장음표시 사용
1쪽
a partis the undations of stem Civiligation Preservation ProjectV
Reproductions may noti made without permission stom
2쪽
States Cod concem memining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .
Columbi Universi ty Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orde is, in iis judgement fulsi liment of the orderwould involve violation of the copyright law.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT
5쪽
6쪽
7쪽
Fridoricus Guillelmus SchneideWinus cum ante hos undecim annos primo Sophoclis sui uolumini praesaretur, unum otiSSimum etiam nunc ad emendandum poetam desiderari iudicauit ut quae proba et fida essent emendationis praesidia et quibus fortunae uicissitudinibus poetae sabulae ad noStram memoriam propagatae essent, curiosius exploraretur.
Nimirum procul ille abfuit ab eorum hominum iudicio, qui et Aeschyli et Sophoclis quotiquot exstant librorum unum et communem fontem Laurentianum plutei XXXII cod. esse affirmarent id quod de Aeschylo primus G. Burgestus in annot ad Suppl. p. 41. dixisse narratur de S0phocle nemo, quod Sciam, sibi persuasit ante C. G. Cobetum. Cuius haec sunt uerba in orati0ne de arte interpretandi Lugd. Bat. a. 1847 odita p. 103): Satis mihi constat, Aeschyli et Sophoclis sabulas, quas habemus, in unico codice, qui nunc in Laurentiana bibliotheca eruatur, ad nos peruenisse ex quo uetustissimo codice decimo sere p. Chr. Saeculo pulcherrime in membranis Scripto profluxit, quidquid codicum manu scriptorum ubique inuenitur. Et paullo nisa p. 104): Ροssim hoc in Sophoclo et Aeschylo ostendere, qui tandem aliquando ista turba et farragino uariantium lectionum, unde nihil boni erui potest, liberandi erunt, simulatque de lectionibus archetypi codicis ubique certa fido constabit. Eandem sententiam post Cobotum de Aeschylo Guillelmus Dindorfius identidem professus est de Sophocle quod idem eum sentire Schneide nus perhibet, ego
nescio unde didicerit, praesertim cum in hoc poeta recensendo parum constanter eam legem Secutus SSe reperiatur. Longe certe eo maiorem in exprimendo Laurentiano exuuiplari diligentiam in Aiaco praestitit ustauus Wolmus, in odipo utroque Electra Trachiniis Augustus Nauchius ex quibus olfiius, quid do obeliano isto praecepto iudicaret non satis certo declarauit, Nauchius ab eo se non dissentire multis adnotationis criticae locis testatum fecit. in Theodorus Bergiuus quamuis et ipse pauca quaedam solus ad
8쪽
Laurentiani fidem nouauerit saepius tamen scripturis alterius librorum amiliae, quam ducit codex Parisinus A littera signatus, illius auctoritatem poSthabuit De Bellormanni autem opera in Oedipo priore posita commemorare ad nos non attinet ut qui libros tantum non eodem omnes loco habuisse uideatur. Itaque de Singulari Laurentian codicis praestantia ut inter omnes dudum conuenit, sic illa a Cobet mota controuersia multum abest ut iam dirempta uideri possit. Quae tamen utique optandum est ut tandem aliquando componatur. Nam quamquam libri quibus utimur, quippe ex communi haud dubie omnes lanio derivati non admodum magno interuallo inter Se distant, tamen non ante in empndando poeta satis tuto procedere licebit. Quod autem SchneideWinus ueretur, ne ad eam quaestionem utiliter instituendam codicibus ali luanto diligentius, quam nunc sunt collatis opus sit potissima tamen rei capita iam nunc ad lisluidum perduci posse ipse luculentis aliquot speciminibus ostendit ' SedrachneideWinus cum luae venisset si nificari potius quam iustis argumentis confirmauerit hanc ab illo incohatam telam si e o resumere et luantum nunc ciuidem fieri OSSit perteXere Studuero, non mutilem operam suscepisse uidebor neque indignam materiam delegisse, qua illustris Afrane annali
Videtur autem Cobeti de Laurentiano sententia iam ab eo alii tuid commendation1 1iabere uiuod ipse modo dubitari hine non posse proseSSus Sum quin codice poetae Omnes ex communi sonte derivati sint. Cuius rei nescio an nullum grauiu argumentum reperiri possit quam mira luaedam librorum omnium in uersibus integris uel Importune
' Inprimis conferatur censura scholiorum supplementi a Dindocto editi, quam nou. ann. philol. n. T. p. 497 sqii. inseri iussit.
