αἱ δε αλλαιποῦσαι ἐφrirem Γάψ-ες ζ CL Spitriter.J. . . enodoleum unum esse Probandum, iam viderunt cynius Wolfius, alii. s. 440. - 448. τι λουτως---Π-μεν- , , εἱ- pilEnerus tacite correxit mreri τοι δ'Ἀκοι θεω ἱερῆν κατομ ν ξεα εστησαν. A. Quis illa o χερσὶ τιθει - - παλ. Δην inseruerit et unde, nescimus. Possunt tamen abesse, quippe eum res, quae iis significatur, ex lolo sententiarum nexu satile suppleri quea Lua. 447 κλει- l . habet iam, quam lectionem iure suo de iidit Langius.

491. ουδε ποηγεν A. Causai ignoramus. s. 30. κρατο Dἴτια γράψγει κρητος A. Zenodoteum habet, quo defendatur. Cl. Larisiuε. Quae contra scholiastes ad Iterani Ieclionem commendandam assert, sunt nihili. g. 559. πολεω in πολali L. Scholiastes . , qui ad II, 4. in enodoti ditione diei suisse πολυς, haud dubie erravit. Sed an salsa sit brevior Ioma sive contracta, oles in dubitaliouem vocari CL Langius.

26쪽

vs. 67 1σσον ονε J τι Z. γρά γε ἀσσον m. A. Ergo nondum apostropia,

usus est Sed dualis numerus nescio an ab ullo erilleo possit defendi la tibid. απτους ουτως ψιλῶς προσεκπον ουτως δε κω 'Αρισταρχος ηκωε in τὰ λι- νας καὶ ιπτω τους. o Z. και αυτος ἐμ οίως τω πνευμ τι, - τα ἰσχυρ - μετελάρι βαινεν Α. Ergo Zenodoti aetate spiritu etiam in verbis ompositis adhibitus est more antiquis non insolito C .malth. gr. r. . . Ol. 2. h598 οἰνοχοει ουτως δοχοει Αρισταρχος 'Iἀκως καὶ π τη 'Αργολικῆ κω Μι σιλιωτικῆ και Αντιμ αχειρ και ν τῆ Ζηνοδοτου κω 'Αριστοφάνους Α οινοῖγει, Ιἀκως, πασα, κατάχρησιι δε ο τροπος. . Tot ac iam egregiorum exemplarium auetoritas iam Η nium, hierschium, Spitanerum, rutagium, Langium movit, utraeelionem

us 609. προις ον λωος οτι Z. χωρὶς το ν προς ο λέχος A. Cl. Apollon Dyscol. de pronom. p. 40. B. Zenodoli igitur elate adhuc declinabatur illud pronomen Possessivum ος, , Quod cum ita esset, non debebat in ον mulari us 611. νθα καθευδε οτι Z. γοαφε ενδ καθευδ' ἀναβιις-Cs, quae supra cadus 68. de hae re disputavimus. Haec nunc sufficiant. Sed quamvis sint pauca, tamen hoc iam inde apparuerit, quae Zenodoteae dicantur lectiones, eas emiuuis loeis praeferendas esse vulgaribus a Zenodoti merita maiora habenda, quam haud pauci viri docti

hactenus rediderunt.