' Non posui nisi eos locos, quos interpolatiis esse iam inter omnes conuenit. In eum numerum miror non iam dudum rellitum esse Antigonae locum a Dindorso in nouissima demum editione cancellis circumscriptum, . 06 sq. αλλ' η τοαννις πολλα τ' αλλ' i δαιμονεῖκαξεστιν αi τῆ ραν λεγειν θ' α βούλεται, qui uersus mihi semper ab oratione Antigonae uidebantur alienissimi. N in enim hoc dicere debebat, tyranno dicere sacere licere quid uellet, sed potius hoc, quidquid de ageret nem1 nem contra obsistere audere. Quod si quis uersus in hunc sensum interpretandos esse IXerit, uerbo tamen id quod summum est significari oportuit. Accedit quod proxima Creontis uerbata Totiro μουνη τευνδε αδιιε ν ὁρῆς non possunt ad eos quos notaui uersus relerri, Sed ad
uo quod semel certe accidit Antig II 67' neglegenter missis consensio. Liber autem
ille archetypus cum iam multis modis deprauatu esset, hinc ad omnia apographa pro- manavit ingens uitiormn numerus, de quorum parte ne suspitio quidem unquam mota esset, nisi felici casu contigisset ut grammaticus aliquis uel alius quidam scriptor uerba poetae genuina conseruaret Ialium locorum indicem composuit indoctus in praefat. annot Oxon. p. VII sq. quo qui hoc agat lacili negotio iam duplo maiorem efficere pot-0rit. Sed quod etiam maiorem obet fidem sacere uidetur, prae multitudine mendorum, quae libros uniuersos Obsident, non ualde luculentu eSt locorum eorum numerus, qui in Laurentiano grauius corrupti aliorum exemplarium ope restituti Sunt. De quo Nauchius unicuiquo iudicandi pot0statem fecit indicibus utilissimis, quibus ad calcem singulorum uoluminum discrepantes Laurentiani libri lectiones conq)rehendit. Ni mirum saepissime ubi quod prima ianus in eo libro posuit, a reliquorum uel omnium uel plurimorum scriptura recedit, haec in Laurentiano quoque postea aut in prioris locum substituta aut supra lineam Scripta aut in margine adnotata inuenitur. Qua re acile perspicitur in quantas difficultates quaeStio Omnis implicetur praeSertim cum in quanam quidque manu scriptum sit in uno sere Oedipo rege . olitii beneficio compertum habeamus quili in nou muS Rhen. . . . ll Sqq. Oedipi tyranni denuo cum codicea collata lectiones edidit. Neque enim Sola manu prima multo errore a Se commissos correxit, sed postea aliae re uel hire in Odem negotio occupatae fuerunt quas quamosissicile sit inter se discernere, diScas ex S, quae de hac manuum diuersitate diuersa retulerunt
Volsiius . . et de Aeschylo indorsus praef. edit Lips tert. p. IIII sq. C. Prionius et Otto Ribbochius in Bitschelii praef. Sept. p. VI sqq. diaque quod nuper Nauchius et R. Enger philol. u. 15. p. 93 optauerunt, ut qui codicem denuo diligentissimo examinandum
Suscipiat et ad illam potissimum manuum diuersitatem animum attendat, id cum omnium interSit, tum S maxime expetendum St, qui Cobeti iudicium secuti eo sol emendandi praesidio utuntur. Hi enim non poterunt niSi eis fidem habere quae a prima manu cor-
λεγοιτ αν, εἰ sιη γλωσσαν ἐγκλίσαι φόβος. Sic enini potius quod in libris est ἐγκλεισοι mutandum esse censeo, quam quod plerisque cum indore placuit ἐγκλfo scribendum. Et ἐγκλείσαι iam Erlarditum suasisse uideo.' Falsum esse quod indorfius in annotat. Xon Laurentianum hunc uersum haberedidit, et ex Elmsteti silentio colligitur et G. Wolmus a me rogatus suo testimonio confirmauit.
9쪽
recta esse constat, quippe quae iii retractanda priore Scriptura unum archetypum secuta esse uideatur.' Α ea manus, quam indonius diorthotae, Olmus recentem dicit. quamquam ipsa quoque, quod et indoifi utSum est et ego infra probaturus sum. eo lice Laurentiani archetypo uel eius Simillimo Sa St, tamen eadem dubium non est quin multa admiscuerit, quae Sola coniectura nituntur. ' De reliquis quippe inferioris aetatis correctoribus quaerere non opus St. Neque uero luidquam ad Obetum eiusque sectatores pertinent reliquorum codicum testimonia, ut quo illi Sua ab Laurentiano demum sumpsisso sibi perSuaserint. Ali luanto tamen minus istud incommoduni dolebunt qui aliquas ceteris quoque libris in emendando parte tribuendas SSe exiStimant quorum udieauit ho Selineide inus philol. u. 8 p. 55 exemplo usus ed. Ol. u. 3, ubi
Laur nyia habet, sed ab eadem manu supra scriptam tu litteram, ut sit λεω, quod etiam apud Suidam . ζυνουσία legitur. Etenim quod Schneide inus ann. p. 498 Suidam, quo nemo diligentius fabulas Sophoclea expilauit, non alium lautem nisi Laurentiani archetypum adhibuisse existimauit, id ita certe uerum est, ut ille nisi poetae uerba aut aliunde quam ex suo poetae exemplari ut ed. Col. u. 469-473- χοας ex schol Ar Ach. u. 960 suinpsit aut quod saepe numero actum suo Marte Orrupit, Plerumque cum Laur codice qualem prima manus scripsit appriitie conueniat. Vnde iam Illud consequimur, ut iis certe locis unius Laur. uestigiis insisti non posse appareat, ubi aliud quid in eius urchetypo suisse Suidae testimonio probetur Muo nomine Dindorfius peccauit cum Oed Col. u. 1474 πως οἶσθα τευ δε τουτο συμβαλων ἔχεις Propter τυῖτο uocem in Laur. Omissam sic
πως otiθα τῶυ δε συι ιβαλG Iχεις, πατερ Sed pronomen tuetur uidus u. τε δε τουτο. Ceterum quod Schneide inus memoratu dignum esse ait, tuo interdum Suidae librorum alii
cum Laur. A consentiant, alii intra eum faciant, cauendum tamen si, ne talem uarietatem
continuo ad ipsum codicem archetypum reseramus. Ita quod ed. reg. u. 13 οιανδε μη υ κατοικτείρων ἔδρα in Soph. Par. A et Suidae cod. Aoιr in Laur A et ollituis Suidae libris uria legitur, non minus casu accidisse uideri potest, quam simili uarictas Aiac. 259. ΕΙ 721. Trach. 22 3. iiii. 237. In altero autem quo Schneideminus utitur loco ed. reg. u. 18 οἱ δε τ' boεων, quod apud Sophoclem Par A et Laur Aman sec. habent, apud Suidam teste Bethardyo nusquam est nisi in editionibus uulgaribus, usteri scilicet et Gaissordii me aliis quibusdam locis infra dicendi erit locus. Ne lue uero ullus in ea quaestione usus est cod. Suidue Florentinia, ut qui permultis locis ad Sophoclis exemplum interpolatus esse deprehendatur. - Parum recte Sehneide inus ann. p. 49d: Diem sec. at nielit, Wie uia bellauplethat, nach eine ander haneschris berielitin sonder aes ut gluc naelige besseri' uod si uerum esset, continuo in Cobeti partes concedendum foret.
sententiae sum ego quoque addictus sim. iam eiu rationes mihi reddendas esse intellego. )Et numerus quidem eorum locorum admodum Speciosus est, quibus quae Laurentiani Scriba peccavit nec OSterior manus emendauit, aliorum demum librorum fido excommuni omnium editorum recentiorum OnSensu correcta Sunt. Velut in uno Oedipo Colone centum amplius quadraginta, in Philocteta fere octoginta uersus computaui Sed quoniam eorum longe maxime pars in leuioribus erroribus consistit, ut empndatio uolsine antigrapho repertu uerit facillima, bonis harti parsurus potiora tantum exempla Proseram, de quibus non aeque Simplex eSt iudicium. Aiac. u. 28 νε ει ueteres codd. Brunckii τρέπει a LbΡal is Aug. b. u. 546 no τόνδε plerique codd. ueti. Bro του τόνδε La L pr. 4ouxόν γε b corr. Γ Pal. deceni alii.
Oed reg. u. 66 αἱ om La cum Septem deterioribus. u. 89 La Solus addit no νεῖν γ τοῖς θεοις.
tiuna non esse ceterorum codicum archetypo uel inde satis constare putauit, quod OR. u 166 καί In auri omissum est. Non enim ex coniectura id additum esse a librari , quibus nullade m ar Suspiti fuisse uideretur Sed id solus locus uereor ut tantula ap iuno 2:
10쪽
u. 24 Οἶσθα δὲ Α 4Aθαι δὴ Hari. οῖσθ' cum reli. u. 770 ταυτα Om. I. R. Accedunt loci tres quibus discedens a Laurentiano codicum Scriptura aliunde confirmata Si Oed reg. u. 62 αλγος in a teste olmo omissum tuentur Teles Stob flor. 5. 21. Suid.
Oed Col. u. 7 ιιολεῖν ARSuid. u. καταρτυσων μολοι La cum reliquiS. v. 1474 πως οἶσθiu τι δε oxτ συιιβαλὼν ἐχει ARLb Suid. πως οἶσθα τοι ἐσυμβαλὼν χει La F, unde ΗΤ V Farii. Ven. πιυς οἶσθα τουτο τῶ diis i . Has uero lectiones omnes qui non ex libro aliquo hac quidem in parte Laurentiano integriore repetitas sed elici grammatici alicuius coniectura inuentas SSe autumet criticum animo concipiat oportet intelli g0ntissimum et longe diuersum ab iis quo alias in tragicorum fabula grassatos cognouimus Sed se hac quid0m xcoptione uti licebit in loco Antigonae qui Croontis est cum Antigona agentis u. 80 sqq. αετη δ' ἐβρί ει ι ἐν or' ἐξηπίσra To
Huius enim postremi uorsus in nur. prorsus nuthim uestigium aestare Elmst pius tWOissus consentientes sestantur quem tamen uorsum non OSSe a Sophocle Scriptum ne lue adhuc suisquam credi ilit no pio crod se opinor in posterum. In alio luid seni loco sed i P g. u. 79 Sqq.
cum uerSu 800 in nur manu recentissima a seculo quarto uel quinto decimo adscriptus sit ut hinc certe in reli si exemi laria uenire non potuerit, Solii quod Sciam Nauchius eunt ut infima aettitis additam sentiam abii usendum sesso censuit Sod huic iudicio una Laiar auctoritas patrocinari uideri poterit. Nam quod illo pi sunt plane Supseruacaneum esse dixit, id tantum abest ut ego comprobem, ut uersum aptissime e loco interpositum osse affirmem quo Oedipus ad illud Licinii narrandum seruenit, quod cum maxime sibi sital esse iam ipse anim praeSagit. Neque in iusta causa Bellermannus uersu omisso particula coniunctiva opus sui S So Xistimat. Itaque Nauchium solam constantiae haudem moruisse iudicamus: in dorsus autem cum utrumque uerSum patienter serret, Suo exeni-plo Oropportune conam in Strauit. 3gem Ohetianam in recenSendo poeta satis constanter
Sed superest aliud quid per quod ne ea quidem exempla omnia Satis tuto e Laurentiano fulti et credere licet quae proxime ad illius similitudinem accedunt, indicatum illud iam a SchnoideWin ann. p. 498. Est Codex inter libros ex bibliotheca abbatiae Florontina in sedi deam illatos 2725 scriptus teste olitio diar antiq. stud. a. 1855. p. 42)a. 298, qui Aiacem Electram sed ipum reg0 Philoctetam compr0hendit, littera in scholiis Da indorsi notatus quem eius lectiones in praelatione editionis Teubneriann 'a. 825 uulgasse constat. In eo libro permulta librarii alucinationibus corrupta toguntur': Sod in reliquis quam arta ei cum La necessitudo intercedat ut unus quisque ipse existimare p08Sit Scripturae discrepantiam ex Oedipi regis uersibus tr0centis prioribus colloc-2